Dag 809: Een Decennia met Desteni

Wanneer ik terugkijk op de voorbije tien jaar en het proces van verandering dat ik bewandeld heb, een process waarin ik geleerd heb op een meer constructieve manier om te gaan met mijn emoties, mezelf en mijn omgeving, dan besef ik maar al te goed dat ik het zonder Desteni nooit had kunnen doen.

En dit dan wel specifiek omwille van het platform van ondersteuning dat Desteni steeds geboden heeft, een platform waar ik steeds mezelf kon toetsen aan het proces van anderen en waarin ik kon leren van en putten uit hoe anderen zichzelf veranderd hebben.

Als je dit proces alleen probeert te bewandelen of tracht te beweren dat je alleen op jezelf werkelijk kan veranderen dan is dat in feite het ego dat spreekt - het ego dat steeds individualistisch wil zijn en zich steeds wil afscheiden van anderen. Het ego dat niet wil en niet kan leren van anderen maar steeds denkt van "ik weet wat ik doe".

Als je immers jezelf niet openstelt om te leren van anderen en om uit te proberen wat anderen ook uitgetest hebben, zal je nooit iets nieuws kunnen inzien. Het is pas door jezelf te delen met anderen dat je buiten je eigen persoonlijke grenzen kan stappen en nieuwe perspectieven kan krijgen op wat jij steeds als waar hebt aangenomen.

Dit is steeds ook een maatstaf geweest in het proces van zelf-verandering. Als je denkt en gelooft dat het je 'alleen' zal lukken en dat je geen ondersteuning van anderen nodig hebt, dan zou je moeten weten dat je in wezen je ego aan het beschermen bent. Hoe kan je immers werkelijk jezelf en de wereld om je heen leren kennen als je niet in communicatie, openheid en gelijkheid wil stappen met andere mensen? Hoe kan je verwachten dat je je eigen geest zal overstijgen wanneer al wat je ziet en kent je eigen geest is?

Je hebt anderen nodig als klankbord om jezelf aan te toetsen en dit in de zin van het uitdagen van je ego. Dit was ook steeds wat Desteni een unieke groep maakte. Je bent nog steeds alleen in je eigen proces en het is nog steeds aan jezelf om jezelf uit te dagen, jezelf te onderzoeken en de nodige stappen te ondernemen om jezelf te veranderen, maar tegelijkertijd heb je een groep mensen die hetzelfde proces bewandelen, elk voor zichzelf, en die elk hun eigen perspectief kunnen bieden. Zo leer je niet enkel van jezelf maar ook van elkaar  en zo ontstaat er een platform van ondersteuning voor elk individu dat zich aangaat dit proces te bewandelen

Dag 803: Daag jezelf uit om te Veranderen

Ik werd samen met mijn echtgenoot uitgenodigd op een familiereunie, een twee dagen lang durende kampeertocht. Mijn eerste reactie die in mezelf opkwam wannneer ik erover werd aangesproken was er een van weerstand. Gedachten die in mijn geest naar boven kwamen waren er van 'ik zal er niet van genieten', 'ik zal me ongemakkelijk voelen', 'ik voel me altijd ongemakkelijk rond mensen die ik niet goed ken'.

Mijn partner heeft dezelfde soort persoonlijkheid, hij doet meestal niet graag dingen die betrekking hebben tot socialiseren en uitgaan enzo. Ik heb dan de neiging om zijn houding van 'ik heb geen zin om te gaan' te gebruiken om mijn eigen houding te rechtvaardigen en om me als het ware goed en comfortabel te voelen bij mijn beslissing om niet te gaan en mijn persoonlijkheid van 'niet graag te socialiseren'.

Dit keer echter had ik door waar ik mee bezig was in mijn geest, dat ik in een bepaalde persoonlijkheid aan het stappen was. Een persoonlijkheid waarin ik mezelf aan het limiteren was tot die eigenschappen van 'me ongemakkelijk/onzeker voelen rond mensen' en 'niet genieten van socialiseren met mensen'. Ik besefte ook dat ik tegelijkertijd mijn partner zijn gebrek aan 'zin' om naar de reunie te gaan aan het gebruiken was om mezelf te ondersteunen in mijn eigen ervaring van 'geen zin te hebben'.

Ik zag tevens dat als ik mezelf zou toestaan om de beslissing te maken om niet naar de reunie te gaan op basis van die gedachten en de ervaring van weerstand, dan zou ik mezelf meer verankeren in die persoonlijkheid en zou ik met andere woorden enkel mijn eigen zwakheden ondersteunen. In dat moment maakte ik de beslissing dat ik mezelf niet zou laten bepalen door die projectie en voorspelling in mijn geest en in die persoonlijkheid die er dus vanuit ging dat ik 'me toch niet zou amuseren' en dat ik 'me toch maar ongemakkelijk zou voelen'.

Ik maakte de beslissing dat ik ondanks de weerstand en de gedachten in mijn geest toch zou gaan naar de reunie en dit ter ondersteuning van mezelf, van mijn potentieel om te veranderen en om specifiek die 'zwakheden' in mezelf zoals zelf-onzekerheid te veranderen. Ik zou naar de reunie gaan om mezelf uit te dagen om niet die voorspellingen in mijn geest uit te leven, maar eerder een manier te vinden om me wel te amuseren en om wel te genieten van het socialiseren met familie en met 'mensen die ik niet goed ken'. Dat is immers waar het proces van zelf-creatie om draait, het bewijzen aan mezelf dat ik niet bepaald ben door die voorspelbare gedachten en emotionele patronen in mijn geest en dat ik de macht heb om zelf te bepalen wie ik ben in bepaalde situaties.

Dag 794: Het Veranderen van het Patroon van Beschuldiging middels Zelf-Vergeving

In deze blog deel ik de zelf-vergeving die ik zelf toepas om mezelf te ondersteunen en te assisteren om uit het patroon van beschuldiging te stappen, hetgeen ik in Dag 793: Wijs je vinger naar een ander en er wijzen drie vingers terug heb omschreven. Deze zelf-vergeving is een algemene representatie van wat ik meestal spreek en/of neerschrijf wanneer ik merk dat ik aan het participeren ben in beschuldiging in mijn geest. Wanneer ik met andere woorden in mijn gedachten en emotionele ervaringen zie en opmerk dat ik een ander persoon ergens van aan het beschuldigen ben.

Deze zelf-vergeving is voor mij zo van belang in het overstijgen van beschuldiging in de geest omdat het mij assisteert in het zien wat er onder de beschuldigende gedachten en emoties schuilt. Zelf-vergeving is wat mij steeds helpt loslaten van de meer oppervlakkige lagen van de geest, zoals de bewuste gedachten en emotionele reacties waarin ik bijvoorbeeld iemand zie als de 'schuldige' of de 'reden' van mijn kwaadheid of frustratie, opdat ik tot de realisatie kan komen van hoe die beschuldiging in wezen steeds meer zegt over mezelf dan over de persoon die ik aan het beschuldigen ben.

Voor deze zelf-vergeving neem ik als voorbeeld een situatie die de vaak de neiging heeft om bij mezelf naar boven te komen, namelijk gedachten in mijn geest waarin ik denk dat een bepaalde persoon in mijn leven 'niet om mij geeft'. De beschuldiging is dan meestal in de zin van 'hij houdt niet van mij', 'hij geeft niet echt om mij', 'hij is niet in mij geinteresseerd', hetgeen meestal uitmondt in een ervaring van kwaadheid, frustratie en zelfs wanhoop binnenin mezelf omdat ik ervan uitga dat hij het mij als het ware verschuldigd is om van mij te houden, om mij te geven en interesse te tonen in mij. De volgende zelf-vergeving is wat mij heeft geondersteund om die gedachten en de ervaring van kwaadheid, frustratie en wanhoop in mezelf te kunnen loslaten:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd X te beschuldigen dat hij niet om mij geeft

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd X aan te wijzen als de schuldige en de reden waarom ik het gevoel heb dat ik niet goed genoeg ben en dat ik afgewezen wordt

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de ervaring van kwaadheid en beschuldiging tegenover X, waarin ik mezelf groter en sterker probeer te maken, in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf over hoe ik mij werkelijk voel, namelijk minderwaardig, klein, niet goed genoeg en afgewezen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat ik zelf X afwijs, wegduw en beoordeel als 'niet goed genoeg' wanneer ik hem beschuldig en kwaadheid tegenover hem ervaar - en dat ik daarin in feite precies hetzelfde doe tegenover hem als waar ik hem van beschuldig

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen gedrag tegenover X zowel als tegenover mezelf door mijn aandacht af te leiden in en als het beschuldigen van X -- en dus niet te zien en te beseffen dat waar ik X van beschuldig eigenlijk net is wat ik zelf doe in relatie tot mezelf zowel als X, waarin ik degene ben die mezelf zie en beoordeel als niet goed genoeg en minderwaardig en ik mezelf dus afwijs en kwets en dan ook X ga afwijzen en kwetsen omdat ik mij afgewezen en gekwetst voel

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat ik in het beschuldigen van X in mijn geest in feite mijn aandacht aan het afleiden ben van mijn verantwoordelijkheid in verband met wie ik ben in relatie tot mezelf en X -- door mijn aandacht te plaatsen in X en wat X zogezegd allemaal verkeerd doet, zodat ik niet zou zien dat ik mijn eigen ervaringen zelf gecreeerd heb

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn afwijzende en beoordelende relatie die ik gecreeerd heb met mezelf te projecteren in Paul in en als het patroon van beschuldiging waarin ik geen verantwoordelijkheid wil nemen voor de relatie die ik met mezelf gecreeerd heb en dus liever iemand anders aanduid als de schuldige

Enzovoort…

In de volgende blog deel ik de zelf-correctieve doelstellingen die ik steeds als afsluiting plaats voor zelf-vergeving.

