Dag 800: Wat je Zegt ben je Zelf: Hoe Oprecht ben je Werkelijk?

Onlangs heb ik tot het besef moeten komen dat een bepaald beeld en idee dat ik had van mezelf eigenlijk niet overeenkomt met de realiteit van wie ik over het algemeen ben. En tot dit besef kwam ik maar door het toepassen van het gereedschap van zelf-vergeving en zelf-eerlijkheid.

Ik heb mezelf altijd gezien als een zeer eerlijk en oprecht iemand. Op diep niveau was dit hoe ik mezelf zag, als iemand die steeds open, oprecht en eerlijk is. Dit was een idee dat ik ook steeds hoog hield in mijn relatie. Ik zag mezelf als eerlijk en oprecht omdat ik nooit aarzelde om alles te delen met mijn partner, in verband met hoe ik me voelde vanbinnen, welke gedachten er door mijn geest gingen, welke mijn angsten zijn, enzovoort.

Ik droeg het ideaal en principe van 'eerlijkheid' steeds hoog in het vaandel en was er dan ook van overtuigd dat ik die eerlijkheid belichaamde omdat ik doelbewust ervoor zorgde dat ik geen geheimen droeg en dat ik onvoorwaardelijk alles van mezelf deelde met mijn partner.

Wanneer dan soms bleek dat mijn partner niet alles van zichzelf deelde met mij op dezelfde manier, kwam een reactie van mij gekwetst en zelfs bedrogen voelen naar boven. Ik voelde me kwaad worden omdat ik mezelf met hem vergeleek en in de vergelijking de conclusie trok dat ik steeds eerlijk en oprecht geweest ben en hij niet - en dat ik daarin als het ware het slachtoffer was van de situatie.

Onlangs kwam deze reactie nog eens in mij naar boven, maar in de plaats van automatisch de reactie te vertrouwen en me erin te laten meevoeren en in beschuldiging te gaan tegenover mijn partner, keerde ik mijn blik eerder naar binnen toe. In de plaats van in dat moment die idee in mijn geest die zegde dat "ik altijd zo eerlijk en oprecht ben" en waarin ik de vinger wees naar mijn partner en hem beschuldigde van "onoprecht te zijn" te geloven, stelde ik die idee in vraag en vroeg ik me tegelijkertijd af of ik eigenlijk werkelijk zo compleet en absoluut 'eerlijk en oprecht' ben als hoe ik mezelf doe uitschijnen in mijn geest. Wat ik immers ondertussen al geleerd heb in verband met de geest is dat de ideeen die ik heb over mezelf in mijn geest vaak als doel hebben om de realiteit van mezelf te verbergen.

En het was maar omdat ik merkte dat de stelling in mezelf van "ik ben zo eerlijk en oprecht" geladen was met reacties - waarin ik mezelf zag als positief en mijn partner als negatief - dat ik besefte dat ik eigenlijk te maken had met een IDEE in mijn geest en dus niet noodzakelijk met een realistische representatie van wie ik in werkelijkheid ben.

In het onderzoeken van dit idee en door mezelf de vraag te stellen of ik wel daadwerkelijk de belichaming ben van eerlijkheid en oprechtheid realiseerde ik me dat de eerlijkheid die ik steeds toepaste nooit echte eerlijkheid was, maar in feite een schijn-eerlijkheid en valse eerlijkheid was. Mijn idee van eerlijkheid was het ongefilterd en automatisch delen van wat er allemaal omging in mijn geest met mijn partner en vaak was ik eigenlijk in een reactie terwijl ik mezelf aan het delen was.

Ik was bijvoorbeeld 'eerlijk' met mijn partner over bepaalde angsten die ik had, terwijl ik tegelijkertijd nog steeds die angst ervoer en het delen een vorm van manipulatie was waarin ik eigenlijk stiekem hoopte op een bepaald antwoord van mijn partner dat mij op mijn gemak zou stellen. Echte eerlijkheid zou niet bestaan in het zomaar delen van mijn reacties met mijn partner, maar eerder in het kijken naar en onderzoeken van wie ik eigenlijk ben in en als die reacties. Echte eerlijkheid bestaat met andere woorden op de eerste plaats in relatie tot mezelf.

Echte eerlijkheid wil zeggen dat ik een gewaarzijn ontwikkel in verband met hoe mijn reacties, mijn angsten, mijn gedachten en al wat er in mijn geest omgaat bestaan en wat er werkelijk gaande is 'achter de schermen in mijn geest'. En dit kan enkel wanneer ik niet automatisch mijn reacties volg en vertrouw en deel met mijn partner alsof het is 'wie ik ben', maar wanneer ik eerder een stap terug neem en vertraag in mezelf om voor mezelf eerst te onderzoeken wie ik eigenlijk werkelijk ben in en als de reacties die in mijn geest naar boven komen.

In deze situatie besefte ik dus dat de oneerlijkheid en onoprechtheid waar ik mijn partner van aan het beschuldigen was in feite in mezelf bestond, gewoon op een andere manier die ik niet zag of besefte tot ik mezelf ging onderzoeken.

Dag 517: Wat is Leven in Oprechtheid? - Hetzelfde Zijn Vanbinnen en Vanbuiten

Dag 517: Wat is Leven in Oprechtheid?

Hetzelfde zijn Vanbinnen en Vanbuiten

Dit is een verderzetting in mijn proces van het herdefiniëren van het woord 'Oprechtheid', in en als mijn Declaratie van mijn Toewijding aan het Leven van Principes, zoals:

3     Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd.

Een andere dimensie van wat Oprechtheid en Zelf-Oprechtheid kan zijn, buiten het eerlijk zijn met mezelf over de realiteit waarin ik mij bevindt en mezelf geen illusies voorhouden in relatie tot wie ik ben of wat de realiteit is van de wereld waarin ik besta, is één en gelijk staan met de woorden die ik spreek.

Dit wil zeggen dat wie ik ben vanbinnen hetzelfde is als wie ik ben vanbuiten. Ik bedoel, het Is zo vaak dat ik mezelf uitdruk op een manier die niet 'oprecht' is - waarin ik met andere woorden bijvoorbeeld langs buiten glimlach en mezelf uitdruk alsof ik iemand leuk vindt, maar langs binnen heb ik allerlei achterklap en achterliggende gedachten over die persoon die het tegendeel zouden bewijzen. Dat is Zelf-Onoprecht zijn omdat ik hierin niet één en gelijk ben vanbuiten en vanbinnen.

