Dag 745: Mijn Toewijding aan (mijn) Desteni

Het klinkt misschien vreemd dat ik 'toegewijd' ben aan 'Desteni'. Het klinkt haast religieus. En wat voornamelijk interessant is om te onderzoeken is wat het precies is dat die 'toewijding' vreemd doet klinken. Het woord 'toewijding' brengt immers allerlei vooropgestelde ideëen, beelden en concepten naar boven in onze geest die voornamelijk verband houden met religieuze rituelen en praktijken die afkomstig zijn uit een tijdperk waarin de mens schijnbaar veel meer naïef, manipuleerbaard en bespeelbaar was dan nu. Een tijd van 'Godvrezendheid' en een devote 'toewijding' aan de principes van religie, zoals het Katholischisme bijvoorbeeld.

Wie spreekt in deze 'moderne tijd' immers nog van toegewijd zijn aan iets. Het is haast alsof toewijding op zich uit de mode gegaan is vanaf het concept atheïsme en 'pursuit of happiness' zijn intrede deed. Vanaf het voornamelijk belangrijk leek te zijn dat wij als mens, als individu, vooral niet toegewijd zijn, op geen enkel vlak. De pillaar van een consumptiemaatschappij is immers dat een mens niet leeft volgens principes of toewijding, maar eerder volgens gevoelens, verlangens en al wat in wezen bespeelbaar en manipuleerbaar is door zij die onderricht zijn in de technische hoedanigheden van hoe bespeelbaar de menselijke geest - vooral één die zich makkelijk laat leiden en sturen door gevoelens - in werkelijkheid is, zijnde bijvoorbeeld marketing experten.

Vanuit dat opzicht is het dan eigenaardig om op te merken hoe gelijkaardig de manier waarop we nu schijnbaar leven zonder 'toewijding' aan een God, religie of principe is aan de manier waarop mensen hun schijnbare toewijding aan God en Kerk beoefenden toen kerk en staat nog niet gescheiden waren. Bijde zijn in wezen hetzelfde, het ene is er gewoon meer open en eerlijk over dan het andere. Tegenwoordig lijken we graag te geloven van onszelf dat we NIET geloven in een God, en dat we met andere woorden zo naief en goedgelovig niet zijn als de mens van weleer. Het is echter die ontkenning van het feit dat wij als mens en hoe onze menselijke geest werkt en in elkaar zit in wezen niet veranderd zijn ondanks al de veranderingen in technologische en industriele vooruitgang dat ons dan tegelijkertijd zo'n makkelijk doelwit maakt om toch bespeeld en gemanipuleerd te worden zonder dat we het doorhebben. Het is in feite hetzelfde, het lijkt enkel anders.

 De toewijding die men eens beweerde te hebben is dus bevraaglijk aangezien die compleet leek te verdwijnen vanaf het moment de wereld om ons heen veranderde. Hoe echt kan toewijding immers zijn als we het zo snel opgeven. De toewijding aan een religie of God was met andere woorden geen echte toewijding maar eerder een soort volgzaamheid gebaseerd op angst en kortzichtigheid, net zoals in feite onze schijnbaar meer nuchtere kijk op het bestaan van een god ook gebabriceerd is door de wereld waarin we bestaan. Sta er maar eens bij stil en vraag je maar eens af: als jouw omgeving volledig anders geweest zou zijn vanaf je geboorte en als je in de plaats van individualisme en de pursuit of happiness eerder godvrezendheid had geleerd, zou je dan werkelijk zijn wie je nu bent en de meningen, opinies en ideëen hebben die je nu hebt? Of zou je je eerder volledig aanpassen aan je omgeving een een product worden van die omgeving? Ik weet dat het een uitdagende vraag is omdat dit zou impliceren dat wie jij bent of althans wie je denkt dat je bent, toch niet zo 'echt' is als je zou denken en dat is niet meteen een waarheid die makkelijk te aanvaarden zou zijn.

Wat toewijding echt is, is iets dat je pas kan ontdekken door toewijding zelf te creëeren. Als je kijkt naar de menselijke geschiedenis, kan je vaststellen dat toewijding aan een principe nooit echt bestaan heeft, met uitzondering van mischien een paar individuen hier en daar. Dus als ik zeg dat ik toegewijd ben aan Desteni, dan is het zeker niet het soort toewijding dat je kan vergelijken met hoe het in de menselijke geschiedenis ooit geleeft werd. Echte toewijding, dat is een beslissing die je maakt in elk moment. Het is Het ontwikkelen van integriteit als het binnenkijken in jezelf en jezelf afvragen wie je eigenlijk bent als levend wezen en waar je werkelijk voor staat.

Echte toewijding staat zeker niet gelijk aan volgzaamheid, naiviteit of goedgelovigheid, maar net in tegenstelling, het is een toewijding aan het leren kennen van wie jij eigenlijk bent en het verstevigen van je standvastigheid. Mijn toewijding aan Desteni is in wezen mijn toewijding aan mezelf een aan het ontwikkelen van een absoluut vertrouwen in mezelf zodat ik weet dat, waar ik mij ook bevind en hoe mijn omgeving ook mag veranderen,  ik zelf nooit zal veranderen.

Dag 533: Waarom we Onze Meningen Verdedigen..

Om dieper in te gaan op de neiging van de Geest en specifiek het 'Ego' om in een staat en standpunt van 'ik WEET alles' te gaan in relatie tot onze omgeving en defensief te reageren wanneer dat standpunt in twijfel getrokken of bevraagd wordt of zelfs enkel in een situatie waarin het noodzakelijk is om iets bij te leren en een nieuwe vaardigheid/inzicht te ontwikkelen - is het belangrijk om te zien en te beseffen welke ernstige gevolgen deze neiging die inherent is aan de menselijke geest en het Menselijk Ego eigenlijk heeft op niet enkel onze interne realiteit maar ook onze externe realiteit.

Allereerst is het uiteraard nodig om te kunnen zien en detecteren precies hoe deze neiging zich afspeelt in onszelf alvorens we in staat kunnen zijn om te ervaren welke consequenties eraan vasthangen. Hoe is het met andere woorden dat we in onze geest in deze defensieve reactie gaan in relatie tot het 'bevraagd worden in ons standpunt' en hoe wordt deze reactie geactiveerd in onszelf?

Bijvoorbeeld wanneer ik naar mezelf kijk en hoe ik deze neiging in mijn leven heb uitgeleeft en ervaren dan zie ik hoe ik in de vorige blogs het begin van mijn proces beschreven heb - in hoe ik defensief reageerde en in conflictueuze en verhitte discussies ging met mensen omdat ik mij aangevallen voelde gewoon omdat mensen vragen begonnen stellen bij waar ik mee bezig was.  En we kunnen dit gedrag ook zien in hoe we bijvoorbeeld onze politieke/religieuze overtuigingen en elke andere overtuiging die we in onszelf hebben in relatie tot hoe wij het leven zien zouden verdedigen tegen andere mensen die niet van dezelfde overtuiging zijn.

Wat ik persoonlijk gemerkt en beseft heb in relatie tot 'waarom' het is dat ik in die momenten in een emotionele reactie van zelf-verdediging ga en dus een ego-standpunt inneem van 'dit is mijn mening, die ik met hand en tand zal verdedigen, want ik ben ervan overtuigd dat ik gelijk heb en dat iedereen die niet met mij akkoord gaat ongelijk heeft' - is dat ik diep binnenin mezelf eigenlijk niet werkelijk 'alles' weet in de zin van bijvoorbeeld, wanneer ik kijk naar toen ik begon in het bewandelen van mijn proces -- ik was nog groen achter de oren en ik wist eigenlijk niet honderd procent waar ik mee bezig was of wat 'het proces' precies wilde zeggen of impliceerde. En het was omdat ik eigenlijk zelf niet volledig stabiel in mijn schoenen stond in relatie tot wat ik aan het doen was, dat ik net zo hevig reageerde wanneer er iemand aankwam die mij een klein duwtje gaf in de zin van dat die persoon mij bevroeg en dus in feite mij uitdaagde om naar mezelf te kijken.

Wanneer ik dan naar mezelf keek en naar wat ik aan het doen was en ik werd vanbinnen in mezelf geconfronteerd met het feit dat ik eigenlijk zelf niet zo zeker ben van waar ik eigenlijk mee bezig ben of waar ik eigenlijk werkelijk sta in relatie tot mijn eigen leven en de dingen die ik doe en waar ik zogezegd voor sta, dan voelde ik mij onzeker, angstig en minderwaardig -- en het zijn die ervaringen van angst, onzekerheid en minderwaardigheid die de emotionele reactie activeren van zelf-verdediging, van het 'vechten' --- omdat dat is hoe de geest zichzelf 'balanceert', met andere woorden - in en als de ervaringen van angst, onzekerheid en minderwaardigheid voel ik mij als het ware 'machteloos', dus, door dan in een reactie van zelf-verdediging en weerstand te gaan, creëer ik het gevoel dat ik mijn 'macht' herwin --- door te beginnen vechten tegen mensen, via woorden.

Wat er dus dan in die momenten gebeurt is dat ik zomaar dingen begin te zeggen en te vertellen en doe alsof ik wel weet waar ik mee bezig ben en wat ik doe, enkel en alleen om mijn 'macht' te herwinnen, enkel en alleen om die ervaringen van angst, minderwaardigheid en onzekerheid in mezelf te bevechten. Ik verberg het feit dat ik het niet weet achter een ego-standpunt van 'alwetendheid'.

Wordt Vervolgd in Dag 534

Dag 412: Waarom kan er maar één iemand de Leider zijn?

Samenleven met verschillende mensen, samen op één domein, waarin we dagelijks met elkaar in contact komen - opent interessante realiteiten in/van de Geest in mezelf. Zoals bijvoorbeeld een punt dat ik heb ervaren in relatie tot specifieke mensen - bepaalde vrouwen die in hun uitdrukking een soort van 'leidinggevendheid' resoneren - waarin ze weten wat ze willen en niet aarzelen om de mensen in hun omgeving te laten weten wat het is dat ze willen - op een manier die zeer rechtuit en direct is. En door hun rechtuitte en directe manier van spreken en handelen, heb ik in mijn geest automatisch de relatie/verbinding gevormd met de gedachte/idee dat zij 'de baas' zijn, dat zij 'de leider' zijn, de dirigent, degene die al de beslissingen maakt - en ervoer ik mezelf minderwaardig/inferieur tegenover hen.

