Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te denken dat ik niets heb om over te schrijven
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien hoe ik vanuit mijn gedachten opzettelijk mijn expressie probeer te controleren, en daarin de idee en de ervaring heb gecreëerd dat ik 'blanco' ben en 'niets te schrijven heb' en 'niet weet waar te beginnen'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, in en als de gedachte dat ik 'niet weet wat ik moet schrijven', eigenlijk mijn expressie opzettelijk aan het onderdrukken ben uit ANGST om te 'falen'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie in en als schrijven te definieren in en als competitie als het verlangen om iets te 'bereiken' - en daarin de geest in en als angst om te falen macht te geven over mijn expressie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie in en als schrijven te definieren in en als het verlangen om erkenning te krijgen voor wat ik 'heb bereikt'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn expressie in en als schrijven te definieren in en als angst om te falen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat het verlangen om iets te bereiken en de angst om te falen de geest is en niet wie ik werkelijk ben
ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de gedachte dat ik 'niet weet wat ik moet schrijven' afkomstig is vanuit de angst om te falen waarin ik mezelf heb gedefinieerd
ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de angst om te falen waarin ik mijn expressie heb gedefinieerd bestaat in en als competitie als het voorgeprogrammeerde construct van de menselijke geest en niet is wie ik werkelijk ben
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte dat ik 'niets heb om over te schrijven'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als de gedachte 'wat als ik iets slecht schrijf?!'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'slecht' enkel bestaat als een beoordeling in de menselijke geest in en als het construct van competitie -- en dus enkel bestaat als een sabotage-mechanisme in mijn proces van mezelf uitdrukken als wie ik werkelijk ben als HIER
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat de angst om te falen waarin ik mijn expressie heb gedefinieerd, gebaseerd is op het verlangen om erkenning te krijgen van 'andere mensen' zodat ik mezelf kan beoordelen als 'goed', 'successvol', 'superieur' en 'belangrijk'/'speciaal'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te schrijven voor, als en één en gelijk met mezelf - door 'schrijven' te definieren in en als het verlangen om erkenning te krijgen van 'andere mensen'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het verlangen naar erkenning in en als mijn expressie in wezen een sabotage-mechanisme is van de geest waarin ik mezelf de vrijheid niet geef om mezelf onvoorwaardelijk uit te drukken - door mezelf te 'controleren' in mijn expressie door angst om te falen in en als backchat van 'ik weet niet wat te schrijven', 'ik ben blanco', 'ik kan dit niet', etc
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van angst verbonden met de gedachte/backchat 'wat als ik een fout maak'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten beinvloeden door het 'systeem-construct' van de ervaring van angst verbonden met de gedachte 'wat als ik een fout maak' - door niet te schrijven en door beelden op te roepen in mijn geest van dingen die ik kan doen waar ik mij positief/goed bij zou voelen --- in de plaats van in te zien dat dit een sabotage-mechanisme is van de geest en niet is wie ik werkelijk ben
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de gedachte 'hoe zullen andere mensen mijn expressie beoordelen'
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de gedachte 'hoe zullen andere mensen mijne expressie beoordelen' te verbinden met angst om te falen - in de plaats van in te zien dat dit een 'systeem-construct' is van zelf-sabotage in en als de menselijke geest waarin ik er alleen maar voor zorg dat ik mezelf niet uitdruk en beweeg en dus ook mezelf niet leer kennen in en als mijn expressie
ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik mezelf uitdruk in elk moment in en als schrijven
en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd schrijven te gebruiken om mezelf te leren kennen in elk moment van expressie - in het besef dat schrijven mezelf is en dus niet 'goed' of 'slecht', 'juist' of 'fout' kan zijn --- het is gewoon wat het is, het is 'mezelf' als wie ik ben HIER
en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat weerstand ervaren tegenover schrijven, een teken is dat ik mezelf niet wil zien
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf niet te willen zien - en dus niet te willen schrijven in en als ademhaling -- en daardoor mezelf te saboteren in en als de geest door schrijven te definieren in en als een energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst om te falen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer ik mijn expressie definieer in en als angst om te falen en verlangen naar erkenning in en als de gedachte 'wat zullen andere mensen denken over mij', dat ik dan mijn expressie en mezelf limiteer tot de 'grenzen' van het ego --- en mezelf saboteer in mijn proces van zelf-realisatie als het leren kennen van mezelf en het uitbreiden van mezelf voorbij de grenzen van het ego
ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat zolang ik mijn expressie definieer in en als de gedachte 'wat zullen andere mensen van mij denken' in en als de energetische polariteit van verlangen naar erkenning en angst om te falen, ik nooit zal 'leren' over wie ik ben en nooit werkelijk inzicht zal kunnen verwerven in wie ik ben als de realiteit als HIER --- omdat ik daarin mijn expressie van mezelf afscheidt en dus zelf niet erken/zie als 'mezelf'
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat wanneer ik mijn expressie definieer in en als het verlangen om erkenning te krijgen - ik alles 'moeilijk' en 'moeizaam' maak door mezelf te limiteren in en als de angst om fouten te maken --- in de plaats van in te zien dat het verlangen om erkenning te krijgen en de angst om fouten te maken een voorgeprogrammeerd energetisch construct is dat ik in mezelf heb laten programmeren door de systemen en structuren in en van deze wereld/realiteit en dus niet is wie ik werkelijk ben
Wordt Vervolgd in Dag 250
No comments:
Post a Comment