In het
herdefinieren van het woord "Ik" kijk je dus eerst naar hoe het woord
in en door je geest tot zover doorheen je leven gedefinieerd is. Als ik
bijvoorbeeld kijk naar het woord, dan zie ik dat het voornamelijk gedefinieerd
is door het bewustzijn systeem. En dit wil zeggen dat het woord "ik"
voornamelijk verwijst naar mijn 'identeit' en mijn 'persoonlijkheid' en de
aspecten van mezelf die hoofdzakelijk in mijn geest bestaan in termen van 'wie
ik ben' en hoe ik mezelf met andere woorden definieer in mijn geest.
"Ik"
is dus verbonden met dingen zoals vergelijking, als in het vergelijken van
mezelf met andere mensen teneinde mezelf te kunnen beoordelen en afmeten en
daarin mezelf te kunnen afscheiden van andere mensen. Het is verbonden met gedachten, gevoelens en
emoties als hoe ik mezelf gedefineerd
heb in mijn geest. Het 'ik' van de geest draagt steeds al mijn herinneringen
met zich mee, want mijn herinneringen is wat ik in mezelf meedraag als
referentie voor wie ik ben in het huidige moment.
Het 'ik'
in de geest is in feite al de dingen die ik in mezelf aanvaard en toegestaan
heb in termen van de beoordelingen in mijn geest, de gedachten, de reacties, de
herinneringen, de geloofsystemen, enzovoort. Dus je zou kunnen zeggen dat elke
keer je 'ik' zegt, dat je dan in feite jezelf even eraan herinnert dat 'wie je
bent' een bewustzijnssysteem is. Het houdt je vast in hetzelfde patroon en
zorgt er op subtiele wijze voor dat jij niet van je 'pad' afwijkt en dat jij
jezelf blijft definieren in en als je geest.
Eenmaal
je dan hebt uiteengezet hoe het woord 'ik' op voorgeprogrammeerde wijze
gedefinieerd is in je geest, is het een kwestie van te kijken naar wat de
eigenlijke definitie van het woord is, in de zin van wat het woord op zich
eigenlijk wil zeggen in z'n puurste staat, zonder al de persoonlijke
associaties en verbindingen in onze geest.
Dit is
hoe het woordenboek dit woord definieert:
- De uitdrukking waarmee de denkende mens de eenheid van lichaam, denken en voelen aanduidt en die aldus scheidt van zijn omgeving en andere subjecten
Hierin
zien we duidelijk hoe het woord 'ik' verwijst naar de 'denkende mens', de geest
en wie we denken dat we zijn en hoe we onszelf ervaren vanbinnen. Een andere
definitie in het woordenboek is:
- noemt de persoon die aan het woord is, eerste persoon enkelvoud, subject
Deze
definitie is al wat meer subjectief en praktisch, en gebaseerd op de fysieke
werkelijkheid. Hier zie je dat op vlak van de fysieke werkelijkheid
dingen niet zo complex moeten zijn. 'Ik' is in feite dus simpelweg een
term die gebruikt wordt om te verwijzen naar de persoon die aan het woord is,
kwestie van verwarring te vermijden in communicatie. Het is als het ware dus
een 'werkend woord', een woord dat een praktische functie heeft.
Het woord
'ik' hoeft helemaal niet te impliceren dat je een geest hebt met gedachten en
interne ervaringen, omdat dan het woord ik in feite een andere invulling zal
krijgen voor elk individu. We spreken dan dezelfde taal niet werkelijk
omdat 'ik' voor de ene persoon een heel andere lading zal hebben dan voor de
ander - afhankelijk van hoe beiden zichzelf definieren in hun geest.
In de
eerste definitie wordt dus in feite de realiteit van de geest, van het
bewustzijn bekrachtigd en wordt onze werkelijkheid met andere woorden onnodig
meer complex gemaakt omdat we nu elke keer we het woord 'ik' uitspreken in
feite de hele lading van ons complete bewustzijn naar boven halen. Terwijl, de
tweede definitie is al heel wat luchtiger, simplistischer en absoluut
ongecompliceerd - om niet te zeggen duidelijker en rechttoe rechtaan. Deze
definitie is zelfs toepasbaar voor elk levend wezen, het staat ons toe om te
realizeren dat je niet een 'denkend wezen' hoeft te zijn om een 'ik' te zijn.
Elk wezen is 'ik', een individu. En elk wezen heeft een stem die telt, of het
nu een denkend wezen is of niet.
No comments:
Post a Comment