Dag 745: Mijn Toewijding aan (mijn) Desteni

Het klinkt misschien vreemd dat ik 'toegewijd' ben aan 'Desteni'. Het klinkt haast religieus. En wat voornamelijk interessant is om te onderzoeken is wat het precies is dat die 'toewijding' vreemd doet klinken. Het woord 'toewijding' brengt immers allerlei vooropgestelde ideëen, beelden en concepten naar boven in onze geest die voornamelijk verband houden met religieuze rituelen en praktijken die afkomstig zijn uit een tijdperk waarin de mens schijnbaar veel meer naïef, manipuleerbaard en bespeelbaar was dan nu. Een tijd van 'Godvrezendheid' en een devote 'toewijding' aan de principes van religie, zoals het Katholischisme bijvoorbeeld.

Wie spreekt in deze 'moderne tijd' immers nog van toegewijd zijn aan iets. Het is haast alsof toewijding op zich uit de mode gegaan is vanaf het concept atheïsme en 'pursuit of happiness' zijn intrede deed. Vanaf het voornamelijk belangrijk leek te zijn dat wij als mens, als individu, vooral niet toegewijd zijn, op geen enkel vlak. De pillaar van een consumptiemaatschappij is immers dat een mens niet leeft volgens principes of toewijding, maar eerder volgens gevoelens, verlangens en al wat in wezen bespeelbaar en manipuleerbaar is door zij die onderricht zijn in de technische hoedanigheden van hoe bespeelbaar de menselijke geest - vooral één die zich makkelijk laat leiden en sturen door gevoelens - in werkelijkheid is, zijnde bijvoorbeeld marketing experten.

Vanuit dat opzicht is het dan eigenaardig om op te merken hoe gelijkaardig de manier waarop we nu schijnbaar leven zonder 'toewijding' aan een God, religie of principe is aan de manier waarop mensen hun schijnbare toewijding aan God en Kerk beoefenden toen kerk en staat nog niet gescheiden waren. Bijde zijn in wezen hetzelfde, het ene is er gewoon meer open en eerlijk over dan het andere. Tegenwoordig lijken we graag te geloven van onszelf dat we NIET geloven in een God, en dat we met andere woorden zo naief en goedgelovig niet zijn als de mens van weleer. Het is echter die ontkenning van het feit dat wij als mens en hoe onze menselijke geest werkt en in elkaar zit in wezen niet veranderd zijn ondanks al de veranderingen in technologische en industriele vooruitgang dat ons dan tegelijkertijd zo'n makkelijk doelwit maakt om toch bespeeld en gemanipuleerd te worden zonder dat we het doorhebben. Het is in feite hetzelfde, het lijkt enkel anders.

 De toewijding die men eens beweerde te hebben is dus bevraaglijk aangezien die compleet leek te verdwijnen vanaf het moment de wereld om ons heen veranderde. Hoe echt kan toewijding immers zijn als we het zo snel opgeven. De toewijding aan een religie of God was met andere woorden geen echte toewijding maar eerder een soort volgzaamheid gebaseerd op angst en kortzichtigheid, net zoals in feite onze schijnbaar meer nuchtere kijk op het bestaan van een god ook gebabriceerd is door de wereld waarin we bestaan. Sta er maar eens bij stil en vraag je maar eens af: als jouw omgeving volledig anders geweest zou zijn vanaf je geboorte en als je in de plaats van individualisme en de pursuit of happiness eerder godvrezendheid had geleerd, zou je dan werkelijk zijn wie je nu bent en de meningen, opinies en ideëen hebben die je nu hebt? Of zou je je eerder volledig aanpassen aan je omgeving een een product worden van die omgeving? Ik weet dat het een uitdagende vraag is omdat dit zou impliceren dat wie jij bent of althans wie je denkt dat je bent, toch niet zo 'echt' is als je zou denken en dat is niet meteen een waarheid die makkelijk te aanvaarden zou zijn.

Wat toewijding echt is, is iets dat je pas kan ontdekken door toewijding zelf te creëeren. Als je kijkt naar de menselijke geschiedenis, kan je vaststellen dat toewijding aan een principe nooit echt bestaan heeft, met uitzondering van mischien een paar individuen hier en daar. Dus als ik zeg dat ik toegewijd ben aan Desteni, dan is het zeker niet het soort toewijding dat je kan vergelijken met hoe het in de menselijke geschiedenis ooit geleeft werd. Echte toewijding, dat is een beslissing die je maakt in elk moment. Het is Het ontwikkelen van integriteit als het binnenkijken in jezelf en jezelf afvragen wie je eigenlijk bent als levend wezen en waar je werkelijk voor staat.

Echte toewijding staat zeker niet gelijk aan volgzaamheid, naiviteit of goedgelovigheid, maar net in tegenstelling, het is een toewijding aan het leren kennen van wie jij eigenlijk bent en het verstevigen van je standvastigheid. Mijn toewijding aan Desteni is in wezen mijn toewijding aan mezelf een aan het ontwikkelen van een absoluut vertrouwen in mezelf zodat ik weet dat, waar ik mij ook bevind en hoe mijn omgeving ook mag veranderen,  ik zelf nooit zal veranderen.

Dag 717: Van Inzicht tot Verandering - Een proces van Praktische Toepassing

In deze blog kijken we naar de derde stap na het onderzoeken van hoe het punt dat achter een 'ongeluk' schuilt zich in je leven en in jezelf afspeelt, een process in Dag 716: Hoe kan je ontcijferen wat een 'ongeluk' je laat zien over jezelf? uit de doeken gedaan werd. Nadat je voor jezelf hebt kunnen vaststellen hoe het schadelijke patroon zich afspeelt in jezelf en je leven en hoe het in elkaar zit, is het uiteraard een kwestie om te onderzoeken hoe je dat patroon kan transformeren tot iets constructief.

Begrijpen hoe iets bestaat en in elkaar zit zorgt namelijk niet voor verandering. Beseffen wat er binnenin  jezelf bestaat en wat aan de oorsprong lag van dingen die in je leven gebeuren, hoe verademend en bevrijdend dat besef ook aanvoelt, zal vanzelf geen verandering teweeg brengen. Dit is een misconceptie die makkelijk kan bestaan, namelijk dat je, gewoon omwille van een momentaire ervaring van opluchting of verlichting in het moment waarin je plots inzicht krijgt in jezelf, meteen ook 'verlicht' bent in de zin van dat je het patroon overstegen hebt.

Inzien, begrijpen en realiseren wat aan de oorsprong ligt van een bepaald gedragspatroon en/of hoe je je vanbinnen ervaart of hoe je soms reageert op situaties kan vaak een zeer opluchtend effect hebben en zelfs zodanig dat het aanvoelt alsof de probleemreactie of het problematische patroon in kwestie plots verdwenen is. Daardoor dat de illusie kan ontstaan dat je, omwille van dat ene moment van realisatie, het hele patroon voorgoed hebt opgegeven en losgelaten.

