Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring en 'statement' van 'afzijdigheid' uit te drukken in en als mezelf in deze realiteit, als een reactie op de 'pesterijen' die ik heb ervaren van mijn omgeving tijdens mijn kindertijd
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de ervaring van 'afzijdigheid' uit te drukken en te ervaren in en als mezelf tegenover het schoolsysteem omdat ik mij gepest voelde door leerkrachten
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet in te zien dat 'afzijdigheid' een 'ego-reactie' was waarin ik mij machtig wilde voelen tegenover leerkrachten, als een reactie op de inferioriteit en machteloosheid die ik ervoer in mezelf tegenover leerkrachten
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik in en als de reactie van 'afzijdigheid' en door mezelf 'afzijdig' op te stellen tegenover het schoolsysteem vanuit een verlangen naar een persoonlijke ervaring van macht en controle, het schoolsysteem mijn toestemming heb gegeven om te bestaan als een mechanisme van onderdrukking en 'pest-gedrag' tegenover kinderen - door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het schoolsysteem
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe de ego-reactie van 'afzijdigheid' op 'pesterijen' door leerkrachten in en als het schoolsysteem een voorgeprogrammeerde reactie is met als enige functie om ervoor te zorgen dat kinderen hun ware macht weggeven en daarin het huidige systeem toestaan te bestaan zoals het is --- door niet in te zien dat echte 'macht' en 'controle' geen persoonlijke energetische innerlijke ervaring/reactie is maar het besef is dat al wat hier bestaat mezelf is als het leven zelf en dus mijn verantwoordelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'macht' te definieren in en als een persoonlijke energetische ervaring in mezelf van 'afzijdigheid' als reactie op de onderdrukking en pesterijen die ik ervoer van het schoolsysteem
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik net mijn persoonlijke macht heb weggegeven aan het schoolsysteem door 'afzijdig' te zijn en dus niet betrokken te zijn in hoe het schoolsysteem functioneert en dus mijn verantwoordelijkheid niet op te nemen tegenover deze realiteit waarin ik besta
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe de ego-reactie van 'afzijdigheid' als een energetische ervaring van superioriteit in wezen een reactie is op de inferioriteit die ik ervaar in mezelf tegenover leerkrachten en het schoolsysteem --- waarin ik mijn macht heb weggegeven aan het schoolsysteem door mezelf te definieren in een energetische RELATIE met het schoolsysteem, in en als een 'machts-strijd' waarin ik mezelf diep binnenin heb aanvaard als 'inferieur' en 'machteloos' in relatie tot het schoolsysteem en dan een vals concept en idee in verband met 'macht' en 'controle' heb gecreëerd in mijn geest in en als de ervaring van 'afzijdigheid' om de ervaring van inferioriteit en machteloosheid in mezelf te onderdrukken
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik mijn macht en controle heb weggegeven aan het schoolsysteem door de reactie van inferioriteit in mezelf tegenover het schoolsysteem macht te geven over mezelf, door in de andere kant van de polariteit te gaan in en als de ervaring van superioriteit in en als 'afzijdigheid' en daarin dus niet eerlijk te zijn met mezelf over wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het schoolsysteem en leerkrachten te beschuldigen van de ervaring van inferioriteit en machteloosheid als reactie op 'pesterijen' en 'onderdrukking' - in de plaats van in te zien hoe ik daarin mijn macht heb weggegeven aan het schoolsysteem door geen verantwoordelijkheid te nemen voor de reacties en ervaringen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het schoolsysteem door te reageren met 'inferioriteit' op de onderdrukking en pesterijen die ik ervoer van leerkrachten --- in de plaats van één en gelijk te staan met het schoolsysteem en verantwoordelijkheid te nemen voor deze realiteit door te onderzoeken hoe het schoolsysteem werkt en door mezelf in de schoenen te plaatsen van de leerkrachten en te beseffen en in te zien dat de 'macht' en 'controle' die leerkrachten uitdrukken tegenover kinderen in de vorm van 'pesterijen' en 'onderdrukking' in wezen een ego-reactie is op de inferioriteit die zij ervaren in zichzelf tegenover het systeem --- en dat dus de polariteits-relatie tussen 'inferieur' en 'superieur' op zich niet echt is en enkel bestaat in en als de menselijke geest
