Mei 2012: Dag 36: Angst om te leven

ik ben al een tijdje van plan om een dier in huis te halen, een hond of een kat, of misschien twee katten, en ik merk dat ik vaak in mijn gedachten zit, mij in te beelden hoe het zal zijn, waarin er allemaal angsten naar boven komen van 'wat als ik niet het juiste dier kies voor mij', 'wat als ik het niet zal aankunnen' - angst om 'fouten' te maken, angst om te 'falen' in mijn opzet.

Deze angst om te falen komt vanuit een verlangen om erkenning te krijgen, om het 'juist' te doen - en ik besef dat ik mijn hele leven heb bestaan in die angst om fouten te maken en om te 'falen', als de angst om kritiek te krijgen, waardoor ik vaak gewoon uiteindelijk niets heb gedaan, geen risico's heb durven nemen, geen nieuwe dingen heb durven uitproberen omdat ik zoveel angst had van het onbekende, van het feit dat ik het onbekende niet kan sturen/controleren met/vanuit mijn gedachten.

Zoals nu het geval met die poes/hond, ik heb dat nog nooit gedaan, dus in mijn toekomst projecties/geest komen alleen maar angsten naar boven en onzekerheden en twijfels omdat ik dus gewoon angst heb om te 'falen', angst om een 'fout' te maken. Dus waar heb ik eigenlijk angst van in de angst om een fout te maken? Ik heb angst van de beoordelingen van andere mensen, angst om negatieve kritiek te krijgen omdat ik kritiek heb gedefinieerd/ervaren als iets 'slechts'/'erg' en aldus geassocieerd met de emotionele ervaring van angst.


En ik merk dat ik hierdoor alles eerst afspeel in mijn gedachten alvorens het te doen, om het allemaal 'onder controle' te hebben, om er zeker van te zijn dat ik geen 'fouten' maak. Waardoor ik uiteraard dus ook nooit echt heb genoten van het leven, ik heb alleen maar bestaan in constante angst van de toekomst, angst om te 'falen' en mezelf dus niet de vrijheid gegeven om gewoon te leven, om gewoon te genieten van het feit dat ik besta in alles dat ik doe.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mijn leven onder controle willen hebben/houden in mijn gedachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mijn expressie onder controle te willen houden in mijn gedachten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta te bestaan in en als gedachten als een gevangenis waarin alles draait rond 'moeten' en 'behalen' en 'bereiken' en 'winnen' en 'presteren' waarin het leven aanvoelt als een straf waarin ik moet WERKEN om 'goed genoeg te zijn'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat het leven een straf is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te straffen door te bestaan in en als gedachten, in afscheiding met mezelf, als een gevangenis van regels en structuur als angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om te leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteerd angst te hebben van het leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta mezelf te definieren in en als de constante ervaring van angst en spanning in mezelf in en als het geloof dat dat 'het leven' is - als een straf/gevangenis

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat ik het verdien om te bestaan in en als de gevangenis van de geest als constante angst en spanning van mezelf als het leven en dat ik het dus niet verdien om die angst los te laten en te bestaan in eenheid en gelijkheid als het leven zelf, onvoorwaardelijk in elk moment van ademhaling

ik vergeef mezelf dat ik competitie heb toegestaan te bestaan in mezelf als het bestaan als de angst om te falen als een straf, in en als het geloof dat ik het verdien om gestraft te worden

ik vergeef mezelf dat ik de geest als gedachten, gevoelens en emoties als herinneringen/verleden, als de continue herkauwing/herhaling van het verleden in de toekomst in en als projecties in de geest heb toegestaan te bestaan in mezelf als het bestaan als een gevangenis/straf - in de plaats van mezelf te vergeven en op te staan als wie ik werkelijk ben als het bestaan als het moment HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf gevangen te zetten in verleden en toekomst als de gevangenis van de geest, in en als de emotionele ervaring van angst en beschuldiging van andere mensen voor de gevangenis van angst die ik ervaar in mezelf als het bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta andere mensen te beschuldigen voor de gevangenis die ik ervaar in en als mezelf als angst - in de plaats van te beseffen dat wat mensen ook doen/zeggen tegen mij, angst is een emotionele ervaring die in mezelf bestaat, en dus mijn verantwoordelijkheid is als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, hetgeen niets te maken heeft met 'andere mensen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta angst te hebben om te falen in het leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta angst te hebben om fouten te maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat fouten maken 'erg' en 'slecht' en 'negatief' is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta een negatieve emotionele waarde te geven aan 'fouten maken' en aldus angst te hebben om fouten te maken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer een negatieve emotionele waarde te geven aan kritiek krijgen en aldus angst te hebben om kritiek te krijgen van andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta mezelf af te scheiden van kritiek en beoordelingen door angst te hebben van kritiek en beoordelingen als de angst om te 'falen' en 'fouten te maken' in en als het ego van de geest als competitie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - in de plaats van op te staan als wie ik werkelijk ben  in en als zelf-eerlijkheid en kritiek en beoordelingen te aanvaarden als opbouwend en ondersteunend, als een mogelijkheid en een kans voor mij om te leren van mijn 'fouten', in en als het besef dat ik enkel mezelf zal kunnen ontwikkelen tot de beste applicatie van mezelf door te leren uit mijn fouten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer niet te vertrouwen dat ik zal leren uit mijn fouten, en dat ik mijn fouten zal gebruiken als een ondersteuning en assistentie om mezelf te verbeteren in de plaats van een onderdrukkings- en bestraffings-middel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd beoordelingen en kritiek te hebben gebruikt en ervaren als een onderdrukkings- en bestraffings-middel waarbij ik mij slecht voel over mezelf door mezelf te definieren in en als kritiek/beoordelingen - in de plaats van kritiek/beoordelingen te hebben gebruikt als een ondersteuning en assistentie in mijn zelf ontwikkeling en zelf-ontdekkings proces om te leren uit mijn fouten zodat ik een beter mens kan worden -- en daarom mezelf vast te zetten in de gelimiteerde expressie van de geest als angst om fouten te maken uit angst van kritiek/beoordelingen, waardoor ik nooit heb geleefd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd andere mensen te bekritiseren en te beoordelen in en als het geloof dat ze een 'fout' gemaakt hebben of 'gefaald hebben', vanuit het startpunt van hen te willen onderdrukken en bestraffen, in de plaats van hen te assisteren en ondersteunen in hun groei- en ontwikkelings-proces in en als het besef dat fouten er zijn om uit te leren en niet om ons te veroordelen