Omdat, in mijn gedachte bestond er een idee van 'er kan er maar één de baas zijn' - hetgeen dus wil zeggen dat wanneer en als er één individu die rol/positie inneemt van 'de baas spelen' in hun gedrag/uitdrukking tegenover de mensen in hun omgeving -- dat die persoon dan automatisch die positie ook toegewezen krijgt door iedereen. Dan lijkt het wel alsof iedereen zich daarnaar schikt, en die ene persoon die zichzelf schijnbaar geprofileerd heeft als 'de leider', in die positie aanvaardt. Waarin er precies een onzichtbare structuur bestaat in en tussen mensen in groep, een soort van 'sociale stratificatie' - zoals in het dierenrijk, waarin je in groepen altijd een 'leider'/'alfa' hebt, en die 'leider'/'alfa', is eigenlijk gewoon een individueel wezen dat zichzelf heeft 'uitgeroepen' tot leider/alfa, door middel van een specifiek 'alfa-gedrag', een specifieke dominante manier van spreken/uitdrukken -- en elk lid van de groep aanvaard zichzelf als 'minder' dan de 'alfa', uit angst van die 'dominante expressie' van de 'alfa' --- en omdat, in en als het principe van 'er kan maar één de leider zijn', wil dat zeggen dat, als er een ander lid van de groep zelf de 'leider'/'alfa' wil zijn, dat dat individu de huidige leider/alfa moet uitdagen en gaan duelleren, en dat er dan conflict ontstaat -- hetgeen veel wezens niet zien zitten omdat je jezelf dan echt wel moet bewijzen in je kracht en macht en vermogen om een groep te leiden en beslissingen te maken --- waardoor vaak de leider/alfa niet uitgedaagd wordt.

Ik bedoel, dat is het systeem dat in mijn geest bestaat - die hele structuur die ik gereflecteerd zie in de natuur - dat hele idee van 'er kan maar één iemand de leider/alfa/beste/dominante zijn' --- en dat is waarom ik die specifieke persoon/personen in mijn omgeving definieer en beoordeel in mijn geest als 'de leider'/'de beste'/'de alfa'/'de baas', en waarom ik mij minderwaardig/inferieur voel tegenover hen. En, hand in hand hiermee gaat dan ook het principe/concept van 'verantwoordelijkheid' - en het fenomeen van het uit handen geven van mijn verantwoordelijkheid aan het wezen dat ik zie als de leider/alfa -- omdat ik in mijn geest aanvaard heb dat deze ene persoon 'beter' is dan ikzelf en daarin er dus onbewust vanuit ga dat die persoon meer/beter in staat is dan ikzelf om beslissingen te nemen en mijn leven en mijn realiteit in goede banen te leiden.

Dus, waar komt die specifieke structuur vandaan dat in mijn Geest bestaat, als de 'blauwdruk' van hoe ik mijn omgeving/wereld/realiteit zie en interpreteer en ervaar? Waar is het dat we zo een structuur leren? Omdat, terwijl natuurkundigen en antropologen en wetenschappers zouden durven beweren dat deze manier van denken 'natuurlijk' is, omdat het ook in de 'natuur' bestaat - is het toch niet 'natuurlijk' in de zin van dat het iets is dat aangeleerd wordt tijdens de kindertijd, omdat het een idee is dat eigen is aan de Geest --- ik bedoel, dat hele punt van 'ja, maar het bestaat toch ook in de natuur, en dus is het 'natuurlijk'', is een excuus dat mensen gebruiken om niet werkelijk te onderzoeken hoe het echt zit.

Want, waar die structuur begint, is wanneer je als baby/kind je omgeving begint te observeren - je omgeving waarin er altijd 'een baas' is, iemand die zich in een positie plaatst van leiderschap over jou - zoals je ouders, je leerkrachten, religieuze leiders, scoutsleiders, politici, werkgevers, etcetera. En, zelfs op de speelplaats tussen de kinderen onderling, is er steeds één iemand die zichzelf zal profileren als 'de leider', één iemand die altijd beslist welk spel er zal gespeeld worden, of wat de mening van de groep zal zijn over de nieuwkomer of over wie bij de groep mag horen en wie niet -- en die ene persoon is altijd het individu die dat specifieke 'alfa-gedrag' vertoont en die daarin zichzelf profileert en aanwijst als 'de beste'/'de leider'/'de baas'.

Maar, wat hierin eigenaardig is, is dat 'de baas'/'de leider' niet kan bestaan zonder de volgelingen - die te angstig zijn om op te staan en de leider/baas uit te dagen --- de 'volgelingen', namelijk alle andere individuen in de groep die gemakshalve hun verantwoordelijkheid in de handen leggen van de 'leider', omdat ze conflict willen vermijden.

Dus, wil dat dan zeggen dat 'leiderschap' als hoe het op dit moment bestaat in deze wereld/realiteit -- een kwestie is van conflict en dominantie -- in de zin van dat de enige reden waarom 'de leider' in die positie staat en al de macht heeft/krijgt, is omdat alle andere mensen angst hebben van die ene persoon, en niet zozeer omdat hij/zij werkelijk een 'leider' is, wat dat woord dan ook wil zeggen? Omdat, waarom is het in de eerste plaats dat de meeste mensen zichzelf niet willen of kunnen 'leiden'? Waarom is het in de eerste plaats dat we één iemand nodig hebben die al de touwtjes in handen neemt/heeft? Waarom is het dat we iemand nodig hebben die 'beter' is dan onszelf en die ons dan zal 'leiden'? Ik bedoel, waarom is het dat wij onszelf hebben aanvaard als 'inferieure/minderwaardige wezens' die schijnbaar niet in staat zijn om zichzelf te leiden/besturen en hun eigen beslissingen te maken?

En, is het zelfs mogelijk dat er mensen zijn in deze wereld die 'beter' zijn dan de rest van ons? Want, zijn we niet allemaal gewoon 'mensen' - van hetzelfde materiaal gemaakt? En zijn we daardoor niet allemaal één en gelijkmatig in staat om een 'leider' te zijn, om richting te geven aan onze omgeving, en dus om verantwoordelijkheid te nemen voor onszelf en onze omgeving?

En dus, in de confrontatie met die persoon in mijn omgeving die ik zie/ervaar als 'de leider', is het niet zozeer dat zij werkelijk 'beter' is dan ikzelf of dat ze werkelijk 'de baas' is - maar het is eerder mijn onzelfzekerheid en gebrek aan zelf vertrouwen in mezelf waardoor ik denk van 'nah, ik wil geen verantwoordelijkheid nemen voor mezelf en mijn omgeving, laat haar dat maar doen, dat is veel gemakkelijker' -- waardoor het LIJKT alsof zij 'beter' is dan mezelf --- hetgeen dus in werkelijkheid een IDEE is dat ik zelf gecreëerd heb in mijn geest om een excuus te hebben om zelf niet in die positie te staan van leiderschap en verantwoordelijkheid.

Omdat, met leiderschap en verantwoordelijkheid komt aansprakelijkheid - dan moet ik mezelf bewijzen in mijn woorden en mijn daden, want dan kan iedereen mij zien - dan is er nergens meer dat ik mezelf kan verschuilen of verbergen. Dus, heeft onze weerstand en onwil om zelf in de positie van leiderschap te staan te maken met ons verlangen om geheimen te houden en de mogelijkheid te hebben om te ontvluchten van de realiteit en onszelf te verschuilen, ver weg van andere mensen waar niemand zich bemoeit met waar wij ons mee bezig houden in ons leven -- met andere woorden: ons verlangen om dingen te doen die niet in lijn staan met de eigenschappen van oprechtheid, eerlijkheid en integriteit die een leider zou moeten bezitten?


Wordt vervolgd in Dag 413

Dag 376: Ego-Centrisme Versus Zelf-Opoffering -- Wat is het Beste voor Allen?

In Dag "Dag 375: Heiligt het Doel de Middelen?" zijn we verder ingegaan op hoe wij mensen onszelf hebben toegestaan te geloven dat de Geest 'echter', meer waardevol en superieur is aan het lichaam als de fysieke realiteit - waarin we gezien en beseft hebben hoe we, vanuit en in de geest, in onze gedachten, denken en geloven dat we 'weten' wat we doen, en wat het beste is en wat 'goed' is, terwijl we de consequenties van onze daden en beslissingen negeren en zien als verwaarloosbare, 'collaterale schade' -- en daarin niet beseffen dat de consequenties, de 'collaterale schade', of welke schade dan ook die zich afspeelt hier op aarde, zich afspeelt in ons leven, in onszelf als levende wezens hier op aarde -  en dat daardoor, de beslissingen die gemaakt worden vanuit en gebaseerd op de geest niet het beste zijn voor, niet enkel onze omgeving als het leven op aarde, maar ook onszelf als het leven op aarde.

En, ik bedoel, terwijl wij geloven en ervan overtuigd zijn dat de geest in en als onze gedachten, als kennis en informatie over de realiteit, superieur is aan het fysieke lichaam -- omdat, de geest zogezegd 'meer weet' en daardoor zogezegd meer in staat is om te 'overleven', is het langs de andere kant eigenaardig hoe, wanneer en als we beslissingen maken vanuit onze gedachten, er altijd consequenties en schadelijke gevolgen manifesteren, hetgeen we dan 'normaal' gaan vinden, omdat we blijkbaar ervan overtuigd zijn dat het onmogelijk is om beslissingen te maken die het beste zijn voor alles en iedereen op aarde. Maar, is dat wel zo? Of, is het dat we zo bezeten en geobsedeerd zijn door onze persoonlijke bezittingen en persoonlijke overleving, en daardoor zo verblind door angst dat wij zelf niet zouden krijgen/hebben wat we denken en geloven nodig te hebben om te overleven/leven, dat ons oordelingsvermogen en vermogen om te zien wat werkelijk het beste zou zijn voor iedereen en alles in deze werkelijkheid compleet vertroebeld is, hetgeen onvermijdelijk resulteert in consequenties als het gevolg van onze beslissingen.

Omdat, we ons niet kunnen inbeelden/bedenken dat we een beslissing zouden maken die niet draait rond onszelf en wat wij persoonlijk willen en nodig hebben, dat we werkelijk zo onzelfzuchtig zouden kunnen zijn om te leven en te handelen op een manier waarin het startpunt van onze beslissingen 'alles en iedereen' is, en niet enkel 'onszelf' en 'onze geliefden/naasten' - ik bedoel, dat is waar Jezus voor stond -- waarin, hij dreef het tot het andere uiterste waarin hij de Martelaar werd en ging lijden voor onze zonden, hetgeen ook weer niet de oplossing is, omdat --- als je kijkt naar hoe wij bestaan, zoveel jaren na Jezus' dood, heeft zijn lijden voor onze zonden werkelijk iets uitgemaakt? Zijn wij werkelijk verandert omdat Jezus zichzelf heeft opgeofferd voor ons? Neen. 

