Dag 810: Hoe definieer jij jezelf? Aan de hand van je fouten of je vermogen om eruit te leren?

Een diepgeworteld patroon waar ik me meer en meer van gewaar wordt, is een haast automatische reflex om in reacties zoals beoordeling, onderdrukking, ontkenning en frustratie te gaan in relatie tot "fouten" die ik mezelf zie maken of gemaakt heb. "Fouten" in de zin van dingen die ik deed en uitdrukte op extern zowel als intern niveau waarvan ik diep vanbinnen wist dat het niet mijn "potentieel" was en niet overeen kwam met wie en hoe ik weet dat ik zou kunnen zijn, met de beste versie van mezelf.

Bijvoorbeeld momenten waarin ik reageer met kwaadheid op iemand, waarin ik meedoe aan roddel, manipulatie, onoprechtheid, jaloezie, haatvolheid maar ook onzekerheid, angst, minderwaardigheid -- allemaal uitdrukkingen en ervaringen waarin ik mijn potentieel als het ware verminder en onderdruk. Mijn potentieel zijnde mijn vermogen om stabiel, kalm, zelfzeker, oprecht, authentiek, medelievend en begripvol - in de plaats van emotioneel en reactief - te zijn.

Het is voor mij steeds een "natuurlijke" reactie en gewoonte geweest om angst te hebben om fouten te maken en om mezelf te beoordelen wanneer ik dacht dat ik een fout gemaakt had. Vooral wanneer die "fout" in relatie tot andere mensen was, was ik ook steeds zeer hard tegen mezelf en wikkelde ik mezelf in ervaringen van schaamte en schuldgevoel om mezelf als het ware te "straffen" voor de "fout" die ik gemaakt had.

Het is in feite pas recentelijk dat ik ben gaan inzien dat het zo helemaal niet hoeft te zijn en dat het zelfs steeds zo is dat als en wanneer ik een "fout" maak, het eigenlijk een teken is dat er iets was dat ik nog niet wist, dat ik nog iets moest leren en dat ik als het ware mijn gewaarzijn van mezelf en mijn realiteit moest uitbreiden.

Jezelf beoordelen voor de fouten die je begaat duidt er immers op dat je ergens van jezelf verwacht dat je "perfect" bent en dat je als het ware alwetend bent. De realiteit is echter dat het leven een leerproces is in de zin van dat perfectie iets is dat je maar bereikt door te leren uit "fouten". En wat ik tot dusver geleerd en begrepen heb is dat jezelf beoordelen voor je fouten zelf-sabotage is omdat je meer tijd spendeert aan je schuldig voelen dan onderzoeken wat je kan leren uit de "fout" en hoe je jezelf kan veranderen.

Zelf-beoordeling is zelfs op bepaald vlak een teken dat je niet wil leren uit je fouten - een teken dat je angst hebt van verandering. Diep vanbinnen weet je immers dat als je je fouten gaat aanzien als een leerproces, dat je dan zal veranderen, terwijl als je jezelf voor je fouten beoordeelt zet je jezelf vast in emotionele reacties en sta je jezelf niet toe om te leren, om inzicht te ontwikkelen en te veranderen.

Wat ik dus nu doe als eerste stap in het veranderen van dit patroon van het definieren van mezelf aan de hand van mijn fouten is zelf-vergeving toepassen wanneer ik merk dat ik diep vanbinnen hard ben tegen mezelf omwille van een of andere "fout" die ik denk gemaakt te hebben. Zo assisteer ik mezelf om in dat moment mijn benadering en bijgevolg ook ervaring te veranderen in relatie tot die "fout" en geef ik mezelf de ruimte om te ademen, om te leren en te groeien.

In de volgende blog deel ik de zelf-vergeving statements die ik toepas om dit patroon voor mezelf te veranderen.

Dag 702: Wat is het Nut en Doel van Zelf-Vergeving?

Ter verderzetting van Dag 701: Wat is het Nut of Doel van Dagelijks Schrijven?, beschrijf ik in deze blog de toepassing 'zelf-vergeving', hetgeen ik naast schrijven 's avonds ook toepas. Wat ik doorheen mijn proces van zelf-verandering en het leren kennen van mezelf immers heb opgemerkt, is dat schrijven op zich goed werkt om even te ontstressen door de ervaringen en dingen die je in je geest bezig houden open te trekken en als het ware aan de lucht bloot te stellen.

Maar schrijven alleen, en dat momentaire loslaten van de stress die je ervaart is niet voldoende om die stress of die emotionele of gevoelsmatige ervaring ook te verwerken op een manier die jou de kracht geeft ervoor te zorgen dat dezelfde ervaring je geen tweede of derde keer overrompelt op dezefde manier en dat je je uiteindelijk niet in hetzelfde schuitje bevindt. Wat schrijven over je ervaringen en over wat je meegemaakt hebt tijdens je dag vanuit het perspectief van het onderzoeken wat er in je eigen geest naar boven kwam in gedachten, gevoelens en emoties doet is dat het je even een inzicht geeft in wat er precies gebeurt is.

Schrijven helpt je om tot een realisatie of inzicht te komen in relatie tot het gebeurde. En het is dat inzicht dat je in het moment waarin je aan het schrijven bent opdoet dat je even een ervaring geeft dat er iets in jezelf losgeweekt wordt en dat de ervaring die je nu meer begrijpt en waar je over tot inzicht gekomen bent opgelost of verdwenen is.

Wat ik echter heb ondervonden in mijn proces is dat zolang je geen zelf-vergeving toepast en gebruikt, de ervaringen steeds opnieuw zullen terugkomen en je je in precies dezelfde positie zal bevinden, ondanks het feit dat je misschien wel inziet en begrijpt hoe het allemaal werkt. Wat zelf-vergeving doet en waar het je mee helpt, is om je eigen kracht en je eigen 'standpunt' - waar je 'staat' - te vinden in relatie tot de specifieke ervaring waar je over geschreven hebt en waar je binnenin jezelf mee worstelt.

Wanneer je zelf-vergeving doet, en dus 'jezelf vergeeft' voor de ervaring en voor de gedachten en reactiepatronen die verbonden zijn aan de ervaring en de ervaring in stand houden, dan neem je 'verantwoordelijkheid' voor die ervaringen en gedachten in jezelf. En 'verantwoordelijkheid' is hier het magische woord. In de woorden 'ik vergeef mezelf', ligt de stelling verborgen dat 'ik zie, besef en begrijp dat geen God of mens of ander wezen de macht heeft om mij vergeving te schenken en mij te verlossen van hoe ik mij nu voel en van deze worsteling in mezelf' en dat 'ik als de verantwoordelijke macht/kracht/entiteit van hoe ik mij voel vanbinnen, vergeef/verlos mezelf van deze last die ik ervaar'.

En dit is zeer effectief wanneer het aankomt op je interne ervaringen, omdat wanneer je even stilstaat bij waarom het in de eerste plaats is dat je je bijvoorbeeld gestresseerd voelt, of angstig, gespannen, kwaad, gefrustreerd, depressief, enzovoort...  Dan kom je tot een eigenaardige bemerking. En dat is dat die interne ervaringen die op zich aanvoelen als een last en zelfs als een soort van pijniging of straf omdat het erg onaangenaam is om je bijvoorbeeld angstig of gestresseerd of depressief of kwaad te voelen. Dus, stel je dan eens de vraag, wie heeft die last gecreëerd? Wie zorgt ervoor dat jij die last ervaart?

