Opgroeien in België, in een Vlaamse middenstandsfamilie, rond het begin van de eenentwintigste Eeuw betekende altijd opgroeien in een cocon, een geïsoleerde afgeschermde, beschermde wereld waarin alles 'ok' leek te zijn, de 'wereld' leek 'perfect' omdat België perfect leek omdat wij geld genoeg hadden in onze familie en in België om te kunnen participeren in dat beeld.
Maar o wee als je dat in vraag durft te stellen, als je durft te krabben aan het oppervlak en durft het misbruik in de rest van de wereld bloot te leggen om aan te duiden dat 'Neen, alles is NIET OK'.
Het is een wereld van dichotomie, waarin je bijgebracht wordt dat je familie van je houdt en de samenleving zal voor je zorgen net als je familie, het enige wat jij moet doen is naar school gaan en een diploma behalen en dan gaan werken om geld te verdienen, maar tegelijkertijd wordt er van je verwacht dat je geen vragen zal stellen bij dit alles, want 'het is ons door God gegeven', 'bij de gratie van God liggen wij niet te sterven in Afrika' dus zwijg maar stil en wees dankbaar voor het leven dat je gegeven is zodat God je niet zal straffen omdat je zijn creatie en beslissingen in vraag hebt durven stellen.
Dus uit angst om zelf te belanden in de verschrikkelijke situaties die zogezegd door de hand van God gecreerd zijn voor al die miljoenen mensen, doen wij alsof we het niet echt zien en alsof het er niet echt is. Kinderen worden opgevoed in een valse visie van de wereld waarin alles lijkt te draaien rond hoe zij zich gedragen, rond het speelgoed dat ze krijgen, de beloningen die ze verdienen, de punten die ze behalen op school, de vriendjes die ze uitnodigen op hun verjaardagsfeestjes, de kleding die ze dragen en het imago/beeld/idee dat ze hebben over zichzelf als gezien door anderen. En een vals overlevings-systeem van beloning en straf wordt hen ingeprent door de ouders en familie, hetgeen compleet gebaseerd is op ego-centrisme - en aldus wordt kinderen vanaf de geboorte aangeleerd om al wat er gebeurt in deze wereld, op deze planeet te negeren en 'niet belangrijk' te vinden, waarin ze enkel zullen bijdragen tot de problemen omdat niemand ooit lijkt door te hebben dat elk van ons een deel heeft en een bijdrage levert aan deze wereld, en onze daden bepalen het soort systeem waarin wij als mensen bestaan.
Armoede en hongersnood bestaat enkel omwille van het nalatige gedrag van een minderheid van 'kolonisten' die hun handen trachtten schoon te wassen van wat hun voorvaderen gedaan hebben in het verleden als een poging om verantwoordelijkheid te vermijden. Armoede en hongersnood zijn geen natuurlijke verschijnselen gecreerd door God op deze aarde, het zijn de resultaten van jaren en eeuwen van ego-centrisch gedrag als de machts-strijd tussen mensen onderling die uiteindelijk geleid heeft tot enorme generationele klassenverschillen van rijken - armen - en de absoluut hopelozen, die onoverbrugbaar zijn geworden door het systeem van erfenis van niet enkel geld, maar ook kennis, onderricht, talenten en vaardigheden met het oog op overleven in deze wereld.
