Dag 745: Mijn Toewijding aan (mijn) Desteni

Het klinkt misschien vreemd dat ik 'toegewijd' ben aan 'Desteni'. Het klinkt haast religieus. En wat voornamelijk interessant is om te onderzoeken is wat het precies is dat die 'toewijding' vreemd doet klinken. Het woord 'toewijding' brengt immers allerlei vooropgestelde ideëen, beelden en concepten naar boven in onze geest die voornamelijk verband houden met religieuze rituelen en praktijken die afkomstig zijn uit een tijdperk waarin de mens schijnbaar veel meer naïef, manipuleerbaard en bespeelbaar was dan nu. Een tijd van 'Godvrezendheid' en een devote 'toewijding' aan de principes van religie, zoals het Katholischisme bijvoorbeeld.

Wie spreekt in deze 'moderne tijd' immers nog van toegewijd zijn aan iets. Het is haast alsof toewijding op zich uit de mode gegaan is vanaf het concept atheïsme en 'pursuit of happiness' zijn intrede deed. Vanaf het voornamelijk belangrijk leek te zijn dat wij als mens, als individu, vooral niet toegewijd zijn, op geen enkel vlak. De pillaar van een consumptiemaatschappij is immers dat een mens niet leeft volgens principes of toewijding, maar eerder volgens gevoelens, verlangens en al wat in wezen bespeelbaar en manipuleerbaar is door zij die onderricht zijn in de technische hoedanigheden van hoe bespeelbaar de menselijke geest - vooral één die zich makkelijk laat leiden en sturen door gevoelens - in werkelijkheid is, zijnde bijvoorbeeld marketing experten.

Vanuit dat opzicht is het dan eigenaardig om op te merken hoe gelijkaardig de manier waarop we nu schijnbaar leven zonder 'toewijding' aan een God, religie of principe is aan de manier waarop mensen hun schijnbare toewijding aan God en Kerk beoefenden toen kerk en staat nog niet gescheiden waren. Bijde zijn in wezen hetzelfde, het ene is er gewoon meer open en eerlijk over dan het andere. Tegenwoordig lijken we graag te geloven van onszelf dat we NIET geloven in een God, en dat we met andere woorden zo naief en goedgelovig niet zijn als de mens van weleer. Het is echter die ontkenning van het feit dat wij als mens en hoe onze menselijke geest werkt en in elkaar zit in wezen niet veranderd zijn ondanks al de veranderingen in technologische en industriele vooruitgang dat ons dan tegelijkertijd zo'n makkelijk doelwit maakt om toch bespeeld en gemanipuleerd te worden zonder dat we het doorhebben. Het is in feite hetzelfde, het lijkt enkel anders.

 De toewijding die men eens beweerde te hebben is dus bevraaglijk aangezien die compleet leek te verdwijnen vanaf het moment de wereld om ons heen veranderde. Hoe echt kan toewijding immers zijn als we het zo snel opgeven. De toewijding aan een religie of God was met andere woorden geen echte toewijding maar eerder een soort volgzaamheid gebaseerd op angst en kortzichtigheid, net zoals in feite onze schijnbaar meer nuchtere kijk op het bestaan van een god ook gebabriceerd is door de wereld waarin we bestaan. Sta er maar eens bij stil en vraag je maar eens af: als jouw omgeving volledig anders geweest zou zijn vanaf je geboorte en als je in de plaats van individualisme en de pursuit of happiness eerder godvrezendheid had geleerd, zou je dan werkelijk zijn wie je nu bent en de meningen, opinies en ideëen hebben die je nu hebt? Of zou je je eerder volledig aanpassen aan je omgeving een een product worden van die omgeving? Ik weet dat het een uitdagende vraag is omdat dit zou impliceren dat wie jij bent of althans wie je denkt dat je bent, toch niet zo 'echt' is als je zou denken en dat is niet meteen een waarheid die makkelijk te aanvaarden zou zijn.

Wat toewijding echt is, is iets dat je pas kan ontdekken door toewijding zelf te creëeren. Als je kijkt naar de menselijke geschiedenis, kan je vaststellen dat toewijding aan een principe nooit echt bestaan heeft, met uitzondering van mischien een paar individuen hier en daar. Dus als ik zeg dat ik toegewijd ben aan Desteni, dan is het zeker niet het soort toewijding dat je kan vergelijken met hoe het in de menselijke geschiedenis ooit geleeft werd. Echte toewijding, dat is een beslissing die je maakt in elk moment. Het is Het ontwikkelen van integriteit als het binnenkijken in jezelf en jezelf afvragen wie je eigenlijk bent als levend wezen en waar je werkelijk voor staat.