Het feit dat we zo gemakkelijk die 'last' ervaren binnenin onszelf en dat we eronder gebukt gaan alsof het 'normaal' is dat we ons vaak zo voelen, toont aan dat we ergens in onze geest geloven dat wij onszelf niet zo doen voelen. Het ziet ernaar uit dat er ergens in onszelf de overtuiging bestaat dat hoe we onszelf ervaren, dat de stress en de last en de zorgen die we voelen vanbinnen van ergens anders komen en op ons gelegd geweest zijn door... Wie weet door wie. God misschien? Of andere mensen? De samenleving? Onze ouders? ...

En het is dit subtiele geloof dat in de achterliggende dimensies van je geest bestaat dat bijdraagt tot waarom je vaak het gevoel hebt dat je je eigen interne ervaringen niet zomaar kunt veranderen, en dat je 'hulp' nodig hebt, zoals therapie of medicatie of affirmaties om de ervaringen oftewel te onderdrukken, of te 'kaderen' of om er op de één of andere manier mee te kunnen 'omgaan'.

Hier brengt zelf-vergeving, het schrijven en spreken van zelf-vergevings stellingen, verandering in, omdat jij in het toepassen van zelf-vergeving de stelling maakt, en in feite zegt tegen jezelf, tegen je eigen geest, dat jij nu verantwoordelijkheid neemt voor wat er binnenin jezelf bestaat en dat jij in de positie staat als de authoriteit over jezelf, over je eigen geest en lichaam.

Om te zien en ervaren hoe dit werkt en de kracht van zelf-vergeving te ondervinden, daag ik je uit om het uit te proberen. Het kost niets behalve tijd en moeite. Je bent aan niets of niemand iets verplicht behalve aan jezelf om jezelf te bewijzen dat jij de macht en het potentieel hebt om je eigen interne ervaringen in handen te nemen en vorm te geven op een manier die het beste is voor jezelf.

Leer over de praktische toepassing van schrijven en zelf-vergeving in de DIP Lite cursus.

Dag 631: Is Zoeken naar Zin Eigenlijk het Creëren van Zinloosheid?

In de voorgaande blog had ik een situatie besproken en uiteengezet waarin ik een persoon in mijn omgeving ervoer als 'moeilijk' en het gesprek dat ik met hem had als 'uitputtend', en waarvan ik nadien had ingezien hoe die ervaring van 'moeilijkheid' en 'uitputtendheid' in wezen wees op een punt dat in mezelf mezelf bestaat maar dat ik nog niet veranderd heb en hetgeen ik in mezelf dus ervaar als 'moeilijk' en 'uitputtend'. Deze persoon in mijn realiteit liet me dit punt gewoon zien en dus ervoer ik dat punt in hem op precies dezelfde manier als hoe ik het punt in mezelf ervaar.

Dus terwijl ik hem definieerde en ervoer als een 'moeilijk persoon'  omwille van hoe hij zichzelf aan het ervaren was, namelijk als doelloos, richtingloos en apatisch, was ik eigenlijk die ervaringen die op onderbewust niveau in mezelf bestaan in hem aan het projecteren zodat ik in dat moment niet zou zien dat waar ik eigenlijk op aan het reageren mezelf was.

Ik ervoer het dus als een geschenk wanneer ik op het einde van ons gesprek besefte dat de oplossing tot 'zijn' probleem was om gewoon te beginnen aan het doen van de dingen die hij aan het uitstellen was. Terwijl, waar het gesprek over ging was in feite ik die hem probeerde te overtuigen van het 'nut' en het 'doel' en het 'waarom' hij zou moeten beginnen aan datgene wat hij aan het uitstellen was. Dit was een geschenk voor mij omdat ik me realiseerde dat ik in het oplossen van 'zijn' probleem, tegelijkertijd mijn probleem aan het oplossen was, omdat hetzelfde patroon van het eerder nadenken over wat ik zou of zal doen, dan het eigenlijke doen op zich ook in mezelf bestaat.

En het fascinerende is dat ik in mijn pogingen om dit patroon op te lossen voor mezelf, heb geprobeerd om erover te schrijven, en erover na te denken, en manieren te vinden om ten eerste te begrijpen waarom en hoe het is dat het patroon van apathie in mezelf bestaat en waarom en hoe het is dat ik mezelf tegenhoudt en onderdruk in mijn fysieke zelf-beweging en ten tweede mezelf zover krijgen om mezelf van dit zelf-saboterende nadenken en mijmeren naar een daadwerkelijk doen te krijgen.

Terwijl, in al dat 'proberen' om dit patroon te veranderen, besefte ik niet dat ik eigenlijk net bezig was te participeren in het patroon zelf, namelijk het 'dansen rond de pot' en het 'proberen' en het 'nadenken' en 'stil staan' en twijfelen in de plaats van simpelweg te bewegen en te 'doen' zonder noodzakelijkerwijs eerst in mijn geest te gaan.

Ik bedoel, zelf-beweging is in wezen iets enorm simpel, en door na te denken ontstaat er de neiging om dingen complex en ingewikkeld te maken, simpelweg door de daad van het richten van mijn gewaarzijn in mijn geest, in de plaats van met mijn gewaarzijn 'hier' te zijn, in de fysieke handeling zelf. Dus, als je dan gaat beginnen nadenken over hoe te stoppen met nadenken en eerder gewoon te 'doen', dan zet je jezelf ook klem.

Wat ik in dit proces van het stoppen van dit patroon van apathie nooit heb beseft is dat, om te beginnen met bewegen en 'doen' en mezelf richting geven in de fysieke realiteit, is er geen 'begrijpen' nodig. Het bewegen is niet iets dat zal voortvloeien uit het nadenken of het begrijpen. Maar dat is echter wel wat ik steeds in mijn onderbewustzijn heb gelooft, namelijk dat ik maar het 'hoe' en 'waarom' van mezelf moet begrijpen en dat mijn fysieke lichaam zich vanzelf zal corrigeren en vanzelf in gang zal schieten.

Wat ik echter niet heb begrepen en ingezien is dat zelf-beweging in het fysieke lichaam een bewuste beslissing moet zijn en dat het lichaam enkel beweegt op basis van opzettelijke en bewuste Instructie. Dus als ik mijn macht weggeef aan mijn geest door te geloven en te veronderstellen en verwachten dat mijn lichaam op de één of andere manier wel in beweging zal komen, en zolang ik besta in een staat van 'wachten', dan is er geen 'instructie' en dan zal mijn lichaam dus ook niets doen omdat ik niet aanwezig ben en die positie inneem om mijn lichaam in het moment zelf richting te geven.

Dag 597: De Relatie met Mezelf is de Sleutel voor de Ervaring van Onzekerheid?

 Day 597: De Relatie met Mezelf is de Sleutel voor de Ervaring van Onzekerheid?

