Dag 554: Van Mezelf Verliezen in Angst van de Toekomst Naar Zelf-Creatie

 Dag 554: Van Mezelf Verliezen in Angst van de Toekomst Naar Zelf-Creatie

Het Transformatieproces van het Patroon van Zelf-Sabotage

In de voorgaande blog heb ik uiteengezet hoe en waarom het van grote waarde is om, na de eerste stap te zetten in het loslaten en veranderen van het zelf-saboterende patroon van het participeren in toekomstprojecties - die eerste stap zijnde het toepassen van zelf-onderzoekend schrijven in zelf-eerlijkheid waarin ik dit specifieke patroon voor mezelf grondig bekeken heb in relatie tot hoe het bestaat in mijn eigen geest en 'wie ik ben' in en als dit patroon en daarop volgend het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie - om daarna niet te verwachten en veronderstellen dat dit patroon nu volledig uitgewerkt en gecorrigeerd en veranderd is, maar om eerder open te staan voor 'nieuwe ontwikkelingen' in de zin van het inzien dat dit patroon weer zal naar boven komen zodat jij jezelf kan testen en zodat je kan zien hoe effectief je toepassing in het veranderen en corrigeren van het patroon eigenlijk geweest is.

En, wat ik bij mezelf gemerkt heb nadat ik deze eerste stap heb toegepast in het veranderen en corrigeren van specifieke patronen in mijn geest - is dat deze patronen daadwerkelijk na een tijdje weer naar boven komen en dat ik mezelf erop betrapte dat ik erin participeerde --- waarna ik mij dan verslagen en teleurgesteld ging voelen in mezelf omdat ik onmiddellijk reageerde met de gedachte dat ik gefaald had in mijn toepassing en dat alles voor niets geweest was. Maar dat was omdat ik niet specifiek genoeg was in mijn observatie van mezelf in en als mijn participatie in het patroon - in de zin van dat, wanneer ik dan nogmaals het gereedschap van zelf-onderzoekend schrijven in zelf-eerlijkheid toepaste in relatie tot het wederom onderzoeken welke gedachten, gevoelens en emoties er opkwamen in mijn geest terwijl ik in het patroon zat en wat er in mezelf omging terwijl het patroon zich uitspeelde in mezelf --- dan zag ik en kwam ik tot de vaststelling dat ik andere aspecten en dimensies kon zien van hetzelfde patroon dat ik aanvankelijk had opgemerkt in mijn geest.

Ik kwam dus op een nieuwe laag die verborgen lag onder de eerste laag die ik had 'ontrafeld' en 'afgepeld' in de eerste stap - een nieuwe laag die dus ook uitgeschreven en onderzocht diende te worden opdat ik het patroon dat ik aan het veranderen was beter kon begrijpen in relatie tot hoe het precies bestaat in mezelf. Ik bedoel, de dingen die ik zag na het toepassen van de eerste stap wanneer ik het gereedschap van schrijven nogmaals toepaste, waren verbindingen in mijn geest die ik daarvoor niet zag omdat die eerste laag van gedachten, gevoelens en emotionele reacties in de weg zat,  waarin ik dus maar één dimensie kon zien van hoe dat patroon in mezelf bestond.

