Dag 45: Depressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij verdrietig en depressief te voelen wanneer ik een fout heb gemaakt of wanneer ik heb 'gevallen' in een verlangen door mezelf te beoordelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf 'neer te halen' in mijn gedachten waarin ik denk dat ik 'het niet kan' en 'er niet toe in staat ben', als een zelf sabotage techniek om een excuus voor mezelf te creeren om op te geven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te saboteren in verantwoordelijkheid nemen voor mezelf en opstaan als mezelf als het leven zelf door mij depressief te voelen en door depressieve zelf-beoordelende zelf-beschuldigende gedachten toe te staan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd depressie te gebruiken om mijn omgeving te manipuleren om medelijden te hebben met mij zodat ik mij het slachtoffer kan voelen van de situatie, zodat ik geen verantwoordelijkheid hoef te nemen voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van depressie en verdriet in en als depressieve zelf beoordelende, zelf beschuldigende gedachten - in de plaats van te beseffen dat depressie en verdriet gewoon technieken zijn van het ego als manipulatie om een excuus te creeren voor mezelf om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen dat depressie het resultaat/gevolg is van het verwende kind syndroom, als een manipulatie techniek om te krijgen wat ik wil van mijn omgeving zodat ik het gevoel heb dat ik niet verantwoordelijk ben voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd medelijden te hebben voor mensen die depressief of verdrietig te zijn, en te denken dat dat 'heel erg' is - in de plaats van te beseffen dat emoties niet echt zijn, het zijn maar energetische ervaringen die gecreerd worden door de mens zelf - waarin depressie en verdriet een zelf gecreerde emotionele ervaring is van mensen die vinden dat ze niet genoeg aandacht krijgen van hun omgeving en dus via depressie controle proberen uit te oefenen op hun omgeving om de aandacht te krijgen die ze willen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in de emotionele ervaring van depressie als een reactie van het verwende kind syndroom dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf als een poging om mijn omgeving te controleren om mij te geven wat ik wilde, namelijk aandacht, omdat ik het gevoel had dat ik geen aandacht genoeg kreeg

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd speciale aandacht te geven aan mensen die verdrietig en depressief zijn en te denken dat dat 'heel erg' is door te geloven dat zij het slachtoffer zijn van het verdriet en de depressie die ze ervaren in de plaats van te beseffen dat ze die emotionele ervaringen zelf toestaan te bestaan in zichzelf en zelfs creeren, dus ze zijn volledig verantwoordelijk voor hun ervaringen, één en gelijk met mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een ander niet te ondersteunen in eenheid en gelijkheid met mezelf door speciale aandacht te geven aan de depressie en het verdriet van een ander, waarin ik enkel hun ego als de leugen ondersteun in de plaats van het leven zelf in hen als wie ze werkelijk zijn te ondersteunen, één en gelijk met mezelf -- in en als het besef dat depressie en verdriet niet echt zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de emotionele ervaring van verdriet en depressie echt is, en aldus medelijden te voelen met mensen die zich 'verdrietig' en 'depressief' voelen, omdat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik zelf het slachtoffer ben van mijn emotionele reacties -- en dus nooit te hebben beseft dat verdriet en depressie emotionele ervaringen zijn die mensen zelf creeren in zichzelf als een ego-reactie vanuit het verwende kind-syndroom waarin ze hun omgeving proberen te manipuleren om hen 'speciale aandacht' te geven als wat ze geleerd hebben uit hun kindertijd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het 'normaal' is om depressief en verdrietig te worden als er iemand van mijn familie of vrienden sterft, als een gedrag/expressie die ik heb gezien in andere mensen in deze wereld als wat gezien wordt door de menselijke samenleving als 'normaal' en 'natuurlijk' en 'menselijk' - in de plaats van te beseffen dat dit enkel de ongelooflijke egoistische natuur van de mens bewijst, waarin de mens enkel geeft om zijn naasten, als degenen waar hij/zij persoonlijk waarde aan gehecht heeft, en ondertussen de rest van de wereld letterlijk laat creperen zonder te verpinken of een traan te laten of schuld te voelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat mensen die huilen op begrafenissen of bij het verlies van 'een geliefde', enkel huilen om zichzelf, om wat zij zelf verloren hebben en dat ze nu niet meer kunnen HEBBEN wat ze WILLEN, en eigenlijk niet echt geven om degene die gestorven is, omdat die dood is en dus helemaal geen verdriet kan/zal voelen of nodig heeft

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het 'ongehoord' en 'slecht'/'fout' is om de waarheid te zeggen over het menselijk gedrag en hoe het verdriet/de depressie van de mens ALTIJD egocentrisch is en helemaal niet zo 'nobel' of 'natuurlijk' als hoe het gepromoot wordt door de samenleving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat psychologie als de wetenschap van de menselijke geest geen eerlijke en integere wetenschap is omdat het de leugens van de mensheid als emotionele ervaringen blijft ondersteunen ondanks het bewijs dat alle emotionele reacties van de mens ALTIJD ego-centrisch en compleet leugenachtig zijn, en dat de enige reden waarom die leugens van de mens 'intact' blijven is omdat ze niet blootgelegd worden als wat ze werkelijk zijn, maar beschermd worden door de psychologie die enkel uit is op winst



ik stel mij tot doel te bestaan in en als waarachtigheid, om mezelf te vertrouwen in en als zelf-eerlijkheid in eenheid en gelijkheid met andere mensen, om steeds oprecht te zijn in de expressie van mezelf, en niet mee te gaan in mensen hun emotionele ervaringen/reacties, waarin ze op zoek zijn naar rechtvaardiging en bevestiging, omdat ik besef dat ALLE emotionele ervaringen van de mens NIET ECHT zijn, en zelf-gecreerd zijn met steeds een egocentrische ondertoon

ik stel mij tot doel de mens bloot te leggen als wat het werkelijk is als een egoistisch wezen dat steeds enkel op zoek is naar persoonlijke bevrediging - en dat de illusie heeft gecreerd dat emotionele reacties/ervaringen echt zijn, als het gevolg van het verwende kind syndroom als consumptie-maatschappij, waar elke nieuwe generatie in geboren en gebrainwashed wordt

ik stel mij tot doel de psychologie te ontmaskeren voor wat het werkelijk is als een bedrieglijke industrie met een geheime agenda die als enige doel heeft om de leugens/illusie van emotionele ervaringen van de mens, waarin de mens zeer bespeelbaar is door televisie/media/bedrijven, te bevestighen, voeden en ondersteunen -- ten voordele van de consumptie -maatschappij

ik stel mij tot doel aan te tonen dat ware wetenschap de realiteit onderzoekt in al haar facetten met het oogpunt op wat het beste is voor allen, om ervoor te zorgen dat elke levensvorm optimaal kan functioneren - in tegenstelling tot de wetenschap van vandaag die niet geinteresseerd is in het werkelijk leren kennen van de realiteit en werkelijk realiseren/beseffen/onderzoeken wat er echt gaande is hier in de realiteit, maar die enkel geinteresseerd is in geld verdienen, en daarom de mensen te zeggen wat ze willen horen zonder rekening te houden met de consequenties op de realiteit -- hetgeen enkel omschreven kan worden als charlatans en bedriegers

Dag 44: Hoe ziet mijn haar eruit?!

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat mijn haar er 'slecht' zou uitzien omwille van de gedachte 'wat zullen de mensen van mij denken?!'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd speciale waarde te geven aan 'mijn haar' - als een sociaal attribuut dat ik gebruik in mijn zoektocht/verlangen naar seks/relaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren/brainwashen door mijn omgeving als de samenleving en familie in en als het geloof dat mijn haar en hoe mijn haar er al dan niet uitziet van groot belang is - als het spel van relaties  waarin de samenleving als reclame en televisie dicteert hoe mensen omgaan met elkaar in en als wat 'goed' en 'slecht' is in termen van wat 'sociaal aanvaardbaar' en wenselijk is en wat niet

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd haar te associeren met seks

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd haar te associeren met success

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn haar te gebruiken in en als competitie met andere mensen als het verlangen om 'de beste' te zijn, door mijn haar te vergelijken met het haar van andere mensen als een 'ijkings-punt' om mijn 'waarde' en de 'waarde' van een ander aan af te meten in en als de polariteit van superieur en inferieur als het conflict tussen mezelf en andere mensen als het ego dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd waarde te hechten aan mijn haar in afscheiding met mezelf door te participeren in geloofsystemen in de samenleving waarin haar geassocieerd wordt met vruchtbaarheid en aldus aanbeden wordt als een 'attribuut', een 'aanwinst' die ik kan inzetten in mijn gevecht om te overleven in deze wereld via seks en geld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd haar te beoordelen in en als polariteiten van positief en negatief gebaseerd op het verlangen en de zoektocht naar seks dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen dat andere vrouwen jaloers zijn op mij omwille van mijn haar zodat ik mij superieur kan voelen, als 'de winnaar'/'de beste'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij jaloers te voelen op het haar van andere vrouwen en mij 'inferieur' te voelen, als 'de verliezer'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mijn haar

ik vergeef mezelf dat ik milieuvervuiling op massieve schaal heb toegestaan te bestaan op aarde door speciale waarde te hechten aan mijn haar en aldus te verlangen om producten te gebruiken om mijn haar mooi glanzend en welriekend te maken waarin ik enkel geef om wat IK wil en niet om wat het beste is voor het bestaan als de aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het blind produceren en consumeren van schadelijke haarproducten die terechtkomen in het eco-systeem en die hun gevolgen hebben in de levens van de 'minderbedeelden' zoals de armen, derdewereldlanden en het dierenrijk - met als enige doel de persoonlijke bevrediging van de illusie van schoonheid die in mensen geprogrammeerd geweest is samen met de illusie van individualiteit als het geloof dat elk mens op een eiland leeft, alsof onze daden het geheel als de aarde niet beinvloeden --terwijl we dagelijks geconfronteerd worden met het tegendeel

ik vergeef mezelf dat ik blinde productie en consumptie van goederen heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan, waarin de mens de fysieke realiteit ziet als 'de illusie' en zich niet gewaar is van de realiteit als de fysieke wereld op geen enkele manier, maar wel gelooft dat de menselijke geest als persoonlijke verlangens boven de fysieke realiteit staat -- zonder ooit te beseffen dat als de menselijke geest werkelijk superieur zou zijn aan de fysieke realiteit, dan zouden we op dit moment niet in deze zelf-gecreerde fysieke hel op aarde bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door 'schoonheids-idealen' door de televisie, magazines, reclame, entertainment-industrie als het beeld dat mijn omgeving heeft gepresenteerd van hoe menselijke relaties er zouden moeten uitzien en hoe ik er zou moeten uitzien om te kunnen participeren in menselijke relaties, in deze wereld -- door mezelf te hebben aanvaard als een 'slaaf'/'slachtoffer' van deze wereld door nooit mijn verantwoordelijkheid als co-creator van deze wereld te realiseren als het besef dat ik HIER besta