 Het Veranderingsproces van de Emotie van Onzekerheid

En met de emotionele ervaring van onzekerheid in relatie tot sociale situaties is het net zo. Er was wel degelijk een periode in mijn leven dat die onzekerheid nog niet bestond en dat mijn interacties met de mensen in mijn wereld en omgeving heel 'natuurlijk' verliep  en dat zo'n emotionele reacties niet in mij bestonden. Dat wil dus zeggen dat er een specifiek punt in mijn leven was waarop ik die emotionele ervaring zelf ben gaan opzoeken en ben beginnen voeden omdat ik merkte dat het een bepaald nut had. Dag 596: Van Droefheid tot Depressie - Hoe we Onze Emoties doen Groeien

Als ik dus vanuit dat opzicht de emotionele ervaring van onzekerheid onderzoek  en kijk naar wat het is dat die emotie doet in mezelf, of beter gezegd wat ik doe in en als de emotie van onzekerheid in mezelf, en wat dus met andere woorden het 'nut' zou zijn van mijn participatie in en ervaring van onzekerheid - dan zie ik dat wanneer ik in die ervaring stap wanneer ik bijvoorbeeld in het bijzijn ben van mensen, dat de ervaring van onzekerheid die in dat moment opkomt in mezelf als een soort 'schild' is waar ik mezelf achter probeer te beschermen en verschuilen.

Omdat, wat ik eigenlijk doe door mij onzeker te voelen, is dat ik niet meer stabiel besta als een wezen en dat ik niet gewoon mezelf ben en mezelf ook niet uitdruk op een natuurlijke, stabiele manier - maar ik creëer 'verschuivingen' in mezelf door bepaalde delen van mezelf te onderdrukken en door die 'verschuivingen' en 'onderdrukkingen' geef ik vorm aan de emotionele ervaring van 'onzekerheid'.

Ik bedoel, die 'verschuivingen' is als het ware het bewegen van mezelf binnenin mezelf zodanig dat de mensen waar ik in dat moment bij ben mij niet zullen zien, of anders gezegt niet door mij heen kunnen zien naar de waarheid van mezelf, omdat er ergens iets bestaat in mezelf dat ik verborgen probeer te houden en waarvan ik niet wil dat mensen het zien in mij - dus speel ik verstoppertje in mezelf door de ervaring van onzekerheid te genereren waarin ik het gevoel creëer in mezelf dat die ervaring mij beschermt en mij verschuilt.

De oplossing voor de ervaring van onzekerheid is dus het onderzoeken van dat punt dat ik in mezelf verborgen probeer te houden - datgene waar ik mezelf voor beoordeel of waarvan ik in mijn achterhoofd weet en besef dat het niet getuigt van eerbaarheid en integriteit. Zodat ik dat punt onder ogen kan komen en kan vergeven en mezelf erin kan corrigeren zodat ik mij niet meer onzeker hoef te voelen tegenover mensen en zodat ik ook mezelf in de ogen kan kijken zonder dat er verborgen spijt, schaamte of schuld verborgen ligt in mezelf.

Het is dus door een relatie van eerlijkheid, oprechtheid en integriteit te vormen met mezelf - waarin ik mezelf recht in de ogen kan kijken en mezelf volledig kan omarmen zonder dat er delen van mezelf zijn die ik verwerp of niet wil zien -- dat ik ook zulk 'n relatie kan creëren met mensen in mijn wereld en realiteit. Relaties waarin er geen enkele 'verschuivingen' of onderdrukkingen plaatsvinden in mezelf, waarin ik niet het gevoel heb dat ik delen van mezelf moet gaan verbergen en waarin ik mij met andere woorden niet onzeker voel. De sleutel ligt in de relatie die ik vorm met mezelf die het platform wordt voor al mijn relaties met de wezens om mij heen.

Dag 527: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering - Arrogantie is mijn Enige Vijand

 Dag 527: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering

Arrogantie is mijn Enige Vijand

Wat ik in de Eerste stappen die ik zette in mijn proces van zelf-zuivering en zelf-verandering niet besefte, wanneer ik mezelf oog in oog bevond met de 'Wraak van het Ego', als de negatieve emotionele ervaringen in relatie tot mijn omgeving - is dat het misschien voor mij, als gezien door de ogen van mijn Geest, leek alsof de mensen in mijn omgeving 'tegen mij zijn' omdat ik dat 'Voelde' en 'ervoer' en 'dacht', maar dat als ik werkelijk gekeken zou hebben naar de eigenlijke fysieke realiteit, dan zou ik gezien hebben dat ik ten eerste hoe mijn omgeving met mij omging en op mij reageerde in verband met het proces dat ik bewandelde en de beslissingen die ik aan het maken was in mijn leven buiten proportie blies en 'erger' en 'groter' maakte dan het eigenlijk was in mijn geest -- en dat ik ten tweede al voorbepaalde verwachtingspatronen in mijn geest had in verband met hoe mijn omgeving als zijnde mijn 'familie' en 'vrienden' op mij en mijn gedrag zullen reageren en dat ik daardoor dus de ervaring van 'conflict' en 'tegenstand' al aan het creëren was in mezelf nog voordat mijn omgeving zelfs de kans had om zichzelf uit te drukken.

Ik bedoel, de gedachte en idee op zich dat 'iedereen tegen mij is' getuigt van een zeer ego-centrische blik op mijn wereld en realiteit, waarin mijn persoonlijke gedachten en gevoelens en geloofsystemen centraal staan en wanneer ik dan bijvoorbeeld een bepaald oordeel in mijn geest heb in relatie tot iets wat ik doe, dan ga ik er vanuit dat "Iedereen" mij zo beoordeelt en dat dus "Iedereen" plots "Tegen mij is" -- waarin ik dus mis dat de beoordelingen en reacties die ik zie in 'iedereen' in feite niets meer of minder is dan de beoordelingen die in mijn eigen geest bestaan. Spijtig genoeg had ik nog niet voldoende inzicht in de werkingen van mijn eigen interne realiteit als mijn gedachten, gevoelens en emoties om dit punt in te zien en te begrijpen  - waardoor ik reageerde op mijn omgeving en de mensen om mij heen begon te beschuldigen dat ze mij beoordeelden op wat ik deed, in de plaats van dat ik zag en besefte dat ik eigenlijk aan het reageren ben op de beoordelingen en gedachten die in mijn eigen geest bestaan.

Hierdoor ben ik mensen in mijn wereld beginnen wegduwen omdat ik hen in mijn geest zag als 'de vijand', 'degenen die tegen mij zijn', terwijl, eigenlijk was ik het die tegen mezelf was al die tijd. En wel omdat ik nog niet had ingezien dat, gewoon omdat ik heb besloten om een proces te bewandelen van mij gewaarworden van wie ik ben en hoe ik besta in en als mezelf en van het veranderen en zuiveren van mezelf in en als de Geest die in mezelf bestaat, wil niet zeggen dat ik mij al gewaar ben van wat er in mijn geest omgaat en van hoe mijn geest in feite een 'machine' is die bestaat in en als Zelf-Behoud en mij hand en tand zal tegenwerken als ik probeer het bestaan van de geest te eindigen.

