Bepaalde personen in mijn primaire omgeving die een grote invloed hadden op mij in de ontwikkeling van mijn persoonlijkheid/identiteit in deze wereld, waren leerkracht - en mijn ervaring is dat ze die 'rechtlijnigheid', 'normering', 'uniformiteit' en 'controle' van het schoolsysteem en hun positie/functie in en als het schoolsysteem, ook toepasten in hun gezinsleven -- en dus hun kinderen/kleinkinderen probeerden te vormen/disciplineren tot 'robots'/'systemen' die voldoen aan een bepaalde 'norm' en 'standaard', zoals hoe kinderen massaal door het schoolsysteem gevormd en gedisciplineerd worden om in een bepaald 'model' te passen - en waarin er in de klas en op de speelplaats wordt uitgemaakt wie 'de beste' is en wie 'de mindere'/'de verliezer' is in termen van hoe goed men zich kan passen en schikken in dat 'model' dat algemeen aanvaard wordt door 'de samenleving'/'het systeem' als 'normaal' en 'goed' en 'het beste' en dat vooropgesteld wordt door het schoolsysteem --- in en als, en aan de hand van het kunnen naleven van en leven volgens al de verschillende GELOOF-SYSTEMEN die er bestaan of zouden kunnen bestaan in verband met wat 'goed' en 'slecht' en 'juist' en 'fout' en 'positief' en 'negatief' is.
Leerkrachten zijn dan, naar mijn ervaring, mensen die trachten die 'norm' te bepalen en definieren en dan opdringen aan kinderen en dus 'de samenleving', in en als het geloof dat zij absoluut weten wat 'goed' en 'slecht', 'juist' en 'fout' en 'positief' en 'negatief' is, want, zij zijn LEERKRACHT, en staan daarin in een positie, hen toegewezen en toegestaan door de samenleving, om de kinderen van de wereld, en dus de toekomstige volwassenen, vorm te geven. Ik bedoel, dit is een enorme verantwoordelijkheid - maar spijtig genoeg werd/wordt dit in de menselijke geest en de geest van leerkrachten in deze wereld vertaald naar een ego-ervaring van superioriteit en macht/controle, en wordt die verantwoordelijkheid niet werkelijk praktisch toegepast naar de kinderen toe.
Ik zie mezelf en de ervaring van mezelf in mijn leven, in en als mijn specifieke 'persoonlijkheid' die ik heb ontwikkeld in mijn leven, voor een groot deel bepaald door de relatie met de leerkracht in mijn primaire omgeving die ik had toegestaan te bestaan in mezelf, dan ook als een levende/gemanifesteerde consequentie van hoe de 'leerkrachten' in deze wereld, en hoe zij zichzelf hebben gedefinieerd in relatie tot kinderen, niet het beste zijn voor allen en niet werkelijk beseffen wat de impact van hun woorden en daden is op de kinderen die ze opvoeden.
Wat de leerkracht tracht te doen, is 'uniformiteit' creëeren, en daarin met andere woorden de 'natuurlijke' expressie van het individu/kind te onderdrukken en limiteren zodat het in een bepaalde 'norm'/'vorm' zal passen --- om op die manier hun eigen geloof in deze 'norm' en het geloof dat er werkelijk een 'norm' bestaat in en als de realiteit, te bevestigen voor zichzelf --- hetgeen betekent dat ze enorm veel angst hebben van al wat 'anders' is, en dus ook niet goed omkunnen met kinderen die zich niet zo makkelijk laten vormen/plooien/transformeren naar/tot die 'norm'/'vorm' -- en er dan ook, aan de hand van allerlei disciplinaire maatregelen, alles aan zullen doen om die kinderen te dwingen om zichzelf 'over te geven' en aan te passen aan wat het systeem als de leerkracht van hen verwacht.