Dit is hoe ik ben opgegroeid en wat ik  geleerd heb over wat het is om mens te zijn - dat is wie en wat ik geworden ben, een zelf-onoprecht individu --- in de zin van dat ik het normaal ben gaan vinden dat ik achterklap heb in mijn geest en gedachten over andere mensen terwijl ik mij in mijn uitdrukking voordoe alsof dat niet zo is en alsof ik 'onschuldig' ben. Maar, wat ik echter gemerkt heb is dat ik mij vanbinnen eigenlijk schuldig voel omdat ik goed genoeg weet waar ik mee bezig ben. Ik weet dat er een discrepantie bestaat tussen wie ik ben vanbuiten en wie ik ben vanbinnen en dat ik dus geen oprecht individu ben.

Ik bedoel, die discrepantie en die zelf-onoprechtheid bestaat in functie van zelf-behoud en persoonlijke overleving via sociale manipulatie -- maar dat is geen excuus omdat wat ik uitstuur krijg ik zevenvoud terug --- met andere woorden, als ik besta in en als manipulatie en onoprechtheid, dan maak ik een levende stelling dat dat de wereld is die ik verkies en die ik ondersteun --- een wereld van bedrog, manipulatie en onoprechtheid waarin ik zoveel kan verwachten van hoe mensen met mij omgaan als hoe ik met hen omga. En dat is niet een wereld die het beste is voor mezelf noch een ander.

Dus, hoe kan ik in deze context mezelf ondersteunen om een zelf-oprecht individu te worden, zodat ik niet meer besta als een inferieur wezen in relatie tot mijn omgeving en in relatie tot overleving --- maar zodat ik besta op een manier die op elk vlak het beste is voor allen?  En wat wil het praktisch zeggen om hetzelfde te zijn vanbinnen en vanbuiten - om geen geheime achterklap te hebben in mijn geest over anderen?

Wordt Vervolgd in Dag 518

Dag 516: Wat is Leven in Oprechtheid? - De Praktische Realiteit van Principieel Leven

Dag 516: Wat is Leven in Oprechtheid? 

De Praktische Realiteit van Principieel Leven

In "Dag 515: Wat is Leven in Oprechtheid? - Als ik Zelf-Onoprecht ben, Dan ben ik Makkelijk te Bespelen" had ik de sluier al een beetje gelicht in relatie tot wat een praktische uitvoering en toepassing zou zijn van het Principe van zelf-oprechtheid in en als mijn proces van het leven aan de hand van en op basis van Principe.

Dit proces van het onderzoeken hoe ik een principe kan toepassen in de fysieke dagelijkse realiteit is het belangrijkste deel van het leven in en als Principe. Ik bedoel, dit zou voor de hand moeten liggen, dat iets in wezen niet Echt en Waarachtig kan zijn als ik het niet op een praktische manier leef in en als mijn fysieke bestaan, omdat mijn fysieke bestaan nu eenmaal het enige 'echte' is aan wie ik ben.

Ik heb doorheen mijn leven echter dit simpele concept nooit gezien of begrepen omdat ik mijn leven en 'wie ik ben' definieerde als zijnde meer in mijn geest. Op de één of andere manier was ik zomaar uit het oog verloren dat ik een fysiek wezen ben en dat mijn bestaan zich afspeelt in de fysieke werkelijkheid - omdat ik mijn aandacht meer plaatste in mijn interne 'realiteit', namelijk mijn 'ervaringen', zoals mijn gevoelens en emoties, en mijn fantasie, en gedachten --- al de dingen die op zich in feite niet fysiek en dus niet echt zijn.

En dus, ik heb vaak stellingen gemaakt over 'wie ik ben' of wie ik wil zijn en hoe ik wil dat mijn leven verloopt, maar die stellingen hebben nooit verder gereikt dan de het gelimiteerde rijk in en van mijn eigen geest. Ik heb nooit werkelijk de moeite gedaan om te onderzoeken of de ideëen die ik in mijn gedachten vorm over mezelf en mijn realiteit wel realistisch zijn of hoe ik deze ideëen eigenlijk leef in en als mijn dagelijkse realiteit -- omdat, de enige 'realiteit' die ik zag, dat was mijn geest als mijn gevoelens, emoties en gedachten.

Het is pas door een proces te beginnen wandelen om uit te geest te stappen dat ik langzaam maar zeker ben gaan inzien dat de eigenlijke werkelijkheid van wie ik ben in wezen de fysieke realiteit is en dat de geest een illusie is die ik zelf heb opgebouwd door ideëen te vormen in en als mijn 'gedachten' en die ideëen nooit te toetsen aan de fysieke realiteit.

Ik bedoel, ik geloofde bijvoorbeeld altijd dat ik een 'oprecht' individu ben en dat ik in alle vormen en maten een 'goed' persoon ben, maar ik stond nooit stil bij de eigenlijke realiteit van wie ik ben. Ik zag bijvoorbeeld niet in dat ik mij niet steeds gedraag zoals ik denk over mezelf en dat mijn externe en interne wereld niet volledig op één lijn staan. Ik bedoel, ik kan wel denken van mezelf dat ik een 'oprecht' persoon ben, maar zolang ik geen exacte definitie heb van wat het eigenlijk wil zeggen om daadwerkelijk 'oprecht' te zijn, en het woord 'oprechtheid' te leven, dan kan ik mezelf evengoed voor de gek houden en mezelf wijsmaken dat ik 'oprecht' ben zonder werkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor mijn fysieke expressie in en als de fysieke werkelijkheid.

Omdat, als ik geen soliede definitie heb van een woord zoals 'oprechtheid', maar ik beweer wel een 'oprecht' persoon te zijn - dan kan ik in feite eender wat doen en zijn en dan kan ik nog steeds ervan overtuigd zijn dat ik 'oprecht' ben --- omdat het woord 'oprechtheid' enkel bestaat als een leeg en betekenisloos idee in mijn geest dat als enige doel dient om mij positief te voelen over mezelf.

Terwijl, om waarachtig te bestaan in en als oprechtheid - moet ik het woord 'oprechtheid' ten eerste grondig onderzoeken in termen van wat de praktische implicaties zijn van dit woord en wie en hoe ik met andere woorden zou moeten zijn en worden in en als mijn fysieke dagelijkse bestaan en interacties met mijn fysieke dagelijkse wereld en omgeving -- om werkelijk te leven en te bestaan als een levend bewijs en een levend voorbeeld van het woord 'Oprechtheid'. Enkel dan kan ik spreken over mezelf als een 'oprecht' individu --- wanneer ik bereid ben om dit proces te bewandelen voor mezelf van het onderzoeken van hoe ik besta in en als mezelf en het transformeren en veranderen van mijn interne wereld en realiteit van een betekenisloos, onoprecht bestaan - naar een zelf-gecreëerd, zelf-verantwoordelijk en zelf-oprecht bestaan -- door middel van bijvoorbeeld het herdefiniëren van de woorden die ik leef en/of wil leven.

