ik merk dat ik heel snel, vooral wanneer ik in de buurt ben van familie, mijn concentratie en aanwezigheid/gewaarzijn van mezelf verlies en dat ik mij snel laat afleiden door vanalles en nog wat - omdat ik doorheen mijn kindertijd heb geleerd om blindelings mijn leven in hun handen te leggen en gewoon te volgen. En terwijl zij (schijnbaar) verantwoordelijkheid nemen voor mij, kan ik participeren in allerlei verlangens en afleiding/verleiding waarin ik eigenlijk niet eens echt door heb waar ik echt mee bezig ben omdat ik me blindelings laat leiden door energetische reacties/gevoelens/verlangens in mezelf zonder ook maar een moment stil te staan bij wie ik ben in wat ik doe of welke consequenties ik aan het creeren ben in mijn wereld door mijn daden of zelfs maar te beseffen DAT ik uberhaupt consequenties creer of dat ik in welke zin of vorm dan ook verantwoordelijk ben voor mijn daden.
Het 'kind' zijn van mijn ouders heb ik gedefinieerd in en als 'niet verantwoordelijk zijn', op geen enkele manier -- waarin 'verantwoordelijkheid' dan vervormd en gereduceerd wordt tot 'schuld' in en als het bestraffings-systeem als de creatie van mijn ouders die gedefinieerd is in en als hun persoonlijke waarde systeem dat enkel hun visie op zichzelf en de realiteit ondersteund en voedt maar dus niet per se ECHT ondersteunend en voedend is voor DE realiteit als de hele wereld en elk levend wezen op en in de wereld.
De visie/idee die ik aldus heb gevormd van wat 'verantwoordelijkheid' inhoudt limiteerd zich eigenlijk enkel tot een beeld, als een 'rol' die mensen spelen en die hen over het algemeen aangewezen wordt door de samenleving, zoals de rol van 'ouder', 'leerkracht', 'politici', 'politie', 'werkgever', 'priester', 'grootouder', etcetera, hetgeen de idee creert dat elke volwassene in deze wereld, alleen al omwille van het feit dat dat wezen opgegroeid is van 'kind' tot 'volwassene', zijn/haar verantwoordelijkheid opneemt voor deze wereld (hetgeen, als ik in zelf-eerlijkheid naar mezelf kijk en mijn absolute gebrek aan het nemen van ware verantwoordelijkheid doorheen mijn leven, een complete illusie is).
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te definieren in en als de gedachte en het geloof dat mijn mama voor mij zorgt en dat ik dus niet verantwoordelijk ben voor mijn daden
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het geloof dat mijn mama voor mij zorgt te gebruiken als een schijnbaar excuus om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in elk moment van ademhaling in elke beweging
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat mijn mama verantwoordelijkheid neemt voor mij en dat ik dat daarom niet meer voor mezelf hoef te doen - waarin ik een beeld heb gecreerd van 'mijn moeder' in en als mijn onderbewuste geest dat compleet gebaseerd is op mijn persoonlijke gevoelens en geloof systemen die ik in mezelf heb laten programmeren door mijn moeder, zonder ooit stil te staan bij de werkelijkheid door mezelf te verplaatsen in de schoenen van mijn moeder in en als het besef dat zij een wezen is één en gelijk met mezelf en dus niet 'meer in staat is om verantwoordelijkheid te nemen voor mij' dan ikzelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te geloven in het beeld dat ze van zichzelf presenteerde als iemand die blijkbaar 'meer in staat is om verantwoordelijkheid te nemen dan ikzelf' als een schijnbaar excuus en reden voor mij om mijn leven en verantwoordelijkheid voor mijn daden in haar handen te leggen en mij blindelings te laten leiden door haar - zonder ooit de consequenties hiervan te beseffen, als wat ik toesta te bestaan in de wereld als het bestaan door wat ik toesta te bestaan in mezelf, als een slaafs accepteren en toestaan van al wat mij gepresenteerd wordt door mijn omgeving zonder ooit op te staan en op te komen voor/als het leven wanneer ik oog in oog sta met misbruik
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'moeder' te definieren in en als 'iemand die verantwoordelijkheid neemt voor mijn daden hier in de realiteit
