Showing posts with label vrees. Show all posts
Showing posts with label vrees. Show all posts

Saturday, March 11, 2017

Dag 808: De Oplossing voor Faalangst





Dit is een verderzetting op Dag 807: Hoe Faalangst je Zelf en Lichaam kan Verzieken waarin ik deelde hoe het patroon van angst om te falen, een patroon dat ik doorheen mijn leven heb geleeft, de kop opstak nu ik aan de aanvang van een groot project stond en welke de invloed was die dit patroon had op niet enkel mijn denken en ervaring van mezelf maar ook mijn fysieke lichaam en gezondheid.

In deze blog deel ik tot welke inzichten en realizaties ik ben gekomen middels het toepassen van het gereedschap van schrijven en zelf-vergeving, hetgeen mij heeft ondersteund om in een quantum moment het patroon van de angst om te falen te veranderen in mezelf en wel zo dat het me nu niet meer beinvloedt.

Wat ik me realiseerde is dat wat er gebeurt en wat ik doe in mijn eigen geest wanneer ik me in de angst om te falen bevindt, is dat ik als het ware een beeld heb van wat ik wil bereiken en hoe het project dat ik aan het opstarten ben er uiteindelijk moet uitzien en dat ik dan dat beeld aan mezelf probeer op te dringen vanuit een ervaring van dringendheid. Ik overlaad mezelf met gedachten over al de taken die ik nog moet volbrengen en al de dingen die ik nog moet doen om dat beeld te kunnen manifesteren en verwacht van mezelf dat ik die taken 'hier en nu' volbreng, zo snel mogelijk.

Uiteraard is het simpelweg onmogelijk voor mij om dit te doen en het is zelfs zo dat mij uiteindelijk geimmobiliseerd voel. Ik voel me zo overspoeld door de druk om het allemaal zo snel mogelijk gedaan te krijgen en door de chaos van veelvoud aan taken, dat ik niet eens weet of zie waar aan te beginnen. Deze hele ervaring van chaos, overspoeldheid en druk leidt dan er dan uiteindelijk toe dat ik het hele project gewoon wil opgeven omdat ik er een onaangename ervaring van aan het maken ben.

Wat ik besefte is dat ik realistisch gezien, hoeveel druk ik ook op mezelf leg en hoeveel ik me ook probeer op te jagen om sneller te zijn en meer te doen, eigenlijk maar zoveel kan doen als fysiek mogelijk is van moment tot moment. In mijn geest bestaat namelijk geen tijd of ruimte en lijkt het dus allemaal redelijk om van mezelf te verwachten dat ik alles 'hier en nu' klaarspeel, maar wanneer het aankomt op de fysieke werkelijkheid heb je te maken met factoren zoals tijd en ruimte waardoor je maar zoveel kan doen in een moment van ademhaling.

Ik kwam tot het begrip dat de ervaring van angst om te falen eigenlijk niet echt of relevant is omdat het simpelweg geen rekening houdt met de fysieke realiteit en met wat realistisch gezien mogelijk is. Welk project ik ook probeer uit te voeren en te manifesteren, ik zal immers altijd maar kunnen bewegen volgens het ritme van de fysieke werkelijkheid, ongeacht hoeveel ik mezelf probeer op te jagen in mijn geest. Uiteindelijk moet ik mezelf erbij neerleggen dat ik mezelf de nodige tijd en ruimte zal moeten geven om het project stap voor stap uit te voeren.

Dit begrip assisteerde mij om de ervaring van angst om te falen te laten vallen in mezelf en mezelf eerder naar een rust en stabiliteit te brengen, gepaard gaande met de wetenschap dat ik zowieso doe wat fysiek en realistisch gezien mogelijk is om mijn visie ter manifestatie te brengen en dat is al wat ik kan doen.

Nadat ik dit proces had bewandeld en de ervaring van angst in mezelf had kunnen veranderen, herstelde mijn lichaam ook meteen. De dag erop voelde ik me al niet meer zwak of ziek als hoe ik me voordien had gevoeld, hetgeen maar weer bevestiging was van de invloed die emoties kunnen hebben op je gezondheid en de macht en het vermogen dat je zelf hebt om jezelf te genezen door jezelf vanbinnen te veranderen.

Monday, March 6, 2017

Dag 807: Hoe Faalangst je Zelf en Lichaam kan Verzieken





Een van mijn grootste valkuilen, in de zin van patronen die ik doorheen mijn leven op al dan niet bewuste wijze geleeft heb, is steeds een angst om te falen geweest. Dit is steeds een grote 'valkuil' geweest voor mij omdat het een programma is in mijn geest dat opgebouwd is uit specifieke gedachten en ervaringen die geactiveerd worden in situaties waarin ik iets nieuws ga uitproberen of wanneer ik een bepaald plan in gedachten heb dat ik wil uitvoeren en waar ik tijd en moeite wil gaan insteken om het uit te voeren.

Deze gedachten en ervaringen komen dan, wanneer ik begin aan de uitvoering van dit plan, langzaam maar zeker naar boven en voor ik het weet begin ik zin te krijgen om te stoppen waar ik aan begonnen was en dus toch maar niet dit nieuwe project aan te vangen. Het is altijd zo geweest dat ik ook steeds daadwerkelijk stopte en als het ware mezelf opgaf door mijn plannen, dromen, wensen, verlangens en visies op te geven als datgene wat ik wilde verwezenlijken. Dit patroon noem ik de 'angst om te falen' omdat de ervaring ervan grotendeels bestaat uit een angst om uiteindelijk mijn plan toch niet te kunnen verwezenlijken en dan door al de emoties te moeten gaan die gepaard gaan met 'falen' en 'mislukken'.

Sinds een tijd ben ik ook bezig geweest met het voorbereiden van een onderneming waarin ik als zelfstandige zou kunnen beginnen - iets dat ik als het ware van de grond heb opgebouwd op basis van een visie dat ik voor ogen had en wilde manifesteren. Mezelf en dit patroon van 'angst om te falen' in mezelf kennende, trad ik zeer voorzichtig en langzaam en bouwde ik zeer langzaam maar zeker aan het manifesteren van mijn visie. Hoe meer ik zo verderging en consistent bleef in dit opbouwen, des te meer ik me ook zelf-verzekerd begon te voelen in wat ik aan het doen was en in mijn vaardigheden om deze visie te verwezenlijken.

Het was pas recentelijk, wanneer ik een meer definitieve beslissing moest gaan maken om van al wat ik tot nu toe heb opgebouwd mijn 'onderneming' en 'beroep' te maken, dat de angst om te falen weer in volle glorie naar voren trad. Aanvankelijk leek het kleine gedachten en reacties te zijn die zich op de achtergrond in mijn geest afspeelden. Subtiele ervaringen van onzekerheid over de toekomst en korstondige reacties van angst  op de gedachte of ik wel de vaardigheden bezit om hiervan mijn beroep te maken en een onderneming in stand te houden.

Na een aantal dagen voelde ik me ziek worden. Ik voelde me moe, mijn lichaam voelde zwak aan en ik ervoer die pijn achterin mijn keel dat steeds voor mij het voorteken is van ziekte. Het was dan dat ik besefte welke de mate is waarin deze angst om te falen eigenlijk invloed aan het hebben was op mezelf en bijgevolg mijn lichaam. Ik zag hoe ik me op verschillende vlakken in mezelf gelimiteerd en beperkt voelde en hoe ik me aan het laten onderdrukken was door deze angst, op vlak van mijn zelf-ervaring en -uitdrukking maar duidelijk ook op fysiek vlak.

 Ik besefte dat ik erover moest gaan schrijven teneinde mezelf te ondersteunen om tot een oplossing te komen en eens en voor altijd richting te geven aan dit patroon. Ik weet immers maar al te goed dat als ik de angst om te falen zomaar op de achtergrond in mijn geest laat verderdoen, dat ik dan langzaam maar zeker meer en meer twijfel en onzekerheid over mezelf en mijn beslissing zal gaan opbouwen en mezelf er zo uiteindelijk van zal overtuigen dat het beter is om op te geven, en dus te luisteren naar wat de angst me aan het influisteren is.

In de Dag 808 deel ik wat ik middels mijn schrijven heb gerealiseerd met betrekking tot welke oplossing ik kan toepassen om de angst om te falen te overstijgen en hoe ik mezelf heb kunnen versterken in mezelf en mijn lichaam en zodoende de op de loer liggende ziekte heb kunnen ontwijken.

Wednesday, March 23, 2016

Dag 757: Terreur in België en het Verraderlijke Gebruik van het Woord "Terrorisme"





Gisterenochtend gingen explosies af in Brussel vluchthaven en metro met verscheidene doden en gewonden. Dit leidde tot de volgende krantenkoppen (onder meer):


Een eigenaardig fenomeen, en één waar we blijkbaar ondertussen aan gewoon geworden zijn, is het haast vanzelfsprekende gebruik van de woorden 'terreur' en 'terrorisme' wanneer het aankomt op aanslagen zoals vandaag. En je kan misschien denken van 'ja, maar het is toch gewoon terreur/terrorisme wanneer schijnbaar onschuldige mensen schijnbaar zonder enige aanleiding aangevallen worden op deze manier', toch is het interessant om even stil te staan bij het hoe en waarom van het woord 'terrorisme' en vooral van onze bereidheid om deze term te aanvaarden als een correcte omschrijving van de realiteit wanneer de media dit woord gebruikt. En hier is het ook van belang om te bemerken dat deze term wel degelijk begonnen en opgekomen is in de media.