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om te krabben aan het oppervlak van wat mensen over het algemeen aanvaarden als 'de waarheid', omdat ik geleerd heb van familie en ouders dat dat 'godslastering' is en dat God mij zou straffen als ik zijn creatie als kennis en informatie die mij ingeprent werd door mijn ouders, in vraag zou stellen - in de plaats van te beseffen dat die kennis en informatie als de 'visie' die ik heb gekregen van mijn ouders over de realiteit in en als kennis en informatie niet van God komt, het is de creatie van mijn ouders en hun ouders voor hen waarin zij het punt van 'god' en 'godslastering' gebruiken als excuus om hun identiteit in en als hun visie op de wereld van kennis en informatie te valideren en beschermen door op die manier angst in mij te programmeren, als de angst om gestraft te worden door god en aldus naar de hel te gaan, zodat ik nooit ook maar iets in deze realiteit zou in vraag stellen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de natuurlijke onvoorwaardelijke expressie van mezelf als het in vraag stellen van al wat mij gepresenteerd wordt als 'de waarheid' te onderdrukken uit angst om gestraft te worden door mijn omgeving als 'god'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd alles wat mij als kennis en informatie werd gepresenteerd als 'de waarheid' als de visie van mijn omgeving als ouders en familie, blindelings en goedgelovig te kopieren en vertrouwen en er onmiddellijke automatisch een relatie mee te vormen, waardoor ik mezelf heb vastgezet in en als het ego van de mind/geest als een vaste structuur/systeem van kennis en informatie over de realiteit als mezelf als 'wie ik ben' en 'wat echt is' als een gelimiteerd voorgeprogrammeerd systeem dat gedreven is door ego-centrisme en individualisme - waarin ik mezelf heb toegestaan vanuit die identiteit die ik mezelf heb toegestaan te worden, automatisch alles te verwerpen dat mij mogelijk zou kunnen uitdagen waardoor ik mogelijk zou realiseren dat het ego van de geest/mind als wie ik altijd heb geloofd dat ik ben, niet is wie ik werkelijk ben
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd, uit angst om te bestaan in en als onvoorwaardelijkheid als het in vraag stellen van al wat mij gepresenteerd wordt als 'absoluut' en 'de waarheid' als de angst om gestraft te worden door mijn omgeving, mezelf op te sluiten in de structuur van gekopieerde en geleerde kennis en informatie waarin ik een papegaai ben geworden van andere mensen omdat ik mij daar veiliger in voel, waarin ik mezelf heb opgebouwd als een 'identiteit' als een vaste structuur van kennis en informatie waar ik mij aan vastklamp om te weten 'wie ik ben' - uit angst van het 'niet weten' omdat ik mezelf heb toegestaan 'niet weten' en 'vragen stellen' te associeren met gestraft worden als wat ik heb ervaren tijdens mijn kindertijd
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer 'niet weten' te definieren in en als gestraft worden en pijn lijden
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer 'vragen stellen' en 'in vraag stellen' te definieren in en als gestraft worden en pijn lijden
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben dat andere mensen mij verbaal zouden aanvallen als ik durf hun kennis en informatie als hun visie over de wereld en zichzelf, in vraag te stellen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd andere mensen aan te vallen wanneer ze mij bevragen in mijn kennis en informatie die ik uitspreek over de realiteit in en als het geloof dat ik 'weet wie ik ben' en 'weet wat de realiteit is' vanuit het ego van de geest/mind - uit angst van het 'niet weten' en uit angst om mezelf als het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden als de illusie van superioriteit te facen en in te zien dat het allemaal een leugen was
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om geconfronteerd te worden met het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden door bevraagd te worden en uitgedaagd te worden in mijn kennis en informatie als 'wat ik weet' over de realiteit en 'wie ik ben' als een schijnbaar vaste structuur van kennis en informatie waar ik aan blijf vasthouden als 'mijn identiteit' als angst van de staat van het 'niet weten' - en daarom automatisch weertand te ervaren tegenover alles dat ik 'niet ken'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben van mensen die iets uitleggen alsof ze het weten, vanuit de presentatie van zichzelf als zelfzeker en aldus hun mening en visie over de realiteit uiten - omdat ik besef dat achter die schijnbare zelf-zekerheid eigenlijk de angst van het 'niet weten' schuilt en als ik de kennis en informatie van die persoon zou in vraag stellen of uitdagen, dan zou die persoon mij aanvallen als een automatische reactie van het ego van de geest/mind als het idee van 'identiteit' als schijnbaar vaste structuur