Maar, dat is wat de Geest doet: de geest werkt in polariteiten, altijd ofwel het ene extreme uiterste of het andere extreme uiterste -- hetgeen altijd gebaseerd is op een IDEE, een Geloof over wat het beste is. Dat is net de valstrik van/in de geest, is dat, de geest werkt op basis van voorgeprogrammeerde kennis en informatie, geloofsystemen. Zelfs onze wetenschap in hoe al het wetenschappelijk onderzoek dat verricht wordt altijd gebaseerd is op de kennis en informatie die doorgegeven wordt vanuit het verleden, van andere wetenschappers -- waarin, het startpunt van elke 'wetenschapper', elke 'dokter' die afstudeert van de universiteit, en klaar is om voor zichzelf 'op onderzoek uit te gaan', is het geloof dat hij/zij het al allemaal weet, omdat hij/zij volgestopt is met kennis en informatie van voorgaande generaties, van al de boeken, van al het onderzoek, van al de filosofen uit het verleden, en daardoor een intern Ego heeft opgebouwd op basis van al die kennis en informatie die hij/zij nu 'bezit', waarin hij/zij gelooft dat hij/zij 'vanalles weet' en 'meer weet dan een ander' en daardoor 'beter is dan een ander'. En dat gevoel van superioriteit, van 'beter zijn dan een ander', is wat mensen niet willen opgeven. Waardoor wetenschappers niet willen loslaten van het verleden, geen enkel mens wil loslaten van het verleden omdat dat betekent dat we moeten loslaten van het gevoel/idee van superioriteit op basis van al de opgebouwde kennis en informatie en vaardigheden en talenten in onszelf als wat we gekopieerd en geleerd hebben van de voorgaande generaties tijdens onze kindertijd en schooltijd.

En dat is waarom geen enkel mens werkelijk inzicht heeft in, beseft of begrijpt hoe de realiteit werkelijk in elkaar zit - zelfs niet Jezus, omdat, als Jezus werkelijk inzicht had gehad, dan zou hij zichzelf niet hebben toegestaan zichzelf op te offeren 'voor de zonden van de mensheid', hij zou gezien hebben dat dat niets zal uitmaken, dat de mensheid daardoor niet zal veranderen. Hij staat nu enkel als een representatie van een polariteits-uiterste, waardoor mensen nu naar hem kunnen kijken en zeggen van 'ik kan zo niet zijn, ik kan mezelf zo niet opofferen als Jezus, want ik wil niet aan het kruis genageld worden - dus, dan zal ik maar Ego-centrisch zijn en blijven, en Jezus vereren als mijn 'redder', als mijn martelaar, mijn held'. Terwijl, wat het beste is voor allen, is niet ego-centrisme maar ook niet zelf-opoffering. 

Wat het beste is voor allen is om de polariteit in en als de menselijke geest te stoppen en simpelweg te kijken naar de praktische realiteit, zonder angst, zonder gedachten van ego-centrisme als ANGST, zonder persoonlijke achterliggende belangen/verlangens die altijd enkel in de geest bestaan - maar om te bestaan in en als het fysieke lichaam, daar waar alles en iedereen één en gelijk is, in en als de Praktische fysieke realiteit, waarin je dingen kan bekijken en onderzoeken als hoe ze werkelijk functioneren, of fysiek niveau, daar waar het telt en waar het Echt uitmaakt.

Wordt Vervolgd in Dag 377

Dag 371: Het Lichaam is de Sleutel tot wie we werkelijk Zijn

Dit is een verderzetting van "Dag 366: Hoe is Seksualiteit een Programma?", "Dag 367: Hoe Evolueert het Seks-Systeem in de Menselijke Geest?", "Dag 369: Is De Geest werkelijk Superieur aan het Lichaam?" en "Dag 370: Bestaat 'Zonde' in het Lichaam of in de Geest?"


Zelf-Correctie Dimensie


Wanneer en als ik merk en zie dat ik in 'onderdrukking' en 'verberging' ga als reactie op een gedachte/verlangen/woord in verband met 'Seks' en 'het lichaam', door mij schuldig of beschaamd te voelen en te denken dat ik 'daar niet over mag praten', dat het 'slecht' en 'negatief' is en dat ik 'er niet eerlijk over mag zijn' - dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat het construct/programma van 'seksuele onderdrukking' een consequentiele creatie is die afkomstig is uit het collectieve bewustzijn in de mens, als een systeem van kennis en informatie dat zich doorheen de generaties opgebouwd heeft --- en dat als enige functie heeft, ervoor te zorgen dat de mens afgescheiden bestaat van wie hij werkelijk is in en als de macht, kracht en verantwoordelijkheid van het fysieke lichaam,  als 'God' en daardoor makkelijk bestuurbaar is

ik zie, besef en realiseer mij dat schaamte en schuldgevoel opzettelijke voorgeprogrammeerde 'constructen'/'systemen' zijn van gedachten en emoties die door middel van Religie in en als de Menselijke geest geconditioneerd geweest zijn, en geintegreerd zijn door van generatie op generatie doorgegeven te zijn geweest, die ik heb aanvaard en geaccepteerd in en als mezelf en waarin ik mezelf heb gedefinieerd --- en dat de 'menselijke geest' als wie/wat ik altijd heb geloofd dat ik ben, compleet gebaseerd en gefundeerd is op deze afscheiding als schuld- en schaamte gevoelens, in en als een 'verwerping' en 'onderdrukking' en 'beoordeling'/'veroordeling' van het fysieke lichaam als mezelf

waarin, ik zie, besef en mij realiseer dat ik, door het lichaam te hebben gedefinieerd en aanvaard in mezelf als 'zondig' en 'negatief', dat ik daarin het misbruik van het leven op aarde door de mensheid heb gerechtvaardigd, net zoals ik in mezelf in en als mijn geest het misbruik van mezelf als het lichaam heb aanvaard

waarin, ik zie, besef en mij realiseer dat 'zonde' niet bestaat in en als het fysieke lichaam, omdat, het lichaam in en als de fysieke werkelijkheid, altijd gewoon HIER geweest is sinds mijn geboorte --- en dat 'zonde', en bijgevolg schaamte en schuldgevoel, pas ontstaan is naarmate ik mezelf heb ontwikkeld en gedefinieerd in en als de geest

en dus stel ik mezelf tot doel om het proces te wandelen van mezelf realiseren in en als het fysieke lichaam en om de 'zonde' in en als mezelf als gedachten in en als de geest, los te laten en op te staan, te bestaan als het levende voorbeeld dat het fysieke lichaam de sleutel is tot het leven en dat de menselijke geest een leugen/illusie is

Dag 360: Waarom en Hoe verbergen we Delen van Onszelf in en als een 'Taboe'? - Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 359: Waarom en Hoe is Seks een Taboe? - De Seksuele Paranoia Series"


Zelf-Vergeving Dimensie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de woorden 'seks' en 'seksualiteit' te definieren in en als en te verbinden met het woord 'taboe' en dat ik mezelf heb toegestaan te aanvaarden dat 'seks taboe is' in en als mezelf - en daarin impliciet te aanvaarden dat al wat bestaat in mezelf in verband met Seks niet bevraagd of onderzocht of 'opengetrokken' mag worden en 'het zonlicht' niet mag zien -- en dat ik daarin nooit mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in te zien hoe ik een consequentiele en problematische 'seksuele persoonlijkheid' heb toegestaan te bestaan in mezelf in en als gedachten, gevoelens en emoties, enkel en alleen omdat ik in mezelf aanvaard heb dat 'seks' nu eenmaal iets is waar je niet open/eerlijk/direct/rechtuit over kan/mag zijn, als een geloofsysteem dat ik mezelf heb toegestaan te kopiëren van voorgaande generaties en het collectieve bewustzijn in en als de menselijke geest

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te onderzoeken en bevragen waarom en hoe het is dat Seks zo alomtegenwoordig kan zijn, als seksuele verlangens, gedachten, beoordelingen en fantasie, in en als de menselijke geest, en tegelijkertijd zo onzichtbaar - waarom ik bijna constant denk aan en verlang naar seks, maar tegelijkertijd er nooit eerlijk, direct of open over ben in mijn relaties met mensen en tegenover mezelf --- door 'taboe' te hebben toegestaan te bestaan in en als mezelf, als het stilzwijgend en zonder vragen stellen aanvaarden dat Seks 'nu eenmaal een onbesproken onderwerp is' -- en daarin  nooit te hebben ingezien dat deze ontkenning/onderdrukking van hoe Seks het overgrote deel van mijn bestaan inpalmt, bepaalt en bestuurt, als een vorm van 'schitzofrenie' in mezelf in relatie tot het bestaan van 'seksualiteit' in mezelf, dé indicator is van de mate waarin ik mezelf heb afgescheiden van mezelf en de mate waarin ik mijn 'gewaarzijn' van wie ik ben als HIER, als het leven zelf in en als mezelf, heb onderdrukt - omdat ik niet eens Zie wat er zich in elk moment vlak voor mijn ogen bevindt als wat er zelfs IN MEZELF bestaat, in mijn eigen geest, mijn eigen gedachten

ik vergeef mezelf dat ik het woord 'taboe' heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de realiteit van het menselijk bewustzijn als een algemeen aanvaardde term die impliceert dat er dingen zijn die niet besproken mogen worden - en dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mij af te vragen en te onderzoeken, in en als het toepassen van algemeen gezond verstand, waarom precies er dingen zijn die niet besproken mogen worden in relatie met 'andere mensen' --- waarin ik nooit heb begrepen, beseft en gerealiseerd dat het bestaan van een 'taboe' impliceert dat er Geheimen bestaan in en als de menselijke geest en menselijke interacties, en dat die geheimen consequenties hebben op individueel en collectief vlak

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan door nooit mijn innerlijke ervaringen en bestaan te onderzoeken - door mezelf te hebben toegestaan mijn innerlijke gedachten, gevoelens, emoties en energetische ervaringen te beoordelen vanuit voorgeprogrammeerde geloof-systemen die ik heb gekopieerd van het collectieve bewustzijn in en als de menselijke geest, zoals het geloof dat 'seks' een 'taboe' is --- en daardoor nooit te hebben ingezien dat ik een 'taboe' heb aanvaard in en op een deel van mezelf in en als mezelf en mezelf dus heb gesaboteerd in mijn ontwikkelingsprocess als een levend wezen, als het leven zelf in eenheid en gelijkheid, door bepaalde delen van mezelf opzettelijk verborgen te houden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van het woord en het begrip/concept 'taboe', door zomaar te aanvaarden dat 'er nu eenmaal bepaalde dingen taboe zijn', omdat dat is wat de kerk zegt, of het schoolsysteem en het familie-systeem - in de plaats van in te zien dat die dingen die zogezegd 'taboe' zijn, niet werkelijk 'taboe' zijn in en als de fysieke werkelijkheid/realiteit --- 'taboe' is een geloof-systeem dat mensen hebben gekopieerd, geleerd en doorgegeven/overgeleverd van generatie op generatie in en als het bewustzijnssysteem als de menselijke geest - omdat, het is enkel in de menselijke geest dat 'geheimen' bestaan, dat dingen 'verborgen kunnen gehouden worden', 'dingen' zoals gedachten, woorden, beelden en energetische reacties en ervaringen - terwijl, in en als de fysieke realiteit is alles gewoon, simpelweg HIER, 'open en bloot' voor iedereen en alles om direct te ZIEN wat echt is en wat bestaat --- en dat dus, 'taboe' ook niet eens 'echt' is, omdat het een concept/begrip is dat enkel bestaat in en als de 'geest-realiteit', die op zich niet echt is


Wordt Vervolgd in Dag 361

Dag 359: Waarom en Hoe is Seks een Taboe? - De Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 358: Hoe Speelt de Wet van de Weerstand een Rol in Seksuele Onderdrukking?"