Dit is in essentie wat ik ben beginnen doen in mijn Reis naar Leven en in mijn Verklaring van Mijn Toewijding aan Principes die ik Integreer in mijn Leven en Bestaan - is dat ik eerst en vooral die principes onderzoek en voor mezelf grondig afbaken en definieer zodat ik een 'platform' en 'structuur' heb en mezelf dus de kans of de ruimte niet geef om de principes te 'interpreteren' -- omdat, zoals ik in deze blog aangetoond heb, creëert dit het probleem dat het principe dan enkel in functie bestaat van mijn persoonlijke 'feel-good' interne realiteit en dan is het principe op zich dus 'niets waard' in termen van hoe en waarom ik het Leef en Toepas in mijn dagelijkse Fysieke Bestaan - namelijk daar waar het Echt is en kan zijn.

Wordt Vervolgd in Dag 517

Dag 515: Wat is Leven in Oprechtheid? - Als ik Zelf-Onoprecht ben, Dan ben ik Makkelijk te Bespelen

Dag 515: Wat is Leven in Oprechtheid?

Als ik Zelf-Onoprecht ben, Dan ben ik Makkelijk te Bespelen

In Dag 514 was ik begonnen met het proces  van het onderzoeken hoe ik het principe van Zelf-Oprechtheid op een praktische manier kan toepassen en leven. Hoe kan ik met andere woorden eerlijk en oprecht zijn met mezelf in relatie tot wie ik ben en wat mijn wereld en bestaan is.

Het voorbeeld dat ik had aangehaald was bijvoorbeeld hoe ik besefte dat, terwijl ik door de winkelstraten van mijn stad wandel, ik mezelf in mijn gevoelens laat bespelen door wat ik zie met mijn ogen, zoals al de 'positieve indrukken' die winkels en winkeliers maken specifiek om klanten te lokken - en hoe ik, in en als deze interne positieve ervaring mezelf in wezen voor de gek houdt omdat ik geloof in dit positieve uiterlijk en beeld dat de winkels en winkeliers mij presenteren, waarin ik bijvoorbeeld er niet bij stilsta in het moment dat ik positief reageer en dat ik mij misschien wel laat meevoeren door dat positieve gevoel om iets te kopen, dat al wat ik zie een leugen is --- vanuit het perspectief dat er een geheime agenda ligt achter de glimlach van de verkoopster en achter de schoongepoetste vensters en de felle kleuren en de manier waarop de winkels en de winkelstraten zijn ingericht en de woorden die op de reclameborden geprint staat.

Dat hele beeld 'IS' niet 'positief', het lijkt enkel zo, omdat achter dat 'positieve'/'aantrekkelijke' uiterlijk ligt:

• De manipulatie van de verkopers om de klant te bespelen om iets te kopen
• De angst van de verkoper om  geen geld te kunnen verdienen als hij de potentiele klanten die door de winkelstraten wandelen niet bespeelt
• Het verlangen van de verkoper om via het 'positieve' uiterlijk en de glimlach en de vriendelijkheid, de beleefdheid en de zoetgevooisde woorden geld te kunnen halen uit andere mensen en mensen hun geld doen besteden aan dingen die ze niet eens echt nodig hebben en waar ze later zelfs misschien spijt van zullen hebben dat ze het gekocht hebben
• …

Met andere woorden er ligt een heel andere realiteit achter het beeld dat ik zie. Een realiteit die ik op het eerste zicht nooit overwogen heb omdat ik mijn aandacht steeds plaatste in enkel mijn persoonlijke reacties en gevoelens op wat ik zie met mijn ogen - hetgeen iets is dat heel wat mensen duidelijk doen, anders zou deze manipulatie-tactiek in en van hoe mensen producten verkopen niet werken.

Ik bedoel, en de consequenties van deze 'goedgelovigheid' als het onoprecht zijn met mezelf, is dat ik in het voorbeeld dat ik hier besproken heb, dingen zal kopen en mensen zal volgen in hun raad en advies waar ik uiteindelijk spijt van zal krijgen wanneer het positieve gevoel plaatsmaakt voor een besef dat ik mijn geld gespendeerd heb aan een gevoel en niet aan iets dat werkelijk een bijdrage levert aan mijn leven. En dan zal ik uiteindelijk bijvoorbeeld kwaad worden op de verkopers en op het systeem omdat ze zogezegd niet oprecht zijn met mij en niet eerlijk zijn tegen mij.maar als ik werkelijk oprecht en eerlijk zou zijn met mezelf, dan zou ik precies zien wat er werkelijk gaande is achter het beeld dat ik zie met mijn ogen en dan zou ik mij niet zo makkelijk laten verleiden en misleiden in mijn gevoelens.

Wordt vervolgd in Dag 516

Dag 514: Wat is Leven in Oprechtheid? - Een Praktische Toepassing van Zelf-Oprechtheid

Dag 514: Wat is Leven in Oprechtheid?

Een Praktische Toepassing van Zelf-Oprechtheid

Dus, in termen van het praktisch leven van het principe van zelf-oprechtheid:

"Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd."

… waarin ik in de voorgaande blogs al had vastgesteld dat het concept en begrip van 'zelf-oprechtheid' wil zeggen en impliceert dat ik niet lieg tegen mezelf. En dit is ook wat het wil zeggen om 'één en gelijk te zijn in mijn binnen- en buitenwereld' en 'zuiver te zijn in gedachten, woorden en daden' -- het wil zeggen dat ik geen verborgen agenda's heb in mezelf, dat ik mezelf niets wijsmaak in relatie tot wie ik ben en wat mijn realiteit is, maar dat ik rechtuit en oprecht ben in termen van wie ik precies ben, hoe ik precies besta en wat de realiteit en de wereld is waarin ik leef en besta. Omdat ik zie, besef en begrijp dat ik enkel op die manier zal kunnen leven en bestaan op een manier die rekening houdt met de realiteit omdat ik direct zie welke de consequenties zijn van mijn daden, woorden en gedachten op mijn realiteit.

Een praktische toepassing van dit principe is bijvoorbeeld dat ik mezelf in mijn uitdrukking vanbinnen en vanbuiten verander en transformeer en corrigeer in momenten waarin ik kan zien dat ik niet zelf-oprecht ben. Hiervoor zal ik uiteraard eerst die specifieke momenten moeten zien en onderzoeken en vaststellen door mezelf de vraag te stellen: waar, wanneer en hoe is het dat ik in mijn dagelijkse leven en realiteit in en als zelf-oprechtheid ga in mezelf?

Waar, wanneer en hoe is het bijvoorbeeld dat ik in een mentaal construct ga in mijn geest waarin ik opzettelijk een idee, definitie, gedachte of geloof-systeem creëer over wie ik ben en hoe mijn wereld en realiteit bestaat en waarin ik dus tegen mezelf lieg over wie ik ben en over de hoedanigheid en realiteit van mijn wereld?

