Dag 529: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering - Arrogantie is Inherent aan het Mens-Zijn

Dag 529: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering 

Arrogantie is Inherent aan het Mens-Zijn

De praktische toepassing van het woord 'Nederigheid' is in het bewandelen van het proces van zelf-zuivering en zelf-verandering een zeer waardevol geschenk dat je aan jezelf geeft en dat verzekert dat je niet ergens in je geest verloren geraakt in een alternatieve dimensie waarin je denkt en gelooft dat je één of ander veranderd en verlicht wezen bent, maar dat je met je beide voeten op de grond blijft staan en jezelf in en als de fysieke realiteit ziet als wie je werkelijk bent.

Het is immers zo gemakkelijk om jezelf te verliezen in een beeld en een idee van jezelf in de geest. De geest is zeer vakkundig in het  creëren van ideëen en in het overtuigen van jezelf dat dat is 'wie je werkelijk bent'.  In het begin van mijn proces was ik er bijvoorbeeld van overtuigd dat ik wist wat het wil zeggen om zelf-eerlijk te zijn, en om mezelf te realiseren als het leven zelf, en één en gelijk te zijn met al wat bestaat --- maar, naarmate ik verder wandelde in mijn proces, liet ik die ideëen stuk voor stuk gaan omdat ik begon te beseffen  dat het eigenlijk de arrogantie van de geest was waarin ik bezeten was in en als een geloof dat ik in en als mijn geest superieur ben aan de realiteit. IK heb het antwoord, IK weet het beter.

Hoe we de arrogantie van de geest aan het werk kunnen zien in onze dagelijkse realiteit is in de grote structuren van onze samenleving, zoals ons schoolsysteem, politieke systeem, economische en rechtsysteem - maar ook in de kleinere structuren waar we ons leven in schikken, zoals de familiale structuur en sociale structuren. Wat hebben ze allemaal gelijk? Iedereen en alles in en als de menselijke samenleving en het menselijk bestaan denkt en gelooft en heeft de idee dat hij/zij/we  superieur zijn aan de realiteit. Ik bedoel, als je die structuren onderzoekt zal je opmerken dat elke structuur gebaseerd is op de vooropstelling  dat 'hoe ik de realiteit zie, is hoe de realiteit is'.

Kijk maar naar hoe een leerkracht en een ouder een kind opvoedt, en de dingen die we onze kinderen vertellen. Hoe de wetenschap zichzelf presenteert als een alwetend en superieure instelling, hoe religie precies hetzelfde doet. Hoe culturen met elkaar in gevecht gaan omdat ze beiden hun manier van leven willen opdringen aan de ander. Hoe de politiek in conflict ligt met zichzelf omdat mensen hun eigen mening hebben over wat goed en slecht en juist en fout is en verwachten dat al de andere mensen die mening volgen. Hoe de medische wereld in conflict ligt met de 'alternatieve geneeswijzen' omdat ze niet willen aanvaarden dat er misschien ook andere oplossingen kunnen zijn -- en hoe we zelf bestaan in ons individuele leven op een voorspelbare, routineuze wijze omdat we niet willen overwegen dat 'het leven' misschien meer is dan hoe wij ons persoonlijk vanbinnen voelen.

Dat zijn allemaal tekenen van hoe arrogantie een inherente eigenschap is van hoe wij als mens bestaan in al de verschillende dimensies van ons bestaan hier op aarde - arrogantie in de vorm van dat we specifieke definities van 'het leven' en van 'het bestaan' en van 'onszelf' belichamen en nooit overwegen dat we onszelf misschien vastgezet hebben in een zeer gelimiteerd intern construct van ideëen en ervaringen, genaamd de Menselijke Geest, en daarin missen wat 'Het Leven' werkelijk is en kan zijn.

Dit is ook hoe die arrogantie in het begin van mijn proces mij saboteerde in mijn vermogen om 'verder te zien dan mijn neus lang is', omdat ik erop vertrouwde dat hoe ik mezelf intern ervoer in en als mijn gedachten, en emotionele/gevoelens reacties het enige was wat echt bestond en dat er niet meer was dan dat, en dat dus elk van mijn persoonlijke interne reacties compleet 'gerechtvaardigd' was. Het was pas wanneer ik in mezelf durfde loslaten van die rigide structuur in en van mijn geest, dat ik begon te zien en te overwegen dat er zoveel meer is dat Hier bestaat in en als het Leven om mij heen zowel als in mezelf dan ik ooit had kunnen denken, en dat ik zelf ook zoveel meer ben en kan zijn dan hoe ik mezelf doorheen mijn leven steeds gedefineerd had.

