Dag 772: De Fundatie die je legt in het Proces van Creatie

Ik heb ondertussen zo'n twee en een half jaar achter de rug in het bewandelen van een agreement met mijn partner. Een agreement in termen van dat het een relatie was en is waarin ik de toewijding toepaste om patronen in de geest die saboterend en compromitterend werken te onderzoeken en te veranderen. In voorgaande relaties ging ik bijvoorbeeld in bepaalde patronen van angst, zelf-onzekerheid, inferioriteit en onderdrukking - waardoor die relaties ook uiteindelijk niet konden duren.

En in deze relatie kwamen die patronen ook één voor één naar boven, maar aangezien dit een agreement was, waarin we beiden toegewijd waren om die patronen te veranderen in onszelf, elkaar en de relatie, pakte ik met de ondersteuning van mijn partner die patronen aan om ze uiteindelijk te kunnen veranderen. Op deze manier veranderde ik niet enkel de relatie dynamiek, in termen van hoe ik omging met mijn partner en de relatie in mijn leven, maar ook mezelf als persoon. Een relatie is immers iets dat vaak je hele leven en zelf bepaalt en definieert omdat het zoveel van je aandacht opneemt. Als je relatie met andere woorden iets is dat haast continu allerhande emotionele patronen in jezelf activeert, ga je ook over het algemeen jezelf en je leven op een onstabiele manier ervaren.

Ik geef het voorbeeld van mijn relatie ter verklaring wat de 'fundatie' is die je legt in het proces van creatie, gewoon omdat het daar is dat ik voor mezelf het meest bemerkt dat ik die fundatie wel degelijk gecreëerd heb. Mijn relaties waren doorheen mijn leven altijd zeer stormachtig en intens emotioneel geladen, in de zin van dat ik zelf plots een emotioneel wrak werd bij wijze van spreken vanaf het moment dat ik in een relatie stapte. Het is pas nu, na jaren van het hebben afgelegd van mijn proces, dat er een constante stabiliteit is in mijn relatie.

Ik wil uiteraard niet zeggen dat alles altijd goed en stabiel en hetzelfde is, er zijn altijd wel reacties die naar boven komen zo nu en dan. Maar wat wel veranderd is, is dat er een punt van stabiliteit zich gevormd heeft in mezelf waarvan ik weet dat ik er steeds naar zal terugkeren, wat voor reacties en ervaringen er ook in mezelf naar boven komen. De fundatie is met andere woorden de wetenschap dat je niet werkelijk zal verliezen, ook al voelt het soms wel zo wanneer er emoties naar boven komen. Het is het besef dat je niet je emoties bent en dat wie je werkelijk bent in wezen stabiel en constant is.

Ik ben zelf altijd een zeer emotioneel individu geweest. Het was voor de meeste mensen misschien niet merkbaar omdat ik het langs buiten niet liet zien, maar vanbinnen liet ik me heel snel meeslepen in emoties. Dus voor mij is het heel wat om dat soort stabiliteit te kunnen ervaren, aangezien het iets is dat ik nooit voor mogelijk had geacht voor mezelf.

Dag 528: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering - Vertrouw Je Reacties Niet!

Dag 528: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering 

Vertrouw Je Reacties Niet!

In het begin van mijn proces had ik dus nog geen begrip van wat 'nederigheid', 'nederig zijn' en 'nederigheid toepassen' eigenlijk wil zeggen - het enige wat ik kende was het Ego in en van de Geest, als hoe ik altijd had bestaan en hoe ik mezelf in en als mijn 'identiteit' had opgebouwd doorheen mijn leven. Het Ego als allerhande zelf-beschermings en zelf-verdedigingstechnieken, zoals bijvoorbeeld het beschuldigen van andere mensen vanaf het moment dat ik mij persoonlijk bedreigd voel of wanneer ik mij niet gevalideerd en ondersteund voel in mijn meningen en opinies.