Het woord 'terrorisme' op zich is, als je erbij stilstaat, eigenlijk maar vaag en geeft absoluut geen duidelijke omschrijving (en eigenlijk zelfs geen enkele omschrijving) van wat er precies gebeurt en gaande is in de situatie waarnaar verwezen wordt met dit woord. In het woordenboek wordt het woord als volgt omschreven:

het onder druk zetten van een regering of bevolking door daden van terreur

"terrorisme" werd in de media, en vooral na de vliegtuigcrash op 9/11, zo snel en gemakkelijk gebruikt voor dat soort daden dat we het normaal zijn gaan vinden zonder dat we ons ooit hebben afgevraagd waarom die 'terreur' in de eerste plaats eigenlijk bestaat. Waarom is het dat een bepaalde groep mensen plots de beslissing neemt om zulk'n daden te verrichten? En wat is het verband tussen hen en onszelf?

Het probleem met woorden zoals 'terreur' en 'terrorisme' is dat ze een bepaalde toon plaatsen en een bepaalde atmosfeer creëren - een toon en atmosfeer van angst. Dat is immers waar het woord 'terror' naar verwijst, een intense staat van angst. En het is door deze angst die automatisch verbonden wordt met woorden zoals terrorisme, dat onze blik op datgene wat we omschrijven als 'terroristisch' of 'daden van terreur' vertroebeld wordt door de ervaring van angst. En wat angst ons steeds vertelt in onze geest is dat wat het ook is waar we angst van hebben, 'slecht' en 'monsterlijk' is.

Onze angst is wat monsters onder het bed en de boeman creëert. Angst creëert namelijk een bepaald vervormd beeld van de realiteit hetgeen compleet gekleurd wordt door onze eigen interne emotionele ervaring. Angst is geen goede raadgever is het gezegde, maar ondanks dat het toch een populair gezegde is hebben we er blijkbaar nooit iets uit geleerd.

Het is belangrijk dat we stil staan bij de woorden die we vanzelfsprekend lijken aan te nemen om dingen te beschrijven die in onze wereld gebeuren, omdat die woorden wel eens een limiterend effect kunnen hebben op hoe we die wereld zien, interpreteren en ervaren. Als wij er bijvoorbeeld voor kiezen om het woord 'terrorisme' te plakken op wat er gisteren in Brussel gebeurd is, kiezen we er tegelijkertijd voor om niet verder te kijken en om onze blik niet te verruimen middels onderzoek en het toepassen van gezond verstand teneinde te kunnen verstaan en begrijpen wat er precies gebeurd is en waarom.

Geen enkel mens is 'slecht', en het aannemen van de idee en het concept van schijnbare 'boemannen' en 'slechterikken' zoals bijvoorbeeld de zogenaamde 'terroristen', is in wezen een daad van opzettelijk je kop in het zand steken. En dit doordat je liever gelooft in de eendimensionele en oppervlakkige perceptie van de realiteit als verdeeld in 'goed' en 'slecht', dan te onderzoeken hoe dingen werkelijk in elkaar steken (door jezelf bijvoorbeeld in de schoenen te verplaatsen van een ander) en in te zien dat dingen altijd multidimensioneel zijn en nooit zo simpel als 'goed' of 'slecht' of 'juist' of 'fout'.

Zolang we met andere woorden bepaalde daden bestempelen als 'terrorisme' of mensen als 'terroristen', zullen we nooit de multidimensionele verbanden zien die bestaan tussen onszelf en wat er gebeurt in onze wereld en zullen we tegelijkertijd ook nooit zien welke oplossingen er bestaan om onze wereld een betere plek te maken waarin 'terrorisme' niet meer bestaat.

Saturday, November 7, 2015

Dag 707: Van Gewaarzijn tot Ware Verandering






Ter verderzetting van "Dag 706: Bepaalt je Identiteit wie je bent of bepaal jij je Identiteit?" , deel ik in deze blog de praktische toepassing van de correctieve stellingen die ik in de voorgaande blog uitgeschreven heb.

Correctieve stellingen zijn enkel echt wanneer ze toegepast en geleeft worden dus is het belangrijk om niet enkel te kijken naar het schrijven en het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie in schrijven, maar ook om te onderzoeken hoe je jezelf op realistisch vlak in je dagelijkse werkelijkheid veranderd hebt in lijn met de correctie die je uitgeschreven hebt en in lijn met de inzichten en realisaties die je gemaakt hebt tijdens de voorgaande stappen van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Na het proces van schrijven bewandeld te hebben in de voorgaande blogs, als namelijk het proces van het creëren van gewaarzijn in relatie tot het patroon dat ik ontdekte als verbonden aan het pijn-punt in mijn linker bovenarm, merk ik dat ik mij meer bewust ben van zulk 'n momenten waarin ik in mijn geest de neiging heb om mijn gedrag en uitdrukking te plaatsen in 'hoe andere mensen mij zien', waarin ik bijvoorbeeld nadat ik mezelf heb uitgedrukt in een situatie, begin na te denken over hoe dat overgekomen geweest zou zijn voor de andere mensen in de situatie.

Nadat ik het geschreven proces bewandeld heb, heb ik mezelf dus meer voorbereid en in staat gesteld om het patroon in kwestie ook degelijk te veranderen, zodat het niet een intentie of 'bedoeling' blijft maar een ware zelf-verandering. Een moment van zelf-verandering was bijvoorbeeld vandaag na een moment waarin ik een gesprek had met een aantal meiden.

Ik wandelde weg van het gesprek en ik zag hoe mijn geest in het patroon ging van het willen nadenken over hoe zij in zichzelf gereageerd zouden hebben op mijn woorden en mijn uitdrukking. "wat denken ze nu over mij?", "zijn ze akkoord met wat ik gezegd heb?", "aanvaarden ze mij als een volwaardig deel van hun realiteit?", etcetera. En in dat moment werd ik mij plots gewaar dat ik over dit patroon geschreven heb en dat ik precies dit patroon uit de doeken gedaan heb in mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Ik werd mij gewaar dat dit het moment van ware verandering was, dit was mijn moment van het leven van de correctie in mijn fysieke expressie. Dit was het moment waarin ik aan mezelf moest bewijzen dat ik mijn geschreven correcties kan leven in mijn fysieke realiteit en dat mijn schrijven dus niet zomaar lege intenties en lege woorden waren.

Vanaf het moment dat ik mij dus gewaar werd van het patroon was het makkelijk om de stap te nemen om niet in het patroon te stappen en het patroon niet verder te laten gaan in mijn geest. Wanneer je je immers gewaar bent van wat het in werkelijkheid is, hetgeen je voor jezelf hebt kunnen inzien in het proces van schrijven, is het makkelijk om die stap te zetten. En daarom is het proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie zo belangrijk om het pad van verandering te plaveien waar jij dan op kan wandelen in de fysieke verandering.

Friday, September 25, 2015

Dag 676: Waarom voelen we ons plots slecht over iets waar we met goede moed aan begonnen waren?






Wat zijn dus die positief geladen gedachtenpatronen die bij het beginnen aan een project in onze geest de kop kunnen opsteken en die in feite een 'valse' ervaring van motivatie en enthousiasme en zelf-vertrouwen creëren in onszelf? 'Valse' ervaringen, aangezien het ervaringen zijn die niet stabiel blijven, en zo kunnen omkantelen naar ervaringen van gedemotiveerd zijn, verslagenheid en onzelfzekerheid.

Is het immers niet vreemd hoe we ons soms in de compleet tegenovergestelde ervaring kunnen voelen van de ervaring waar me mee begonnen waren wanneer we het project aanvangden? Het is zelfs vreemder dat we ons hier doorgaans geen vragen bij stellen en dat we die ervaring die plots van een positieve, namelijk motivatie en enthousiasme en goede moed, naar een negatieve, zoals verslagenheid en moedeloosheid, overschakelde zomaar aanvaarden en dat we er dus zomaar vanuit gaan dat waar we ons aanvankelijk positief over voelden, we ons nu negatief over voelen.

Soms is het maar een kwestie van dagen of zelfs uren eer die ervaring omschakelt en we zo een bruuske en plotsklapse verandering van mening en visie ervaren op waar we mee bezig zijn. Dus hoe en waarom is het dat we zo makkelijk onszelf met die stroom laten meevoeren en dat we niet even stilstaan bij wat er aan het gebeuren is binnenin onszelf en zeggen van 'hej wacht eens, een moment geleden was ik hier nog aan begonnen met volle moed en voelde ik me zelf-zeker en had ik er het volste vertrouwen in dat ik dit zal kunnen, en nu plots ben ik al klaar om volledig op te geven en voel ik mij alsof ik tot helemaal niets in staat ben'?

