Dag 784: Hoe de meest Simpele woorden zoals "Ik" gekaapt worden door de geest

In het herdefinieren van het woord "Ik" kijk je dus eerst naar hoe het woord in en door je geest tot zover doorheen je leven gedefinieerd is. Als ik bijvoorbeeld kijk naar het woord, dan zie ik dat het voornamelijk gedefinieerd is door het bewustzijn systeem. En dit wil zeggen dat het woord "ik" voornamelijk verwijst naar mijn 'identeit' en mijn 'persoonlijkheid' en de aspecten van mezelf die hoofdzakelijk in mijn geest bestaan in termen van 'wie ik ben' en hoe ik mezelf met andere woorden definieer in mijn geest.

"Ik" is dus verbonden met dingen zoals vergelijking, als in het vergelijken van mezelf met andere mensen teneinde mezelf te kunnen beoordelen en afmeten en daarin mezelf te kunnen afscheiden van andere mensen.  Het is verbonden met gedachten, gevoelens en emoties  als hoe ik mezelf gedefineerd heb in mijn geest. Het 'ik' van de geest draagt steeds al mijn herinneringen met zich mee, want mijn herinneringen is wat ik in mezelf meedraag als referentie voor wie ik ben in het huidige moment.

Het 'ik' in de geest is in feite al de dingen die ik in mezelf aanvaard en toegestaan heb in termen van de beoordelingen in mijn geest, de gedachten, de reacties, de herinneringen, de geloofsystemen, enzovoort. Dus je zou kunnen zeggen dat elke keer je 'ik' zegt, dat je dan in feite jezelf even eraan herinnert dat 'wie je bent' een bewustzijnssysteem is. Het houdt je vast in hetzelfde patroon en zorgt er op subtiele wijze voor dat jij niet van je 'pad' afwijkt en dat jij jezelf blijft definieren in en als je geest.

Eenmaal je dan hebt uiteengezet hoe het woord 'ik' op voorgeprogrammeerde wijze gedefinieerd is in je geest, is het een kwestie van te kijken naar wat de eigenlijke definitie van het woord is, in de zin van wat het woord op zich eigenlijk wil zeggen in z'n puurste staat, zonder al de persoonlijke associaties en verbindingen in onze geest.

Dit is hoe het woordenboek dit woord definieert:

• De uitdrukking waarmee de denkende mens de eenheid van lichaam, denken en voelen aanduidt en die aldus scheidt van zijn omgeving en andere subjecten

Hierin zien we duidelijk hoe het woord 'ik' verwijst naar de 'denkende mens', de geest en wie we denken dat we zijn en hoe we onszelf ervaren vanbinnen. Een andere definitie in het woordenboek is:

• noemt de persoon die aan het woord is, eerste persoon enkelvoud, subject

Deze definitie is al wat meer subjectief en praktisch, en gebaseerd op de fysieke werkelijkheid. Hier zie je dat op vlak van de fysieke werkelijkheid dingen niet zo complex moeten zijn. 'Ik' is in feite dus simpelweg een term die gebruikt wordt om te verwijzen naar de persoon die aan het woord is, kwestie van verwarring te vermijden in communicatie. Het is als het ware dus een 'werkend woord', een woord dat een praktische functie heeft.

Het woord 'ik' hoeft helemaal niet te impliceren dat je een geest hebt met gedachten en interne ervaringen, omdat dan het woord ik in feite een andere invulling zal krijgen voor elk individu. We spreken dan dezelfde taal niet werkelijk omdat 'ik' voor de ene persoon een heel andere lading zal hebben dan voor de ander - afhankelijk van hoe beiden zichzelf definieren in hun geest.