Echte toewijding staat zeker niet gelijk aan volgzaamheid, naiviteit of goedgelovigheid, maar net in tegenstelling, het is een toewijding aan het leren kennen van wie jij eigenlijk bent en het verstevigen van je standvastigheid. Mijn toewijding aan Desteni is in wezen mijn toewijding aan mezelf een aan het ontwikkelen van een absoluut vertrouwen in mezelf zodat ik weet dat, waar ik mij ook bevind en hoe mijn omgeving ook mag veranderen,  ik zelf nooit zal veranderen.

Dag 710: Geen zelf-verandering zonder Toewijding en Discipline

 Ter verderzetting van Dag 709: Het Belang van het neerschrijven van je proces van zelf-verandering, ga ik in deze blog verder in op de toepassing en applicatie van het veranderen van jezelf op praktisch, realistisch en fysiek vlak. In de voorgaande blogs heb ik een aantal momenten gedeeld waarin ik mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie overgebracht heb naar de echte werkelijke momenten in mijn dagelijkse leven en waarin de echte verandering plaatsvond.

Deze praktische verandering die plaatsvindt in je dagelijkse fysieke werkelijkheid is iets dat tijd zal vergen om in jezelf en in je dagelijkse gaan en laten te implementeren en integreren. Vanaf het moment dat je je schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctieve stappen hebt toegepast, als de stappen die plaatsvinden in het schrijven en stappen die als doel hebben om als 'voorbereiding' te dienen voor het echte werk, dan is het een kwestie van het oefenen en herhalingsgewijs toepassen van de eigenlijke correcties en inzichten die je in je schrijven hebt geformuleerd.

Het is dus ten eerste belangrijk om niet te veronderstellen dat wanneer je bepaalde inzichten hebt opgedaan tijdens het schrijf-proces en wanneer je een emotionele ervaring hebt kunnen stabiliseren door middel van zelf-vergeving of wanneer je een plan hebt geformuleerd en neergeschreven voor hoe je ziet dat je een patroon in je geest kan veranderen in je zelf-correctieve stellingen, dat die verandering dan ook vanzelf automatisch zal plaatsvinden.

Jij bent degene die actief je inzichten en realisaties en je actieplan zal moeten toepassen om ware verandering te initiëren in je dagelijkse bestaan, dus je proces van ware zelf-verandering hangt absoluut en compleet af van jouw toewijding aan het navolgen van je plannen en jouw bereidheid om te 'doen wat je zegt' in termen van het bewijzen dat wat je neergeschreven hebt geen 'lege woorden' waren.

En ten tweede is het belangrijk dat eens je aan je praktische verandering begint, dat je beseft dat dit een proces zal zijn waarin je gewaarzijn en discipline moet oefenen om:

1. Te identificeren en te zien wanneer het is dat je in het patroon in kwestie stapt terwijl doorheen je dag
2. Wanneer je dan jezelf erop 'betrapt' dat je in het patroon zit of wanneer je dan het patroon ziet opkomen in je geest, de stap te zetten om jezelf ervan te weerhouden in het patroon te stappen en eerder te ademen en de correctieve stappen die je uitgeschreven hebt voor jezelf toe te passen

Sinds ik het patroon in mezelf geïdentificeerd heb van het compulsief analyseren van mijn gedrag door het oogpunt van 'hoe andere mensen mij zien' en de voorbereidende stappen heb toegepast, heb ik tijdens de voorbije dagen in een aantal momenten mezelf erop kunnen betrappen dat ik in het patroon heb gestapt of ging stappen. Wat ik dus gemerkt heb, is het gewaarzijn van wanneer dat patroon opkomt in mijn geest en wanneer ik er in zit niet zo vanzelfsprekend is en dat het tijd en oefening vergt om een absolute stabiliteit te kunnen creëren in mezelf in relatie tot het patroon. Daarom schrijf ik vaak ook over één specifiek patroon gedurende verschillende opeenvolgende blogs, om verslag te kunnen doen over het proces dat eigenlijk nodig is om een welbepaalde stabiliteit en dus meetbare zelf-verandering te bewerkstelligen in relatie tot het patroon in kwestie.

Dag 631: Is Zoeken naar Zin Eigenlijk het Creëren van Zinloosheid?

