Monday, May 16, 2016

Dag 766: De Misvattingen die je Geest maken over het Proces van Zelf-Realisatie





Aanvankelijk toen ik begon met het bewandelen van mijn Reis naar Leven als namelijk het realiseren van mezelf als 'wie ik werkelijk ben', dan dacht en geloofde (of eerder hoopte) ik dat 'wie ik werkelijk ben als een soort van boeddha is die als het ware gewoon aanwezig is en niet echt iets doet. Ik veronderstelde dat als ik mezelf zou realiseren als wie ik ben, dan zou ik gewoon kunnen 'zijn'. En ik geloofde dat 'gewoon zijn' en gewoon 'aanwezig zijn', wil zeggen dat ik als het ware zou verdwijnen uit deze wereld en dat ik niets meer te maken zou moeten hebben met deze wereld.

Ik 'hoopte' hierop en ik had die idee gevormd in mijn geest, omdat ik steeds angst gehad heb om mezelf uit te drukken. Voor mij was de idee om te 'verdwijnen' en om dus niet echt meer uit te drukken iets dat voortkwam uit mijn eigen angsten, onzekerheden en twijfels die ik zelf had verbonden met mezelf uitdrukken.  Mijn startpunt om mijn proces te bewandelen was dus in feite het willen wegvluchten en vermijden van die angsten.

Wat ik echter toen niet besefte was dat 'aanwezig zijn' helemaal niet wil zeggen dat je daar zomaar zit en amper nog beweegt en dat je fysiek haast onbeweeglijk zou zijn. Integendeel, hier in en als de fysieke realiteit aanwezig zijn wil zeggen dat je ook net participeert en in interactie treed met de realiteit om je heen. Ik had een idee gevormd in mijn geest van wat het wilde zeggen om mijn geest te stoppen en terug te keren naar het fysieke, net zoals de idee dat als je je emoties stopt dat je dan levensloos wordt en dat je dan niet echt meer jezelf bent of jezelf uitdrukt.

In wezen is het stilleggen van je geest net het tegenovergestelde dan wat je aanvankelijk denkt. Voor mij was de idee die ik had gevormd bijvoorbeeld afkomstig vanuit mijn eigen verlangen om mijn eigen angsten en onzekerheden in verband met het omgaan met mensen en mijn omgeving. Ik was dus op onderbewust vlak in feite op zoek naar een manier om te 'verdwijnen' of op de één of andere manier mijn eigen angsten te kunnen ontwijken en dus niet te hoeven werkelijk aanwezig te zijn en fysiek te communiceren en mezelf uit te drukken in relatie tot de mensen om mij heen. Daardoor bekeek ik het proces van zelf-realisatie vanuit die ogen en verwachting, maar besefte ik absoluut niet wat er de eigenlijke realiteit van zou zijn.

Zo ook bekijken mensen die bijvoorbeeld eerder weerstand zouden ervaren tegenover de idee van te 'verdwijnen' of geen persoonlijkheid meer te hebben zonder emoties, dit proces ook vanuit die gekleurde blik van hun eigen angsten. Voor mij was het een verlangen en voor anderen is het een angst om te verdwijnen, maar beide gevallen zijn gebaseerd op een vals beeld en interpretatie van wat het wil zeggen om uit je geest te stappen of je emoties te stoppen.

Wordt vervolgd in Dag 767

No comments:

Post a Comment