Dit is bijvoorbeeld in relatie tot wanneer ik in de stad ben, en ik loop door de winkelstraten en ik zie de mensen om mij heen die goed gekleed zijn en glimlachen en ik zie de propere ruiten en al  de producten erachter. Ik hoor de muziek door de straten en ik zie de winkelbedienden die zo vriendelijk zijn tegen mij wanneer ik en winkel binnenwandel. Ik bedoel, in zulk 'n momenten is het makkelijk om een positief gevoel te produceren in mezelf door de idee te creëeren in mijn geest dat alles 'goed' is omdat alles 'positief' en 'goed' lijkt, omdat mensen vriendelijk zijn, en iedereen lijkt te glimlachen, en er is welvaart om mij heen, iedereen lijkt geld te hebben, ik heb geld in mijn portemonnee en er is vrolijke muziek en alles ziet er zo mooi en afgeborsteld en rijkelijk uit.

Maar, als ik die idee in mijn gedachten zou geloven als zijnde 'de realiteit', tezamen met dat positieve gevoel in mezelf, dan zou ik in een illusie bestaan en dan zou ik liegen tegen mezelf omdat -- in de eigenlijke werkelijke fysieke realiteit zijn al die uiterlijke verschijnselen van zogezegde 'welvaart' gebaseerd op een uitbuiting van grondstoffen van en in deze aarde en een uitbuiting van mensen in derdewereldlanden die de goedkope producten maken die staan te pronken in de winkelruiten. Ik bedoel, achter dit mooie uiterlijk ligt een economie die gebukt gaat onder dit misbruik en deze uitbuiting, een economie waarin  geen evenwaardigheid bestaat tussen mensen, een economie die misbruik en uitbuiting rechtvaardigd, een economie waarin mensen enkel vriendelijk zijn en glimlachen uit angst om hun job en hun geld te verliezen en waarin die zogezegde vriendelijkheid een manipulatie middel geworden is om geld te verkrijgen.

Dat is één situatie waarin ik bijvoorbeeld mijn interne realiteit kan transformeren van zelf-onoprechtheid naar zelf-oprechtheid. Waarin, zelf-oprechtheid zou bijvoorbeeld zijn dat ik mezelf niet zomaar toesta om te reageren met positieve gevoelens op wat ik zie met mijn ogen en wat ik denk in mijn geest. Zelf-oprechtheid zou zijn dat ik direct en rechtstreeks zie wat er werkelijk schuilgaat achter het 'mooie plaatje' en dat ik erken welke de fysieke realiteit is van wat ik zie --- zodat ik kan omgaan met die realiteit op een verantwoordelijke manier.

Verantwoordelijk, in de zin van dat ik bijvoorbeeld niet handel op basis van gevoel. Want, als ik mezelf toesta te handelen op basis van gevoel, dan laat ik mezelf manipuleren door een economie die in wezen niet geeft om mij of om de wezens die de producten maken die ik koop en consumeer. Als ik handel op basis van het gevoel dat ik ervaar in mezelf als reactie op wat ik zie, dan maak ik deel uit van die economie en dan aanvaard ik die economie zoals ze nu bestaat. Terwijl als ik mij niet laat leiden door energie en gevoelens maar eerder door mijn eigen inzicht, dan kan ik pas beslissingen maken die het beste zijn voor allen. Dan kan ik verantwoordleijkheid nemen voor mijn beslissingen omdat ik rekenschap houdt met welke de gevolgen zijn van de beslissingen die ik neem.

Wordt vervolgd in Dag 515

Dag 513: Wat is Leven in Oprechtheid? - Zijn mijn Gedachten Leugens die ik Mezelf Vertel?

Dag 513: Wat is Leven in Oprechtheid?

Zijn mijn Gedachten Leugens die ik Mezelf Vertel?

Wanneer het aankomt op het praktisch leven van mijn Tweede Principe, namelijk het leven van Oprechtheid en het leven in oprechtheid heb ik in het bewandelen van mijn Reis naar Leven ontdekt, ervaren en beseft dat het niet voordehandliggend is om 'oprecht' te zijn - oprecht in de zin van zelf-oprecht, als hoe ik ware oprechtheid in de voorgaande blogs gedefinieerd heb, als zijnde niet liegen tegen mezelf in de zin van in elk moment eerlijk zijn met mezelf over wie ik eigenlijk ben binnenin mezelf en dus niet zomaar van mezelf geloven dat gewoon omdat ik mij zus of zo uitdruk en gedraag en gewoon omdat ik andere mensen ervan kan overtuigen dat ik 'een goed persoon' ben, dat dat wil zeggen dat ik werkelijk een 'goed persoon' ben.

Omdat, liegen tegen mezelf is zo een 'natuurlijke' eigenschap geworden dat ik er nooit bij stil gestaan heb dat ik eigenlijk  in feite aan het liegen ben tegen mezelf en bijgevolg tegen andere wezens. En die leugens zijn de gedachten en de geloof systemen en de ideëen die ik in mijn geest heb waarin ik dingen denk over 'wie ik ben' die niet noodzakelijk echt zijn en die de realiteit en de werkelijkheid van wie ik eigenlijk ben vanbinnen in feite verbergen. In feite, elke definitie die ik vorm van mezelf in mijn geest, die deel uitmaken van mijn 'identiteit', is een leugen die ik aan mezelf vertel - omdat, de realiteit van wie ik werkelijk ben in en als mezelf is geen definitie en is zelfs niet definieerbaar omdat, 'wie ik ben' is een levend wezen, is het leven zelf, ik leef en besta in en als fysieke ademhaling --- terwijl, een gedachte, een idee en een definitie bestaat niet werkelijk, het is maar een gedachte/idee/definitie. Dus, als ik geloof dat ik die gedachten/ideëen/definities ben die in mijn geest ronddwalen - door er bijvoorbeeld emotioneel op te gaan reageren, dan ben ik in wezen aan het liegen tegen mezelf, omdat ik dingen geloof die niet echt zijn.

Dus, mijn hele identiteit is met andere woorden een Leugen. Alles wat ik ooit heb gedacht en gelooft over 'wie ik ben'  in mijn gedachten is leugens omdat ik nu eenmaal niet werkelijk een gedachte ben - ik ben een levend wezen, ik ben het leven zelf als het fysieke lichaam en fysieke ervaringen en beweging in elk moment -- en dat is al wat echt is, dat wat tastbaar is, zoals het fysieke lichaam, zoals ademhaling en fysieke functies en zoals de fysieke werkelijkheid. Dat wat niet zomaar een gedachte is. Dit wil zeggen, dat als er ook maar enige gedachte, beeld of idee in mijn geest bestaat dat anders is dan hoe de eigenlijke fysieke werkelijkheid functioneert en dan wie ik werkelijk ben als fysiek levend wezen - dat ik dan tegen mezelf aan het liegen ben over wie ik ben en over wat de realiteit is waar ik mij in bevindt.

