In Dag
510 had ik vastgesteld dat het woord
oprechtheid gerelateerd is aan het woord waarheid en dat, om een werkzame
definitie te kunnen vormen voor het woord op rechtheid, zal ik het woord
waarheid moeten onderzoeken en herdefinieren zodat het woord waarheid bestaat
op een manier die mij zal ondersteunen in het leven van het woord oprechtheid.
Wat
eigenaardig is aan hoe ik het woord 'waarheid' heb leren kennen is voornamelijk
in relatie tot bijvoorbeeld mijn leerkrachten en mijn ouders, in de zin van 'de
waarheid vertellen' waarin van mij verwacht werd dat ik mijn schuld bekende met
betrekking tot één of andere 'fout' of misstap die begaan werd - waarin ik dus
geleerd heb dat het woord 'waarheid' te maken heeft met 'andere mensen' omdat
ik 'de waarheid moet vertellen' aan 'andere mensen'. Dit betekent dus dat er
geen zelf-eerlijkheid of zelf-verantwoordelijkheid bestaat in deze definitie
van het woord 'waarheid' omdat het woord waarheid niet in het teken staat van
wie ik ben in en als mezelf maar eerder in afscheiding van mezelf, voor 'andere
mensen'.
En, de
enige reden waarom ik dus 'de waarheid zou vertellen' is omwille van angst,
niet vanuit een besef in en als mezelf van wat het beste is voor mezelf als een
uitdrukking van wie ik ben, maar enkel omdat ik angst heb om gestraft te worden
door mijn ouders/leerkrachten. En, die ervaring van angst creëert dan de idee
en het geloof dat 'de waarheid vertellen' vanuit dat opzicht en op die manier
iets 'goed' en 'juist', 'correct' en 'positief' is - maar niet omdat dat
werkelijk zo is, neen, enkel omdat er aan de andere kant in die weegschaal een
negatieve ervaring staat, zoals de angst om gestraft te worden, lijkt het
concept van 'vertellen van de waarheid' in en als schijnbare 'oprechtheid' een
'positieve eigenschap'.
Dus, ik
bedoel - ben ik het zelf geweest die dat bepaald en vastgesteld heeft - dat het
'vertellen van de waarheid' aan mijn leerkrachten en ouders en
authoriteitsfiguren een 'positieve eigenschap' is, en dat dat de echte
definitie is van het woord 'oprechtheid'? Neen! Het was Angst die deze
definitie aangestuurd heeft. Angst van authoriteitsfiguren en specifiek angst
om zelf geviseerd en aangevallen te worden door die authoriteitsfiguren. Want,
als ik in zelf-eerlijkheid kijk naar of het concept van 'het vertellen van de
waarheid' in en als deze voorgeprogrammeerde definitie van het woord
'oprechtheid' en ik onderzoek of deze eigenschap eigenlijk werkelijk bijdraagt
tot het creëren van een wereld die het beste is voor iedereen en al wat hier
bestaat --- dan kom ik eigenlijk tot de conclusie dat dat niet zo is en dat de
eigenschap van het 'vertellen van de waarheid' enkel bestaat in functie van
degene die de zogezegde 'waarheid' wil weten -- en dit verlangen om 'de
waarheid te weten' bestaat nooit in en als een principe om te doen wat het
beste is voor allen maar bestaat in en als een persoonlijke agenda en een
persoonlijke mening van wat 'goed' of 'juist' of 'correct' is.
Ik
bedoel, in termen van en in functie van het doen van wat het beste is en het
creëren van een wereld die het beste is voor al wat bestaat - wat maakt het
zelfs uit of je 'de waarheid verteld'? Al wat uitmaakt is dat je
verantwoordelijkheid neemt voor de impact van je woorden en daden op je
omgeving en de consequenties van je gedachten, woorden en daden in deze
wereld. De 'waarheid' ligt immers enkel
in het oor van degene die die 'waarheid' wil weten.
En, als
je de 'waarheid' zou vertellen van wat je denkt over een ander - en zogezegd
'oprecht' wil zijn -- dan is die waarheid compleet afhankelijk van hoe je eigen
geest in elkaar zit en hoe je jezelf geprogrammeerd hebt om jezelf en je
realiteit te zien, observeren en interpreteren --- maar dat is niet de
Realiteit, neen, het is Jouw Waarheid. Maar wat weegt Jouw Waarheid nu op aan
De Realiteit? Ik bedoel, in De Realiteit die één en gelijk is voor elk levend
wezen, de fysieke realiteit waar we allen aan gebonden zijn, maakt het helemaal
niet uit wat onze persoonlijke 'Waarheid' is, als onze interne gedachten,
meningen, percepties, ervaringen, gevoelens en reacties. De enige 'Waarheid'
die uitmaakt en die telt, dat is de feitelijkheid van het fysieke bestaan. En
de feitelijkheid van het bestaan is dat zolang de mens meer waarde hecht aan
zijn Persoonlijke Waarheid als interne gedachten, gevoelens en emotionele
ervaringen, zal de mens nooit oog hebben voor de Waarheid die Hier bestaat in
en als deze Fysieke Werkelijkheid - de waarheid van Lijden en van het Feit dat
deze wereld niet bestaat op een manier die het beste is voor elk levend wezen
op aarde en dat wij als mens daarvoor persoonlijk verantwoordelijk zijn.
Vanuit
dat perspectief is ware oprechtheid en het leven van Oprechtheid niet 'de
waarheid vertellen' als in het 'vertellen en blootleggen van mijn interne
gedachten/meningen/beoordelingen', maar eerder een Trouw zijn aan De Waarheid
als zijnde de Fysieke Feitelijkheid van de Realiteit waar ik mij in bevindt. En
dit 'trouw zijn aan' wil zeggen dat ik in de eerste plaats niet Lieg tegen
mezelf over wat er eigenlijk werkelijk gaande is in mijn wereld en realiteit en
dat ik ten allen tijden ervoor zorg dat mijn daden en woorden en mijn
beslissingen gebaseerd zijn op een overweging van en inzicht in de
consequencies in de fysieke realiteit van mijn daden, woorden en beslissingen
en dus niet op persoonlijke gedachten, meningen en interpretaties over en van hoe
de fysieke werkelijkheid bestaat.
Wordt
Vervolgd in Dag 512
No comments:
Post a Comment