We laten onze interne ervaringen en gedachten zo makkelijk bepalen hoe we een situatie zullen aanpakken en hoe we onszelf ook zien en definieren in relatie tot die situatie, dat we vaak niet zien dat die interne ervaringen en gedachten niet helemaal gebaseerd zijn op de realiteit die zich eigenlijk aan het afspelen is en dus ook niet al te betrouwbaar zijn.

Om te kunnen zien hoe de positieve ervaringen van motivatie en enthousiasme wanneer we aan iets beginnen een illusie kunnen zijn, is het maar een kwestie om de negatieve ervaringen die later volgen te onderzoeken en specifiek gezien te kijken naar het soort gedachten dat in onze geest opkomen. Hieruit kunnen we afleiden welke schommelbeweging zich in feite aan het afspelen is in onze geest en wat als het ware het 'thema' is waar die schommelbeweging zich op baseert.

Wordt verdergezet in de volgende blog...

Saturday, February 7, 2015

Dag 615: Heb je een Relatie met Angst of met je Partner?





Ik wil maar zeggen dat de relaties die we aangaan met anderen, altijd relaties zijn met onszelf - omdat de dingen die we denken en voelen in relatie tot de ander persoon en hoe we reageren op de ander, bestaat steeds in onszelf en is steeds gebaseerd op al de onderdrukte en onderliggende lagen in en van ons bewustzijn. Als we dan dus dit feit gaan negeren en de uitdrukking van een ander 'persoonlijk' gaan opnemen door onszelf bijvoorbeeld te identificeren met wat een ander over ons denkt, dan zien we niet enkel onszelf niet in en als het feit dat onze reacties op het gedrag en de uitdrukking van een ander niets zegt over de ander maar veeleer iets zegt over hoe we zelf bestaan in en als onszelf, maar we zien vooral ook de ander niet en wie zij zijn in zichzelf als belichaamd door hun externe expressie.


Het was dus doordat ik een punt van angst in mezelf toestond te bestaan en dat punt van angst projecteerde op mijn partner - het punt zijnde de angst van verlies en daarin specifiek angst om mijn relatie/partner te verliezen - dat ik een intern conflict manifesteerde dat bestond uit zelf beoordeling, en daarin mijn partner zijn externe uitdrukking gebruikte om die zelf-beoordeling in mijn geest 'echt' te maken.

Bijvoorbeeld wanneer hij op een bepaalde manier naar mij keek, dan interpreteerde ik die uitdrukking in en als een gedachte van 'oh neen, hij denkt dat ik vreemd ben', waarin ik aldus het punt van angst projecteerde op hoe hij zichzelf in dat moment uitdrukte en ik gebruikte zijn uitdrukking om die angst in mijn geest 'echt' te maken, door in feite hem in dat moment indirect te beschuldigen van zogezegd te denken dat ik 'vreemd' ben en daardoor schijnbaar verantwoordelijk te zijn voor het feit dat ik reageer met angst in mezelf.

Ook al bestond die gedachte enkel in mijn geest en had hij nog niet eens iets gezegd. Ik bedoel, hij keek enkel naar mij  en binnenin mezelf kende ik hem absoluut nog niet voldoende om zijn gedachten te kunnen voorspellen op die manier. Ik bedoel hoe makkelijk en snel projecteren we gedachten die we eigenlijk denken tegenover onszelf in de mensen die we zien in onze wereld en realiteit, zonder dat we dat fenomeen op welke manier ook bevragen, omdat het zo 'echt' lijkt.

Ik overwoog niet eens dat mijn partner een individu is die een heel leven achter de rug heeft in deze wereld en dat ik hem nog maar pas ken en dat de gedachten en reacties die ik in hem zie gebaseerd zijn op mijn eigen ervaringen en op mijn eigen interne persoonlijkheden - ik vertrouwde gewoon automatisch op de projecties in mijn geest.

Dit toont dan ook mooi aan hoe de geest en wie we zijn en hoe we bestaan in en als onze geest niet gebaseerd is op gezond verstand, omdat het pas is wanneer we gezond verstand toepassen in het kijken naar en onderzoeken van onze geest dat we kunnen begrijpen dat de dingen die we zien en ervaren en over het algemeen voor waar aannemen in wezen een leugen blijken te zijn.

Friday, February 6, 2015

Dag 614: Kijken door de Ogen van Angst in een Relatie





 Ik wil maar aantonen hoe vreemd het eigenlijk is dat je jaren en jaren alleen kan zijn en daar geen enkel probleem mee hebt en het zelfs 'natuurlijk' en vanzelfsprekend aanvoelt om 'alleen' te zijn zonder noodzakelijk een 'partner' te hebben, maar dat je dan in een 'relatie' gaat met iemand en haast vanaf het eerste moment in en van die relatie in jezelf op de één of andere manier de beslissing maakt dat je niet meer zonder die persoon kan leven en dat het onmogelijk is om nog alleen te zijn.


Het was in feite zelfs zo dat het net die angst die in mezelf bestond om alleen te zijn en om achtergelaten en verlaten te worden door mijn partner, die er mede voor zorgde dat ik mijn partner niet werkelijk leerde kennen. Omdat, al wat ik zag in hem waren mijn eigen angsten. Elke keer hij naar mij keek, elke keer hij iets zei en zichzelf uitdrukte, dan interpreteerde ik die uitdrukking in de context en vanuit het startpunt van de angst dat ik hem zou verliezen, hetgeen wil zeggen dat ik in mijn gedachten continu schommelde tussen 'hij vindt mij leuk' en 'hij vindt mij niet leuk' en ik nam met andere woorden hoe hij zichzelf uitdrukte heel persoonlijk op, in dat ik wanneer ik dacht dat hij mij niet leuk vond ik mij ook slecht ging voelen over mezelf en ging denken en geloven dat er iets mis is met mij en dat ik moet veranderen opdat hij mij wel weer leuk vindt.

Ik zag of overwoog bijvoorbeeld niet dat hoe hij zichzelf uitdrukt niet 'persoonlijk' is en kan zijn omdat hij mij ook maar pas kent. Ik bedoel, wat hij al dan niet denkt over mij en hoe hij mij al dan niet beoordeelt op hoe ik eruit zie of hoe ik mezelf uitdruk en hoe hij zich al dan niet voelt in relatie tot mij - dat bestaat in hem, in zijn geest en is dus wie hij is gebaseerd op de dingen die hij heeft meegemaakt in zijn leven, de persoonlijkheid/persoonlijkheden die hij gevormd heeft doorheen zijn leven, de dingen waar hij mee in contact gekomen is en de voorkeuren die hij in zichzelf gevormd heeft, enzovoort. En zijn externe uitdrukking en expressie is de belichaming van wie hij is vanbinnen als hoe hij zichzelf gevormd en opgebouwd heeft doorheen zijn leven.

Hoe kan ik daar zelfs iets mee te maken aangezien we elkaar nog maar amper hebben leren kennen? Het is dus in feite maar vreemd dat ik ga geloven dat  hoe hij reageert op mij in zijn geest ook maar iets wil zeggen over wie ik ben en dat ik niet besef en inzie dat hij zichzelf uitdrukt, hij drukt uit wie hij is vanbinnen -- ook al verpakt hij het in woorden die naar mij toe gericht zijn en die over mij gaan. Ook al zegt hij 'ik heb je lief', 'ik zie je graag' of 'ik haat je' - dat zijn woorden die uitdrukken hoe hij zich voelt vanbinnen als reactie op zijn gedachten die in zijn geest opkomen op basis van zijn perceptie van wat hij ziet met zijn ogen en hoort met zijn oren -- een perceptie en gedachten die afkomstig zijn vanuit zijn persoonlijkheid en de associaties en verbindingen die hij vormt in zijn onderbewustzijn.

Ik wil maar zeggen dat de relaties die we aangaan met anderen, altijd relaties zijn met onszelf - omdat de dingen die we denken en voelen in relatie tot de ander persoon en hoe we reageren op de ander, bestaat steeds in onszelf en is steeds gebaseerd op al de onderdrukte en onderliggende lagen in en van ons bewustzijn. Als we dan dus dit feit gaan negeren en de uitdrukking van een ander 'persoonlijk' gaan opnemen door onszelf bijvoorbeeld te identificeren met wat een ander over ons denkt, dan zien we niet enkel onszelf niet in en als het feit dat onze reacties op het gedrag en de uitdrukking van een ander niets zegt over de ander maar veeleer iets zegt over hoe we zelf bestaan in en als onszelf, maar we zien vooral ook de ander niet en wie zij zijn in zichzelf als belichaamd door hun externe expressie.


Meer in de volgende blog...