In de voorgaande blog had ik een situatie besproken en uiteengezet waarin ik een persoon in mijn omgeving ervoer als 'moeilijk' en het gesprek dat ik met hem had als 'uitputtend', en waarvan ik nadien had ingezien hoe die ervaring van 'moeilijkheid' en 'uitputtendheid' in wezen wees op een punt dat in mezelf mezelf bestaat maar dat ik nog niet veranderd heb en hetgeen ik in mezelf dus ervaar als 'moeilijk' en 'uitputtend'. Deze persoon in mijn realiteit liet me dit punt gewoon zien en dus ervoer ik dat punt in hem op precies dezelfde manier als hoe ik het punt in mezelf ervaar.

Dus terwijl ik hem definieerde en ervoer als een 'moeilijk persoon'  omwille van hoe hij zichzelf aan het ervaren was, namelijk als doelloos, richtingloos en apatisch, was ik eigenlijk die ervaringen die op onderbewust niveau in mezelf bestaan in hem aan het projecteren zodat ik in dat moment niet zou zien dat waar ik eigenlijk op aan het reageren mezelf was.

Ik ervoer het dus als een geschenk wanneer ik op het einde van ons gesprek besefte dat de oplossing tot 'zijn' probleem was om gewoon te beginnen aan het doen van de dingen die hij aan het uitstellen was. Terwijl, waar het gesprek over ging was in feite ik die hem probeerde te overtuigen van het 'nut' en het 'doel' en het 'waarom' hij zou moeten beginnen aan datgene wat hij aan het uitstellen was. Dit was een geschenk voor mij omdat ik me realiseerde dat ik in het oplossen van 'zijn' probleem, tegelijkertijd mijn probleem aan het oplossen was, omdat hetzelfde patroon van het eerder nadenken over wat ik zou of zal doen, dan het eigenlijke doen op zich ook in mezelf bestaat.

En het fascinerende is dat ik in mijn pogingen om dit patroon op te lossen voor mezelf, heb geprobeerd om erover te schrijven, en erover na te denken, en manieren te vinden om ten eerste te begrijpen waarom en hoe het is dat het patroon van apathie in mezelf bestaat en waarom en hoe het is dat ik mezelf tegenhoudt en onderdruk in mijn fysieke zelf-beweging en ten tweede mezelf zover krijgen om mezelf van dit zelf-saboterende nadenken en mijmeren naar een daadwerkelijk doen te krijgen.

Terwijl, in al dat 'proberen' om dit patroon te veranderen, besefte ik niet dat ik eigenlijk net bezig was te participeren in het patroon zelf, namelijk het 'dansen rond de pot' en het 'proberen' en het 'nadenken' en 'stil staan' en twijfelen in de plaats van simpelweg te bewegen en te 'doen' zonder noodzakelijkerwijs eerst in mijn geest te gaan.

Ik bedoel, zelf-beweging is in wezen iets enorm simpel, en door na te denken ontstaat er de neiging om dingen complex en ingewikkeld te maken, simpelweg door de daad van het richten van mijn gewaarzijn in mijn geest, in de plaats van met mijn gewaarzijn 'hier' te zijn, in de fysieke handeling zelf. Dus, als je dan gaat beginnen nadenken over hoe te stoppen met nadenken en eerder gewoon te 'doen', dan zet je jezelf ook klem.

Wat ik in dit proces van het stoppen van dit patroon van apathie nooit heb beseft is dat, om te beginnen met bewegen en 'doen' en mezelf richting geven in de fysieke realiteit, is er geen 'begrijpen' nodig. Het bewegen is niet iets dat zal voortvloeien uit het nadenken of het begrijpen. Maar dat is echter wel wat ik steeds in mijn onderbewustzijn heb gelooft, namelijk dat ik maar het 'hoe' en 'waarom' van mezelf moet begrijpen en dat mijn fysieke lichaam zich vanzelf zal corrigeren en vanzelf in gang zal schieten.

Wat ik echter niet heb begrepen en ingezien is dat zelf-beweging in het fysieke lichaam een bewuste beslissing moet zijn en dat het lichaam enkel beweegt op basis van opzettelijke en bewuste Instructie. Dus als ik mijn macht weggeef aan mijn geest door te geloven en te veronderstellen en verwachten dat mijn lichaam op de één of andere manier wel in beweging zal komen, en zolang ik besta in een staat van 'wachten', dan is er geen 'instructie' en dan zal mijn lichaam dus ook niets doen omdat ik niet aanwezig ben en die positie inneem om mijn lichaam in het moment zelf richting te geven.

Dag 590: Hoe Leiden Gedachten tot het Verwaarlozen van Onze Beslissingen?

Dag 590: Hoe Leiden Gedachten tot het Verwaarlozen van Onze Beslissingen?

