Dag 616: Het Veranderen 'Ik ben niet Goed met Kinderen' Persoonlijkheid

Er zijn veel manieren waarop we onszelf limiteren in onszelf door middel van de gedachten die we denken over onszelf en waar we onszelf mee 'identificeren' - en die dientengevolge onze 'identiteit' worden, als wie en hoe en wat we aanvaarden als zijnde 'wie ik ben' in en als deze wereld. Het zijn al de geloofsystemen die we op herhalende wijze onszelf in het oor fluisteren in relatie tot 'wie we zijn' in verschillende situaties en omstandigheden.

Een voorbeeld daarvan is het geloof dat ik in mezelf aanvaard heb doorheen mijn leven dat ik 'niet goed met kinderen ben'. Dit geloofsysteem steekt de laatste tijd meer de kop op omdat Cesar hier rond loopt en ik dus dagelijks in het bijzijn ben van 'kinderen'. Wanneer ik dan rond Cesar ben, die ondertussen iets ouder is dan een jaar, voel ik mij over het algemeen wat ongemakkelijk in mezelf omdat die persoonlijkheid die ik heb opgebouwd in mezelf in relatie tot kinderen geactiveerd automatisch geactiveerd wordt.

Een persoonlijkheid waarin op de achtergrond van mijn geest het geloof staat dat ik 'niet om kan met kinderen' en 'ik ben ongemakkelijk rond kinderen' en 'ik ben niet goed met kinderen'. En, doordat ik mijn vertrouwen plaats in mijn geest en dus mijn gedachten, begin ik mij ongemakkelijk te voelen en begin ik die geloofsystemen te belichamen in mijn interne ervaring en externe gedrag - waardoor ik die persoonlijkheid aldus tegelijkertijd ook bevestig voor mezelf, en er uiteindelijk, naarmate ik die gedachten en geloofsystemen steeds opnieuw ga vertrouwen en geloven, mezelf van overtuig dat ik werkelijk 'niet goed met kinderen' ben en dat ik als het ware gedoemd ben om elke keer ik in het bijzijn van kinderen ben mij ongemakkelijk zal gaan voelen.

Maar wat ik nooit heb ingezien en beseft, is dat die gedachten en geloofsystemen een persoonlijkheidssysteem vormen in en als mijn geest, en enkel 'echt' lijkt als en wanneer ik erin geloof en erop vertrouw en mezelf ermee identificeer --- het is echter niet wie ik werkelijk ben als wezen. Wie ik werkelijk ben als wezen is 'plooibaar' vanuit het perspectief dat ik in elk moment de macht en het potentieel heb om te beslissen wie ik ben in relatie tot mezelf en tot de situatie waarin ik mij bevind. Ik bedoel, ik ben het die in feite op onbewust niveau beslist om mij ongemakkelijk te voelen wanneer ik in het bijzijn van kinderen ben en om die gedachten in mijn geest te geloven dat 'ik niet goed ben met kinderen'.

Ik ben het die mezelf aanvaard als zijnde 'niet goed met kinderen' omdat ik nooit verantwoordelijkheid genomen heb voor waar ik mijn vertrouwen in plaats en waar ik mijn macht aan weggeef en waar ik mezelf door laat sturen en bewegen. En ik heb nooit ingezien dat het aan mij is om de beslissing te maken om mijn vertrouwen te plaatsen in mijn vermogen en potentieel om te beslissen wie ik ben in elk moment.

Meer in de volgende blog in verband met het veranderen van het persoonlijkheidssysteem van 'ik ben niet goed met kinderen' en 'ik kan niet om met kinderen'.