En, het fascinerende is, wanneer ik terugkijk op wie ik toen was en hoe ik reageerde in mezelf op mijn omgeving en hoe ik mezelf ervoer, is dat ik werkelijk geloofde dat dat 'ego' is wie ik werkelijk ben en dat al die technieken en manipulaties om dat 'ego' als het geloof dat ik superieur en speciaal ben in hoe ik besta in en als mezelf is wie ik werkelijk ben - ik kende immers niets anders. Al wat ik was en al van wat ik had opgebouwd van mezelf in relatie tot mijn omgeving, was die reacties in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties die allemaal draaiden rond het willen beschermen en verdedigen van een idee en een beeld dat ik had van 'wie ik ben' in en als mezelf.

Ik overwoog bijvoorbeeld nooit het punt van gezond verstand dat elk mens op die voorgeprogrammeerde en voorspelbare manier bestaat in zichzelf en dat als ik reageer in mezelf op de mensen om mij heen vanuit zelf-beschermings en -verdedigingsmechanismen, dan activeer ik dezelfde reacties in de mensen om mij heen - en op die manier creëer ik conflict in mezelf en andere mensen en mijn relaties met hen. Ik bedoel, in die zin ben ik eigenlijk gewoon aan het vechten met mezelf door niet te zien dat ik op dezelfde manier als hoe ik besta in mezelf, besta in andere mensen --- in en als precies hetzelfde 'ego-systeem/-structuur'. Vanuit dat perspectief had ik, als ik 'Nederigheid' had toegepast in mijn proces, kunnen zien en voorspellen hoe mijn omgeving op mij en mijn woorden en daden zou reageren.

'Nederigheid' in de zin van dat ik, in de plaats van onmiddellijk mijn interne reactie te vertrouwen en uit te drukken in mijn externe realiteit - even stop in mezelf, adem, en binnenin mezelf kijk om te onderzoeken waar die reactie vandaan komt en op gebaseerd is in de eerste plaats om er zeker van te zijn dat die reactie wel 'gerechtvaardigd' is, met andere woorden: weet ik eigenlijk wel waarom of hoe ik reageer - en hoe die reactie in mezelf bestaat en geactiveerd wordt? Weet ik wel hoe mijn eigen geest werkt? Want, als ik een moment had genomen wanneer ik de reacties zag opkomen in mezelf bijvoorbeeld wanneer ik in een reactie ging van het willen verdedigen van mijn standpunt in een moment waarin iemand in mijn omgeving een vraag stelde of een opmerking maakte in relatie tot het proces dat ik aan het bewandelen ben, om alvorens die reactie uit te drukken eerst in mezelf te kijken --- dan had ik misschien kunnen zien dat dat punt van 'het willen verdedigen van mijn standpunt' een 'energie' is die opkomt in mijn lichaam en mij aanspoort om mezelf op een specifieke manier uit te drukken in en als mijn fysieke lichaam.

En die energie is een reactie op gedachten die door mijn geest gaan, bijvoorbeeld 'deze persoon valt mij aan' - en deze gedachte is afkomstig uit een angst die ik in mijn geest geïntegreerd heb doorheen mijn leven, specifiek een angst om buitengesloten te worden en alleen te staan. Deze angst is dan weer verbonden met allerlei herinneringen in mijn geest van dingen die ik heb meegemaakt doorheen mijn leven als momenten waarin ik die welbepaalde emotionele ervaring ontwikkeld heb in mezelf -- zoals bijvoorbeeld momenten tijdens mijn schooltijd waarin ik zag hoe kinderen op de speelplaats specifieke woorden gebruikten tegenover andere kinderen om deze kinderen 'buiten te sluiten' en te marginaliseren omwille van bepaalde eigenschappen in hen die hen 'anders' maakten dan de rest, zodat die kinderen uiteindelijk alleen stonden en vaak gepest werden door de rest van de klas - momenten waarin ik bijvoorbeeld dacht van 'dit wil ik nooit zelf meemaken' en aldus een angst heb gevormd in mijn geest om 'gepest' en 'buitengesloten' te worden omdat ik 'anders' ben.