Een aantal interessante vraagstukken die we kunnen behandelen in de volgende blogs is bijvoorbeeld: Hoe is het dat ouders hun kinderen impliciet aanleren dat Seks Taboe is? En, waarom is het dat die Taboe specifiek bestaat in verband met Woorden en Beelden - wat is het aan Woorden en Beelden die Seksueel getint zijn die zo een impact hebben in/op de mens in en als de menselijke Geest dat de mens er een Taboe op gaat leggen --- woorden en beelden die op zich in wezen niets te maken hebben met ECHTE seksualiteit, die gewoon een fysieke ervaring/beweging is die HIER is in en als het Fysieke Lichaam?


Het eigenaardige aan een 'taboe', zoals hoe 'Seks' en 'Seksualiteit' behandeld wordt in en als deze realiteit, als wat en hoe ik mezelf heb toegestaan te worden in en als mezelf, is dat je niet eens je vinger kan leggen op wat/hoe/waarom het 'taboe' precies 'taboe' is... omdat het net 'taboe' is.

In het online Van Dale Woordenboek, wordt het woord 'Taboe' omschreven als:
- verboden erover te spreken of als woord te gebruiken
- iets dat niet gedaan of gezegd mag worden

Als iets dus een 'taboe' zou zijn, dan zou het met andere woorden 'onopgemerkt' aan ons voorbij gaan, we zouden het niet eens merken omdat het nu eenmaal iets is waar we niet over spreken, waardoor het uiteindelijk zelfs lijkt alsof het 'niet bestaat'. De consequenties van zo een 'taboe' is uiteraard dat er delen zijn van onszelf en onze wereld die problematisch functioneren en consequenties creëren, die we niet zullen kunnen oplossen, omdat we nooit praten over het probleem zelf, en zelfs in complete ontkenning zijn tegenover het bestaan van datgene dat aan het startpunt ligt van de problemen/consequenties --- zoals in het geval van seks/seksualiteit daar de consequenties/problemen zijn van seksueel misbruik in porno, seksuele/genitale verminking, seksuele slavernij/handeldrijving, verkrachting, seksuele stoornissen, ziektes, etcetera.

Daarom is het ook zo moeilijk om zelfs aan te kaarten of 'seks'/'seksualiteit' al dan niet een 'taboe' is en hoe dit precies in z'n werk gaat, aangezien de eigenschappen van een 'taboe' nu eenmaal zijn dat het geen deel uitmaakt van de ervaring en het begrip van de Realiteit/werkelijkheid in en van het Individu in en als de Menselijke Geest, omdat er nooit over gesproken wordt en omdat het 'wereld-beeld' van 'de Mens' wordt gevormd door en bestaat uit Woorden in en als Gedachten in de Menselijke Geest.

Als en wanneer er dus nooit echt gesproken wordt over bepaalde dingen die bestaan in de fysieke werkelijkheid, is het moeilijk om vanuit en in de Menselijke Geest te 'bevatten', te 'zien' en te 'begrijpen' dat en hoe die dingen bestaan --- ik bedoel, het kan voor onze neus staan, elke dag, in elk moment, en toch zien we het niet - hoe eigenaardig: enkel en alleen omdat het geen deel uitmaakt van de 'Wereld' die we hebben aanvaard/gevormd in en als onze Woorden --- met name dan de woorden in en als onze Bewuste geest, woorden die we ook uitspreken. Omdat, er zijn woorden genoeg die omschrijven hoe de realiteit in elkaar zit, en wat er bestaat in en als de realiteit, maar die woorden hebben we een negatieve lading gegeven en houden we liever verborgen in en als ons onderbewustzijn, het zijn woorden die we doorgaans niet gebruiken in onze gesproken taal. En aangezien de gesproken taal datgene is waarmee we onszelf 'presenteren'/'representeren' als 'wie we zijn' in en als de wereld/realiteit van 'de menselijke samenleving', is het die gesproken woorden die onze 'identiteit' gaan vormen, als wie we Geloven dat we zijn, als het imago dat we van onszelf presenteren naar andere mensen toe --- terwijl er in en als het onderbewustzijn van onze geest, allerhande andere woorden bestaan die we mooi verborgen/onderdrukt houden - onbewust uiteraard...

'Seks' en 'Seksualiteit', zijn zo'n woorden - 'taboe-woorden', 'gestigmatiseerde' woorden - woorden die niet genoemd mogen worden, en nooit genoemd geweest zijn --- omwille van de extensieve onderdrukking van de seksuele uitdrukking in beeld en klank doorheen de menselijke geschiedenis door allerhande heersende religieuze instanties. Dus, wanneer je 'seks' of 'seksualiteit' uitspreekt, is er een deel van de Geest die zegt van "neeneen, dat mag niet, mag je niet zeggen!", en die dan in een vorm van ontkenning stapt, waardoor het lijkt alsof je de woorden nooit echt hebt uitgesproken en het dus ook niet echt bestaat. Dat is hoe de emotionele reactie/ervaring van Schaamte werkt - de Schaamte die we collectief aanvaard hebben in en als de menselijke geest, verbonden met woorden zoals 'seks' en 'seksualiteit', waarin -- elke keer we zo'n woorden uitspreken, komt er een subtiele reactie van schaamte in onszelf naar boven, waarin we onszelf 'wegsteken'/'verbergen', als in 'door de grond zakken van schaamte', alsof we even ons hoofd in het zand steken, en daarin negeren wat we net gedaan/gezegd hebben. Dat is hoe het werkt, het mechanisme in en als de menselijke geest dat ervoor zorgt dat wij als menswezens in een constante ontkenning en onderdrukking blijven bestaan van wie we werkelijk zijn in en als Seksualiteit als het Fysieke Lichaam - de 'Schitzofrenie' in en als 'Seksualiteit' in en als de Menselijke Geest. En het is waarom deze woorden ook zo weinig daadwerkelijk uitgesproken worden door mensen, omdat we die ervaring van Schaamte niet willen ervaren.

En dat is ook waarin het gesproken/geschreven woord zichzelf onderscheidt van Gedachten - in dat, wanneer je woorden uitspreekt of neerschrijft, dan worden ze 'echt', dan komen ze deel uit te maken van de fysieke werkelijkheid, ze zijn HIER, jij hebt ze gehoord, anderen hebben ze gehoord of gelezen, ze zijn 'zichtbaar'/'hoorbaar' aanwezig in en als deze fysieke werkelijkheid, zichtbaar/hoorbaar/merkbaar voor iedereen en alles dat Hier bestaat. Maar, gedachten, die blijven zowieso verborgen in de Geest - waardoor het ook zo makkelijk is voor ons om bepaalde dingen te denken, maar tegelijkertijd te ontkennen of negeren dat het in onszelf bestaat, omdat, zolang we het niet daadwerkelijk uitspreken, is het schijnbaar 'niet Echt'.

Wordt Vervolgd in Dag 360

Dag 356: Is Seksualiteit in de Geest een vorm van Schitzofrenie? - Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Dag 355: Wat zijn de Consequenties van Seksualiteit als Geheim?"
in de Seksuele Paranoia Series, waarin we de 'Paranoia' van Seks en Seksualiteit bekijken, onderzoeken en corrigeren. We breien verder op volgende Statement:

"En dus doen we opzettelijk alsof seksualiteit zelfs niet bestaat - ik bedoel, we willen het, we denken erover na, we verlanger ernaar, we fantaseren erover, we zijn ernaar op zoek --- maar tegelijkertijd doen we alsof het niet echt bestaat en alsof het geen deel uitmaakt van wie wij zijn en van onze wereld en ons leven door er nooit over te praten, althans niet op een open, intieme, eerlijke, directe en rechtuite manier. Het is absoluut fascinerend om te zien hoe seksualiteit haast een totaal schitzofrene realiteit is in en als de mens - waarin mensen in complete afscheiding bestaan van hun eigen lichaam, van het lichaam dat in wezen in elk moment, constinu, constant en helemaal seksueel is."


Zelf-Vergeving Dimensie

Ik vergeef mezelf dat ik een Schitzofrene vorm van Seksualiteit heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf door mezelf te hebben toegestaan van seks en seksualiteit een 'taboe' te maken in mijn geest - en door te hebben aanvaard van mijn omgeving dat 'seks iets is waar niet/nooit over gepraat wordt' en dat 'praten over seks en al wat te maken heeft met de seksualiteit van/in het lichaam slecht/negatief/fout/stout is' --- en dat ik daarin mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ik, door 'seks en seksualiteit' te beoordelen als iets 'slecht' en 'negatief', de beslissing had gemaakt, in mijn onderbewustzijn, dat ik zal ontkennen en negeren dat seksualiteit bestaat in mezelf, uit angst om gestraft te worden en gezien/beoordeelt te worden door mijn omgeving als 'een slecht persoon' --- waarin ik een heel deel van 'wie ik ben' in en als mezelf als het fysieke lichaam heb onderdrukt in mijn 'gewaarzijn'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat er consequenties zijn wanneer ik een aspect/deel/dimensie van het bestaan in en als mezelf zomaar ontken, verberg, negeer en onderdruk - omdat, gewoon omdat ik het persoonlijk niet wil zien of aanvaarden, wil niet zeggen dat het weggaat en verdwijnt wanneer en als ik het negeer en doe alsof het niet bestaat --- het wil enkel zeggen dat dat deel van mezelf/de realiteit dat ik negeer/verwerp/onderdruk/verberg de vrijheid krijgt om zich te ontwikkelen, vormen en uitdrukken zonder enige sturing of begeleiding en dan uiteindelijk macht en controle zal kunnen uitoefenen over mij op een manier die consequentieel is, omdat ik nooit de verantwoordelijkheid genomen heb om ervoor te zorgen dat dat deel van mezelf en de realiteit zich ontwikkelt op een manier die het beste is voor mezelf en mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat hoe seksualiteit bestaat in de menselijke geest, in de vorm van fantasiëen, verbeelding, verlangens, ideëen, gedachten en gevoelens, niet is wie de mens werkelijk is in en als het fysieke lichaam is - maar eerder een consequentie/gevolg/resultaat is van hoe de mens seksuele onderdrukking heeft toegestaan te bestaan in zichzelf door 'seksualiteit' te hebben aanvaard in en als het collectieve bewustzijn als een 'taboe' --- waardoor/waarin de seksuele uitdrukking en 'wezenlijkheid' in en van het lichaam zich is gaan ontwikkelen, vormgeven en sturen op een manier die niet het beste is voor de mens en het leven op aarde, omdat de mens nooit verantwoordelijkheid genomen heeft om zichzelf in en als seksualiteit en seksuele uitdrukking/ervaring te sturen en ontwikkelen op een manier die het beste is voor allen

