Dag 777: DIP Zelf-Ontwikkeling - Het ontwikkelen van Zelf-Appreciatie

Naar aanleiding van de DIP hangout over het ontwikkelen van zelf-appreciatie die morgen Live gaat, besliste ik een blog toe te wijden aan het onderwerp. Dit om even te omlijnen wat dit onderwerp in feite inhoud en wat het woord 'appreciatie' en 'zelf-appreciatie' eigenlijk zelfs wil zeggen. Wat wil het 'ontwikkelen van zelf-appreciatie' eigenlijk betekenen en waarom moet het nog 'ontwikkeld' worden?

Waarom is het met andere woorden dat zelf-appreciatie niet een gegeven is? Wat is beste manier om 'appreciatie' te leven? Het zijn dit soort vragen die ons de nodige aanzet kunnen geven om het probleem te ontdekken in relatie tot het woord en de expressie van Appreciatie.

Als ik een kijkje neem naar hoe ik het woord appreciatie geleeft heb, dan zie ik bijvoorbeeld meteen dat het verbonden is met bepaalde gevoelens en met een ervaring van verlangen. Een verlangen om appreciatie te ontvangen. Ik zie ook dat er in mijn geest onmiddellijk een bepaald beeld naar boven komt en in dat beeld zie ik mezelf appreciatie 'ontvangen' van andere mensen. Dit houdt voornamelijk in dat mensen naar me glimlachen, en het is in die glimlach dat ik lees, "Goed zo! Je bent goed bezig. We apprecieren wat je doet! Doe zo verder!".

Dit wil dus in feite zeggen dat er in appreciatie ook een ander verlangen verscholen ligt. Namelijk een verlangen naar richting, naar begeleiding en naar bevestiging van het pad dat ik bewandel en de dingen die ik doe. En dit wil dan zeggen dat het woord appreciatie dus gelinkt is aan het woord "bevestiging", zowel als het woord "zekerheid" en "doel". Wat ik met andere woorden in wezen aan het zoeken ben in het verlangen naar appreciatie, is een ervaring van bevestiging, zekerheid en doelgerichtheid. Ik wil bevestiging krijgen dat het doel waar ik me naartoe beweeg het juiste doel is zodat ik me verzekerd kan voelen in mijn beweging richting dat doel. Dat is dus in feite hoe ik steeds het woord appreciatie heb geleeft.

Wat ik hierin kan zien en vaststellen is dat alles aan deze definitie van het woord appreciatie onzekerheid uitstraalt. Het hele startpunt van het verlangen om appreciatie te krijgen is dat ik eigenlijk enorm onzeker ben over mezelf en over wat ik doe, aangezien ik op zoek ben naar die bevestiging, zekerheid en doelgerichtheid. Maar in de zoektocht naar die woorden maak ik mezelf enkel nog meer onzeker omdat ik nooit werkelijk genoeg bevestiging zal hebben. Ik zal altijd wel een reden hebben om te twijfelen aan mezelf omdat ik nu eenmaal onmogelijk constant kan weten hoe andere mensen denken over wat ik doe.

Hoe kan ik immers ook zomaar dat soort druk en verwachting op de schouders leggen van anderen? De mensen in mijn omgeving en mijn realiteit hebben immers hun eigen leven en verantwoordelijkheden. Zij hebben hun eigen weg te bewandelen en beslissingen te maken. Het is in feite absurd en onrealistisch van mij om te verwachten dat zij mij bevestiging kunnen geven in relatie tot mijn beslissingen en hoe ik mijn leven leidt. Het is dus eigenlijk maar vreemd dat ik het woord appreciatie ben gaan definieren als zijnde volledig afhankelijk van de mensen om mij heen, aangezien het niet eens praktisch of realistisch is om constant appreciatie en dus bevestiging te krijgen van andere mensen.

De vraag is hier dus: Waar en hoe heb ik mijn huidige definitie van appreciatie ontwikkeld? En, waarom staat die definitie niet op één lijn met de praktische realiteit waarin ik mij bevindt?

Wordt vervolgd in Dag 778