Dag 774: Herinner je Wie je Werkelijk Bent

Het is zo makkelijk om in je proces te vergeten wie je werkelijk bent. Wie je werkelijk bent als zijnde zoveel meer en zoveel dieper dan hoe je je doorgaans op bewust vlak ervaart.

Dit is een besef dat mij in mijn proces heeft ondersteunt om mezelf uit bepaalde patronen te halen in mijn geest. Patronen waarin ik bijvoorbeeld begin te twijfelen aan mezelf, waarin ik mezelf beoordeel of waarin ik mij onzeker voel over wie ik ben in mijn proces en in mijn bestaan.

Het is wanneer ik mij herinner dat wat ik ervaar, als al die twijfels, onzekerheden, angsten, gedachten, interne conversaties waarin ik mij vaak geconflicteerd voel met mezelf, in feite maar de oppervlakkige laag van mezelf in mijn geest vormen, dat ik weer een zekere stabiliteit vindt in mezelf omdat ik mij dan ook herinner en besef dat de zekerheid, het gewaarzijn, de standvastigheid, de echtheid, de oprechtheid en de stabiliteit waar ik naar op zoek ben eigenlijk wel degelijk in mezelf bestaat, ook al ervaar ik het op bewust vlak niet meteen.

Het is zo makkelijk om je eigen gedachten, gevoelens en emotionele ervaringen te geloven. Het is makkelijk om te geloven dat dat is wie je bent en om, als je bewuste gedachten je vertellen dat je gefaald bent of dat je minderwaardig bent op de één of andere manier, dat dan ook te gaan geloven en dan in de put te gaan zitten. Het is namelijk ook zo dat in die momenten waarin zulk 'n gedachten en ervaringen in je naar boven komen niet meer ziet dan die gedachten en ervaringen. In dat moment is dat al wat er bestaat in en als jezelf, dus ga je ervan uit dat dat de realiteit is van wie jij bent.

Maar wat je dan echter vergeet is dat wie je werkelijk bent eigenlijk zoveel dieper bestaat in jezelf. Er is een gewaarzijn, een wezenlijkheid in jezelf dat zoveel krachter is dan je gedachten en oppervlakkige ervaringen. Dat gewaarzijn dat diep in jezelf bestaat is hetgene dat werkelijk je proces aan het sturen is en dat je steeds door alle obstakels zal duwen die je tegenkomt op je pad, hoe lang het soms ook lijkt te duren dat je in een diep dal zit.

Soms raak je jezelf immers even kwijt in je geest, in die gedachten die je ontmoedigen, die je neerhalen, die je in een diepe put in jezelf sturen - tot je middels het gereedschap van bijvoorbeeld schrijven, zelf-vergeving en zelf-onderzoek jezelf er weer kan uithalen. En het zijn kleine realisaties en herinneringen zoals het besef dat die gedachten steeds maar de uiterst oppervlakkige laag van je geest opmaken die je onderweg kunnen assisteren en ondersteunen om sneller uit dat dal te geraken.

Je kan bijvoorbeeld meteen inzien en begrijpen dat de gedachten en ervaringen in je bewuste geest in wezen niet echt zijn en op zich geen macht hebben in of over jezelf, wanneer je je realiseert dat de eigenlijke beslissende en sturende kracht van wie je bent als wezen zoveel dieper ligt in jezelf. Het zijn zo'n realisaties die je ook in staat stellen om weer even verbinding te maken met die dieptegang die in jezelf bestaat en dus los te laten van wat je op bewust vlak heeft bezig gehouden.