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'seksualiteit' in en als de menselijke geest in de vorm van fantasiëen, gedachten, verlangens, gevoelens en verbeelding, niet 'natuurlijk' is en dat de mens de stelling dat 'seksuele verlangens in en als de geest natuurlijk zijn' enkel gebruikt als een rechtvaardiging en excuus om geen verantwoordelijkheid te nemen voor onszelf in en als seksualiteit en om niet eerlijk te zijn met onszelf over wat we hebben toegestaan te bestaan in en als onze geest als onze ervaring van 'seksualiteit' --- omdat we eigenlijk angst hebben van 'seksualiteit', omwille van de 'taboe' die we hebben aanvaard en toegestaan te bestaan in en als het collectieve menselijke bewustzijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien, te beseffen en te begrijpen dat/hoe ik, door 'seksualiteit' te beoordelen als 'negatief' en 'slecht', in en als een gegeneraliseerd geloof-systeem - dat ik daardoor mezelf heb verblind van de realiteit van hoe seksualiteit werkt en functioneert, wat seksualiteit is, wie ik ben in en als seksualiteit en hoe seksualiteit bestaat in en als het leven op aarde --- en dat ik dus nooit in staat geweest ben om te zien welke consequenties seksualiteit, als hoe ik het aanvaard en toegestaan heb te bestaan in en als de geest als gedachten, fantasiëen, verlangens en gevoelens, precies heeft in en als de fysieke werkelijkheid en hoe ik bijgevolg seksualiteit kan corrigeren, sturen en vormgeven zodat het bestaat op een manier die het beste is voor het leven op aarde als mezelf


Wordt vervolgd in Dag 357

Dag 347: Is Schuld het Schild van het Ego? - Seksuele Paranoia Series

Dit is een verderzetting van "Sorry, maar verdwijnen in Fantasie, dat is een Illusie! - Seksuele Paranoia Series", "Hoe toerekeningsvatbaar zijn we eigenlijk in onze Geest?" en "Hoe is schuldgevoel eigenlijk egoïsme?"

Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik schuldgevoel zie opkomen in mijn geest, als reactie op gedachten, gevoelens en fantasiëen in verband met Seks, dan stop ik en ik adem - en ik zie, besef en realiseer mij dat deze reactie deel uitmaakt van het systeem van overleving dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat ik heb gekopieerd van mijn omgeving, verbonden met voorgeprogrammeerde geloofsystemen, meningen en beoordelingen in verband met wat 'goed' en wat 'slecht' is --- en hierin besef ik dat de ervaring van schuldgevoel een sociale manipulatie methode is die ik heb gekopieerd van mijn primaire omgeving, die gebaseerd is op de gedachte en het geloof dat ik niet vaardig/kundig/ervaren genoeg ben om alleen te staan in deze wereld in en als zelf-ondersteuning

ik zie, besef en realiseer mij dat schuldgevoelens niet echt kunnen zijn wanneer het een emotionele reactie is op een gedachte en dus ego-centrisch is --- en dat 'schuld' enkel echt kan zijn wanneer en als het rekening houdt met en bestaat in en als wat het beste is voor allen

ik stel mezelf hierin tot doel om het woord 'schuld' te herdefinieren en onderzoeken om het woord 'schuld' te leven als een expressie van en in lijn met wat het beste is voor al het leven als mezelf --- en dus mezelf niet toestaan het woord 'schuld' uit te drukken en te aanvaarden en ervaren als een ego-centrische manipulatie techniek die in het teken staat van persoonlijke overleving

ik zie, besef en realiseer mij dat 'schuld' enkel echt kan zijn wanneer het praktisch is in en als de fysieke werkelijkheid, en wanneer ik het op een praktische manier kan toepassen om het beste resultaat te creëren voor allen hier in en als de fysieke werkelijkheid --- hetgeen wil zeggen dat 'schuld' geen emotionele ervaring kan zijn omdat emotionele ervaringen en reacties altijd gebaseerd zijn op het willen beschermen van eigenbelang en overlevingsangst door mezelf te verbergen en verschuilen achter de uiterlijke uitdrukking van 'goedheid', naargelang de oordelen en geloofsystemen over wat 'goed/slecht' is die ik mezelf heb toegestaan te kopiëren van mijn omgeving

en ik zie, besef en realiseer mij dat schuld als een emotionele reactie en ervaring, gebaseerd op het manipuleren van mijn omgeving voor persoonlijke overleving altijd een teken is van een gebrek aan integriteit en oprechtheid --- doordat schuldgevoelens geprogrammeerd zijn in relatie tot 'betrapt worden' en dus geen constante, stabiele en betrouwbare expressie is van wie ik ben, als een levende 'motivatie' die mij stuurt en motiveert om in elk moment te handelen vanuit en voor wat het beste is voor allen

en dus stel ik mezelf tot doel om 'schuld' niet meer te leven als het 'schild' van de geest, als een voorgeprogrammeerde reactie die functioneert ter bescherming van het ego, en gebruik maakt van manipulatie, leugens en bedrog, door te doen alsof ik 'een goed persoon ben' omdat ik mij zogezegd 'slecht voel' over fouten die ik begaan heb --- maar om in de plaats daarvan 'schuld' te leven als 'zie-gehuild', als het zien van het 'huilen' van alle wezens in deze wereld die lijden als een consequentie van hoe de mens en hoe ik mezelf als mens heb toegestaan te bestaan in en als afscheiding van het leven, en het onvoorwaardelijk opstaan in en als ver-Antwoord-elijkheid, als antwoord op het 'gehuil' van het leven op aarde waarin ik duidelijk mezelf uitdruk als een levende statement van wie ik werkelijk ben als het leven zelf in en als de toewijding om een wereld te creëren die het beste is voor alles en iedereen, en mezelf dus niet toestaan mezelf te verbergen achter een 'schild' van 'schuld-gevoel' --- maar eerder alle schilden af te werpen in en als het besef dat als ik een schild optrek, dan creëer ik afscheiding en sta ik eigenbelang en ego-centrisme toe te bestaan in het bestaan als mezelf

dus stel ik mezelf tot doel om HIER te staan en bestaan in en als de onvoorwaardelijkheid van ademhaling zonder 'schilden', zonder 'schulden', zonder reacties, gedachten of geheimen --- en om te staan in en als eenheid en gelijkheid als wat het beste is voor allen --- en daarin dus in elk moment van ademhaling mijn 'schilden' als 'schulden' uit het verleden die ik mezelf heb toegestaan met mezelf mee te dragen in en als mijn geest als herinneringen in afscheiding met mezelf, te vergeven, en mezelf de vrijheid te geven om in elk moment onvoorwaardelijk te doen wat het beste is voor allen




Voor verdere ondersteuning in het begrijpen van hoe Schuldgevoelens in elkaar zitten en hoe ze ons saboteren in ons vermogen om te bestaan op een manier die het beste is voor onszelf en onze omgeving - beluister volgende Eqafe Interviews:

                       

Dit is een verderzetting van "Dag 344: Sorry, maar 'Verdwijnen' in Fantasie, dat is een Illusie!" en "Dag 345: Hoe Toerekeningsvatbaar zijn we Eigenlijk in onze Geest? - Seksuele Paranoia Series" - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/#sthash.KiaEnRDZ.dpuf

Dit is een verderzetting van "Dag 344: Sorry, maar 'Verdwijnen' in Fantasie, dat is een Illusie!" en "Dag 345: Hoe Toerekeningsvatbaar zijn we Eigenlijk in onze Geest? - Seksuele Paranoia Series" - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.be/#sthash.KiaEnRDZ.dpuf

Dag 336: Is het God die het Leven op Aarde Beschermt van de Menselijke Geest?

Deze blogpost is een vervolg op "Dag 335: Een Holistisch Onderzoek naar Seksueel Misdrijf - De Paranoia Series" en van volgende statement:

We zullen immers geconfronteerd worden met hoe onze huidige samenlevingsstructuur de omgeving van het individu op een bepaalde manier geschikt heeft --- waarin we zullen inzien dat het niet enkel de primaire omgeving is die verantwoordelijk is voor de ontwikkeling van het individu, maar de hele samenleving. Elk individu in de samenleving is onlosmakelijk verbonden met elk ander individu - en al wat wij doen op micro-niveau, heeft een directe invloed op macro-niveau. Ons onderzoek breidt zich op die manier dus uit naar het onderzoeken van de levensstijlen en mentale ingesteldheden van elk individu in de samenleving en hoe die specifieke levensstijl/ingesteldheid bijdraagt tot het in stand houden van het groter geheel en dus van een samenleving waarin Verkrachting en Seksuele Misdrijven een Dagelijkse werkelijkheid zijn. Geen enkel mens kan dus zijn handen schoonwassen van wat er in onze samenleving, op individueel niveau gebeurt.


Als we met andere woorden tot een oplossing willen komen  voor bijvoorbeeld seksuele misdrijven in onze samenleving, dan zullen we moeten overwegen dat we onszelf moeten veranderen, en hoe wij in onze geest en fantasie-wereld 'seks' en 'seksualiteit' en de relatie tussen man en vrouw hebben gedefinieerd. Dit zal uiteraard een hele uitdaging zijn omdat seks en vooral seksuele fantasiëen en de energetische ervaring van opwinding die het 'fantaseren over seks' produceert, een verslaving geworden zijn. Een verslaving die, net zoals elke andere verslaving, ontstaat door een herhaaldelijke handeling, een herhaaldelijke opwekking van een bepaald gevoel, een bepaalde energie in het lichaam door het afspelen van bepaalde specifieke seksuele fantasiëen in onze geest die we met die energie verbonden hebben.

Het probleem is niet zozeer dat we fantaseren over seks, er is op zich niets 'slecht' of 'fout' aan de geest, aan fantasie, gedachten of gevoelens --- het probleem is dat we niet beseffen of zien hoe/wanneer een bepaald verband tussen een gedachte/fantasie en een gevoel/emotie/ervaring ontstaan is en waarom het ontstaan is. We hebben nooit onderzocht hoe onze geest in elkaar zit, hoe en waarom het is dat bepaalde gedachten bepaalde gevoelens in ons opwekken - waarom, wanneer we bepaalde beelden zien met onze ogen of in onze verbeelding, we erop reageren met opwinding. En omwille van onze onwetendheid, ons gebrek aan inzicht in hoe onze eigen interne realiteit als onze Geest functioneert, hebben we bijgevolg ook geen zicht op/in de consequenties van onze manier van denken, voelen en reageren.