Wednesday, February 4, 2015

Dag 613: Wanneer Liefde Problematisch wordt





 Ik voelde mij dus gevangen in een relatie omdat ik mezelf gevangen hield in mijn eigen angst om alleen te zijn. En dat was in feite vreemd, omdat ik mijn hele leven alleen geweest ben, en nu plots is het iets verschrikkelijk en afschuwelijk om nog maar te denken aan weer alleen zijn. Ik bedoel maar, wat is het dat er plots veranderd was? Waarom is het en waar is het dat ik eigenlijk werkelijk angst van had?

Ik weet dat er immers zoveel mensen zijn die net als ik om dezelfde reden in een relatie blijven die niet goed is voor hen en wat ik beseft heb is dat zolang ik blijf leven en bestaan en beslissingen nemen vanuit het startpunt van een angst die in mijn achterhoofd doemt zonder dat ik begrijp waarom ik mij angstig voel en waar ik precies eigenlijk angst van heb, dan zal ik ook nooit een uitweg of oplossing zien en vinden voor mijn situatie. Ik zal mij gevangen voelen in angst en ik zal bijgevolg mezelf ook gevangen zetten en limiteren in mijn daadwerkelijke fysieke leven en bestaan door bijvoorbeeld in een relatie te blijven die niet bestaat op een manier die het beste is voor mezelf.

Dus hoe komt het dat je je hele leven alleen kan zijn - alleen in de zin van dat je in feite nooit werkelijk 'alleen' bent omdat er altijd wel mensen om je heen zijn, je hebt vrienden en familie, maar je hebt niet per se een 'liefdes-relatie' met een 'speciaal iemand' - maar dan vanaf het moment dat je zo een relatie met iemand aangaat, dan plots komt die angst aanzetten en de idee aanzetten dat je niet meer alleen kan zijn en dat deze persoon je dus niet mag of kan verlaten want dat zou je niet aankunnen, om nu weer terug te gaan naar de staat van het 'alleen zijn', ook al is dat haast als het ware je natuurlijke staat in zekere zin omdat het eigenlijk altijd al zo geweest is, vanaf het moment dat je geboren werd in deze wereld.  En plots lijkt het wel het einde van de wereld om weer alleen te belanden.

Wat gebeurt er met ons in onze geest en in wie we zijn dat we een zodanige afhankelijkheidsrelatie vormen met iemand die we in veel gevallen eigenlijk amper kennen - de persoon waar we plotsklaps 'verliefd op worden' - dat we gaan geloven dat we niet meer zonder die persoon kunnen bestaan. Ik bedoel wanneer ik kijk naar hoe mijn relaties verliepen en hoe en wanneer die specifieke ervaring opkwam in mezelf dat ik absoluut deze persoon niet kan verliezen - dan was het al in de eerste maand van onze relatie. En vaak begon onze relatie al vrij snel nadat we elkaar pas hadden leren kennen. Ik wil maar aantonen hoe vreemd het eigenlijk is dat je jaren en jaren alleen kan zijn en daar geen enkel probleem mee hebt en het zelfs 'natuurlijk' en vanzelfsprekend aanvoelt om 'alleen' te zijn zonder noodzakelijk een 'partner' te hebben, maar dat je dan in een 'relatie' gaat met iemand en haast vanaf het eerste moment in en van die relatie in jezelf op de één of andere manier de beslissing maakt dat je niet meer zonder die persoon kan leven en dat het onmogelijk is om nog alleen te zijn.

Ik bedoel, er zijn zoveel mensen die rechtvaardigingen voor deze ervaring zullen gebruiken zoals 'tja, dat is liefde', en die het woord 'liefde' gaan gebruiken om zulk'n fenomenen dewelke op zich eigenlijk niet het beste zijn voor onszelf, te gaan verklaren en goedpraten -- maar die zogezegde 'liefde' wordt een probleem wanneer je jezelf gaat beginnen compromitteren en veranderen omdat je angst hebt om nog alleen te zijn met jezelf en binnenin jezelf gelooft dat je niet zonder je partner kan bestaan.


Meer in de volgende blog...

Tuesday, January 27, 2015

Dag 609: Waarom Limiteren we Onze Expressie?






Als ik terugkijk op mijn leven dan zie en besef ik dat ik in veel aspecten van mijn leven heb opgegeven in mijn proces van zelf-verbetering en dat ik steeds gekozen heb voor zelf-vermindering - en dat omdat ik de sabotage mechanismen in en van de geest vertrouwde in het sturen van mijn expressie en bestaan in deze wereld en omdat ik nooit zelf begrepen heb hoe de geest in feite bestaat als een systeem van zelf-onderdrukking en zelf-vermindering en dat het aan mij is om op te staan tegenover mijn geest en door de mechanismen van de geest te breken om te ontdekken welk mijn echte potentieel is in mijn proces van zelf-verbetering. Dag 608: Genot en de Zelf-Sabotage Mechanismen van de Geest


Een voorbeeld van zo'n zelf-sabotage mechanisme dat bestaat in de geest is de angst om te falen. De angst om te falen is de emotionele ervaring van stress, angst, onzekerheid en twijfel die opkomt in jezelf en die de macht heeft om je beslissing te bepalen en beïnvloeden in relatie tot wat je wel of niet zal doen, en die er vaak genoeg voor zorgt dat je dingen die je eigenlijk best zou doen - dingen die het beste zijn voor jezelf  en voornamelijk dingen die een positieve verandering zouden teweegbrengen in je leven - links laat liggen en 'opgeeft'.

Die angst om te falen heeft niet werkelijk macht over je maar het voelt zo wel aan omdat we onszelf er zo makkelijk door laten bewegen en beïnvloeden. Het is die twijfel die opkomt in de geest in relatie tot of je al dan niet iets zou doen, of je jezelf al dan niet zou uitdrukken op die of deze manier - en die bijgevolg ervoor zorgt dat we onze expressie onderdrukken en limiteren in en als ons fysieke bestaan - die we macht gegeven hebben over onszelf, en die er voornamelijk voor zorgt dat we gaan aanvaarden dat wie we zijn nu eenmaal gelimiteerd is in ons bestaan en expressie in deze wereld en realiteit en dat we nu eenmaal tot niets meer in staat zijn.

De angst om te falen is wat we ervaren in onszelf als een muur waar we continu opbotsen, vooral wanneer het aankomt op bepaalde projecten of plannen die we willen uitvoeren in fysieke realiteit - plannen die in feite afwijken van ons gewoonlijke routineuze leven en die ons zouden uitdagen om onszelf uit te breiden in onze vaardigheden en vermogens. Het is dat stemmetje van twijfel en angst dat in onze geest opkomt  waar we onze macht aan weggeven door dat stemmetje te geloven.

En waarom is het dat we zouden twijfelen aan onszelf? Waarom is het dat we angst zouden hebben om te 'falen'? Waarom is het dat we opzettelijk ervoor kiezen om onszelf niet uit te drukken en bepaalde dingen niet te doen gewoon omdat er een ervaring van angst opkomt in onszelf en zonder dat we eigenlijk zelf volledig weten of beseffen waar de angst vandaan komt of wat er eigenlijk achter en aan het startpunt van de angst zit?

Ik bedoel, in zoveel aspecten van onszelf en ons leven laten we angst beslissen wie we zijn. Irrationele angst, vanuit het perspectief dat we over het algemeen ons niet gewaar zijn van hoe die angst eigenlijk werkt in onszelf, hoe de angst bestaat, waarom we ons angstig voelen en wat het preciese nut is van de meeste van onze angsten.


Meer in de volgende blog...

Monday, October 20, 2014

Dag 569: Waarom Plaatst de Geest Proberen gelijk aan Mislukken?




 Dag 569: Waarom Plaatst de Geest Proberen gelijk aan Mislukken?
Het transformatieproces van Emotionele Zelf-Sabotage


Dit is een verderzetting op Dag 569: De Gelimiteerde Vaardigheden van de Geest vs deOngelimiteerdheid van het Lichaam waarin ik het Zelf-Vergevings proces gedeeld heb in relatie tot het Geest-construct van Angst om te Falen en specifiek de Zelf-Definitie dat in het Zelf-Beeld in en van de Geest vervat zit dat aan de basis en oorsprong ligt van die angst om te falen. Waarna ik dus bij deze het Zelf-Correctie proces zal delen in relatie tot dit Geest-construct.


