Tuesday, May 8, 2012

Mei 2012: Dag 22: Verdoemenis

                                                       Kunst door Marlen Vargas Del Razo


ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer de verdoemenis te creeren door een wereld te hebben toegestaan te bestaan en toe te staan te bestaan waarin ik mezelf als het leven langzaam maar zeker de verdoemenis in werk door niet op te staan als/voor het leven zelf om het misbruik te stoppen dat ik heb toegestaan te bestaan door mezelf te hebben toegestaan een bewustzijnssysteem te worden als het abdiceren van verantwoordelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer niet te beseffen dat terwijl ik positieve energetische gevoelens/opwinding najaag als het gevoel dat er 'meer' is aan het leven/mezelf, dat ik eigenlijk de verdoemenis aan het creeren ben als het tegenovergestelde in en als de fysieke realiteit als wat ik elke dag zie met mijn ogen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te bestaan in en als het gevoel dat ik nog tijd heb om op te staan als het leven zelf, en dat ik nog kan wachten met zelf-eerlijk zijn, terwijl ik nog participeer in verlangens, gedachten, gevoelens en emoties als zelf-oneerlijkheid als afscheiding waarin ik de verdoemenis van deze wereld als de fysieke realiteit verder creer en ondersteun in de plaats van het te stoppen, waarin ik mezelf langzaam maar zeker de verdoemenis in werk

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer tijd te misbruiken door zo arrogant te zijn van te geloven dat ik nog tijd heb en dat ik niet in dit moment moet opstaan om er alles aan te doen om deze wereld te veranderen tot een wereld die het beste is voor allen - terwijl het bewijs mij elke dag in het gezicht staart, van deze fysieke realiteit die zich niet onderwerpt aan mijn gevoelens, gedachten of emoties waarin het LIJKT alsof ik nog tijd heb en alsof ik voor eeuwig hier zal bestaan in deze wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet toesta te beseffen dat elk moment op deze aarde een geschenk is voor mij als een kans om op te staan in deze realiteit en er alles aan te doen om de wereld te veranderen in en als het besef dat mijn fysieke aanwezigheid in deze wereld het mogelijk maakt voor mij om invloed te hebben op de wereld en dat mijn fysieke aanwezigheid hier gelimiteerd is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mijn fysieke aanwezigheid/bestaan hier in deze fysieke realiteit als vanzelfsprekend te nemen alsof ik ook maar enig welke macht heb over deze fysieke realiteit, terwijl het tegendeel overduidelijk is als de fysieke realiteit van leven en dood

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan het moment HIER te waarderen en dankbaar te zijn dat ik mag bestaan in deze fysieke realiteit waarin ik de kans heb om een reel verschil te maken in deze wereld

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mijn bestaan hier op aarde te verspillen aan angst, als de onderdrukking van mijn expressie, door mijn bestaan in en als de fysieke realiteit als vanzelfsprekend te nemen, door mezelf te hebben toegestaan mezelf te laten programmeren als een bewustzijnssysteem als gedachten, gevoelens en emoties als de illusie dat ik als energie superieur ben aan de fysieke realiteit, terwijl de realiteit mij elke dag het tegenovergestelde bewijst in en als leven en dood

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd arrogant te zijn door te geloven dat ik macht heb over de realiteit in de plaats van te beseffen dat het net het tegenovergestelde is, de fysieke werkelijkheid als leven en dood als het fysieke lichaam heeft macht over mij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de geest/mind superieur is aan mezelf en  niet omgekeerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te doen alsof ik weet wat deze realiteit is en hoe de realiteit in elkaar zit, terwijl ik eigenlijk niets weet over mezelf of al wat HIER bestaat - ik heb alle kennis en informatie over de realiteit enkel aangenomen als waarheid van mijn ouders

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf HIER in deze fysieke realiteit door de fysieke realiteit als mezelf te onderdrukken door kennis en informatie die ik heb gekopieerd van mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik verdoemenis heb toegestaan te bestaan als het punt van 'te laat zijn' waar ik als het bewustzijnssysteem  op afsteven in en als de abdicatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mezelf als de fysieke realiteit als wie ik werkelijk ben HIER langzaam maar zeker compleet vernietig en consumeer

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een zichzelf-vernietigend systeem te worden als een energetisch systeem waarin ik de fysieke realiteit consumeer en misbruik tot op het punt van vernietiging omdat ik nooit heb beseft dat energie niet echt is en dat de fysieke realiteit echt is als wie ik werkelijk ben als het leven zelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verdoemen in en als schuldgevoelens en spijt als wat ik heb opgebouwd en gecreerd door eeuwen van participatie in het ego als energie als het misbruik van mezelf als de fysieke realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te willen opgeven wanneer ik de verdoemenis zie die ik van deze wereld heb gemaakt als wat ik heb toegestaan te bestaan door mezelf te hebben toegestaan te participeren in en als het bewustzijnssysteem als energie - in de plaats van te beseffen dat het opgeven op zich de reden is van de verdoemenis die ik gecreerd heb over tijd, en dat deze realiteit als energie op zich niet echt is en opgeven is dus geen optie



zelf correctieve statements:

ik stel mij tot doel mijn creatie van verdoemenis te stoppen op elke manier, om een wereld te creeren die het beste is voor allen, ten allen koste

ik sta mezelf niet toe op te geven, door verantwoordelijkheid te nemen voor de verdoemenis die ik heb gecreerd als het bewustzijnssysteem

ik stel mij tot doel om in elk moment mij gewaar te zijn van wie ik werkelijk ben als het leven zelf als ademhaling als niet de arrogantie als de illusie van superioriteit van het ego

ik stel mij tot doel om de arrogantie van mezelf als de mensheid als het ego dat ik mezelf als de mensheid heb toegestaan te worden bloot te leggen en te bewijzen dat het ego een illusie is om de mensheid te brengen tot eenheid en gelijkheid als het leven zelf

ik sta mezelf niet toe te vluchten van de verdoemenis die ik gecreerd heb als de fysieke realiteit, maar ik confronteer mezelf met mijn creatie en ik neem verantwoordelijkheid voor wat ik mezelf heb toegestaan te creeren als wat ik heb toegestaan te bestaan HIER - en ik sta op om voor eens en voor altijd een wereld te creeren die het beste is voor al het leven




No comments:

Post a Comment