 Het Zelf-Transformatieproces en het Gereedschap van Zelf-Verandering

Het Zelf-Veranderingsproces en het Stoppen van een Eetverslaving - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/#sthash.wA3uc4kd.dpuf

En dus, hoeveel ik mijn schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie ook heb bewandeld en toegepast - het zal in wezen allemaal voor niets zijn en niet effectief zijn in mijn proces van zelf-verandering, zolang ik die stap niet zet van het daadwerkelijk Veranderen van mezelf door een nieuw programma/script voor mezelf vorm te geven. Enkel dan zal ik weten dat ik absoluut veranderd ben en dat het verleden de kans niet meer heeft om zichzelf te herhalen, omdat ik sterk en krachtig sta in mezelf in en als een levend besef van wie ik ben als wat ik voor mezelf in gewaarzijn 'gescript', geschreven en geprogrammeerd heb.  Dag 589: Herprogrammeren van een Verslaving - Hoe Kan Dat?

Hoe vaak is het immers niet dat ik mijn zelf-correctieve stellingen heb geschreven en toegepast vanuit een achterliggende verwachting en veronderstelling dat ik uiteindelijk wel zal veranderen - dat die 'zelf-verandering' uiteindelijk wel zal gebeuren gewoon omdat ik ooit eens zelf-vergeving en zelf-correctieve stellingen geschreven heb en omdat ik daarin een aantal realisaties had.

En dat toont gewoon maar aan hoe gewend ik het ben geworden doorheen mijn leven omwille van de manier waarop ik geleeft heb vanbinnen en vanbuiten, om niets te doen met en vanuit gewaarzijn - om nooit werkelijk beslissingen te maken waar ik zelf 100 percent achter sta en waarin ik absoluut weet wie ik ben en waarom ik die beslissing maak en dus ook weet dat ik die beslissing zal doorzetten en zal manifesteren in en als fysieke daden koste wat kost.

Ik ben het gewoon om mezelf te laten meevoeren door de stroom, om mijn beslissingen uit handen te geven en dus nooit werkelijk rekenschap te geven aan wat ik doe of niet doe omdat ik leef alsof ik niet echt besta. Dus, ik bedoel maar, waarom is het dat ik bijvoorbeeld zal zeggen dat ik mezelf wil veranderen en dat ik een proces van zelf-verandering aan het bewandelen ben, maar dat ik tegelijkertijd dat proces zodanig bewandel dat de 'verandering' die ik creëer en manifesteer ondermaats is omdat mijn toepassing van mezelf in mijn proces ondermaats is aangezien ik mezelf niet volledig inzet om mijn zelf-verandering absoluut te maken. Absoluut zijnde als een levende statement van wie ik ben in elk moment van ademhaling en niet iets dat ik zomaar af en toe toepas wanneer ik er zin in heb -- met andere woorden, wanneer mijn gedachten, gevoelens en emoties mij zeggen dat het ok is om mij even toe te passen.

Waarom is het dat ik niet absoluut ben in alles wat ik doe in elk moment? Ik bedoel, het feit dat er in de achtergrond in mijn geest andere zaken aan het spelen zijn dan wat ik in een gegeven moment van ademhaling op fysiek vlak aan het doen ben, toont aan dat ik de dingen die ik doe niet doe met en vanuit mijn hele wezen en gewaarzijn -- omdat mijn gewaarzijn gesplitst is in verschillende dimensies. Een deel van mijn gewaarzijn is aan het nadenken aan de toekomst, een ander deel is bezig met het verleden, nog een ander deel vraagt zich af hoe ik eruit zie, enzovoort,  en het is in feite maar een heel klein deeltje van mezelf dat werkelijk Hier aanwezig is in en zich gewaar is van mijn onmiddellijke fysieke werkelijkheid en mijn beweging en participate in die fysieke werkelijkheid.

Dus, als ik merk dat mijn zelf-verandering in momenten waarin er emotionele reacties in mezelf opkomen en/of in relatie tot specifieke gewoonten en patronen in mijn interne en externe realiteit nog niet werkelijk doorkomt en aanwezig is - of althans niet in de mate die ik in mijn toepassing van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie doe uitschijnen -- dan wil dat zeggen dat ik dus ergens in dat veranderingsproces niet eerlijk ben met mezelf over waar ik eigenlijk mee bezig ben omdat ik duidelijk niet absoluut ben in wat ik doe. Als ik echt absoluut zou zijn in het bewandelen van mijn proces van zelf-verandering, dan zou mijn daadwerkelijke verandering in gedachte, woord en daad gelijk lopen met mijn toepassing in het gereedschap van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Dag 505: Wat is Leven in Zelfoprechtheid?