Zelf-Correctieve Stellingen

Als en wanneer ik de gedachte dat 'ik het niet zal kunnen' of dat de mogelijkheid bestaat dat ik 'het niet zal kunnen' zie opkomen in mijn geest, verbonden met een ervaring van onzekerheid, angst en minderwaardigheid, als reactie op een specifieke handeling of taak die ik van plan ben uit te voeren en die geen deel uitmaakt van mijn dagelijkse handelingen en die ik dus in mijn geest gedefinieerd heb als 'nieuw', 'moeilijk' of 'een uitdaging' - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze voorgevormde gedachten dat ik het mogelijks 'niet zal kunnen' gebaseerd zijn op een voorgevormd idee dat ik heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik gelimiteerd ben in mijn 'kunnen' en 'vaardigheden' en dat als ik dus iets nieuws zal moeten doen, dat er dan een kans bestaat dat ik zal 'mislukken' en 'falen', en dat ik dus met andere woorden mezelf al op voorhand in mijn geest gedefinieerd heb als een 'mislukkeling' in relatie tot die specifieke 'nieuwe' of 'uitdagende' taak die ik zal aanvatten en daardoor de emotionele ervaring van minderwaardigheid, onzekerheid en angst om te falen gecreëerd heb in mezelf

Hierin zie, besef en begrijp ik dat de idee en het geloof dat mijn vaardigheden en expressie gelimiteerd is een leugen is die bestaat in en als mijn geest en die gebaseerd is op en bestaat in en als de gelimiteerde structuur van het ego en de identiteit van de geest als het 'ik' bewustzijn waarin ik mezelf heb gedefinieerd in en als mijn herinneringen en dus geloof en denk dat mijn uitdrukking, vaardigheden en vermogens zich limiteren tot enkel mijn herinneringen -- en daardoor dus automatisch zal reageren met een idee, geloof en gedachte dat ik grandioos zal mislukken als ik ook maar probeer om een nieuwe uitdrukking of vaardigheid te verkennen --- hetgeen in feite simpelweg een zelf-bescherming mechanisme is van het ego van de geest om zichzelf als die gelimiteerde structuur intact te houden

Omdat, ik zie, besef en begrijp dat als ik daadwerkelijk mezelf de kans zou geven om nieuwe dingen te leren en uit te proberen en als ik mezelf de kans zou geven om uit de gelimiteerde structuur te breken van mijn herinneringen in en als het ego van de geest als voorgevormde interne ervaringen en persoonlijkheden - dan zou ik inzien en beseffen dat ik in en als mijn lichaam in feite volkomen in staat ben om mezelf te blijven ontwikkelen in elk moment van ademhaling en dat mijn ontwikkelingsproces en het uitbreidingsproces van mijn vaardigheden in wezen geen limitaties of grenzen heeft en dat 'wie ik ben' ook niet gelimiteerd is tot specifieke vaardigheden of uitdrukkingen --- en dan zou het ego van de geest dus niet meer kunnen bestaan

En dus stel ik mezelf tot doel om in dat moment wanneer ik die geloofsystemen en gedachten in mijn geest zie opkomen in relatie tot mijn 'kunnen' en 'vaardigheden', en de emotionele ervaring van onzekerheid, angst om te falen en minderheid - onmiddellijk mij ervan gewaar te maken dat ik in mijn geest zit in en als voorgevormde geloofsystemen over 'wie ik ben' in en als een gelimiteerde structuur van de geest -- en om mezelf te aarden en te gronden in en als mijn lichaam in het moment door mijn aandacht naar mijn ademhaling en fysieke aanwezigheid en ervaring te brengen in en als het besef dat mijn 'vaardigheden' en 'uitdrukking' HIER bestaat in en als de ongelimiteerdheid van het moment waarin ik als het ware de kans, de mogelijkheid en het potentieel heb om mezelf uit te drukken, uit te breiden en te ontwikkelen --- en zo dus mezelf de kans te geven om daadwerkelijk mezelf te ontwikkelen en mezelf uit te breiden in mijn fysieke vaardigheden zowel als mijn gewaarzijn van wie ik ben door mezelf in mijn uitdrukking dus niet te laten sturen door gedachten en emotionele ervaringen in mijn geest maar door het zelf-sturende principe te zijn in en als het lichaam in het moment zelf



Kunst door Karol Bak

Thursday, September 25, 2014

Dag 559: Hoe is 'Falen' een Illusie in de Geest ten Gevolge van Vals Success?




Dag 559:  Hoe is 'Falen' een Illusie in de Geest ten Gevolge van Vals Success?
Het Transformeren van de Emotionele Zelf-Sabotage in de Geest


Als verderzetting op Dag 557 en 558 waarin ik mijn proces van zelf-vergeving deelde in relatie tot het emotionele zelf-sabotage patroon van het creëren van projecties en verbeelding in mijn geest in relatie tot mezelf - zal ik in deze blog het zelf-correctieve proces delen, waarin ik onderzoek hoe ik de inzichten en realisaties uit het zelf-vergeving proces kan gebruiken om praktische correctieve handelingen en oplossingen kan formuleren voor mezelf als een 'blauwdruk' en 'script' om dit specifieke patroon in mezelf op een praktische en realistische manier te veranderen en er dus voor te zorgen dat ik niet meer besta in en als emotionele zelf-sabotage.

Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik mezelf in een emotionele toestand zie gaan van angst, onzekerheid en inferioriteit in relatie tot de toekomst waarin ik denk en geloof dat ik zal falen en dat ik zal mislukken -- waarin ik mij in en als het moment al een 'mislukkeling' en 'faling' voel in relatie tot mogelijke toekomstuitspelingen en voorspellingen, gebaseerd op zelf-definities waarin ik twijfel aan mijn eigen vermogens, capaciteiten en vaardigheden om successvol te worden in dingen --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en begrijp dat deze emotionele ervaring van onzekerheid, angst, minderwaardigheid en inferioriteit in en als een angst om te falen in relatie tot toekomstvoorspellingen en toekomstbeelden in mijn geest, deel uitmaakt van een polariteit die ik  heb toegestaan te bestaan in mijn geest waarin ik langs de ene kant positieve energetische ervaringen opwek in mezelf zoals opwinding en superioriteit en verlangen als een gevoel en ervaring van schijnbare 'waarde' en 'belangrijkheid', verbonden met toekomstprojecties en toekomstbeelden die ik projecteer in mijn geest waarin ik mijn capaciteiten en vaardigheden en talenten uitvergroot en verbindt met een idee van grootheid en superioriteit, waarin ik mij inbeeld en fantaseer dat ik erkenning en aandacht en aanzien krijg van andere mensen voor mijn capaciteiten en vaardigheden -- en langs de andere kant voel ik mij eigenlijk angstig, onzeker, twijfelachtig en minderwaardig in relatie tot mijn vaardigheden, capaciteiten en talenten wanneer ik naar mijn fysieke realiteit kijk en zie dat die projecties in mijn geest van schijnbaar 'success' helemaal niet werkelijk aanwezig zijn in en als mijn leven

En hierin zie, besef en begrijp ik dat die uiterst negatieve ervaring in mezelf  van onzekerheid, twijfel en minderwaardigheid waarin ik denk dat ik geen capaciteiten heb en dat ik een mislukkeling ben en een faling ben, in wezen een consequentie en gevolg is  van de uiterst positieve energetische gevoelens die ik opwek en genereer in mezelf door illusies en waanbeelden te vormen in mijn geest over 'mezelf' en mijn zogezegde vaardigheden en capaciteiten en talenten, waarin ik mezelf als het ware had 'opgeblazen' --- omdat dat is hoe energie in en als de geest werkt en functioneert -- in de zin van dat als ik een hele hoop positieve energie opwek in mezelf en mezelf als het ware 'opblaas' in en als mijn zelf-beeld, dan zal die energie uiteindelijk 'crashen' en 'leeglopen' en mijn zelf-beeld zal een snelduik nemen waarin ik mij plots dan heel negatief en slecht voel over mezelf, als het tegenovergestelde van hoe ik mij aanvankelijk voelde in en als mijn 'opgeblazen' zelf-beeld

En dus hier, stel ik mezelf tot doel om mezelf niet toe te staan of te accepteren om in mezelf constant om te schakelen en te wisselen tussen heel positieve gevoelens in mezelf in relatie tot mijn zelf-beeld en toekomstprojecties waarin ik mijn vaardigheden en talenten en capaciteiten een specifieke speciale meerwaarde geef door mij in te beelden dat ik veel aandacht, erkenning, roem en aanzien krijg van andere mensen - en heel negatieve emotionele ervaringen in relatie tot mijn zelf-beeld en het besef dat mijn fysieke werkelijkheid niet overeenkomt met dat opgeblazen zelf-beeld in en als mijn geest --- omdat ik zie en besef dat beide deel uitmaken van één en hetzelfde systeem in mijn geest hetgeen een illusie is van gedachten, gevoelens en emoties waarin ik mezelf heb afgescheiden van mijn eigen fysieke vaardigheden, talenten en capaciteiten door een speciale waarde te verbinden met die vaardigheden, talenten en capaciteiten en waarin ik mij vaardigheden, capaciteiten en talenten heb weggegeven aan het systeem van de geest

En ik stel mezelf tot doel om eerder stabiliteit te ontwikkelen in mezelf in relatie tot mijn eigen fysieke vaardigheden, capaciteiten, talenten en vermogens en om, in de plaats van te verlangen en op zoek te gaan naar een gevoel van waarde, verbonden met het krijgen van erkenning, aandacht en aanzien van andere mensen - eerder mezelf die erkenning, aandacht en aanzien te geven --- door te beseffen, in te zien en te begrijpen dat het feit dat dat verlangen naar aanzien, erkenning en aandacht van andere mensen bestaat in mezelf, aanwijst en aantoont dat ik die aandacht, erkenning en aanzien niet aan mezelf gegeven heb en dat, hoe meer ik op zoek ga naar aandacht, erkenning en aanzien van andere mensen, hoe meer ik eigenlijk mezelf net afscheid en verwijder van echte aandacht, erkenning en aanzien, hetgeen ik enkel aan mezelf kan geven