Dus, in de plaats van dat ik in het begin van mijn proces nederigheid toepaste, was ik arrogant door bijvoorbeeld mezelf en mijn beslissing te zien als 'juist' en 'goed' en al de mensen om mij heen die mij niet bijstonden of die niet meteen met mij akkoord gingen te zien als 'slecht' en 'negatief'. Ik bedoel, ik had veel onaangename situaties kunnen vermijden en ik had mijn proces heel wat makkelijker kunnen maken voor mezelf door simpelweg wat nederigheid toe te passen…

Wordt Vervolgd in Dag 528

Dag 522: De Paradox van jezelf Onderdrukken om jezelf te kunnen Zijn

Dag 522: De Paradox van Jezelf Onderdrukken om Jezelf te kunnen Zijn

Uit de voorgaande Blog:

Verandering kan pas plaatsvinden wanneer er een zelf-eerlijkheid is - wanneer ik eerlijk durf te zijn over wat er eigenlijk aanwezig is in mezelf, over wie ik eigenlijk ben in en als mezelf. En dus daagde ik mezelf uit om zo eerlijk mogelijk te zijn in mijn schrijven - hetgeen iets is waar ik mezelf enorm dankbaar voor ben, omdat het mij enorm geassisteerd heeft om daadwerkelijk te kunnen veranderen als wezen en om dingen te ontdekken van mezelf en het leven die ik nooit voor mogelijk had geacht.

Wat ik persoonlijk heel fascinerend vindt is dat het proces van zelf-zuivering door middel van het toepassen van het schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie voornamelijk zo lang duurt omwille van het punt van het willen verbergen van wie ik ben vanbinnen. Ik bedoel, langs de ene kant was ik er van overtuigd dat mijn geest is wie ik werkelijk ben, het is mijn identiteit, mijn 'ik', maar dan langs de andere kant wil ik die 'ik' verbergen van niet enkel andere mensen maar ook mezelf. Hoe vreemd.

Ik heb mezelf zeer veel verborgen gehouden in mijn leven in relatie tot andere mensen. Ik heb mezelf vaak verscholen achter schaamte en angst van beoordeling - dat ik uiteindelijk die ervaring normaal ben gaan vinden. Die emotie van schaamte en schuld en angst waarin ik mezelf wegsteek en mezelf niet durf uitdrukken en dus ook nooit werkelijk mezelf ben. Hetgeen ook weer zo een paradoxaal punt is - dat ik langs de ene kant mijn interne realiteit probeer te beschermen door het verborgen te houden van de mensen om mij heen omdat ik geloof dat het is wie ik werkelijk ben en dat als andere mensen mij zouden beoordelen dan zou ik mij gekwetst voelen, maar langs de andere kant durf ik wie ik zogezegd werkelijk ben niet uit te drukken en is die zelf-onderdrukking een direct gevolg van het proberen beschermen van 'mezelf'.

Dus, ik bedoel, hoe verwacht of geloof ik eigenlijk van mezelf dat ik mezelf kan zijn terwijl ik mezelf eigenlijk onderdruk? Dat is mijn realiteit geweest voor het grootste deel van mijn leven - ik verborg mezelf en ik drukte mezelf niet uit omdat die eigenschap van de geest om altijd alles in het geheim te doen een deel was geworden van mezelf. En het is vreemd dat ik mezelf verborgen houdt uit angst dat andere mensen zouden denken dat ik iets fout doe als ze zien wie ik werkelijk ben vanbinnen - maar tegelijkertijd creëer ik net dat gevoel en die ervaring in mezelf dat ik iets 'fout' en 'verkeerd' bezig ben door mezelf de hele tijd te verbergen en door alles van mezelf geheim proberen te houden -- het creëert een zeer 'wrang' gevoel in mezelf, alsof ik al op de één of andere manier iets fout gedaan heb en ik verschuild moet leven.

Tot ik op een punt kwam in mijn proces waarin ik besefte dat ik mezelf helemaal niet moet verschuilen - dat het zelfs zoveel aangenamer is om te leven zonder geheimen. Om gewoon Hier te zijn, hetzelfde vanbinnen en vanbuiten. Het is als een last die van mijn schouders geheven werd, om te beseffen dat ik mezelf niet verborgen moet houden.

Ik bedoel, je gaat uiteindelijk je leven en interne ervaring aanvaarden als 'normaal' en 'wie je bent' uit gewoonte, omdat je nooit anders gekend hebt. En je gelooft dat die interne gevangenis  echt is zonder werkelijk te begrijpen waarom het is dat je jezelf zo ervaart -- omdat je ook nooit begrepen hebt hoe het tot stand gekomen is, want je hebt nooit overwogen om jezelf te onderzoeken. Zo was het voor mij - tot ik mijn proces ben gaan bewandelen.

Dag 515: Wat is Leven in Oprechtheid? - Als ik Zelf-Onoprecht ben, Dan ben ik Makkelijk te Bespelen

Dag 515: Wat is Leven in Oprechtheid?

Als ik Zelf-Onoprecht ben, Dan ben ik Makkelijk te Bespelen

In Dag 514 was ik begonnen met het proces  van het onderzoeken hoe ik het principe van Zelf-Oprechtheid op een praktische manier kan toepassen en leven. Hoe kan ik met andere woorden eerlijk en oprecht zijn met mezelf in relatie tot wie ik ben en wat mijn wereld en bestaan is.

Het voorbeeld dat ik had aangehaald was bijvoorbeeld hoe ik besefte dat, terwijl ik door de winkelstraten van mijn stad wandel, ik mezelf in mijn gevoelens laat bespelen door wat ik zie met mijn ogen, zoals al de 'positieve indrukken' die winkels en winkeliers maken specifiek om klanten te lokken - en hoe ik, in en als deze interne positieve ervaring mezelf in wezen voor de gek houdt omdat ik geloof in dit positieve uiterlijk en beeld dat de winkels en winkeliers mij presenteren, waarin ik bijvoorbeeld er niet bij stilsta in het moment dat ik positief reageer en dat ik mij misschien wel laat meevoeren door dat positieve gevoel om iets te kopen, dat al wat ik zie een leugen is --- vanuit het perspectief dat er een geheime agenda ligt achter de glimlach van de verkoopster en achter de schoongepoetste vensters en de felle kleuren en de manier waarop de winkels en de winkelstraten zijn ingericht en de woorden die op de reclameborden geprint staat.

Dat hele beeld 'IS' niet 'positief', het lijkt enkel zo, omdat achter dat 'positieve'/'aantrekkelijke' uiterlijk ligt:

• De manipulatie van de verkopers om de klant te bespelen om iets te kopen
• De angst van de verkoper om  geen geld te kunnen verdienen als hij de potentiele klanten die door de winkelstraten wandelen niet bespeelt
• Het verlangen van de verkoper om via het 'positieve' uiterlijk en de glimlach en de vriendelijkheid, de beleefdheid en de zoetgevooisde woorden geld te kunnen halen uit andere mensen en mensen hun geld doen besteden aan dingen die ze niet eens echt nodig hebben en waar ze later zelfs misschien spijt van zullen hebben dat ze het gekocht hebben
• …

Met andere woorden er ligt een heel andere realiteit achter het beeld dat ik zie. Een realiteit die ik op het eerste zicht nooit overwogen heb omdat ik mijn aandacht steeds plaatste in enkel mijn persoonlijke reacties en gevoelens op wat ik zie met mijn ogen - hetgeen iets is dat heel wat mensen duidelijk doen, anders zou deze manipulatie-tactiek in en van hoe mensen producten verkopen niet werken.