ik vergeef mezelf dat ik een compleet dysfunctioneel justitie-systeem heb toegestaan te bestaan, waarin mensen enkel worden bestraft op hun fouten in en als beoordeling, en daarin worden uitgespuwd door de samenleving in en als beoordelingen en kritiek op hun 'fouten' - in de plaats van ondersteund en geassisteerd in en als het besef dat fouten er zijn om uit te leren, om zelf-kennis en zelf-inzicht te verwerven om op te staan in en als het besef van wie ik werkelijk ben en verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven

ik vergeef mezelf dat ik een justitie systeem heb toegestaan in deze realiteit waarin mensen niet worden ondersteund om verantwoordelijkheid te nemen voor hun leven, zodat ze kunnen opstaan in deze wereld en verantwoordelijkheid nemen voor de wereld als zichzelf omdat ze beseffen wie ze werkelijk zijn in en als eenheid en gelijkheid - maar waarin mensen enkel worden beoordeeld en veroordeeld in en als straf en beschuldiging, waarin ze enkel worden ondersteund in hun 'kwaadaardigheid', en worden neergehaald/onderdrukt, waardoor de problemen in deze wereld enkel escaleren omdat mensen op deze manier nooit werkelijk leren uit hun fouten -- omdat dat is wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, zelf bestraffing en zelf beschuldiging in de plaats van zelf ondersteuning en zelf-ontwikkeling

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat de problemen in deze wereld als een resultaat van het feit dat mensen niet leren uit hun fouten,  omdat ze blijven vast steken in zelf bestraffing en zelf beschuldiging en aldus zichzelf niet toestaan te groeien/ontwikkelen tot een beter wezen - naar het evenbeeld en de gelijkenis is van wie ik mezelf heb toegestaan te worden vanbinnen in mezelf als het bewustzijnssysteem van zelf beschuldiging en zelf bestraffing in en als beoordelingen en kritiek, in en als het geloof dat 'fouten maken' 'slecht' is, waarin ik mezelf heb gelimiteerd en veroordeeld tot een leven van steeds opnieuw dezelfde fouten te herhalen, en erger, door mezelf nooit de kans te geven om te leren uit mijn fouten/verleden en op te staan als een beter wezen



ik stel mij tot doel beoordelingen en kritiek te aanvaarden en ervaren als ondersteunend en assisterend als wat het beste is voor allen, omdat ik besef dat zelf bestraffing en zelf beschuldiging in en als beoordelingen en kritiek op 'fouten' mezelf enkel limiteert tot het steeds herhalen van mijn 'fouten', door niet in te zien waarom ik die 'fout' gemaakt heb en waarom het een 'fout' was in de eerste plaats

ik stel mij tot doel mijn leven in eigen handen te nemen en verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf in mijn ontwikkeling tot een wezen dat staat/bestaat als wat het beste is voor al het leven - om aldus beoordeling en kritiek te aanvaarden als ondersteuning zodat ik kan leren uit mijn fouten en een beter en zelf-bewuster wezen te worden - en te beseffen dat veroordeling en beschuldiging als afbouwende kritiek en neerhalende beoordelingen, enkel afkomstig is vanuit het verlangen naar macht/superioriteit als het 'weten' wat 'goed' en 'slecht' is, hetgeen enkel onwetendheid, blindheid en stompzinnigheid creert/ondersteunt omdat ik hierin niets kan leren en inzien, waardoor ik ook niet zal leren uit mijn fouten en aldus gedoemd ben om voor eeuwig dezelfde fouten te blijven herhalen

ik stel mij tot doel mezelf en anderen de kans te geven onszelf te ontplooiien tot waarachtige wezens die bestaan in en als absoluut respect voor het bestaan als het beste voor allen als eenheid en gelijkheid - om ons beste potentieel te bereiken, door mezelf niet toe te staan beoordelingen en kritiek te gebruiken vanuit het ego als het verlangen om mij superieur te voelen door de ander neer te halen en af te bouwen, maar door beoordelingen en kritiek te gebruiken als ondersteuning en assistentie zodat een ander als mezelf zichzelf kan realiseren als het leven zelf, en kan leren uit zijn/haar fouten, net zoals ik mezelf de  kans geef om te leren uit mijn fouten

ik stel mij tot doel om fouten niet te gebruiken tegen een ander, vanuit het verlangen naar macht en superioriteit, maar om fouten te gebruiken als een kans om mezelf te verbeteren en om te leren over mezelf en de realiteit - om mezelf uit te breiden in mijn applicatie van mezelf in deze realiteit -- zodat ik kan opstaan als een efficient wezen die beweegt in en als wat het beste is voor allen