Ik stel mezelf tot doel om mijn vaardigheden, capaciteiten en vermogens niet af te scheiden van mezelf en dus niet te projecteren in toekomstbeelden in mijn verbeelding omdat ik zie, besef en begrijp - dat ik daarin net mijn eigenlijke macht weggeeft en dat ik mijn ware talenten, vaardigheden, vermogens en capaciteiten die zich in en als mijn fysieke beweging in elk moment bevinden saboteer  - omdat ik mezelf in elk moment, door te reageren met gevoelens en emoties op mentale constructen zoals toekomstprojecties, aan het afleiden ben van mijn eigenlijke fysieke mogelijkheden, kansen en potentieel om mijn fysieke werkelijke vaardigheden, talenten en capaciteiten te ontwikkelen in elk moment van ademhaling

Dus ik stel mezelf tot doel om, wanneer en als ik mezelf erop betrap dat ik aan het wegdromen ben in mijn geest in en als toekomstideëen en projecties verbonden met een positief gevoel in mezelf - om onmiddellijk te stoppen, te ademen, en mezelf weer HIER te brengen, om weer aanwezig en gewaar te zijn in en als mijn fysieke bestaan, beleving en beweging -- en om zo ervoor te zorgen dat ik van mijn capaciteiten, vaardigheden en vermogens geen illusie maak in mijn geest waarin ik mezelf verlies in en als een opgeblazen zelf-beeld dat uieindelijk gedoemd is om te crashen -- maar dat ik van mijn vaardigheden, capaciteiten en vermogens een daadwerkelijke realiteit maak die bestaat als een levende uitdrukking van mezelf in elk moment van ademhaling en die een resultaat zijn van een ontwikkelingsproces in en als mijn fysieke participatie en beweging in en als mijn fysieke werkelijkheid in elk moment van ademhaling

Friday, September 12, 2014

Dag 555: Hoe Falen Vervat zit in Success - Het Stoppen van Angst van De Toekomst




Dag 555: Hoe Falen Vervat zit in Success - Het Stoppen van Angst van De Toekomst
Het Proces van Transformatie van Emotionele Zelf-Sabotage


Dit is een verderzetting op Dag 546 waarin ik drie situaties die zich afspeelden in mijn dagelijkse leven in de vorm van een patroon dat ik had onderzocht in relatie tot het detecteren en definieren voor mezelf waar en hoe het is dat ik mezelf saboteer in mijn eigen geest in relatie tot het leren van nieuwe dingen of het uitbreiden en ontwikkelen van mijn vaardigheden, talenten en vermogens. In Dag 549 had ik aldus de eerste situatie die ik had gedetecteerd, met name het creëren van een emotionele relatie met toekomstprojecties in mijn geest, bekeken en onderzocht en 'ontrafeld' in en als en door middel van het gereedschap van Schrijven in Zelf-Eerlijkheid.

In dit Schrijven in Zelf-Eerlijkheid kon ik voor mezelf zowel het probleem als de oplossing zien in relatie tot het creëren van toekomstprojecties in mijn geest -- waarin bijvoorbeeld het probleem was dat ik, omwille van de emotionele en gevoelsmatige relatie die ik had opgebouwd in mijn geest met toekomstprojecties, mezelf in wezen vastzette in en als een afleidingsmechanisme in mijn geest door mezelf te preoccuperen en bezig te houden met allerlei interne reacties op beelden in mijn geest die zogezegd 'mijn toekomst' afschilderde' en daardoor mezelf in wezen saboteerde in mijn eigenlijke echte fysieke beweging die plaatsvindt in en als mijn fysieke werkelijkheid in elk moment.

Met andere woorden, door geobsedeerd te zijn met 'de toekomst' en specifiek met 'wie ik zal zijn' en 'hoe mijn leven er zal uitzien' in 'de toekomst' in mijn geest in en als een angst/verlangen relatie in mezelf met die zogezegde 'toekomst' - was ik er eigenlijk voor aan het zorgen dat ik mezelf niet daadwerkelijk toepas in mijn dagelijkse realiteit om die 'toekomst' ook te verwezenlijken. Omdat, het enige waar ik mij eigenlijk mee bezig hield, is met het creëren van allerlei 'mogelijke' toekomstscenarios die op zich niet eens van praktische aard waren omdat die toekomstprojecties gebaseerd waren op verlangens en angsten - dus in wezen, was het enige dat ik werkelijk geprojecteerd zag in die toekomstbeelden in mijn geest, mijn eigen angsten en verlangens die op zich niet noodzakelijk te maken hadden met de eigenlijke realiteit van wie ik eigenlijk ben en van hoe mijn leven eigenlijk werkelijk bestaat op realistisch vlak.

Hierin had ik dus als het ware een gevangenis van energie gecreëerd in mijn geest waarin ik er in wezen voor zorgde dat ik nooit daadwerkelijk mezelf zou toeleggen op de praktische aard van mijn leven en mijn bestaan en op wat er praktisch gezien voor nodig zou zijn om een realistische toekomst voor mezelf uit te bouwen in en als mijn leven in deze wereld -- omdat ik meer vertrouwen plaatste in die fantasie-beelden in mijn geest die louter representaties waren van mijn eigen voorgeprogrammeerde angsten en verlangens. Ik zeg 'voorgeprogrammeerd' omdat als ik die angsten verlangens nader onderzoek dan zie ik dat ze bestaan in en als allerhande ideëen en geloofsystemen over wat 'goed' is en over wie ik denk en geloof dat ik zou moeten zijn om een 'goed' persoon te zijn en een 'goed' leven te leiden. Zoals bijvoorbeeld, kinderen krijgen, rijk zijn, een groot huis hebben, een schijnbaar gelukkig en successvol leven hebben, etcetera. 'schijnbaar successvol' omdat die toekomstfantasiëen in mijn geest op zich maar beelden zijn, het is een uiterlijke verschijning, een beeld, een idee, iets dat niet de eigenlijke realiteit toont die achter het beeld ligt. En het zijn die ideëen in relatie tot wat het wil zeggen om 'gelukkig en successvol' te zijn die ik geleerd en gekopieerd heb van mijn omgeving tijdens mijn kindertijd.

Het zijn 'idealen' en 'waarden' die voorgeprogrammeerd zijn in mijn 'bewustzijn' op basis van de 'idealen' en 'waarden' die bestaan in en als het 'bewustzijn' van mijn familie en van de samenleving waar ik mij in bevindt. Maar het zijn niet 'idealen' die praktisch zijn voor mij om mijn leven errond op te bouwen - in de zin van dat het eendimensionele beelden zijn in mijn geest, verbonden met een eendimensionele gedachte van 'zo moet ik zijn' en 'zo moet mijn leven eruit zien'. En zo ook met de angsten die in mijn geest bestaan in verband met die toekomstbeelden - hetgeen in wezen angsten zijn dat mijn leven zal 'falen' en dat ik die ideaalbeelden niet zal kunnen verwezenlijken. Maar, ik bedoel die angsten en het 'falen' zit eigenlijk al vervat in die toekomstidealen op zich omwille van het feit dat die ideaalbeelden niet realistisch opgemaakt zijn en dus gedoemd zijn om te 'falen'. Dus dit is het fascinerende punt in en van het sabotage mechanisme van de geest in en als de emotionele relatie met toekomstprojecties - is dat het een systeem van energie is waarin een polariteit van angst en verlangen mij cirkels doet draaien in mijn geest omdat ik nooit heb ingezien dat de angst en het verlangen één en gelijk zijn, het is één en hetzelfde - de angst zit gedefinieerd in het verlangen --- het 'falen' zit vervat in het '(schijnbare) success'.

Thursday, September 11, 2014

Dag 554: Van Mezelf Verliezen in Angst van de Toekomst Naar Zelf-Creatie




 Dag 554: Van Mezelf Verliezen in Angst van de Toekomst Naar Zelf-Creatie
Het Transformatieproces van het Patroon van Zelf-Sabotage


In de voorgaande blog heb ik uiteengezet hoe en waarom het van grote waarde is om, na de eerste stap te zetten in het loslaten en veranderen van het zelf-saboterende patroon van het participeren in toekomstprojecties - die eerste stap zijnde het toepassen van zelf-onderzoekend schrijven in zelf-eerlijkheid waarin ik dit specifieke patroon voor mezelf grondig bekeken heb in relatie tot hoe het bestaat in mijn eigen geest en 'wie ik ben' in en als dit patroon en daarop volgend het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie - om daarna niet te verwachten en veronderstellen dat dit patroon nu volledig uitgewerkt en gecorrigeerd en veranderd is, maar om eerder open te staan voor 'nieuwe ontwikkelingen' in de zin van het inzien dat dit patroon weer zal naar boven komen zodat jij jezelf kan testen en zodat je kan zien hoe effectief je toepassing in het veranderen en corrigeren van het patroon eigenlijk geweest is.