Ik wil maar aantonen dat Nederigheid in deze context een 'gereedschap' is  dat ik kan gebruiken om in te zien dat de reacties die ik in mijn bewuste geest ervaar niet werkelijk te vertrouwen zijn omdat ze niet zijn wat ze lijken - er is een heel universum dat er achter schuilt - en om ervoor te zorgen dat ik geen voorkombare consequenties creëer in mijn relaties met mensen door mezelf niet toe te staan automatisch de arrogante houding in en van het Ego van de Geest te vertrouwen - de Arrogantie van het Ego dat zegt/denkt 'dit is wie ik ben', 'ik weet het beter', 'ik ben juist/correct', 'ik en mijn mening is superieur aan de realiteit om mij heen'…

Wordt Vervolgd in Dag 529

Dag 527: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering - Arrogantie is mijn Enige Vijand

 Dag 527: De Eerste Stappen in het Proces van Zelf-Zuivering

Arrogantie is mijn Enige Vijand

Wat ik in de Eerste stappen die ik zette in mijn proces van zelf-zuivering en zelf-verandering niet besefte, wanneer ik mezelf oog in oog bevond met de 'Wraak van het Ego', als de negatieve emotionele ervaringen in relatie tot mijn omgeving - is dat het misschien voor mij, als gezien door de ogen van mijn Geest, leek alsof de mensen in mijn omgeving 'tegen mij zijn' omdat ik dat 'Voelde' en 'ervoer' en 'dacht', maar dat als ik werkelijk gekeken zou hebben naar de eigenlijke fysieke realiteit, dan zou ik gezien hebben dat ik ten eerste hoe mijn omgeving met mij omging en op mij reageerde in verband met het proces dat ik bewandelde en de beslissingen die ik aan het maken was in mijn leven buiten proportie blies en 'erger' en 'groter' maakte dan het eigenlijk was in mijn geest -- en dat ik ten tweede al voorbepaalde verwachtingspatronen in mijn geest had in verband met hoe mijn omgeving als zijnde mijn 'familie' en 'vrienden' op mij en mijn gedrag zullen reageren en dat ik daardoor dus de ervaring van 'conflict' en 'tegenstand' al aan het creëren was in mezelf nog voordat mijn omgeving zelfs de kans had om zichzelf uit te drukken.

Ik bedoel, de gedachte en idee op zich dat 'iedereen tegen mij is' getuigt van een zeer ego-centrische blik op mijn wereld en realiteit, waarin mijn persoonlijke gedachten en gevoelens en geloofsystemen centraal staan en wanneer ik dan bijvoorbeeld een bepaald oordeel in mijn geest heb in relatie tot iets wat ik doe, dan ga ik er vanuit dat "Iedereen" mij zo beoordeelt en dat dus "Iedereen" plots "Tegen mij is" -- waarin ik dus mis dat de beoordelingen en reacties die ik zie in 'iedereen' in feite niets meer of minder is dan de beoordelingen die in mijn eigen geest bestaan. Spijtig genoeg had ik nog niet voldoende inzicht in de werkingen van mijn eigen interne realiteit als mijn gedachten, gevoelens en emoties om dit punt in te zien en te begrijpen  - waardoor ik reageerde op mijn omgeving en de mensen om mij heen begon te beschuldigen dat ze mij beoordeelden op wat ik deed, in de plaats van dat ik zag en besefte dat ik eigenlijk aan het reageren ben op de beoordelingen en gedachten die in mijn eigen geest bestaan.

Hierdoor ben ik mensen in mijn wereld beginnen wegduwen omdat ik hen in mijn geest zag als 'de vijand', 'degenen die tegen mij zijn', terwijl, eigenlijk was ik het die tegen mezelf was al die tijd. En wel omdat ik nog niet had ingezien dat, gewoon omdat ik heb besloten om een proces te bewandelen van mij gewaarworden van wie ik ben en hoe ik besta in en als mezelf en van het veranderen en zuiveren van mezelf in en als de Geest die in mezelf bestaat, wil niet zeggen dat ik mij al gewaar ben van wat er in mijn geest omgaat en van hoe mijn geest in feite een 'machine' is die bestaat in en als Zelf-Behoud en mij hand en tand zal tegenwerken als ik probeer het bestaan van de geest te eindigen.