En, ik bedoel, die leugens zijn al de ideëen die ik heb overgenomen en gekopieerd van mijn familie, van mijn cultuur, van de media en van al de invloeden waar ik mee in contact gekomen ben in mijn leven. Ideëen over allerlei zaken die niet werkelijk bestaan, zoals 'god' en 'liefde' en 'spiritualiteit' en 'de ziel' en 'de overheid' en 'goed' en 'slecht', enzovoort. Ik bedoel, er zijn zoveel woorden die ik geleerd heb te gebruiken in mijn geest en in mijn dagelijkse taalgebruik die in feite verwijzen naar een etherisch en metaphysisch iets dat in de fysieke werkelijkheid niet echt bestaat.Bijvoorbeeld het woord 'overheid' verwijst naar een idee in de geest, een concept --- omdat, in de realiteit is 'de overheid' in wezen mensen en gebouwen en papierwerk en allerhande bewegingen die dagelijks plaatsvinden waar naar verwezen wordt in mijn geest als 'de overheid'.

En, in mijn geest is 'de overheid' een 'entiteit', een 'geheel', maar in de fysieke werkelijkheid is dat niet zo. En dat is waar het gevaar ligt in deze 'leugen'/'illusie'  die ik in mijn geest gecreëerd heb - namelijk dat ik in mijn gedachten een valse presentatie gemaakt heb van hoe de fysieke werkelijkheid eigenlijk functioneert en daarin eigenlijk de realiteit aan het negeren ben, waardoor ik uiteraard zal omgaan met die realiteit op een manier die niet het beste is voor de realiteit. En dat Is het gevolg van Liegen tegen mezelf door mijn Geest te geloven in de plaats van te vertrouwen op wat ik direct kan zien in en als mijn fysieke werkelijkheid.

Wordt Vervolgd in Dag 514

Dag 511: Wat is Leven in Oprechtheid? - Is de Waarheid Vertellen een Positieve Eigenschap?

In Dag 510 had ik vastgesteld  dat het woord oprechtheid gerelateerd is aan het woord waarheid en dat, om een werkzame definitie te kunnen vormen voor het woord op rechtheid, zal ik het woord waarheid moeten onderzoeken en herdefinieren zodat het woord waarheid bestaat op een manier die mij zal ondersteunen in het leven van het woord oprechtheid.

Wat eigenaardig is aan hoe ik het woord 'waarheid' heb leren kennen is voornamelijk in relatie tot bijvoorbeeld mijn leerkrachten en mijn ouders, in de zin van 'de waarheid vertellen' waarin van mij verwacht werd dat ik mijn schuld bekende met betrekking tot één of andere 'fout' of misstap die begaan werd - waarin ik dus geleerd heb dat het woord 'waarheid' te maken heeft met 'andere mensen' omdat ik 'de waarheid moet vertellen' aan 'andere mensen'. Dit betekent dus dat er geen zelf-eerlijkheid of zelf-verantwoordelijkheid bestaat in deze definitie van het woord 'waarheid' omdat het woord waarheid niet in het teken staat van wie ik ben in en als mezelf maar eerder in afscheiding van mezelf, voor 'andere mensen'.

En, de enige reden waarom ik dus 'de waarheid zou vertellen' is omwille van angst, niet vanuit een besef in en als mezelf van wat het beste is voor mezelf als een uitdrukking van wie ik ben, maar enkel omdat ik angst heb om gestraft te worden door mijn ouders/leerkrachten. En, die ervaring van angst creëert dan de idee en het geloof dat 'de waarheid vertellen' vanuit dat opzicht en op die manier iets 'goed' en 'juist', 'correct' en 'positief' is - maar niet omdat dat werkelijk zo is, neen, enkel omdat er aan de andere kant in die weegschaal een negatieve ervaring staat, zoals de angst om gestraft te worden, lijkt het concept van 'vertellen van de waarheid' in en als schijnbare 'oprechtheid' een 'positieve eigenschap'.

Dus, ik bedoel - ben ik het zelf geweest die dat bepaald en vastgesteld heeft - dat het 'vertellen van de waarheid' aan mijn leerkrachten en ouders en authoriteitsfiguren een 'positieve eigenschap' is, en dat dat de echte definitie is van het woord 'oprechtheid'? Neen! Het was Angst die deze definitie aangestuurd heeft. Angst van authoriteitsfiguren en specifiek angst om zelf geviseerd en aangevallen te worden door die authoriteitsfiguren. Want, als ik in zelf-eerlijkheid kijk naar of het concept van 'het vertellen van de waarheid' in en als deze voorgeprogrammeerde definitie van het woord 'oprechtheid' en ik onderzoek of deze eigenschap eigenlijk werkelijk bijdraagt tot het creëren van een wereld die het beste is voor iedereen en al wat hier bestaat --- dan kom ik eigenlijk tot de conclusie dat dat niet zo is en dat de eigenschap van het 'vertellen van de waarheid' enkel bestaat in functie van degene die de zogezegde 'waarheid' wil weten -- en dit verlangen om 'de waarheid te weten' bestaat nooit in en als een principe om te doen wat het beste is voor allen maar bestaat in en als een persoonlijke agenda en een persoonlijke mening van wat 'goed' of 'juist' of 'correct' is.

Ik bedoel, in termen van en in functie van het doen van wat het beste is en het creëren van een wereld die het beste is voor al wat bestaat - wat maakt het zelfs uit of je 'de waarheid verteld'? Al wat uitmaakt is dat je verantwoordelijkheid neemt voor de impact van je woorden en daden op je omgeving en de consequenties van je gedachten, woorden en daden in deze wereld.  De 'waarheid' ligt immers enkel in het oor van degene die die 'waarheid' wil weten.

En, als je de 'waarheid' zou vertellen van wat je denkt over een ander - en zogezegd 'oprecht' wil zijn -- dan is die waarheid compleet afhankelijk van hoe je eigen geest in elkaar zit en hoe je jezelf geprogrammeerd hebt om jezelf en je realiteit te zien, observeren en interpreteren --- maar dat is niet de Realiteit, neen, het is Jouw Waarheid. Maar wat weegt Jouw Waarheid nu op aan De Realiteit? Ik bedoel, in De Realiteit die één en gelijk is voor elk levend wezen, de fysieke realiteit waar we allen aan gebonden zijn, maakt het helemaal niet uit wat onze persoonlijke 'Waarheid' is, als onze interne gedachten, meningen, percepties, ervaringen, gevoelens en reacties. De enige 'Waarheid' die uitmaakt en die telt, dat is de feitelijkheid van het fysieke bestaan. En de feitelijkheid van het bestaan is dat zolang de mens meer waarde hecht aan zijn Persoonlijke Waarheid als interne gedachten, gevoelens en emotionele ervaringen, zal de mens nooit oog hebben voor de Waarheid die Hier bestaat in en als deze Fysieke Werkelijkheid - de waarheid van Lijden en van het Feit dat deze wereld niet bestaat op een manier die het beste is voor elk levend wezen op aarde en dat wij als mens daarvoor persoonlijk verantwoordelijk zijn.