Ik bedoel, en de consequenties van deze 'goedgelovigheid' als het onoprecht zijn met mezelf, is dat ik in het voorbeeld dat ik hier besproken heb, dingen zal kopen en mensen zal volgen in hun raad en advies waar ik uiteindelijk spijt van zal krijgen wanneer het positieve gevoel plaatsmaakt voor een besef dat ik mijn geld gespendeerd heb aan een gevoel en niet aan iets dat werkelijk een bijdrage levert aan mijn leven. En dan zal ik uiteindelijk bijvoorbeeld kwaad worden op de verkopers en op het systeem omdat ze zogezegd niet oprecht zijn met mij en niet eerlijk zijn tegen mij.maar als ik werkelijk oprecht en eerlijk zou zijn met mezelf, dan zou ik precies zien wat er werkelijk gaande is achter het beeld dat ik zie met mijn ogen en dan zou ik mij niet zo makkelijk laten verleiden en misleiden in mijn gevoelens.

Wordt vervolgd in Dag 516

Dag 514: Wat is Leven in Oprechtheid? - Een Praktische Toepassing van Zelf-Oprechtheid

Dag 514: Wat is Leven in Oprechtheid?

Een Praktische Toepassing van Zelf-Oprechtheid

Dus, in termen van het praktisch leven van het principe van zelf-oprechtheid:

"Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd."

… waarin ik in de voorgaande blogs al had vastgesteld dat het concept en begrip van 'zelf-oprechtheid' wil zeggen en impliceert dat ik niet lieg tegen mezelf. En dit is ook wat het wil zeggen om 'één en gelijk te zijn in mijn binnen- en buitenwereld' en 'zuiver te zijn in gedachten, woorden en daden' -- het wil zeggen dat ik geen verborgen agenda's heb in mezelf, dat ik mezelf niets wijsmaak in relatie tot wie ik ben en wat mijn realiteit is, maar dat ik rechtuit en oprecht ben in termen van wie ik precies ben, hoe ik precies besta en wat de realiteit en de wereld is waarin ik leef en besta. Omdat ik zie, besef en begrijp dat ik enkel op die manier zal kunnen leven en bestaan op een manier die rekening houdt met de realiteit omdat ik direct zie welke de consequenties zijn van mijn daden, woorden en gedachten op mijn realiteit.

Een praktische toepassing van dit principe is bijvoorbeeld dat ik mezelf in mijn uitdrukking vanbinnen en vanbuiten verander en transformeer en corrigeer in momenten waarin ik kan zien dat ik niet zelf-oprecht ben. Hiervoor zal ik uiteraard eerst die specifieke momenten moeten zien en onderzoeken en vaststellen door mezelf de vraag te stellen: waar, wanneer en hoe is het dat ik in mijn dagelijkse leven en realiteit in en als zelf-oprechtheid ga in mezelf?

Waar, wanneer en hoe is het bijvoorbeeld dat ik in een mentaal construct ga in mijn geest waarin ik opzettelijk een idee, definitie, gedachte of geloof-systeem creëer over wie ik ben en hoe mijn wereld en realiteit bestaat en waarin ik dus tegen mezelf lieg over wie ik ben en over de hoedanigheid en realiteit van mijn wereld?

Dit is bijvoorbeeld in relatie tot wanneer ik in de stad ben, en ik loop door de winkelstraten en ik zie de mensen om mij heen die goed gekleed zijn en glimlachen en ik zie de propere ruiten en al  de producten erachter. Ik hoor de muziek door de straten en ik zie de winkelbedienden die zo vriendelijk zijn tegen mij wanneer ik en winkel binnenwandel. Ik bedoel, in zulk 'n momenten is het makkelijk om een positief gevoel te produceren in mezelf door de idee te creëeren in mijn geest dat alles 'goed' is omdat alles 'positief' en 'goed' lijkt, omdat mensen vriendelijk zijn, en iedereen lijkt te glimlachen, en er is welvaart om mij heen, iedereen lijkt geld te hebben, ik heb geld in mijn portemonnee en er is vrolijke muziek en alles ziet er zo mooi en afgeborsteld en rijkelijk uit.

Maar, als ik die idee in mijn gedachten zou geloven als zijnde 'de realiteit', tezamen met dat positieve gevoel in mezelf, dan zou ik in een illusie bestaan en dan zou ik liegen tegen mezelf omdat -- in de eigenlijke werkelijke fysieke realiteit zijn al die uiterlijke verschijnselen van zogezegde 'welvaart' gebaseerd op een uitbuiting van grondstoffen van en in deze aarde en een uitbuiting van mensen in derdewereldlanden die de goedkope producten maken die staan te pronken in de winkelruiten. Ik bedoel, achter dit mooie uiterlijk ligt een economie die gebukt gaat onder dit misbruik en deze uitbuiting, een economie waarin  geen evenwaardigheid bestaat tussen mensen, een economie die misbruik en uitbuiting rechtvaardigd, een economie waarin mensen enkel vriendelijk zijn en glimlachen uit angst om hun job en hun geld te verliezen en waarin die zogezegde vriendelijkheid een manipulatie middel geworden is om geld te verkrijgen.

Dat is één situatie waarin ik bijvoorbeeld mijn interne realiteit kan transformeren van zelf-onoprechtheid naar zelf-oprechtheid. Waarin, zelf-oprechtheid zou bijvoorbeeld zijn dat ik mezelf niet zomaar toesta om te reageren met positieve gevoelens op wat ik zie met mijn ogen en wat ik denk in mijn geest. Zelf-oprechtheid zou zijn dat ik direct en rechtstreeks zie wat er werkelijk schuilgaat achter het 'mooie plaatje' en dat ik erken welke de fysieke realiteit is van wat ik zie --- zodat ik kan omgaan met die realiteit op een verantwoordelijke manier.

Verantwoordelijk, in de zin van dat ik bijvoorbeeld niet handel op basis van gevoel. Want, als ik mezelf toesta te handelen op basis van gevoel, dan laat ik mezelf manipuleren door een economie die in wezen niet geeft om mij of om de wezens die de producten maken die ik koop en consumeer. Als ik handel op basis van het gevoel dat ik ervaar in mezelf als reactie op wat ik zie, dan maak ik deel uit van die economie en dan aanvaard ik die economie zoals ze nu bestaat. Terwijl als ik mij niet laat leiden door energie en gevoelens maar eerder door mijn eigen inzicht, dan kan ik pas beslissingen maken die het beste zijn voor allen. Dan kan ik verantwoordleijkheid nemen voor mijn beslissingen omdat ik rekenschap houdt met welke de gevolgen zijn van de beslissingen die ik neem.

Wordt vervolgd in Dag 515

Dag 512: Wat is Leven in Oprechtheid? - Oprecht zijn is in de Eerste Plaats Niet Liegen tegen Mezelf

Dag 512: Wat is Leven in Oprechtheid? 

 Oprecht zijn is in de Eerste Plaats Niet Liegen Tegen Mezelf

Dit is een verderzetting van "Dag 511:Wat is Leven in Oprechtheid - Is DeWaarheid Vertellen een Positieve Eigenschap?"