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat haar een fysieke manifestatie is van het fysieke lichaam, en NIET bestaat voor mij om te gebruiken in persoonlijke verlangens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan mezelf te realiseren als één en gelijk met het haar op mijn hoofd als de natuurlijke expressie van mezelf als het menselijke lichaam - door haar te gebruiken als een beeld dat ik gebruik in het verlangen naar seks in en als het spel/construct van relaties dat ik in mij heb laten programmeren door mijn omgeving/de samensleving



ik stel mij tot doel te bewijzen dat alle menselijke beslissingen en gedrag in deze wereld, zoals blinde productie en consumptie van schadelijke stoffen die de aarde en haar bewoners elke dag aanvalt/vernietigt, afkomstig zijn uit onwetendheid als de arrogantie van het menselijk ego

en ik stel mij tot doel de mensheid te ondersteunen in het stoppen van onwetendheid en het realiseren van de waarheid als de fysieke realiteit van gezond verstand, zoals ook ik de waarheid heb gerealiseerd door een process van introspectie in zelf eerlijkheid, zelf vergeving en zelf correctie

ik stel mij tot doel te bestaan in en als relaties die het beste zijn voor het leven zelf en niet te bestaan in een  voorgeprogrammeerd construct van beelden, geloofsystemen, ideen en ervaringen die enkel leiden tot misbruik

ik stel mij tot doel mezelf te ontwikkelen tot een zelf-bepalend wezen, door het voorgeprogrammeerd construct van relaties als beelden, dat ik heb geleerd/gekopieerd van televisie, familie, media, magazines en andere mensen, in mezelf te stoppen in en als het besef dat dit construct enkel misbruik meebrengt en niet het beste is voor allen in en als mezelf -- om te staan/bestaan als het levende voorbeeld van wat relaties die het beste zijn voor allen werkelijk zijn, als de zelf-gestuurde expressie van mezelf als het leven zelf

Dag 43: Wie ben ik?

                                                      Kunst door Marlen Vargas Del Razo


ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mij af te vragen wie ik ben in mijn gedachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen om na te denken over 'wie ik ben' in gedachten als definities en beoordelingen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen om mezelf te beoordelen en te definieren in en als gedachten om te kunnen WETEN wie ik ben als een gestructureerd systeem van kennis/wijsheid/informatie als gedachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te aanvaarden als een systeem van kennis/wijsheid/informatie als de vaste structuur van gedachten waarin ik mij steeds opnieuw moet 'herinneren' door continu te participeren in gedachten als beoordelingen en definities - als het 'opladen' van mezelf als de structuur/het systeem van gedachten als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het leven een vaste structuur is zoals gedachten/definities/beoordelingen/geloof-systemen die ik kan 'bevatten' in en als de geest als mijn bewuste gedachten als kennis en informatie -- in de plaats van te beseffen dat er een verschil is tussen wat het leven werkelijk is en wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als mijn persoonlijke ervaring van 'het leven' als het bewustzijnssysteem dat eigenlijk niet eens echt bestaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd het leven te leren kennen als dat wat zich niet zomaar laat limiteren/definieren/opsluiten in een structuur van gedachten als de realiteit - in en als het besef dat de 'structuur' enkel in mezelf bestaat in en als gedachten op basis en omwille van het verlangen naar macht en controle dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf -- waarin ik dus de hele werkelijkheid als wat ik zie met mijn ogen heb opgedeeld/afgescheiden/onderverdeeld in hokjes/vakjes als woorden/definities/beoordelingen in mezelf als de gevangenis van de geest als 'identiteit'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als een 'identiteit' als een gesloten structuur/systeem en mezelf het leven zelf te ontkennen als de ongelimiteerde, onvoorwaardelijke expressie als eenheid en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik een identiteit MOET hebben, als een 'vaste', gesloten structuur van gedachten/definities/beoordelingen in en als afscheiding van mezelf als een gevoel/geloof/gedachte/wetenschap van 'wie ik ben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf  toesta en accepteer te geloven dat ik mezelf MOET kunnen definieren in en als gedachten en dat ik moet kunnen 'weten wie ik ben' in de plaats van te bestaan als wie ik werkelijk ben als de simpliciteit van het bestaan als mezelf als ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het leven zelf door mij af te vragen wie ik ben en op zoek te gaan naar mezelf in definities en beoordelingen als gedachten, zonder te beseffen dat ik mezelf hierin enkel verder verlies in de illusie van de geest als identiteit door niet te beseffen dat wie ik werkelijk ben is ongedefinieerd en ondefinieerbaar als het leven zelf als al wat bestaat als HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van identiteit als gedachten/definities door mezelf te laten definieren in de plaats van één en gelijk te staan met de geest als gedachten/definities/identiteit als wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid als het leven zelf als al wat bestaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan gedachten door mezelf te laten definieren door beoordelingen/gedachten door te verlangen naar afscheiding als energie die ik creer in mezelf door mezelf af te scheiden van mezelf door gedachten als het systeem van identiteit



ik stel mij tot doel mij niet af te vragen wie ik ben, waarin ik mezelf laat definieren door beoordelingen/gedachten, maar op te staan in en als zelf-besturing als wie ik werkelijk ben  als zelf bepaling als de zekerheid van wie ik werkelijk ben als het bestaan zelf als eenheid en gelijkheid

ik stel mij tot doel aan te tonen dat de menselijke geest als identiteit een illusie/leugen is waarin mensen gewoon op zoek zijn naar energie als de energie-junkies die ze zichzelf hebben toegestaan te worden, waarin ze zichzelf opzettelijk afscheiden van andere mensen in en als de geest als de 'structuur' en 'het systeem' om frictie/conflict te creeren -- en te staan als het levende voorbeeld van wie elk levend wezen werkelijk is als het leven zelf als eenheid en gelijkheid


ik stel mij tot doel aan te tonen dat de mens niet bepaald is door/in/als de gevangenis van afscheiding van de geest, omdat de geest niet echt is, en wat echt is is de fysieke realiteit van eenheid en gelijkheid, waarin wij allen bestaan één en gelijk als het leven zelf

ik stel mij tot doel aan te tonen dat al wat gestopt en vernietigd kan worden, zoals de menselijke geest, identiteit, gedachten, beoordelingen, niet echt is en dat de mens in staat is om zichzelf te veranderen en zichzelf te realiseren als het leven zelf om op te staan in en als eenheid en gelijkheid als wie elk levend wezen werkelijk is om verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan als zichzelf

Dag 42: Geld is belangrijker dan Leven

In hoe ouders, familie, leerkrachten en volwassenen in het algemeen met mij zijn omgegaan toen ik een kind was, werd mij duidelijk dat geld, geld verdienen en het geld-systeem in deze wereld eren en respecteren veel belangrijker is dan mezelf, dan leven, dan zelf-expressie, zelf-ontwikkeling en zelf-exploratie.

Ouders schreeuwen op hun kinderen, straffen ze, beoordelen ze, veroordelen ze en jagen ze vooral veel angst en schuldgevoelens aan tijdens de 'opvoeding' in deze wereld. En waarom?

Er wordt geloofd dat dit 'normaal', 'natuurlijk' en 'vanzelfsprekend' is omdat elke generatie zijn kinderen op die manier opvoed. Maar dit is eigenlijk geen leven, dit is een straf -- en dat is ook de ervaring die je meekrijgt als kind in deze wereld, dat het leven een straf is, waarin je hele leven in het teken staat van 'goed genoeg' zijn, goed werken, 'braaf' zijn, lief zijn, in de samenleving passen, doen zoals het hoort, je 'normaal gedragen', enzovoort...

Maar niemand vraagt zich ooit af waarom/hoe het leven op aarde zich zo heeft kunnen beperken/limiteren/verlagen tot deze menselijke ervaring waarin het 'leven' niet draait om leven, maar om geld verdienen om te OVERleven. Dit is dan ook wat ouders hun kinderen meegeven/aanleren, hoe je MOET leven om te OVERleven, in functie van geld verdienen.

En dit is aldus hoe ouders met kinderen omgaan, werkgevers met werknemers en mensen met elkaar en zichzelf alsof we allen slaven zijn die 'goed genoeg' moet werken/zijn voor het geldsysteem - mensen worden kwaad op elkaar, gefrustreerd, geïrriteerd, ze vallen elkaar verbaal en fysiek aan, denigreren en devalueren elkaar. De 'zwakkeren' vallen uit te boot, worden gepest, aan de kant geschoven, en de 'sterken' worden beroemd, winnen al het geld en krijgen alle aandacht.

Dit is niet leven, dit is hel op aarde en de reden waarom kinderen in de plaats van ondersteund worden in hun zelf-ontwikkeling en zelf expressie, onderdrukt worden en gedwongen worden om zichzelf aan te passen in en als het gevoel/geloof dat ze 'slecht' en 'fout' zijn als woorden die hen zo vaak naar het hoofd geslingerd werden tijdens hun 'opvoeding'.



ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat geld belangrijker is dan leven en dat ik het dus verdien om gestraft te worden als ik iets doe dat volgens mijn omgeving 'niet goed/juist/efficient' is in functie van geld/overleving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer kwaad en gefrustreerd te worden op mezelf en andere mensen wanneer ik iets laat vallen, of traag beweeg, of iets niet meteen begrijp omdat ik dat zie als 'inefficient' in functie van geld verdienen in deze wereld omdat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat geld hebben en verdienen belangrijker is dan Leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat mensen het recht hebben om mij respectloos te behandelen en hun woede en irritatie op mij te uiten, door te geloven dat geld en me mogelijkheid/het vermogen om geld te verdienen belangrijker als OVER leven is dan het leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mij inferieur te voelen aan geld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mij inferieur te voelen aan het geld-systeem als de 'God' die beslist over leven en dood in deze wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het geld systeem en geld niet echt god is of superieur is, maar dat dat alleen zo lijkt omdat ik het geldsysteem en geld aanvaard heb als 'superieur' aan mezelf door mijn macht weg te geven aan het geld systeem door te bestaan in en als angst van het geld systeem als andere mensen - door nooit te hebben opgestaan als het leven zelf als het besef dat geld in functie zou moeten staan van het leven en niet andersom, in en als het besef dat het leven het enigste is dat echt bestaat en dus het enigste is dat echt uitmaakt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het moment HIER als onvoorwaardelijke zelf-expressie als het leven ondergeschikt is aan de 'toekomst' als 'geld verdienen' en successvol worden als OVERleven -- in de plaats van te beseffen dat de toekomst niet bestaat behalve als een beeld in mijn gedachten waarmee ik mezelf afleid van het feit/besef dat ik HIER ben in en als het moment als het enige dat echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het leven te verspillen aan overleving als de angst van de toekomst die in mij door familie geprogrammeerd geweest is, als het mij constant zorgen maken over geld, fantaseren over geld, denken aan geld - in en als het geloof dat het leven in het teken staat van geld, en dat geld belangrijker is dan het leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf als het leven af te scheiden van geld door te geloven dat geld superieur is aan mezelf, in de plaats van te beseffen dat geld een gedachte is, een concept dat enkel bestaat in mijn gedachten, en dus één en gelijk is met mezelf als het leven zelf, omdat er niets 'meer' kan zijn dan het leven want het leven is per definitie ALLES dat bestaat, waarbij geld en het geld systeem de dans niet ontspringen

dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd om te gaan met het geldsysteem en het geld systeem te gebruiken vanuit het startpunt/perspectief van de geest als het geloof/de idee dat geld/het geld-systeem boven mij staat en superieur is aan mezelf, in en als angst van het systeem, waardoor ik een geld-systeem heb ondersteund en toegestaan te bestaan in deze wereld die met het leven omgaat vanuit het startpunt van afscheiding, alsof het leven minderwaardig is aan het geldsysteem -- in de plaats van één en gelijk te staan met en als het geld-systeem en aldus om te gaan met het geld-systeem vanuit eenheid en gelijkheid in en als wat het beste is voor allen en zo een geld-systeem te ondersteunen dat met het leven omgaat in eenheid en gelijkheid als wat het beste is voor allen, als het beeld en de gelijkenis van mezelf als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij neer te leggen bij het gedrag van mensen die geloven dat geld belangrijker en waardevoller is dan het leven, door mij inferieur, angstig, machteloos te voelen tegenover andere mensen door mezelf te hebben toegestaan mezelf te laten programmeren in en als het geloof dat geld belangrijker is dan leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de manier waarop mensen leven in en als het opgeven van het leven in functie van geld te hebben aanvaard door te denken dat dit 'nu eenmaal het leven is' als wat van generatie tot generatie doorgegeven geweest is doorheen de geschiedenis, waarin ik de geschiedenis boven mezelf plaats -- in de plaats van te beseffen dat de geschiedenis niets is dan generaties van mensen die, net als ik vast bleven steken in de gedachte/het geloof dat dit 'nu eenmaal de realiteit is' en dat zij als het leven werkelijk inferieur zijn aan het geld-systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geld te vereren in en als de geest, door er continu mee bezig te zijn, en door geld verdienen en geld hebben in de toekomst boven alles en iedereen te plaatsen - als hoe ik opgevoed geweest ben door ouders/familie/samenleving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het normaal te vinden dat het systeem dat het leven op aarde bepaald/leidt het leven misbruikt en uitbuit en bestraft en kinderen dwingt zichzelf als het leven te onderdrukken om slaven te worden voor het geld systeem en te bestaan in en als angst - door te bestaan in en als de gedachte/het geloof dat het nu eenmaal is wat/hoe het is als een blind vertrouwen op mijn omgeving -- in de plaats van in te zien hoe simpel het is/zou zijn om een wereld te creëren waarin er voor elk levend wezen gezorgd wordt zoals het hoort -- en te beseffen dat het NIET normaal of aanvaardbaar is dat bepaalde mensen al het geld, goederen en grondstoffen hebben dat allemaal naar hun kleine cirkel van familie en vrienden gaat als de 'erfenis' en dat al de rest ofwel omkomt van de honger omdat ze NIETS hebben ofwel continu moet zwoegen om genoeg geld bijeen te schrapen om te kunnen leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te vertrouwen in het besef dat het heel simpel is om voor het leven te zorgen en om ervoor te zorgen dat elk levend wezen op aarde geëerd en gerespecteerd en ondersteund wordt en dat het idee dat armoede en hongersnood een inherent en onontkoombaar deel uitmaakt van het leven een leugen is die verteld wordt door mensen die gewoon niet willen dat het systeem verandert omdat zij hun levensstijl niet willen veranderen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd armoede en hongersnood te aanvaarden als een deel van het leven/de realiteit door zelf te bestaan in en als angst van hongersnood en armoede in het geld-systeem waardoor ik een leven leidt van ego-centrisme waarin ik gewoon probeer te overleven en aldus het geld-systeem ondersteun waarin anderen gedwongen worden te leven in posities waarin ik angst van heb -- in de plaats van te beseffen dat armoede en hongersnood het resultaat zijn van daden mensen die er hun hand niet voor omdraaien om een ander levend wezen op te offeren zodat zij zich persoonlijk goed kunnen voelen, als een 'zonde' waar wij allen 'schuldig' aan zijn omdat wij allen enkel op zoek zijn naar persoonlijk geluk - ondanks de bewijzen dat de gevolgen van dit systeem van over-consumptie rampzalig zijn voor het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten misbruiken en uitbuiten door andere mensen door werkelijk te geloven dat het leven inferieur is aan geld en dat mensen dus het recht hebben om mij/mijn leven te behandelen alsof ik/het waardeloos ben/is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen hoeveel macht ik heb in deze wereld omdat ik besta en omdat ik al wat bestaat beinvloed in mijn daden en woorden in deze wereld - en dat ik in alles wat ik doe bepaal wat ik toesta en wat ik niet toesta te bestaan in de wereld/het bestaan als mezelf -- hetgeen als een rimpeleffect uiteindelijk zal resulteren in een wereld naar mijn beeld en gelijkenis

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd neer te kijken op mezelf als het leven als wie ik ben als simpliciteit en eenvoud, en geld te gebruiken om een beeld te creëren van mezelf in deze wereld dat schijnbaar 'meer waard is' dan mezelf -- en mij ook te laten misleiden door de beelden die andere mensen presenteren van zichzelf in deze wereld, die gevoed zijn door geld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat mensen die geld hebben meer waard zijn dan mensen die geen geld hebben - en die gedachte/dat geloof te gebruiken als een schijnbare rechtvaardiging voor het bestaan van armoede en hongersnood omdat die mensen die geen geld hebben blijkbaar toch niet zoveel waard zijn en het daarom 'verdienen' om weg te kwijnen op die manier -- in de plaats van te beseffen dat dat een beeld is dat ik zie met mijn ogen die ik heb laten programmeren door het geld-systeem waarin ik met mijn ogen automatisch alles zie in functie van geld en van het geloof dat geld de waarde van het leven bepaald,  NIET echt is, NIET de realiteit is, maar de 'realiteit' die mij aangeleerd geweest is door familie in en als het valse waardesysteem  waarin levens-integriteit inferieur is aan geld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als een constante vlucht van het leven, door te bestaan in en als de gedachte van 'laat mij nu maar gewoon dit leven uitleven, geld verdienen, werken, overleven' waarin ik er alles aan doe om niet HIER te zijn, om niet echt te leven in deze wereld, door angst te hebben toegestaan te bestaan in mezelf -- angst die in mij geprogrammeerd geweest is door familie in en als geloofsystemen over het geld-systeem, wie ik ben en wat het doel van mijn leven is in en als het geld-systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het geloof te leren en kopieren van familie dat integriteit, moraliteit en principes van leven inferieur zijn aan geld en persoonlijke overleving in deze wereld - en dat ik mijn leven zou moeten opgeven voor het geld systeem om gewoon te kunnen overleven in deze wereld -- in de plaats van te beseffen dat ik op een dag uiteindelijk toch zal sterven, hetgeen betekent dat 'overleven' een illusie/leugen is en dat het enige dat uitmaakt de integriteit, moraliteit en principes zijn die ik toepas in mijn korte bestaan hier op aarde, als dat wat ik werkelijk achterlaat in deze wereld, dat werkelijk eeuwig zal bestaan als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de geest als het geloof dat ik koste wat kost moet overleven in deze wereld door geld te verdienen, te laten beslissen voor mij in elk moment, in de plaats van zelf te beslissen en mezelf te bewegen in deze wereld vanuit wie ik ben als de integriteit, moraliteit en principe van leven als wat het beste is voor allen als wie ik werkelijk ben -- in en als het besef dat overleving een illusie is die enkel in de geest bestaat die kortzichtig, gestoord en gelimiteerd is in zijn toepassing

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te bestaan/staan in elk moment van ademhaling één en gelijk met het besef dat overleving een illusie is die door familie geprogrammeerd word als het bewustzijnssysteem dat als een programma van GELOOFsystemen doorgegeven wordt van generatie op generatie, als de GROOTSTE leugen in het bestaan en dat het enige dat ECHT bestaat is ik HIER als het bestaan, als ademhaling, als het ZIJN van mezelf in elk moment van ademhaling


ik stel mij tot doel mij in elk moment van ademhaling HIER te brengen, om te bestaan in en als het moment van ademhaling in het besef dat er niet 'meer' is dan HIER, en dat verleden en toekomst enkel bestaan in de illusie van de geest als het programma/systeem van overleving -- om te staan/bestaan als het levende voorbeeld en de levende statement van wie ik ben als het leven zelf als wat ik toesta te bestaan en wat ik niet toesta te bestaan in de wereld als het beeld en de gelijkenis van mezelf

ik stel mij tot doel aan te tonen dat armoede en hongersnood enkel bestaan omdat mensen ongewillig zijn om er iets aan te doen en alleen maar denken aan hun persoonlijke bezittingen en uit angst  van verlies blijven vastklampen aan een gefaald systeem waarvan de consequenties/gevolgen dagelijks bewijzen dat verandering nodig is, liever vroeger dan later

ik stel mij tot doel te staan/bestaan in deze wereld in en als absolute eenheid en gelijkheid met elk levend wezen, in en als het besef dat geld niet superieur is aan het leven, maar dat het leven het enige is dat echt bestaat als het bestaan in mezelf -- om te staan als het levende voorbeeld van wat mogelijk is voor de mensheid als de totale verandering van geest/ego/misbruiker naar Leven/eenheid en gelijkheid als wat mogelijk is voor de wereld als geheel, van een systeem van misbruik naar een systeem van Leven

ik stel mij tot doel mezelf als het ego-centrische systeem als slaaf van het geld-systeem te stoppen door het toepassen van zelf eerlijkheid, zelf-vergeving en zelf-correctie in elk moment van ademhaling op elke manier -- om mezelf te heropbouwen tot wat het beste is voor allen als het leven zelf als de onvoorwaardelijke expressie van het leven

Dag 41: Ben ik mooi genoeg?