Dus, in de plaats van dat ik in het begin van mijn proces nederigheid toepaste, was ik arrogant door bijvoorbeeld mezelf en mijn beslissing te zien als 'juist' en 'goed' en al de mensen om mij heen die mij niet bijstonden of die niet meteen met mij akkoord gingen te zien als 'slecht' en 'negatief'. Ik bedoel, ik had veel onaangename situaties kunnen vermijden en ik had mijn proces heel wat makkelijker kunnen maken voor mezelf door simpelweg wat nederigheid toe te passen…

Wordt Vervolgd in Dag 528

Dag 482: Wat wil het Eigenlijk Zeggen om het Proces te Bewandelen?

Ik ben tot de conclusie gekomen, wanneer ik kijk naar mijn reis naar leven die ik aan het bewandelen ben, dat ik het tot op dit punt nog steeds niet aan het bewandelen ben voor mezelf. Ik bedoel, in de voorbijgaande blogs was ik aan het kijken naar het punt van waarom het is dat ik bijvoorbeeld weerstand heb om dingen te doen die eigenlijk het beste zouden zijn voor mezelf, zoals blogs schrijven en werken aan mijn persoonlijk proces en waarom ik dingen opgeef terwijl ik evengoed kan doorzetten.

En wat ik zag was dat er een gespletenheid bestaat in mezelf, in de zin van dat ik vanbinnen in mezelf allerhande verborgen en geheime verlangens en gedachten heb maar langs buiten probeer ik een bepaald individu/persoon te zijn --- die dan in conflict staat met mijn interne realiteit en dan ontstaat er een ervaring van weerstand en uiteindelijk een ervaring van 'pff, ik wil gewoon opgeven' of 'ik heb hier geen zin meer in' en dan geef ik dingen op die ik beter gewoon zou doordoen, omdat, als ik erin zou doorzetten dan zou ik uiteindelijk iets bereiken dat eigenlijk het beste is voor mezelf.

Dus, door die conflict-situatie die zich afspeelt in mezelf, waarin mijn interne realiteit in gevecht staat met mijn externe realiteit, doe ik uiteindelijk niet wat eigenlijk het beste is voor mezelf -- ik verspil mijn tijd aan afleiding, aan energie, aan allerlei fantasie en gedachten en verbeelding in mijn geest, zonder eigenlijk te zien waar ik precies mee bezig ben. En, ik bedoel dat is een groot probleem, omdat ik mijn leven aan het vergooien ben aan dingen die er niet toe doen. Ik ben letterlijk de tijd aan het laten voorbijgaan zonder dat ik eigenlijk echt beweeg in mijn leven --- omdat ik in dat intern conflict zit tussen wie ik wil zijn en wie ik eigenlijk ben in mijn interne ervaring.

Dus, wanneer ik dit punt verder onderzocht in mijn schrijven - waarin ik mijn pen de vrije loop liet gaan en mijn ervaring ontrafelde om een beter inzicht te kunnen hebben in hoe ik eigenlijk besta en wat er eigenlijk allemaal in mij omgaat en wat het precies is dat aan de oorsprong ligt van dit intern gevecht en de groeiende passiviteit en immobiliteit in relatie tot het 'op poten zetten van mijn leven' --- daarin zag en realiseerde ik mij dat, doorheen het bewandelen van mijn proces is mijn startpunt eigenlijk altijd omgekeerd geweest.

