Dag 180: Mijn Comfortzone Verlaten

In het proces van zelf-realisatie zal het noodzakelijk zijn om mijn 'comfortzone' te verlaten, om te breken met oude gewoontes die mij vast doen steken en vast houden in altijd herhalende patronen van gedrag, van gedachten, gevoelens en emoties. Het proces van zelf-realisatie is het herboren worden, dus het absoluut loslaten van het verleden als oude patronen. Dus uiteraard zal de geest hier een ingebouwde weerstand tegen hebben, omdat de geest niet wil veranderen. Met andere woorden, alles wat te maken heeft met schrijven, zelf vergeving en zelf-correctie zal ik 'niet leuk vinden' en zal ik liever niet willen doen.

Er is zoveel over mezelf en de realiteit dat ik nooit gezien of ontdekt heb - door enkel in de geest te bestaan als de illusie van superioriteit, waarin ik mij vastklamp aan de gedachte dat 'ik het allemaal al weet', dat ik de toekomst kan voorspellen, en dat ik daarin dus gerechtvaardigd ben in mijn levensstijl van persoonlijke gewoontes als PATRONEN - en gerechtvaardigd in mijn geloof dat ik 'weet wie ik ben' --- mijn gedachten, gevoelens en emoties dat ben ik toch!!

Maar nooit heb ik gekeken naar waar die zogezegde superioriteit van mezelf in mijn geest vandaan komt, want het komt in wezen van ANGST, het is gebaseerd op de angst van de realiteit - als de reden waarom ik in de eerste plaats het verlangen ervaar in mezelf om een 'comfortzone' te hebben in en als mezelf als mijn geest als patronen en gewoontes waar ik mij aan vastklamp in mijn kennis en ervaring van 'wie ik ben'. Die angst is een angst die ik meedraag uit mijn kindertijd - het is de angst van mijn omgeving, de angst om 'aangevallen' te worden door 'mensen', de angst van mensen en hun beoordelingen, de angst van mensen en hun bestraffingen als wat ik ervaren heb tijdens mijn kindertijd in interactie met mijn omgeving.

'Intelligentie' is dus mijn 'comfortzone', want in mijn intelligentie als mijn gedachten, gevoelens en emoties, als dat wat ik 'IK' noem, kan ik bestaan in een 'vaste structuur' van schijnbare 'veiligheid', in en als het credo dat 'zolang ik alles WEET en kan VOORSPELLEN in mijn geest, kan ik mezelf beschermd houden' --- via gedachten als 'intelligentie' tracht ik mensen en hun gedrag/gedachten/gevoelens/reacties te voorspellen en berekenen om er op die manier voor te zorgen dat ik steeds beschermd ben voor een 'uitbrander', voor 'conflict'.

En het is deze zogezegde 'noodzaak' aan een comfortzone in mensen dat ervoor zorgt dat de hele mensheid blijft steken in oude patronen en dus in de ANGST van elkaar, van de realiteit -- en dat ervoor zorgt dat niemand in deze wereld ooit werkelijk zal opstaan --- omdat iedereen zoveel angst heeft om zijn comfortzone te verliezen. Maar hebben we ooit stilgestaan bij wat daaronder ligt, bij de angst die ons allen in zijn greep heeft en die ons transformeert tot levensloze zombies die zichzelf liever verdoven via herhalende handelingen en gewoontes op zoek naar een positief gevoel in onzelf dan werkelijk te leven als een absolute ongelimiteerde zelf-expressie in elk moment van ademhaling? Zouden we ooit zo zelf-eerlijk kunnen zijn om in onszelf te kijken en in te zien dat letterlijk ons hele bestaan geregeerd wordt door ANGST?

Wat is comfort zelfs? Waarom is 'comfort' niet een natuurlijke aanwezigheid in onze realiteit die voor ieder gelijk is? Waarom bestaat dit zogezegde 'comfort' enkel in onze persoonlijke geest, waar enkel sommigen zich comfortabel kunnen voelen in hun comfortabele levensstijl, die gevoed wordt door GELD, terwijl anderen de prijs betalen en in levensomstandigheden vertoeven die alles behalve 'comfortabel' zijn --- creëren we niet net een hel op aarde om ANGST van te hebben door ons vast te klampen aan persoonlijk comfort in en als gedachten, gevoelens en emoties dat we met hand en tand zullen verdedigen tegen 'andere mensen' in de plaats van 'comfort' een realiteit te maken voor allen onvoorwaardelijk?

Waarom is 'comfort' een persoonlijk gevoel dat als balanceringspunt bestaat van ANGST, en niet een fysieke natuurlijke aanwezigheid?

Om verandering te brengen in hoe het leven op aarde vandaag functioneert en structureel georganiseerd is, zullen we eerst onszelf in onszelf structureel moeten veranderen en herorganiseren, door los te laten van onze persoonlijke 'comfortzone' in en als GEVOELENS, gevoed door gewoontes en patronen uit het VERLEDEN - hetgeen wil zeggen: loslaten van ANGST, loslaten van gedachten, loslaten van gevoelens, loslaten van 'intelligentie' als 'zelf-bescherming', loslaten van het verlangen naar controle over de realiteit --- want het is die 'controle' die enkel meer angst creëert en manifesteerd, het is die controle van binnenuit die van onze realiteit een gevangenis maakt waarin we bestaan in angst van elkaar, angst van de controle die we uitoefenen of trachten uitoefenen over elkaar, angst van elkanders angst.


Wordt vervolgd in Dag 181