en "Dag 249: Hoe is Angst om te Falen opzettelijke Zelf-Sabotage?"
ik besef dat wanneer en als de gedachte opkomt in mijn geest dat 'ik niets heb om over te schrijven', dat dit een opzettelijke zelf-sabotage is van de geest - waarin ik opzettelijk probeer mijn expressie te onderdrukken door mijn expressie te definieren in en als de energetische polariteit van angst om te falen en verlangen naar erkenning
ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik de gedachte zie opkomen dat ik 'niet weet waar over te schrijven', te stoppen en te ademen - en mezelf te vertrouwen in en als fysieke beweging als wie ik werkelijk ben, en mezelf uit te drukken als het fysieke lichaam in en als het moment HIER
ik besef en realiseer mij dat wanneer ik gedachten mijn expressie laat controleren en sturen - dat ik mezelf dan enkel zal saboteren in mijn proces van zelf-realisatie --- omdat ik besef dat gedachten een 'sabotage-mechanisme' zijn die enkel bestaan om ervoor te zorgen dat ik nooit zal inzien wie ik werkelijk ben als het leven zelf
ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik schrijf en mij gereed maak om te schrijven --- mezelf te stabiliseren in het moment, en geen enkele gedachte te laten bepalen wat ik zal schrijven, wanneer en hoe --- en mezelf te vertrouwen in en als zelf-beweging in het moment --- om op die manier mezelf te ondersteunen in mijn proces van zelf-realisatie
ik besef en realiseer mij dat mijn proces van zelf-realisatie MIJN proces is --- en dat het verlangen naar erkenning en angst om te falen verbonden met de gedachte 'wat zullen andere mensen denken over mij' een opzettelijk sabotage-mechanisme is van de geest --- waarin ik mijn expressie limiteer en onderdruk en dus ook niets leer over mezelf en wie ik ben in en als mijn expressie
ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik de gedachte zie opkomen van 'wat zullen andere mensen denken over mij' tijdens ik aan het schrijven ben, te stoppen en te ademen, en in te zien dat die gedachte een sabotage is van de geest waarin ik mezelf afscheid van mijn expressie - door mijn expressie te definieren in en als competitie, en waardoor ik niets zal realiseren, inzien of leren voor mezelf - door mijn expressie te beoordelen
ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik de ervaring van weerstand zie opkomen in mezelf terwijl ik aan het schrijven ben, te stoppen en te ademen, en in te zien dat die ervaring van weerstand er is omdat ik in een polariteit zit van verlangen naar erkenning en angst om te falen, waarin ik aan het vechten ben tegen mijn expressie
daarin stel ik mezelf tot doel om in het moment te ademen en los te laten van het innerlijke conflict, los te laten van de afscheiding die ik heb gecreëerd in mezelf tussen 'mezelf' en 'schrijven' --- en om te staan één en gelijk met het lichaam --- en mezelf als het lichaam te bewegen - mijn handen naar het toetsenbord bewegen, en beginnen typen, zonder enige energetische reactie en zonder gedachten, in het besef dat ik mezelf aan het uitdrukken ben, voor mezelf --- en dat ik in het proces ben om mezelf te leren kennen, voor mezelf, helemaal en onvoorwaardelijk --- en dat dus de energetische frictie van verlangen naar erkenning en angst om te falen in en als 'competitie' niet is wie ik werkelijk ben
wanneer en als ik de gedachte 'wat zullen andere mensen denken over wat ik schrijf' zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat dit het sabotage-mechanisme is van de geest waarin ik mezelf van mijn expressie afscheid door mezelf te definieren in en als 'beoordelingen' en 'competitie' --- zodat ik mezelf nooit zal realiseren als wie ik werkelijk ben als het leven zelf
en dus stel ik mezelf tot doel om steeds mezelf te bewegen in en als schrijven, in eenheid en gelijkheid met het fysieke lichaam als wie ik werkelijk ben --- en in te zien dat de woorden die ik schrijf mezelf zijn en dat elke energetische reactie op en tegenover de woorden die ik schrijf, indiceert dat ik in afscheiding besta van mezelf
ik stel mezelf tot doel om mijn vertrouwen te plaatsen in het lichaam en niet in de geest --- omdat ik mezelf toewijdt aan het wandelen van een proces van zelf-realisatie en ik besef dat de geest een mechanisme is van afscheiding als zelf-sabotage, en dat, wanneer ik mezelf toesta te luisteren naar de geest in en als mijn expressie, dan zal ik mezelf enkel verder saboteren zodat ik mij nooit zal realiseren als wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid
No comments:
Post a Comment