Je zal na een tijdje echter beginnen merken dat het gedachten- en reactiepatroon gewoon weer naar boven komt in jezelf en dat je uiteindelijk precies dezelfde situaties in jezelf en in je wereld tegenkomt. En dit is omdat echte verandering niet enkel gebeurt middels een realisatie of inzicht. Echte verandering is het toepassen van dat inzicht op praktische wijze, en dit wil zeggen dat je:

1. Gewaarzijn toepast om op te merken en te identificeren wanneer het patroon opkomt in jezelf in je dagelijkse leven
2. Gewaarzijn toepast om, wanneer de reactie in jezelf naar boven komt, te onderzoeken wat er precies in jezelf gebeurt om te leren hoe de reactie precies bestaat zodat je dat onderzoek kan gebruiken als een basis voor het formuleren van een oplossing
3. De reactie daadwerkelijk ook verandert in zulk 'n momenten waarin je ze ziet opkomen en als je merkt dat dit niet lukt, dan teruggaat naar het onderzoeken van hoe de reactie in jezelf bestaat zodat je tot een betere oplossing kan komen teneinde de reactie beter te kunnen veranderen

Zelf-Vergeving en zelf-correctieve stellingen is het gereedschap dat dit proces van het praktisch veranderen van patronen in je dagelijkse leven faciliteert. Het proces dat je dus in feite bewandelt is als volgt:

1. Je wordt je gewaar van een patroon in jezelf dat schadelijke gevolgen en consequenties heeft voor jou en je omgeving
2. Schrijven: Hier kom je vaak tot bepaalde inzichten die een zekere stabiliteit in jezelf teweeg brengen
3. Zelf-vergeving: in deze stap maak en leef je de stelling dat jij verantwoordelijkheid neemt voor het patroon in kwestie
4. Zelf-correctie: middels dit besef van zelf-verantwoordelijkheid formuleer je praktische oplossingen die jij in je dagelijkse leven kan toepassen om het patroon in de momenten waarin het zichzelf laat zien te veranderen
5. Praktische zelf-verandering: dit is waar jij je proces van gewaarzijn, schrijven, zelf-vergeving en zelf-verantwoordelijkheid overdraagt naar je dagelijkse werkelijkheid en ervoor zorgt dat wat jij hebt ingezien niet voor niets geweest is maar eerder gebruikt wordt om het patroon dat jij hebt ingezien als zijnde schadelijk voorgoed te veranderen

Dag 710: Geen zelf-verandering zonder Toewijding en Discipline

 Ter verderzetting van Dag 709: Het Belang van het neerschrijven van je proces van zelf-verandering, ga ik in deze blog verder in op de toepassing en applicatie van het veranderen van jezelf op praktisch, realistisch en fysiek vlak. In de voorgaande blogs heb ik een aantal momenten gedeeld waarin ik mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie overgebracht heb naar de echte werkelijke momenten in mijn dagelijkse leven en waarin de echte verandering plaatsvond.

Deze praktische verandering die plaatsvindt in je dagelijkse fysieke werkelijkheid is iets dat tijd zal vergen om in jezelf en in je dagelijkse gaan en laten te implementeren en integreren. Vanaf het moment dat je je schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctieve stappen hebt toegepast, als de stappen die plaatsvinden in het schrijven en stappen die als doel hebben om als 'voorbereiding' te dienen voor het echte werk, dan is het een kwestie van het oefenen en herhalingsgewijs toepassen van de eigenlijke correcties en inzichten die je in je schrijven hebt geformuleerd.

Het is dus ten eerste belangrijk om niet te veronderstellen dat wanneer je bepaalde inzichten hebt opgedaan tijdens het schrijf-proces en wanneer je een emotionele ervaring hebt kunnen stabiliseren door middel van zelf-vergeving of wanneer je een plan hebt geformuleerd en neergeschreven voor hoe je ziet dat je een patroon in je geest kan veranderen in je zelf-correctieve stellingen, dat die verandering dan ook vanzelf automatisch zal plaatsvinden.

Jij bent degene die actief je inzichten en realisaties en je actieplan zal moeten toepassen om ware verandering te initiëren in je dagelijkse bestaan, dus je proces van ware zelf-verandering hangt absoluut en compleet af van jouw toewijding aan het navolgen van je plannen en jouw bereidheid om te 'doen wat je zegt' in termen van het bewijzen dat wat je neergeschreven hebt geen 'lege woorden' waren.

En ten tweede is het belangrijk dat eens je aan je praktische verandering begint, dat je beseft dat dit een proces zal zijn waarin je gewaarzijn en discipline moet oefenen om:

1. Te identificeren en te zien wanneer het is dat je in het patroon in kwestie stapt terwijl doorheen je dag
2. Wanneer je dan jezelf erop 'betrapt' dat je in het patroon zit of wanneer je dan het patroon ziet opkomen in je geest, de stap te zetten om jezelf ervan te weerhouden in het patroon te stappen en eerder te ademen en de correctieve stappen die je uitgeschreven hebt voor jezelf toe te passen

Sinds ik het patroon in mezelf geïdentificeerd heb van het compulsief analyseren van mijn gedrag door het oogpunt van 'hoe andere mensen mij zien' en de voorbereidende stappen heb toegepast, heb ik tijdens de voorbije dagen in een aantal momenten mezelf erop kunnen betrappen dat ik in het patroon heb gestapt of ging stappen. Wat ik dus gemerkt heb, is het gewaarzijn van wanneer dat patroon opkomt in mijn geest en wanneer ik er in zit niet zo vanzelfsprekend is en dat het tijd en oefening vergt om een absolute stabiliteit te kunnen creëren in mezelf in relatie tot het patroon. Daarom schrijf ik vaak ook over één specifiek patroon gedurende verschillende opeenvolgende blogs, om verslag te kunnen doen over het proces dat eigenlijk nodig is om een welbepaalde stabiliteit en dus meetbare zelf-verandering te bewerkstelligen in relatie tot het patroon in kwestie.

Dag 704: Van Zelf-Inzicht tot Praktische Zelf-Verandering, Hoe Werkt Dat?

Ter verderzetting op Dag 703: Onderzoek de zwakke plek in je Lichaam en Vindt de zwakke plek in je Geest, deel ik in deze blog de zelf-vergeving die mij heeft ondersteund en geholpen in het moment waarin ik de zwakke plek voelde in mijn linker bovenarm en het gedachten/reactie-patroon ontdekte dat aan de oorsprong van die zwakke plek lag. Door in dat moment gesproken zelf-vergeving toe te passen, kon ik dat gedachten/reactie-patroon naar de voorgrond van mijn bewustzijn schuiven zodat ik mij meer gewaar werd van wat het is dat ik op de achtergrond in mijn geest over het algemeen maar laat draaien.

Je kan in een moment wel tot inzicht komen over iets wat in je geest bestaat, bijvoorbeeld het feit dat in in de achtergrond van mijn geest eigenlijk constant bezig ben met mij zorgen en druk te maken over hoe de mensen om mij heen denken en dat ik daardoor in een constante onderliggende ervaring van spanning en stress verkeer, maar om die ervaring en dat gedachtenpatroon in je geest dan ook werkelijk praktisch gezien te veranderen zodat het niet meer in je bestaat, dat is een ander paar mouwen.

En dat is waar zelf-vergeving dan van pas komt. Het helpt je met het:

• Ten eerste naar de voorgrond halen van het patroon dat je gezien en gerealiseerd hebt en waar je over 'tot inzicht' gekomen bent, zodat je al de dimensies van hoe dat patroon in jezelf bestaat kan onderzoeken en bekijken en zo tot een begrip kan komen van de totaliteit van hoe het patroon in jezelf functioneert.
• Ten tweede loslaten van de connecties en verbanden die in je geest bestaan tussen je gedachten en je gevoelens en emoties en tussen je gedachten, gevoelens/emoties en jezelf en je lichaam

Dan is het een kwestie van tijdens de dagen die volgen je gewaar te zijn van waar en wanneer en hoe dat patroon naar boven komt in jezelf. Want, het zal naar boven komen, je hebt er je hele leven in geparticipeert, dus één zelf-vergeving sessie is zeker niet voldoende om het volledig in jezelf te kunnen veranderen. Maar nu dat je die zelf-vergeving hebt toegepast en daardoor meer bewust geworden bent van het patroon in kwestie, ben je veel beter in staat om:

1. Het patroon op te merken als en wanneer het in jezelf naar boven komt omdat je dankzij je zelf-vergeving nu begrijpt hoe het patroon bestaat, wanneer en waarom het activeert en waar het vandaan komt
2. Richting te geven aan jezelf in dat moment in de zin van dat je de keuze hebt om in het patroon te stappen of eerder stabiel te blijven in jezelf en het patroon aan je voorbij te laten gaan. En die keuze zie en heb je nu omdat je  jezelf via je zelf-vergeving authoriteit gegeven hebt in relatie tot het patroon. Je ziet nu in dat het patroon een bepaalde uitdrukking is van jezelf, dat jij verantwoordelijk bent voor het bestaan en de creatie van het patroon en dat jij daardoor tegelijkertijd ook de macht en het potentieel hebt om het patroon te veranderen tot iets dat constructief is voor jou.

Dag 619: Hoe Echt is een Persoonlijkheid Eigenlijk?

Dag 619: Hoe Echt is een Persoonlijkheid Eigenlijk?

 Het Veranderen van de 'ik ben niet goed met kinderen' Persoonlijkheid

In de voorgaande blog heb ik de zelf-vergeving gedeeld die ik heb toegepast in relatie tot het onderzoeken van hoe de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid bestaat in mezelf, en in die zelf-vergeving kwamen een aantal interessante punten naar boven die ik nooit heb beseft en gezien in het leven en belichamen van deze persoonlijkheid in mijn dagelijkse leven. Punten van gezond verstand die mij laten zien dat de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid niet is en niet kan zijn wie ik werkelijk ben als wezen - en die ik nooit had kunnen ingezien en beseft als ik de stap van zelf-vergeving niet had toegepast.

Het was pas in het toepassen van zelf-vergeving dat ik dieper kon kijken onder het oppervlak  en dat ik kon zien dat de idee in mijn geest dat ik 'niet goed ben met kinderen' niet echt is - niet echt in de zin van dat die idee in mijn geest eigenlijk bestond om de waarheid te onderdrukken. De waarheid zijnde dat er een verlangen in mezelf bestond om een bepaalde 'persoonlijkheid' te hebben die gezien en gedefinieerd wordt door mensen als 'iemand die goed is met kinderen' vanuit het startpunt om vriendschap te kunnen sluiten met mensen en makkelijker aanvaard te worden door mensen.