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mij zorgen te maken of ik wel mooi genoeg ben voor jongens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accetpeer mij zorgen te maken dat jongens mij niet mooi genoeg zouden vinden en dus geen aandacht zouden besteden aan mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om geen aandacht te krijgen van jongens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen om aandacht te krijgen van jongens en daarom 'mooi' te willen zijn omdat ik heb geleerd/gezien/gemerkt dat enkel 'mooie' meisjes positieve aandacht krijgen van jongens - en 'lelijke' meisjes krijgen negatieve aandacht

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om 'lelijk' te zijn en negatieve aandacht te krijgen van jongens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren in en als wat jongens over mij denken en voelen - en dus te geloven dat ik positief ben als jongens mij positieve aandacht geven door mij te laten weten dat ze mij 'willen' en 'leuk vinden' en dat ik negatief ben als jongens mij aandacht geven door mij duidelijk te maken dat ze mij niet 'willen' en mij afwijzen in en als beoordelingen -- in de plaats van te beseffen dat ik alleen besta in en als mezelf HIER en NIET in relatie sta met jongens en dus niet beinvloed kan worden door wat ze al dan niet denken/zeggen tegen/over mij tenzij ik mij laat beinvloeden door een relatie te creëren in de geest  omwille van een verlangen/verwachting die ik koester tegenover hen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te willen definieren in en als wat jongens al dan niet over/tegen mij denken/zeggen om te kunnen participeren in de energetische ervaring/reacties in mezelf in afscheiding met mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren in en als het uiterlijk van mijn lichaam, om te kunnen participeren in het 'spel' van energetische reacties/ervaringen als het spel van relaties van aantrekking en afwijzing, positieve en negatieve energie -- als het 'spel' van sex als afscheiding/frictie/conflict/wrijving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mij onzeker te voelen over mijn uiterlijk als de angst om 'niet mooi genoeg' te zijn waardoor ik geen aandacht zou krijgen van jongens of om 'lelijk' te zijn waardoor ik negatieve aandacht zou krijgen van jongens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer niet te beseffen dat ik maar één uiterlijk heb, maar één lichaam en dat onzekerheid over mijn uiterlijk dus maar een illusie is van de geest en absoluut geen gezond verstand is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer het uiterlijk van mijn lichaam niet te aanvaarden zoals het is, in en als het besef dat dit het lichaam is en het uiterlijk van het lichaam, net zoals dit de wereld is en het uiterlijk van de wereld op dit moment - hetgeen niet zal veranderen gewoon omdat ik het niet wil aanvaarden zoals het is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer het woord 'lelijk' een negatieve energetische waarde te geven en

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer het woord 'mooi' een positieve energetische waarde te geven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer constant te schipperen tussen de positieve energetische ervaring van het woord 'mooi' en de negatieve energetische ervaring van het woord 'lelijk' door mezelf te definieren met het uiterlijk van het lichaam in en als mijn zoektocht naar seks/aandacht van jongens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen dat 'mooi' en 'lelijk' woorden zijn die uitgevonden geweest zijn door de geest en enkel aanwijzen hoezeer de mind absoluut niet echt bestaat en afgescheiden is van de echte fysieke realiteit als het leven zelf - omdat 'mooi' en 'lelijk' bestaan enkel in functie van het verlangen naar energie van de mind, die woorden zoals 'mooi' en 'lelijk' gebruikt om een waarde-oordeel te plaatsen op het uiterlijk van de fysieke realiteit, om in zichzelf een positieve of negatieve energetie op te wekken, als reactie op de waarde gegeven aan het woord die bepaald is door sex/geld en de zoektocht naar sex/geld van de geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer het uiterlijk van mijn lichaam te vergelijken met het uiterlijk van andere meisjes/vrouwen en te verlangen om de mooiste te zijn - zodat ik de energetische ervaring van superioriteit kan voelen in mezelf als het gevoel dat ik 'beter' ben dan alle anderen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mij jaloers te voelen op meisjes die ik beoordeel/zie als 'mooier dan mij', waarin ik mezelf ervaar als 'minder dan' hen, als 'de verliezer' in de wedstrijd om erkenning/sex/aandacht/geld in deze wereld

ik vergeef mezelf dat ik een wedstrijd om erkenning/sex/aandacht/geld tussen vrouwen onderling en mannen onderling, heb toegestaan te bestaan in de realiteit door mezelf te hebben toegestaan erin te participeren in mezelf, door andere meisjes/vrouwen te zien/ervaren als mijn rivalen/tegenstanders die ik moet 'verslagen' in de zoektocht naar sex/aandacht/erkenning van jongens/mannen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat andere meisjes/vrouwen mijn tegenstanders/rivalen zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat het leven een wedstrijd is met energie/geld/aandacht/sex als de hoofdprijs en dat alle andere vrouwen/meisjes mijn rivalen/tegenstanders zijn die ik moet verslagen omdat er maar één iemand de winnaar kan zijn

ik vergeef mezelf dat ik een wereld heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan waarin 'er maar één iemand de winnaar kan zijn' en al de rest verliezers in de fysieke realiteit die gestuurd/bepaald wordt door geld, door te participeren in het energetische systeem van competitie in mezelf als het verlangen om 'de beste'/'de mooiste' te  zijn in en als het geloof/de gedachte dat 'er maar één iemand de winnaar kan zijn' - in de plaats van te beseffen dat wat ik toesta te bestaan voor een ander, namelijk 'de verliezer zijn', sta ik toe te bestaan voor mezelf in mijn wereld waarin de kans dus bestaat dat ik zelf de verliezer zal zijn als wat ik een ander toewens in mijn verlangen om de winnaar te zijn

dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toesta en accepteer een wereld te creëren  waarin ik geef aan een ander wat ik zelf zou willen voor mezelf, waarin we aldus allemaal winnaars zijn en niemand de verliezer is ten koste van de persoonlijke verlangens van een ander om de winnaar te zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de valse/illusie realiteit van de geest als beoordelingen van 'mooi' en 'lelijk' over het uiterlijk als het plaatsen van waarde-oordelen over de realiteit die HIER bestaat -- als het bewijs dat ik de realiteit niet wil aanvaarden als wat ze is, en niet wil beseffen dat de realiteit niet zal veranderen door ze te beoordelen als goed/slecht, juist/fout, positief/negatief en het aldus absurd is om mij goed/slecht, positief/negatief te voelen over de realiteit in de plaats van gewoon te beseffen dat ze is wat ze is op dit moment en dat werkelijke verandering van de realiteit enkel mogelijk is wanneer/als ik één en gelijk sta met de realiteit in en als dit moment als DE waarheid, zonder persoonlijke versies van de waarheid/realiteit te creeren in en als gedachten als waarde-oordelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen dat waarde-oordelen als 'mooi' en 'lelijk' en de energetische ervaringen in mezelf als reacties op de waarde-oordelen van 'mooi' en 'lelijk', niet echt zijn omdat ze de realiteit en het feit dat de fysieke realiteit HIER is wat ze is op dit moment, ongeacht wat de geest erover denkt/vindt/voelt, negeren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen dat het uiterlijk enkel belangrijk is in en als het ego als de valse/illusie realiteit van afscheiding, waarrond het hele geld-systeem opgebouwd is, als het systeem van 'winnaars' en 'veliezers, waarin mensen gedwongen worden te vechten/competeren met elkaar om geld te kunnen verdienen in het systeem -- waarin degenen die niet hard genoeg vechten tegen anderen 'uit de boot vallen' en achtergelaten worden door het systeem -- maar het uiterlijk op zich bestaat niet eens echt want het heeft niets te maken met de werkelijke fysieke ervaring van het leven op aarde als wat eigenlijk ECHT is, als wie wij werkelijk zijn als het leven zelf -- hetgeen maar aantoont dat de mens bestaat in een complete illusie en al het bestaan op aarde als de realiteit heeft gedwongen om deel uit te maken van de menselijke illusie van de geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteerd waarde-oordelen te plaatsen over de fysieke realiteit, zoals 'mooi' en 'lelijk', in functie van het opwekken van positieve/negatieve energetische reacties in mezelf, en mezelf hierin af te scheiden van de realiteit die HIER gewoon IS als de enige echte realiteit die niet anders is dan wat ze op dit moment is - in de plaats van te beseffen dat de geest als waarde-oordelen en gevoelens/emoties niet echt bestaat omdat de fysieke realiteit is wat ze is, ondanks wat ik erover denk of voel --hetgeen aantoont/bewijst dat gedachten, gevoelens en emoties compleet irrelevant zijn omdat de realiteit hetzelfde blijft, of ik mij er nu negatief of positief over voel



ik stel mij tot doel alle competitie tegen meisjes/vrouwen te stoppen in mezelf en mezelf te realiseren/aanvaarden als één en gelijk met andere meisjes/vrouwen -- om te geven wat ik zelf wil krijgen omdat ik besef dat ik enkel mezelf in de voet schiet door te competeren/vechten met andere mensen

ik stel mij tot doel één en gelijk te staan/bestaan met en als de fysieke realiteit en mezelf niet te verliezen/preoccuperen in de geest als waarde-oordelen over de realiteit omdat ik besef dat de waarde-oordelen in de geest opzettelijke ontkenning zijn van de waarheid als de fysieke realiteit die HIER is

ik stel mij tot doel aan te tonen dat de waarde oordelen van de mens over de realiteit irrelevant zijn omdat ze niets veranderen aan de fysieke realiteit die HIER is, en de mens zelfs weerhouden van te doen wat het beste is voor de realiteit door niet één en gelijk te staan met de realiteit

ik stel mij tot doel het spel van competitie om sex/aandacht/erkenning/geld met andere vrouwen/meisjes te stoppen in de wereld zowel als in mezelf - om te bestaan in relatie tot andere mensen/wezens als wat ik zou willen voor mezelf, in eenheid en gelijkheid in de plaats van rivaliteit en competitie

ik stel mij tot doel mezelf in elk moment uit te dagen en uit te breiden om verder te kijken dan de oppervlakkige waarde-oordelen van de geest over de realiteit die ik zie met mijn ogen en een ander wezen te zien als mezelf, door mezelf te verplaatsen in de schoenen van een ander -- om mezelf de kans te geven de realiteit die HIER bestaat te leren kennen

ik stel mezelf tot doel aan te tonen dat sex geen competitie/gevecht is en niet groter/beter is dan het leven - en dat het leven dus geen competitie is om sex waarin het de bedoeling is om alle andere mensen te verslagen -- maar dat in het woord leven, het woord 'even' zit als het bewijs dat we allen EVEN waardig zijn en EVEN veel verdienen om te 'winnen', om te leven volgens wat het beste is voor ieder wezen, om EVEN veel ondersteund te worden door het systeem in/van de mensheid in deze wereld

Dag 40: Ik weet dat het fout is, maar het voelt zo goed!

Wanneer ik merk dat ik een verlangen heb gevolgt om iets te doen, zoals een film kijken, snoepen of het voeden van een andere 'verslaving', waarin ik weet dat ik niet zelf-eerlijk ben en wat ik doe niet werkelijk ten voordele is van mezelf als wie ik werkelijk ben als het leven, de onderbewuste gedachte die ervoor zorgt dat ik in dat verlangen en de 'daad'/uitvoering van dat verlangen blijf steken is 'Ik weet dat het fout is, maar het voelt zo goed' en ook 'Ik zal me later wel schuldig voelen over wat ik nu doe want ik weet dat het fout is wat ik doe en dat ik het niet zou mogen doen (maar het voelt zo goed, dus ik kan mezelf niet tegenhouden).

Dit is hoe weerstand eigenlijk verlangen creëert - het is namelijk zo dat ik enkel een verlangen zal voelen voor iets, als ik er weerstand tegen heb, als ik het al beoordeel en het in die beoordeling van mezelf afscheid.