  "Vanuit dat perspectief is ware oprechtheid en het leven van Oprechtheid niet 'de waarheid vertellen' als in het 'vertellen en blootleggen van mijn interne gedachten/meningen/beoordelingen', maar eerder een Trouw zijn aan De Waarheid als zijnde de Fysieke Feitelijkheid van de Realiteit waar ik mij in bevindt. En dit 'trouw zijn aan' wil zeggen dat ik in de eerste plaats niet Lieg tegen mezelf over wat er eigenlijk werkelijk gaande is in mijn wereld en realiteit en dat ik ten allen tijden ervoor zorg dat mijn daden en woorden en mijn beslissingen gebaseerd zijn op een overweging van en inzicht in de consequencies in de fysieke realiteit van mijn daden, woorden en beslissingen en dus niet op persoonlijke gedachten, meningen en interpretaties over en van hoe de fysieke werkelijkheid bestaat."

Het is eigenaardig hoe ik vroeger steeds mezelf een 'goed persoon' waande omdat ik mezelf definieerde in en als die persoonlijkheidseigenschap van 'de waarheid vertellen'. Ik was zogezegd een 'eerlijk persoon' omdat ik me positief voelde wanneer ik de waarheid vertelde en ik voelde mij negatief wanneer ik wist van mezelf dat ik opzettelijk de waarheid aan het verbergen was.

Ik bedoel, ik besefte nooit dat dit niet werkelijk wilde zeggen dat ik een 'goed persoon' ben, maar eerder dat ik in die mate gehersenspoeld was door mijn omgeving in en als de angst om 'gevat' te worden op Leugenachtigheid en bestraft te worden - dat ik het een deel van mijn persoonljikheid en wezenlijkheid had gemaakt om steeds te bestaan in en als die angst en mezelf dan wijs te maken dat 'de waarheid vertellen' een positieve eigenschap is, zodat ik mij  goed kan voelen en het feit kan onderdrukken en negeren  dat de realiteit van mezelf is dat ik mezelf eigenlijk een slaaf heb laten worden van mijn omgeving door mezelf te definieren in en als de ervaring van angst van andere mensen.

Want, ik kan mezelf wijsmaken zoveel als ik wil dat 'niet liegen een goede/positieve eigenschap is' en dat ik niet aan liegen doe omdat ik oh zo goed ben vanbinnen -- maar waar het werkelijk op neerkomt is dat ik gewoon angst heb om betrapt en bestraft te worden op 'liegen' door andere mensen zoals dat een paar keer was voorgevallen in mijn kindertijd en dat de werkelijke reden is waarom ik ervoor kies om 'steeds de waarheid te vertellen'. Het is geen nobele eigenschap - het is gewoon eigenbelang gebaseerd op Angst.

Dus, ik bedoel, als de eigenschap van 'de waarheid vertellen' en 'niet liegen' echt zou zijn - in de zin van dat het een 'oprechte' eigenschap zou zijn, die niet bestaat in en als eigenbelang maar die bestaat in en als het belang van allen - in de zin van dat ik waarachtig een 'goed persoon' ben, niet om zelfzuchtige redenen maar simpelweg omdat het is 'wie ik ben' -- dan zou ik niet 'de waarheid vertellen' uit angst van andere mensen of uit angst om niet 'goed' te zijn. 'de waarheid' zou een expressie en uitdrukking zijn van wie ik ben als het leven zelf en niet zomaar omdat ik denk dat het 'goed' is en omdat ik angst heb om niet goed te zijn.

Vanuit dat opzicht is de waarheid in de eerste plaats iets dat ik voor mezelf moet inzien. 'Niet Liegen' is het niet liegen tegen mezelf en heeft niets te maken met 'andere mensen'. Het wil zeggen dat ik eerlijk ben tegen mezelf over wie ik ben binnenin mezelf - en dat ik bijvoorbeeld eerlijk ben met mezelf over het feit dat ik niet werkelijk een 'goed persoon' ben gewoon omdat ik niet lieg tegen andere mensen maar dat ik enkel niet lieg tegen andere mensen omdat ik angst heb en dus eigenlijk ben ik een heel zelfzuchtig persoon en geef ik enkel om mezelf. Dat is de Waarheid van mezelf - en Oprecht zijn in deze zin, is dus de waarheid van mezelf onder ogen zien en niet liegen tegen mezelf. Dat Is echte Oprechtheid.

Dag 506: Wat is Leven in Zelf-Oprechtheid? - Zelf-Oprechtheid Versus Oprechtheid

Dag 506: Wat is Leven in Zelf-Oprechtheid? 

Zelf-Oprechtheid Versus Oprechtheid

In Dag 505 ben ik begonnen met het kijken naar het Principe van Zelf-Oprechtheid en wat Zelf-Oprechtheid versus Zelf-Onoprechtheid wil zeggen en betekent, gebaseerd op wat ik tot zover heb gerealiseerd en ingezien doorheen het Bewandelen van mijn Proces van Zelf-Verandering.

Nu, het leven van Zelf-Oprechtheid en Zelf-Oprecht zijn in mijn Leven en Bestaan hier op aarde klinkt als een mooi principe, maar zonder praktische richtlijnen en zonder een inzicht in en begrip van hoe ik dit principe praktisch kan toepassen en manifesteren in mijn dagelijkse leven, blijft het een 'mooi principe' dat jammer genoeg niet Echt is. Omdat, als iets niet praktisch geleefd kan worden als een dagelijkse uitdrukking van Wie Ik Ben in mijn relaties met mijn fysieke wereld en omgeving, dan bestaat het simpelweg niet omdat, al wat echt bestaat, is niet de ideëen en gedachten in mijn geest, maar eerder mijn fysieke daden en wat gezien kan worden van Wie Ik Ben in en door de rest van het Bestaan als al de Fysieke Levensvormen en Manifestaties om mij heen.

Wat ik heb beseft in verband met Zelf-Oprechtheid is dat het zeer makkelijk is om te geloven dat ik zelf-oprecht ben en mezelf ervan te overtuigen dat ik zelf-oprecht ben omdat ik andere mensen ervan kan overtuigen van mijn schijnbare 'oprechtheid' en omdat ik mezelf doorheen mijn leven geprogrammeerd heb in mijn geest om te geloven dat hoe andere mensen mij zien en ervaren, is wie ik werkelijk ben en dat dus, als andere mensen geloven dat ik een oprecht individu ben, dat dat dan ook zo is. Maar, zelf-oprechtheid is iets helemaal anders dan 'oprechtheid' - omdat, 'oprechtheid' is een oppervlakkige beoordeling over hoe iets 'lijkt', ik bedoel 'oprechtheid' is een oordeel over de persoonlijkheid of het karakter van een individu dat gebaseerd is op oppervlakkige observaties over het gedrag van dit individu, hetgeen op zich ook weer bepaald is op het startpunt van degene die observeert. en dit soort 'oprechtheid' is dus heel makkelijk te manipuleren en is op zich niet 'echt'.

De enige 'oprechtheid' die 'echt' kan zijn is zelf-oprechtheid, omdat, in zelf-oprechtheid kijk je jezelf in de ogen. zelfs wanneer je een ander wezen in de ogen kijkt, besef je dat je eigenlijk jezelf in de ogen aan het kijken bent. Zelf-oprechtheid is het besef dat hoe je bestaat in jezelf in relatie tot andere wezens je eigen verantwoordelijkheid is. Zelf-oprecht zijn is het zien van jezelf in de ogen van een ander en dus in elk moment, in elke daad, in elk woord en in elke gedachte die je hebt tegenover een ander wezen, beseffen dat je deze daad, woord en gedachte in wezen naar jezelf stuurt.