We denken en geloven dat, omdat het in onze 'geest' gebeurt, een schijnbaar verborgen ruimte in ons hoofd, dat niemand kan zien behalve wijzelf (en zelfs wij kunnen maar een klein deeltje zien van wat er werkelijk omgaat in onze geest, de 1% van de Bewuste Geest), dat het geen effect heeft of kan hebben op onze omgeving. We functioneren immers als een 'normaal' mens, we doen wat we moeten doen in deze wereld/samenleving, we gaan naar school of het werk, we praten met mensen, we zijn vriendelijk en beleefd en positief --- terwijl er in onze gedachten vaak heel wat anders omgaat. En we hebben altijd al op deze manier gefunctioneerd, ervan uitgaand dat, omdat het lijkt alsof we in de 'echte wereld' op een heel ander 'niveau' en een heel andere manier 'bestaan', dat we perfect in staat zijn om onze geest en gedachtenwereld af te scheiden van de 'echte' fysieke wereld als onze dagelijkse realiteit waarin we moeten leven/overleven. Zo lijkt het immers.... wij kunnen ons inbeelden dat de wereld vernietigd wordt, dat we iedereen vermoorden, dat er god weet wat gebeurt met onszelf, een ander en deze planeet - terwijl er nooit iets lijkt te veranderen in de fysieke realiteit, het leven gaat gewoon door zonder dat onze gedachten- en gevoelswereld daar enig vat op lijkt te hebben --- dus moet het wel 'onschuldig' zijn?! Niet?

En toch zou je je misschien kunnen afvragen hoe het dan precies is dat wij functioneren, welke 'kracht' doet ons dan bewegen, handelen, taken uitvoeren, praten, als wij het niet zijn --- omdat wij te druk bezig zijn in onze fantasie, verbeelding, gedachten- en gevoelswereld om werkelijk op te merken wat we echt aan het doen zijn in de 'echte wereld', wat namelijk de gevolgen zijn van onze daden en woorden, hoe onze daden en woorden impact hebben op de wereld om ons heen -- dat doen we absoluut niet, we laten ons leiden door één of andere 'kracht', en het gaat automatisch, we functioneren op automatische piloot in de echte fysieke wereld - dus: Wie of wat is die automatische piloot dan? En waarom is het dat we ons volledige vertrouwen hebben geplaatst in één of andere 'kracht', en dat we die 'kracht' de toestemming hebben gegeven om ons leven hier op aarde te besturen/leiden en beslissen?

Ik bedoel, de vraag is: Is het werkelijk mogelijk dat we twee volledig verschillende wezens kunnen zijn, die in twee volledig verschillende werelden bestaan - namelijk langs de ene kant in onze gedachten- en gevoelswereld als fantasie en verbeelding waarin alles kan en alles mag zonder consequenties en langs de andere kant in de fysieke dagelijkse realiteit waarin onze expressie beperkt en gelimiteerd is tot bepaalde wetmatigdheden zoals 'oorzaak-gevolg', waar alles wel een consequentie heeft? Want, als wij zelf niet de volledige belichaming zijn van ons fysieke lichaam en dus niet volledig verantwoordelijkheid nemen voor onze fysieke expressie in de fysieke werkelijkheid, rekening houdend met de fysieke consequenties die verbonden zijn met onze expressie --- wie of wat dan in godsnaam wel? Is het God?

Neen, het is niet God - het is ons geloof in God, als ons blind vertrouwen in de 'kracht' die op één of andere mysterieuze manier de  fysieke realiteit bestuurt als onze 'automatische piloot' die ons de toestemming geeft om onszelf te 'onttrekken' van onze verantwoordelijkheid tegenover deze fysieke realiteit. Maar die 'God', die 'kracht' die onze fysieke handelingen/beweging/expressie lijkt te sturen - die 'kracht' is in werkelijkheid al de patronen die doorheen de menselijke 'evolutie'/geschiedenis doorgegeven geweest zijn doorheen generaties, het is hoe we als kind geprogrammeerd worden tijdens onze kindertijd om onszelf volgens allerhande voorbepaalde en voorgeprogrammeerde 'gedrags-regels' en -codes uit te drukken. En het zijn die voorgeprogrammeerde gedrags-regels/-codes die geautomatiseerd worden in en als onze fysieke expressie in deze realiteit naarmate we opgroeien, die ons de 'vrijheid' geven om 'weg te drijven' naar/in een valse wereld van zelf-gecreëerde illusies als onze verbeelding/fantasie als gedachten, gevoelens en emoties. Want, de gedragsregels en -codes die ons aangeleerd werden geven ons immers de idee en verzekeren ons ervan dat we ons 'aan het programma houden', we gedragen ons zoals het hoort - dus, zijn we ervan overtuigd dat er niets kan mislopen, want: alles verloopt volgens God's Plan --- 'God' zijnde die mysterieuze 'kracht' als de patronen van het verleden die de automatische piloot is van onze fysieke expressie in deze fysieke werkelijkheid.

Het grote probleem hierin is dus dat: God niet bestaat, het is niet God die deze wereld in goede banen leidt en die ervoor zorgt dat de wereld van de chaos van en in de menselijke geest nooit tot uiting zal en kan komen en die dus het leven op aarde beschermt van de Menselijke Geest - dat is maar een idee dat we hebben. De realiteit is dat er een werkelijkheid hier aanwezig is op aarde die we niet zien en niet willen zien - en dat al wat we zien met en in ons 'bewuste gewaarzijn' is de oppervlakkige voorstelling van hoe we ons 'gedragen' aan de hand van al die codes, regels en voorschriften die we zo vertrouwen om 'Orde' te brengen in onze realiteit. Er gaat een fysieke realiteit schuil achter het programma van het 'Gedrag' die de directe consequentie is van onze participatie in de Geest, in Fantasie en Verbeelding --- de Consequenties van het feit dat onze Geest als Fantasie, Verbeelding, Gedachten, gevoelens en emoties geen rekening houden met de fysieke wetmatigdheden. Het feit dat we dingen willen die niet houdbaar zijn, die niet mogelijk of uitvoerbaar zijn voor iedereen en die niet 'realistisch' zijn -- hetgeen een Realiteit creëert van ongelijkheid, van extreme Rijkdom en Extreme Armoede, en van Slaven en Meesters.

In de Dag 337 gaan we verder op dit onderwerp door de Paranoia van Seksuele Fantasiëen te onderzoeken - en hoe deze Paranoia als onrealistische Verbeelding en Fantasie in de menselijke geest leidt tot een Fysieke realiteit van Consequenties.

Dag 310: De Paranoia van GroepsVerkrachting - De Mens is een Primitief Beest

Deze blog is een vervolg van "Dag 308: Paranoia en Groepsverkrachting" en "Dag 309: De Paranoia van Sexuele Fantasiëen en Groepsverkrachting" en maakt deel uit van een Blog-Serie die handelt over het Onderzoeken van de specifieke 'Paranoia' van 'Sexuele Fantasiëen'. Om te begrijpen Wat ik bedoel met 'Paranoia', stel ik voor om de blog "Day 395: Paranoia: the Home of Human Reason – Part One" en "Day 396: Paranoia: the Home of Human Reason – Part Two" te lezen.

In "Dag 309: De Paranoia van Sexuele Fantasiëen en Groepsverkrachting" hebben we besproken  en beseft hoe de 'Para-Noise' in de Geest van de 'GroepsVerkrachter' het gevolg en product is van de specifieke invloeden die hij te verwerken krijgt doorheen zijn opvoeding - die invloeden zijn langs de ene kant het 'collectieve bewustzijn' dat door elk mens in de samenleving impliciet wordt aanvaard als 'wie wij zijn als mens', de 'menselijke natuur' die aanvaard wordt, en langs de andere kant bepaalde specifieke gebeurtenissen, situaties en invloeden die het individu te verwerken krijgt die eigen zijn aan de specifieke familie en omgeving waarin het individu opgroeit.

In deze blog bekijken we een aspect in en van het 'collectief bewustzijn' van 'De Mens' als wat wij allen hebben aanvaard als een 'waarheid' om ons bestaan en innerlijke ervaringen als 'Mens' te verklaren, namelijk de idee dat de mens in het diepst van zijn wezen een 'primitief beest' is - en dat bijgevolg bijvoorbeeld het fenomeen 'groepsverkrachting' in zekere zin een 'natuurlijk verschijnsel' is, waarvoor de enige oplossing een 'hardere hand der wet' is, een 'strengere opvoeding', 'strengere bestraffing' en beregeling, strengere controle, enzovoort. We zullen, teneinde deze idee te staven, ondersteunen en rechtvaardigen, voorbeelden aanhalen van hoe bepaalde diersoorten ook aan groepsverkrachting doen - zoals dolfijnen bijvoorbeeld:

"Dolphin sex can be violent and coercive. Gangs of two or three male bottlenose dolphins isolate a single female from the pod and forcibly mate with her, sometimes for weeks at a time. To keep her in line, they make aggressive noises, threatening movements, and even smack her around with their tails. And if she tries to swim away, they chase her down."(The Dark Secrets That Dolphins Don't Want You to Know)

Als we kijken naar de manier waarop onze samenleving gestructureerd is en de 'instituten' en 'instellingen' die onze 'samenleving' vormen en opbouwen, zoals het schoolsysteem, het politieke/'leiderschap-' systeem, het economische systeem, het familie systeem, het religieuze systeem, het 'recht-systeem'etc..
dan kunnen we bemerken dat deze systemen allemaal gebaseerd zijn op dezelfde idee dat 'de mens' een 'primitief beest' is met allerlei primitieve impulsen die uiteraard zogezegd allemaal 'slecht' en 'gevaarlijk' zijn (denk maar aan hoe Freud het Psychologische model van de voorbije en huidige eeuw gevormd heeft:

"In de visie van Freud werd de mogelijkheid de naaste te beminnen, ook beperkt door de agressieve neiging van mensen. Voor de mens is de naaste niet alleen een potentiële helper en seksueel object, schreef hij in 'Het onbehagen in de cultuur', maar tegelijkertijd 'iemand die hem ertoe verleidt zijn agressie op hem uit te leven, zonder vergoeding te profiteren van zijn werkkracht, hem zonder toestemming seksueel te gebruiken, te martelen en te doden. Homo homini lupus; wie durft na alle ervaringen van het leven en de geschiedenis deze stelling te bestrijden?'

De mens is de mens een wolf, dat was het sociaal-psychologische uitgangspunt van Freud." (Conservatieven en liberalen hebben in Sigmund Freud een bondgenoot)

Volgens Freud zit de mens vol 'driften' die ons zouden vernietigen moesten ze niet ingeperkt, gecontroleerd en beregeld worden - en dat dus "de kern van het culturele leven is dat deze menselijke driften onderdrukt en gereguleerd worden" (De Lage landen en het Hogere).

