Dag 525: Het Principe van Zelf-Zuivering - De Eerste Stappen in Je Proces die Maak je Alleen

Dag 525: Het Principe van Zelf-Zuivering

De eerste Stappen in Je Proces die Maak je Alleen

Wat ik dus merkte wanneer ik mijn beslissing deelde met mijn omgeving in het begin van mijn proces - mijn beslissing om een proces te bewandelen van het leren kennen van mijn eigen geest en mijn eigen bestaan in en als mezelf en mijn wereld - is dat de mensen in mijn leven deze beslissing niet zagen zoals ik het zag. Ik kreeg het begrip niet waar ik naar op zoek was en dat ik verwachtte.

Want, ik bedoel, wat fascinerend is, is dat ik het gewend was om in 'overeenkomst' te zijn met mijn omgeving wanneer het aankwam op hoe ik dingen zie, hoe ik dingen ervaar, hoe ik reageer op mijn omgeving, mijn meningen over de wereld, enzovoort. Ik was het gewend om 'vrienden' en 'familie' te hebben, in de zin van mensen die mij 'bijstaan' in 'wie ik ben', in hoe ik mezelf ervaar, in hoe ik de wereld ervaar en specifiek in mijn bestaan en leven en 'overleving' in deze wereld en realiteit. Dat is hoe mijn leven steeds verlopen is - ik ondervond altijd ondersteuning van mijn omgeving en confirmatie in relatie tot hoe mijn geest werkte en hoe ik mezelf ervoer in relatie tot mijn fysieke realiteit.

Maar nu plots was dat er niet, nu plots leek mijn omgeving mij niet te begrijpen wanneer ik vertelde dat ik mijn geest wil leren kennen. Plots kwamen er vragen mijn richting uit van 'maar waarom? Waarom wil je je geest leren kennen? Dat hoeft toch helemaal niet!'. En dat was ik niet gewoon, om niet min of meer dezelfde visie te hebben op de realiteit als de mensen in mijn leven. Ik verwachtte dat ze onmiddellijk zouden zien wat mijn startpunt was in mezelf, dat ze 'mij' zouden zien, als wie ik ben en hoe ik mezelf ervoer binnenin mezelf… maar dat was niet zo. In de plaats daarvan werd ik tegemoet gekomen met onbegrip in relatie tot het enige dat voor mij op dat moment gezond verstand leek te zijn --- onderzoek je bestaan, onderzoek jezelf, verander jezelf en je verandert het bestaan.

Dat was voor mij toen een zeer interessante en waardevolle ervaring, nu dat ik erop terugkijk - omdat het als het ware een 'test' was voor mij om te zien waar ik eigenlijk werkelijk sta in mezelf. Ik bedoel, de test was om te zien of ik 'echt' ben in wat ik zeg. En 'echt' vanuit het perspectief dat ik aan mezelf moest bewijzen dat ik, voor het eerst in mijn leven, 'alleen' kan staan in iets of zal ik eerder 'vallen' en akkoord gaan met mijn omgeving in de zin van dat ik zal stoppen met mijn proces, mijn beslissing zal verlaten en ermee akkoord gaan dat 'het leven' niet iets is dat bevraagd of onderzocht moet worden en dat er op zich niets mis is met hoe het leven op dit moment bestaat in en als deze fysieke realiteit en dat er ook niets veranderd moet worden.

Want, dit was het eerst in mijn leven dat ik iets ervoer in mezelf en dat ik in mijn bewustzijn ergens achter stond dat anders was dan waar mijn omgeving achter stond en dat mijn omgeving uitdrukte. Ik was ook een individu dat niet meteen een eigen mening had en die maar al te makkelijk zich plooide naar hoe andere mensen zich uitdrukte en zichzelf onderdrukte om 'erbij te kunnen horen' en meer te kunnen zijn zoals andere mensen. Daarom was dit specifieke punt zeer confronterend voor mij - ik moest nu als het ware alleen staan in wat ik zei en wat ik uitdrukte.

In het begin was dat dan ook niet makkelijk, omdat ik in mijn geest allerhande automatische voorgeprogrammeerde technieken en mechanismen gebruikte om toch nog de ondersteuning van mijn omgeving te kunnen verwerven zodat ik dat punt van 'alleen staan' niet zou moeten onder ogen komen…

Wordt Vervolgd in Dag 525