Dit is een verderzetting van "Dag 502: De Bestemming van het Leven - Mijn Toewijding aan Principe" en specifiek met het Derde Principe in de Lijst, namelijk:

3     Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/05/de-bestemming-van-het-leven-mijn.html#sthash.fVKTOZox.dpuf

"3. Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd."

 Wat het wil zeggen om Zelfoprecht te leven is niet voordehandliggend omdat in onze huidige wereld we van kleins af aan getraind en geconditioneerd worden om zelfonoprecht te leven. We leren dat het ok en goed is om kleine leugentjes te verkopen, 'leugentjes om bestwil' is dat dan. Dat zijn dingen die je leert van je ouders, je leert om te liegen in de kleine dingen, de subtiele dingen. In je glimlach en in je houding en je kleding en de manier waarop je spreekt, de vrienden die je hebt, het geld dat je bezit, je meningen over de wereld en de woorden die je gebruikt.

Je leert zo subtiel te liegen dat het een natuurlijke zaak wordt, en je gelooft dat dat is 'wie je bent', ook al kan je eigenlijk heel makkelijk zien dat dat onmogelijk zo kan zijn, omdat, als je om je heen kijkt dan merkt je een eigenaardig iets - dat namelijk elk mens zich precies hetzelfde gedraagt. En waarom is dat? Omdat we allemaal hebben leren liegen op precies dezelfde subtiele manier. en uiteindelijk krijgen we een wereld waarin we ongesproken elkaars leugens in ere houden en er een onbesproken overeenkomst bestaat in onze relaties van 'als jij mijn leugens aanvaard dan aanvaard ik die van jou'.

Ik bedoel, als kind zie je het nog en je kan je misschien nog ergens herinneren hoe je volwassenen zag toen je een kind was. Je zag dat het leugens waren. Je besefte dat als jij je zou gedragen zoals je ouders, dan zou je aan het liegen zijn over wie je eigenlijk bent - je zou een vals beeld van jezelf optrekken. En toch werd er van je verwacht dat je precies zoals je ouders wordt - dat je jezelf ook zo begint uit te drukken.

Het vraagstuk van 'wat is het om zelfoprecht te leven?' is dus niet iets waar je zomaar een pasklaar antwoord op kan krijgen - het is een proces dat je moet bewandelen om gaandeweg, stap voor stap en zeer moeizaam, beginnen in te zien precies hoe het is dat eigenlijk je hele leven één grote leugen geweest is en dat alles van wie je denkt dat je bent niets meer is dan zelf-bedriegerij.

En dat is het proces van zelf-vergeving. Als je geen zelf-vergeving kan toepassen, dan kan je de leugen niet zien. Zelf vergeving is wat het mogelijk maakt voor onszelf om de deur te openen voor het besef dat het mogelijk zou kunnen zijn dat de dingen die we voor waar aannemen, zoals bijvoorbeeld onze eigen gedachten, gevoelens en emoties, niet noodzakelijk te vertrouwen zijn. Zelf vergeving is een daad van nederigheid - van het toegeven en realiseren dat de dingen die in onszelf bestaan en die we hebben aanvaard als 'onze realiteit' -- de dingen die in onze gedachten bestaan, zijn eigenlijk stukjes en beetjes gekopieerde informatie die we overgenomen hebben van onze omgeving - en die we voor waar aangenomen hebben, omdat we niet beter wisten.

Zelf vergeving is wat het mogelijk maakt voor onszelf om door de leugens te zien en om de realiteit beginnen te zien als wat ze werkelijk is. Dan kan er sprake zijn van eenheid en gelijkheid en van een zuiverheid in onszelf - dan bestaan we op gelijke en evenwaardige wijze als deze realiteit als het leven op aarde -- wanneer er niets meer van informatie bestaat in onszelf 'over' de realiteit, of 'over' hoe we onszelf moeten gedragen en uitdrukken - als er geen leugens en cognitieve disinformatie meer in onszelf bestaat.

Dag 504: Leven Volgens het Principe van 'Wat het Beste is voor Iedereen'

 Dit is een Verderzetting van "Dag 503: De Bestemming van het Leven - Mijn Toewijding aan Principe" en specifiek van het Tweede Principe in de lijst:

"2.  Leven volgens het principe 'wat is het Beste voor Iedereen' wat mij leid in gedachten, woorden en daden om altijd op elke wijze problemen aan te pakken die de best mogelijke uitkomst bieden voor iedereen."