Ik gebruikte dus die 'negatieve' persoonlijkheid van 'ik ben niet goed met kinderen' om de eigenlijke 'positieve' ervaringen zoals het verlangen naar aanvaarding in mezelf te verbergen omdat het een specifieke waarheid van mezelf is die ik nooit heb willen inzien en beseffen.

Het is immers makkelijker om negatieve ervaringen te zien dan positieve, naar mijn ervaring - het is makkelijker om te beseffen dat ik mij ongemakkelijk en gespannen en angstig voel, dan om aan mezelf toe te geven en in te zien dat die negatieve emotionele ervaringen eigenlijk een gevolg zijn van verlangens in mezelf om aanvaard te worden en vriendschap te ervaren.

Omdat, in het verlangen zie ik als het ware de waarheid en de realiteit van mezelf, ik zie wie ik ben en hoe ik besta in en als mezelf, ik zie het startpunt van mezelf en al mijn gedachten en emotionele reacties en dus mijn persoonlijkheidssystemen. En, uiteraard, als ik dat startpunt zie van hoe mijn eigen geest bestaat, dan kan ik mezelf veranderen. En dat is waarom de geest bestaat op een manier waarop ik enkel het 'bijproduct' zal zien, en niet het eigenlijke startpunt van wie ik ben en hoe ik besta in en als mezelf.

Het is met zelf-vergeving dat ik die lagen kan afpellen en het eigenlijke startpunt en dus de realiteit van mezelf kan ontbloten - met het toepassen van zelf-vergeving en zelf-eerlijkheid.

Dag 602: Het Nut van Zelf-Onderdrukking

 Dag 602: Het Nut van Zelf-Onderdrukking

Het Veranderingsproces van Onzekerheid

Dit is een verderzetting op Dag 601: Het Loslaten van Onzekerheid waarin ik zelf-vergeving uitgeschreven heb in relatie tot de emotie van onzekerheid en specifiek de eigenschap van onzekerheid als zijnde een ervaring die voortkomt uit de neiging om een 'goeie indruk' te willen maken op de mensen in mijn wereld en realiteit, hetgeen noodgedwongen een 'oneerlijkheid' en leugenachtigheid manifesteert in mezelf aangezien er delen zijn die bestaan in mezelf langs binnen en langs buiten die ik in mijn geest heb beoordeeld als 'negatief' en 'slecht' en die dus niet gezien mogen worden wil ik een 'goeie indruk' maken op de mensen in mijn omgeving.

De ervaring van onzekerheid die opkomt in sociale situaties is dan de aanwijzer voor dit specifieke 'systeem' en mijn participatie in het patroon van het onderdrukken van delen van mezelf om een specifiek beeld te kunnen presenteren en projecteren naar mijn omwereld toe. Dit omdat onzekerheid gegenereerd wordt als een gevolg van het proberen iemand te zijn die ik eigenlijk niet ben - het proberen gieten van mezelf in een bepaald idee en beeld als de 'indruk' die ik wil maken op mensen. Maar uiteraard kan ik niet passen in dat idee omdat ik nu eenmaal een levend wezen ben en geen eendimensioneel idee en dus bestaat er de constante ervaring van onzekerheid in mezelf als de angst dat de dingen die ik onderdrukt en verborgen wil houden in en van mezelf door de spleetjes in het 'beeld' gesijpeld zouden komen en dat mensen met andere woorden geen 'goeie indruk' zullen hebben van mij.

De zelf-vergeving pas ik toe zodat ik voor mezelf zou inzien dat die onzekerheid en het patroon in mijn geest waaruit het afstemt niet is wie ik eigenlijk ben en dat ik in staat ben om mezelf te veranderen om te bestaan op een manier die het beste is niet enkel voor mezelf maar ook voor de wereld en realiteit waarin ik besta. Ik bedoel, omdat ik dat concept van indirect liegen over wie Ik ben in en als het willen maken van een 'goeie indruk' ben gaan aanvaarden als 'wie ik ben' omdat ik het ben beginnen uitleven in mijn bestaan hier op aarde, noodgedwongen echter aangezien ik nooit werkelijk heb begrepen waarom het zo moet zijn en hoe het ook anders kan.

Waarom is het immers dat we zulk'n ervaringen aanvaarden in onszelf als 'normaal' en als 'het leven' - ervaringen die onze relaties met onszelf en andere wezens saboteren? Waarom is het dat we die vorm van zelf-oneerlijkheid 'normaal' vinden, terwijl het leven in feite zoveel aangenamer zou zijn als we werkelijk onszelf zouden kunnen zijn in elk moment zonder ooit iets van onszelf te hoeven verbergen -- zonder ons te hoeven schamen over onszelf of zelfs maar te overwegen dat er dingen zijn van onszelf die 'slecht' of 'negatief' zijn?

Het ding is echter dat we blijken te geloven dat die ervaringen van schaamte die ons delen van onszelf doen willen onderdrukken en verbergen van anderen noodzakelijk zijn omdat er nu eenmaal dingen zijn die werkelijk 'slecht' zijn en die we dus moeten onderdrukken in onszelf door middel van zulk'n emotionele ervaringen van schaamte en schuld. Dit is echter niet meteen hoe het werkelijk zit. Meer daarover in de volgende blog.

Dag 585: Het Zelf-Veranderings Gereedschap is maar zoveel Waard als de Zelf-Eerlijkheid die ik Toepas

Dag 585: Het Zelf-Veranderings Gereedschap is maar zoveel Waard als de Zelf-Eerlijkheid die ik Toepas

 Het Veranderen van een Eetverslaving

Het Veranderen van een Eetverslaving

Het Veranderen van een Eetverslaving

Wat ik dus heb beseft is dat ik opzettelijk die idee in mijn gedachten ga inprenten dat ik nu 'veranderd' ben en dat ik als het ware geen moeite meer moet doen om mijn eetverslaving aan te pakken - is omdat een deel van mezelf de eetverslaving niet wil loslaten. In mijn achterhoofd, in een geheime kamer van mijn geest geloof ik eigenlijk dat ik niet meer mezelf zal kunnen zijn als ik die eetverslaving verander en als ik mijn gedrag tegenover en relatie met eten zou veranderen. Ik geloof dat ik die specifieke gevoelens en ervaringen die ik verbonden heb met eten en voedsel nodig heb om het gevoel te hebben dat ik 'leef' en 'besta'  - en dus eigenlijk wil ik mezelf niet werkelijk veranderen en corrigeren in en als mijn eetverslaving.

 In dit soort gevallen gebruik ik dus vreemd genoeg het gereedschap en mijn proces dat eigenlijk bedoeld is om mezelf te ondersteunen in mijn proces van zelf-verandering, om mezelf net te gaan onderdrukken en dingen in mezelf die ik niet werkelijk wil veranderen of loslaten van mezelf te verbergen --- door de illusie te produceren in mijn geest dat ik die specifieke dingen veranderd heb.

 Dag 584: Hoe werken we Verandering Tegen met het Gereedschap van Zelf-Verandering?

Ik vind het dus eigenaardig wat ik al heb opgemerkt in relatie tot de 'geniepigheid' waarin de geest bestaat en opereert -- in dat het bijvoorbeeld het proces en het gereedschap in het proces van zelf-verandering zal gebruiken om net het tegenovergestelde te manifesteren, namelijk onderdrukking. En, ik bedoel, wanneer ik zeg dat 'de geest' dat doet, dan bedoel ik uiteraard Mezelf in en als de geest -- de geest is een voorspelbaar systeem van specifieke mechanismen die bestaan in en als gedachten, gevoelens en emoties, maar tegelijkertijd is dat systeem en zijn die mechanismen in en als dat systeem een directe representatie van mezelf, dus in essentie ben ik het zelf die gebruik maak van al de vernuftigde mechanismen van en in de geest om specifieke aspecten van mezelf opzettelijk te onderdrukken omdat ik die aspecten van mezelf in het geheim niet wil loslaten.

Ik gebruik bijvoorbeeld het mechanisme en systeem van een 'bewuste', 'onderbewuste' en 'onbewuste' geest, als zijnde drie afgescheiden en afgezonderde lagen in mezelf, om mezelf te kunnen afscheiden van mezelf en dus verstoppertje te kunnen spelen met mezelf - zodat ik kan liegen tegen mezelf over wie ik ben en die leugen zal gaan geloven, omdat ik de realiteit en de waarheid van mezelf verstopt heb in de dieperliggende lagen van mijn bewustzijn, dus kan ik dat als excuus gebruiken - dat ik mij simpelweg niet gewaar ben van wie ik werkelijk ben en wat ik werkelijk doe in mezelf - om bijvoorbeeld mezelf ervan te overtuigen dat ik werkelijk mijn best aan het doen ben om mijn eetverslaving te veranderen en te corrigeren, want 'kijk, ik pas mijn schrijven toe, en ik doe mijn zelf-vergeving en zelf-correctie - en iedereen kan het zien dat ik mijn proces bewandel'. Maar, tegelijkertijd is er een onderbewuste en onbewuste persoonlijkheid in mezelf die in relatie bestaat met mijn eetverslaving en die ik wil beschermen - en dus onderdruk en verberg ik die persoonlijkheid en mijn verlangen om mezelf in en als die persoonlijkheid te beschermen, achter mijn bewuste gedachten van 'kijk, ik ben mezelf aan het veranderen en mijn eetverslaving aan het stoppen'.

