Dag 270: Hoe kunnen Mensenrechten bestaan als ze niet in Mij Bestaan?

Dit is een verderzetting van
"Dag 267: Mensenrechten en de Gelijk Leven Stichting"
"Dag 268: Een rECHTzetting van de MensenrECHTen"
en "Dag 269: Zijn de Mensenrechten een Illusie?"

ik besef en realiseer mij dat 'mensenrechten' in deze wereld altijd maar een woord geweest is waar een positieve waarde aan verbonden is, om de illusie te creëren in en als de menselijke geest dat de realiteit waar wij ons in bevinden 'positief' is - en om dus te fungeren als een 'mantel' over de eigenlijke realiteit die hier is als de 'negatieve' consequenties van ons bestaan --- en dat die 'mensenrechten' dus nooit werkelijk bestaan hebben

ik besef en realiseer mij dat het bestaan van 'mensenrechten' als zogezegd iets 'positief' in wezen net indiceert dat we in een 'negatieve' realiteit bestaan en dat we op zoek zijn naar een sprankeltje hoop, naar een positieve ervaring om ons uit het negatieve te 'redden' --- en dat hierin de wortel van het probleem, als de menselijke samenleving die consequenties creëert in en als onze realiteit, nooit aangepakt wordt, waardoor die 'mensenrechten' met andere woorden bestaan als een rechtvaardiging voor onze verderzetting van misbruik als het creëren van consequenties en dus niet als een echte oplossing

ik besef en realiseer mij dat wanneer en als die 'mensenrechten' niet geleeft worden als een levende statement/aanwezigheid van de mens als een levend wezen, dat 'mensenrechten' als een 'instantie'/'reglement' in de 'menselijke samenleving', nooit zal kunnen werken --- omdat de fysieke realiteit altijd een weerspiegeling zal zijn van wie de mens is in en als zichzelf

ik stel mezelf tot doel om een proces van zelf-eerlijkheid, schrijven, zelf verantwoordelijkheid, zelf vergeving en zelf correctie te bewandelen om op te staan als de levende statement/expressie/manifestatie van de 'mensenrechten' die ik wil zien in en als de fysieke realiteit - omdat ik besef dat de fysieke realiteit altijd een reflectie zal zijn van wie ik ben in en als mezelf --- en dat ik dus niet kan verwachten dat 'mensenrechten' worden toegepast in de fysieke realiteit van de 'menselijke samenleving' wanneer ik die 'mensenrechten' niet toepas in en als hoe ik in relatie sta met mijn omgeving in en als mezelf

ik stel mezelf tot doel  om aan te tonen hoe 'mensenrechten' onmogelijk kunnen bestaan of toegepast kunnen worden in en als de menselijke samenleving wanneer en als elk mens/individu die mensenrechten niet dagelijks, in elk moment toepast in en als zichzelf en zijn realiteit --- omdat 'de menselijke samenleving' altijd de mens zelf is - en dat het daarom absurd is van de mens om iets te verwachten van 'de samenleving', 'de overheid' of 'het systeem' dat we zelf niet toepassen in onze wereld/omgeving en onszelf in gedachte, woord en daad

ik stel mezelf tot doel om een samenleving te ontwikkelen en ondersteunen die bestaat in eenheid en gelijkheid met wie ik werkelijk ben als het leven zelf, als de levende expressie/manifestatie/statement van 'mensenrechten' - en om mezelf te ondersteunen in en als het proces van het ontwikkelen, veranderen en corrigeren van mezelf om werkelijk te leven/staan/bestaan als wat het beste is voor allen en om te staan/bestaan als het levende voorbeeld van de praktische, werkelijke toepassing en uitvoering van 'de mensenrechten' - op individueel en globaal niveau

ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik beelden zie van lijden, misbruik, uitbuiting en gruwelijke wandaden en misdaden van de mens in deze wereld, en wanneer ik zie hoe de globale commune vaak wegkijkt en situaties die tegen de 'rechten van de mens' ingaan negeert omwille van allerlei redenen en excuses - en ik merk dat ik reageer met kwaadheid, beschuldiging, wanhoop en machteloosheid --- om te stoppen en te ademen, en mijn aandacht van buiten naar binnen te richten, en in te zien dat wat hier bestaat in en als deze realiteit, en hoe de menselijke samenleving/realiteit werkt, altijd een manifestatie is van het misbruik, lijden, hypocrisie, leugenachtigheid, egoïsme en negationisme dat ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf - en dat de fysieke realiteit nooit zal veranderen zolang ik niet verantwoordelijkheid neem voor de realiteit die ik heb toegestaan te bestaan in en als mezelf als de menselijke geest, en die innerlijke realiteit verander om te staan/bestaan als wat het beste is voor allen als eenheid en gelijkheid