ik vergeef mezelf dat ik de moeder-kind relatie heb toegestaan te bestaan in mezelf als een relatie van conflict en machtsstrijd in en als inferioriteit-superioriteit en machtig-machteloos waarin de opvoeding en het opgroeiings- en ontwikkelingsproces van mezelf als kind een strijd is waarin de enige talenten en vaardigheden die ik ontwikkel van het ego zijn, als energetische reacties en manipulatie technieken in en als de machtsstrijd waarin ik mij heb laten programmeren door mijn moeder die op haar beurt op dezelfde manier geprogrammeerd was door haar moeder, en waarin ik nooit de realiteit en mezelf heb leren kennen in eenheid en gelijkheid met mezelf om tot een welgevormd, efficient begrip te komen van hoe de realiteit werkt vanuit het startpunt om zo goed mogelijk te kunnen zorgen voor de realiteit in eenheid en gelijkheid met mezelf -- in de plaats daarvan heb ik geleerd om constant verwikkeld te zijn in een ego-strijd als een resultaat van de dysfunctionele moeder-kind relatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het 'normaal' is om afgeleid te zijn van het moment HIER als ademhaling en dat het normaal is om mij niet in elk moment van ademhaling gewaar te zijn van mezelf HIER in en als een absoluut inzicht en begrip van de volledige consequenties van elke daad/beweging van mezelf HIER in en als de realiteit in elk moment van ademhaling -- omdat dat is wat mijn moeder in mij heeft ondersteund door van mij te verwachten dat ik mijn macht zou afgeven aan haar en dat ik haar blindelings zou vertrouwen omdat zij met mij communiceerde en zichzelf uitdrukte tegenover mij vanuit het moeder-ego dat zij had toegestaan te bestaan in zichzelf als het verlangen om te ZORGEN voor haar kind in en als afscheiding van haar kind waarin zij participeert in de energetische polariteit van inferieur-superieur als het ego van de geest/mind, als een resultaat van hoe zij op haar beurt geprogrammeerd/ behandeld geweest is door haar moeder
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat het normaal is dat mijn moeder mij niet heeft geleerd en ondersteund om één en gelijk te staan met haar als het punt van absolute verantwoordelijkheid in en als het besef dat ik de volgende generatie ben en dat ik zal instaan om na haar voor deze realiteit te zorgen in eenheid en gelijkheid met mezelf en dat als zij mij niet leert om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en voor al wat bestaat als mezelf, dat de wereld dan gedoemd is tot mislukking als het beeld en de gelijkenis van mezelf als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nog maar te veronderstellen dat de ouder-kind relatie in deze menselijke realiteit 'normaal' is terwijl het resultaat van compleet dysfunctionele waarde-systemen in de mensheid mij elke dag in het gezicht staart als deze realiteit als het bewijs dat de 'leiders' in deze wereld als ouders, leerkrachten, politici en spirituele leiders hun taak niet fatsoenlijk hebben uitgevoerd en hun verantwoordelijkheid niet hebben genomen om de volgende generatie van mensen voor te bereiden om op een verantwoorde manier om te gaan met deze wereld en met al het leven in en als de wereld
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het 'ok' is om heel even afgeleid te worden van mezelf HIER en gepreoccupeerd te zijn in de illusie van afscheiding van de geest/mind als gedachten gevoelens en emoties waarin ik alle verantwoordelijkheid voor mijn daden in het moment abdiceer - als een houding waarin ik ondersteund werd door mijn ouders die mij hebben geleerd, net als hen aangeleerd is geweest door hun ouders, om een 'hersenloze slaaf' te worden, een blinde volgeling, een systeem, een robot, een programma als een deel van de mensheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid weg te geven uit angst van mijn omgeving, uit angst van mijn moeder, als de angst om beschuldigd te worden, als de valse 'verantwoordelijkheid' van de geest/mind die ik in mij heb laten programmeren door familie in en als het straf- en