Wanneer ik bijvoorbeeld denk 'ik zou niet mogen snoepen want dan wordt ik dik (en dik zijn beoordeel ik als 'slecht'/'negatief' omwille van beoordelingen/geloofsystemen die ik heb gekopieerd van de samenleving)', creëer ik een weerstand tegen snoepen en dus tegen mijn verlangen om wel te snoepen als dus de reden dat ik dik wordt. Hetgeen interessant is is dat ik in deze weerstand tegen het verlangen dat in mezelf bestaat om te snoepen, eigenlijk net de 'verleiding' creëer om wel te snoepen en om mij 'te laten gaan' in het verlangen om te snoepen - omdat ik in mijn gedachten/beoordelingen zoals 'snoepen/dik zijn is slecht' mezelf boven de realiteit plaats en mezelf superieur waan door te geloven dat ik weet wat 'goed' of 'slecht' is als mijn persoonlijke visie op de realiteit, zonder zelfs te beseffen waar al de gedachten, emoties en gevoelens die ik ervaar in mezelf vandaan komen. Hierin heb ik een relatie gecreëerd met gedachten, gevoelens en emoties zoals het verlangen om te snoepen, door het te beoordelen in mezelf als 'goed' of 'slecht', waarin ik mezelf laat bepalen/definieren door datgene waarmee ik een relatie heb gecreëerd in en als beoordelingen -- waarin dus de realiteit is dat ik mijn macht heb weggegeven aan datgene dat ik beoordeel en dus helemaal niet 'superieur' ben, maar net 'inferieur'.

In de afscheiding zit het verlangen en beoordeling creëert afscheiding dus door iets te beoordelen en het daarin van mezelf af te scheiden creëer ik verlangen om 'één te worden' met datgene dat ik in en als beoordelingen heb afgescheiden van mezelf.

Hierin creëer ik eindeloze cycli van schuld, schaamte en spijt door steeds dezelfde zogezegde 'foute' dingen te herhalen  in en als het volgen van een verlangen, door dus niet te beseffen dat het verlangen afkomstig is van de beoordeling als afscheiding.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet stil te staan bij waarom ik steeds opnieuw dezelfde dingen herhaal in mijn leven waar ik nadien spijt van heb, door te bestaan in en als de gedachte van 'ik weet dat het fout is, maar het voelt zo goed', waarin ik mezelf telkens opnieuw weer 'laat gaan' in een verlangen om later 'boetedoening' te doen door mij schuldig, beschaamd en spijt te voelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf vast te zetten in de eindeloze cyclus van de geest als het volgen van verlangens en mij daarna schuldig en beschaamd te voelen, als een slaaf van gedachten, gevoelens en emoties als energie - door nooit stil te staan bij waar de verlangens in mezelf vandaan komen in de eerste plaats en te beseffen dat schuldgevoelens of schaamte geen problemen oplossen en ze in tegendeel enkel erger maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, in deze cyclus van de mind, mezelf te hebben aanvaard als een inferieur wezen, een slaaf van verlangens die er blijkbaar 'niet aan kan doen' en 'gedoemd' is om bepaald/bestuurd te worden door gedachten, gevoelens en emoties als het systeem van energie in de plaats van te staan als het zelf-directieve en zelf besturende principe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik het slachtoffer  ben van verlangens door niet te beseffen en in te zien waar verlangens vandaan komen en dat verlangens gecreëerd worden door de afscheiding die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als gedachten als beoordelingen, waarin verlangens altijd het verlangen is van mezelf om weer één te worden met mezelf -- in de plaats van gewoon gedachten te stoppen en te beseffen dat ik al één ben, ik ben HIER, als een volledig en volwaardig wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf vast te zetten in de zelf-compromitterende patronen van de geest als een slaaf van verlangens, door geen verantwoordelijkheid te nemen voor de oorsprong van verlangens in mezelf als de afscheiding die ik heb gecreëerd in mezelf door mezelf te beoordelen en door de realiteit als mezelf te beoordelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen dat gedachten enkel de illusie van afscheiding creëren als beelden en woorden in mijn hoofd, die ik van mezelf heb afgescheiden door erop te reageren met emoties en gevoelens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van beoordelingen als goed en slecht, positief en negatief, juist en fout door mezelf te hebben toegestaan geprogrammeerd te worden door familie/omgeving in en als het straf- en beloningssysteem van angst om gestraft te worden en dus 'slecht'/'fout'/'negatief' te zijn in en als beoordelingen en het verlangen om beloond te worden en dus goed/juist/positief te zijn in de beoordelingen van andere mensen waarmee ik mezelf heb geidentificeert - in de plaats van mezelf te realiseren als één en gelijk met zowel negatieve als positieve  beoordelingen en zowel negatieve emotionele ervaringen/reacties als positive gevoelens als de energetische ervaring van het bewustzijnssysteem dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, in en als het besef dat energie geen macht heeft over mij omdat het in mezelf bestaat, als mezelf, als mijn creatie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn uiterlijke expressie/gedrag/uiterlijk te beoordelen als goed/slecht, positief/negatief, juist/fout en te reageren met negatieve emoties als angst en positieve gevoelens als verlangen op die beoordelingen, in en als de oppervlakkigheid van de geest, waarin ik steeds in cirkels draai en blijf vastzitten in gedragspatronen van het volgen van verlangens en mij er nadien schuldig en beschaamd over voelen door mijn daden te beoordelen - zonder ooit het start punt te onderzoeken in en als het besef dat een 'probleem' enkel opgelost kan worden als het aan de wortel aangepakt wordt, zoals verlangens enkel gestopt/opgelost kunnen worden wanneer/als ik de beoordelingen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf over de realiteit en mezelf als uiterlijke expressie/gedrag waarmee ik mezelf van mezelf heb afgescheiden stop

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat beoordelingen van goed/slecht, positief/negatief en juist/fout maar de oppervlakkigheid zijn van de geest en geen enkele rekening houden met de realiteit als wat het beste is voor allen - en mij alleen maar weerhouden van werkelijk inzicht te verwerven in hoe iets werkt, wie ik ben en hoe de realiteit in elkaar zit, om dan met bruikbare, echte oplossingen naar boven te komen om een realiteit te creëeren die het beste is voor elke levens vorm, hetgeen op zich niets te maken heeft met goed of slecht, juist of fout, positief of negatief --- het is gewoon wat gedaan moet worden in en als het principe van doen voor een ander wat ik zou willen voor mezelf, in en als eenheid en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat beoordelingen van goed en slecht, juist/fout, positief/negatief en de negatieve emotionele ervaringen van schuldgevoel, spijt, schaamte en angst die ik ervaar bij de beoordelingen van slecht, fout en negatief - en de positieve gevoelens die ik ervaar bij beoordelingen van goed, juist en positief -- deel uitmaken van het energetische systeem van straf en beloning, dat als enige doel heeft om mijn expressie te limiteren en mij te onderwerpen aan een schijnbare 'hogere macht'/god en mezelf te aanvaarden als 'maar een slaaf' door mezelf vast te zetten in de oppervlakkigheid en kortzichtigheid van beoordelingen over de uiterlijke realiteit als wat mijn ogen zien, zonder ooit te beseffen en in te zien dat de realiteit veel uitgebreider is dan simplistische beoordelingen, omdat er steeds een startpunt is aan elke manifestatie/expressie/gedrag en door het gedrag/de manifestatie/expressie te beoordelen weerhoudt ik mezelf van het zien van het startpunt als de sleutel tot de oplossing van het 'probleem'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd beoordelingen en emotionele ervaringen te gebruiken om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn startpunt, als de 'oorzaak'/bron/oorsprong van al wat bestaat, en om dus te kunnen blijven participeren in consumptie-gedrag als het najagen van verlangens, in de plaats van te beseffen dat gedachten als afscheiding een illusie is die ik zelf gecreerd heb in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik een ouderlijke en schoolse opvoeding heb toegestaan te bestaan in de realiteit die kinderen aanleert om, in de plaats van zichzelf uit te breiden en te ondersteunen in het ontwikkelen van gezond verstand zodat ze op een verantwoordde manier zullen omgaan met de realiteit in en als eenheid en gelijkheid, kortzichtig en oppervlakkig te zijn door de realiteit te beoordelen en door hun beslissingen te baseren op de kortzichtigheid en oppervlakkigheid van persoonlijke emotionele reacties/ervaringen en gevoelens op basis van beoordelingen van goed en slecht, die in hun geprogrammeerd geweest zijn door straf en beloning -- waarin wat ouders en leerkrachten werkelijk doen met hun kinderen, is hen leren om zichzelf te aanvaarden/ervaren als de slaaf van hun omgeving, door in te spelen op de negatieve emotionele reactie van angst in kinderen door middel van straf en dan de zogezegde oplossing aan te rijken in de vorm van een beloning als een positieve ervaring -- waarin kinderen niets meer of minder worden dan 'hersenloze', blinde, oppervlakkige en kortzichtige kopiëen van hun omgeving die blindelings continu op zoek zijn naar hun 'beloning' uit angst van de 'straf' en absoluut nooit stil staan bij wie ze zijn vanbinnen en wat er werkelijk gebeurt in deze wereld

ik vergeef mezelf dat ik 'geheime verlangens' heb toegestaan te bestaan in mezelf, als een 'geheim bestaan' van mezelf dat niemand ooit te zien krijgt, als gedrag dat ik beoordeel als 'slecht' en 'fout', waarin ik mezelf beschuldig en mij beschaamd voel over dit 'geheime gedrag' - zonder ooit te beseffen dat het verlangen om dingen te doen die ik beoordeel als 'slecht' en 'fout' alleen maar afkomstig is door de afscheiding die ik heb gecreëerd in mezelf door mezelf te beoordelen -- waarin het verlangen enkel het verlangen is om één te worden met mezelf



ik stel mij tot doel mezelf als de mensheid te onderwijzen en aan te tonen dat hoe wij altijd hebben omgegaan met het leven, onszelf, elkaar en de wereld, in en als beoordelingen, de oorzaak en reden is voor de gruwel die HIER bestaat -- omdat we ons inzicht in de realiteit en dus ook ons probleemoplossend vermogen limiteren door onszelf te weerhouden van het zien van de realiteit als wat het werkelijk is door er beoordelingen op te plakken als goed/fout en erop te reageren met emoties en gevoelens

ik stel mij tot doel één en gelijk te staan met het start punt van alle 'problemen' in de wereld en mezelf, om ervoor te zorgen dat ik niet vast geraak in patronen van de geest  in en als het geloof dat ik een slaaf ben, zodat ik in staat ben om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in eenheid en gelijkheid met deze wereld -- om te staan als de levende oplossing in en als het besef dat het start punt altijd de uitkomst bepaald en niet andersom

ik stel mij tot doel aan te tonen dat de mensheid achterwaards/omgekeerd leeft, door te proberen de resultaten, gevolgen, consequenties en uitkomst van een duidelijk dysfunctioneel start punt te veranderen - zonder ooit zelfs maar te beseffen dat er een start punt is-- omdat de mensheid compleet verloren is in de oppervlakkigheid en kortzichtigheid van het uiterlijke gedrag in en als beoordelingen, en hierin niet eens meer beseft dat elk mens echt bestaat als een levend wezen als het start-punt van deze realiteit -- hetgeen betekent dat de mens zichzelf als het start punt zal moeten veranderen om de uitkomst als deze wereld werkelijk en voorgoed te veranderen - de mens moet staan als de hemel op aarde in en als zichzelf

Dag 39: Hou van mij!