In de eerste definitie wordt dus in feite de realiteit van de geest, van het bewustzijn bekrachtigd en wordt onze werkelijkheid met andere woorden onnodig meer complex gemaakt omdat we nu elke keer we het woord 'ik' uitspreken in feite de hele lading van ons complete bewustzijn naar boven halen. Terwijl, de tweede definitie is al heel wat luchtiger, simplistischer en absoluut ongecompliceerd - om niet te zeggen duidelijker en rechttoe rechtaan. Deze definitie is zelfs toepasbaar voor elk levend wezen, het staat ons toe om te realizeren dat je niet een 'denkend wezen' hoeft te zijn om een 'ik' te zijn. Elk wezen is 'ik', een individu. En elk wezen heeft een stem die telt, of het nu een denkend wezen is of niet.

Dag 645: Bouwen we onze Identiteit op een Angst om Niet te Bestaan?

In deze blog deel ik zelf-vergeving in relatie tot het gebeurde dat ik in de voorgaande blogs heb neergeschreven en onderzocht, zodat ik mezelf kan ondersteunen en assisteren in relatie tot het patroon van zelf-onderdrukking dat vaak de kop opsteekt wanneer ik mij in groepen van mensen bevindt. Een patroon waarin ik mij meer specifiek afgescheiden, minderwaardig en vreemd begin te voelen.

Dit patroon heb ik grondig onderzocht in de voorgaande blogs teneinde te komen tot een inzicht in de werking en de oorsprong van dit patroon, zodat ik de basis heb om nu zelf-vergeving toe te passen (via schrijven en spreken), als de tweede stap in mijn proces van het veranderen en transformeren van dit specifieke patroon van zelf-onderdrukking. In het toepassen van zelf-vergeving pel ik de lagen af van hoe dit patroon in mezelf bestaat om zodoende mezelf de kans te geven om een nieuwe manier van bestaan toe te passen in de momenten waarin doorgaans het patroon van zelf-onderdrukking het overneemt.

Zelf-Vergeving

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de emotionele ervaringen die in mezelf opkomen wanneer ik mij in een groep van mensen bevind, waarin ik mij dan plots alleen, afgescheiden en vreemd voel in mezelf - en te geloven dat deze ervaring is wie ik ben omdat ik mij steeds zo gevoeld heb doorheen mijn leven

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd automatisch een emotionele ervaring binnenin mezelf te aanvaarden als 'wie ik ben' enkel en alleen omdat het opkomt in mezelf en omdat ik in mijn herinneringen momenten heb opgeslagen waarin ik mij ook zo heb gevoeld en waarin ik ook steeds automatisch en zonder verpinken heb gelooft en vertrouwd dat deze ervaring is wie ik werkelijk ben

En dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn herinneringen van mezelf af te scheiden en macht te geven over wie ik ben door te bestaan in en als het geloof en de idee dat mijn herinneringen mij zeggen wie ik ben - in de plaats van mijn macht te erkennen binnenin mezelf als de macht om voor mezelf te beslissen in dit moment wie ik ben, in het besef dat ik één en gelijk sta met mijn herinneringen en dat ik de bepalende factor ben in relatie tot hoeveel zeggingskracht mijn herinneringen hebben over mij

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vertrouwen te plaatsen in het gevoel en het geloof dat ik alleen en eenzaam en vreemd ben dat opkomt in mezelf wanneer ik merk dat ik mij in een groep mensen bevindt, in de plaats van mijn ogen te gebruiken om de fysieke realiteit te zien en op te merken als wat ze werkelijk is en hoe ze in wezen bestaat, en in te zien dat ik niet alleen ben omdat ik hier ben in het fysieke bijzijn van miljoenen en biljoenen wezens in deze fysieke realiteit en dat dus het gevoel en het geloof dat ik alleen en eenzaam ben, een illusie die bestaat in de geest en in wezen niet te vertrouwen is omdat het niet in lijn staat met de eigenlijke werkelijkheid