En dit is dan het punt waarop ik mezelf bewijs in mijn proces - waarop ik bewijs aan mezelf dat ik oftewel zelf-eerlijk ben oftewel zelf-oneerlijk. Want, het fascinerende aan dit proces van zelf-verandering is dat ik niet alsof kan doen, ik kan niet alsof doen - in tegenstelling tot bijvoorbeeld alles wat ik tot op dit punt in mijn leven ervaren en bewandeld heb, zoals school en werk en mijn relaties met mijn omgeving. Ik bedoel, in alles kon ik alsof doen en kon ik liegen en toch nog 'goede punten' krijgen en dus, terwijl ik aan het liegen ben en terwijl ik dingen geheim houdt van mijn omgeving en mezelf, kan ik geloven van mezelf dat ik bijvoorbeeld een 'goed persoon ben', omdat ik goede punten krijg van de leerkracht en mijn vrienden houden van mij, enzovoort.

Dus, ik ben in feite opgegroeid met die veronderstelling en aanvaarding dat het ok is om te liegen tegen mezelf, zolang ik maar 'goede punten' krijg en, zolang mensen mij maar leuk vinden en aanvaarden. Dus, die neiging heb ik ook doorgetrokken in mijn proces in dat ik vaak de realiteit van mezelf onderdrukte - als namelijk het feit dat ik het gereedschap van zelf-verandering vaak maar half-half toepaste en in mijn achterhoofd wel wist dat mijn toepassing niet voldoende was om daadwerkelijk mezelf veranderd te kunnen hebben, maar toch voelde ik mij positief over mijn toepassing, omdat ik kon bewijzen dat ik het gereedschap heb toegepast. Iedereen kan het zien - ik bewandel mijn proces van zelf-verandering, dus ben ik mezelf aan het veranderen.

Dat is echter niet hoe dit proces werkt -- omwille van het punt van ZELF-eerlijkheid. Het punt van zelf-eerlijkheid, waarin ik ten eerste binnenin mezelf kijk - en NIET naar andere mensen - om te weten wie ik ben, is de beslissende factor in termen van of mijn proces van zelf-verandering successvol zal zijn. Het proces van zelf-verandering is daarin uniek - omdat ik het louter voor mezelf doe, ik doe het niet voor 'goede punten' of voor 'erkenning' - ik doe het voor mezelf. Dus als ik mezelf dan toesta om dingen in mezelf opzettelijk te gaan verbergen en onderdrukken gewoon zodat ik mij positief kan voelen over mijn toepassing en kan geloven dat ik veranderd ben en dat ik mezelf aan het veranderen ben zonder dat ook daadwerkelijk absoluut toe te passen - dan ben ik de dupe, omdat ik uiteindelijk met mezelf alleen achterblijf en besta binnenin mezelf. Ik zal maar zoveel zijn en worden als de moeite die ik daadwerkelijk doe voor mezelf om zo eerlijk mogelijk te zijn met mezelf in mijn proces van zelf-verandering. En ik zal maar veranderen wanneer ik in de eerste plaats mezelf ervan weerhoudt om te geloven in mijn zelf-verandering zonder naar de feiten te kijken.

Dag 563: Jezelf Herprogrammeren - Hoe Kan Dat?

Dag 563: Jezelf Herprogrammeren - Hoe Kan Dat?

Het TransformatieProces van Emotionele Zelf-Sabotage

Dit is een Verderzetting van Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens Worden

Wat zal helpen met het praktisch uitvoeren van het proces van Zelf-Verandering -- waarin je dus Zelf-Verandering doortrekt in de Drie Niveau's waarin je bestaat, zijnde je gewaarzijn, je wezenlijkheid en je fysieke lichaam/bestaan - is de Derde stap die je bewandelt na het hebben toegepast van het Gereedschap van Zelf-Onderzoekend en Zelf-Eerlijk schrijven en Zelf-Vergeving, namelijk de stap van het uitschrijven van de Zelf-Correctieve en Zelf-Toewijdende Stellingen.

 Want, in deze stap na het hebben toegepast van Zelf-Vergeving, verzamel je de inzichten en realisatie die je verworven hebt in de stap van Zelf-Vergeving en het Zelf-Onderzoekend Schrijven en vorm je een 'script' en een soort van 'plan van actie' dat je kan uitvoeren en toepassen in relatie tot het patroon in jezelf dat je in het proces bent te veranderen en dat je jezelf toegewijd en voor doel gesteld hebt te veranderen.

Daarom beginnen Zelf-Correctieve stellingen met bijvoorbeeld 'als en wanneer ik…' - waarna je dan de situatie omschrijft of de gedachte en emotionele of gevoelensreactie benoemt en beschrijft dat je hebt gedefinieerd en ontdekt in het zelf-onderzoekend schrijven en de Zelf-Vergevings Stellingen als zijnde het specifieke patroon dat schadelijke gevolgen heeft in jezelf en dus het patroon dat je wil veranderen en corrigeren. Bijvoorbeeld in lijn met de voorgaande blogs en de reis die ik heb bewandeld van het veranderen van een patroon van angst om te falen waarin er specifieke gedachten van onzekerheid en angst zijn die opkomen in mijn geest en specifieke emotionele reacties op die gedachten die geactiveerd worden wanneer die gedachten opkomen, die dan een saboterend effect hebben in mezelf omdat ik naar aanleiding van die gedachten en emotionele reacties mezelf 'minder' maak zowel in mezelf als in mijn externe gedrag en beweging en uiteindelijk mijn doelen opgeef in mijn fysieke realiteit en als resultaat niet veel bereik of doe in en met mijn leven.

In lijn daarmee zeg ik dus in mijn zelf-corrigerende stellingen 'als en wanneer ik de gedachte zie opkomen in mijn geest dat het mij niet zal lukken als reactie op een gedachte of een beeld in mijn geest in relatie tot iets dat ik wil doen of bereiken in mijn leven en mijn fysieke realiteit…' - als een 'script' waarin wat volgt mijn 'plan van actie' zal zijn in verband met wat het is dat ik in die situatie zal doen en toepassen om ervoor te zorgen dat ik niet meer in het zelf-saboterende patroon zal stappen in mijn geest van bijvoorbeeld reageren met de emotie van angst en onzekerheid en bijgevolg in een domino-reactie tuimel van een uiteindelijk opgeven zowel binnenin mezelf als in mijn gedrag en bestaan in mijn externe realiteit.

Dat zal er dan bijvoorbeeld als volgt uitzien:

Als en wanneer ik de gedachte zie opkomen in mijn geest dat het mij niet zal lukken als reactie op een gedachte of beeld in mijn geest in relatie tot iets dat ik wil doen of bereiken in mijn leven en mijn fysieke realiteit - dan stop ik en ik adem - en in dat moment zie, besef en realiseer ik mij...

Hierin is het punt van 'stoppen en ademen' in feite het moment van gewaarzijn waarin ik mezelf even een moment geef om in mezelf stil te staan bij wat ik mezelf zie doen of wat ik zie activeren in mijn geest als zijnde het patroon van angst om te falen en het zelf-sabotage patroon van opgeven - althans als ik mezelf toesta emotioneel te reageren op die specifieke gedachte van 'het zal me niet lukken' en als ik mezelf dan toesta vanuit die emotie te veranderen in mijn fysieke gedrag.

En dan vanaf dat punt waarin ik stilsta in mezelf in en als dat moment van ademhaling en mezelf een moment van gewaarzijn en besef geef in relatie tot wat er in mezelf aan het gebeuren is - komt dan de stelling van 'en in dat moment zie, besef en realiseer ik mij…' omdat dat het specifieke script is dat ik in mezelf aan het schrijven ben als zijnde het punt waarin ik verander van een voorgeprogrammeerd systeem van gedachten en emoties waarin ik blindelings de emotie volg omdat ik blindelings vertrouw op de emotie zonder enig punt van gewaarzijn in relatie tot wie ik eigenlijk ben in en als de gedachten en emoties, naar een wezen dat bestaat in absoluut gewaarzijn van wie ik ben in elk moment en specifiek in termen van het inzien en beseffen van de consequenties van de gedachten, gevoelens en emoties waar ik in participeer in mijn geest. Uiteraard om deze consequenties te kunnen inzien en beseffen en begrijpen, was er eerst en vooral een proces van Zelf-Onderzoekend Schrijven en Zelf-Vergeving nodig.

