Dag 753: Het Isolatiefenomeen in de Wereld van Vandaag

Dit is een verderzetting op Dag 752: De Herinneringen die Je Dacht Verwerkt en Losgelaten te hebben.

Ik ben dus in zekere zin dankbaar dat ik een aantal jaren hier op de Farm heb kunnen spenderen, samenwerkend en -levend met een groep van mensen omdat ik daardoor verschillende patronen in mijn geest en gedrag heb kunnen onder ogen komen zowel als veranderen die ik anders misschien nooit had kunnen ontdekken als ik alleen had blijven wonen. Het was immers pas vanaf het moment dat een bepaalde groepsdynamiek haar intrede doet in mijn leven dat er bepaalde patronen in mezelf geactiveerd werden.

En in feite is het maar vreemd dat het zelfs mogelijk is dat je als mens eigenlijk een heel leven alleen kunt blijven zonder veel contact te hebben met andere mensen en dat je daardoor ook nooit de dieperliggende patronen in jezelf die je ontwikkeld hebt tijdens je kindertijd in relatie tot andere kinderen, leerkrachten, familie, enzovoort (toen je je met andere woorden wel steeds in bepaalde groepen van mensen bevond) ziet, realiseert of ontdekt in jezelf.

Vreemd, omdat de aarde op zich een soort van 'groep' is, 'de mensheid' is een groep, 'het leven' is een groep, alle levende wezens op aarde is een groep. De samenleving waar we in bestaan is een groep en in feite bevinden we ons continu in de één of andere groep, maar het vreemde is dan dat we ons er niet van gewaar zijn omwille van iets dat je 'individualisme' kan noemen. Namelijk de keuze om 'op je eentje' te blijven. Niet dat er op zich iets mis is met alleen zijn, maar het gaat om het afzonderings en isolatie-fenomeen dat zich afspeelt in de levens van veel mensen in onze huidige samenleving.

In onze samenleving tegenwoordig is het niet echt meer nodig om samen te werken. Elk mens heeft de kans om voor een bedrijf te gaan werken, geld te verdienen, huis te huren/kopen en de rest van de tijd alleen of met een specifiek aantal mensen door te brengen. Dat is wat ik noem het isolatiefenomeen. Het is een fenomeen dat ervoor lijkt te hebben gezorgd dat we als individu niet meer zien wat de eigenlijke verbanden zijn tussen onszelf en de mensen om ons heen. We werken niet op direct vlak samen met de mensen/bedrijven in onze omgeving en er is geen interactie tussen de mensen die zich in onze wereld/realiteit bevinden. Weet je bijvoorbeeld hoe de winkel op de hoek opereert, hoe het geld vloeit van mens tot mens, wat de verbanden zijn tussen die winkel, jezelf en de boerderij op het eind van de straat? Wat is het verband tussen jezelf en de buren die je nooit hebt leren kennen?

Het is hier uiteraard ook niet een kwestie van het leren kennen van elk mens in je straat, maar het gaat eerder om de ingesteldheid waarin we lijken te vertoeven. Een ingesteldheid waarin we het niet belangrijk of waardevol vinden dat we verbanden kunnen zien tussen onszelf en de wereld om ons heen en het zelfs kan lijken alsof we werkelijk op een soort eiland of planeet alleen bestaan, met misschien de aantal mensen en dingen die wij persoonlijk waardevol vinden zoals onze partner en vriendenkring. Voor de rest kunnen we zeer gemakkelijk de illusie scheppen dat we 'alleen' bestaan in deze wereld en dus niet bestaan in 'groep' - ondanks het feit dat de realiteit ons laat zien dat er overal mensen om ons heen zijn, hetgeen in wezen onze 'groep' is.

Het lijkt hier dus haast alsof we een soort allergische reactie gevormd hebben in verband met het woord 'groep'. En wanneer ik terugkijk naar mijn kindertijd en hoe ik mezelf ervoer in veel van de 'groepen' waarin ik geplaatst werd door mijn omgeving, kan ik begrijpen waarom het is dat ik uiteindelijk ervoor gekozen heb om mezelf eerder niet met groepen te associeren en dat ik liever alleen was of met een klein aantal persoonlijke vrienden.

...Wordt vervolgd in Dag 754

Dag 199: Is de Mens een Intelligent Wezen - of eerder Verloren in de Waan van het Ego?

Dit is een verderzetting van "Dag 198: Ik loop rechtop en ik praat -- Ik ben een Intelligent Wezen!"


 ik realiseer mij dat het feit dat ik rechtop loop en praat, geen bewijs of indicator is van mijn 'intelligentie'

ik stel mezelf tot doel om de definitie van 'intelligentie' die ik blindelings heb aanvaard in mezelf te onderzoeken en te herbekijken - in het besef dat ik steeds blindelings heb aanvaard dat ik een 'intelligent wezen' ben gewoon omdat ik een 'mens' ben, hetgeen ik gebruikt heb als een excuus om mij superieur te voelen, in en als het geloof dat ik een 'hoger bewustzijn' ben, maar dat ik nooit werkelijk enig inzicht heb gehad in wat 'intelligentie' echt betekent en wat de functie van deze 'intelligentie' is in het leven op aarde