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat de neiging in mezelf om mijn vertrouwen te plaatsen in de emotionele ervaring van eenzaamheid, afscheiding en inferioriteit die opkomt in mezelf wanneer ik mij bij mensen bevindt, in de plaats van te vertrouwen in de eigenlijke fysieke feiten, zoals het feit dat ik niet alleen ben in dit fysieke bestaan,  in wezen gebaseerd is op een verlangen om mij speciaal te voelen en het gevoel te hebben dat ik een 'ik' ben, en dat die 'ik' afgescheiden bestaat van andere mensen

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd eerlijk te zijn met mezelf over waarom het in feite is dat ik mezelf vaak laat vallen in het emotionele patroon van eenzaamheid, inferioriteit en afscheiding in het bijzijn van andere mensen, door het oppervlakkige idee dat het gewoon is 'wie ik ben' te geloven - in de plaats van in te zien, te beseffen en te begrijpen dat als en wanneer ik in die ervaring ga in mezelf waarin ik mij afgescheiden begin te voelen van de mensen die ik zie om mij heen, dat ik dan in werkelijkheid op zoek ben naar een gevoel dat ik uniek en speciaal ben en dat ik een individu ben, omdat ik mij eigenlijk bedreigd voel in mijn ego door het zien van al die mensen om mij heen, aangezien ik 'mezelf' gedefinieerd heb in en als oppervlakkigheid en dus het gevoel heb dat mijn individualiteit en uniekheid dreigt te verdwijnen in het bijzijn van andere mensen die ik in mijn onderbewustzijn definieer als andere 'ikken'

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien en te beseffen dat wanneer ik mij in het bijzijn van andere mensen bevindt, dat er dan een angst in mezelf opkomt dat mijn individualiteit en uniekheid in het gedrang komt en dat ik als individu niet meer kan bestaan - omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn individualiteit en uniekheid als wezen te definieren in en als iets oppervlakkig en iets dat makkelijk in het niets kan verdwijnen en dat in wezen niet eens echt bestaat omdat ik niet eens stabiel kan blijven in mijn identiteit als individu wanneer ik mij in het bijzijn van mensen bevindt

En ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op die angst om mijn individualiteit en uniekheid te verliezen wanneer ik bij mensen ben te reageren met een opzettelijk opwekken van emotionele ervaringen van alleenheid, afscheiding en inferioriteit, gewoon zodat ik een interne ervaring kan creëren in mezelf waarin ik mezelf een gevoel kan geven dat ik speciaal ben en dat ik 'besta' in mezelf - in de plaats van in te zien en te beseffen dat dit gevoel van schijnbare uniekheid en individualiteit een illusie is omdat het gebaseerd is op een angst om niet te bestaan

En dus ik vergeef mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de angst om niet te bestaan macht te geven over mezelf door in een emotionele reactie te gaan teneinde te proberen een ervaring te creëren in mezelf dat ik wel besta - in de plaats van eerlijk te zijn met mezelf en die angst te onderzoeken zodat ik kan begrijpen en inzien waarom en hoe die angst bestaat in de eerste plaats en of die angst in feite al dan niet relevant is

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat het feit dat ik het gevoel krijg dat 'ik' niet meer kan bestaan of dat mijn individualiteit, speciaalheid en uniekheid dreigt te verdwijnen in het bijzijn van andere mensen, in wezen aantoont dat het 'ik' dat ik heb aanvaard als 'wie ik ben' nooit echt geweest is omdat het niet op zichzelf kan bestaan in elke situatie, omdat het gebaseerd is op ideëen en percepties over 'wie ik ben' in relatie tot 'andere mensen', in de plaats van dat het een stabiele uitdrukking is van mezelf als een onveranderlijke expressie van het leven zelf

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf om mijn eigen identiteit, uniekheid, individualiteit en speciaalheid te creëren, zodat ik in elke situatie en in elk moment weet wie ik ben en zodat ik niet beïnvloedbaar zou zijn door emotionele reacties die een consequentie zijn van het feit dat ik mijn creationele macht in de handen van het ego van de geest heb gelegd

Dag 325: Wie ben Ik als Verkrachting?

