Dag 195: Abraham Hicks en de Wet van de Aantrekking

De boodschap die Abraham Hicks brengt aan 'De Mensheid' is er één die gelinkt is aan 'De Wet van de Aantrekking', die zegt dat dit 'universum' werkt volgens onze 'vibratie' en de 'energie' die we 'aantrekken' volgens wie we zijn binnenin onszelf als onze energetische vibrationele frequentie. Praktisch gezien wil dit zeggen dat als we ons concentreren op positieve gevoelens en op wat we willen, we uiteindelijk een positieve realiteit voor onszelf zullen manifesteren, een realiteit van success, geluk en voorspoed - en het omgekeerde geldt ook: als we ons enkel zorgen maken om verlies en om 'wat er kan mislopen', dan is dat wat we uiteindelijk manifesteren in onze realiteit.

De 'bedoeling', volgens Abraham Hicks, is dat we ons dus voornamelijk concentreren op het positieve en dus op onze VERLANGENS en dat we ons vooral GOED VOELEN -- wat hierin duidelijk is, is dat Abraham Hicks duidelijk de 'negatieve' gevoelens/ervaringen beoordeelt/veroordeelt en ons aanspoort om de negatieve ervaringen in onszelf te negeren en ons te concentreren op het positieve --- zonder enig zelf-onderzoek in wat die negatieve ervaringen zijn in de eerste plaats, of waar ze vandaan komen - of waarom er die dualiteit/polariteit van positieve en negatieve gevoelens bestaat in onszelf in de eerste plaats.

Abraham Hicks bevestigt zijn publiek in het geloof dat wij mensen onze verlangens zijn - en ze spoort ons aan om onze persoonlijke verlangens, die voor de meeste mensen op hetzelfde neerkomen, namelijk een goede relatie, success, welvaart en geluk, te vervullen door middel van de wet van de aantrekking -- om dus te bestaan als een egoïstisch wezen wiens verlangens centraal staan alsof dat het enige is dat echt bestaat of relevant is.

Waarom spoort A.H. ons niet aan om onszelf te onderzoeken -- om ten minste, in de eerste plaats onszelf te leren kennen, om tenminste inzicht te hebben in hoe we bestaan, waar onze gedachten, gevoelens, emoties, angsten en verlangens vandaan komen? Waarom is het zo belangrijk voor hem dat de mens blindelings zijn verlangens aanvaard als 'wie hij is' - en dus bestaat als een blinde slaaf van zijn gevoelens/verlangens --- in en als het verlangen naar een 'positief gevoel/ervaring' - en daarin bestaat in het geloof dat 'God/Creator zijn' zoveel wil zeggen als 'mijn verlangens kunnen bevredigen/manifesteren', zonder enig greintje van inzicht in hoe 'ik' als 'God' zelfs besta, waar 'ik' als wie ik denk en geloof dat 'ik' ben en mijn 'verlangens' vandaan komen --- zowel als een totaal gebrek aan inzicht in hoe de realiteit waarin 'ik' mij bevindt en die ik gebruik om mijn 'verlangens' te manifesteren functionneert?


Om werkelijk te bestaan als 'God' en 'Creator' van 'mijn realiteit' - is er tenminste een inzicht nodig in hoe 'ik' als 'God' HIER besta in en ALS  deze realiteit waarin ik mij bevindt --- inzicht in hoe en waarom ik besta zoals ik ALS de werkelijkheid die HIER is/bestaat, besta in dit moment. Het concept van 'God'/'Creator' zijn van 'de werkelijkheid' dat A.H. presenteert, is er één waarin deze 'God' absoluut geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn Creatie als hoe deze in zijn totaliteit bestaat, als de Aarde/het Universum met al haar bewoners, maar in wezen zijn Creatie gebruikt/misbruikt in de naam van het najagen van een persoonlijke ERVARING, en zichzelf daarin volledig afscheidt van zijn Creatie door opzettelijk delen van de realiteit te NEGEREN die deze 'God' persoonlijk ervaart als 'negatief' en 'onaangenaam' - zonder zelfs in enige vorm gewaar te zijn van hoe deze specifieke, zogezegd 'negatieve', delen van de werkelijkheid HIER hebben komen te bestaan in de eerste plaats.

Werkelijk 'God' zijn zou tenminste als voorwaarde moeten hebben dat God verantwoordelijkheid neemt voor elk klein deeltje van zijn Creatie als al wat HIER bestaat als het leven op aarde --- hetgeen uiteraard spijtig genoeg betekent dat er niet zoiets kan zijn als een persoonlijk verlangen naar een goed/positief  gevoel -- omdat 'God' in en als dat positieve energetische innerlijke persoonlijke gevoel zich niet meer gewaar is van wat elke levensvorm als delen van zijn Creatie ervaart, hij is zich nog enkel gewaar van één enkele gelimiteerde energetische ervaring die Hij persoonlijk verkiest.

Met andere woorden: zal deze wereld/Creatie werkelijk ooit veranderen tot een realiteit/werkelijkheid/wereld die het beste is voor alle delen van Creatie zolang Mensen geloven dat het ervaren van en het concentreren op een innerlijke positieve 'vibratie' de wereld zal veranderen tot een positieve ervaring? Neen! --- omdat de Mens in en als die positieve ervaring simpelweg maar rekening houdt met één enkel punt, namelijk dat positieve gevoel, en daarin niet eens stilstaat bij of verantwoordelijkheid neemt voor hoe dat positieve gevoel tot stand gekomen is in de eerste plaats en of dat al dan niet werkelijk enige verandering zal brengen in het leven op aarde. Als God verandering wil brengen in zijn Creatie - zal hij toch eerst tenminste zichzelf ALS zijn Creatie moeten leren kennen...  dat is gezond verstand.



Wordt Vervolgd in Dag 196