Dag 530: De Eerste Stappen naar Zelf-Realisatie - De Toepassing van Het Onbeschreven Blad

In het begin van mijn proces speelde arrogantie dus een rol  en was dat wat er in en als mezelf tot uitdrukking kwam omdat, hoe ik mijn proces benaderde, was vanuit het startpunt van het Ego. Het ego met name in hoe ik bijvoorbeeld, wanneer ik dacht aan het concept van 'mezelf realiseren als het leven zelf' en 'zelf-eerlijk' zijn en 'bestaan in en als eenheid en gelijkheid', als begrippen die ik las op het Desteni Forum, dan zag ik die begrippen in mijn geest als een idee en een beeld.

Dat is het ego dat bestaat in en als de geest, het is een mechanisme dat vertrekt vanuit het startpunt dat al wat bestaat in en als deze realiteit niets meer is dan een 'definitie', iets dat ik in mijn geest heb, in en als mijn 'kennis en informatie', mijn 'intelligentie', en dat ik in en als het 'Ego' van de geest met andere woorden alles 'weet'. Dit woord 'weet' is een kernwoord omdat, zolang ik kennis en informatie in de vorm van begrippen, woorden en definities, in mijn geest heb, lijkt het alsof ik dingen 'weet' -- en dat 'weten' word dan mijn 'wereld', en dat is al wat ik zie van 'mijn wereld en realiteit'.

Dus in het begin van mijn proces ging ik ervan uit en geloofde ik dat ik in feite al 'weet' wat mijn proces is en zal zijn, ik 'weet' al wie ik zal worden als ik mezelf 'zuiver' en 'verander' en 'realiseer als het leven zelf' - ik weet al wat het wil zeggen om één en gelijk te staan met al wat bestaat. En dus vertrekkende vanuit dat startpunt van arrogantie, in de zin van het geloven dat ik 'alles al weet', saboteerde ik mezelf in feite in mijn proces omdat ik niet besefte dat het proces van zelf-verandering en zelf-zuivering in feite een leerproces is. En ik besefte en begreep niet dat in een leerproces kan je er niet vanuit gaan dat je 'het al weet', je moet in de schoenen staan van een kind en de dingen bekijken vanuit een 'onschuldig' standpunt, een 'onbeschreven blad', zonder verwachtingen of voorspellingen of voorgekauwde kennis.

Dus, ik begon dingen te verkondigen en ik probeerde de mensen in mijn leven te overtuigen van 'het proces' en 'zelf-verandering' zonder dat ik zelf eigenlijk besefte dat ik in feite nog niet werkelijk iets 'weet' over wat dat proces eigenlijk inhoud en wil zeggen omdat ik nog maar mijn baby-stapjes aan het zetten was. Hoe kan ik dan mogelijks weten wat er zal komen en wat ik zal ontdekken.

Ik heb ontdekt dat dat het grootste probleem en obstakel is in mijn leven - dat ik doorheen mijn opgroeien in deze wereld als een volwassene een 'ego' gecreëerd heb in mezelf, als een construct in mijn geest waarin ik geloof dat gewoon omdat ik kennis en informatie vergaard heb over 'de wereld' - daarom 'weet ik alles' en moet ik niets meer bijleren. En, iedereen moet daarom met mij akkoord gaan, niemand mag mij tegenspreken - want, ik weet alles.

In het bewandelen van dit proces heb ik echter gaandeweg ontdekt dat het beter is om niets te weten, om situaties en mensen en mezelf te benaderen vanuit het startpunt van het onbeschreven blad, zonder verwachtingen of vooroordelen -- en enkel dan kan ik voor mezelf dingen leren kennen als wat ze eigenlijk zijn...