Dit is een onderbreking in de Paranoia Series die ik was begonnen in verband met de Paranoia van Seksuele Fantasiëen en de Consequenties daarvan die ik bekeek door het fenomeen 'verkrachting', als een gemanifesteerde fysieke consequentiele uitdrukking van de participatie van een individu in Seksuele Fantasiëen, te onderzoeken.

De 'Reis naar Leven' is namelijk niet enkel dingen onderzoeken, maar vooral verantwoordelijkheid nemen voor al wat bestaat door de relatie te onderzoeken die ik in mezelf heb toegestaan te bestaan met al wat bestaat --- en daarin te onderzoeken en in te zien hoe ik het startpunt ben van 'het bestaan' in en als bijvoorbeeld 'de menselijke samenleving' en al de consequenties die zich voordoen in de samenleving, zoals 'verkrachting'. Dit is de enige manier waarop die consequenties gestopt kunnen worden - is wanneer ik er verantwoordelijkheid neem, wanneer ik de 'grenzen' van mijn 'bewustzijn' en van wat ik ervaar als 'mijn leven' en 'mezelf' doorbreek en alles wat in deze wereld gebeurt en bestaat zie en erken als een deel van mezelf, een deel van 'wie ik ben' als 'het bestaan'. Enkel dan kan ik als 'het bestaan' de delen van mezelf die consequentieel en dysfunctioneel zijn, zoals bvb 'verkrachting', voor eens en voor altijd stoppen -- gegeven dat ik eerst en vooral zie en begrijp precies hoe ik besta in en als 'verkrachting' en hoe en waarom 'verkrachting' een deel geworden is van 'wie ik ben' als 'het bestaan'.

En dat is het doel geweest van de 'Paranoia-blogs' over 'verkrachting' - is mezelf de vraag stellen 'Hoe draag ik bij tot het bestaan van verkrachting?'. Ik heb tot op dit punt 'verkrachting' steeds onderzocht en benaderd vanuit de maatschappelijke patronen die er bestaan als al de instituties in onze samenleving die het individu reguleren, controleren en vormgeven - en die uiteindelijk bijdragen tot het ontstaan en voortbestaan van 'verkrachting' - en heb daarin even mezelf in de rol van de 'onderzoeker'/'wetenschapper' geplaatst.

Wat de 'Reis naar Leven' blogs echter onderscheidt van andere wetenschappelijke blogs die maatschappelijke problemen onderzoeken, is het aspect van zelf-eerlijkheid en zelf-verantwoordelijkheid - het aspect van 'mezelf', het inzicht dat ik hier besta in en als deze realiteit, en dus is al wat hier bestaat bepaald door hoe ik het zie en ervaar, door mijn bestaan --- en is het gezond verstand dat al wat hier bestaat, bestaat omwille van hoe ik besta in en als mezelf - waarin het dus essentieel is om te onderzoeken hoe mijn bestaan en de manier waarop ik mezelf altijd heb aanvaard in en als mijn 'bestaan' heeft bijgedragen tot hoe de mensheid en 'het leven op aarde' bestaat in haar huidige vorm.

In de blogs die volgen zal ik dus mijn relatie tegenover de realiteit waarin ik mij bevind onderzoeken en hoe die relatie impliciet heeft bijgedragen tot het bestaan van verkrachting --- door bijvoorbeeld de Seksuele Fantasiëen die ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest, door allerlei betekenissen die ik heb gegeven aan het woord 'verkrachting', door beschuldiging te hebben toegestaan te bestaan in mezelf, door afscheiding toe te staan te bestaan in mezelf tussen 'vrouwen' en 'mannen' gebaseerd op beoordelingen over de lichamelijke expressie die ik zie met mijn ogen, door vooroordelen te hebben toegestaan te bestaan in mezelf tegenover 'mannen' en 'de mannelijke seksualiteit', door seksuele onderdrukking in de plaats van seksuele expressie, communicatie en openheid te hebben toegestaan te bestaan in mezelf,enzovoort...