Dag 208: De Angst van Onwetendheid en Goedgelovigheid

Dit is een verderzetting van "Dag 207: Een Virus genaamd Angst" waarin ik heb gekeken naar hoe onze geest door middel van 'verbeelding', 'gevangen' wordt door 'angst' - als een virus dat zich verspreid doorheen de samenleving hoofdzakelijk door middel van de media.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te hebben ingezien hoe mijn verbeelding 'gevangen' geweest is door televisie en media in en als de ervaring van ANGST - en hoe ik dus mezelf als de geest heb laten programmeren in het ervaren van ANGST tegenover de 'wereld' op basis van woorden en beelden die ik heb gezien op televisie en in de media

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe de media opzettelijk inspeelt op de ervaring van ANGST, omdat de mens dan een makkelijk manipuleerbaar en misleidbaar wezen wordt - dat dan gestuurd kan worden in en als 'consumptie-gedrag' als het zoeken naar een goed gevoel om de angst te onderdrukken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de beelden die ik zie op televisie en in de media mij enkel kunnen beïnvloeden en enkel kunnen inspelen op mijn gevoelens en emoties, wanneer ik mezelf toesta te bestaan in en als onwetendheid en goedgelovigheid en dus de realiteit niet voor mezelf onderzoek om stabiel te staan in mezelf in en als inzicht in en begrip van hoe de werkelijkheid echt functionneert, als een voorspelbaar programma/systeem dat goed noch slecht, positief noch negatief is, en functionneert aan de hand van voorbepaalde wetmatigdheden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de ervaring van angst in mezelf een indicator is van een gebrek aan inzicht in hoe de realiteit functionneert en dus een blind vertrouwen op en geloof in aangenomen en gekopieerde 'kennis en informatie' over 'de wereld' zonder enig praktisch  en wezenlijk gewaarzijn van wat eigenlijk 'echt' is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat gedachten en verbeelding als 'kennis en informatie' altijd gebaseerd is op ANGST als 'overleving'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik 'kennis en informatie' over 'de wereld' nodig heb om te overleven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn 'verbeelding' als 'kennis en informatie' over de wereld te gebruiken om mezelf te 'beschermen', in en als de ervaring van angst -- in de plaats van in te zien dat ik mezelf daarin enkel aan het 'beschermen' ben van mezelf, als mijn eigen verbeelding - omdat die gedachten en beelden in mijn geest niet echt de realiteit is, maar in wezen hoe ik geprogrammeerd ben door mijn omgeving om de wereld die ik zie met mijn ogen te 'interpreteren' --- op een manier waarin ik makkelijk bestuurbaar en beïnvloedbaar ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe de verbeelding in en als de geest misbruikt geweest is door mensen in en als het verlangen naar macht over andere mensen door in te spelen op gevoelens en emoties via kennis en informatie over de wereld in de plaats van de FEITEN te geven - en het kind te ondersteunen in het begrip dat de realiteit een FEITELIJKE werkelijkheid is, als een programma/systeem/structuur en dus niet onder invloed staat van gevoelens en emoties --- en dat de aanwezigheid van gevoelens en emoties in een mens in wezen een indicator is van een gebrek aan zelf-inzicht en inzicht in de realiteit als geheel

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te ondersteunen in het ontwikkelen van inzicht in hoe de realiteit werkt -- door mezelf te hebben toegestaan mezelf te identificeren met de ervaring van ANGST, als een blinde reactie op voorgeprogrammeerde kennis en informatie - en daarin mezelf te hebben toegestaan een slaaf te zijn van mijn omgeving en van angst, in de paats van verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en één en gelijk te staan met angst in het besef dat angst een deel is van mezelf waar ik mezelf van heb afgescheiden --- en daarin dus op te staan als het zelf-directieve principe en te beseffen dat ik verantwoordelijk ben voor het vorm geven van het leven op aarde, en dat het dus van uiterste belang is dat ik één en gelijk sta met al wat bestaat, zodat ik mezef als al wat bestaat kan sturen en vormgeven tot wat het beste is voor allen



Wordt vervolgd in Dag 209