Het patroon van het participeren in toekomstprojecties en de neiging om mezelf te verliezen in gevoelens en emotionele reacties op toekomstprojecties in mijn geest zal ik dus nog nader bekijken en verder onderzoeken in en als mijn proces van het daadwerkelijk veranderen van dit patroon en systeem in en als mezelf - omdat ik vastberaden ben om mezelf hierin absoluut te veranderen - omdat ik zie, begrijp en besef welke de consequenties zijn, geweest zijn en zullen zijn van mijn participatie in dit gedachten-construct. Ik zie, besef en begrijp de mate waarin ik mijn eigen leven en bestaan en potentieel in deze wereld en in mijn leven heb gesaboteerd door te participeren in dit patroon en door mezelf te definieren in en als dit patroon zonder ooit de moeite te hebben gedaan om mijn interne wereld en realiteit te begrijpen en te onderzoeken. En ik zie, besef en begrijp dat mijn bestaan, mijn leven en ik zelf van grote waarde is omdat ik, door het simpele feit dat ik hier besta als een fysieke levensvorm in en als deze fysieke realiteit, een enorme kans en potentieel en mogelijkheid heb om iets te 'creëren', om 'mezelf' als het ware te creëren en vorm te geven en om mijn omgeving en omwereld te creëren en vorm te geven --- iets dat ik nog nooit in mijn leven werkelijk heb overwogen of ingezien, dat ik het vermogen heb om op te staan in deze wereld en daadwerkelijk een sturende, creërende en beslissende kracht te zijn, dat ik met andere woorden het vermogen, de kans en de mogelijkheid heb om de wereld te veranderen --- en al wat ik daarvoor moet doen, is mezelf eerst veranderen zodat ik in de eerste plaats mijn eigen potentieel en vermogen realiseer en ontwikkel en dan over kan gaan tot het realiseren en ontwikkelen van het potentieel van deze fysieke wereld en realiteit om een wereld te worden die het beste is voor al het leven.

Dag 550: Hoe ik mijn Toekomst Saboteerde door Mijn Obsessie met De Toekomst

 Dag 550: Hoe ik mijn Toekomst Saboteerde door Mijn Obsessie met De Toekomst

 Het Transformeren van toekomstprojecties als zelfsabotage

Om verder te gaan op Dag 549 waarin ik mijn proces heb onderzocht en bekeken in relatie tot het transformeren van een specifieke ervaring van onzekerheid in relatie tot toekomstprojecties die opkomen in mijn geest - waarin ik in de vorige blog had vastgesteld hoe het systeem werkt en functioneert waarin deze toekomstprojecties bestaan in en als de geest - en hoe het is dat dit specifieke systeem van het projecteren van mezelf en mijn leven in een toekomstbeeld in mijn geest in wezen een sabotagemechanisme is in en van de geest.

En daarin had ik ingezien en beseft, door middel van het toepassen van het gereedschap van schrijven waarin ik door middel van het uitschrijven van hoe ik dit specifieke mechanisme en patroon in mijn geest ervaar, al de dimensies onderzoek en bekijk die ik kan vinden in relatie tot hoe het is dat het patroon van toekomstprojecties in de geest bestaat. Ik had dus ingezien dat wanneer ik mezelf toesta in mijn geest te gaan in en als toekomstprojecties, dat, waar ik eigenlijk mee bezig ben is het projecteren van mijn eigen onzekerheden, angsten en twijfels die al in mezelf bestaan in relatie tot mijn eigen vaardigheden in dat beeld van de 'toekomst' en dus uiteraard ben ik in feite mezelf gewoon angst aan het aanjagen - waardoor ik zelfs uiteindelijk soms de beslissing maak om ergens niet mee door te gaan of iets op te geven gewoon omdat ik angst heb van die toekomstprojecties die verzadigd zijn van mijn eigen angsten in mijn geest.

Omdat, een punt dat ik zelf ook nooit begrepen heb en dat ik nu pas in mijn proces van het wandelen door mijn geest heb beseft - is dat de geest werkelijk niet te vertrouwen is. Ik bedoel, ik heb altijd mijn geest vertrouwd, met andere woorden bijvoorbeeld in relatie tot die toekomstprojecties in mijn geest - ik vertrouwde altijd op die projecties, ik geloofde dat de angsten die opkwamen in mezelf 'echt' waren en 'mezelf' waren en dat - omdat ik mijn angsten zie uitspelen in mijn verbeelding als die toekomstprojecties in mijn geest, en omdat ik daar emotioneel op reageer in mezelf, dat het daarom ook zo zal gaan. Ik heb echter nooit ingezien dat de menselijke geest in en als mezelf een soort van machine is die niet bestaat volgens wat het beste is voor mij. Mijn geest is iets dat enkel bestaat met als enige doel om energie op te wekken - als een soort generator.

