Dit
is een verderzetting op Dag 752: De Herinneringen die Je Dacht Verwerkt en Losgelaten te
hebben.
Ik ben
dus in zekere zin dankbaar dat ik een aantal jaren hier op de Farm heb kunnen
spenderen, samenwerkend en -levend met een groep van mensen omdat ik daardoor
verschillende patronen in mijn geest en gedrag heb kunnen onder ogen komen
zowel als veranderen die ik anders misschien nooit had kunnen ontdekken als ik
alleen had blijven wonen. Het was immers pas vanaf het moment dat een bepaalde
groepsdynamiek haar intrede doet in mijn leven dat er bepaalde patronen in
mezelf geactiveerd werden.
En in
feite is het maar vreemd dat het zelfs mogelijk is dat je als mens eigenlijk
een heel leven alleen kunt blijven zonder veel contact te hebben met andere
mensen en dat je daardoor ook nooit de dieperliggende patronen in jezelf die je
ontwikkeld hebt tijdens je kindertijd in relatie tot andere kinderen,
leerkrachten, familie, enzovoort (toen je je met andere woorden wel steeds in
bepaalde groepen van mensen bevond) ziet, realiseert of ontdekt in jezelf.
Vreemd,
omdat de aarde op zich een soort van 'groep' is, 'de mensheid' is een groep,
'het leven' is een groep, alle levende wezens op aarde is een groep. De
samenleving waar we in bestaan is een groep en in feite bevinden we ons continu
in de één of andere groep, maar het vreemde is dan dat we ons er niet van
gewaar zijn omwille van iets dat je 'individualisme' kan noemen. Namelijk de
keuze om 'op je eentje' te blijven. Niet dat er op zich iets mis is met alleen
zijn, maar het gaat om het afzonderings en isolatie-fenomeen dat zich afspeelt
in de levens van veel mensen in onze huidige samenleving.
In onze
samenleving tegenwoordig is het niet echt meer nodig om samen te werken. Elk
mens heeft de kans om voor een bedrijf te gaan werken, geld te verdienen, huis
te huren/kopen en de rest van de tijd alleen of met een specifiek aantal mensen
door te brengen. Dat is wat ik noem het isolatiefenomeen. Het is een fenomeen
dat ervoor lijkt te hebben gezorgd dat we als individu niet meer zien wat de
eigenlijke verbanden zijn tussen onszelf en de mensen om ons heen. We werken
niet op direct vlak samen met de mensen/bedrijven in onze omgeving en er is
geen interactie tussen de mensen die zich in onze wereld/realiteit bevinden.
Weet je bijvoorbeeld hoe de winkel op de hoek opereert, hoe het geld vloeit van
mens tot mens, wat de verbanden zijn tussen die winkel, jezelf en de boerderij
op het eind van de straat? Wat is het verband tussen jezelf en de buren die je
nooit hebt leren kennen?
Het is
hier uiteraard ook niet een kwestie van het leren kennen van elk mens in je
straat, maar het gaat eerder om de ingesteldheid waarin we lijken te vertoeven.
Een ingesteldheid waarin we het niet belangrijk of waardevol vinden dat we
verbanden kunnen zien tussen onszelf en de wereld om ons heen en het zelfs kan
lijken alsof we werkelijk op een soort eiland of planeet alleen bestaan, met
misschien de aantal mensen en dingen die wij persoonlijk waardevol vinden zoals
onze partner en vriendenkring. Voor de rest kunnen we zeer gemakkelijk de
illusie scheppen dat we 'alleen' bestaan in deze wereld en dus niet bestaan in
'groep' - ondanks het feit dat de realiteit ons laat zien dat er overal mensen
om ons heen zijn, hetgeen in wezen onze 'groep' is.
Het lijkt
hier dus haast alsof we een soort allergische reactie gevormd hebben in verband
met het woord 'groep'. En wanneer ik terugkijk naar mijn kindertijd en hoe ik
mezelf ervoer in veel van de 'groepen' waarin ik geplaatst werd door mijn
omgeving, kan ik begrijpen waarom het is dat ik uiteindelijk ervoor gekozen heb
om mezelf eerder niet met groepen te associeren en dat ik liever alleen was of
met een klein aantal persoonlijke vrienden.
...Wordt
vervolgd in Dag 754
No comments:
Post a Comment