Dag 45: Depressie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij verdrietig en depressief te voelen wanneer ik een fout heb gemaakt of wanneer ik heb 'gevallen' in een verlangen door mezelf te beoordelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf 'neer te halen' in mijn gedachten waarin ik denk dat ik 'het niet kan' en 'er niet toe in staat ben', als een zelf sabotage techniek om een excuus voor mezelf te creeren om op te geven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te saboteren in verantwoordelijkheid nemen voor mezelf en opstaan als mezelf als het leven zelf door mij depressief te voelen en door depressieve zelf-beoordelende zelf-beschuldigende gedachten toe te staan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd depressie te gebruiken om mijn omgeving te manipuleren om medelijden te hebben met mij zodat ik mij het slachtoffer kan voelen van de situatie, zodat ik geen verantwoordelijkheid hoef te nemen voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van depressie en verdriet in en als depressieve zelf beoordelende, zelf beschuldigende gedachten - in de plaats van te beseffen dat depressie en verdriet gewoon technieken zijn van het ego als manipulatie om een excuus te creeren voor mezelf om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen dat depressie het resultaat/gevolg is van het verwende kind syndroom, als een manipulatie techniek om te krijgen wat ik wil van mijn omgeving zodat ik het gevoel heb dat ik niet verantwoordelijk ben voor mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd medelijden te hebben voor mensen die depressief of verdrietig te zijn, en te denken dat dat 'heel erg' is - in de plaats van te beseffen dat emoties niet echt zijn, het zijn maar energetische ervaringen die gecreerd worden door de mens zelf - waarin depressie en verdriet een zelf gecreerde emotionele ervaring is van mensen die vinden dat ze niet genoeg aandacht krijgen van hun omgeving en dus via depressie controle proberen uit te oefenen op hun omgeving om de aandacht te krijgen die ze willen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in de emotionele ervaring van depressie als een reactie van het verwende kind syndroom dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf als een poging om mijn omgeving te controleren om mij te geven wat ik wilde, namelijk aandacht, omdat ik het gevoel had dat ik geen aandacht genoeg kreeg

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd speciale aandacht te geven aan mensen die verdrietig en depressief zijn en te denken dat dat 'heel erg' is door te geloven dat zij het slachtoffer zijn van het verdriet en de depressie die ze ervaren in de plaats van te beseffen dat ze die emotionele ervaringen zelf toestaan te bestaan in zichzelf en zelfs creeren, dus ze zijn volledig verantwoordelijk voor hun ervaringen, één en gelijk met mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een ander niet te ondersteunen in eenheid en gelijkheid met mezelf door speciale aandacht te geven aan de depressie en het verdriet van een ander, waarin ik enkel hun ego als de leugen ondersteun in de plaats van het leven zelf in hen als wie ze werkelijk zijn te ondersteunen, één en gelijk met mezelf -- in en als het besef dat depressie en verdriet niet echt zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de emotionele ervaring van verdriet en depressie echt is, en aldus medelijden te voelen met mensen die zich 'verdrietig' en 'depressief' voelen, omdat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik zelf het slachtoffer ben van mijn emotionele reacties -- en dus nooit te hebben beseft dat verdriet en depressie emotionele ervaringen zijn die mensen zelf creeren in zichzelf als een ego-reactie vanuit het verwende kind-syndroom waarin ze hun omgeving proberen te manipuleren om hen 'speciale aandacht' te geven als wat ze geleerd hebben uit hun kindertijd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het 'normaal' is om depressief en verdrietig te worden als er iemand van mijn familie of vrienden sterft, als een gedrag/expressie die ik heb gezien in andere mensen in deze wereld als wat gezien wordt door de menselijke samenleving als 'normaal' en 'natuurlijk' en 'menselijk' - in de plaats van te beseffen dat dit enkel de ongelooflijke egoistische natuur van de mens bewijst, waarin de mens enkel geeft om zijn naasten, als degenen waar hij/zij persoonlijk waarde aan gehecht heeft, en ondertussen de rest van de wereld letterlijk laat creperen zonder te verpinken of een traan te laten of schuld te voelen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat mensen die huilen op begrafenissen of bij het verlies van 'een geliefde', enkel huilen om zichzelf, om wat zij zelf verloren hebben en dat ze nu niet meer kunnen HEBBEN wat ze WILLEN, en eigenlijk niet echt geven om degene die gestorven is, omdat die dood is en dus helemaal geen verdriet kan/zal voelen of nodig heeft

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het 'ongehoord' en 'slecht'/'fout' is om de waarheid te zeggen over het menselijk gedrag en hoe het verdriet/de depressie van de mens ALTIJD egocentrisch is en helemaal niet zo 'nobel' of 'natuurlijk' als hoe het gepromoot wordt door de samenleving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat psychologie als de wetenschap van de menselijke geest geen eerlijke en integere wetenschap is omdat het de leugens van de mensheid als emotionele ervaringen blijft ondersteunen ondanks het bewijs dat alle emotionele reacties van de mens ALTIJD ego-centrisch en compleet leugenachtig zijn, en dat de enige reden waarom die leugens van de mens 'intact' blijven is omdat ze niet blootgelegd worden als wat ze werkelijk zijn, maar beschermd worden door de psychologie die enkel uit is op winst



ik stel mij tot doel te bestaan in en als waarachtigheid, om mezelf te vertrouwen in en als zelf-eerlijkheid in eenheid en gelijkheid met andere mensen, om steeds oprecht te zijn in de expressie van mezelf, en niet mee te gaan in mensen hun emotionele ervaringen/reacties, waarin ze op zoek zijn naar rechtvaardiging en bevestiging, omdat ik besef dat ALLE emotionele ervaringen van de mens NIET ECHT zijn, en zelf-gecreerd zijn met steeds een egocentrische ondertoon

ik stel mij tot doel de mens bloot te leggen als wat het werkelijk is als een egoistisch wezen dat steeds enkel op zoek is naar persoonlijke bevrediging - en dat de illusie heeft gecreerd dat emotionele reacties/ervaringen echt zijn, als het gevolg van het verwende kind syndroom als consumptie-maatschappij, waar elke nieuwe generatie in geboren en gebrainwashed wordt

ik stel mij tot doel de psychologie te ontmaskeren voor wat het werkelijk is als een bedrieglijke industrie met een geheime agenda die als enige doel heeft om de leugens/illusie van emotionele ervaringen van de mens, waarin de mens zeer bespeelbaar is door televisie/media/bedrijven, te bevestighen, voeden en ondersteunen -- ten voordele van de consumptie -maatschappij

ik stel mij tot doel aan te tonen dat ware wetenschap de realiteit onderzoekt in al haar facetten met het oogpunt op wat het beste is voor allen, om ervoor te zorgen dat elke levensvorm optimaal kan functioneren - in tegenstelling tot de wetenschap van vandaag die niet geinteresseerd is in het werkelijk leren kennen van de realiteit en werkelijk realiseren/beseffen/onderzoeken wat er echt gaande is hier in de realiteit, maar die enkel geinteresseerd is in geld verdienen, en daarom de mensen te zeggen wat ze willen horen zonder rekening te houden met de consequenties op de realiteit -- hetgeen enkel omschreven kan worden als charlatans en bedriegers