Want, ik bedoel, de toekomstprojecties en beelden die opkomen in mijn geest bestaan altijd in langs de ene kant idealen die ik projecteer in de toekomst waarin ik mij inbeeld dat mijn leven 'positief' verloopt en langs de andere kant zie ik mijn angsten geprojecteerd waarin ik mij inbeeld dat mijn leven 'negatief' zal verlopen. En daarin zit ik dan gevangen in een polariteit van angst en verlangen/verwachting in mezelf als een positieve en een negatieve ervaring in relatie tot iets dat op zich eigenlijk niet echt is. Want, ik bedoel, die toekomstprojecties in mijn geest zijn letterlijk verbeelding, want ik kan namelijk onmogelijk weten wat de toekomst zal brengen - ik ben niet in staat om te voorspellen hoe de realiteit zal gaan en verlopen, ik kan niet eens voorspellen wie ik zal zijn in de toekomst, in de zin van dat ik niet weet welke vaardigheden ik nog zal of kan ontwikkelen of hoe ik die vaardigheden precies zal ontwikkelen, omdat… ik het nu eenmaal nog nooit gedaan heb. Zo simpel is het.

Maar ik heb dat nooit beseft omdat ik blindelings vertrouwen plaatste in mijn eigen geest alsof het een soort van goddelijke entiteit was in mezelf -- nooit inziend en beseffend dat de geest een supersimplistisch systeem is dat enkel ervaringen wil creëren - angst en opwinding, emoties en gevoelens - en dat doet het door middel van beelden en plaatjes in de geest, precies zoals een Disneyfilm bijvoorbeeld ook beelden en plaatjes laat zien van langs de ene kant de prins en de prinses en hun liefde en magische vrienden, en langs de andere kant de kwaadaardige tovenaar of heks --- het zijn maar plaatjes die als enige doel hebben om energie op te wekken in het kind, emoties en gevoelens. Simpel -- de plaatjes op zich hebben geen enkel praktisch nut. Net zoals mijn eigen verbeelding en toekomstprojecties op zich geen enkel praktisch nut hebben - want al wat ze werkelijk doen is het opwekken en genereren van emotionele en gevoelens reacties in mezelf waarin ik dan verloren geraak en waardoor ik uiteindelijk zelfs mijn toekomst ga opgeven. Dat is dan ook net het absurde van de hele situatie - is dat ik in mijn obsessie met 'de toekomst' als die beelden in mijn geest, mijn toekomst net ga saboteren omdat ik mij zo verloren voel in mijn gevoelens en emotionele reacties op al die beelden in mijn geest dat ik niet eens meer weet hoe ik in godsnaam aan die 'toekomst' moet beginnen in de eerste plaats.

Wordt Vervolgd in Dag 551

Dag 549: De illusie van Angst als Raadgever in het maken van Toekomstplannen

 Dag 549: De illusie van Angst als Raadgever

Het transformeren van angst van de toekomst tot zelf-besturing in het Moment

Dit is een verderzetting van de voorgaande blogs waarin ik het patroon van het reageren met onzekerheid binnenin mezelf in relatie tot kennis en informatie en de idee dat ik bepaalde dingen moet weten of dat ik bepaalde dingen niet weet en in relatie voornamelijk tot de idee dat er specifieke dingen zijn die ik moet weten in deze wereld.

In Dag 546 was ik de blauwdruk beginnen uiteenzetten van hoe ik dit proces van het veranderen van mijn interne reactie  op die voorgeprogrammeerde idee in relatie tot het 'weten' of 'niet weten' van dingen op een praktische manier zal benaderen en bewandelen --- door drie specifieke situaties te zoeken en te omschrijven voor mezelf waarin ik zie dat ik, in mijn dagelijkse leven en interactie met mijn omgeving, in dat patroon stap van het reageren met onzekerheid in mezelf in relatie tot andere mensen en in relatie tot het hebben van specifieke vaardigheden, talenten, kennis en informatie met betrekking tot het leven en bestaan in deze wereld.

En in deze blog zal ik de eerste situatie bekijken vanuit het oogpunt van het onderzoeken hoe ik een praktische oplossing en correctie kan formuleren voor mezelf om mezelf als het ware te 'herprogrammeren' in relatie tot het creëren van een vervangende structuur voor die momenten waarin ik mezelf in die specifieke situatie bevindt.