Dit wordt verdergezet in Dag 507

Dag 503: Wat is het Leven en Realiseren van Mijn Hoogste Potentieel?

Dit is een Verderzetting van en een Uitwijding op "Dag 502: De Bestemming Van het Leven - Mijn Toewijding aan Principe". Ik kijk specifiek naar het Eerste Principe dat ik vermeld heb als het principe van het "Leven en Realiseren van mijn Hoogste Potentieel".

Wat wil dit principe zeggen en wie ben ik in en als dit principe? Wat ik zie als zijnde mijn "Hoogste Potentieel" is niet zozeer de voorgeprogrammeerde versie van het beeld dat het Systeem aanbiedt als schijnbaar mijn 'hoogste potentieel' in de zin van bijvoorbeeld 'veel geld verdienen' en 'heel mooi zijn' en 'veel vrienden hebben' en 'een mooie partner hebben' en 'mooie, gezonde kinderen hebben', enzovoort. Ik bedoel, dat zijn externe ideëen en concepties van wat zogezegd 'het beste' is dat een mens kan zijn en hebben en leven in deze fysieke wereld en realiteit. 

Maar, dat zijn allemaal illusies, in de zin van dat ik, zelfs al had ik al die dingen - zelfs al zou ik een superrijke beroemdheid zijn die superveel aandacht krijgt en geliefd wordt door iedereen, met 'de wereld aan mi

jn voeten' -- dan zou ik conceptueel in mijn geest mezelf er misschien van kunnen overtuigen dat ik 'de beste' ben en dat ik iets bereikt heb in mijn leven, maar ik zou beseffen dat mijn leven hier op aarde in werkelijkheid niets heeft betekent omdat ik nooit iets gedaan heb aan het lijden dat hier bestaat - ik heb enkel persoonlijke verlangens en gevoelens nagejaagd terwijl ik de rest van het bestaan heb verwaarloosd.

Ik bedoel, ik zou mezelf er zelfs om verachten dat ik de arrogantie heb om te geloven dat ik op de één of andere manier superieur ben en beter ben dan andere mensen die niet hebben wat ik heb en die niet zijn wie en wat ik ben in dit fysieke bestaan - en dat ik mij zelfs durf goed te voelen over die interne gedachten --- omdat ik mij in feite enkel goed voel over het feit dat andere wezens het erger hebben dan ik, dat andere mensen armer zijn dan ik en dat ze minder geluk hebben dan ik - hetgeen wil zeggen dat ik mij goed voel over dingen zoals hongersnood en armoede, hetgeen eigenlijk vrij gestoord is.

Wat ik werkelijk wil bereiken, realiseren, manifesteren, leven en worden als zijnde mijn 'Hoogste Potentieel', is niet enkel mijn hoogste potentieel als waar ik als menselijk wezen toe in staat ben, maar tegelijkertijd het hoogste potentieel als waar deze fysieke wereld toe in staat is. Het bereiken, realiseren en leven van mijn hoogste potentieel staat gelijk aan het creëren en manifesteren van een fysieke wereld en realiteit die het beste is voor elk levend wezen in dat fysieke bestaat. Dit wil zeggen dat elke levensvorm zichzelf kan ontplooien en ontwikkelen om zijn hoogste potentieel te worden, één en gelijk met mezelf. Dat is wat het wil zeggen om mij hoogste potentieel te realiseren en leven.

Het wil zeggen dat ik eerst en vooral een platform ontwikkel en bewerkstellig waarin elke levensvorm op aarde zichzelf naar en in zijn hoogste potentieel kan ontwikkelen en ontplooien - omdat ik zie, besef en begrijp dat ik een fysieke levensvorm ben en dat ik als fysieke levensvorm besta in en als verbindingen en directe relaties met mijn omgeving en dat alles van wie ik ben in deze wereld en van de mate waarin ik mij kan ontplooien, afhankelijk is van hoe mijn omgeving bestaat in relatie tot mezelf. Dus, als ik in een wereld en omgeving besta en leef die mij op elk vlak ondersteunt en die op elk vlak het beste is voor mezelf, dan heb ik ook op elk vlak de vrijheid en de kans om mezelf open te laten bloeien en mezelf te ontwikkelen en ontplooien op een manier die het beste is voor mezelf, waarin ik dan ook mijn omgeving op mijn beurt kan ondersteunen om hetzelfde te doen --- omdat dat is hoe deze fysieke realiteit bestaat, in en als een Geven en Nemen en een wederzijdse ondersteuning.

Hierdoor is het Leven van dit Eerste Principe een tweezijdig principe waarin ik in gelijke mate op intern zowel als extern niveau een proces toepas van het onderzoeken van de patronen die bestaan en die problemen creëren in de relaties tussen al de delen van mezelf als het bestaan, en het zoeken naar oplossingen om die problemen te corrigeren en de relaties te veranderen zodat ik als het bestaan kan functioneren en bewegen als een Eenheid. Enkel wanneer elk levend wezen hier op aarde in en als al de relaties die het bestaan van dat wezen ondersteunen bestaat op een manier die het beste is, kan ik als het bestaan in en als mezelf bestaan op een manier die het beste is.

http://www.desteni.org

Dag 502: De Bestemming Van Het Leven - Mijn Toewijding aan Leven Volgens Principes

Het Volgende is Mijn Verklaring van Mijn Toewijding aan De Principes waar ik mijn Leven als Mens Hier op Aarde op Baseer - zodat ik kan bestaan en Staan als een Levend Voorbeeld en een Levende Statement van een Bestaan dat Het Beste Is Voor Elk Levend Wezen op Aarde.

 

1      Mijn Hoogste Potentieel Realiseren en Leven.

2       Leven volgens het principe 'wat is het Beste voor iedereen' wat mij leid in gedachten, woorden en daden om altijd op elke wijze problemen aan te pakken die de best mogelijke uitkomst bieden voor iedereen.

3     Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd.

4      Zelfreiniging door schrijven, zelfvergeving en mijzelf toewijden, de handeling om mijzelf te realiseren dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen gedachten, woorden en daden en mijzelf te vergeven voor misstappen en daarom verander ik mijzelf zodat ik er zeker van ben dat ik verantwoordelijkheid neem voor wie, wat en hoe ik ben waardoor ik weet dat ik mijzelf kan vertrouwen zodat ik altijd eerlijk met mijzelf en anderen ben.

5       Leven volgens het principe van zelfverantwoordelijkheid, waarbij ik mij realiseer dat alleen ik verantwoordelijk ben voor wat ik binnenin mij, binnen mijn relaties en binnen mijn buitenwereld accepteer en toesta en dus met deze verantwoordelijkheid: heb alleen ik de kracht en het vermogen om dat te veranderen  waarvan ik zie dat het afbreuk doet aan wie ik ben, wat ik leef en hoe dit invloed op anderen heeft.

6     Realiseren dat wie ik ben in gedachten, woord en daad niet alleen mijzelf aangaat, maar ook anderen en dus door het nemen van zelfverantwoordelijkheid binnen mijn gedachten, woord en daad, neem ik verantwoordelijkheid voor mijzelf en mijn relaties om zelfbewust te zijn in elk moment door op zo'n manier te leven dat het tegelijkertijd goed voor mij is en goed voor anderen.