ik stel mezelf tot doel om mezelf te herdefinieren van 'intelligentie' als een excuus om mij superieur te voelen en daarin elk gezond vestand in het leven op aarde te negeren - tot 'intelligentie' als een praktisch werkbaar begrip dat rekening houdt met wat echt is als het dagelijkse leven op aarde in en als het creëren van een wereld die het beste is voor elke levensvorm

ik stel mezelf tot doel om 'wetenschap' en 'wetenschappers' niet zomaar te aanvaarden als een zogezegd bewijs van 'intelligentie' als 'hoger bewustzijn', maar om altijd te kijken naar de praktische kant van die 'wetenschappelijke onderzoeken/bevindingen' in het besef dat ware intelligentie afgemeten wordt aan de hand van hoe wetenschappelijke onderzoeken/bevindingen bijdragen tot het ondersteunen, bouwen en creëren van een wereld die het beste is voor al het leven

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat elke vorm van zogezegde 'intelligentie' compleet overbodig, waardeloos en nutteloos is als het niet praktisch is in het ondersteunen en creëren van een wereld die het beste is voor elk levend wezen

ik stel mezelf tot doel om te bestaan als een waarachtig intelligent wezen, als een wezen dat verantwoordelijkheid neemt voor haar omgeving, waar ik mij dan ook bevindt - een wezen dat aan zelf-onderzoek doet, om mezelf ervan te verzekeren dat ik niet zomaar besta/leef volgens aangenomen en gekopieerde kennis en informatie als geloofsystemen, omdat ik besef dat er steeds consequenties zijn aan mijn daden - en dat, als ik mezelf toesta te handelen op basis van GELOOF van goed/slecht, juist/fout en positief/negatief, ik in wezen bewijs dat ik geen interesse heb in het nemen van verantwoordelijkheid voor mijn bestaan als levend wezen op aarde en ik dus uiteindelijk consequenties zal manifesteren in en als het leven op aarde die niet het beste zijn voor allen

en ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de consequenties van mijn daden, in en als ware 'intelligentie' - en daarin de mensheid uit te dagen om in te zien  hoe onze samenleving en de desastreuze gevolgen/consequenties van onze manier van leven het ultieme bewijs is dat wij nooit verantwoordelijkheid genomen hebben voor de consequenties van onze daden, en dat er daarom nooit zelfs één enkel werkelijk intelligent mens bestaan heeft --- en dat de mensheid enkel altijd heeft bestaan in en als de illusie van 'intelligentie' als de aangenomen en gekopieerde kennis van 'goed' en 'kwaad' in en als de menselijke geest als excuus om zich superieur te voelen tegenover de rest van het bestaan

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat de enige werkelijk intelligente levensvormen hier aanwezig, de aarde, de dieren en het plantenrijk zijn - omdat zij de enigen zijn die hun plaats en functie realiseren en leven in het groter geheel van het 'leven op aarde' en die bestaan in en als het besef dat het leven op aarde een symbiotisch organisme is dat functioneert op basis van geven en nemen in en als eenheid en gelijkheid --- en dat de mens bij uitstek de minst intelligente levensvorm is die bestaat omdat de mens bestaat in en als 'individualisme', als een parasiet die zijn omgeving leegzuigt voor een ervaring van persoonlijke grootsheid, en zichzelf daarin boven zijn omgeving plaatst, zonder enig benul van het feit dat hij zonder die omgeving niet eens zou kunnen bestaan

ik besef, begrijp en realiseer mij dat echte 'intelligentie' in wezen 'zelf-onderzoek' is - vanuit het startpunt van het komen tot werkelijk inzicht in wie ik ben als het leven/bestaan zelf en wat hier bestaat als 'creatie' -- in en als het nemen van verantwoordelijkheid voor het feit dat ik HIER ben en het begrijpen dat daarom alles dat HIER bestaat, deel uitmaakt van mezelf

ik stel mij tot doel om 'intelligentie' te leven als de praktische toepassing van onvoorwaardelijk zelf-onderzoek en onderzoek van de realiteit als mezelf - omdat ik besef, begrijp en mij realiseer dat ik hier in en als deze realiteit besta en aldus het startpunt ben van al wat hier bestaat op dit moment en daarom verantwoordelijk ben voor al wat bestaat zoals het nu en hier bestaat --- hierin stel ik mij tot doel om 'intelligentie' als zelf-onderzoek te gebruiken en toe te passen in functie van het bewerkstelligen van een realiteit die het beste is voor elk levend wezen, in eenheid en gelijkheid met mezelf

ik besef, begrijp en realiseer mij dat echte 'intelligentie' het doorlopen van een proces van 'zelf-zuivering' is, als het realiseren van mezelf als één en gelijk met AL wat hier bestaat -- en aldus een volledig inzicht te hebben in wie ik ben als het BESTAAN --- om op die manier mezelf te manifesteren als een realiteit die de expressie/manifestatie is van wie ik werkelijk ben als vergeving, waarachtigheid, zelf-eerlijkheid, liefde, puurheid en integriteit --- omdat ik inzie, besef en begrijp dat het misbruik dat gemanifesteerd is in en als deze huidige realiteit, het resultaat/product is van de afscheiding als de geest/het ego die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik als het bestaan/leven/creatie nooit verantwoordelijkheid heb genomen voor elk deel van mezelf in en als het bestaan