Sinds ik ergens op een punt in mijn leven beslist heb dat ik een 'spiritueel persoon' ben en op een 'spiritueel pad' zit, heb ik mezelf steeds vergeleken met iedereen om mij heen vanuit het startpunt van mezelf superieur te willen voelen in en als de gedachte/het geloof dat ik 'al verder op het spirituele pad zit' dan die persoon, dat ik 'al meer inzichten verworven heb' en daarom dus beter ben dan die persoon.
Ik geloofde echt dat ik één of ander 'speciaal' wezen ben dat hier op aarde 'in mijn laatste leven' zit en dat ik in dit leven op het pad ben naar verlichting, en aldus geloofde ik dat ik ZOVEEL beter ben dan alle andere mensen om mij heen. Maar ondanks dat ik mezelf zag/ervoer als een 'super-wezen', stond ik nooit echt stil bij het hoe/waarom van de hele zaak, ik besefte niet dat ik eigenlijk niet eens werkelijk weet wie ik ben, waar ik vandaan kom, wat deze wereld is en waarom - ik vertrouwde domweg een gevoel in mezelf, een ervaring die op niets anders gestaafd was dan wat ik ergens had gehoord of gelezen in verband met reincarnatie, spiritualiteit, verlichting, enzovoort -- waarin/waarmee ik dan mijn eigen waarheid over mezelf/de wereld heb gevormd als geloof-systemen gebaseerd op gevoelens, hetgeen in feite ook zaken zijn waar ik eigenlijk niets van af weet, ik ervaar het gewoon in mezelf en ik aanvaarde het als 'waarheid', als 'wie ik nu eenmaal ben' zonder ooit werkelijk die aanvaardde werkelijkheid in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties te onderzoeken.
Dus, voor iemand die schijnbaar zo 'superieur' was, was ik toch wel ZEER onwetend/blind/dom.
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met andere mensen vanuit het verlangen om mij superieur te voelen omdat ik zogezegd 'meer inzicht' heb dan die persoon - zonder te beseffen dat ik in mijn vergelijking eigenlijk maar een heel klein, gelimiteerd aspect zie van deze persoon en van mezelf dat ik dan gebruik in de competitie van het ego dat volledig gebaseerd is op mijn persoonlijke verlangen om mij superieur te voelen in dat ene kleine aspect, waardoor ik nooit heb beseft dat 'andere mensen' levende wezens zijn, één en gelijk met mezelf en dat er geen wedstrijd is behalve die ik zelf gecreerd heb in en als mijn gedachten/innerlijke ervaring
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in spiritualiteit als het geloof dat ik 'een spiritueel persoon ben' en dat ik verlicht ben vanuit mijn verlangen om mij superieur te voelen tegenover andere mensen -- om mij belangrijk en speciaal te kunnen voelen, waarin ik mezelf heb vastgezet in één kleine gelimiteerde definitie van mezelf die ik als standaard en maatstaf voor alle wezens in deze wereld heb geplaatst, in en als het idee dat ik superieur ben aan de realiteit en vanuit mijn verlangen om het gevoel te hebben dat ik controle heb over de realiteit in en als mijn kennis over de wereld
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat er een spiritueel pad is waar elk mens op zit, met een bepaald 'doel' waarin ik de winnaar kan zijn - en hierin mezelf continu te vergelijken met andere mensen vanuit het verlangen om de winnaar/de eerste te zijn op dit 'spiritueel pad', zodat ik mij beter zou kunnen voelen in mezelf over mezelf -- omdat ik mij eigenlijk heel inferieur en angstig en onzeker voel tegenover mensen als het zelf-beeld dat ik heb opgebouwd in mezelf over mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in spiritualiteit als het geloof dat ik beter ben dan alle andere mensen in mijn omgeving omdat ik een 'spiritueel persoon' ben en zij niet, om mij beter te voelen over mezelf en om een excuus te hebben om mij beter te voelen over mezelf omdat ik mij eigenlijk net compleet inferieur en minderwaardig voelde tegenover de mensen om mij heen - in de plaats van zelf-eerlijk te zijn en verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring in mezelf tegenover andere mensen in en als het besef dat ik niet negatief/inferieur noch positief/superieur ben, ik ben gewoon mezelf, niet in relatie met/bepaald door andere mensen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zelf-oneerlijk