Vanuit dat perspectief is ware oprechtheid en het leven van Oprechtheid niet 'de waarheid vertellen' als in het 'vertellen en blootleggen van mijn interne gedachten/meningen/beoordelingen', maar eerder een Trouw zijn aan De Waarheid als zijnde de Fysieke Feitelijkheid van de Realiteit waar ik mij in bevindt. En dit 'trouw zijn aan' wil zeggen dat ik in de eerste plaats niet Lieg tegen mezelf over wat er eigenlijk werkelijk gaande is in mijn wereld en realiteit en dat ik ten allen tijden ervoor zorg dat mijn daden en woorden en mijn beslissingen gebaseerd zijn op een overweging van en inzicht in de consequencies in de fysieke realiteit van mijn daden, woorden en beslissingen en dus niet op persoonlijke gedachten, meningen en interpretaties over en van hoe de fysieke werkelijkheid bestaat.

Wordt Vervolgd in Dag 512

Dag 510: Wat is Leven in Oprechtheid? - Is Oprecht zijn De Waarheid Vertellen?

In Dag 509 heb ik me verder verdiept in een onderzoek naar en een proces van het verwerven van inzicht in het Tweede Principe in mijn Lijst van Principes waar ik mijn leven hier op aarde aan toewijdt. Dit gebaseerd op het besef dat ik die principes onmogelijk zal kunnen werkelijk leven  als ik ze niet ten eerste honderd procent begrijp en als ik ten eerste niet volledig besef wat de woorden inhouden waaruit mijn principes opgemaakt zijn - woorden zoals 'oprechtheid'.

Wat ik al had vastgesteld was dat er verschillende definities bestaan van het woord 'oprechtheid' en dat die definities afhankelijk zijn van wat een individu doorheen zijn/haar leven onbewust heeft opgepikt in relatie tot het woord 'oprechtheid' - en, omwille van die onbewuste manier van het vormen van een defintie voor het woord 'oprechtheid', is deze definitie niet werkelijk te vertrouwen omdat ik het zelf niet in en als mijn volle gewaarzijn gecreëerd heb in en als het besef dat de woorden en de definities van die woorden die ik aanvaard heb in mezelf, is de woorden en definities die ik uiteindelijk zal leven in mijn relaties met mijn omgeving en mezelf -- hetgeen dan uiteindelijk de consequentiele gevolgen zal creëren in mijn leven en relaties.

Dus, om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn leven en voor mijn interacties met mijn omgeving, zal ik de woorden die in mezelf bestaan moeten onderzoeken en definiëren voor mezelf in relatie tot wat die woorden ten eerste willen zeggen en betekenen - en ten tweede wat het eigenlijk praktisch wil zeggen om deze woorden te leven op een realistische manier in mijn dagelijkse leven.

Omdat, het is één ding om een woord te definieren en betekenis te geven, maar het is een ander iets om deze definitie praktisch werkbaar en leefbaar te maken en ervoor te zorgen dat de woorden die in mezelf bestaan en die deel uitmaken van mijn dagelijkse interne en externe vocabulaire en 'leven-richtlijnen' ook daadwerkelijk deel uitmaken van het 'leven', in de zin van dat al mijn woorden in directe relatie staan met wat werkelijk bestaat in en als mijn fysieke leven en zijn.

Dus, hoe kan het woord 'oprechtheid' gedefinieerd worden vanuit dat perspectief? Ik bedoel, in de voorgaande blog had ik al beseft dat de definitie van 'oprechtheid' als het 'vertellen van de waarheid', in de fysieke werkelijkheid en mijn dagelijkse werkelijkheid niet praktisch is omdat als ik 'de waarheid' zou vertellen tegen mensen, dan zou ik ten eerste eens moeten kijken naar wat het woord 'waarheid' eigenlijk wil zeggen - omdat, de voorgeprogrammeerde definitie van het woord 'waarheid' is bijvoorbeeld gebaseerd op wat er in mijn geest bestaat.

En, het 'vertellen van de waarheid' wil daarin zeggen dat ik zeg wat ik denk - maar, de vraag hierin is dus: Zijn mijn gedachten wel 'de Waarheid'? Mijn gedachten zijn misschien wel 'mijn waarheid', maar als het aankomt op de eigenlijke werkelijkheid, is wat er in mijn persoonlijke geest bestaat niet noodzakelijk 'Dé Waarheid' omdat mijn meningen en beoordelingen over de realiteit op zich niets te maken heeft met de feiten van en in de fysieke realiteit.

Wordt vervolgd in Dag 511

Dag 509: Wat is Leven in Oprechtheid? - De Onoprechtheid van het Bestaan in en als de Geest

Dit is een Verderzetting van Dag 508 waarin ik een dimensie van het concept 'oprechtheid' heb bekeken - als hoe ik persoonlijk het woord 'oprechtheid' nooit voor mezelf heb onderzocht en gedefinieerd en hoe er conflicten en misverstanden kunnen bestaan in communicatie met andere mensen ten gevolge van een onbegrip en gebrek aan onderzoek van de woorden die in mijn vocabulaire bestaan. Omdat, ik bedoel, mijn vocabulaire is dat wat in mezelf bestaat, in mijn geest en dus dat wat mijn interne realiteit constitueert.

Dus, als ik niet eens een duidelijk begrip heb van wat er in mezelf bestaat en wie ik ben in mijn interne realiteit, dan is er een groot probleem. Als er allerhande woorden in en als mezelf bestaan, woorden waarin ik mezelf heb gedefinieerd en waarin ik mijn begrip van mijn wereld en realiteit heb gedefinieerd, en als ik die woorden niet eens zelf fatsoenlijk versta in de zin van dat ik mij ten eerste niet eens herinner wanneer of waar of hoe ik die woorden geleerd heb en opgeslagen heb in mezelf in en als mijn geest en hoe ik ten tweede definities in mezelf geformuleerd heb van al die woorden - dan wil dat dus zeggen dat hoe ik besta en wie ik ben als een 'vreemde' is in en als mezelf, en dat ik met andere woorden mezelf niet eens werkelijk versta. Dus, als ik mezelf als mijn interne wereld en realiteit niet eens zelf versta, hoe kan ik dan verwachten dat ik andere mensen versta en dat ik in staat zou zijn tot echte communicatie met een ander wezen als ik mezelf uitdruk vanuit en mijn omgeving versta in en als een referentiekader waarin ik mezelf niet eens werkelijk herken.