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer op zoek te zijn naar liefde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer liefde te zoeken in een relatie

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta te verlangen naar een relatie door de energetische ervaring van 'liefde' te projecteren op een relatie tussen man en vrouw als een beeld in mijn gedachten en door te verlangen naar de ervaring van liefde - in de plaats van te beseffen dat de ervaring van liefde in mezelf bestaat en dus mezelf is en dat het zelf-oneerlijk is om liefde te projecteren op een beeld waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf als mijn innerlijke ervaringen en geen verantwoordelijkheid heb genomen voor hoe ik mezelf ervaar

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen naar liefde in sex met een man door mezelf te hebben toegestaan de energetische ervaring van 'liefde' te projecteren op het beeld van een man en een vrouw die sex hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer op zoek te zijn naar liefde buiten mezelf in een energetische reactie op een beeld in mijn gedachten waarin ik de realiteit die ik zie met mijn ogen heb afgescheiden van mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta liefde te projecteren op beelden op televisie in 'romantische films' als mensen die kussen en sex hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer liefde te projecteren op een relatie als een beeld in mijn gedachten van een man en een vrouw die sex hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toestan en accpteer te geloven dat ik een relatie met een man als seks, nodig heb om liefde te ervaren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat ik liefde nodig heb om mezelf te zijn en om te kunnen bestaan en dat ik dus een relatie nodig heb met een man, als hetgene waarop ik liefde heb geprojecteerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf af te scheiden van de ervaring van liefde als een energetische reactie in mezelf op beelden die ik zie met mijn ogen als menselijke relaties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toesta te beseffen dat 'liefde' een concept/idee is dat ik geleerd en gekopieerd heb van mijn omgeving als de televisie en wat ik zag om mij heen in de koppeltjes en relaties die mensen vormden met elkaar en dat liefde en het verlangen naar liefde dus geen 'natuurlijke' expressie is van mezelf, maar een geprogrammeerde expressie


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccetpeerd te participeren in de positieve energetische opwinding als reactie op het zien van een man en een vrouw die kussen en elkaar aanraken en seks hebben, door dit te beoordelen en definieren als 'liefde'


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven in liefde, en te geloven dat ik de energetische ervaring van liefde nodig heb om te bestaan


ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer liefde van mezelf af te scheiden door het boven mezelf te plaatsen als een gevoel/ervaring die ik nodig heb om te bestaan


ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta te geloven dat ik niet 'heel' en 'volledig' ben en dus een ervaring/gevoel nodig heb, als 'liefde', hetgeen ik verbonden/geassocieerd heb met beelden van een man en een vrouw die seks hebben


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het geloof dat ik liefde nodig heb om te bestaan, een illusie is omdat liefde een gevoel/ervaring/idee is dat ik heb geleerd/gecultiveerd in mezelf doorheen mijn opgroeiingsproces, van mijn omgeving -- en dat ik voor mijn bewustzijn van 'liefde', gewoon mezelf was, in en als zelf-vervuldheid


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan zelf-eerlijk te zijn in en als het besef dat om te kunnen participeren in de ervaring/het gevoel van 'liefde', moet ik alsof doen om te voldoen aan het gedrag/het beeld dat ik heb van 'liefde' in mijn gedachten als wat ik heb geleerd/gezien van mijn omgeving


ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen om mezelf te verliezen in de ervaring van 'liefde' in en als een relatie met een man als kussen, aanraking en sex


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf als het leven als zelf expressie, te onderdrukken en limiteren door te verlangen naar de ervaring van 'liefde' in en als een relatie met een man als wat ik geloof dat ik nodig heb om te bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te liegen/bedriegen/manipuleren en alsof te doen om te kunnen participeren in relaties als de energetische ervaring van 'liefde' als wat ik geloof nodig te hebben om 'mezelf te zijn', zonder te beseffen dat ik net niet mezelf ben door mezelf te onderdrukken en te liegen om te kunnen 'liefde' ervaren in en als relaties met andere mensen


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik in functie van de ervaring van 'liefde' als wat ik schijnbaar nodig heb in mijn leven, om te bestaan, enkel manipulatief, zelf-oneerlijk en leugenachtig geworden ben in het manipuleren van andere mensen zodat ik krijg wat ik wil, namelijk een relatie met een man, zodat ik kan participeren in de energie van 'liefde'


dus, ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan niet te beseffen dat 'liefde' een ego-centrische en egoistische ervaring/verlangen is waarin ik mijn omgeving misbruik/gebruik, door te liegen, manipuleren en misleiden zodat ik krijg wat ik denk nodig te hebben om 'liefde' te kunnen ervaren, namelijk een relatie met een man als sex - en dat 'liefde' helemaal niet zo 'goedhartig' is als wat ik altijd heb gedacht, maar net het tegenovergestelde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen dat andere mensen van mij houden zodat ik de ervaring van 'liefde' kan ervaren in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat ik al wat ik verlang/zoek in een ander, aan mezelf kan geven omdat ik ook HIER besta, één en gelijk met al wat hier bestaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer nooit te hebben beseft dat wat ik zag op televisie en in mijn omgeving maar een beeld was, en niet ECHT als het leven in mezelf -- en per definitie 'fake' is als een oppervlakkig gedrag, waarin mensen kunnen ALSOF DOEN, manipuleren, liegen en bedriegen


ik stel mij tot doel aan te tonen en te bewijzen dat liefde de grootste leugen ooit is, als de ultieme zelf-oneerlijkheid en leugenachtigheid van de mens die zijn ware aard verbergt achter het uiterlijk -- waarin de mens het uiterlijk gebruikt als middel van manipulatie in en als de zoektocht naar het consumeren van de energie van 'liefde'

ik stel mij tot doel liefde te ontmaskeren als het absolute kwaad dat het werkelijk is en om aan te tonen dat alles in deze wereld omgekeerd is en dat de ervaring van liefde de oorzaak en reden is van al het kwaad in deze wereld omdat mensen verslaafd zijn aan de persoonlijke, ego-centrische ervaring van liefde en er alles aan zullen doen om deze ervaring te verkrijgen


ik stel mij tot doel om liefde te transformeren van ego-centrisme als gereedschap van leugenachtigheid en zelf-oneerlijkheid, tot wat het beste is voor allen -- om dat wat ik wil/verlang/zoek in een ander, te geven aan allen onvoorwaardelijk, om ervoor te zorgen dat dat wat het beste is voor allen realiteit wordt HIER in deze realiteit

Mei 2012: Dag 38: De vrouw als voorwerp van minachting

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat de vrouw het voorwerp is van minachting door wat ik heb gezien en geobserveerd tijdens mijn kindertijd in verband met hoe er omgegaan wordt met kinderen op basis van hun geslacht, waarin ik merkte dat meisjes werden behandeld als 'minder waardig' en als 'zwakker'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als hoe meisjes behandeld werden , door mezelf te definieren als 'een meisje', als een beeld in deze wereld - in de plaats van te beseffen dat hoe ik eruitzie, als mijn 'beeld' in deze wereld, dat compleet bepaald is door wat 'andere mensen denken/zeggen over mij', niet is wie ik werkelijk ben en maar een systeem is van de mensheid als het bewustzijnssysteem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met mannen en mezelf te beoordelen als 'minderwaardig' en 'zwak'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te vergelijken met mannen door op te kijken naar mannen en te geloven dat zij beter zijn dan vrouwen - in de plaats van te beseffen dat dit een geloofsysteem is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als de stompzinnigheid van het ego, door niet te beseffen dat ik als de mens een voorgeprogrammeerd/voorontworpen systeem is, en dat alles HIER bestaat als het bestaan, waarin elke bestaansvorm één en gelijk is met elke andere bestaansvorm



ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer niet te beseffen dat het geloof dat de vrouw 'minderwaardig is' en 'het object van minachting', ontworpen is door het mannelijk ego geprogrammeerd is in en als het verlangen naar controle, macht en superioriteit over het bestaan - die zijn ego heeft opgelegd aan de vrouw en aldus de vrouw heeft geprogrammeerd in en als het geloof dat vrouwen minder waard zijn dan mannen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren als 'vrouw' en daarin alle geloof systemen en waarde-oordelen over 'vrouwen' die in de menselijke samenleving bestaan en doorgegeven/gecreerd/overgedragen geweest zijn doorheen de geschiedenis via 'cultuur' heb gekopieerd en overgenomen in en als mezelf als mijn 'zelf-beeld' - zonder ooit te beseffen dat wie ik altijd heb geloofd dat ik ben, maar een voorgeprogrammeerd systeem is van beoordelingen en geloofsystemen op basis van het uiterlijk van het fysieke lichaam, waarin elk levend wezen onderworpen wordt aan het bewustzijnssysteem van de mens als beoordelingen en definities als de illusie van superioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te participeren in 'het gevecht van de geslachten' waarin ik probeer te bewijzen dat vrouwen eigenlijk beter zijn dan mannen, en waarin ik mij goed voel wanneer vrouwen erkenning krijgen doormannen - niet beseffend dat ik enkel vecht voor mijn limitaties in en als het voorgeprogrammeerd systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden als beoordelingen en definities over het uiterlijk, waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren in en als het verlangen naar sex dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer geen verantwoordelijkheid te nemen voor hoe ik mezelf als 'vrouw' ervaar in en als het geloof dat de vrouw, ik dus, het voorwerp van minachting is in deze wereld, door niet te beseffen dat ik mezelf heb toegestaan een idee/geloof/definitie/beoordeling te creëren in mezelf over 'vrouwen' en 'mannen' als de beelden die ik zie met MIJN ogen in en als deze wereld, op basis van situaties en observaties van andere mensen in mijn omgeving, waar ik mezelf mee heb geïdentificeerd door mezelf te hebben toegestaan een bewustzijnssysteem te worden als een beeld in deze wereld, in en als afscheiding van de wereld - als een voorgeprogrammeerd geheel van beoordelingen, definities en geloofsystemen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te ervaren en definieren als het slachtoffer van het geloofsysteem dat de vrouw het object van minachting is van mannen in deze wereld, en het gevoel van inferioriteit en minderwaardigheid dat ik ervaar in mezelf tegenover mannen in deze wereld - in de plaats van te beseffen dat ik dit geloof zelf heb gecreerd en heb toegestaan te bestaan in mezelf vanuit het verlangen om te participeren in het menselijk systeem van relaties als afscheiding in en als beoordelingen/definities

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te vechten tegen mannen, zogezegd 'voor mijn recht' en om respect te krijgen, in de plaats van te beseffen dat ik eigenlijk aan het vechten ben voor mijn limitaties als de gelimiteerde, eendimensionele visie op mezelf en de realiteit die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in afscheiding met mezelf als het geloof dat 'de vrouw het object is van minachting', waarin ik, door te vechten, eigenlijk de statement maak dat ik werkelijk geloof dat ik deze gelimiteerde definitie van mezelf als 'vrouw' ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren in en als de beoordelingen/definities/archetypen/stereotypen/geloofsystemen over 'mannen' en 'vrouwen' als beelden die ik zie met mijn ogen in deze wereld, door te verlangen om te participeren in de energetische opwinding in en als de zoektocht naar sex/relaties als de constante energetische opwinding/conflict dat ik ervaar in mezelf in en als de afscheiding die ik creer in mezelf via beoordelingen en definities