te zijn door te participeren in spiritualiteit en door mezelf te definieren als een 'spiritueel persoon' waarin ik mij voordoe alsof ik niet beoordeel en alsof ik mensen aanvaard als hoe ze zijn en alsof ik 'liefde' ben en begripvol - terwijl ik vanbinnen in en als mijn geheime gedachten continu mensen beoordeel en mezelf vergelijk en participeer in gedachten en verlangens die ik verborgen houdt van mijn omgeving -- omdat ik op zoek was naar iets om mezelf te doen geloven dat ik om de één of andere reden beter ben dan andere mensen omdat ik mij eigenlijk minder/slechter voelde in vergelijking met andere mensen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan nooit te beseffen dat ik niet werkelijk minder of beter ben dan andere mensen, omdat ik eigenlijk niet te vergelijken ben/val met andere mensen omdat het leven geen wedstrijd is - elk mens/wezen heeft zijn eigen leven en is verantwoordelijk voor z'n eigen leven -- vergelijking is gewoon een excuus dat ik heb gebruikt om geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven door de illusie/idee te creeren dat ik niet alleen besta
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat het 'pad' waarop ik geloofde dat ik was, mijn eigen creatie was vanuit mijn eigen verlangen om mij speciaal en groots te voelen omdat ik mij eigenlijk net het tegenovergestelde voelde in mezelf - zonder te beseffen dat ik hierdoor enkel de negatieve ervaringen in mezelf voedde en ondersteunde door er geen verantwoordelijkheid voor te nemen, maar enkel ervan proberen weg te vluchten in positieve gevoelens waarin ik doe alsof ik 'groots', 'speciaal', 'belangrijk' en 'superieur' ben als de leugen die ik heb gecreerd in mezelf als het ego van de geest/mind
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid voor mezelf te abdiceren aan 'het universum', 'energie', 'god', 'bron' in en als het geloof dat ik 'een spiritueel wezen' ben waarin ik het gevoel/geloof heb dat ik een speciaal wezen ben want 'god/het universum/bron houdt van mij, waarin ik bestond in hoop en geloof in een 'hogere/grotere kracht buiten mezelf' die hopelijk verantwoordelijkheid zal nemen voor mijn leven op aarde en voor mij zorgen hier op aarde door mij te geven wat ik nodig heb om te overleven - waarin ik de fysieke wetten als de fysieke tastbare ECHTE realiteit heb genegeerd om te kunnen participeren in een GELOOF dat mij een goed gevoel gaf -- zonder ooit te beseffen dat het feit dat er miljoenen mensen/wezens in deze wereld constant sterven van honger, misbruikt, uitbuiting, waarin 'God/universum/bron' overduidelijk niet voor hen zorgt of om hen geeft, laat zien en bewijst dat ik als mens NIET speciaal of belangrijk ben want als God werkelijk zou geven om de mensheid, en om mij als een mens hier op aarde, dan zou hongersnood en armoede en misbruik niet eens bestaan, dan zou elk levend wezen bestaan in een hemel op aarde
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat deze fysieke realiteit 'niet echt' is zodat ik kon participeren in positieve gevoelens in en als het geloof dat god/het universum wel voor mij zal zorgen omdat ik een speciaal wezen ben, waarin ik bepaalde gebeurtenissen in mijn leven gebruikte om te bewijzen aan mezelf dat ik 'krijg wat ik wil' en dat god naar mij luistert en om mij geeft en dat ik echt macht heb in deze realiteit met mijn wil/verlangens - zonder mij ooit af te vragen of stil te staan bij hoe het komt dat ik min of meer krijg wat ik wil en nodig heb maar miljoenen mensen die lijden in oorlog, hongersnood en misbruik over deze hele wereld niet -- door zo compleet verblind te zijn door mijn schijnbare speciaalheid en aldus nooit te beseffen hoe de realiteit ECHT in elkaar zit door nooit gezond verstand toe te passen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan niet te beseffen dat mijn gevoelens en gedachten en emotionele ervaringen overduidelijk geen helder beeld geven van deze realiteit, omdat ik eigenlijk geen benul heb van wat deze realiteit is, wie ik ben of wat echt is, en dat mijn gedachten, gevoelens en emoties als mijn innerlijke ervaring het mij net onmogelijk maken om deze werkelijkheid onvoorwaardelijk te leren kennen en onderzoeken omdat ik blijf vaststeken in herhalende patronen van emotionele reacties op mijn omgeving en verlangens die steeds terugkomen, waarin ik relaties heb gevormd met deze realiteit en dus niet onvoorwaardelijk naar de realiteit kan kijken in en als een heldere blik