Wordt Vervolgd in Dag 530

Dag 527: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering - Arrogantie is mijn Enige Vijand

 Dag 527: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering

Arrogantie is mijn Enige Vijand

Wat ik in de Eerste stappen die ik zette in mijn proces van zelf-zuivering en zelf-verandering niet besefte, wanneer ik mezelf oog in oog bevond met de 'Wraak van het Ego', als de negatieve emotionele ervaringen in relatie tot mijn omgeving - is dat het misschien voor mij, als gezien door de ogen van mijn Geest, leek alsof de mensen in mijn omgeving 'tegen mij zijn' omdat ik dat 'Voelde' en 'ervoer' en 'dacht', maar dat als ik werkelijk gekeken zou hebben naar de eigenlijke fysieke realiteit, dan zou ik gezien hebben dat ik ten eerste hoe mijn omgeving met mij omging en op mij reageerde in verband met het proces dat ik bewandelde en de beslissingen die ik aan het maken was in mijn leven buiten proportie blies en 'erger' en 'groter' maakte dan het eigenlijk was in mijn geest -- en dat ik ten tweede al voorbepaalde verwachtingspatronen in mijn geest had in verband met hoe mijn omgeving als zijnde mijn 'familie' en 'vrienden' op mij en mijn gedrag zullen reageren en dat ik daardoor dus de ervaring van 'conflict' en 'tegenstand' al aan het creëren was in mezelf nog voordat mijn omgeving zelfs de kans had om zichzelf uit te drukken.

Ik bedoel, de gedachte en idee op zich dat 'iedereen tegen mij is' getuigt van een zeer ego-centrische blik op mijn wereld en realiteit, waarin mijn persoonlijke gedachten en gevoelens en geloofsystemen centraal staan en wanneer ik dan bijvoorbeeld een bepaald oordeel in mijn geest heb in relatie tot iets wat ik doe, dan ga ik er vanuit dat "Iedereen" mij zo beoordeelt en dat dus "Iedereen" plots "Tegen mij is" -- waarin ik dus mis dat de beoordelingen en reacties die ik zie in 'iedereen' in feite niets meer of minder is dan de beoordelingen die in mijn eigen geest bestaan. Spijtig genoeg had ik nog niet voldoende inzicht in de werkingen van mijn eigen interne realiteit als mijn gedachten, gevoelens en emoties om dit punt in te zien en te begrijpen  - waardoor ik reageerde op mijn omgeving en de mensen om mij heen begon te beschuldigen dat ze mij beoordeelden op wat ik deed, in de plaats van dat ik zag en besefte dat ik eigenlijk aan het reageren ben op de beoordelingen en gedachten die in mijn eigen geest bestaan.

Hierdoor ben ik mensen in mijn wereld beginnen wegduwen omdat ik hen in mijn geest zag als 'de vijand', 'degenen die tegen mij zijn', terwijl, eigenlijk was ik het die tegen mezelf was al die tijd. En wel omdat ik nog niet had ingezien dat, gewoon omdat ik heb besloten om een proces te bewandelen van mij gewaarworden van wie ik ben en hoe ik besta in en als mezelf en van het veranderen en zuiveren van mezelf in en als de Geest die in mezelf bestaat, wil niet zeggen dat ik mij al gewaar ben van wat er in mijn geest omgaat en van hoe mijn geest in feite een 'machine' is die bestaat in en als Zelf-Behoud en mij hand en tand zal tegenwerken als ik probeer het bestaan van de geest te eindigen.

Dus, in de plaats van dat ik in het begin van mijn proces nederigheid toepaste, was ik arrogant door bijvoorbeeld mezelf en mijn beslissing te zien als 'juist' en 'goed' en al de mensen om mij heen die mij niet bijstonden of die niet meteen met mij akkoord gingen te zien als 'slecht' en 'negatief'. Ik bedoel, ik had veel onaangename situaties kunnen vermijden en ik had mijn proces heel wat makkelijker kunnen maken voor mezelf door simpelweg wat nederigheid toe te passen…

Wordt Vervolgd in Dag 528