Zelf-Correctie Dimensie
Wanneer en als iemand mij kritiek geeft en ik zie een beeld opdoemen in mijn gedachten van die persoon die 'boven' mij staat, dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat dit beeld een voorgeprogrammeerd idee is, verbonden met de gedachte dat 'als iemand mij kritiek geeft dan wil dat zeggen dat die persoon de baas over mij wli spelen en boven mij wil staan'
hierin zie, besef en realiseer mij dat die ik die gedachte in mijn geest heb opgebouwd doorheen mijn kindertijd in relatie tot de volwassenen in mijn omgeving zoals mijn ouders en leerkrachten --- waarin de interacties vaak van energetische aard waren waarin ik reageerde op hen en zij reageerden op mij en er uiteindelijk een machtsstrijd en conflict ontstond in mezelf omdat ik reageerde op hun tonaliteit waarin ze mij kritiek gaven, met angst om gestraft te worden ---- waardoor ik een negatieve ervaring van angst en de gedachte dat ik gestraft ga worden heb geassocieerd met 'kritiek krijgen' en uiteindelijk een weerstand heb opgebouwd in relatie tot 'kritiek krijgen' of enig welke vorm van ondersteuning krijgen van mijn omgeving
hierin zie, besef en begrijp ik dat ik mezelf heb gelimiteerd in mijn bestaan in deze wereld en in mijn ontwikkelingsproces als levend wezen door geen ondersteuning te aanvaarden van andere mensen --- door automatisch wanneer iemand mij ondersteuning wil bieden door bijvoorbeeld advies of tips te geven of een opmerking/bemerking te maken in verband met hoe iets beter zou gaan, te denken dat 'deze persoon mij bekritiseert' en dat die daarin 'de baas wil spelen over mij' en dat dit bijgevolg een teken is dat ik 'gestraft zal worden' omdat ik 'iets fout gedaan heb' -- en dan deze persoon en de ondersteuning die ze mij aanbieden, van mezelf weg te duwen en te denken van 'ik zal het zelf wel doen, ik heb geen hulp nodig - ik ben niet minder dan andere mensen'
en hierin zie, besef en begrijp ik dat dit patroon van weerstand ervaren tegenover het krijgen en ontvangen van hulp/ondersteuning/advies een voorgeprogrammeerd systeem is in de menselijke geest dat tijdens de kindertijd in de geest wordt geprogrammeerd en ervoor zorgt dat ik nooit meer werkelijk nog iets bijleer in mijn leven omdat ik weiger om de hulp of ondersteuning van andere mensen te aanvaarden en daarin niet inzie of besef of begrijp dat de enige manier om dingen te leren is net in interactie en samenwerking met andere mensen en dat 'dingen alleen willen doen' een ego-gedrag is, omdat ik nu eenmaal niet alleen besta - ik besta hier in deze realiteit, omringd door miljoenen levende wezens, mens, dier en plant en het is door middel van communicatie dat ik bijleer over wie ik ben in relatie tot al wat hier bestaat
wanneer en als ik een ervaring van inferioriteit zie opkomen in mezelf wanneer iemand mij kritiek geeft, dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat de geest opzettelijk negatieve ervaringen en reacties gebruikt om mijn aandacht af te leiden van het moment --- wanneer de geest ziet dat haar voortbestaan als gelimiteerd systeem wordt bedreigd --- en dus, in de plaats van te overwegen wat deze persoon tegen mij te zeggen heeft, duik ik eerder weg in een emotionele reactie van angst die op zich compleet overbodig is
Wanneer en als ik een emotionele ervaring van woede zie opkomen in mezelf tegenover de persoon die mij kritiek heeft gegeven, dan stop ik en ik adem --- en ik zie, besef en realiseer mij dat die reactie van woede een teken is dat ik in het ego van de geest besta en een specifiek idee van mezelf wil verdedigen --- en dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een idee te projecteren in mijn geest dat ik 'intelligent' ben en dus wanneer iemand mij kritiek geeft denk ik dat die 'intellgentie' in vraag gesteld wordt en dan reageer ik met woede en backchat van 'wie denk je wel niet dat je bent' en 'denk je dat ik dat niet weet soms' en 'ik ben toch niet dom!' en 'denk je soms dat je beter bent dan mij' omdat ik mijn intelligentie wil verdedigen
hierin zie, besef en begrijp ik echter dat als en wanneer ik iets in mezelf moet 'verdedigen' dat dit een teken is dat het niet echt was in de eerste plaats --- en dat dus die 'intelligentie' waarin ik mezelf heb gedefinieerd nooit eigenlijk echt geweest is, maar altijd een projectie was van mezelf dat ik wilde presenteren naar andere mensen toe --- om mijn omgeving te manipuleren opdat ze mij zouden zien en aanvaarden als 'één van hen' en mij bijgevolg zouden ondersteunen
hierin stel ik mezelf tot doel om voor mezelf te onderzoeken en ontdekken wat 'intelligentie' werkelijk is op fysiek, realistisch, werkelijk vlak - zodat ik werkelijk 'intelligentie' kan leven op een manier die niet verdedigd moet worden, een manier die Echt is en niet zomaar een beeld/idee dat ik van mezelf verkondig en promoot --- zodat ik, wanneer en als ik kritiek krijg van andere mensen, niet emotioneel reageer en hun ondersteuning onmiddellijk verwerp vanuit een voorgeprogrammeerde reactie, maar eerder stabiel blijf staan in mijn schoenen in en als een besef van wie ik ben als HIER, en vanuit die stabiliteit de woorden van die persoon in overweging neem en een beslissing maak in en als ware intelligentie, als het samenbrengen van alle punten en perspectieven en dimensies in en als een situatie in eenheid en gelijkheid