Dit is wat ik had gedefinieerd als zijnde de eerste situatie:

Wanneer ik denk aan mijn toekomst en specifiek aan wat ik wil doen in en met mijn leven en het specifieke 'beroep' dat ik wil uitvoeren - dan komt er een angst op in mezelf verbonden met de gedachten in mijn geest in relatie tot het niet weten hoe ik het zal moeten aanpakken, wat ik zal moeten doen om dat plan uit te werken in de fysieke realiteit - en tesamen met die ervaring van angst komt er zelfs een soort van 'opgeven' ervaring naar boven waarin ik als het ware in mijn achterhoofd de overtuiging heb gecreëerd dat 'het mij niet zal lukken' en 'dat ik er niet toe in staat ben' en dat 'ik zal falen', etcetera.

Ok, dus de eerste stap in het transformeren van dit patroon dat zich hier in deze situatie afspeelt, is het onderzoeken van wat er precies gebeurt in mijn geest en hoe ik precies in mezelf reageer door middel van gereedschap van schrijven.

Dus het probleem dat zich toont in deze specifieke situatie is dat ik denk aan mijn 'toekomst', specifiek in relatie tot dingen waar ik geen zekerheid over heb, zoals bijvoorbeeld geld en wat ermee te maken heeft zoals een job uitvoeren -- namelijk de hoofdzakelijke overlevings-factoren in mijn leven in deze wereld. En in die toekomstprojecties en -verbeelding link ik dat punt van 'ik weet niet precies hoe mijn toekomst zal verlopen in relatie tot die specifieke punten' aan allerlei twijfels over mijn eigen vaardigheden en kennis en kunde en gebaseerd daarop creëer ik dan een ervaring van onzekerheid en angst in mezelf in relatie tot de toekomst.

Die ervaring van onzekerheid en angst in relatie tot 'de toekomst' en specifiek in relatie tot mijn twijfels over mijn eigen capaciteiten om te doen  en uit te voeren wat het is dat ik wil doen en uitvoeren, 'verlamt' mij in mijn dagelijkse bestaan en in hoe ik mezelf uitdruk en beweeg in mijn dagelijkse realiteit en leven - omdat ik in mijn geest mij zorgen zit te maken over mijn toekomst en over het al dan niet kunnen behalen en bereiken en uitvoeren van specifieke ideëen en idealen in mijn geest in relatie tot wat ik wil doen en wie ik wil zijn en worden in mijn leven. En omwille van die zorgen in mijn geest over de toekomst, ga ik dan proberen mijn huidige beweging en uitdrukking en interactie met mijn omgeving proberen te sturen en controleren en in wezen beperken en limiteren omdat ik handel vanuit een angst in mezelf  om niet te kunnen doen, bereiken en behalen wat ik in mijn geest geprojecteerd heb als zijnde mijn 'toekomst'.

Maar dus, omdat die angst ongedefinieerd is en totaal niet praktisch is, het is gewoon een ervaring - ga ik ook niet op een praktische en berekende manier om met mijn huidige realiteit en wie ik ben op dit moment. Omdat, het is immers vreemd - dat ik vertrouw op die ervaring van angst om mij te zeggen hoe mijn toekomst er zal uitzien en hoe mijn leven er zou moeten uitzien, terwijl die ervaring van angst een eendimensionele energetische ervaring is in mezelf die op geen enkele manier enige richtlijnen biedt in verband met hoe ik die toekomstprojecties en -idealen op een praktische manier kan uitvoeren. Dus uiteraard, zolang ik mijn realiteit benader vanuit die angst, zal ik steeds het gevoel hebben dat ik verloren loop en dat ik eigenlijk niet weet waar ik echt mee bezig ben en waar mijn leven naartoe gaat.

Dus ik zal een manier moeten vinden om richting te geven aan mijn huidige leven en realiteit, zodanig dat ik duidelijk zie waar ik mee bezig ben en dat ik op mezelf kan berusten dat mijn handelingen en daden tot een specifiek resultaat zullen leiden.

Wordt Vervolgd in Dag 550