Dan had je ook Edward Bernays die het gebruik van 'propaganda' introduceerde om via de media een soort 'politieman in het hoofd' in te planten in de geest van mensen:

"...he says, it is possible to "regiment the public mind every bit as much as an army regiments their bodies." These new techniques of regimentation of minds, he said, had to be used by the intelligent minorities in order to make sure that the slobs stay on the right course." (History is a Weapon - Propaganda)

 Ik stel voor om de documentaire "the Century of Self" en "The Trap" te bekijken om meer inzicht te krijgen in hoe dit principe en geloof dat 'de menselijke geest gecontroleerd, beperkt, gemanipuleerd en gereguleerd moet worden' doorgevoerd is in elk aspect van ons 'samen-leven' .

Ondanks dit geloof dat, als we maar meer regulering creëren, meer manipulatie van de menselijke geest en allerhande technieken om die zogezegde Freudiaanse innerlijke 'gevaarlijke driften' in te perken, we een 'beschaafde samenleving' kunnen genieten - moeten we vaststellen dat het ideaal van Freud geen vat heeft genomen en dat deze 'innerlijke driften' nu zelfs meer dan ooit tot uitdrukking komen - en dus het tegenovergestelde resultaat heeft plaatsgevonden:

• "Wekelijks werd er in 2007 gemiddeld meer dan één verkrachting op een Belgische school gepleegd. Dat blijkt uit alarmerende statistieken van de politie. In totaal noteerde de politie duizenden gevallen van slagen en verwondingen of aanrandingen op school." (Gazet van Antwerpen)
• "Volgens het rapport van het NSCR is de gemiddelde leeftijd van daders bij een groepsverkrachting veertien jaar. Al jarenlang daalt de 'eerste-keerleeftijd' gestaag. In 2001 was de gemiddelde leeftijd waarop jongeren voor het eerst geslachtsgemeenschap hebben 17,3 jaar. Uit onderzoek van de Rutgers Nisso Groep uit 2002 blijkt dat van de elf- tot dertienjarigen bijna tien procent al seks heeft gehad." (Scholierenforum)

Maar, getuigd het niet eerder van een Angst van onze 'innerlijke driften' wanneer we ons er willen tegen verzetten en het willen verbergen/onderdrukken, zonder onszelf zelfs eerst en vooral te ondersteunen om onze 'innerlijke realiteit' te begrijpen, om te begrijpen wie wij zijn, waarom we voelen en ervaren wat we ervaren, hoe we bestaan, wat de geest is, enzovoort? En, wanneer we vechten tegen onszelf, wie denk je dat er zal verliezen?

Alle structuren in onze samenleving zijn  nog steeds op dit principe gebaseerd, op het reguleren, onderdrukken, controleren en verbergen van de 'innerlijke driften' van de mens, op een rigide kijk op al wat te maken heeft met wat in de mens bestaat die nog steeds afstamt uit de middeleeuwen, toen de Kerk de scepter zwaaide in alle delen van de samen-leving. We hebben angst van wat in ons leeft, en omwille van die angst zullen we nooit werkelijk kijken in onszelf, zullen we onszelf nooit werkelijk leren kennen, en zullen we bijgevolg ook nooit oplossingen vinden voor problemen die zich voordoen in onze samenleving, die de gemanifesteerde consequenties en uitdrukkingen zijn van wat wij in onszelf laten bestaan.

Dus, hoe kan psychologie, psychotherapie, psychiatrie, enzovoort, werkelijk efficient zijn wanneer het in wezen gebaseerd is op onze angst van wat in ons zit, angst van onszelf? En wanneer het dus gebaseerd is op een verlangen om eerder manieren te vinden om alle ervaringen te onderdrukken, wegredeneren, verdoven en te ontkennen - door middel van bijvoorbeeld ook Medicatie.

En, wanneer er dan iets fysiek gebeurt dat een uitdrukking is van die 'driften' die in de mens leven en die niet werkelijk opgelost worden, zoals een groepsverkrachting - wat gebeurt er dan? Wordt er dan werkelijk gekeken naar het probleem, wordt het probleem op alle vlakken - sociaal, politiek, economisch, individueel, relationeel, fysiek, etc - bekeken en onderzocht teneinde de bron/oorzaak van het probleem te vinden en een blijvende oplossing ervoor te vinden? Neen! Het individu wordt BEOORDEELD en VEROORDEELD tot een Straf, hij moet 'Boete' doen, hetgeen weeral zo'n Middel-eeuws Religieus Concept is dat gebaseerd is op een ANGST van al het zogezegde 'Slechte' en 'Duivelse' dat in de mens leeft.

Maar, wanneer we die Duivel die in onszelf leeft, nooit in de ogen kunnen kijken en Vergeven - dan zal hij blijven bestaan en Controle blijven hebben over het Innerlijke Duistere Rijk dat verborgen blijft achter al de Regels en Wetten en Structuren en Systemen waarmee wij krampachtig proberen onszelf te beschermen en verdedigen van... Onszelf.


Onderzoek Desteni.


Wordt vervolgd in Dag 311

Dag 198: Ik loop rechtop en ik praat -- Ik ben een Intelligent Wezen!

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat rechtop lopen en praten gelijk staat aan 'intelligentie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd intelligentie te definieren in en als 'rechtop lopen en praten' als wat de mens onderscheidt van het dierenrijk - en daarin er blindelings vanuit te gaan dat ik een intelligent wezen ben, en dat geloof te gebruiken als rechtvaardiging voor al wat ik doe, alleen maar omdat ik een 'mens' ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd mijn bestaan als de mens en 'de mensheid' hier op aarde te onderzoeken en daarin voor mezelf stil te staan bij de werkelijke betekenis van 'intelligentie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de definitie van 'intelligentie' als 'hoger bewustzijn', een definitie is die bestaat in en als competitie - als het menselijk verlangen om zich een 'winnaar' en 'de beste' en 'beter dan' te voelen --- en dat het omwille van deze definitie van 'intelligentie' is waarin de mensheid zich heeft gedefinieerd, dat de mens niet op een harmonieuze en ondersteunende manier kan samenleven met de natuur en met elkaar/zichzelf hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik 'intelligentie' heb toegestaan en geaccepteerd te laten bestaan als een excuus voor de mensheid om te competeren en te vechten tegen elkaar en zich superieur te voelen -- door 'intelligentie' te definieren  in en als een polareit van 'hoger bewustzijn' en 'lager bewustzijn' - in de plaats van in te zien dat er enkel misbruik kan voortkomen uit deze definitie aangezien deze definitie enkel het EGO van de mens ondersteunt en voedt en dus niet het beste is voor al het leven op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat een werkelijk intelligent wezen de werkelijkheid waarin hij zich bevindt zou onderzoeken om te bestaan/leven op een manier die het beste is voor de realiteit waarin hij zich bevindt en aldus zou zorgen voor de realiteit, in de plaats van zijn omgeving/realiteit te vernietigen, vervuilen en uit te buiten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het feit dat de idee dat er een 'God' bestaat die verantwoordelijk is voor deze realiteit, als een excuus dat mensen gebruiken om zelf geen verantwoordelijkheid te nemen voor deze wereld, in en als 'religie', aanvaard en toegelaten wordt in de 'menselijke samenleving', een bewijs is dat er geen enkel werkelijk 'intelligent' mens bestaat hier op aarde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat ware 'intelligentie' niet gedefinieerd wordt door hoeveel onderzoeken en 'bevindingen' wetenschappers maken over deze wereld, of door hoeveel nieuwe kennis en informatie er gecreëerd wordt door wetenschappers en filosofen, maar door wat er met die kennis, informatie, bevindingen en onderzoeken uiteindelijk gedaan wordt - en dat het feit dat de wetenschap in de huidige menselijke samenleving hoofdzakelijk aangewend wordt voor het ondersteunen van een samenleving van overdadige consumptie die gebaseerd is op het vernietigen van de planeet en het uitbuiten van het merendeel van de mensheid en het dierenrijk, zonder enige functionele bijdrage aan het creëren van harmonieuze relaties tussen al het leven op aarde, een bewijs is dat 'wetenschap' in zijn huidige vorm en functie geen blijk/bewijs is van de 'intelligentie' van de mens, maar eerder van een absoluut gebrek aan gezond verstand

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'intelligentie' niets meer of minder is dan een reden/excuus voor mensen om te participeren in de 'Human Race' als het vechten om persoonlijke grootsheid/superioriteit, en dat het feit dat de mens zichzelf definieert in en als 'hoger bewustzijn' als zogezegd een 'intelligent wezen', enkel bewijst dat de mens het meest EGOïstische wezen is dat er bestaat, aangezien de mens in al zijn 'intelligentie' in staat is om andere wezens en levensvormen op aarde op te offeren voor persoonlijke glorie/grootsheid - en dat WARE intelligentie als GEZOND VERSTAND zegt dat een wezen dat geen zorg draagt voor of meewerkt met zijn omgeving, simpelweg niet thuishoort in die omgeving, en daarin dus alles behalve 'speciaal' of 'superieur' is, maar eerder 'overbodig'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de 'overbodigheid' van het menselijk ego, door mezelf te definieren als 'een intelligent wezen' in en als competitie als het persoonlijke verlangen naar de ervaring van superioriteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als competitie en gevecht met al het leven op aarde door mezelf te definieren als 'een intelligent wezen' - en door 'intelligentie' te definieren in en als een polariteit van 'hoger bewustzijn' en 'lager bewustzijn' --- in de plaats van te bestaan in en als GEZOND VERSTAND als ware intelligentie die iets WAARD is, door WAARDE bij te dragen aan het leven op aarde als mijn omgeving in de plaats van mijn omgeving als de aarde te vernietigen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het geloof dat ik als 'rechtop lopend, pratend en denkend mens' een 'intelligent wezen' ben, een GELOOFsysteem is dat ik blindelings heb aanvaard van voorgaande generaties als kennis en informatie over 'wie ik ben' - en dat het FEIT dat ik deze kennis zomaar blindelings aanvaard en gekopieerd heb als 'de waarheid' zonder zelf de realiteit te onderzoeken om voor mezelf te zien wat echt is en dus wie ik werkelijk ben, in wezen het bewijs is dat ik net het tegenovergestelde ben van een 'intelligent wezen', en dat ik duidelijk eerder liever dom en blind ben, in en als het blindelings volgen van en geloven in een 'hogere kracht' die mij zegt 'wie ik ben' en wat 'echt' is


wordt vervolgd in Dag 199

Dag 185: Controle en Vertrouwen hergedefinieerd

Dit is een verderzetting van "Dag 183: Wat als ik een Fout maak?!!"
en "Dag 184: Angst om te Falen als Zelf-Sabotage in het proces van Zelf-Realisatie"


Twee aspecten die uit mijn zelf-vergeving kwamen in verband met de angst om te falen als de angst van de toekomst en van verandering, waren de woorden 'controle' en 'vertrouwen' - daarom zal ik in deze blog-post deze woorden verder bekijken, ontleden en herdefinieren tot Levende Woorden in eenheid en gelijkheid met wie ik werkelijk ben als wat het beste is voor Al het Leven.


