In deze blog kijk ik naar het fenomeen 'pesten' en 'gepest worden' - en hoe ik bijvoorbeeld de ervaring van 'afzijdigheid' heb ontwikkeld in mezelf door mij 'gepest' te voelen tijdens mijn kindertijd. Deze 'afzijdigheid' was mijn 'bescherming' tegen pesterijen, waarin ik een gevoel van 'macht' en 'zelf-controle' kon ervaren in mezelf door mezelf te onttrekken van de realiteit en sociale interactie en daarin dus als het ware de statement te maken in mezelf van 'fuck you all' en 'ik doe niet meer mee - ha!' --- waarin ik geloofde dat 'niemand me meer kan raken' want 'ik ben hier en jullie zijn daar en ik heb niets met jullie te maken'.
En zo heb ik een leven opgebouwd waarin ik me bezig hield met mijn 'persoonlijke' interesses, mijn 'persoonlijke leven' waarin niemand me kon raken, terwijl ik mij niet hoefde bezig te houden met de rest van de wereld, met de realiteit en met hoe deze samenleving/realiteit/wereld functionneert -- door in een houding te bestaan van 'doe maar allemaal wat je wilt - ik speel niet mee met jullie spelletjes'.
Hierdoor heb ik in wezen mijn toestemming gegeven voor wat mensen doen met deze wereld, voor hoe de politiek en de economie werkt, voor hoe het schoolsysteem kinderen 'pest' om die 'afzijdige' houding aan te nemen tegenover de wereld' en voor hoe elk systeem of institutie in deze wereld functioneert --- waardoor ik dus direct verantwoordelijk ben voor al wat hier bestaat en voor hoe het bestaat omdat ik nooit heb ingezien dat die 'ego-reactie' van 'afzijdigheid' iets is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, waarin ik de realiteit van mezelf heb onderdrukt - de realiteit als het feit dat ik HIER besta, ik ben het leven op aarde en er zijn geen excuses om niet 'betrokken' te zijn bij de realiteit en dus verantwoordelijkheid te nemen om de realiteit te sturen om een wereld te creëren die het beste is voor allen.
Terwijl ik mij dus 'machtig' en 'superieur' kon voelen in 'mijn' geest en 'mijn' wereldje door 'afzijdig' te zijn als een reactie op de 'pesters/pesterijen' die ik ervoer in/van mijn omgeving - had ik eigenlijk net mijn macht weggegeven aan die 'pesters'/'pesterijen' door mijn bestaan en participatie in deze realiteit/wereld te laten beïnvloeden door die reactie - door mezelf te hebben laten onderdrukken in de plaats van stabiel te staan/bestaan in en als het besef dat ik HIER besta en dat, wat er ook gebeurt, ik op elke manier verantwoordelijk ben voor wat er gebeurt in en met deze wereld/realiteit.
Hoe is dit dus een probleem? De ervaring en expressie in een individu van 'afzijdigheid' is een persoonlijke ervaring die gebaseerd is op een persoonlijk verlangen naar macht en controle door bijvoorbeeld zichzelf af te scheiden van zijn omgeving en te beslissen om 'niet meer mee te doen' - en daarin zijn zogezegde 'vrije keuze' te gebruiken om als het ware de wereld/realiteit 'buiten te sluiten' en dus te 'saboteren'. Deze vorm en dit gebruik van 'vrije keuze' wordt aanvaard in onze samenleving, waarin elk individu in deze wereld afzijdig is, door langs de zijlijn te staan en toe te kijken op hoe bepaalde individuen in deze wereld beslissingen maken die niet het beste zijn voor het leven op aarde.