Dus, vanuit dat opzicht, hoe kan ik 'Oprechtheid' leven als mijn hele leven en mijn hele zijn, wezen en bestaan bepaald is door een structuur en systeem van richtlijnen en codes in de vorm van woorden en definities waar ik zelf nooit de verantwoordelijkheid voor genomen heb om mijn eigen definities te formuleren voor de woorden die ik leef. Als ik mijn macht, zelf-verantwoordelijkheid, bestaan en uitdrukking heb weggegeven aan een structuur van woorden die voor mij gedefinieerd zijn door mijn omgeving - hoe is werkelijke 'oprechtheid' dan eigenlijk mogelijk? Omdat, die 'oprechtheid' is dan gebonden aan hoe dat systeem bestaat in en als mezelf - en dat systeem bestaat op zich als een systeem van zelf-bedrog, aangezien dat systeem niet is wie ik werkelijk ben, het is een systeem dat ik geleerd en gekopieerd heb van mijn omgeving - hetgeen wil zeggen dat zolang ik besta in en als de voorgeprogrammeerde structuur van de geest, ik besta in en als onoprechtheid en zelfs wanneer ik denk en geloof dat ik 'oprecht' ben, is dat in wezen een illusie.

Een eerste definitie en vereiste van het woord 'Oprechtheid' is dus het nemen van verantwoordelijkheid voor mijn interne wereld en realiteit en dus het begrijpen van hoe ik besta in mijn geest zodat ik zie, besef en begrijp wat de werkelijke consequenties zijn van hoe ik mezelf uitdruk in relatie tot en tegenover mijn omgeving, vanuit het startpunt van wie ik ben binnenin mezelf.

Wordt Vervolgd in Dag 510

Dag 508: Wat is Leven in Oprechtheid? - Het Definiëren van het Woord Oprechtheid

Dit is een verderzetting van Dag 507 en in het kijken naar wat oprechtheid is en hoe ik oprechtheid, in en als het leven en toepassen tot de principes waar ik mezelf toe heb verbonden, op een praktische en realistische manier kan leven en toepassen in mijn dagelijkse leven.

Maar eerst is het nodig om voor mezelf te bepalen en vast te stellen wat het woord en de term 'oprechtheid' eigenlijk wil zeggen omdat het duidelijk is voor mezelf dat ik tot nog toe het woord 'oprechtheid' nog niet geleefd heb in mijn bestaan. Ik bedoel, dat is wat ik ontdekt heb over wie ik ben in relatie tot andere mensen en mezelf doorheen het bewandelen van mijn process van zelf-verandering -- dat ik namelijk nooit werkelijk principes gehad heb omdat ik bijvoorbeeld niet eens een fatsoenlijke definitie heb over wat woorden en begrippen zoals 'oprechtheid' betekenen.

Ik heb zelfs nooit begrepen of beseft wat 'principes' werkelijk zijn, of waarom ik principes zou moeten hebben - ik groeide gewoon op volgens het enige principe dat ik geleerd en gekopieerd heb van de wereld waarin ik geboren ben, namelijk: OVERLEVING en EIGENBELANG.

Ik bedoel, wat is oprechtheid werkelijk? Op twitter reageerde er iemand op de link naar mijn vorige blog "

Dag 507: Het Leven van Zelf-Oprechtheid - De Illusie van Oprechtheid"  met de volgende woorden:

"oprecht zijn valt niet altijd in goede aarde, mischien sturen we de feiten dan iets bij en wordt het een elusie"

Waaruit bleek dat deze persoon het woord 'oprechtheid' definieert als zijnde 'het vertellen van de waarheid', in de zin van dat je altijd je gedachten zegt tegen andere mensen - en dat daardoor, je 'oprechtheid' uiteraard bij die mensen niet 'in goede aarde zal vallen'  omdat onze gedachten over andere mensen nu eenmaal niet altijd positief en aangenaam zijn.

Terwijl, dat is helemaal niet hoe ik het woord 'oprechtheid' definieer in mezelf - dus, hieruit werd het duidelijk voor mezelf hoe belangrijk het is om de woorden die ik gebruik fatsoenlijk te definieren voor mezelf zodat ik ook in mijn communicatie met andere mensen duidelijkheid kan scheppen en op een duidelijke manier kan aantonen wat het eigenlijk is dat ik bedoel in en met de woorden die ik gebruik --- omdat verschillende mensen nu eenmaal verschillende definities hebben voor dezelfde woorden, hetgeen op zich vrij vreemd is omdat het effectieve communicatie vrij tot zeer onmogelijk maakt tussen mensen en enkel zorgt voor onnodige reacties en conflict situaties.

Hoe ik 'oprechtheid' definieer is bijvoorbeeld niet als het 'eerlijk zijn over mijn gedachten' of zomaar zeggen wat er in mijn geest zit tegen andere mensen, omdat dat op zich niet vrij snugger zou zijn om mijn interne gedachten en achterklap bloot te leggen aan mensen -- wat er in mijn geest omgaat is immers dingen waar ik zelf niet de volledige controle over heb, in de zin van dat ik zelf niet eens weet waar mijn eigen gedachten, gevoelens of emotionele reacties en ervaringen vandaan komen en ik heb mij nooit afgevraagd of nooit onderzocht wie ik werkelijk ben of hoe ik eigenlijk besta in en als mijn geest, dus waarom zou ik die interne storm en chaos delen met andere mensen? Dat zou zelf-destructief zijn.

In Dag 509 onderzoek ik verder wat Oprechtheid eigenlijk betekent en wil zeggen en hoe het woord oprechtheid op een praktische manier geleefd kan worden.

Dag 507: Het Leven van Zelf-Oprechtheid - De Illusie van Oprechtheid

Dag 507: Het Leven van Zelf-Oprechtheid

De Illusie van Oprechtheid

Dit is een verderzetting van Dag 506 waarin ik het verschil aankaartte  tussen Zelf-Oprechtheid en Oprechtheid en hoe het is dat ik in mijn proces van zelf-verandering en van het realiseren van zelf-oprechtheid in en als mezelf heb ondervonden hoe makkelijk het is om te geloven in de illusie van 'oprechtheid' die in de geest bestaat als een oordeel over het uiterlijk - omdat, de geest werkt aan de hand van gedachten en ideëen, en die gedachten en ideëen staan niet in directe relatie tot de eigenlijke realiteit van mezelf.

Bijvoorbeeld, in de realiteit van mezelf ben ik niet zelf-oprecht, maar in mijn gedachten, omdat ik denk dat andere mensen geloven en denken dat ik een oprecht individu ben, kan ik denken en geloven en een idee creëren van mezelf in mijn geest dat ik een oprecht individu ben - ik bedoel, in de geest is alles zo gemakkelijk omdat het zo oppervlakkig is.

