In het
veranderen van de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid, net zoals in
het veranderen van eender welk construct en (persoonlijkheids) systeem in de geest, is het belangrijk te
begrijpen dat dit soort persoonlijkheid, dat bestaat als specifieke
geloofsystemen en gedachten in het 'achterhoofd', hetgeen activeert in een
situatie waarin ik mij in het bijzijn van kinderen bevindt -- is dat het op het
eerste gezicht eendimensionele gedachten zijn, maar in wezen bestaan die
gedachten in en als verschillende lagen in onze onbewuste, onderbewuste en
bewuste geest en is er dus een specifiek proces van introspectie en toegepaste
zelf-correctie nodig om die lagen langzaam maar zeker 'af te pellen'.
De reis
naar leven is dan dus dit specifieke proces van het de limitaties die we
toegestaan hebben te bestaan in onszelf in de vorm van persoonlijkheidssystemen
te onderzoeken en te corrigeren om ons eigen directieve, sturende en bepalende
principe te worden.
Het
bewandelen van een eerste laag en een eerste stap in het veranderen van de 'ik
ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid is om te gaan kijken naar wat het
eigenlijk is dat opkomt in de geest in zulk'n moment waarin ik mij in het
bijzijn van kinderen bevindt en ik mij plots 'ongemakkelijk' begin te voelen en
'verloren' in relatie tot hoe ik mezelf behoor uit te drukken in die situatie.
Hier kan
ik dan bijvoorbeeld vaststellen dat wat er achter de aanvankelijke gedachten
van 'ik weet niet hoe ik mij moet gedragen in relatie tot kinderen' en de 'ik
ben niet goed met kinderen' zelf-definitie ligt, is in wezen een angst dat
kinderen mij niet leuk vinden in en als mijn uitdrukking en expressie. En wat
aan het startpunt van die angst ligt is dan weer een verlangen om leuk bevonden
te worden door kinderen en dus in feite een persoon te zijn die 'wel goed met
kinderen' is -- en dat om een specifieke positieve indruk te maken op andere
mensen, zodat mensen en met name volwassenen mij definieren als zijnde 'goed'
en dus een 'goede indruk' van mij hebben.
Een
'goede indruk' in de zin van dat ik eigenlijk wil dat mensen in hun geest
denken van 'ha ja, Kim, dat is toch een aangenaam/tof/leuk meisje' omdat ze
bijvoorbeeld zien hoe 'goed ik ben met kinderen' omdat kinderen mij toch 'oh zo
leuk' vinden en kinderen amuseren zich toch zo enorm met mij en elke keer ik er
ben komen ze allemaal naar mij toe gelopen omdat ze zo een super tijd met mij
beleven en ze vinden mij allemaal fantastisch.
En dit
verlangen om via het zijn van een 'kindervriend' een goede indruk te maken op
volwassenen is gebaseerd op een geloofsysteem dat ik doorheen mijn leven
gevormd heb in mijn geest op basis van indrukken die ik zelf kreeg in verband
met hoe mensen over het algemeen reageren op mensen die zo een positieve
reactie krijgen elke keer ze in de buurt van kinderen komen. Ik geloofde
namelijk dat wanneer kinderen van iemand houden en enthousiast worden elke keer
ze iemand zien, dat dat wil zeggen dat die persoon ook daadwerkelijk
'goed' en 'positief' is als wezen en dat
tegelijkertijd als en wanneer kinderen niet op zo'n positieve manier op mij
reageren, dat dat dan wil zeggen dat ik 'slecht' en 'negatief' ben als wezen.
En dus dat kinderen als het ware een soort 'rechters' zijn die bepalen en
beslissen wie 'goed' en wie 'slecht' is op basis van hoe zij zich voelen over
de mensen die hun wereld binnen treden.
Tot zover
de stap van introspectie van de eerste laag in het veranderen en corrigeren van
de 'ik ben niet goed met kinderen' persoonlijkheid - en in de volgende blog pas
ik de stap toe van het toepassen van geschreven zelf-vergeving als het loslaten
van mijn zelf-definitie in verband met wat ik tot dusver gevonden heb als
zijnde de aanvaardde zelf-limitaties in en van de 'ik ben niet goed met
kinderen' persoonlijkheid.
No comments:
Post a Comment