Dag 253: Sociaal Overleg hergedefinieerd

Dit is een verderzetting van "Dag 251: Wat is de Toekomst van het Sociaal Overleg in de Groep van Tien?"
en "Dag 252: Wat is Sociaal Overleg?"


Ik realiseer mij en besef dat 'sociaal overleg' in deze samenleving enkel zorgt voor meer conflict, omdat de oorsprong en 'bron' van de problemen nooit aangepakt wordt - namelijk de ongelijkheid waar het systeem op gebaseerd is waarin mensen niet gewaardeerd worden als het leven zelf maar gebruikt/misbruikt worden als 'slaven' voor zij die de winst opstrijken

ik realiseer mij en besef dat 'sociaal overleg' in een samenleving/systeem dat gebaseerd  is op ongelijkheid en dus geen intentie heeft om elk individu gelijk te waarderen en te eren, enkel uiteindelijk kan uitdraaien op conflict, revolutie en oorlog - naarmate het systeem steeds minder werkt voor zij die aan de 'bodem' staan, de 'arbeiders' en 'werknemers' -- en de 'rijken', de 'bedrijfs-eigenaars'/'werkgevers' enkel manieren vinden om de 'armen' te marginaliseren zodat zij 'rijk' kunnen blijven en voordeel kunnen blijven halen uit een systeem dat niet het beste is voor allen

 ik realiseer mij en besef dat 'sociaal overleg' in deze samenleving de illusie schept dat de bedrijfs-eigenaars, als de enigen die werkelijk voordeel/winst halen uit hoe de economie/samenleving functionneert, geven om de arbeiders/werknemers - en dat er dus zogezegd 'gelijkheid' is omdat iedereen zogezegd gehoord wordt in en als het 'sociaal overleg' --- terwijl de ware ongelijkheid die aan de basis van het systeem ligt, in hoe bedrijven functioneren in en als 'rang-ordes' en 'hierarchiëen' nooit gezien of bevraagd wordt

ik besef en realiseer mij dat het feit dat 'het volk' gelooft dat omdat er 'sociaal overleg' is, dat 'gelijkheid' daarom bestaat in deze samenleving, het bewijs is van de mate waarin 'het volk' gebrainwashed is om het systeem niet te bevragen en dus nooit op te merken dat 'sociaal overleg' de illusie is van 'gelijkheid' in een systeem dat inherent gebaseerd en opgebouwd is op 'ongelijkheid' --- en dus de perfecte afleiding en misleiding heeft gevormd zodat 'het volk' nooit zal zien waar het echte probleem ligt

Ik stel mezelf tot doel om het proces te bewandelen van het onderzoeken van hoe het systeem werkt en functioneert, om mezelf in staat te stellen om in te zien hoe het systeem kan veranderen tot een syteem dat het beste is voor allen --- omdat ik besef dat de enige reden waarom het huidige systeem niet het beste werkt voor allen en waarom mensen geloven dat het 'niet anders kan', is omdat niemand werkelijk inzicht heeft in hoe het precies functioneert, waardoor we ons allen 'machteloos' voelen tegenover 'het systeem' --- en dat de sleutel tot het daadwerkelijk creëren van een 'hemel op aarde' is om mezelf als het systeem te leren kennen en dus volledige verantwoordelijkheid nemen voor hoe het huidige systeem werkt - en dan mezelf transformeren en veranderen om te staan als het levende voorbeeld van hoe het wel anders kan en hoe een hemel op aarde als wat het beste is voor allen wel mogelijk is, door het veranderen van hoe ik in relatie sta met mijn omgeving tot relaties die het beste zijn voor allen

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen hoe een systeem waarin sommige mensen alles krijgen en hebben om welke reden dan ook, en andere mensen alles ontnomen wordt en omkomen van de honger om welke reden dan ook - een systeem is van ongelijkheid en dus tegen de rechten van de mens in gaat, en dus in wezen een crimineel systeem is --- en dat elk individu die een deel uitmaakt van dat systeem en dat systeem, op welke manier dan ook, in stand houdt, verantwoordelijk gesteld zal en moet worden als een medeplichtige aan criminele daden tegen het leven

ik stel mezelf tot doel om aan te tonen dat 'sociaal overleg' futiel is - en dat het woord 'sociaal' in wezen vals en leugenachtig is, zolang het gebruikt wordt in de context van het behouden van het huidige systeem van inherente ongelijkheid

ik stel mezelf tot doel om het woord 'sociaal' te herdefinieren en te leven  als het mezelf in de schoenen te verplaatsen van een ander en steeds te doen wat het beste is voor allen - en het creëren van een systeem die deze 'sociaalheid' werkelijk manifesteerd als een realiteit voor allen -- waarin ieder wezen een waardig bestaan kan leiden hier op aarde

ik stel mezelf tot doel om 'sociaal overleg' te herdefinieren als een 'samenwerking' tussen individuen in de samenleving - om samen te kijken naar hoe we onze levensstandaard kunnen verbeteren op een gelijke manier voor allen, zodat elk individu een gelijk voordeel haalt uit elke beslissing -- gebaseerd op het principe dat wat het beste is voor allen (mijn omgeving) is ook het beste voor mezelf

Dag 252: Wat is Sociaal Overleg?