 Zoals ik in de vorige Dag had vermeld in mijn uitwijding over het eerste principe, is het leven volgens mijn hooste potentieel niet enkel individueel maar het gaat hand in hand met het leven en bereiken van het hoogste potentieel van elk ander levend wezen en van het bestaan als geheel - en daarin besef ik dat als de rest van het bestaan als andere wezens in mijn wereld en omgeving zichzelf niet kunnen ontplooien en ervaren in en als hun hoogste potentieel, dan kan ik dat ook niet en dan kan ik niet aanvaarden van mezelf dat ik het hoogste potentieel ben van wie ik ben als levensvorm.

Daaruit vloeit dan het Tweede Principe voort dat gebaseerd is op de realisatie dat, om het Eerste Principe te verwezenlijken, en dus het hoogste potentieel te manifesteren van Het Leven Op Aarde als Mezelf, dan is het noodzakelijk dat ik mijn interne en externe aanwezigheid en uitdrukking verander en transformeer van zijnde een aanwezigheid en uitdrukking gebaseerd op individualisme en ego-centrisme naar een aanwezigheid en uitdrukking die in het teken staat van wat het beste is voor elk levend wezen in mjin wereld en omgeving.

Dit wil niet zeggen dat ik altruistisch moet gaan worden of dat ik mij als deurmat moet laten behandelen of dat ik mezelf moet 'opgeven' om de verlangens en de wensen van andere mensen te behagen. Helemaal niet. Het wil zeggen dat ik ten eerste voor mezelf een inzicht verwerf in wat eigenlijk werkelijk 'Het Beste' is en zou zijn voor elk levend wezen door mezelf in de schoenen te verplaatsen van elk wezen en dan op te staan, te leven en te bestaan in deze wereld op een manier die dit inzicht eert --- waarin ik dus in mijn interactie met mijn omgeving, steeds het besef handhaaf van wat ik diep vanbinnen weet dat het beste is voor de wezens waar ik mee in interactie treed.

Omdat, ik bedoel, wat mensen 'willen' en 'verlangen' en 'wensen' is niet noodzakelijk wat het beste is voor hen als zijnde in lijn staand met hun hoogste potentieel. omdat, net zoals mijn hoogste potentieel verbonden is met het hoogste potentieel van al het leven op mij heen, is dat voor elk mens en voor elk ander levend wezen net zo. Dit wil zeggen dat als er verlangens zijn die huizen in de mens die eigenlijk, bij nader onderzoek, schadelijk blijken te zijn voor de omgeving van de mens, dat die verlangens dan niet werkelijk behoren tot 'het hoogste potentieel' van wie de mens werkelijk is en kan worden en dat die verlangens dus ook niet geëerd moeten worden.

Wat wel geëerd behoeft te worden als zijnde het hoogste potentieel van elk mens, is wat het beste is voor elk levend wezen -- en dat kan ik bijvoorbeeld leven en toepassen door mensen te laten zien hoe het precies is dat hun verlangens schade brengen aan hun omgeving en door te leven als een voorbeeld opdat mensen kunnen zien dat we niet hoeven leven op zulk 'n schadelijke manier, maar dat zelf-verandering wel degelijk mogelijk is en dat het zelfs zo is dat als we geloven van onszelf dat onze schadelijke verlangens zijn 'wie we werkelijk zijn', dat we dan eigenlijk in een illusie leven en dat we dan eigenlijk niet werkelijk leven omdat we ons eigenste hoogste potentieel niet Eren en Leven, aangezien we het hoogste potentieel van deze wereld en realiteit niet Eren en Manifesteren.

Dus, leven volgens het principe van 'Wat het Beste is voor Allen' wil praktisch gezien zeggen dat ik in elk moment mijn persoonlijke verlangens, ervaringen, reacties en percepties in relatie tot situaties en manifestaties in mijn omgeving verander en transformeer tot het ontwikkelen van een gewaarzijn in relatie tot wat zich afspeelt in mijn omgeving en hoe ik mijn wereld, realiteit en omgeving kan richting geven op een manier die verzekerd dat ik een wereld en realiteit tot stand breng die het beste is voor elk levend wezen in die wereld en realiteit.

2       Leven volgens het principe 'wat is goed voor iedereen' wat mij leid in gedachten, woorden en daden om altijd op elke wijze problemen aan te pakken die de best mogelijke uitkomst bieden voor iedereen. - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/05/de-bestemming-van-het-leven-mijn.html#sthash.ycFdk62K.dpuf

Dag 502: De Bestemming Van Het Leven - Mijn Toewijding aan Leven Volgens Principes

Het Volgende is Mijn Verklaring van Mijn Toewijding aan De Principes waar ik mijn Leven als Mens Hier op Aarde op Baseer - zodat ik kan bestaan en Staan als een Levend Voorbeeld en een Levende Statement van een Bestaan dat Het Beste Is Voor Elk Levend Wezen op Aarde.