'Controle'

wanneer en als ik toekomstprojecties zie opkomen in mijn geest waarin ik mij de uitkomst van mijn beslissing in het moment inbeeld om het gevoel van 'controle' te creëren in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik in en als toekomstbeelden in wezen mijn controle aan het weggeven ben aan de geest als gevoelens en emoties als een eindeloze herhaling van het verleden in en als angst van verandering

hierin stel ik mij tot doel om te bestaan in en als de levende expressie van zelf-controle in en als de consistente, constante en stabiele applicatie en ervaring van ADEMHALING in en als elk moment als wie ik werkelijk ben

hierin sta ik mezelf niet toe te zoeken naar de ervaring van 'controle' in toekomstbeelden als het mezelf 'voorbereiden op de toekomst' en het willen 'voorspellen van de toekomst' in mijn geest omdat ik besef dat dit de illusie is van 'controle' die enkel bestaat in en als het verlangen van de geest om mezelf als een PERSOONLIJKHEID/EGO in stand te blijven houden door ervoor te willen zorgen dat ik in elke situatie WEET hoe ik moet/zal REAGEREN -- en hierin besef ik dat deze ervaring van CONTROLE een illusie is omdat het in wezen de ANGST is van de persoonlijkheid die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf om 'uiteen te vallen' en dus 'niet meer te bestaan

hierin stel ik mij tot doel om te staan/bestaan in en als de levende definitie van 'controle' als het ZIJN van en STAAN in en als wie ik werkelijk ben als ongedefinieerdheid - als de moed en het lef om in elk moment elke persoonlijkheid in mezelf onvoorwaardelijk los te laten, en daarin mezelf te realiseren als wie ik werkelijk ben als onvoorwaardelijke zelf-expressie in en als het fysieke lichaam


'vertrouwen'

ik stel mij tot doel om 'vertrouwen' te leven als de praktische, echte, fysieke werkelijkheid/expressie van mezelf in en als elk moment van ademhaling - door in te zien dat ik mijn gevoelens in en als 'datgene wat vertrouwd aanvoelt' niet kan vertrouwen, omdat die gevoelens voorgeprogrammeerd zijn in en als het systeem/programma van de menselijke geest als het systeem van overleving in en als voorgeprogrammeerde persoonlijkheden - als een systeem dat altijd op zoek is naar de verderzetting van specifieke patronen

hierin sta ik op in en als mezelf in en als het besef dat ik niet een systeem ben van patronen die moeten 'overleven' - ik ben het leven zelf in en als het moment HIER, in en als zelf-vertrouwen

ik besta in en als zelf-vertrouwen in het besef dat ik enkel de werkelijkheid zal zien en leren kennen als wat het werkelijk is, als wat echt is, wanneer ik besta in en als absoluut zelf-vertrouwen en mijn vertrouwen dus niet weggeef aan 'iets buiten mezelf', omdat ik inzie dat ik daarin mezelf enkel laat leiden/sturen door een 'kracht buiten mezelf' in en als 'blind vertrouwen'

hierin besef ik dat het verlangen om mij te laten sturen/leiden door een kracht buiten mezelf in en als 'blind vertrouwen', gebaseerd is op de ervaring van de voorgeprogrammeerde overlevingsangst in mezelf --- en dat ik hierin mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren in en als persoonlijkheden door mijn omgeving - en aldus sta ik mezelf hierin niet toe te vertrouwen op de ervaring van overlevingsangst, maar te vertrouwen op de fysieke werkelijkheid als wat HIER is, en dus niet op persoonlijke innerlijke energetische ervaringen die gebaseerd zijn op PERSOONLIJKE geloofsystemen.

Hierin definieer ik 'vertrouwen' in en als de WERKELIJKHEID als wat echt, werkelijk, feitelijk HIER is in en als de fysieke feitelijke werkelijkheid, en ik besta in en als de levende expressie van 'vertrouwen' in en als de simpliciteit van ademhaling - en dus niet in en als persoonlijke gevoelens.

Ik definieer mezelf in en als het onvoorwaardelijke vertrouwen in mezelf - om te wandelen doorheen elk punt dat zich presenteert, om alles los te laten dat niet echt is als waar ik mezelf heb toegestaan mijn vertrouwen aan weg te geven - in en als het besef dat wie ik werkelijk ben in en als zelf-vertrouwen is datgene wat overblijft als de pure essentie van mezelf als het leven zelf, als datgene dat blijft bestaan tot in de eeuwigheid als waar ik met andere woorden werkelijk op kan vertrouwen, in en als het besef dat al wat vergankelijk is, niet betrouwbaar is, omdat het niet ECHT is

Dag 164: Ik Stop het Reiken naar de Hemel

Dit is een verderzetting van "Dag 162: Misschien op een Dag" en "Dag 163: De Hel van Hoop en Verwachting"


Wanneer en als ik de gedachte van hoop waarin ik het verleden in een toekomstbeeld in mijn geest projecteer zie opkomen in mezelf, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik hierin mezelf in een gevangenis zet van de gelimiteerde ervaringen in en als de herinneringen als 'mijn verleden' dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

hierin stel ik mezelf tot doel om het verleden als herinneringen in mijn geest onvoorwaardelijk en volledig los te laten en HIER in en als het moment van ademhaling te bestaan in het besef dat ik geen voorgeprogrammeerd systeem ben van gelimiteerde gedachten, gevoelens en emoties als een vicieuze, zichzelf steeds herhalende en verterende cirkel als de slang die haar eigen staart eet -- ik ben het leven zelf als eenheid en gelijkheid

wanneer en als ik de backchat van 'misschien op een dag' en backchat waarin ik manieren uitzoek om ervoor te zorgen dat ik die toekomstprojecties kan verwezenlijken zie opkomen in mezelf als reactie op de gedachte van hoop als toekomstprojecties, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat mijn bestaan hierin weggeef en onderdruk door niet onvoorwaardelijk te leven in en als dit moment van ademhaling door constant uit te kijken naar 'de toekomst' in en als het beloof dat het dan 'beter' zal zijn

hierin besef ik dat ik mezelf enkel verminder door mij blind te staren op toekomstprojecties in mijn geest waarin 'alles zogezegd beter is', en ik besef dat de geest altijd het omgekeerde is van zichzelf - meer is minder, en dat ik, door 'meer' en 'beter' te projecteren in mijn geest, in en als de ervaring van hoop en verwachting en verlangen, mezelf net verminder en onderdruk en mezelf het leven ontken door niet in te zien en te beseffen dat het leven geen beeld of projectie is, het leven is HIER, in en als mezelf als het fysieke lichaam in elk moment van ademhaling

ik stel mezelf tot doel om de zichzelf steeds herhalende en herkauwende cyclus van de geest als toekomstprojecties en backchat/gedachten van hoop en verwachting/verlangen te stoppen en mezelf de kans te geven om uit de gevangenis van de geest als zichzelf herhalende patronen en programma's te stappen om mezelf als het leven zelf als onvoorwaardelijkheid  en eenheid en gelijkheid in en als de fysieke realiteit volledig te leren kennen -- in het besef dat de geest een enorm gelimiteerd systeem is dat enkel bestaat uit persoonlijke herinneringen en ervaringen die ik blijf herhalen alsof het al is wat ik ben en kan zijn

ik besef hierin dat ik niet het gelimiteerde programma van de geest ben als een gelimiteerd gamma van verlangens en angsten - maar dat de geest een programma is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat ik blindelings heb aanvaard als 'wie ik ben' en als 'de realiteit' - hierin sta ik op in en als het besef dat ik het zelf-directieve en zelf-bepalende principe ben van mezelf als het leven/bestaan en maak ik de beslissing om het proces van absolute zelf-verandering als het stoppen en loslaten van de geest te bewandelen en om vanuit de nietsheid mezelf te her-ontwerpen en her-programmeren tot wat het beste is voor allen

wanneer en als ik de ervaring van hoop als opwinding zie opkomen in mezelf als reactie op toekomstprojecties waarin ik momenten uit het verleden die ik ervoer als 'positief' neem en projecteer in de 'toekomst', en de backchat van 'misschien op een dag' en backchat waarin ik manieren uitzoek om ervoor te zorgen dat ik die toekomstprojectie kan verwezenlijken, dan stop ik en ik adem, en ik besef dat ik mezelf, door mezelf te identificeren met die ervaring van opwinding als hoop, enkel vastzet in een polariteit van opwinding/verwachting/verlangen als positief en teleurstelling en depressie als negatief, waarin ik volledig geconsumeerd ben door de gelimiteerde ervaringen van voorgeprogrammeerde persoonlijke verlangens en angsten en nooit werkelijk inzie of besef wie ik werkelijk ben als een levend wezen op aarde, één en gelijk met al het leven dat hier bestaat

hierin stel ik mij tot doel om de energetische polariteit van opwinding/hoop/verwachting/verlangen en teleurstelling/verdriet/depressie/angst te stoppen in mezelf in het besef en de beslissing dat dit niet is wie ik werkelijk ben

ik stel mezelf tot doel om mezelf te stoppen als het gelimiteerde systeem van het herhalen van het verleden in de toekomst omdat ik besef dat dit niet het beste is voor allen - en om in de plaats, het verleden te onderzoeken en mezelf te onderzoeken in het besef dat zowel mijn persoonlijk verleden als het collectief verleden van het leven op aarde een voorgeprogrammeerd construct is dat ik mezelf had toegestaan blindelings te aanvaarden als 'wie ik ben' en daarom steeds te herhalen en te herkauwen vanuit het geloof dat dat noodzakelijk is om 'mezelf te zijn' - hierin besef ik echter dat dit ook maar een aanvaard geloof is dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf en ik besef dat al wat ik kan verliezen, zowieso nooit echt geweest is

en dus stel ik mezelf hierin tot doel om alles onvoorwaardelijk los te laten tot enkel ik overblijf als wie ik werkelijk ben als het leven zelf - en om dan het proces te bewandelen van her-ontwerping en her-programmering om op te staan in en als absoluut zelf-gewaarzijn in en als wat het beste is voor allen als mezelf --- omdat ik inzie, begrijp en besef dat de 'identiteit' van de geest als de persoonlijke, eendimensionale ervaring en visie van de geest als het 'ik-bewustzijn' een illusie is en dat ik in de realiteit deel uitmaak van het groter ontwerp als het leven op aarde, waar ik dus ook voor verantwoordelijk ben omdat ik HIER besta in en als het leven op aarde