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het beeld van de realiteit dat mij gepresenteerd werd door mijn ouders waarin alles 'ok' is en waarin het lijkt alsof god van mij houdt en alsof ik speciaal ben, te hebben aanvaard als 'de waarheid' en angst te hebben om dit beeld in vraag te stellen uit angst om aangevallen te worden door mijn omgeving die zich duidelijk aan dit beeld vastklampen en dus verwachten van mij dat ik hierin ook meega door het ook te aanvaarden als 'de waarheid' - ook al staart het tegendeel mij elke dag in het gezicht, in en als het bestaan van armoede, hongersnood, misbruik en lijden in de wereld
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te hebben geleerd om weg te kijken en weerstand te ervaren wanneer ik geconfronteerd wordt met alle aspecten in deze wereld die aanduiden dat er iets serieus mis is met deze realiteit zoals armoede, hongersnood en lijden omdat deze manifestaties het beeld en idee en visie die ik heb over de realiteit als 'ok' en 'goed' als wat ik in mij heb laten programmeren door familie uitdagen aangezien ik geconfronteerd wordt met de echte realiteit die helemaal niet 'ok' is en waarin mijn hele visie als kennis en informatie over de realiteit die allemaal draait rond het idee dat ik speciaal ben en dat god van mij houdt dreigt te vallen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te vechten voor mijn limitaties door weerstand te ervaren tegen alles dat ik niet ken en dat mijn 'gevestigde waarden' als kennis en informatie over 'hoe de wereld werkt' in vraag stelt en uitdaagt, uit angst van om 'het niet te weten', hetgeen ik geassocieerd heb met gestraft worden en pijn lijden - in de plaats van mezelf de kans te geven om onvoorwaardelijk los te laten van alle kennis en informatie om mezelf uit te breiden in het verplaatsen van mezelf in de schoenen van een ander en aldus te beseffen dat mijn visie over de realiteit in en als kennis en informatie zich enkel limiteert tot de relaties die ik persoonlijk gecreerd heb in mijn leven en dus enorm gelimiteerd zijn en absoluut geen rekening houden met 'het grotere plaatje' van deze hele realiteit
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om los te laten van gedachten, waarin ik 'mijn visie' op de realiteit, mezelf en 'wat echt is' heb gecreerd, uit angst om gestraft te worden als ik zou durven die kennis en informatie over de realiteit die ik geleerd en gekopieerd heb van mijn omgeving in vraag te stellen of uit te dagen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een bewustzijnssysteem te worden als een schijnbaar vaste structuur van kennis en informatie over de realiteit als een kopie van mijn ouders en familie als een 'identiteit' waarin ik mezelf heb gedefinieerd - waarin ik onmiddellijk bij alles in mijn wereld een mening en opinie vorm om mijn idee over mezelf als een 'vaste structuur' te kunnen valideren waarin ik continu het gevoel heb dat ik 'alles weet' en weet hoe alles in deze realiteit werkt - zonder ooit te beseffen dat de kennis en informatie waarmee ik de realiteit probeer te definieren zich enkel limiteerd tot de relaties die ik gecreerd heb tijdens mijn leven en mij eigenlijk limiteren in mijn mogelijkheid om mezelf te verplaatsen in de schoenen van een ander
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als het geloof dat 'alles ok is' in deze wereld - in en als pure ontkenning van de armoede, hongersnood en al het immens lijden dat bestaat in deze wereld als de situaties waarin vele andere mensen zich in bevinden - als een houding die ik heb geleerd en gekopieerd van mijn omgeving in en als de angst dat als we zouden durven ons leven en de realiteit als deze wereld in vraag stellen of uitdagen, naar de hel zouden gaan en gestraft zouden worden en aldus zelf zouden belanden in die situaties die we zo hard proberen te negeren
ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer angst te hebben om de realiteit van deze wereld als het bestaan van armoede en hongersnood, ter sprake te brengen in een gesprek met andere mensen, uit angst om aangevallen te worden omdat ik deze wereld niet zomaar aanvaard als hoe ze is, als een 'creatie van god' waarin wij gewoon zouden dankbaar moeten zijn dat we in een positie van geld en dus geluk geboren zijn