De leerkracht drukt zich dus uit tegenover kinderen vanuit een persoonlijke ANGST van het 'onbekende', angst van wat ze niet kunnen definieren, angst van het LEVEN, angst van al wat natuurlijk en 'vrij' is --- en omwille van die ANGST, zal de leerkracht REAGEREN met onderdrukking en controle en machtsmisbruik, om zichzelf van die angst te kunnen beschermen - door bijvoorbeeld ervoor te zorgen dat alle kinderen zichzelf aanpassen en veranderen aan de 'norm', als het 'beeld' waar de leerkracht in GELOOFT, het zogezegde 'ideaalbeeld' van 'de mens' in en als 'het systeem' - waarin de leerkracht zich als het ware een 'gezant van God' voelt, een 'mediator', een 'tussenpersoon' die instaat voor het 'systematiseren' van de expressie van de mens om te passen in de 'structuur' van 'het systeem' dat hier bestaat --- ze zijn 'profeten van het systeem' als het ware en ze GELOVEN in 'het systeem' --- zonder echter spijtig genoeg zelf werkelijk inzicht te hebben in wat 'het systeem' precies is en hoe het eigenlijk werkt, waarin ze bijvoorbeeld niet beseffen dat 'het systeem' geen 'God-gegeven' is en dat het niet 'Heilig' is, het is iets dat gemaakt is door de mens, gebaseerd op individualistische, egoïstische menselijke verlangens -- terwijl de leerkracht dan bijvoorbeeld 'het systeem' en de werking van het systeem zal aanleren aan kinderen, in 'vakken' zoals 'aarderijkskunde', 'biologie', 'geschiedenis' en 'taal', alsof het een soort van 'vaste structuur' is die door God geschapen is, en leert kinderen dan impliciet om zichzelf te ervaren als 'inferieur' tegenover 'het systeem' en om dus nooit verantwoordelijkheid te nemen voor dit, in wezen 'mens-geschapen', systeem.
De leerkracht heeft 'het systeem' en het bestaan en leven van de mens hier op aarde in en als de menselijke samenleving, 'geintellectualiseerd' - hetgeen wil zeggen dat de leerkracht de 'vormen'/'contouren' en dus 'het beeld' van de 'menselijke samenleving', in een 'structuur' van kennis en informatie giet, overgenomen van specifieke boeken, geschreven door specifieke mensen die door andere specifieke mensen aangeduid zijn als 'de waarheid', en die structuur van kennis en informatie dan opdwingt aan de kinderen in de samenleving en verkoopt alsof het 'de waarheid' is, als 'hoe het leven op aarde nu eenmaal is', en dan verwachten en willen dat kinderen in die 'waarheid' als kennis en informatie GELOVEN en vertrouwen --- hetgeen op zich compleet achterwaards is, omdat 'het leven op aarde' in wezen dynamisch is en constant in verandering is - landen, overheden, instituties, wetenschappelijke bevindingen, culturen, taal, etc... veranderen continu --- waardoor er in wezen niet echt een 'vastgelegde structuur' is in en als 'de realiteit' als hoe die wordt aangeleerd in al de vakken op school.
Het probleem met onderwijs is dat het gebaseerd is op een gepolariseerde machts-relatie, waarin de leerkracht zichzelf, als de belichaming van 'het systeem', boven en superieur aan de kinderen plaatst, in en als 'kennis en informatie' over 'hoe het systeem werkt' en 'wat het systeem is' dat geprogrammeerd wordt in de kinderen - en daarin kinderen vormt tot slaven van het systeem die niet in staat zijn om verantwoordelijkheid te nemen voor het leven op aarde omdat ze niet inzien of beseffen dat zij zelf het leven op aarde zijn en uitmaken en beslissen in en als hoe zij leven en wie zij zijn als een levend wezen hier op aarde, en dat 'het systeem' op zich zelfs niet eens bestaat --- omdat 'het systeem' altijd maar een concept/geloof geweest is in en als kennis en informatie dat, door en via leerkrachten als mediators, boven het leven geplaatst is in en als de menselijke geest van de kinderen. En dat het enige 'systeem' dat eigenlijk echt 'bestaat' of heeft plaatsgevonden, is de menselijke geest als kennis en informatie, waarin mensen zichzelf hebben afgescheiden van het leven op aarde als het leven in zichzelf, door te GELOVEN dat er iets 'meer'/'groter' is dan zichzelf - dat de 'structuren'/'instituties' als 'overheid', 'school', 'land', 'unie', 'familie', 'cultuur', 'religie',etc... als al die woordjes die we geleerd hebben op school, 'echt' bestaan als bepaalde 'systemen' waar we in zitten --- zonder ooit in te zien dat de 'structuur' en 'het systeem' in wezen het woord zelf was/is en ons GELOOF in dat woord, en hoe we onszelf door het schoolsysteem hebben laten programmeren in en als afscheiding van en inferioriteit tegenover die woorden, en dus een inferioriteit tegenover de realiteit waarin we GELOVEN dat we ons bevinden omwille van hoe we die realiteit hebben gedefinieerd via de woorden die we denken en spreken, als dus de 'structuur' die we gegeven hebben aan de realiteit die we zien met onze ogen.