beloningssysteem waarin ik het woord 'verantwoordelijkheid' heb leren associeren en verbinden met 'schuld' en 'schuldgevoelens' in en als het blind vertrouwen in mijn ouders als 'God' - in de plaats van te beseffen dat dit hele straf- en beloningssysteem dat gebaseerd is op blind vertrouwen op mijn omgeving op zich compleet onverantwoord is en enkel misbruik kan produceren omdat de enige ECHTE manier om een wezen te creeren dat in staat is om op een veratnwoordelijke manier om te gaan met creatie, is om dat wezen te leren om verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf en aldus één en gelijk te staan met en als GOD/ouders, want zolang als er een punt bestaat dat 'hoger' of 'meer' is als 'god' of 'ouders', bestaat het punt van het abdiceren van verantwoordelijkheid en dus MISBRUIK - en een 'God' die misbruik als de abdicatie van verantwoordelijkheid toestaat te bestaan is een valse, misbruikende God
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan mezelf te vertrouwen in het ontwikkelen van gezond verstand in en als het onderzoeken van deze wereld in en als het besef dat er iets serieus mis is met deze realiteit
ik vergeef mezelf dat ik 'blind vertrouwen' heb toegestaan te bestaan in mezelf tegenover alle mensen in mijn omgeving die zichzelf in een 'leiders-positie' plaatsen waarin zij van mij verwachten dat ik hen blindelings vertrouw in en als het geloof 'dat zij het beter weten' en dus blijkbaar meer in staat zijn om verantwoordelijkheid te nemen dan ikzelf, waardoor het makkelijker lijkt om hen gewoon te volgen zonder vragen te stellen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan de delusie/misleiding te beseffen in elk wezen dat van mij verwacht dat ik hem/haar blind vertrouw op basis van de stelling dat zij 'het beter weten', waarin zij ook geen moeite doen om mij te ondersteunen om één en gelijk te staan met wat zij weten/zien zodat ik een leider kan worden in deze wereld net als hen - in en als het besef dat het doel van een ware leider is om andere leiders te creeren als wat het beste is voor allen, en niet om volgelingen te creeren als wezens die gewillig hun verantwoordelijkheid weggeven en aldus weigeren om verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan de deceptie te zien in het concept van ouderschap als hoe het ondersteund en gepresenteerd wordt in deze realiteit waarin er opzettelijk een machtsstrijd en conflict gecreerd wordt tussen ouder en kind op basis van algemeen aanvaardde definities en beoordelingen in en als polariteiten die van generatie op generatie doorgegeven zijn en de mensheid als een geheel hebben geprogrammeerd in en als een continue machtsstrijd en gevecht als wat geprogrammeerd was sinds de kindertijd - door nooit te hebben beseft dat de output als de houding/mentaliteit/gedrag van de volwassene gelijk is aan de input als wat in hen geprogrammeerd is tijdens de kindertijd als emotionele ervaringen in en als de relaties met de ouders en omgeving
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevecht/conflict als de machtsstrijd tussen mezelf en mijn ouders als wat ik heb ervaren doorheen mijn kindertijd, normaal te vinden door redeneringen zoals 'kinderen zijn nu eenmaal lastig' te hebben aanvaard als 'de waarheid' zonder ooit te beseffen dat dit excuses zijn om niet te kijken naar de essentie van wat hier aan de hand is op aarde in en als het besef dat hoe de mensheid bestaat zeker geen aanvaardbare vorm is van bestaan
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op te geven om deze realiteit te onderzoeken en te leren kennen in en als de ontwikkeling van gezond verstand door te denken dat het 'toch onbegonnen werk is' door mezelf te laten misleiden door de idee dat 'omdat iedereen deze realiteit aanvaard en promoot/presenteerd als 'absoluut', dat het daarom ook zo is en ik kan daar niets tegen beginnen', in de plaats van te beseffen dat dit maar de voorgeprogrammeerde machtsstrijd is die net bedoeld is om het kind te doen opgeven zodat het zichzelf gewillig zal laten programmeren door zijn/haar omgeving