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik het bestaan van armoede en hongersnood zomaar zou moeten aanvaarden in en als het geloof dat 'god's wegen ondoorgrondelijk zijn'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mensen aan te vallen in mijn gedachten wanneer ze armoede en hongersnood ter sprake brengen - omdat ik op dat moment geconfronteerd wordt met het feit dat mijn idee over mezelf als een 'goed persoon' en 'speciaal' een illusie is omdat ik moet inzien dat armoede en hongersnood is wat ik in deze wereld heb toegestaan te bestaan door mezelf te preoccuperen in en als de geest/mind met misplaatste gevoelens van superioriteit in en als het geloof dat ik 'alles weet' over de realitiet met mijn kennis en informatie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd veiligheid en zekerheid te definieren in en als kennis en informatie omdat ik in en als kennis en informatie besta als een kopie van mijn omgeving als ouders en familie en aldus aanvaard en ondersteund wordt door mijn omgeving omdat ik mezelf heb aangepast aan het 'nooit in vraag stellen van de 'gevestigde orde'' als de kennis en informatie die mij gepresenteerd wordt als de 'visie' op de realiteit en omdat ik anders aangevallen zou worden als ik durf die visie als kennis en informatie in vraag durf te stellen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen en in te zien dat als de 'visie op de realiteit' als kennis en informatie over hoe de realiteit werkt en is verdedigd moet worden door iedereen aan te vallen en te straffen die durft die visie in vraag te stellen of uit te dagen - dan wil dat zeggen dat die visie niet te vertrouwen valt en dus niet echt is want dat wat echt is moet niet verdedigd worden, het IS gewoon HIER ALS de realiteit en kan onvoorwaardelijk uitgedaagd en ontdekt worden door mezelf zonder angst
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan mijn begrip van de realiteit uit te breiden door los te laten van de vaste en rigide structuur van gekopieerde kennis en informatie en te beseffen dat om werkelijk de realiteit te kunnen begrijpen moet ik los laten van alle gevormde relaties waarin ik mezelf en mijn begrip van mezelf en de realiteit heb gelimiteerd tot een 'identiteit', zodat ik mezelf onvoorwaardelijk in de schoenen van een ander kan plaatsen en ZIEN wie ik ben als dit wezen waarin ik mezelf aldus uitbreidt in mezelf hier in en als deze realiteit en waarin ik aan mezelf bewijs dat de geest/mind als kennis en informatie als identiteit niet echt is
zelf correctieve statements:
wanneer en als ik de angst om wat mij gepresenteerd wordt als 'de waarheid' te bevragen en uit te dagen zie opkomen in mezelf als de angst om aangevallen te worden, dan stop ik en ik adem en ik sta op in en als mezelf in en als het besef dat de schijnbare zelf zekerheid van de persoon die zijn/haar visie over de realiteit vertelt eigenlijk afkomstig is vanuit angst van het 'niet weten' dat die persoon heeft toegestaan te bestaan in mezelf waarin alle kennis en informaties als alle vormen van het geloof dat 'ik weet wat de realiteit is' een illusie is als het ego dat allemaal gebaseerd is op angst
ik ga de verbintenis aan met mezelf om alle kennis en informatie over de realiteit die ik ooit heb aanvaard als 'de waarheid' en in mezelf heb laten programmeren als 'mijn identiteit' waarin ik 'weet wie ik ben en wat de realiteit is', uit te dagen en te bevragen tot er niets meer overblijft in mezelf van de aanvaarde 'visie' over de realiteit en mezelf - zodat ik mezelf kan assisteren en ondersteunen in het leren kennen van mezelf als al wat bestaat in eenheid en gelijkheid
ik ga de verbintenis aan met mezelf om mezelf uit te dagen om te durven de realiteit van deze wereld te ontbloten zodat de hele wereld kan zien en MOET zien en onder ogen komen wat wij allen hebben toegestaan te bestaan - zodat we deze wereld voor eens en voor altijd kunnen veranderen tot wat het beste is voor allen en niet maar voor een paar in de westerse wereld die dan met oogkleppen rondlopen en zelfs hun best doen om de 'negatieve' realiteit te verbergen onder de mantel der liefde als positiefheid en het bedrieglijke gevoel/geloof dat alles 'ok' is door excuses te verzinnen om zogezegd het bestaan van armoede en hongersnood te rechtvaardigen - terwijl daar geen rechtvaardiging voor bestaat die geldig is
ik ga de verbintenis aan met mezelf om mezelf medogenloos te confronteren met de realiteit en om de realiteit vanuit elke hoek te onderzoeken, en er zeker van te zijn dat ik mezelf niet voor de gek houdt met nutteloze kennis en informatie over de realiteit die enkel de illusie dienen van het geloof dat alles 'ok' is en ik mij niet moet bezig houden met wat er in de rest van de wereld gebeurt
ik ga de verbintenis aan met mezelf om mij te bemoeien met al wat er gebeurt in de wereld, en om op te staan HIER in deze wereld in en als het besef dat er ten allen koste oplossingen gevonden moeten worden voor armoede en hongersnood, en wel zo snel mogelijk - en ik ga de verbintenis aan met mezelf om aan te tonen dat leven volgens het principe van wat het beste is voor allen de enige aanvaardbare levenswijze is die een leven op aarde dat vruchtvol en waardig is voor alle levende wezens verzekerd
No comments:
Post a Comment