Het gevaar en probleem dat bestaat in hoe kinderen geprogrammeerd/opgevoed worden door leerkrachten, één dat ik zelf ontdekt heb in mezelf --- is de afwezigheid van een besef van zelf-verantwoordelijkheid, van betrokkenheid in en als het leven op aarde en een besef dat ik HIER besta ALS het leven op aarde, en dat het leven op aarde bijgevolg mijn creatie en verantwoordelijkheid is. Ik ben opgevoed als een perfecte 'robot', iemand die goed kan volgen, en na-apen, kopiëren, imiteren en ja-knikken, als al die eigenschappen die het schoolsysteem zo waardevol en belangrijk vindt - en voor mij heeft mijn ervaring van 'eigen-waarde' altijd bestaan in en als het krijgen van 'erkenning' voor mijn 'kunde' in het volgen van de regels en het na-apen en kopieren van de expressies die door 'het systeem' in en als de media wordt beoordeeld als 'superieur' en 'het beste' --- omdat dat mijn ervaring van 'beloning' was in mijn relatie met de leerkracht in mijn primaire omgeving/familie.
Het probleem in dit verlangen naar erkenning voor mijn 'kunde' is het feit dat ik de verantwoordelijkheid voor mijn expressie in woorde en daad, compleet in de handen leg van 'andere mensen' door te denken dat 'zolang ik erkenning krijg, ben ik goed bezig' --- omdat ik heb geleerd om 'de samenleving' en dus 'de mensen om mij heen' altijd boven mezelf te plaatsen als 'het systeem' en mezelf te aanvaarden als 'inferieur' - waarin ik dus nooit heb ingezien dat 'het systeem' niet echt bestaat en dat 'andere mensen' gewoon levende wezens zijn, één en gelijk met mezelf - en dat ik, één en gelijk met hen, verantwoordelijk ben voor het leven op aarde. ik heb geleerd om mijn macht weg te geven en om dus absoluut geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn expressie hier in deze realiteit door 'kennis en informatie' in verband met wat 'goed' en 'slecht', 'juist' en 'fout' en 'positief' en 'negatief' als 'het systeem' boven mezelf te plaatsen - en daarin dus 'de realiteit' te hebben aanvaard als 'hoe het nu eenmaal is' als een schijnbaar rigide vaste structuur, en dus nooit die geloofsystemen van goed/slecht, juist/fout, positief/negatief te hebben bevraagd en getoetst aan hun praktische werkbaarheid en toepasbaarheid in en als de fysieke realiteit waarin ik mij bevind.
Het schoolsysteem, en leerkrachten, nemen dus het natuurlijke 'zelf-vertrouwen' van het kind/wezen weg, als de 'vaardigheid' om zichzelf te ontwikkelen en te ontplooien tot een verantwoordelijk wezen hier op aarde - en verplaatsen het met het geloof dat het kind als wezen op zich inferieur en minderwaardig is en tot niets in staat is, en dus moet 'geleid' en 'gevormd' worden door het schoolsysteem ---- en dat het in wezen absoluut niet in staat is om op welke manier dan ook echt verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf, Omwille van hoe het schoolsysteem gevormd en gedefinieerd is in en als een machts-relatie/verhouding tussen 'leerkracht'/'systeem' en 'kinderen', en dus niet staat/bestaat als een mechanisme van ondersteuning in en als eenheid en gelijkheid. En dus creëert het apathische, doelloze, zelfonzekere, karakterloze kinderen die constant op zoek zijn naar een hand om vast te houden en een 'leider' om te volgen en erkenning van te krijgen - hetgeen absoluut niet het beste is voor het leven op aarde.
Wordt vervolgd in Dag 265
No comments:
Post a Comment