 

1      Mijn Hoogste Potentieel Realiseren en Leven.

2       Leven volgens het principe 'wat is het Beste voor iedereen' wat mij leid in gedachten, woorden en daden om altijd op elke wijze problemen aan te pakken die de best mogelijke uitkomst bieden voor iedereen.

3     Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd.

4      Zelfreiniging door schrijven, zelfvergeving en mijzelf toewijden, de handeling om mijzelf te realiseren dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen gedachten, woorden en daden en mijzelf te vergeven voor misstappen en daarom verander ik mijzelf zodat ik er zeker van ben dat ik verantwoordelijkheid neem voor wie, wat en hoe ik ben waardoor ik weet dat ik mijzelf kan vertrouwen zodat ik altijd eerlijk met mijzelf en anderen ben.

5       Leven volgens het principe van zelfverantwoordelijkheid, waarbij ik mij realiseer dat alleen ik verantwoordelijk ben voor wat ik binnenin mij, binnen mijn relaties en binnen mijn buitenwereld accepteer en toesta en dus met deze verantwoordelijkheid: heb alleen ik de kracht en het vermogen om dat te veranderen  waarvan ik zie dat het afbreuk doet aan wie ik ben, wat ik leef en hoe dit invloed op anderen heeft.

6     Realiseren dat wie ik ben in gedachten, woord en daad niet alleen mijzelf aangaat, maar ook anderen en dus door het nemen van zelfverantwoordelijkheid binnen mijn gedachten, woord en daad, neem ik verantwoordelijkheid voor mijzelf en mijn relaties om zelfbewust te zijn in elk moment door op zo'n manier te leven dat het tegelijkertijd goed voor mij is en goed voor anderen.

7       Leven volgens het principe van zelfbewustzijn, om mijzelf bewust te zijn van gedachten, mijn gedachten te zien en mijn eigen gedachten te herkennen, om in die mate zelfoprecht te zijn, waar ik zelfverantwoordelijkheid kan nemen voor het herkennen van mijn gedachten/'geest' wanneer die niet in het belang zijn van mijzelf of anderen en ik ga de verbintenis aan om direct verantwoordelijkheid te nemen en te veranderen voor mijzelf en dus ook voor de ander.

8      Door verantwoordelijkheid voor mijzelf te nemen, word ik bewust van mijzelf, neem ik verantwoordelijkheid  en word ik bewust van anderen in mijn leven, om hen te helpen en te ondersteunen net zoals ik mijzelf help en ondersteun, om te geven wat ik graag zelf zou willen ontvangen en net dat beetje extra elke dag te geven om te zien waar ik kan bijdragen  aan het leven van de ander en dus aan dat van mijzelf.

9       Leven volgens het principe van zelfvertrouwen, wanneer ik mij verbind om constant te zijn wanneer ik zelfoprechtheid, zelfverantwoordelijk en zelfbewust leef. Ik sta als een onaantastbaar vertrouwen waardoor ik altijd op elke wijze weet wie ik ben, wat er ook op mijn pad komt en dat ik, bewezen door de standvastigheid waarmee ik leef, weet dat ik altijd zal staan voor en dat zal eren, wat goed is voor iedereen en dus ook goed voor mij. 

 10  Liefde Zichtbaar maken, door niets te accepteren of toe te staan dat minder is dan mijn  beste kunnen. Ik ondersteun diegenen in mijn leven, zodat zij hun beste kunnen bereiken en heb hen lief zoals ik liefde naar mijzelf heb getoond door mijzelf mijn beste kunnen te schenken, dit is de beste levenservaring om anderen te tonen wat leven is zoals ik mij dat zelf toonde.

11    Niemand anders kan jou redden dan jezelf, dit is de realisatie dat de gereedschappen en principes van Desteni een leidraad zijn, maar dat ik het pad zelf moet bewandelen. Wij zijn hier om in dit proces van bewustzijn naar levensbewustzijn elkaar te helpen en ondersteunen en te snappen wat leven is, maar het proces op zichzelf waar je alleen bent met jezelf binnen jouw eigen 'geest', dat wordt alleen gelopen.

12    Niet wachten tot iets of iemand verantwoordelijkheid voor mij neemt in dit leven, maar dat ik mij realiseer dat ik heb geschapen wie en hoe ik ben in dit moment, daarom heb ik de verantwoordelijkheid om te veranderen wie en hoe ik ben, waardoor ik mij realiseer dat wij als collectief hebben geschapen hoe en wat de wereld tegenwoordig is en dus is het de verantwoordelijkheid van het collectief om hoe en wat de wereld vandaag de dag is te veranderen. 