Ik heb dit proces namelijk bewandeld vanuit het startpunt van het willen bewijzen van mezelf aan andere mensen, zodat ik een soort van beloning kan krijgen, zonder dat ik zelf goed begreep of mij ervan bewust was van wat ik eigenlijk precies verwachtte. En, omdat ik mezelf uitdrukte vanuit dat startpunt, was eigenlijk al wat ik deed heel 'moeilijk', vanuit het perspectief dat er steeds een angst in mezelf bestond van 'wat als het niet goed is' en 'wat als mensen mij niet de waardering zullen geven die ik verlang'. En die angst was een negatieve ervaring in mezelf die ik ervaar als een 'weerstand' in relatie tot het doen van die dingen die 'het bewandelen van proces' constitueren.

Maar, in wezen is het proces voor mezelf - dat is het eigenlijke echte startpunt van wat het bewandelen van proces werkelijk betekent en inhoud --- is dat ik het doe voor mezelf, om mezelf te realiseren en te leren kennen en te manifesteren als eenheid en gelijkheid  als het leven zelf --- althans, dat is wat het zou moeten zijn. Maar, ik heb dat startpunt van het doen van dingen om waardering te krijgen van andere mensen zodanig in mezelf geconditioneerd doorheen mijn leven, dat ik niet eens werkelijk kan bevatten wat het wil zeggen of wat het inhoud om iets te doen louter voor mezelf. Omdat, daarin bestaat geen 'waardering', in de vorm van een 'beloning', daarin bestaat geen motivatie om een proces te bewandelen.

Dus, vanuit dat perspectief - wat wil het dan eigenlijk zeggen om 'het proces te bewandelen' zonder dat die motivatie er bestaat om een proces te bewandelen. En, bewandel ik eigenlijk nog wel een 'proces' wanneer ik alleen ben met mezelf, wanneer ik het doe voor mezelf. Hoe zou ik dat 'proces' dan herdefinieren - omdat, het feit dat ik het woord 'proces' en de idee van het 'bewandelen van een proces' onmiddellijk in mijn geest link met het krijgen van een beloning, en het doen van iets om mezelf te bewijzen aan andere mensen en waardering te krijgen van andere mensen --- wil zeggen dat mijn definitie van het woord 'proces' omgekeerd zit in mezelf --- en dat het dus nodig is voor mezelf om mijn defintie van het woord 'proces' te corrigeren -- zodat ik kan beginnen met het eigenlijk werkelijk daadwerkelijk bewandelen van mijn proces vanuit het startpunt van mezelf.

Wordt Vervolgd in Dag 483

Dag 351: Is Gevoelens en Emoties al wat er is aan Onszelf?

Dit is een verderzetting van "Dag 350: Zijn Gevoelens en Emoties in wezen Sociale Manipulatie?"


Zelf-Correctie Dimensie

Wanneer en als ik zie en merk dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren in en als gevoelens en emoties, waarin ik geloof dat hoe ik mij voel en de energetische reacties die ik ervaar in mezelf, in relatie tot 'andere mensen' en gedachten over en in verband met en relatie tot 'andere mensen', 'echt' zijn - dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat gevoelens en emoties deel uitmaken van het voorgeprogrammeerde systeem van de geest als het systeem van overleving en dus een teken zijn dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in, mezelf te definieren in en mezelf te laten sturen door het voorgeprogrammeerde systeem van overleving als de menselijke geest tot het punt dat ik mezelf heb 'verloren' in de leugen

hierin stel ik mezelf tot doel om stil te staan bij wie ik ben in en als elk moment dat ik een 'ervaring' gewaar wordt in mezelf, en deze ervaring niet zomaar te aanvaarden als 'wie ik ben', maar te onderzoeken wat deze ervaring is, welke gedachte, gevoel en emotie erin/erachter zit, en op die manier ontdekken en inzien hoe en waar ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mezelf als het leven door mezelf te definieren in en als eigenbelang als persoonlijke overleving - en zo mezelf te ondersteunen in mijn proces van het corrigeren van mezelf en het transformeren van mezelf als ego-centrisch wezen in en als het bewustzijnssysteem van de geest tot leven in en als eenheid en gelijkheid en te leven en bestaan als de levende statement van wat het beste is voor allen