Dus, in deze woorden van 'ik zie, besef en realiseer mij…' ben ik mezelf als het ware aan het herprogrammeren om niet meer blindelings te vertrouwen op de emotionele of gevoelens reacties die opkomen in mezelf als reactie op gedachten, maar om eerder te vertrouwen op mezelf en specifiek op het inzicht, besef en de realisatie die ik ontwikkeld heb in mezelf in relatie tot mijn interne realiteit en bijvoorbeeld in relatie tot het patroon van angst om te falen.

Dit is dan in een notedop de functie en de waarde van de toepassing van zelf-corrigerende stellingen - uiteraard wel in samenwerking met Zelf-Onderzoekend schrijven en Zelf-Vergeving.

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak?

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak

Het Transformatie Proces van Emotionele Zelf-Sabotage

Ik heb dan een proces toegepast van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie in mijn schrijven in relatie tot het zelf-sabotage patroon van angst om te falen ten gevolge van het creëren van toekomstbeelden en -projecties dat ik had ontdekt in mezelf. En dus nu dat ik die stappen heb toegepast is het een kwestie van mij gewaar worden wanneer ik in dat patroon stap in mijn dagelijkse realiteit, zodat ik, wanneer ik het zie en opmerk, mezelf kan stoppen en mezelf kan veranderen in mijn relatie tot het patroon.

Mezelf veranderen in relatie tot het patroon gebeurt namelijk in het moment dat ik mij gewaarwordt dat het opkomt in mezelf, het moment dat er bijvoorbeeld specifieke gedachten in mijn geest komen -- zoals gedachten van angst in relatie tot toekomst-ideëen en -beelden in mijn geest, bijvoorbeeld 'ik kan dat niet', 'ik zal het niet kunnen', 'ik zal falen', 'ik ben daar niet slim genoeg voor', 'ik heb niet genoeg ervaring', 'ik ben niet voldoende voorbereid', enzovoort --- allemaal gedachten die dan een energetische reactie en ervaring van minderwaardigheid, inferioriteit en angst produceren in mezelf waarin ik dan mezelf identificeer met die gedachten en die gedachten ga aanvaarden in mezelf als een definitie van 'wie ik ben' in en als mezelf. En, vanaf het moment dat ik mezelf dus toesta emotioneel te reageren op de gedachten, ben ik als het ware 'verloren' in die zelf-definities, en verloren in de illusie dat die gedachten werkelijk 'zijn wie ik ben' omdat ik geloof dat de energie die ik ervaar in mezelf in reactie op de gedachten is 'wie ik ben'.

Dus, om dit niet te laten gebeuren en mezelf dus niet verloren te laten geraken in deze specifieke zelf-neerhalende zelf-definities - sta ik mezelf niet toe in de energie te gaan --- en dat kan ik doen door in het moment dat ik de gedachten zie opkomen in mijn geest, onmiddellijk mezelf ervan gewaar te maken van het specifieke patroon dat aan het activeren is in mijn geest, namelijk het patroon van zelf-sabotage  door het creëren van toekomst-beelden en -projecties en om in dat moment van gewaarzijn te ademen en mezelf in mijn ademhaling als het ware te stabilizeren en een standpunt van authoriteit in te nemen in relatie tot mijn emoties, omdat ik weet en mij ervan gewaar ben dat volgens het patroon dat aan het activeren is, de energie zal volgen op de gedachten --- omdat dat nu eenmaal is hoe ik mezelf in mijn geest doorheen mijn leven geconditioneerd heb.

Door in dat moment dan te ademen breng ik mezelf uit mijn geest en in mijn fysieke lichaam, waarin ik de macht heb om stabiel te blijven in relatie tot de energie die opkomt in mezelf, zijnde de emotionele reactie van angst, minderwaardigheid en onzekerheid en mezelf dus niet te laten meevoeren door die energie en zo verloren te geraken in  de zelf-definities in en van mijn geest in relatie tot wie ik zogezegd ben  tegenover mijn eigen toekomst - als zijnde 'minderwaardig'.

Dit is de techniek die ik, na het bewandelen van de eerste stappen met betrekking tot het begrijpen van en het creëren van een gewaarzijn in mezelf in relatie tot het specifieke patroon in mijn geest en hoe dat patroon precies werkt, functioneert en bestaat, kan gebruiken om mezelf op fysiek vlak, in mijn innerlijke realiteit zowel als mijn externe fysieke gedrag, expressie en beleving, te veranderen en te 'corrigeren' --- waarin ik bijvoorbeeld mezelf niet meer toesta te reageren met angst en minderwaardigheid in mezelf in relatie tot toekomstprojecties en -plannen en bijgevolg mezelf ook niet meer zal toestaan op te geven --- en zo zal ik mezelf de kans geven om het woord Success te leven in en als mijn leven  - door het patroon van Falen dat bestaat in en als gedachten, gevoelens en emoties in de geest  te corrigeren en te veranderen, of althans door mijn relatie tegenover dat patroon te veranderen.

Dag 553: Hoe Transformeer ik De Angst van de Toekomst met Zelf-Vergeving?

 Dag 553: Hoe Transformeer ik De Angst van de Toekomst met Zelf-Vergeving?

Het Proces van het Veranderen van De Emotionele Zelf-Sabotage van Toekomstprojecties

Dus in de voorgaande blog heb ik de zelf-correctieve statements toegepast en gedeeld in relatie tot de zelf-vergeving statements van Dag 551. Dit wil echter niet zeggen dat dit proces nu voorbij is - dat ik, door die aantal zelf-vergeving en zelf-correctieve statements te schrijven, het patroon van het projecteren van angst en verlangen in een toekomstbeeld in de geest nu helemaal gecorrigeerd en veranderd heb.

In tegendeel - wat ik in de vorige blogs gedaan heb is als het ware aan het oppervlak gekrabt, waardoor er verschillende dimensies bloot kwamen te liggen die ik voordien niet had ingezien of overwogen in relatie tot hoe dit specifieke patroon van het creëren van toekomstprojecties in mijn geest eigenlijk bestaat in en als mijn geest --- dimensies die ik uiteindelijk ook zal moeten doorwandelen in een proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie. Wat ik dus gedeeld heb in Dag 551 en 552 is de aanvankelijke eerste laag en eerste dimensie die ik kon zien en vaststellen in het kijken naar en onderzoeken van hoe dit specifieke patroon bestaat in mezelf - maar dat omvat bijlange niet de volle omgang van dit patroon/construct in mijn geest, als al de specifieke relaties waarin dit patroon verankerd zit in en als mezelf.

Het is dus de moeite waard om dit proces verder te zetten in het onderzoeken van de dieperliggende dimensies in en van het patroon van emotionele zelf-sabotage via toekomstprojecties - bijvoorbeeld door te observeren waar, wanneer en hoe dit patroon de kop opsteekt in mijn dagelijkse leven en door, wanneer ik merk dat ik in het patroon heb geparticipeerd (omdat ik het vaak niet meteen doorheen in het moment dat het opkomt in mezelf) - uit te schrijven wat het is dat maakt dat ik mezelf toesta mijn vertrouwen te plaatsen in en als dat patroon -- omdat, het feit dat het patroon opkomt in mezelf en dat ik niet absoluut stabiel blijf staan in mezelf en dat ik mezelf laat meeslepen in en als emotionele en gevoelsmatige reacties op de specifieke gedachten en projecties in mijn geest in en als het patroon, wil zeggen dat er nog specifieke relaties en verbindingen en associaties zijn die in mezelf bestaan waarin ik mezelf geïdentificeerd heb met dit patroon - relaties die dus onderzocht, vergeven en gecorrigeerd dienen te worden.

Deze relaties zijn voornamelijk opgebouwd op basis van herinneringen - dus soms, wanneer ik merk dat ik een patroon niet lijk te kunnen veranderen en corrigeren door middel van het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie in relatie tot de specifieke sturctuur en werking van het systeem, zoals ik in Dag 551 en 552 gedaan heb, om dan op zoek te gaan naar de herinneringen die in mezelf bestaan als 'ruggengraat' van dit patroon in en als mijn geest -- en om dan mijn relatie met die herinneringen zodanig te corrigeren en te veranderen in mezelf opdat ik niet meer emotioneel reageer in mezelf in het moment dat die herinneringen opkomen in mijn geest -- en zodat daardoor dus die herinnering ook geen macht meer heeft om specifieke patronen te activeren in mijn geest, zoals bijvoorbeeld de emotionele zelf-sabotage van toekomstprojecties.