In de geest is alles maar een gedachte en kan ik denken dat ik oprecht ben en dat ik 'een goed persoon ben', omdat andere mensen glimlachen naar mij, omdat ik vrienden heb en omdat iedereen akkoord gaat met mijn meningen. Maar is dat echte 'oprechtheid'? Wat wil oprechtheid dan eigenlijk zeggen? Hoe 'oprecht' ben ik werkelijk wanneer die 'oprechtheid' volledig bepaald is door wat een ander over mij denkt? Omdat, teneinde dat beeld van mezelf als 'oprecht' persoon te behouden, moet ik in feite zelf-onoprecht zijn omdat ik mezelf constant moet aanpassen aan mensen hun beoordelingen en verwachtingen van mij - omdat, ik bedoel, het fascinerende aan hoe we een ander beoordelen, is dat het nooit werkelijk te maken heeft met de realiteit van wie iemand is, maar enkel met onze eigen gevoelens en reacties.

Dus, de 'oprechtheid' van mezelf in relatie tot hoe andere mensen mij zien is een veranderend fenomeen, en daardoor kan die 'oprechtheid' niet echt zijn. En dus, is zelf-oprechtheid de enige vorm van oprechtheid die echt kan zijn. Omdat, je bent niet oprecht voor andere mensen en je bent dus ook niet afhankelijk en slaaf van de beoordelingen van andere mensen. Neen, je antwoord enkel aan jezelf, je kijkt enkel jezelf in de ogen - en tegen jezelf kan je niet liegen over wie je werkelijk bent vanbinnen - omdat je Zelf alles ziet. Enkel als je zelf kan vaststellen dat je oprecht bent, dan is die oprechtheid echt, omdat het niet zomaar een gedachte of idee is in je geest dat gebaseerd is op hoe andere mensen je zien, neen, het is de eigenlijke realiteit van wie je bent binnenin jezelf, hetgeen je direct kan zien.

In de blogs die volgen zal ik kijken naar hoe ik zelf-oprechtheid praktisch in mijn dagelijkse leven kan toepassen en hoe ik zelf-oprechtheid tot zover al heb kunnen toepassen in mijn leven.

Dag 390: Hoe Zijn Beoordelingen het Doolhof van de Geest? - De paranoia van Intelligentie

Dit is een verderzetting van "Dag 389: Hoe bouwen de Woorden die ik Leef, de Wereld waarin ik Besta"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik mezelf in mijn gedachten/geest zie gaan  om na te denken over hoe ik mijn daden zou kunnen formuleren en uitleggen via woorden - teneinde beoordeling/veroordeling van andere mensen te vermijden en ontwijken en manipuleren/bespelen over die daden --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij, dat ik in wezen reageer op de beoordelingen die ik heb toegestaan te bestaan in en als mijn geest en gedachten, die ik projecteer in andere mensen, en dat ik dus in wezen mezelf aan het manipuleren en bespelen ben door niet eerlijk te zijn met mezelf over mijn daden, door mijn daden een 'draai' te willen geven in en als en door middel van mijn bewoordingen en formulering en uitleg die ik geef omtrent wat ik gedaan heb en daarin/daardoor mezelf te 'Verdraaien' in mijn geest - totdat ik mezelf verlies in mijn verdraaiingen van mezelf in mijn gedachten/geest en uiteindelijk niet meer zie wie ik eigenlijk werkelijk ben

wanneer en als ik de radartjes in mijn geest zie beginnen draaien als gedachten die zich vormen omtrent en in functie van het willen beschermen en verdedigen van mezelf in en als mijn daden - dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat deze gedachten een reactie zijn op angst van de beoordelingen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf die ik probeer te omzeilen en manipuleren -- en dat ik daarin mezelf in een doolhof plaats in mezelf van redeneringen, rechtvaardigingen, verbloemingen, excuses als gedachten

waarin, ik zie en besef en begrijp dat de idee/gedachte dat ik andere mensen aan het manipuleren en bespelen ben een illusie is -- aangezien IK beoordelingen heb toegestaan te bestaan in mezelf, in de plaats van direct te zien en te kijken naar mezelf in en als mijn daden en eerlijk te zijn met mezelf over wie ik ben als HIER in en als deze fysieke werkelijkheid - teneinde mezelf te corrigeren en in lijn te plaatsen met wat het beste is voor mezelf als het leven op aarde als wie ik werkelijk ben

waarin, ik zie, besef en mij realiseer dat de beoordelingen in mijn geest een leugen/illusie is - als een 'bescherming/verdediging' mechanisme van de menselijke geest dat ik heb toegestaan te laten programmeren in mezelf - als een voorgeprogrammeerd programma/systeem dat bestaat als een afleiding/illusie/leugen/doolhof met als enige doel/functie om ervoor te zorgen dat ik niet zie, besef en mij realiseer wie ik werkelijk ben als HIER - dat ik niet Direct en Zelf-Eerlijk zie wat zich vlak voor mijn neus bevindt, mezelf --- omdat ik, verscheurd door beoordelingen over wat goed en wat kwaad en juist en fout en positief en negatief is, niet op een directe en zelf-eerlijke manier één en gelijk sta met wat bestaat HIER binnen en buiten mezelf

ik stel mezelf tot doel om beoordelingen te zien als wat het is, een programma, een systeem van woorden - dat bestaat in de geest als een mechanisme dat mij 'wegdraait'/wegleidt van de realiteit die HIER is, binnen en buiten mezelf - en bestaat tot doel en in functie van het ervoor zorgen dat ik nooit mijn macht en verantwoordelijkheid als en tegenover het bestaan/leven op aarde realiseer - en dus nooit het bestaan op aarde verander en corrigeer tot wat het werkelijk is in eenheid en gelijkheid met mezelf als het leven zelf -- omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan een 'creator' die de planeet aarde heeft gebruikt, als een persoonlijk 'Plan' en daarin wezens nodig heeft die niet beseffen of inzien dat ze ook HIER bestaan en daarin bestaan als God, als de Bepalende/sturende factor in het Bestaan op aarde --- waarin ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een passieve slaaf te worden die de plannen uitvoert van één of andere creator, terwijl ik verloren ben in mezelf in en als een voorgeprogrammeerd systeem van Woorden in en als Beoordelingen

en daarin, stel ik mezelf tot doel om het proces te bewandelen van het onder ogen komen van de realiteit van mezelf - en om met de fysieke werkelijkheid te werken die zich HIER bevindt - en mezelf niet te laten afleiden en misleiden door het voorgeprogrammeerde systeem van beoordelingen in en als de Geest --- maar om in elk moment in te zien en te beseffen dat ik God ben, als de Macht, en de Verantwoordelijkheid om het Leven op aarde Te sturen/besturen om een realiteit te manifesteren die het beste is voor mezelf als al het leven op aarde  en daarin te staan als de levende statement dat ik verantwoordelijk sta voor mijn daden en mezelf niet verberg achter beoordelingen als woorden in mijn geest - en dus op elke manier aansprakelijk ben  voor wie ik ben in en als wat ik doe en gedaan heb in mjin leven op aarde