7       Leven volgens het principe van zelfbewustzijn, om mijzelf bewust te zijn van gedachten, mijn gedachten te zien en mijn eigen gedachten te herkennen, om in die mate zelfoprecht te zijn, waar ik zelfverantwoordelijkheid kan nemen voor het herkennen van mijn gedachten/'geest' wanneer die niet in het belang zijn van mijzelf of anderen en ik ga de verbintenis aan om direct verantwoordelijkheid te nemen en te veranderen voor mijzelf en dus ook voor de ander.

8      Door verantwoordelijkheid voor mijzelf te nemen, word ik bewust van mijzelf, neem ik verantwoordelijkheid  en word ik bewust van anderen in mijn leven, om hen te helpen en te ondersteunen net zoals ik mijzelf help en ondersteun, om te geven wat ik graag zelf zou willen ontvangen en net dat beetje extra elke dag te geven om te zien waar ik kan bijdragen  aan het leven van de ander en dus aan dat van mijzelf.

9       Leven volgens het principe van zelfvertrouwen, wanneer ik mij verbind om constant te zijn wanneer ik zelfoprechtheid, zelfverantwoordelijk en zelfbewust leef. Ik sta als een onaantastbaar vertrouwen waardoor ik altijd op elke wijze weet wie ik ben, wat er ook op mijn pad komt en dat ik, bewezen door de standvastigheid waarmee ik leef, weet dat ik altijd zal staan voor en dat zal eren, wat goed is voor iedereen en dus ook goed voor mij. 

 10  Liefde Zichtbaar maken, door niets te accepteren of toe te staan dat minder is dan mijn  beste kunnen. Ik ondersteun diegenen in mijn leven, zodat zij hun beste kunnen bereiken en heb hen lief zoals ik liefde naar mijzelf heb getoond door mijzelf mijn beste kunnen te schenken, dit is de beste levenservaring om anderen te tonen wat leven is zoals ik mij dat zelf toonde.

11    Niemand anders kan jou redden dan jezelf, dit is de realisatie dat de gereedschappen en principes van Desteni een leidraad zijn, maar dat ik het pad zelf moet bewandelen. Wij zijn hier om in dit proces van bewustzijn naar levensbewustzijn elkaar te helpen en ondersteunen en te snappen wat leven is, maar het proces op zichzelf waar je alleen bent met jezelf binnen jouw eigen 'geest', dat wordt alleen gelopen.

12    Niet wachten tot iets of iemand verantwoordelijkheid voor mij neemt in dit leven, maar dat ik mij realiseer dat ik heb geschapen wie en hoe ik ben in dit moment, daarom heb ik de verantwoordelijkheid om te veranderen wie en hoe ik ben, waardoor ik mij realiseer dat wij als collectief hebben geschapen hoe en wat de wereld tegenwoordig is en dus is het de verantwoordelijkheid van het collectief om hoe en wat de wereld vandaag de dag is te veranderen. 

13    Het leven in elk mens en dier eren, alles van klein tot groot op aarde, zodat we ons bewustzijn en verantwoordelijkheid vergroten om de best mogelijke uitkomst voor alles en iedereen te creëren.

14    Relaties als overeenstemming: individuen komen samen en gebruiken een overeenstemming als platform om één op één te ontplooien, groeien en ontwikkelen als individuen die met elkaar leven en wonen om elkaar onvoorwaardelijk te helpen en te ondersteunen om hun beste kunnen te bereiken, waar de overeenstemming als een samenkomen is van individuen die snappen wat het is om te staan als gelijke en te staan als één.

15    Seks als zelfexpressie, waar seks een gezamenlijke expressie is tussen individuen waar men elkaar eert, respecteert, elkaar in overweging neemt en aanziet als gelijken. Twee fysieke lichamen die samensmelten in gelijkheid en eenheid, het samenvoegen van twee gelijken tot één fysiek.

16    Realiseren dat door te zijn in mijn wereld, mijn verantwoordelijkheid zich niet beperkt tot mijn eigen 'geest', mijn eigen leven, maar tot de 'geesten' en levens van alles en iedereen op deze aarde en dus verbind ik mij om dit bewustzijn uit te breiden naar de gehele mensheid, zodat zij zullen samenwerken en samenleven om deze wereld in een hemel op aarde te maken voor onszelf en de generaties die nog gaan komen.

17    Ik moet binnen mijn gedachten, woorden en daden, maar nog belangrijker in mijn daadwerkelijke leven, een merkbaar en zichtbaar levend voorbeeld zijn voor anderen in mijn wereld als het aankomt op de mogelijkheid van een ander persoon om zichzelf te veranderen en daardoor hun wereld te veranderen. Zodat meer mensen zich realiseren hoe we de wereld kunnen veranderen, door samen te staan, binnen onze eigen verandering, binnen het principe dat het goed voor iedereen is om de hemel op aarde te brengen.

18    Ik ben de verandering die ik wil zien in mijzelf en in mijn wereld, door hemel op aarde te brengen, breng ik het levend bewijs van een praktische hemel tot stand, die kan gezien en gehoord worden door onze daden en woorden. Wij zijn de levende hemel die tot stand moet komen binnen deze levende wereld.

19    Door mijn gedachten, woorden en daden te zuiveren, wordt mijn innerlijk mijn uiterlijk, waardoor ik hemel op aarde tot stand breng, mijzelf realiserend dat het niet genoeg is om alleen verandering te zien of te zijn. Om verandering echt te laten zijn moet ik constant en consistent zijn door de woorden die ik spreek en de handelingen die ik zichtbaar en merkbaar doe voor iedereen in elk moment en elke adem.

20    Realiseren dat mijn fysiek lichaam mijn tempel is, mijn fysieke lichaam is het levende vlees waardoor ik hemel op aarde tot stand breng en creëer als mijn gedachten, woorden en daden en zo eer, respecteer, beschouw, koester en ondersteun ik mijn fysieke lichaam alsof ik mijzelf zou koesteren als gelijke: mijn lichaam ben ik.

21    Wij zijn de verandering in de wereld en in onszelf waar we op gewacht hebben: dus verbind ik mij om mijzelf en mijn leven toe te wijden zodat iedereen als een geheel zich kan realiseren dat niets zal veranderen wanneer wij niet veranderen in onze totale hoedanigheid, van binnen en van buiten.

22    Realiseren dat om in staat te zijn om mijzelf te veranderen in gedachten, woord en daad tot het meest effectieve levende wezen dat ik kan zijn en worden, ik mijzelf eerst moet leren kennen. Dus verbind ik mij om te onderzoeken, te reflecteren en te begrijpen hoe ik ben geworden zoals ik vandaag de dag ben, om de weg voor te bereiden en vanuit zelfcreatie een verantwoordelijk, bewust, zelfoprecht en  betrouwbaar iemand te worden voor mijzelf en dus voor iedereen.

23    Realiseren dat om in staat te zijn om bij te dragen aan de verandering in deze wereld, ik eerst mijzelf moet leren kennen als de wereld om mij heen. Dus ik verbind mijzelf te onderzoeken, te reflecteren op de werking van deze wereld van binnenuit en van buitenaf en zo de hedendaagse systemen gelijk te stellen om het best mogelijke leven aan iedereen op aarde te presenteren en te schenken.