Dag 505: Wat is Leven in Zelfoprechtheid?

Dit is een verderzetting van "Dag 502: De Bestemming van het Leven - Mijn Toewijding aan Principe" en specifiek met het Derde Principe in de Lijst, namelijk:

3     Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/05/de-bestemming-van-het-leven-mijn.html#sthash.fVKTOZox.dpuf

"3. Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd."

 Wat het wil zeggen om Zelfoprecht te leven is niet voordehandliggend omdat in onze huidige wereld we van kleins af aan getraind en geconditioneerd worden om zelfonoprecht te leven. We leren dat het ok en goed is om kleine leugentjes te verkopen, 'leugentjes om bestwil' is dat dan. Dat zijn dingen die je leert van je ouders, je leert om te liegen in de kleine dingen, de subtiele dingen. In je glimlach en in je houding en je kleding en de manier waarop je spreekt, de vrienden die je hebt, het geld dat je bezit, je meningen over de wereld en de woorden die je gebruikt.

Je leert zo subtiel te liegen dat het een natuurlijke zaak wordt, en je gelooft dat dat is 'wie je bent', ook al kan je eigenlijk heel makkelijk zien dat dat onmogelijk zo kan zijn, omdat, als je om je heen kijkt dan merkt je een eigenaardig iets - dat namelijk elk mens zich precies hetzelfde gedraagt. En waarom is dat? Omdat we allemaal hebben leren liegen op precies dezelfde subtiele manier. en uiteindelijk krijgen we een wereld waarin we ongesproken elkaars leugens in ere houden en er een onbesproken overeenkomst bestaat in onze relaties van 'als jij mijn leugens aanvaard dan aanvaard ik die van jou'.

Ik bedoel, als kind zie je het nog en je kan je misschien nog ergens herinneren hoe je volwassenen zag toen je een kind was. Je zag dat het leugens waren. Je besefte dat als jij je zou gedragen zoals je ouders, dan zou je aan het liegen zijn over wie je eigenlijk bent - je zou een vals beeld van jezelf optrekken. En toch werd er van je verwacht dat je precies zoals je ouders wordt - dat je jezelf ook zo begint uit te drukken.

Het vraagstuk van 'wat is het om zelfoprecht te leven?' is dus niet iets waar je zomaar een pasklaar antwoord op kan krijgen - het is een proces dat je moet bewandelen om gaandeweg, stap voor stap en zeer moeizaam, beginnen in te zien precies hoe het is dat eigenlijk je hele leven één grote leugen geweest is en dat alles van wie je denkt dat je bent niets meer is dan zelf-bedriegerij.

En dat is het proces van zelf-vergeving. Als je geen zelf-vergeving kan toepassen, dan kan je de leugen niet zien. Zelf vergeving is wat het mogelijk maakt voor onszelf om de deur te openen voor het besef dat het mogelijk zou kunnen zijn dat de dingen die we voor waar aannemen, zoals bijvoorbeeld onze eigen gedachten, gevoelens en emoties, niet noodzakelijk te vertrouwen zijn. Zelf vergeving is een daad van nederigheid - van het toegeven en realiseren dat de dingen die in onszelf bestaan en die we hebben aanvaard als 'onze realiteit' -- de dingen die in onze gedachten bestaan, zijn eigenlijk stukjes en beetjes gekopieerde informatie die we overgenomen hebben van onze omgeving - en die we voor waar aangenomen hebben, omdat we niet beter wisten.

Zelf vergeving is wat het mogelijk maakt voor onszelf om door de leugens te zien en om de realiteit beginnen te zien als wat ze werkelijk is. Dan kan er sprake zijn van eenheid en gelijkheid en van een zuiverheid in onszelf - dan bestaan we op gelijke en evenwaardige wijze als deze realiteit als het leven op aarde -- wanneer er niets meer van informatie bestaat in onszelf 'over' de realiteit, of 'over' hoe we onszelf moeten gedragen en uitdrukken - als er geen leugens en cognitieve disinformatie meer in onszelf bestaat.