En, wat ik bij mezelf gemerkt heb nadat ik deze eerste stap heb toegepast in het veranderen en corrigeren van specifieke patronen in mijn geest - is dat deze patronen daadwerkelijk na een tijdje weer naar boven komen en dat ik mezelf erop betrapte dat ik erin participeerde --- waarna ik mij dan verslagen en teleurgesteld ging voelen in mezelf omdat ik onmiddellijk reageerde met de gedachte dat ik gefaald had in mijn toepassing en dat alles voor niets geweest was. Maar dat was omdat ik niet specifiek genoeg was in mijn observatie van mezelf in en als mijn participatie in het patroon - in de zin van dat, wanneer ik dan nogmaals het gereedschap van zelf-onderzoekend schrijven in zelf-eerlijkheid toepaste in relatie tot het wederom onderzoeken welke gedachten, gevoelens en emoties er opkwamen in mijn geest terwijl ik in het patroon zat en wat er in mezelf omging terwijl het patroon zich uitspeelde in mezelf --- dan zag ik en kwam ik tot de vaststelling dat ik andere aspecten en dimensies kon zien van hetzelfde patroon dat ik aanvankelijk had opgemerkt in mijn geest.

Ik kwam dus op een nieuwe laag die verborgen lag onder de eerste laag die ik had 'ontrafeld' en 'afgepeld' in de eerste stap - een nieuwe laag die dus ook uitgeschreven en onderzocht diende te worden opdat ik het patroon dat ik aan het veranderen was beter kon begrijpen in relatie tot hoe het precies bestaat in mezelf. Ik bedoel, de dingen die ik zag na het toepassen van de eerste stap wanneer ik het gereedschap van schrijven nogmaals toepaste, waren verbindingen in mijn geest die ik daarvoor niet zag omdat die eerste laag van gedachten, gevoelens en emotionele reacties in de weg zat,  waarin ik dus maar één dimensie kon zien van hoe dat patroon in mezelf bestond.

Het patroon van het participeren in toekomstprojecties en de neiging om mezelf te verliezen in gevoelens en emotionele reacties op toekomstprojecties in mijn geest zal ik dus nog nader bekijken en verder onderzoeken in en als mijn proces van het daadwerkelijk veranderen van dit patroon en systeem in en als mezelf - omdat ik vastberaden ben om mezelf hierin absoluut te veranderen - omdat ik zie, begrijp en besef welke de consequenties zijn, geweest zijn en zullen zijn van mijn participatie in dit gedachten-construct. Ik zie, besef en begrijp de mate waarin ik mijn eigen leven en bestaan en potentieel in deze wereld en in mijn leven heb gesaboteerd door te participeren in dit patroon en door mezelf te definieren in en als dit patroon zonder ooit de moeite te hebben gedaan om mijn interne wereld en realiteit te begrijpen en te onderzoeken. En ik zie, besef en begrijp dat mijn bestaan, mijn leven en ik zelf van grote waarde is omdat ik, door het simpele feit dat ik hier besta als een fysieke levensvorm in en als deze fysieke realiteit, een enorme kans en potentieel en mogelijkheid heb om iets te 'creëren', om 'mezelf' als het ware te creëren en vorm te geven en om mijn omgeving en omwereld te creëren en vorm te geven --- iets dat ik nog nooit in mijn leven werkelijk heb overwogen of ingezien, dat ik het vermogen heb om op te staan in deze wereld en daadwerkelijk een sturende, creërende en beslissende kracht te zijn, dat ik met andere woorden het vermogen, de kans en de mogelijkheid heb om de wereld te veranderen --- en al wat ik daarvoor moet doen, is mezelf eerst veranderen zodat ik in de eerste plaats mijn eigen potentieel en vermogen realiseer en ontwikkel en dan over kan gaan tot het realiseren en ontwikkelen van het potentieel van deze fysieke wereld en realiteit om een wereld te worden die het beste is voor al het leven.

Wednesday, September 10, 2014

Dag 553: Hoe Transformeer ik De Angst van de Toekomst met Zelf-Vergeving?




 Dag 553: Hoe Transformeer ik De Angst van de Toekomst met Zelf-Vergeving?
Het Proces van het Veranderen van De Emotionele Zelf-Sabotage van Toekomstprojecties


Dus in de voorgaande blog heb ik de zelf-correctieve statements toegepast en gedeeld in relatie tot de zelf-vergeving statements van Dag 551. Dit wil echter niet zeggen dat dit proces nu voorbij is - dat ik, door die aantal zelf-vergeving en zelf-correctieve statements te schrijven, het patroon van het projecteren van angst en verlangen in een toekomstbeeld in de geest nu helemaal gecorrigeerd en veranderd heb.

In tegendeel - wat ik in de vorige blogs gedaan heb is als het ware aan het oppervlak gekrabt, waardoor er verschillende dimensies bloot kwamen te liggen die ik voordien niet had ingezien of overwogen in relatie tot hoe dit specifieke patroon van het creëren van toekomstprojecties in mijn geest eigenlijk bestaat in en als mijn geest --- dimensies die ik uiteindelijk ook zal moeten doorwandelen in een proces van zelf-onderzoek, zelf-vergeving en zelf-correctie. Wat ik dus gedeeld heb in Dag 551 en 552 is de aanvankelijke eerste laag en eerste dimensie die ik kon zien en vaststellen in het kijken naar en onderzoeken van hoe dit specifieke patroon bestaat in mezelf - maar dat omvat bijlange niet de volle omgang van dit patroon/construct in mijn geest, als al de specifieke relaties waarin dit patroon verankerd zit in en als mezelf.

Het is dus de moeite waard om dit proces verder te zetten in het onderzoeken van de dieperliggende dimensies in en van het patroon van emotionele zelf-sabotage via toekomstprojecties - bijvoorbeeld door te observeren waar, wanneer en hoe dit patroon de kop opsteekt in mijn dagelijkse leven en door, wanneer ik merk dat ik in het patroon heb geparticipeerd (omdat ik het vaak niet meteen doorheen in het moment dat het opkomt in mezelf) - uit te schrijven wat het is dat maakt dat ik mezelf toesta mijn vertrouwen te plaatsen in en als dat patroon -- omdat, het feit dat het patroon opkomt in mezelf en dat ik niet absoluut stabiel blijf staan in mezelf en dat ik mezelf laat meeslepen in en als emotionele en gevoelsmatige reacties op de specifieke gedachten en projecties in mijn geest in en als het patroon, wil zeggen dat er nog specifieke relaties en verbindingen en associaties zijn die in mezelf bestaan waarin ik mezelf geïdentificeerd heb met dit patroon - relaties die dus onderzocht, vergeven en gecorrigeerd dienen te worden.

Deze relaties zijn voornamelijk opgebouwd op basis van herinneringen - dus soms, wanneer ik merk dat ik een patroon niet lijk te kunnen veranderen en corrigeren door middel van het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie in relatie tot de specifieke sturctuur en werking van het systeem, zoals ik in Dag 551 en 552 gedaan heb, om dan op zoek te gaan naar de herinneringen die in mezelf bestaan als 'ruggengraat' van dit patroon in en als mijn geest -- en om dan mijn relatie met die herinneringen zodanig te corrigeren en te veranderen in mezelf opdat ik niet meer emotioneel reageer in mezelf in het moment dat die herinneringen opkomen in mijn geest -- en zodat daardoor dus die herinnering ook geen macht meer heeft om specifieke patronen te activeren in mijn geest, zoals bijvoorbeeld de emotionele zelf-sabotage van toekomstprojecties.


Wordt Vervolgd in Dag 554

Tuesday, September 9, 2014

Dag 552: Het Transformeren van De Toekomst als Angst naar De Toekomst als Zelf-Beweging





 Als verderzetting op Dag 551, zal ik hier de Zelf-Realisaties, inzichten en Zelf-Correctieve Statements toepassen volgend op de Zelf-Vergeving Statements die ik in de voorgaande blog gedeeld heb - zijnde de volgende:

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een angst te gaan in mezelf in relatie tot de toekomst zoals mijn geest die voorstelt en afbeeld in mijn verbeelding - en specifiek in relatie tot achterliggende gedachten in mijn geest 'maar wat als het mij niet zal lukken' en 'wat als er iets zal mislopen' en 'wat als ik zal falen', met betrekking tot bepaalde doelen die ik voor mezelf gezet heb in mijn geest als wat ik wil bereiken en behalen in mijn leven --- en dat ik mezelf in en als die angst heel klein maak binnenin mezelf omdat ik in en als die ervaring van angst het gevoel creëer dat ik gelimiteerd en beperkt ben in mijn vaardigheden en kennen --- in de plaats van in te zien dat dat de illusie is die angst creëert, is dat al wat ik kan zien in mezelf is die eendimensionele ervaring van angst waarin ik mezelf bombardeer met al de gedachten die die angst representeren zoals 'wat als'  en daardoor geen andere manieren, uitwegen, oplossingen of mogelijkheden zie in mezelf om daadwerkelijk te kunnen bereiken wat het is dat ik wil bereiken