Dit is een probleem omdat wij hierdoor door onze eigen 'afzijdigheid' en dus 'onbetrokkenheid' onszelf aan het saboteren zijn, door niet in te zien dat de beslissingen die we een ander laten maken in onze naam, zoals elke beslissing die een bedrijf maakt in hoe ze omgaan met de omgeving en de grondstoffen, en elke beslissing die de politici maken, directe consequenties zullen hebben op ons leven en dat van onze kinderen -- en dat, dat wat we een ander laten doen in deze realiteit, is wat we eigenlijk onszelf aandoen. Hetgeen wil zeggen dat de reactie en ervaring van 'afzijdigheid', waarin we de wereld proberen 'buiten te sluiten' uit 'ons leventje', in wezen onze abdicatie is van verantwoordelijkheid voor ons eigen leven en een buiten sluiten is van onszelf uit de realiteit --- omdat alles van 'wie wij zijn' hier in en als deze realiteit, alles aan ons leven, wordt bepaald door hoe deze realiteit werkt en functioneert. En wanneer wij niet direct betrokken zijn bij en onze verantwoordelijkheid opnemen in de beslissingen die genomen worden in deze wereld - geven wij andere mensen de 'vrije keuze' om beslissingen te maken in onze naam die niet het beste zijn voor onszelf, onze kinderen, en onze naasten -- en dat is hoe we met andere woorden 'pesterijen' toestaan te bestaan in onze realiteit, door te bestaan in en als 'afzijdigheid'.
Oplossing:
De oplossing voor dit probleem, voor deze 'gedragsziekte' waar de mensheid aan lijdt, is om onszelf en elk ander te vergeven voor het 'pestgedrag' dat wij hebben toegestaan te bestaan in onze wereld - en om in te zien dat 'pestgedrag' niet werkelijk bestaat tenzij er een 'afzijdige' partij is die geen verantwoordelijkheid wil nemen voor de situatie en de 'pester' dus in wezen aanvaard als 'superieur', 'machtig' en 'gerechtvaardigd'.
De oplossing is om in te zien hoe we allen de 'pester' zowel als de 'gepeste' zijn --- omdat we door 'afzijdig' te staan in deze wereld, en beslissingen toestaan genomen te worden die niet het beste zijn voor het leven op aarde, in essentie het leven 'wegpesten' - door niet op te staan en op te komen voor het leven en dus voor onszelf als het leven.
De oplossing is inzien dat de 'afzijdige' zichzelf in wezen niet wil aanvaarden als 'de pester', hij wil niet in de schoenen staan van 'de pester' als de zogezegde 'slechterik' --- omdat de 'pester' alle verantwoordelijkheid draagt en de 'afzijdige' wil geen verantwoordelijkheid, hij wil zich gewoon goed kunnen voelen over zichzelf terwijl hij zijn handen schoonwast van al wat hier gebeurt in deze wereld.
Beloning:
Als we zouden durven de verantwoordelijkheid op ons nemen voor het pestgedrag dat de mensheid vertoont tegenover zichzelf en al het leven op aarde - dan kunnen we werkelijk veranderen en deze wereld sturen en vormgeven tot een 'hemel op aarde' --- enkel wanneer we stoppen met het beschudigen van een ander als de zogezegde 'pester' en inzien dat we allen even verantwoordelijk zijn, omdat al wat hier bestaat, een directe invloed en impact heeft op onszelf - en dat, wanneer we de verantwoordelijkheid in de handen van een ander leggen door zelf 'afzijdig' te zijn, we ons leven en dat van onze kinderen opzettelijk saboteren.
De beloning is een wereld waarin zoiets als 'pesten' en 'pesterijen' niet meer bestaat omdat niemand zichzelf meer in de positie plaatst van 'het slachtoffer' --- waardoor mensen actief zullen betrokken zijn bij de realiteit, hetgeen concreet wil zeggen dat 'pestgedrag' aangepakt wordt door bijvoorbeeld simpelweg te onderzoeken waar dat gedrag vandaan komt met het oog op zoeken naar oplossingen. Want dat is wat 'betrokkenheid' in en als zelf-verantwoordelijkheid impliceert - het impliceert het niet zomaar lijdzaam aanvaarden van 'de realiteit' zoals ze is, maar net betrokken zijn bij het onderzoeken van de realiteit en het veranderen van de realiteit tot wat het beste is voor allen.
Wordt Vervolgd in Dag 246
No comments:
Post a Comment