Wordt Vervolgd in Dag 554

Dag 546: Hoe Saboteer Ik Mijn Zelf-Ontwikkeling - Het Proces van Praktische Zelf-Verandering -- Deel 1

Dag 546: Hoe Saboteer Ik Mijn Zelf-Ontwikkeling 

Het Proces van Praktische Zelf-Verandering -- Deel 1

 waar is het dus in mijn wereld en dagelijkse bestaan waar ik kan zien dat ik in het patroon stap van zelf-sabotage in verband met het leren van nieuwe dingen of het uitbreiden van mijn vaardigheden of het ontwikkelen van nieuwe talenten?  Het onderzoeken van deze praktische dagelijkse voorbeelden van hoe ik dit patroon zelf leef in en als mijn dagelijkse fysieke werkelijkheid, is de eerste stap in mijn proces van het veranderen van dit patroon op praktische en realistische wijze - en op een manier waarin ik zal bewijzen aan mezelf dat ik in staat ben om mezelf te veranderen in en als wie ik ben vanbinnen via zelf-onderzoek en zelf-vergeving, zowel als wie ik ben vanbuiten door middel van zelf-correctieve acties  -- en dat ik dus het creatieve en sturende principe ben van mijn eigen leven en de mogelijkheid heb om te bepalen wie ik ben en zal zijn in en als deze fysieke realiteit.

Ik kijk hier dus dan specifiek naar drie situaties die ik kan detecteren waarin ik in mijn dagelijkse realiteit in dat patroon stap van het emotioneel reageren op en dus het saboteren van mezelf in en als een leerproces en daarin dus het saboteren van mijn eigen toekomst en bestaan in relatie tot mijn wereld en realiteit door het gelimiteerd houden van mezelf in en als mijn capaciteiten, vermogen en vaardigheden. Deze drie situaties zal ik dan gebruiken als mijn praktisch platform waarin ik het proces van praktische zelf-verandering zal toepassen en die ik kan gebruiken als mijn referentiepunt en maatstaf om te meten hoe efficient mijn toepassing van zelf-verandering is en ook te onderzoeken welke oplossingen er bestaan voor en in die drie situaties om dit specifieke patroon van zelf-sabotage daadwerkelijk te kunnen veranderen voor eens en voor altijd.

1. Wanneer ik denk aan mijn toekomst en specifiek aan wat ik wil doen in en met mijn leven en het specifieke 'beroep' dat ik wil uitvoeren en uitbouwen - dan komt er een angst op in mezelf verbonden met de gedachten in mijn geest in relatie tot het niet weten hoe ik het zal moeten aanpakken, wat ik zal moeten doen om dat plan uit te werken in de fysieke realiteit - en tesamen met die ervaring van angst komt er zelfs een soort van 'opgeven' ervaring naar boven waarin ik als het ware in mijn achterhoofd de overtuiging heb gecreëerd dat 'het mij niet zal lukken' en 'dat ik er niet toe in staat ben' en dat 'ik zal falen', etcetera.

2. Wanneer iemand mij voorstelt om iets te doen dat ik nog nooit eerder heb gedaan, waar ik een specifieke fysieke of mentale vaardigheid voor zal moeten gebruiken, zoals bijvoorbeeld vorige maand stelde iemand mij voor om te gaan go-carten en in een andere situatie stelde iemand mij voor om uit eten te gaan met een groep mensen die ik niet kende, dan reageer ik met een angst en onzekerheid in mezelf en gedachten in de zin van 'zal ik kunnen go-carten', 'zal ik kunnen socialiseren met die mensen', 'zal ik de mentale en fysiek capaciteit hebben om te begrijpen hoe ik met die go-cart moet rondrijden zonder ongevallen te maken en om te begrijpen hoe ik met die mensen moet praten en omgaan zonder over te komen als een wereldvreemd individu' -- en op de achtergrond speelt er dan ook die subtiele ervaring van opgeven waarin ik in feite al van mening ben dat ik niet in staat ben om die specifieke situaties te kunnen aanpakken op een 'correcte' manier en om mezelf te kunnen manoevreren en bewegen in die situaties op een manier die alles 'goed' doet verlopen

3. Wanneer iemand iets aan het uitleggen is aan mij in verband met hoe ik iets moet doen dan lijk ik vaak moeite te hebben met het volgen van wat die persoon aan het zeggen is en het werkelijk begrijpen en in mij opnemen van wat er aan mij gezegd wordt omdat, terwijl deze persoon de zaak in kwestie aan het uitleggen is, speelt er een angst in mijn achterhoofd in relatie tot het niet begrijpen van wat die persoon aan het zeggen is en een angst om 'dom' te zijn als ik het niet zou begrijpen wat er mij gezegd geweest is --- en die angst zorgt er vaak voor dat ik mij net niet fatsoenlijk kan concentreren op wat er in dat moment aan mij gezegd wordt en dat mijn aandacht snel afgeleid wordt door ongerelateerde gedachten die door mijn geest drijven

In de volgende blog zal ik verderzetten in dit proces door deze drie situaties verder te onderzoeken vanuit het startpunt van het zoeken naar oplossingen voor hoe ik mezelf kan veranderen opdat het patroon van emotionele zelf-sabotage in relatie tot het uitbreiden van mijn vaardigheden en het ontwikkelen van mezelf in en als het leren van nieuwe dingen niet meer in de weg staat van mijn uitdrukking en ervaring als mens in deze wereld.

Dag 545: Het fysieke lichaam verraad altijd wie je werkelijk bent in en als jezelf

Dag 545: Het fysieke lichaam verraad altijd wie je werkelijk bent in en als jezelf

Hoe kan je Zelf-Verandering zo tastbaar mogelijk maken?

het transformatieproces van zelf-sabotage

 om dit proces nu praktisch aan te pakken en te zien met andere woorden waar en hoe het is dat ik als mens zelf participeer in dat patroon van het saboteren van mijn leerproces, ten gevolge van hoe ik opgevoed en geconditioneerd geweest ben, of althans hoe ik mezelf heb laten indoctrineren en opvoeden door specifieke externe invloeden zoals het schoolsysteem en andere figuren die ik in mezelf ben gaan definieren als mijn 'authoriteit' - moet ik voor mezelf onderzoeken hoe en waar het is in mijn dagelijkse bestaan dat ik reageer op nieuwe dingen of verandering of het bewandelen en uitvoeren van een nieuw project met angst in mezelf.

En hiervoor is het belangrijk - teneinde daadwerkelijk de realiteit van mezelf te kunnen zien in relatie tot dit patroon in en van de Geest - om eerlijk te zijn met mezelf en, wanneer ik mezelf onderzoek in de patronen die ik uitleef in mijn geest en in de fysieke werkelijkheid, de realiteit van mezelf niet proberen te verbloemen of verbergen maar eerder direct te kijken en te zien wie ik werkelijk ben in en als de fysieke realiteit van mezelf --- en dat doe ik dus door mijn dagelijkse leven te bewandelen door middel van bijvoorbeeld schrijven, en zo te onderzoeken wat het is dat schuilt achter al de kleine handelingen en daden die ik doorgaans zo vanzelfsprekend vindt.

Dit proces van het ten eerste onderzoeken, ten tweede loslaten en vergeven en ten derde corrigeren en veranderen van het patroon van zelf-sabotage in relatie tot mijn leerproces gebeurt door middel van deze drie specifieke stappen en het toepassen van deze stappen op een praktische en realistische wijze --- met andere woorden, waarin het proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-verandering geen idee of geloof of ervaring wordt als een soort van spirituele queeste of openbaring, maar waarin dit proces zich ontvouwt in en als de fysieke dimensie waarin 'ik' besta als de totaliteit van mijn wezen: mentaal, emotioneel, spiritueel, wat je maar wil, elke mogelijke dimensie van mezelf als hoe ik besta in en als mezelf bestaat in en als het fysieke lichaam, de fysieke werkelijkheid.

Het is immers de fysieke werkelijkheid die alles van mezelf omvat, die mijn 'kanaal' is en mijn 'schip' waarin ik vaar doorheen de wateren van mijn bestaan, waarin ik huis en waar ik altijd naar terugkeer wanneer ik weer eens in mijn geest ben gaan vertoeven in een fantasie of verbeelding of herinnering of ervaring --- het fascinerende is dat ik steeds naar mijn lichaam terugkeer, ik besef steeds weer dat ik 'Hier' ben, in en als dit fysieke bestaan. En zodus is dit fysieke bestaan en mijn dagelijkse fysieke leven een ankerpunt voor mezelf om uit te kunnen aflezen wie ik werkelijk ben en om ervoor te kunnen zorgen dat ik mezelf niet verlies in een idee, beeld of geloof over mezelf in en als mijn geest - het is de fysieke realiteit die zal tonen wie ik werkelijk ben en of de ideëen die ik heb gevormd over mezelf in mijn geest al dan niet echt zijn.

In de volgende blog zal ik dus verderzetten in dit proces van het onderzoeken van wie ik ben in en als de fysieke werkelijkheid en specifiek in verband met dit patroon van zelf-sabotage dat ik in de voorgaande blogs was beginnen omschrijven --- om dus het proces van zelf-verandering zo tastbaar en praktisch en echt mogelijk te maken voor mezelf en aldoende ook een blauwdruk en leidraad te kunnen creëren voor al degenen die hun eerste stappen zetten in dit proces van zelf-verandering en die zich afvragen hoe dit precies in z'n werk gaat.