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de reactie van inferioriteit en machteloosheid in mezelf tegenover leerkrachten en hoe ik mij gepest en onderdrukt voelde door leerkrachten - en daarin mezelf te hebben geidentificeerd met hoe het schoolsysteem werkt als een onderdrukkings-mechanisme voor kinderen -- en daarin het schoolsysteem op die manier te hebben toegestaan te bestaan als een manifestatie van de ervaring die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf --- in de plaats van in te zien dat hoe het 'systeem' werkt in deze wereld een voorgeprogrammeerd systeem van ongelijkheid is dat niets met mij 'persoonlijk' te maken heeft en dat het mijn verantwoordelijkheid is als levend wezen hier in en als deze realiteit om op te staan in eenheid en gelijkheid met het systeem en het systeem als mezelf te veranderen tot de manifestatie van wie ik werkelijk ben als het leven zelf als eenheid en gelijkheid
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verplaatsen in de schoenen van leerkrachten door op hen te reageren met de ervaring van inferioriteit en machteloosheid - en daardoor het systeem nooit te hebben leren kennen in eenheid en gelijkheid met mezelf, en daarin dus mezelf machteloos te hebben gemaakt in mijn mogelijkheid om verantwoordelijkheid te nemen voor het systeem en het systeem te sturen en vorm te geven tot een systeem dat het beste is voor iedereen
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring van 'afzijdigheid' in mezelf gebaseerd is op de ervaring van angst - en dat ik dus niet werkelijk 'machtig' of 'superieur' ben tegenover het systeem --- maar dat ik mezelf, in en als de ervaring van 'afzijdigheid', net heb aanvaard as 'inferieur' en 'machteloos' tegenover het systeem
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat mijn 'statement' en ervaring van 'afzijdigheid' mijn 'vrije keuze' was en daarin te geloven dat ik 'machtig' en 'superieur' ben - in de plaats van in te zien dat ik mezelf in wezen heb laten beinvloeden en sturen door het systeem door te reageren met inferioriteit en machteloosheid en op die inferioriteit en machteloosheid te reageren met 'afzijdigheid' - en dat de ervaring van 'afzijdigheid' dus de illusie was van 'vrije keuze' in en als het ego
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de houding van 'afzijdigheid' mij zal beschermen tegen 'het systeem' als 'andere mensen' dat ik ervoer als 'bedreigend' en 'onderdrukkend' - in de plaats van in te zien hoe ik mezelf enkel het 'slachtoffer' gemaakt heb van het systeem in mijn geest door mezelf te laten sturen en beinvloeden door een ervaring van angst en inferioriteit in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en mezelf te sturen om het systeem te onderzoeken zodat ik het systeem kan sturen in eenheid en gelijkheid met mezelf om het systeem te veranderen tot wat het beste is voor mezelf als allen als één als gelijk
Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe 'afzijdigheid' en 'pest-gedrag' twee zijden zijn van dezelfde polariteit en in wezen beide gebaseerd zijn op de ervaring van inferioriteit en machteloosheid tegenover het systeem - en dan ook de reden zijn voor waarom het systeem in deze wereld nooit verandert is tot wat het beste is voor het leven, omdat geen enkel mens ooit werkelijk is opgestaan en verantwoordelijkheid genomen heeft voor het systeem
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, door de ervaring en houding van 'afzijdigheid' en 'onbetrokkenheid' te hebben toegestaan te bestaan in de realiteit als mezelf - dat ik tegelijkertijd de houding en ervaring van 'pest-gedrag' heb toegestaan te bestaan als het 'balancerings-punt' van 'afzijdigheid'/'onbetrokkenheid' - en dat ik daarin een realiteit heb toegestaan te bestaan waarin sommige mensen beslissingen maken vanuit machtsmisbruik als 'pest-gedrag' en de rest van de mensheid staat erbij en kijkt ernaar in en als 'afzijdigheid' en 'onbetrokkenheid' en doet niets terwijl de wereld inclusief hun eigen leven wordt vernietigd
ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij afzijdig en onbetrokken uit te drukken uit angst dat mensen mijn 'zwakheid' als mijn angsten en onzekerheden zullen zien en mij daarvoor zullen pesten - en daarom in en als de uitdrukking van 'afzijdigheid' opzettelijk een beeld van 'zelf-controle' te willen uitdrukken naar andere mensen toe --- in de plaats van in te zien hoe die ervaring van 'zelf-controle' in en als de uitdrukking van 'afzijdigheid' in wezen een ervaring is van angst als een vorm van 'verstening' in mezelf
ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ware controle bestaat in en als het mezelf onvoorwaardelijk uit te drukken en mezelf niet te laten intimideren en beinvloeden door de reactie van 'angst' op 'pesterijen' - maar eerder stabiel te blijven in mezelf en trouw te blijven aan mezelf
Wordt vervolgd in Dag 247
No comments:
Post a Comment