Wednesday, December 19, 2012

Dag 192: Een ZwerversBestaan

Ik stapte de dokterspraktijk uit en een oude man vroeg mij of ik een euro kon missen, hij wilde een koffietje gaan drinken in het Café iets verderop - ik gaf hem een euro en hij vroeg of ik misschien nog een euro kon missen.

ik voelde mij superieur tegenover hem omdat ik geld had en hij niet - ik voelde ook angst om zelf geen geld te hebben en daarin voelde ik mij geïrriteerd door hem omdat ik niet geconfronteerd wilde  worden met mijn angst om mijn geld te verliezen.

ik had medelijden met hem en wilde hem helpen -- ook uit angst dat ik zelf ooit in zo'n situatie terecht zou komen en mijn verlangen om dan medelijden te krijgen van andere mensen voor mijn situatie.

Nadat ik 'neen' had gezegd op zijn vraag of ik nog een euro kon missen, voelde ik mij schuldig - in en als het geloof dat het mijn verantwoordelijkheid is om voor hem te zorgen, net zoals ik geloof dat het andere mensen hun verantwoordelijkheid is om voor mij te zorgen.

Ik heb deze situatie altijd gezien als iets 'vanzelfsprekend' - dat het 'normaal' is dat er 'zwervers' bestaan, zogezegd mensen die niet overweg kunnen met geld of die 'te lui zijn om te werken' - en dat die reactie in mezelf van afkeer en afkeuring/irritatie tegenover deze 'zwerver' ook 'normaal' en 'vanzelfsprekend' is.

ik heb altijd gelooft dat het vanzelfsprekend is dat de waarde van een menselijk wezen in deze wereld afgemeten en bepaald wordt aan de hand van en op basis van of iemand al dan niet bereid is om te werken voor zijn/haar geld - en dat het leven van iemand die zogezegd 'te lui is om te werken' daarom dus ook terecht gezien wordt als 'waardeloos' of 'minderwaardig'. maar wat hierin fascinerend is, is dat er op geen enkel moment wordt stilgestaan bij het leven van dit wezen, bij wie deze persoon eigenlijk is - er wordt enkel gekeken naar die ene 'persoonlijkheids-eigenschap' van 'hardwerkend'(=positief) of 'niet hardwerkend'(=negatief), hetgeen dus zogezegd wordt afgemeten aan de hand van hoeveel geld die persoon heeft en op basis daarvan wordt het hele bestaan van elk menselijk wezen beoordeeld en gewaardeerd -- alsof er dus werkelijk niets meer is aan het hele bestaan van dit wezen dan die ene oppervlakkige beoordeling.

Als ik mijn eigen leven en mijn ervaring van mezelf in deze wereld onderzoek - besef ik echter dat het niet zo simpel is. Of ik al dan niet 'hardwerkend' ben, of ik al dan niet geld heb, welke job ik verkies uit te voeren, hoe ik mijn leven inricht en wat mijn visie is op 'het leven' is - is het resultaat van en een reactie op hoe ik opgevoed ben door mijn omgeving en van bepaalde ervaringen in mijn leven. Niets van wie ik ben in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties als de motivatie van de beslissingen die ik maak in mijn leven, is werkelijk 'vrije keuze'.

Het is dus maar al te makkelijk en het getuigd van opzettelijke onwetendheid en blindheid - om het fenomeen van 'zwervers'/'schooiers' toe te schrijven aan 'vrije keuze' --- waarin het schijnbaar geoorloofd/gerechtvaardigd is om hen af te doen als 'lui'.

Waarom bestaan we zelfs in een wereld/systeem waarin de waarde van wie je bent als een levend wezen compleet bepaald wordt door hoe goed je kan werken in dat systeem - terwijl het systeem zelf geen enkele waarde bijdraagt aan het leven op aarde, en zelfs zeer destructief is voor het leven op aarde.

Het lijkt mij zelfs 'logisch' dat er mensen zijn die simpelweg het punt niet zien van te werken en ploeteren en vechten en dus zogezegd 'hun waarde te bewijzen' voor/in een systeem dat niets geeft om het leven.

Het lijkt mij dus meer waarschijnlijk dat de mensen in deze wereld/dit systeem die zogezegd het toonbeeld zijn van 'hardwerkendheid' en 'success', in wezen het product zijn van ANGST, in hen geprogrammeerd door hun opvoeding -- en dus daarom meer geneigd zijn om blindelings te werken/vechten/ploeteren voor/in een systeem, op zoek naar een positief gevoel in en als het krijgen van aanzien, respect, erkenning en goedkeuring van andere mensen.

Net zoals de meest gelovige/religieuze persoon, ook het meest GodVREZEND is. Angst maakt blind en leidt tot een blind vertrouwen/geloof.

Het is ANGST dat ons in de rij doet lopen, het is ANGST dat ervoor zorgt dat we ons 'gedragen' en ons aanpassen aan wat door onze omgeving gezien wordt als 'de norm'. Het is ANGST dat ervoor zorgt dat we blijven vechten om te OVERLEVEN in een systeem dat het leven niet in ere houdt.


wordt vervolgd in Dag 193







No comments:

Post a Comment