Dag 530: De Eerste Stappen naar Zelf-Realisatie - De Toepassing van Het Onbeschreven Blad

In het begin van mijn proces speelde arrogantie dus een rol  en was dat wat er in en als mezelf tot uitdrukking kwam omdat, hoe ik mijn proces benaderde, was vanuit het startpunt van het Ego. Het ego met name in hoe ik bijvoorbeeld, wanneer ik dacht aan het concept van 'mezelf realiseren als het leven zelf' en 'zelf-eerlijk' zijn en 'bestaan in en als eenheid en gelijkheid', als begrippen die ik las op het Desteni Forum, dan zag ik die begrippen in mijn geest als een idee en een beeld.

Dat is het ego dat bestaat in en als de geest, het is een mechanisme dat vertrekt vanuit het startpunt dat al wat bestaat in en als deze realiteit niets meer is dan een 'definitie', iets dat ik in mijn geest heb, in en als mijn 'kennis en informatie', mijn 'intelligentie', en dat ik in en als het 'Ego' van de geest met andere woorden alles 'weet'. Dit woord 'weet' is een kernwoord omdat, zolang ik kennis en informatie in de vorm van begrippen, woorden en definities, in mijn geest heb, lijkt het alsof ik dingen 'weet' -- en dat 'weten' word dan mijn 'wereld', en dat is al wat ik zie van 'mijn wereld en realiteit'.

Dus in het begin van mijn proces ging ik ervan uit en geloofde ik dat ik in feite al 'weet' wat mijn proces is en zal zijn, ik 'weet' al wie ik zal worden als ik mezelf 'zuiver' en 'verander' en 'realiseer als het leven zelf' - ik weet al wat het wil zeggen om één en gelijk te staan met al wat bestaat. En dus vertrekkende vanuit dat startpunt van arrogantie, in de zin van het geloven dat ik 'alles al weet', saboteerde ik mezelf in feite in mijn proces omdat ik niet besefte dat het proces van zelf-verandering en zelf-zuivering in feite een leerproces is. En ik besefte en begreep niet dat in een leerproces kan je er niet vanuit gaan dat je 'het al weet', je moet in de schoenen staan van een kind en de dingen bekijken vanuit een 'onschuldig' standpunt, een 'onbeschreven blad', zonder verwachtingen of voorspellingen of voorgekauwde kennis.

Dus, ik begon dingen te verkondigen en ik probeerde de mensen in mijn leven te overtuigen van 'het proces' en 'zelf-verandering' zonder dat ik zelf eigenlijk besefte dat ik in feite nog niet werkelijk iets 'weet' over wat dat proces eigenlijk inhoud en wil zeggen omdat ik nog maar mijn baby-stapjes aan het zetten was. Hoe kan ik dan mogelijks weten wat er zal komen en wat ik zal ontdekken.

Ik heb ontdekt dat dat het grootste probleem en obstakel is in mijn leven - dat ik doorheen mijn opgroeien in deze wereld als een volwassene een 'ego' gecreëerd heb in mezelf, als een construct in mijn geest waarin ik geloof dat gewoon omdat ik kennis en informatie vergaard heb over 'de wereld' - daarom 'weet ik alles' en moet ik niets meer bijleren. En, iedereen moet daarom met mij akkoord gaan, niemand mag mij tegenspreken - want, ik weet alles.

In het bewandelen van dit proces heb ik echter gaandeweg ontdekt dat het beter is om niets te weten, om situaties en mensen en mezelf te benaderen vanuit het startpunt van het onbeschreven blad, zonder verwachtingen of vooroordelen -- en enkel dan kan ik voor mezelf dingen leren kennen als wat ze eigenlijk zijn...

Dag 528: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering - Vertrouw Je Reacties Niet!

Dag 528: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering 

Vertrouw Je Reacties Niet!

In het begin van mijn proces had ik dus nog geen begrip van wat 'nederigheid', 'nederig zijn' en 'nederigheid toepassen' eigenlijk wil zeggen - het enige wat ik kende was het Ego in en van de Geest, als hoe ik altijd had bestaan en hoe ik mezelf in en als mijn 'identiteit' had opgebouwd doorheen mijn leven. Het Ego als allerhande zelf-beschermings en zelf-verdedigingstechnieken, zoals bijvoorbeeld het beschuldigen van andere mensen vanaf het moment dat ik mij persoonlijk bedreigd voel of wanneer ik mij niet gevalideerd en ondersteund voel in mijn meningen en opinies.

En, het fascinerende is, wanneer ik terugkijk op wie ik toen was en hoe ik reageerde in mezelf op mijn omgeving en hoe ik mezelf ervoer, is dat ik werkelijk geloofde dat dat 'ego' is wie ik werkelijk ben en dat al die technieken en manipulaties om dat 'ego' als het geloof dat ik superieur en speciaal ben in hoe ik besta in en als mezelf is wie ik werkelijk ben - ik kende immers niets anders. Al wat ik was en al van wat ik had opgebouwd van mezelf in relatie tot mijn omgeving, was die reacties in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties die allemaal draaiden rond het willen beschermen en verdedigen van een idee en een beeld dat ik had van 'wie ik ben' in en als mezelf.

Ik overwoog bijvoorbeeld nooit het punt van gezond verstand dat elk mens op die voorgeprogrammeerde en voorspelbare manier bestaat in zichzelf en dat als ik reageer in mezelf op de mensen om mij heen vanuit zelf-beschermings en -verdedigingsmechanismen, dan activeer ik dezelfde reacties in de mensen om mij heen - en op die manier creëer ik conflict in mezelf en andere mensen en mijn relaties met hen. Ik bedoel, in die zin ben ik eigenlijk gewoon aan het vechten met mezelf door niet te zien dat ik op dezelfde manier als hoe ik besta in mezelf, besta in andere mensen --- in en als precies hetzelfde 'ego-systeem/-structuur'. Vanuit dat perspectief had ik, als ik 'Nederigheid' had toegepast in mijn proces, kunnen zien en voorspellen hoe mijn omgeving op mij en mijn woorden en daden zou reageren.

'Nederigheid' in de zin van dat ik, in de plaats van onmiddellijk mijn interne reactie te vertrouwen en uit te drukken in mijn externe realiteit - even stop in mezelf, adem, en binnenin mezelf kijk om te onderzoeken waar die reactie vandaan komt en op gebaseerd is in de eerste plaats om er zeker van te zijn dat die reactie wel 'gerechtvaardigd' is, met andere woorden: weet ik eigenlijk wel waarom of hoe ik reageer - en hoe die reactie in mezelf bestaat en geactiveerd wordt? Weet ik wel hoe mijn eigen geest werkt? Want, als ik een moment had genomen wanneer ik de reacties zag opkomen in mezelf bijvoorbeeld wanneer ik in een reactie ging van het willen verdedigen van mijn standpunt in een moment waarin iemand in mijn omgeving een vraag stelde of een opmerking maakte in relatie tot het proces dat ik aan het bewandelen ben, om alvorens die reactie uit te drukken eerst in mezelf te kijken --- dan had ik misschien kunnen zien dat dat punt van 'het willen verdedigen van mijn standpunt' een 'energie' is die opkomt in mijn lichaam en mij aanspoort om mezelf op een specifieke manier uit te drukken in en als mijn fysieke lichaam.

En die energie is een reactie op gedachten die door mijn geest gaan, bijvoorbeeld 'deze persoon valt mij aan' - en deze gedachte is afkomstig uit een angst die ik in mijn geest geïntegreerd heb doorheen mijn leven, specifiek een angst om buitengesloten te worden en alleen te staan. Deze angst is dan weer verbonden met allerlei herinneringen in mijn geest van dingen die ik heb meegemaakt doorheen mijn leven als momenten waarin ik die welbepaalde emotionele ervaring ontwikkeld heb in mezelf -- zoals bijvoorbeeld momenten tijdens mijn schooltijd waarin ik zag hoe kinderen op de speelplaats specifieke woorden gebruikten tegenover andere kinderen om deze kinderen 'buiten te sluiten' en te marginaliseren omwille van bepaalde eigenschappen in hen die hen 'anders' maakten dan de rest, zodat die kinderen uiteindelijk alleen stonden en vaak gepest werden door de rest van de klas - momenten waarin ik bijvoorbeeld dacht van 'dit wil ik nooit zelf meemaken' en aldus een angst heb gevormd in mijn geest om 'gepest' en 'buitengesloten' te worden omdat ik 'anders' ben.

Ik wil maar aantonen dat Nederigheid in deze context een 'gereedschap' is  dat ik kan gebruiken om in te zien dat de reacties die ik in mijn bewuste geest ervaar niet werkelijk te vertrouwen zijn omdat ze niet zijn wat ze lijken - er is een heel universum dat er achter schuilt - en om ervoor te zorgen dat ik geen voorkombare consequenties creëer in mijn relaties met mensen door mezelf niet toe te staan automatisch de arrogante houding in en van het Ego van de Geest te vertrouwen - de Arrogantie van het Ego dat zegt/denkt 'dit is wie ik ben', 'ik weet het beter', 'ik ben juist/correct', 'ik en mijn mening is superieur aan de realiteit om mij heen'…

Wordt Vervolgd in Dag 529