Friday, January 11, 2013

Dag 201: Wie of wat bepaalt en stuurt mijn Aandacht?

Dit is een verderzetting van "Dag 200: Zij is zoveel knapper dan ik"


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat iemand die meer aandacht krijgt van andere mensen dan ik ook meer waard is dan ik

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met andere mensen op basis van hoeveel aandacht zij krijgen, tegenover hoeveel aandacht ik krijg -- en daarin mijn 'waarde' af te meten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij minderwaardig te voelen tegenover iemand die meer aandacht krijgt van mensen dan ik door te geloven dat de hoeveelheid aandacht die ik krijg van de mensen in mijn omgeving mijn 'waarde' als levend wezen op aarde bepaald

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'waarde' te definieren in en als een energetische ervaring als het gevoel van opwinding dat ik heb verbonden met 'aandacht krijgen' van andere mensen -- en daarin mijn zelf-waarde te laten bepalen en definieren door mijn omgeving en zodoende mezelf een slaaf te maken van de waarde-oordelen van andere mensen --- in de plaats van te bestaan in en als onvoorwaardelijke zelf-waardering en dus als een zelf-verantwoordelijk, zelf-besturend, zelf-expressief en onafhankelijk wezen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, door te geloven dat de waarde van een wezen bepaald wordt door de hoeveelheid aandacht dat wezen krijgt van andere mensen, een systeem van ongelijkheid heb toegestaan te bestaan in deze wereld - waarin de 'beroemdheden' en de 'rijken' gezien worden als 'waardevoller' dan de armen en de rest van de wereld omdat zij meer aandacht krijgen, en zodoende enkel rijker worden, terwijl de armen gezien worden als 'waardeloos' omdat ze minder tot geen aandacht krijgen, en zodoende enkel armer worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de 'aandacht' van mijn omgeving te volgen als een overlevings-strategie, in en als het verlangen om zelf rijk en successvol te worden --- en daarin een systeem te ondersteunen en te voeden waarin de rijken rijker worden en de armen armer --- door mijn aandacht te vestigen op wat IK WIL, in de plaats van aandacht te besteden aan het leven op aarde, als de werkelijke problemen die hoogdringend opgelost moeten worden, zoals lijden, armoede, hongersnood, oorlog, misbruik, uitbuiting, etc

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'aandacht' een 'programma' is in en als de menselijke geest dat opzettelijk gecreëerd is om van de mens een makkelijk misleidbaar en manipuleerbaar wezen te maken -- aangezien de mens zijn aandacht altijd zal laten sturen door zijn omgeving, in en als een persoonlijke zoektocht naar 'waarde', aan de hand van wat door de omgeving gezien/gedefinieerd wordt als 'waardevol' - en dat 'aandacht' dus niet is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in afscheiding te bestaan van 'mijn aandacht' door mezelf te laten sturen door de waarde-oordelen van mijn omgeving, door mijn aandacht automatisch te vestigen op wat door mijn omgeving gedefinieerd wordt als 'waardevol' -- aan de hand van waar andere mensen hun aandacht op vestigen -- en daarin mezelf te hebben toegestaan een organische robot te worden die gestuurd, geleid en beïnvloed wordt door 'het systeem' --- in de plaats van te staan/bestaan als een zelf-verantwoordelijk wezen, in en als het besef van wie ik werkelijk ben als eenheid en gelijkheid - en daarin mijn aandacht, in eenheid en gelijkheid met wie ik werkelijk ben, op een praktische manier te vestigen op het leven in deze wereld en op het zoeken naar oplossingen voor de problemen in deze wereld om een wereld te creëren die het beste is voor allen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'aandacht' te definieren en bepalen in en als eigenbelang als een polariteit van persoonlijke gevoelens, waarin ik enkel mijn aandacht vestig op dat wat mij een goed/positief gevoel geeft, en de rest van de werkelijkheid uit mijn perceptie filter --- zonder in te zien dat ik mij zelfs niet eens gewaar ben van waar die 'gevoelens' vandaan komen en hoe mijn omgeving in wezen opzettelijk inspeelt op die gevoelens zodat ik mijn aandacht zou vestigen waar mijn omgeving wil dat ik mijn aandacht vestig, om ervoor te zorgen dat ik een gelimiteerd systeem blijf als het product van mijn omgeving/het systeem, en dat ik nooit werkelijk het leven zou leren kennen in eenheid en gelijkheid met mezelf en dus nooit zal inzien wat er werkelijk aan de gang is in het bestaan/leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de werkelijkheid niet te zien als wat ze werkelijk is - door mezelf te definieren in en als 'aandacht', als het filteren van wat ik zie met mijn ogen door enkel te zien, te begrijpen en te overwegen wat mij persoonlijk kan dienen in mijn persoonlijke overleving in deze wereld, en wat ik dus persoonlijk definieer als 'waardevol'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'aandacht' te definieren in en als het geloof en gevoel dat ik superieur ben aan de wereld/realiteit die ik zie met mijn ogen - in en als de kennis van goed/kwaad, juist/fout, positief/negatief -- en daarin nooit te hebben ingezien dat ik op die manier de wereld/realiteit nooit zou kunnen zien als wat ze werkelijk is, omdat ik enkel de voorgeprogrammeerde kennis en informatie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als de geest zie --- en dat ik dus ook nooit de consequenties heb gezien die zich afspelen 'buiten mijn veld van perceptie' als de gevolgen van mijn daden hier op aarde, aangezien ik altijd enkel heb gehandeld vanuit en op basis van een enorm gelimiteerde visie/begrip op/van de werkelijkheid die ik zie met mijn ogen, die zich enkel limiteerde tot mijn persoonlijke verlangens/noden


Wordt vervolgd in Dag 202



No comments:

Post a Comment