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te kiezen om mezelf te verliezen in de positieve gevoelens van spiritualiteit als het excuus om weg te drijven in en als de geest/mind in en als het gevoel van superioriteit in de plaats van HIER te zijn in deze wereld en te kijken naar wat HIER is om voor mezelf te leren kennen wie ik ben en wat er nu eigenlijk gaande is in deze wereld
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd liever God, engelen en andere mensen te volgen in en als geloof systemen over wie ik ben en wat de realiteit/wereld is in en als 'spiritualiteit' dan mezelf te vertrouwen in en als het besef dat ik HIER besta in en als deze realiteit en dat het aldus mijn verantwoordelijkheid is om mij gewaar te zijn van wie ik ben als HIER als het bestaan en verantwoordelijkheid te nemen voor al wat HIER bestaat in en als mezelf en dus niet weg te vluchten in geloof systemen, gevoelens, emoties en gedachten
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in meditatie in en als het geloof dat ik innerlijke stilte moet bereiken vanuit mijn verlangen om een guru te zijn om mij superieur te voelen tegenover andere mensen waarin ik die 'innerlijke stilte' wilde gebruiken om mijn superioriteit te bewijzen en aan te tonen aan alle andere mensen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik barmhartig, begripvol en vol liefde ben in en als de 'innerlijke stilte' die ik mezelf opgelegd had, waarin ik bestond in en als een ondoordringbaar gevoel van absolute superioriteit over alle andere mensen want 'ik ben pure liefde en begripvolheid dus ik sta boven de emotionele toestand van andere mensen en niemand kan mij raken' zonder ooit te beseffen dat dit niets is dan het ego van de geest/mind als de facade/het beeld dat ik van mezelf presenteer waarin ik compleet leugenachtig ben en niet één en gelijk sta met en als dit beeld als de ware expressie van mezelf vanbinnen en vanbuiten - door een verborgen innerlijke realiteit van gedachten, gevoelens en emoties te hebben die in complete tegenstrijdigheid bestaat met het beeld dat ik van mezelf presenteer als 'spiritueel' als 'begripvol', 'liefdevol' en barmhartig
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd deze leugenachtigheid en valsheid van mezelf normaal te vinden en nooit stil te staan bij de realiteit die ik ondersteun en toesta te bestaan aan de hand van wat ik toesta te bestaan in mezelf als een realiteit van leugens, bedrog, manipulatie, corruptie, geheimen, achterklap als wat er in deze wereld gebeurt in relaties tussen mensen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren met het beeld dat ik van mezelf presenteer als 'een spiritueel persoon' als 'stilte' als 'barmhartigheid', liefdevolheid en begripvolheid en mezelf hierin verheven te voelen boven de rest van de wereld - zonder ooit te beseffen dat wat ik zie in deze wereld als corruptie, leugens, manipulatie, bedrog en misbruik in en als de mensheid, het evenbeeld is van wie ik werkelijk ben als hoe ik mezelf heb toegestaan te bestaan door een vals beeld te presenteren van mezelf als een 'goed' persoon vanuit het startpunt van andere mensen te manipuleren en misleiden waarin ik één en gelijk ben met de corruptie, leugens, misbruik en manipulatie in deze wereld in en als het geld-systeem van de wereld
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan niet te beseffen dat spiritualiteit niets anders is dan een masker opzetten van 'goedheid' en 'positiefheid' als compleet het tegenovergestelde van wat ik zie in de wereld en ervaar in mezelf, vanuit het verlangen om de realiteit niet meer te zien, en om weg te vluchten van de wereld als de waarheid van mezelf als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden in en als wat ik heb toegestaan te bestaan in deze wereld -- als complete zelf-oneerlijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te liegen tegen anderen en mezelf door mij voor te doen als een 'spiritueel persoon' als liefde, begripvolheid en barmhartigheid terwijl ik net het tegenovergestelde ben in en als de geheime binnen- en bovenkamers van de geest/mind
