Dag 186: Preventie is het Beste Medicijn

Wanneer ik kijk naar hoe ik mijn leven heb geleid, zie ik dat ik absoluut niet de statement heb geleefd van 'preventie is het beste medicijn', ik heb altijd maar gereageerd op situaties, met als middelpunt van mijn aandacht/wereld mijn eigenbelang, mijn persoonlijke verlangens - waardoor/waarin ik een leven heb geleid van 'schade-beperking'.

Wanneer er zich een situatie voordoet die niet voldoet aan mijn verlangens of die in de weg staat van wat ik wil - reageer ik met ANGST om niet te krijgen wat ik wil of geloof nodig te hebben - en vanuit die angst handel ik zonder stil te staan bij de consequenties van mijn daden op zowel mijn leven als op mijn omgeving. Ik probeer angstvallig mijn leven onder controle te houden en 'in goede banen te leiden' volgens hoe ik wil dat het loopt in en als persoonlijke innerlijke verlangens/wensen/dromen - waardoor ik vaak situaties maar tijdelijk 'onder controle houdt' door in en als een tunnelvisie gericht te zijn op tijdelijke gevoelens/ervaringen, zonder hierin rekening te houden dat GEVOELENS altijd maar tijdelijk zijn, en dat er werkelijke fysieke consequenties zijn aan elke daad die ik verricht in elk moment.

Hierin heb ik mijn leven verziekt door niet stil te staan bij de statement 'Preventie is het Beste Medicijn'.

Dus wat wil 'preventie is het beste medicijn' praktisch zeggen? Het wil zeggen dat ik eerst en vooral mijn innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties als REACTIES grondig onderzoek om te detecteren hoe en waarom en wanneer ik REAGEER in welke situaties, door middel van het toepassen van zelf-vergeving, zelf-eerlijkheid en zelf-correctie, zodat ik in een positie sta om, wanneer en als ik een reactie op een situatie zie opkomen in mezelf, mezelf kan stoppen voordat ik handel op basis van die reactie en aldus consequenties creëer waar ik later spijt van zal krijgen.

Het wil zeggen dat ik in elk moment, in en als mijn expressie, één en gelijk sta met waar mijn handelingen toe zullen leiden, in het besef dat ik besta in en als een fysieke werkelijkheid waarin ALLES een gevolg/consequentie heeft - elke daad/oorzaak heeft een gevolg, en dat er dus geen excuses zijn om mijn ogen te sluiten voor de onvermijdelijke consequenties in en als het verlangen naar een kortstondig GEVOEL - in het besef dat gevoelens niet ECHT zijn, ze zijn maar persoonlijke ervaringen, maar de consequenties, de fysieke gevolgen van de daden/handelingen die ik verricht op basis van en vanuit die gevoelens zijn wel ECHT - dat is hetgene waar ik mee moet leven, datgene dat het levende bewijs is van wie ik ben, als het leven dat ik heb geleid hier op aarde, mijn creatie.

Wordt Vervolgd in Dag 187