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te verlangen naar het krijgen van erkenning van mannen - door te geloven dat ik als vrouw 'minder waard' ben dan een man, en dat ik aldus erkenning moet krijgen van mannen om tenminste het GEVOEL te kunnen ervaren dat ik iets waard ben en dat ik mag bestaan - in de plaats van te beseffen dat ik in het verlangen en de ervaring van dit gevoel enkel de ervaring en het geloof van minderwaardigheid in mezelf bevestig

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer geen respect te hebben voor mezelf als 'vrouw' door mezelf te definieren in en als het geloof dat de vrouw als beeld in deze wereld het object is van minachting

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toesta te beseffen dat het geloof dat de vrouw het object is van minachting, zich enkel limiteerd tot het uiterlijk als de beelden die ik zie met mijn ogen - en dat ik geen beeld ben, maar één en gelijk met/als het fysieke lichaam als de fysieke expressie/ervaring/bestaan van mezelf HIER in en als de fysieke realiteit - en dat beelden als wat ik zie met mijn ogen, enkel bedoeld zijn als een energetisch systeem van afscheiding in en als de geest waarin mensen constant op zoek zijn naar sex als energie, hetgeen niets te maken heeft met wie ik werkelijk ben één en gelijk met wat ECHT is als de fysieke realiteit als het bestaan - in en als het besef dat beelden in en als beoordelingen/definities/gedachten niet echt bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mannen te beschuldigen van de minachting die ik ervaar in mezelf tegenover mezelf, door te geloven dat mannen mij als vrouw zien als het object van minachting - in de plaats van te beseffen dat dat een geloof is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf te definieren en beoordelen in en als het verlangen om te participeren in sex en relaties als het menselijk bewustzijnssysteem als de zoektocht naar energie, dat ik projecteer op mijn omgeving als wat ik zie met mijn ogen om de illusie te creeren dat ik niet alleen besta

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf af te scheiden van mannen door mezelf te definieren als 'vrouw' en dan mannen te beschuldigen voor hoe ik mezelf ervaar als 'vrouw' in en als geloof systemen, beoordelingen en definities zoals het geloof en de ervaring dat de vrouw het object is van minachting, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor de definities, geloofsystemen, beoordelingen als gedachten die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf als wat ik zie met mijn ogen, in mijn verlangen naar energie als frictie/gevecht/conflict in en als afscheiding

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te participeren in de energetische opwinding die ik ervaar in mezelf  in relatie met/tot mannen en op zoek te zijn naar die energetische opwinding, in en als het geloof dat die opwinding bestaat in afscheiding met mezelf, als 'de realiteit', in de plaats van te beseffen dat ik het start punt ben van mijn ervaring van mezelf HIER en dat ik opwinding heb gecreerd in mezelf door mezelf af te scheiden van mezelf in en als definities en  beoordelingen als gedachten over wat ik zie met mijn ogen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren in en als de ervaring van opwinding in en als de afscheiding die ik ervaar tussen mezelf en mannen - door mezelf toe te staan te bestaan in en als definities en beoordelingen als gedachten, in de plaats van één en gelijk met en als de fysieke realiteit als het fysieke lichaam

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer werkelijk te geloven dat de energetische opwinding als de afscheiding die ik ervaar tussen mezelf als 'vrouw' en 'mannen', 'natuurlijk' is - in de plaats van te beseffen dat wat natuurlijk is, is het fysieke lichaam en de fysieke realiteit die HIER bestaat, en dat alles wat ik ervaar en weet van mezelf als 'vrouw', in relatie tot 'mannen', bestaat enkel in en als gedachten als definities, beoordelingen en geloofsystemen die ik heb gekopieerd van mijn omgeving in en als woorden en dus niets te maken heeft met de eigenlijke echte natuur als het fysieke lichaam dat geen gedachten nodig heeft om te bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan niet te beseffen dat er niets natuurlijks is aan menselijke relaties en het menselijk bestaan, en dat mensen de natuur en de gelijkenissen en overeenkomsten in verband met mannelijkheid, vrouwelijkheid en voortplanting, enkel hebben gebruikt/misbruikt als excuses en rechtvaardigingen voor ons bestaan als bewustzijnssystemen in deze wereld - ondanks het bewijs dat de menselijke geest, waarin mensen bestaan en zichzelf ervaren niet 'natuurlijk' is omdat het net in complete tegenstrijdigheid en vijandigheid bestaat met de natuur

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd  mezelf te definieren in en als de menselijke geest als beoordelingen en definities als waarde oordelen over de realiteit, in de plaats van één en gelijk te staan/bestaan met/als de realiteit in en als het besef dat de beoordelingen van de menselijke geest een illusie zijn omdat ze in complete ontkenning bestaan van de realiteit als het feit dat al wat bestaat hier op aarde een ontwerp is, waarin elk deel één en gelijk is met elk ander deel - omdat elk deel een functie/plaats heeft in het geheel -- en dat ik als de mensheid, door te bestaan in de illusie van de geest als beoordelingen en mezelf niet te realiseren/aanvaarden ALS de REALITEIT van eenheid en gelijkheid, van deze wereld een hel gemaakt heb door geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn plaats en functie in Creatie, namelijk om creatie te ondersteunen en optimaal doen functioneren als een systeem van Leven

ik vergeef mezelf dat ik een energetische polariteit van mannelijk en vrouwelijk heb toegestaan te bestaan in mezelf door waarde-oordelen te geven aan 'mannelijke' en 'vrouwelijke' eigenschappen als 'positief' en 'negatief' en 'meer' en 'minder', om een energetische frictie/ervaring te creeren in mezelf door mezelf te hebben toegestaan te bestaan als een ego als het energetische bewustzijnssysteem in en als afscheiding/conflict met de realiteit als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat mannelijkheid en vrouwelijkheid als fysieke expressies één en gelijk zijn als levens-vormen en dat de energetische frictie/conflict/wrijving tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid, de creatie is van de geest als het energetische systeem van gedachten, gevoelens en emoties die de fysieke realiteit gebruikt/misbruikt in en als het verlangen/de zoektocht naar energie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het fysieke lichaam te gebruiken/misbruiken om te kunnen participeren in de geest als energetische wrijving/conflict/afscheiding als beoordelingen en definities op het uiterlijk/beeld van het lichaam als de illusie van afscheiding - in de plaats van één en gelijk te staan/bestaan in en als zelf-eerlijkheid als de fysieke realiteit, in en als het besef dat energie als het bewustzijnssysteem een illusie is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te limiteren in mijn expressie door mezelf te definieren in en als een beoordeling/definitie van 'vrouw'



ik stel mij tot doel het proces te wandelen van het realiseren van mezelf in en als absolute eenheid en gelijkheid

ik stel mij tot doel al de deceptie van de mensheid die de natuur heeft gebruikt/misbruikt als een excuus voor de schijnbare 'natuur' van de mens - om aan te tonen dat de mens volledig verantwoordelijk is voor z'n eigen gedrag hier in deze wereld en dat er geen excuses zijn om niet te veranderen tot wezens die staan/bestaan in en als wat het beste is voor allen

ik stel mij tot doel alle limitaties in mezelf te stoppen door verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf HIER in en als de realiteit - om op te staan als een zelf-gecreerd, zelf-gemanifesteerd, zelf-besturend , zelf-verantwoordelijk en zelf-bepalend wezen om te staan als het leven zelf in en als wat het beste is voor al het bestaan als mezelf

ik stel mij tot doel het proces te wandelen van zelf-realisatie als het verantwoordelijkheid nemen voor mezelf als de creator van mezelf, om één en gelijk te staan met mezelf als het bestaan als elk deel van mezelf dat ik mezelf heb toegestaan af te scheiden van mezelf

ik stel mij tot doel het proces te wandelen van het aantonen aan de mensheid wie wij werkelijk zijn als zelf-verantwoordelijke wezens in dit bestaan, waarin niemand de dans ontspringt van het stoppen van de illusie/leugen van de geest en op staan als een zelf-verantwoordelijk wezen als wat het beste is voor allen -- om elk deel van mezelf tot eenheid en gelijkheid te brengen als wie ik werkelijk ben als het bestaan zelf

Mei 2012: Dag 37: Geen vragen durven/willen stellen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta te geloven dat vragen stellen een teken van zwakheid is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om gezien te worden als 'zwak' door de samenleving omdat ik heb ervaren/gemerkt dat mensen de 'zwakkeren' viseren en uitspuwen en uit de groep pesten als een overlevings-instinct waarin mensen zich keren tegen datgene waar ze angst van hebben, zoals zwakheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om uit de groep gepest te worden door andere mensen omdat ze mij zien als 'zwak' omwille van de vragen die ik stel omdat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat vragen stellen een teken is van zwakheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in beoordelingen in mijn geheime geest/back chat over andere mensen die vragen stellen, waarin ik op hen neerkijk en hen beoordeel als 'zwak' en 'inferieur' aan mezelf, omdat ik in het ego zit als het geloof 'dat ik het al allemaal weet' - in de plaats van te beseffen dat ik mezelf hierin alleen maar dom houdt door mezelf de kans niet te geven om alles te weten te komen over de realiteit die hier bestaat door vragen te stellen, in en als het besef dat ik NIET alles weet, want het enige dat ik 'weet' is wat ik heb gekopieerd/geleerd tijdens mijn kindertijd, hetgeen en ENORM gelimiteerde visie is op de realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de angst en spanning en onzekerheid die ik ervaar in mezelf een resultaat en gevolg is van mijn onwetendheid en stompzinnigheid door mezelf nooit te hebben toegestaan de realiteit te leren kennen -- door vast te houden aan het ego van de geest als de idee/het gevoel van superioriteit in en als het geloof dat 'ik het al allemaal weet', waarin/waardoor ik dus een inefficient/ineffectief beeld/idee/perceptie/visie/begrip heb gecreerd in mezelf over de realiteit en aldus de ervaring van onzekerheid en onveiligheid omdat ik weet dat ik niet kan vertrouwen op de gelimiteerde kennis en informatie over de realiteit van het ego

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren in en als de gedachte/het geloof dat ik 'alles al weet' en dus geen vragen moet stellen, waarin ik neerkijk op andere mensen die wel vragen stellen en denk dat zij 'dommer' zijn dan ikzelf in mijn geheime back chat - in de plaats van te beseffen dat ego een systeem is dat gespecialiseerd is in het doen lijken/uitschijnen alsof ik alles weet, zodat ik in en als het ego zal blijven bestaan, als een enorm gelimiteerd gesloten systeem van kennis en informatie in en als de gedachte/het geloof dat ik 'alles al weet' en superieur ben aan andere mensen in en als mijn kennis en informatie/gedachten

en ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat ik vanuit het ego ALTIJD het gevoel zal hebben dat ik superieur ben en dat andere mensen inferieur zijn - omdat het ego zich toespitst op het UITERLIJK als het beeld dat mijn ogen zien, dat enorm OPPERVLAKKIG is en dat in en als mijn gedachten/beoordelingen/definities vervormt kan worden om te lijken als wat ik WIL zien vanuit het verlangen om mij superieur te voelen.