13    Het leven in elk mens en dier eren, alles van klein tot groot op aarde, zodat we ons bewustzijn en verantwoordelijkheid vergroten om de best mogelijke uitkomst voor alles en iedereen te creëren.

14    Relaties als overeenstemming: individuen komen samen en gebruiken een overeenstemming als platform om één op één te ontplooien, groeien en ontwikkelen als individuen die met elkaar leven en wonen om elkaar onvoorwaardelijk te helpen en te ondersteunen om hun beste kunnen te bereiken, waar de overeenstemming als een samenkomen is van individuen die snappen wat het is om te staan als gelijke en te staan als één.

15    Seks als zelfexpressie, waar seks een gezamenlijke expressie is tussen individuen waar men elkaar eert, respecteert, elkaar in overweging neemt en aanziet als gelijken. Twee fysieke lichamen die samensmelten in gelijkheid en eenheid, het samenvoegen van twee gelijken tot één fysiek.

16    Realiseren dat door te zijn in mijn wereld, mijn verantwoordelijkheid zich niet beperkt tot mijn eigen 'geest', mijn eigen leven, maar tot de 'geesten' en levens van alles en iedereen op deze aarde en dus verbind ik mij om dit bewustzijn uit te breiden naar de gehele mensheid, zodat zij zullen samenwerken en samenleven om deze wereld in een hemel op aarde te maken voor onszelf en de generaties die nog gaan komen.

17    Ik moet binnen mijn gedachten, woorden en daden, maar nog belangrijker in mijn daadwerkelijke leven, een merkbaar en zichtbaar levend voorbeeld zijn voor anderen in mijn wereld als het aankomt op de mogelijkheid van een ander persoon om zichzelf te veranderen en daardoor hun wereld te veranderen. Zodat meer mensen zich realiseren hoe we de wereld kunnen veranderen, door samen te staan, binnen onze eigen verandering, binnen het principe dat het goed voor iedereen is om de hemel op aarde te brengen.

18    Ik ben de verandering die ik wil zien in mijzelf en in mijn wereld, door hemel op aarde te brengen, breng ik het levend bewijs van een praktische hemel tot stand, die kan gezien en gehoord worden door onze daden en woorden. Wij zijn de levende hemel die tot stand moet komen binnen deze levende wereld.

19    Door mijn gedachten, woorden en daden te zuiveren, wordt mijn innerlijk mijn uiterlijk, waardoor ik hemel op aarde tot stand breng, mijzelf realiserend dat het niet genoeg is om alleen verandering te zien of te zijn. Om verandering echt te laten zijn moet ik constant en consistent zijn door de woorden die ik spreek en de handelingen die ik zichtbaar en merkbaar doe voor iedereen in elk moment en elke adem.

20    Realiseren dat mijn fysiek lichaam mijn tempel is, mijn fysieke lichaam is het levende vlees waardoor ik hemel op aarde tot stand breng en creëer als mijn gedachten, woorden en daden en zo eer, respecteer, beschouw, koester en ondersteun ik mijn fysieke lichaam alsof ik mijzelf zou koesteren als gelijke: mijn lichaam ben ik.

21    Wij zijn de verandering in de wereld en in onszelf waar we op gewacht hebben: dus verbind ik mij om mijzelf en mijn leven toe te wijden zodat iedereen als een geheel zich kan realiseren dat niets zal veranderen wanneer wij niet veranderen in onze totale hoedanigheid, van binnen en van buiten.

22    Realiseren dat om in staat te zijn om mijzelf te veranderen in gedachten, woord en daad tot het meest effectieve levende wezen dat ik kan zijn en worden, ik mijzelf eerst moet leren kennen. Dus verbind ik mij om te onderzoeken, te reflecteren en te begrijpen hoe ik ben geworden zoals ik vandaag de dag ben, om de weg voor te bereiden en vanuit zelfcreatie een verantwoordelijk, bewust, zelfoprecht en  betrouwbaar iemand te worden voor mijzelf en dus voor iedereen.

23    Realiseren dat om in staat te zijn om bij te dragen aan de verandering in deze wereld, ik eerst mijzelf moet leren kennen als de wereld om mij heen. Dus ik verbind mijzelf te onderzoeken, te reflecteren op de werking van deze wereld van binnenuit en van buitenaf en zo de hedendaagse systemen gelijk te stellen om het best mogelijke leven aan iedereen op aarde te presenteren en te schenken.