Het
klinkt misschien vreemd dat ik 'toegewijd' ben aan 'Desteni'. Het klinkt haast
religieus. En wat voornamelijk interessant is om te onderzoeken is wat het
precies is dat die 'toewijding' vreemd doet klinken. Het woord 'toewijding'
brengt immers allerlei vooropgestelde ideëen, beelden en concepten naar boven
in onze geest die voornamelijk verband houden met religieuze rituelen en
praktijken die afkomstig zijn uit een tijdperk waarin de mens schijnbaar veel
meer naïef, manipuleerbaard en bespeelbaar was dan nu. Een tijd van
'Godvrezendheid' en een devote 'toewijding' aan de principes van religie, zoals
het Katholischisme bijvoorbeeld.
Wie
spreekt in deze 'moderne tijd' immers nog van toegewijd zijn aan iets. Het is
haast alsof toewijding op zich uit de mode gegaan is vanaf het concept atheïsme
en 'pursuit of happiness' zijn intrede deed. Vanaf het voornamelijk belangrijk
leek te zijn dat wij als mens, als individu, vooral niet toegewijd zijn, op
geen enkel vlak. De pillaar van een consumptiemaatschappij is immers dat een
mens niet leeft volgens principes of toewijding, maar eerder volgens gevoelens,
verlangens en al wat in wezen bespeelbaar en manipuleerbaar is door zij die
onderricht zijn in de technische hoedanigheden van hoe bespeelbaar de
menselijke geest - vooral één die zich makkelijk laat leiden en sturen door
gevoelens - in werkelijkheid is, zijnde bijvoorbeeld marketing experten.
Vanuit
dat opzicht is het dan eigenaardig om op te merken hoe gelijkaardig de manier
waarop we nu schijnbaar leven zonder 'toewijding' aan een God, religie of
principe is aan de manier waarop mensen hun schijnbare toewijding aan God en
Kerk beoefenden toen kerk en staat nog niet gescheiden waren. Bijde zijn in
wezen hetzelfde, het ene is er gewoon meer open en eerlijk over dan het andere.
Tegenwoordig lijken we graag te geloven van onszelf dat we NIET geloven in een
God, en dat we met andere woorden zo naief en goedgelovig niet zijn als de mens
van weleer. Het is echter die ontkenning van het feit dat wij als mens en hoe
onze menselijke geest werkt en in elkaar zit in wezen niet veranderd zijn
ondanks al de veranderingen in technologische en industriele vooruitgang dat
ons dan tegelijkertijd zo'n makkelijk doelwit maakt om toch bespeeld en
gemanipuleerd te worden zonder dat we het doorhebben. Het is in feite
hetzelfde, het lijkt enkel anders.
De toewijding die men eens beweerde te hebben
is dus bevraaglijk aangezien die compleet leek te verdwijnen vanaf het moment
de wereld om ons heen veranderde. Hoe echt kan toewijding immers zijn als we
het zo snel opgeven. De toewijding aan een religie of God was met andere
woorden geen echte toewijding maar eerder een soort volgzaamheid gebaseerd op
angst en kortzichtigheid, net zoals in feite onze schijnbaar meer nuchtere kijk
op het bestaan van een god ook gebabriceerd is door de wereld waarin we
bestaan. Sta er maar eens bij stil en vraag je maar eens af: als jouw omgeving
volledig anders geweest zou zijn vanaf je geboorte en als je in de plaats van
individualisme en de pursuit of happiness eerder godvrezendheid had geleerd,
zou je dan werkelijk zijn wie je nu bent en de meningen, opinies en ideëen
hebben die je nu hebt? Of zou je je eerder volledig aanpassen aan je omgeving
een een product worden van die omgeving? Ik weet dat het een uitdagende vraag
is omdat dit zou impliceren dat wie jij bent of althans wie je denkt dat je
bent, toch niet zo 'echt' is als je zou denken en dat is niet meteen een
waarheid die makkelijk te aanvaarden zou zijn.
Wat
toewijding echt is, is iets dat je pas kan ontdekken door toewijding zelf te
creëeren. Als je kijkt naar de menselijke geschiedenis, kan je vaststellen dat
toewijding aan een principe nooit echt bestaan heeft, met uitzondering van
mischien een paar individuen hier en daar. Dus als ik zeg dat ik toegewijd ben
aan Desteni, dan is het zeker niet het soort toewijding dat je kan vergelijken
met hoe het in de menselijke geschiedenis ooit geleeft werd. Echte toewijding,
dat is een beslissing die je maakt in elk moment. Het is Het ontwikkelen van
integriteit als het binnenkijken in jezelf en jezelf afvragen wie je eigenlijk
bent als levend wezen en waar je werkelijk voor staat.
Echte
toewijding staat zeker niet gelijk aan volgzaamheid, naiviteit of
goedgelovigheid, maar net in tegenstelling, het is een toewijding aan het leren
kennen van wie jij eigenlijk bent en het verstevigen van je standvastigheid.
Mijn toewijding aan Desteni is in wezen mijn toewijding aan mezelf een aan het
ontwikkelen van een absoluut vertrouwen in mezelf zodat ik weet dat, waar ik
mij ook bevind en hoe mijn omgeving ook mag veranderen, ik zelf nooit zal veranderen.
No comments:
Post a Comment