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren door het schoolsysteem in en als het geloof dat het negatief is om vragen te stellen - in de plaats van te beseffen dat het schoolsysteem en hoe leerkrachten en ouders met kinderen omgaan gestuurd wordt door het geld systeem dat niet geeft om het leven en dat mensen dwingt om het leven op te offeren voor het verdienen van  geld - waarin kinderen, in de plaats van te leren over hoe de realiteit echt werkt vanuit het start punt om er op de meest efficiente en respectvolle manier mee om te gaan, leren om te vechten en om medogenloos te strijden/streven naar persoonlijke overleving in en als het geld systeem in de fysieke realiteit en het bewustzijnssysteem als het construct van 'overleving van de sterksten' als de geestelijke realiteit -- door kinderen af te leren om vragen te stellen, en om in de plaats een ego te ontwikkelen als leugenachtig en manipulatief, dat niet geinteresseert is om de realiteit werkelijk te leren kennen om de zelf-expressie in functie te plaatsen van wat het beste is voor het bestaan, maar dat zich enkel uitdrukt en dat enkel kennis en informatie verwerft vanuit het startpunt om andere mensen te verslagen om geld te verdienen/winst te maken, waarin de mens uiteindelijk geen rekening houdt met de wereld als de consequenties van het menselijk gedrag op de omgeving omdat de mens in en als het ego vast zit in de eendimensionele ervaring/visie in functie van GELD VERDIENEN in deze wereld


ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het afleren van vragen stellen bij kinderen door leerkrachten en ouders, een techniek is van misbruik waarin kinderen dom gehouden worden en getraind worden om enkel te weten/zien wat hen wordt ingelepeld als kennis en informatie die niet bevraagd mag/kan worden, zodat ze opgroeien tot systemen die bestaan in en als een eendimensionele, gelimiteerde visie op de realiteit, die ze blindelings hebben aangenomen als 'de waarheid' in en als de angst om vragen te stellen, en aldus exacte kopieen worden van de voorgaande generatie van systemen als kennis en informatie die bestaan met als doel het in stand houden van het geld-systeem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat volwassenen enkel geirriteerd worden en kwaad worden wanneer kinderen vragen stellen en dat volwassenen vragen stellen alleen maar beoordelen als slecht en negatief omdat ze zelf angst hebben om bevraagd te worden, omdat ze angst hebben om zichzelf te bevragen - omdat ze diep vanbinnen weten dat ze zichzelf hebben toegestaan een ego te worden als een gelimiteerd systeem van aangeleerdes/gekopieerde kennis en informatie in en als het GELOOF dat ze alles weten, hetgeen uiteen zou vallen in en als het stellen van vragen, omdat ze dan geconfronteerd worden met het feit dat ze zelf al de vragen die kinderen stellen niet kunnen beantwoorden naar waarheid omdat ze zelf het stellen van vragen en aldus de mogelijkheid om te leren hebben onderdrukt in zichzelf en omdat, het enige dat ze hebben is hun kennis in informatie die zich limiteerd tot wat ze hebben geleerd en gekopieerd van hun omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat leerkrachten en ouders/familie enkel kwaad en geirriteerd worden op het stellen van vragen omdat ze angst hebben van vragen - waarin de emotionele ervaring van woede een ego-reactie is als een poging om hun angst als inferioriteit te bedekken/ontkennen/verdoezelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het beoordelen van het stellen van vragen als 'dom', net dom is omdat de beoordeling 'dom' afkomstig is vanuit de ervaring van angst in leerkrachten/ouders/volwassenen om geconfronteerd te worden met de domheid van het ego als wat zij hebben toegestaan te bestaan in zichzelf door de vragen van het kind, waardoor ze de expressie van het kind als vragen stellen onmiddellijk willen onderdrukken zodat zij zichzelf niet zouden moeten bevragen, zodat ze kunnen blijven bestaan in en als het geloof dat ze alles weten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf tegen te houden in het stellen van vragen in een groep van mensen door mezelf te definieren in en als herinneringen aan mijn schooltijd waarin ik angst had om vragen te stellen in de klas uit angst om beoordeeld/bekritiseerd te worden door de leerkracht en uit angst dat de andere leerlingen daardoor mij ook zouden beoordelen vanuit hun angst om zo beoordeeld te worden waarin ik hun angst representeer

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben om beoordeeld en bekritiseerd te worden door de leerkracht

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegsetaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als angst van de beoordelingen van de leerkracht  - in de plaats van mezelf te zien/beseffen als één en gelijk met de leerkracht in en als het besef dat de expressie van de leerkracht tegenover de leerlingen als superioriteit, als frustratie, irritatie en beoordeling, afkomstig is vanuit angst/inferioriteit die zij heeft toegestaan te bestaan in zichzelf waardoor ze reageert vanuit het ego als superioriteit in en als irritatie, woede en beoordeling, waarin ze eigenlijk kwaad is op zichzelf omdat ze zichzelf heeft toegestaan een gelimiteerd systeem te worden van kennis en informatie en omdat kinderen haar dagelijks herinneren aan wat zij heeft onderdrukt in zichzelf en wat zij beoordeeld in zichzelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat vragen stellen niet slecht is maar enkel zo wordt ervaren door het ego in de mens als de illusie dat 'ik alles weet' - waardoor de mens als ego reageert met beoordelingen als een poging om macht/superioriteit/controle terug te pakken in en als zelf-oneerlijkheid om de 'heerschappij' van het ego als het geloof/idee/illusie van controle en macht te verzekeren

 en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffend at leerkrachten en familie/volwassenen die het stellen van vragen in en als het kind beoordelen als 'slecht', of die kwaad/geirriteerd worden op het kind enkel reageren vanuit angst als machteloosheid en dat die schijnbare macht, kracht en superioriteit in werkelijkheid de zwakheid van het ego is dat wanhopig op zoek is naar bevestiging - en dat het dus net het ego is dat 'dom' is als het stomweg beoordelen van de realiteit zonder stil te staan bij wat er werkelijk gaande is in de realiteit of wat eigenlijk echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat een werkelijk verantwoordelijke volwassene/ouder/leerkracht het stellen van vragen zou aanmoedigen in en als het besef dat het enkel is door vragen te stellen dat leren mogelijk wordt

en ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het afleren/bestraffen van vragen stellen enkel kan leiden tot domme volwassenen die aldus domme beslissingen maken, gebaseerd op gelimiteerde kennis en een kortzichtig gevoel/geloof van superioriteit als het ego als arrogantie - als het recept voor chaos en verwoesting  als waar de huidige staat van de mensheid een duidelijk resultaat van is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de illusie van het ego werkt in tegengestelden, waarin wat het ego ziet als 'dom' en op neerkijkt, eigenlijk net de sleutel is tot zelf-realisatie en zelf-ontwikkeling en wat het ego ziet als 'goed' en 'slim' is net de gevangenis van gelimiteerde kennis en informatie  - en dat de vertoning/presentatie/uitdrukking van kracht/macht/superioriteit van leerkrachten/ouders/volwassenen in en als beoordelingen/veroordelingen en verbaal, emotioneel en fysiek misbruik eigenlijk het bewijs is van de inferioriteit en machteloosheid die ze ervaren in zichzelf, van waaruit het ego op zoek gaat naar de ERVARING van macht/kracht/superioriteit door de ervaring van angst in een ander, zoals  kinderen, te programmeren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat alle leerkrachten en ouders en leidersfiguren en iedereen die van zichzelf beweert verantwoordelijkheid te nemen voor de realiteit, eigenlijk ego's zijn die op zoek zijn naar een persoonlijke ervaring van macht/kracht/superioriteit en de realiteit daarvoor misbruiken/gebruiken - en aldus net GEEN verantwoordelijkheid nemen, maar juist de kern van het probleem zijn in deze wereld -- inefficient leiderschap

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren in en als angst om vragen te stellen als angst van zwakheid, en een ego te worden als een kopie van mijn omgeving als het geloof dat ik alles weet en anderen beoordeel/bekritiseer/neerhaal in en als mijn gedachten en expressie in mijn zoektocht naar de ervaring van kracht/macht/superioriteit om de angst/inferioriteit/machteloosheid in mezelf te verbergen/onderdrukken - in de plaats van mezelf te vertrouwen in en als wat het beste is voor allen, en mezelf aldus toe te staan vragen te stellen, zodat ik kan leren over de realiteit in en als het besef dat daar de ware macht ligt, in de nederigheid van zelf-eerlijkheid en niet in de arrogantie van het ego -- in en als het besef dat ik niet 'boven' de realiteit sta met mijn geest als kennis en informatie en ik heb geen controle over de realiteit, omdat ik eigenlijk niets weet over de realiteit en aldus een slachtoffer geworden ben van mijn eigen kennis en informatie die niets met de echte realiteit te maken heeft


ik stel mij tot doel in elk moment mezelf uit te dagen, wanneer ik mezelf in de angst om vragen te stellen, en zelf beoordeling zie gaan, om mezelf onvoorwaardelijk uit te drukken in het moment in en als het besef dat enkel het ego angst heeft van vragen, als de angst om geconfronteerd te worden met de waarheid van zichzelf als de illusie dat het werkelijk is

ik stel mij tot doel aan te tonen en te bewijzen dat het huidige schoolsysteem en hoe ouders en leerkrachten omgaan met kinderen, ongezond is en enkel chaos en verwoesting produceert door domme kinderen te creeren die zichzelf limiteren in het leren kennen van de realiteit als de resultaten van onze eigen toegestane domheid/kortzichtigheid

ik stel mij tot doel aan te tonen dat vragen stellen noodzakelijk en wenselijk is en om mezelf aldus toe te staan vragen te stellen vanuit het start punt van zelf-eerlijkheid in en als het besef dat wie ik ben is in mijn start punt, en niet in wat ik doe als een uiterlijke presentatie

ik stel mij tot doel aan te tonen dat beoordelingen wapens van massavernietiging zijn, als de onwil van de mens om de realiteit te zien voor wat het is, door te bestaan in de illusie van het ego en het ego niet te willen opgeven, ondanks het bewijs dat het ego geen controle of macht heeft over de fysieke realiteit en eigenlijk niets weet over de fysieke realiteit en dus ik stel mij tot doel alle beoordelingen in mezelf te stoppen in en als het besef dat beoordelingen een expressie zijn van domheid en kortzichtigheid als een ego-reactie op de angst en inferioriteit die ik eigenlijk ervaar in mezelf als een expressie van zelf-oneerlijkheid

dus ik stel mij tot doel te staan/bestaan in absolute zelf-eerlijkheid in en als nederigheid en om het bestaan als mezelf te leren kennen via en door middel van vragen stellen om in elk moment het ego als geloof systemen, meningen en opinies in en als de gedachte dat 'ik alles weet', uit te dagen en af te breken