wanneer en als ik merk en zie dat ik mensen benader vanuit gevoelens en emoties en wanneer ik communiceer met mensen vanuit gevoelens en emoties - en gevoelens en emoties gebruik als mijn 'vertrouwd platform' van 'menselijke interactie' en communicatie --- dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat gevoelens en emoties als 'communicatievorm' tussen en in en als 'menselijke relaties' een voorgeprogrammeerd en overgenomen/gekopieerd overlevings-mechanisme is dat ALTIJD bestaat in en als eigenbelang --- waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf uit te drukken vanuit 'sociale angst', als de angst van verlies en de angst van mensen waarin ik mezelf heb afgescheiden van mijn omgeving als mezelf en dat ik vanuit die ervaring van angst een 'communicatievorm' van manipulatie, bedrog en leugens heb toegestaan te bestaan in mezelf als gedachten, gevoelens en emoties in en als de menselijke geest - waarin ik mezelf in en als mijn expressie opzettelijk compromitteer en verander en aanpas aan de mensen die ik zie met mijn ogen om te 'passen' in het geheel van de 'menselijke samenleving', omwille van hoe ik als kind geleerd heb dat ik andere mensen nodig heb om te overleven in en als deze fysieke realiteit

hierin stel ik mezelf tot doel om het proces te doorlopen van mezelf te leren kennen, ontdekken en verkennen als wie ik werkelijk ben als WEZEN, als het leven zelf, als HIER --- en om 'menselijke relaties' en interactie/communicatie te ontdekken en verkennen vanuit het startpunt van wat het beste is voor allen als mezelf als wie ik werkelijk ben --- en om dus te verkennen en ontdekken voor mezelf wat 'communicatie' is zonder dat het gestuurd en gedefinieerd wordt door het voorgeprogrammeerde en voorspelbare 'format' van gedachten, gevoelens en emoties - zodat ik, vanuit en in en als de stilte en de leegte van mezelf, mijn wereld en realiteit als de fysieke tastbare realiteit die HIER is kan leren kennen in eenheid en gelijkheid met mezelf -- waarin ik mezelf de kans geef om op een praktische, fysieke manier mezelf te ontwikkelen in en als het leven en toepassen van wat het beste is voor allen

ik besef, realiseer mij en begrijp hoe gelimiteerd gevoelens en emoties zijn als het voorspelbare, voorgeprogrammeerde systeem van het 'menselijk bewustzijn' dat ik heb gekopieerd van mijn ouders en omgeving uit ANGST voor mijn Overleving --- en dat ik daarin mijn hele wezen, leven en bestaan heb laten draaien rond OVERLEVING als een ééndimensioneel punt dat niet eens echt bestaat, aangezien er enkel 'het leven' is, 'overleving' bestaat niet werkelijk aangezien elk individueel fysiek wezen op aarde uiteindelijk sterft - er is enkel 'het leven' in eenheid en gelijkheid dat in elk moment van ademhaling HIER is, in en als de fysiek werkelijkheid --- waarin, ik besef dat ik mezelf heb toegestaan de fysieke werkelijkheid in en als het leven op aarde te limiteren, beperken en onderdrukken net zoals hoe ik mezelf heb gelimiteerd, beperkt en onderdrukt in en als mijn expressie in en als mezelf door mezelf te hebben toegestaan mezelf te definieren in en als het voorgeprogrammeerde en voorspelbare systeem van gedachtne, gevoelens en emoties in en als het menselijk bewustzijn

en dus stel ik mezelf tot doel om mezelf uit te breiden in en als wie ik ben als mijn bestaan HIER, door het proces te doorlopen van het stoppen van het voorgeprogrammeerde en voorspelbare systeem van gedachten, gevoelens en emoties in mezelf - en op te staan als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als ZELF-expressie, waarin ik het zelf-directieve principe ben van mezelf als het leven zelf, en mezelf dus niet laat sturen, bepalen en beïnvloeden door een systeem van energie als gedachten, gevoelens en emoties --- en op op te staan als het levende voorbeeld van wie ik en allen als mezelf in en als deze realiteit werkelijk ben als het leven zelf