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan één en gelijk te staan met en als mezelf in en als zelf-eerlijkheid binnen en buiten door mezelf te hebben toegestaan een bewustzijnssysteem te worden als conflict, afscheiding, gevecht, tegenstrijdigheid, contradictie als leugenachtigheid, manipulatie, misleiding en bedrog in en als ego-centrisme
ik vergeef mezelf dat ik een 'spiritueel pad' heb toegestaan te bestaan in mezelf als het bestaan als het pad van ego-centrisme in en als het verlangen om de 'winnaar' te zijn en 'de beste' en 'superieur' te zijn in en als het verlangen en de zoektocht naar energie - als een manier om mijn aandacht af te leiden van wat echt belangrijk is als deze wereld en van het bevatten/begrijpen/inzien hoe deze realiteit werkelijk in elkaar zit -- als het hoogtepunt van de leugenachtigheid en het bedrog van het ego van de geest/mind in en als het weigeren om verantwoordelijkheid te nemen voor creatie als mezelf
ik vergeef mezelf dat ik het schijnbare onderscheid tussen 'spirituele personen' en 'niet-spirituele personen' heb toegestaan te bestaan in mezelf als het bestaan, als een ego-construct/beoordeling waarin ik mij superieur kan voelen tegenover andere mensen - in de plaats van mezelf te aanvaarden als één en gelijk met het bestaan als alle levende wezens als wie ik werkelijk ben als het leven zelf
zelf correctieve statements:
ik stel mij tot doel spiritualiteit te ontmaskeren als wat het werkelijk is, namelijk een excuus dat mensen gebruiken om te kunnen participeren in het ego als eigen-belang en ego-centrisme onder het mom en achter het masker van vage en onspecifieke begrippen en concepten en ervaringen van 'liefde', 'compassie', 'barmhartigheid'
ik stel mij tot doel om alle spiritualiteit te verbannen en om aan te tonen dat spiritualiteit enkel een manier is van de mensheid om zichzelf verder af te scheiden van zichzelf als wat bestaat in deze wereld - en dat spiritualiteit nooit echte, werkbare en praktische oplossingen heeft geboden voor de problemen in deze wereld omdat spiritualiteit in essentie een product is van het ego als het verlangen naar een positieve ervaringen in het oog/gezicht van de absolute negatiefheid dat deze wereld geworden is als de gemanifesteerde consequenties van jaren van misbruik - waarin mensen, in de plaats van op te staan en verantwoordelijkheid te nemen voor deze wereld, enkel proberen verder weg te vluchten in het ego door 'spiritualiteit' te creeren als de ultieme zogezegde rechtvaardiging van onze onwetendheid, blindheid en domheid tegenover wie wij zijn hier in deze wereld
ik stel mij tot doel om echte, werkbare, praktische oplossingen te ontwikkelen en onderzoeken en implementeren zodat deze wereld werkelijk kan getransformeerd worden tot een hemel op aarde - waarin ik de illusie van spiritualiteit als het ego-centrisme van de mens als het creeren van een persoonlijke hemel terwijl de rest van de wereld ligt te rotten ontbloot en onthul voor wat het werkelijk is als een complete leugen die zich voordoet als 'de waarheid'
ik stel mij tot doel alle onechte ervaringen, beelden en representaties te stoppen en op te staan in en als mezelf in en als deze wereld als wat het beste is voor allen op elke manier - om voor eens en voor altijd dat wat ECHT is te eren en respecteren in eenheid en gelijkheid met mezelf
ik stel mij tot doel te onderzoeken en aan te tonen dat en hoe spiritualiteit een leugen is die mensen ten allen kosten willen verdedigen vanuit hun verlangen om zich gewoon goed te voelen - waarin mensen tot het uiterste gaan van hun zelf-oneerlijkheid en leugenachtigheid om te kunnen blijven vasthouden aan de illusie van spiritualiteit als de schijnbare rechtvaardiging van ego-centrisme en egoisme
No comments:
Post a Comment