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring van angst en de ervaring van minderwaardigheid die ik genereer in mezelf door middel van die angst een deel uitmaakt van een polariteit in mezelf, waarin er naast die negatieve ervaring altijd ook een positieve ervaring aanwezig is --- en dat ik dus nooit heb ingezien, beseft en begrepen dat ik naast al die angsten in verband met mijn toekomst ook verlangens en verwachtingen en ideaalbeelden geprojecteerd heb in mijn geest in verband met wat ik wil doen en wie ik wil zijn in 'de toekomst' - hetgeen als het ware een lichtgevend beeld is van schijnbare 'perfectie', verbonden met positieve gevoelens in mezelf wanneer ik naar dat beeld kijk en wanneer ik mezelf identificeer met dat beeld --- en dat ik in feite, door langs de ene kant dat positieve ideaalbeeld te projecteren en te gebruiken om positieve energie op te wekken in mezelf, tegelijkertijd de negatieve beelden in mijn geest gecreëerd heb die negatieve energie opwekken, omdat dat is hoe energie zich uitbalanceert in en als de geest

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met deze polariteit in mijn geest waarin ik mezelf slinger tussen langs de ene kant angsten en zorgen en minderwaardigheid in relatie tot 'mijn toekomst' en 'mijn capaciteiten' en langs de andere kant verlangens, verwachtingen en opwinding in relatie tot mijn toekomst en mijn capaciteiten en de dingen die ik zal bereiken en de persoon die ik zal worden --- in de plaats van gezond verstand toe te passen in het onderzoeken van mijn geest en van wat ik eigenlijk werkelijk bezig ben in mijn geest, en in te zien, te beseffen en te begrijpen dat ik noch die positieve ideaalbeelden ben noch de angstbeelden omdat beide deel uitmaken van eenzelfde polariteit en in wezen hersenspinsels zijn In mijn geest, die enkel bestaan in en als mijn eigen verbeelding, gevoed door mijn gevoelens en emotionele reacties --- en daarin dan in te zien, te beseffen en te begrijpen dat wie ik werkelijk ben en wat mijn toekomst werkelijk is, is HIER, is mijn fysieke beweging en participatie in mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid die zich HIER in elk moment van ademhaling bevindt -- omdat mijn toekomst het gevolg en de consequentie en het product zal zijn van de moeite, de precisie, de aandacht en de zorgzaamheid die ik toewijdt en besteed aan mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid in elk moment - en dat, als ik in elk moment mezelf onttrek aan die werkelijkheid door mezelf af te leiden met toekomstprojecties en verlangens en angsten in relatie tot die zogezegde en in wezen nietbestaande 'toekomst', dan ben ik eigenlijk kansen aan het verliezen en aan het verkijken om daadwerkelijk mijn echte toekomst vorm te geven en te sturen en te creëren hetgeen ik doe door volledig en absoluut aanwezig te zijn met mijn volle wezen en gewaarzijn in elk moment en daarin dus te bestaan ALS mijn toekomst, als verleden, heden en toekomst in en als één uitdrukking van mezelf als zijnde HIER


Zelf-Correctieve Statements

Wanneer en als ik zie en opmerk dat ik in mijn geest zit, in een energetische ervaring van angst en piekeren en zorgen in relatie tot een toekomstprojectie of toekomstprojecties in mijn geest waarin ik angst heb dat bepaalde dingen zullen mislopen of falen en met andere woorden angst dat ik mijn angsten en onzekerheden zal tegenkomen in de toekomst - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze negatieve energetische ervaring in mezelf als de angst van de toekomst en specifiek de 'angst om te falen' en de 'angst om te mislukken' in direct verband staat met een verlangen in mezelf in relatie tot het 'slagen' in iets en specifieke ideaalbeelden bereiken en behalen in 'de toekomst' -- en met mijn participatie in positieve gevoelens zoals opwinding in relatie tot die beelden in mijn geest van wie ik zogezegd zal zijn en wat ik bereikt zal hebben in de toekomst

En daarin dus zie, besef en begrijp ik dat die angsten en onzekerheden in relatie tot mijn vaardigheden en mijn 'kunnen' als geprojecteerd in dat beeld in mijn geest van mezelf 'in de toekomst' een direct gevolg is van het feit dat ik allerlei ideëen en ideaalbeelden gecreëerd heb van mezelf in relatie tot mijn 'vaardigheden' en mijn 'kunnen' waarin ik in feite 'beter' wil zijn dan wie ik ben in dit eigenlijke moment -- en dus uiteraard, als en wanneer ik dingen van mezelf verwacht die niet in lijn staan met wie ik eigenlijk werkelijk ben hier in het moment, dan zal ik uiteraard ook allerlei onzekerheden en angsten kweken in mezelf in verband met het niet kunnen voldoen aan die verwachtingen - terwijl, ik nu zie en besef en begrijp dat die verwachtingen nooit echt geweest zijn in de eerste plaats omdat ze simpelweg onrealistisch zijn

Dus ik stel mezelf tot doel om mijn toekomst op een 'realistische' manier aan te pakken door allereerst mezelf niet toe te staan te participeren in emotionele en gevoelens reacties op toekomstprojecties - maar om eerder één en gelijk te staan met die toekomstprojecties als een systeem in mijn geest en dit systeem richting te geven op basis van gezond verstand - door los te laten van de ideaalbeelden, verlangens en verwachtingen die ik in mijn geest gecreëerd heb in relatie tot mezelf en te werken met wat echt is, met wie ik ben in het moment hier ---- en mezelf dan in dit moment van ademhaling bewegen in en als de fysieke realiteit, volgens wat realistisch en bereikbaar is in het moment zelf --- omdat ik zie en besef en begrijp dat de beelden en projecties in mijn geest niet bereikbaar zijn wanneer het aankomt op de fysieke  werkelijkheid omdat ik in de fysieke werkelijkheid niet werk met beelden en idealen en ideëen, maar eerder met het gereedschap dat ik hier voor mij heb staan als mijn fysieke beweging, mijn ademhaling, mijn aanwezigheid en mijn gezond verstand

En daarin zie, besef en begrijp ik dat als en wanneer ik mezelf toesta te participeren in toekomstprojecties, waarin ik in feite aan het leven ben voor de toekomst en naar de toekomst gericht - dat ik in wezen mezelf aan het saboteren ben in het daadwerkelijk creëren van een toekomst omdat ik mijn aandacht en gewaarzijn onttrek aan het moment zelf waarin ik de kans heb om mezelf toe te passen, om volledig ergens voor te gaan, om mezelf volledig uit te drukken en daadwerkelijk vorm te geven aan iets echt, iets fysiek --- omdat ik ergens 'ver weg' ben in mijn geest, bezig met 'de toekomst', als iets dat op zich niet echt bestaat in mijn geest omdat de toekomst in wezen simpelweg de accumulatie is van mijn daden -- net zoals ik op dit moment in 'de toekomst' besta van mijn 'verleden' waarin wie ik nu ben en hoe mijn leven bestaat op dit moment is niet als een beeld in mijn geest, maar eerder als een accumulatie van de daden die ik verricht heb in het verleden

En dus ik zie, besef en begrijp dat wie ik ben in dit moment is de levende toekomst, is verleden, heden en toekomst --- en dat ik mijn toekomst in elk moment vormgeef door middel van de mate van aandacht, gewaarzijn en zorgzaamheid die ik besteed aan mijn fysieke bewegingen en uitdrukking in elk moment van ademhaling

En dus stel ik mezelf tot doel om mezelf in elk moment van ademhaling te bewegen in en als een absoluut gewaarzijn dat ik mijn toekomst beslis in elk moment van ademhaling en beweging - en dat de toekomst dus niet een beeld is in mijn geest, als iets dat op zichzelf zal gebeuren --- neen, de toekomst is HIER, en zal niets meer of minder zijn dan wie ik ben in dit moment en dan wat ik accumuleer in en als de momenten waarin ik besta, leef en adem als een fysieke expressie

Dus, als en wanneer ik zie en besef dat ik in een energetische ervaring van haast of angst of onzekerheid zit in relatie met een beeld in mijn geest van 'de toekomst' als een idee in mijn geest van wat ik moet doen of worden of bereiken - dan stop ik en ik adem - en ik breng mijn gewaarzijn HIER naar mijn fysieke aanwezigheid, naar mijn fysieke beweging en ademhaling --- in en als het besef dat dat beeld in mijn geest van 'de toekomst' niet echt is, omdat wie ik ben is HIER, ik ben geen beeld, ik ben geen idee, ik ben een levende fysieke uitdrukking en ik zal nooit een beeld of idee of ideaalbeeld zijn of worden -- ik zal altijd, in elk moment, verleden, heden of toekomst, HIER bestaan, binnenin mezelf als een fysiek lichaam --- en wie ik ben in dit moment in en als mijn fysieke bestaan, is wat de toekomst ook zal zijn, omdat ik hier in dit moment mijn toekomst beslis, maak en creëer door middel van de statement die ik leef