zelf correctieve statements:
wanneer en als ik merk dat ik mezelf afleid of laat afleiden, dan stop ik en ik adem en ik breng mezelf weer HIER in en als het moment in en als ademhaling want ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor mezelf HIER en ik besef dat al wat mij aangeleerd is tijdens mijn kindertijd als het straf- en beloningssysteem waarin ik het slachtoffer leek van de situatie, een leugen is die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf
ik besef dat ik alleen besta in en als mezelf en dat ik altijd al alleen heb bestaan in en als mezelf - en ik besef dat ik de consequenties moet inzien en facen als wat ik heb gecreerd door te bestaan in en als het geloof dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn daden in en als het participeren in het bewustzijnssysteem van gedachten, gevoelens en emoties
ik besef dat er consequenties zijn aan alles wat ik doe in elk moment van ademhaling, zoals al wat op dit moment bestaat HIER de consequentie/het resultaat is van mijn participatie in de illusie van het ego - ik besef dat ik niet kan vluchten van consequentie en ik besef dat het dom en stompzinnig is om te geloven dat er geen consequenties zijn aan wat ik doe want ik besef dat ik besta op een ronde planeet waarop elke actie die ik onderneem een directe en indirecte impact heeft op al wat HIER bestaat op/in deze planeet - de aarde is gemanifesteerde consequentie
en ik sta mezelf niet toe te participeren in een systeem van ongelijkheid als hoe de mensheid georganiseerd is in en als het geldsysteem waarin consequentie wordt afgeleid en weggeleid van bepaalde wezens waardoor velen lijden zodat anderen kunnen participeren in de illusie van de geest/mind als positieive gevoelens
ik stel mij tot doel om het systeem van ongelijkheid als het geldsysteem in en als wat de mensheid altijd heeft aanvaard als 'God' en 'absoluut' bloot te leggen als de leugen en het misbruik dat het werkelijk is
ik stel mij tot doel om mezelf te de-programmeren van alle programma's die enkel misbruik promoten en ondersteunen in mezelf zoals het straf-en beloningssysteem dat ik heb geleerd in en als de ouder-kind relatie die ik mezelf heb toegestaan te vormen
ik stel mij tot doel om alle ouder-kind relaties als de primaire vormings en ontwikkelingsrelaties van de mens te herstellen en te hervormen tot wat het beste is voor allen, waarin ouders ook werkelijk stil staan bij de consequenties van wat zij programmeren in hun kind omdat ze beseffen dat zij verantwoordelijk zijn voor de toekomst van de aarde - waarin ik het huidige systeem van blindheid en stompzinnigheid stop als datgene dat op dit moment verantwoordelijk is voor de vernietiging van de aarde en al het leven
ik stel mij tot doel om te onderzoeken en te bewijzen aan de hele mensheid voor eens en voor altijd dat het noodzakelijk is om alles van onszelf in vraag te stellen en om te kijken naar onszelf en waar wij mee bezig zijn om tot wezenlijke oplossingen en richtlijnen te komen voor wat het beste is voor het leven in en als het besef dat ware verantwoordelijkheid enkel kan bestaan in en als zelf-ontwikkeld gezond verstand
ik stel mezelf tot doel om zelf zekerheid en zelf-vertrouwen te ontwikkelen in en als mezelf zodat ik kan blijven staan in en als het besef van wie ik ben als wat ik zal toestaan te bestaan in mezelf als het bestaan en wat niet in elke situatie
ik stel mezelf tot doel om mezelf te ontwikkelen tot het levende voorbeeld als wie en wat elke ouder, leerkracht, politici en leidersfiguur in deze wereld zou moeten zijn om het optimale resultaat te bereiken van wat mogelijk is voor deze wereld, omdat ik besef dat het geloof dat mijn mama voor mij zorgt en verantwoordelijkheid zal nemen, altijd al een illusie geweest is en dat ik compleet verantwoordelijk ben om op te staan in deze wereld/realiteit en de verantwoordelijkheid op te nemen die ik altijd al gewillig heb afgeschoven op mijn ouders, op God en op de samenleving
No comments:
Post a Comment