Dit is een verderzetting van "Dag 251: Wat is de Toekomst van het Sociaal Overleg in de Groep van Tien?" - waarin ik heb gekeken naar het conflict dat ontstaat in de 'Groep van Tien' tussen werkgevers en werknemers in hun poging om 'compromissen' te maken tussen de conflicterende en tegenstrijdige verlangens van beide partijen --- en hoe we dit in een GGK kunnen veranderen tot een samenwerking in de plaats van een 'gevecht'/tegenwerking.

In deze blog ga ik verder in op het 'waarom' van deze conflict-situatie en de reden waarom de beslissingen en akkoorden die uiteindelijk gemaakt en doorgevoerd worden nooit werkelijk het beste zijn voor alle betrokken partijen --- maar dus altijd maar een 'compromis' zijn, waarin elke partij uiteindelijk het gevoel heeft dat ze iets hebben moeten 'opgeven' voor de ander, hetgeen dan resulteert in een gevoel van 'wrok' tegenover 'de andere partij' -- hetgeen dan weer het hele communicatie-proces verder saboteert.

Wat dus eigenaardig is, is dat we in feite allemaal 'samen-werken' naar hetzelfde doel van 'overleving' en in dezelfde samenleving en/of in hetzelfde bedrijf - maar dat we tegelijkertijd elkaar tegenwerken en elkaar continu stokken in de wielen steken, om de ander te 'verminderen' zodat wij 'meer' kunnen zijn/hebben, waardoor we uiteindelijk onszelf 'vastzetten' in een mindere vorm van onszelf dan wie/wat we eigenlijk zouden kunnen zijn als een levend wezen op aarde --- terwijl we evengoed zouden kunnen samenwerken om samen te overleven, en elkaar daarin net ondersteunen, waardoor de ander maar ook wij zelf 'meer' worden/hebben - niemand verliest, dus wij verliezen zelf ook niet. En misschien wil dat dan wel zeggen dat er van 'overleving' geen sprake meer zal zijn omdat we niet meer moeten 'vechten' tegen en 'competeren' met 'andere mensen', en dat we voor de eerste keer in het bestaan van de mensheid zullen 'leven'.

In deze blog wil ik dus kijken naar de vraagstelling 'waarom is het dat we verkiezen om, tegen gezond verstand in, tegen elkaar te vechten, in en als 'sociaal overleg' dan om samen te werken?' door middel van zelf-vergeving - om daarin verantwoordelijkheid te nemen voor deze 'samen-levings'-vorm die ik heb toegestaan te bestaan in deze realiteit  als mezelf.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'sociaal overleg' te definieren in en als het vechten voor persoonlijke overleving en het sluiten van compromissen in en als het principe van 'ieder voor zich'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te aanvaarden dat 'sociaal overleg' in de samenleving gedefinieerd wordt in en als het principe van 'ieder voor zich' - in de plaats van in te zien dat dit het resultaat en het ontwerp is van de hebzucht en het egoïsme van een aantal individuen in de samenleving en dat dit ontwerp niet het beste is voor allen en geen gezond verstand is omdat het leven op aarde voor iedereen veel makkelijker zou zijn als we zouden samenwerken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het 'ontwerp' van 'sociaal overleg' in en als 'competitie' opzettelijk ingevoerd is door bepaalde individuen in de samenleving die zagen dat zij het grootste voordeel zouden halen uit deze regeling - en dat zij dit ontwerp op een politieke manier hebben doorgevoerd als de 'gang van zaken' en 'de wet' in en als de samenleving en zo iedereen in de samenleving ervan hebben overtuigd dat dit 'het leven' is --- terwijl de meerderheid van mensen in de samenleving meer voordeel zou halen uit een systeem dat gebaseerd is op het principe van 'samenwerking' en gelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'sociaal overleg' in deze samenleving werkt als een afleidings-mechanisme - om arbeiders/werknemers ervan te overtuigen dat dit systeem 'om hen geeft', zodat ze niet zouden inzien dat een systeem dat werkelijk om hen zou geven, een systeem is van samenwerking en gelijkheid, zoals een Gelijk Geld Kapitalisme --- omdat een systeem van competitie enkel werkt ten voordele van de werkgevers en bedrijfseigenaars als degenen die het meeste geld verdienen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'sociaal overleg' in deze samenleving een ontwerp is waarin bepaalde hebzuchtige mensen die verlangen naar persoonlijke winst gedwongen worden om 'rekening te houden' met de noden  van hun 'werknemers'/arbeiders - als een gevolg van een 'klassenstrijd' en revolutie --- en dat dit bewijst dat mensen niet werkelijk 'sociaal' zijn en niet werkelijk om elkaar geven, omdat, ware het niet voor de vakbonden - dan zouden werknemers veel meer uitgebuit worden zodat een handjevol mensen zeer rijk kunnen worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat dit 'socialisme' in en als 'sociaal overleg' nooit echt kan zijn wanneer het geen inherent besef is in en als de mens --- en dat de samenleving met andere woorden gewoon weer kan en zal omkeren naar een samenleving van ongelijkheid en uitbuiting

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat omdat we 'sociaal overleg' hebben in belgie, dat dat wil zeggen dat we als mens 'geevolueerd' zijn in 'bewustzijn' en dat we werkelijk veranderd zijn van 'barbaars' en 'ego-centrisch' naar een 'sociaal wezen' --- in de plaats van in te zien dat de mens als wezen nooit echt veranderd is, maar dat de samenlevingsstructuren aangepast zijn, altijd als een gevolg van enorm conflict en opstand, omdat de mensen die de macht hadden het volk 'tevreden' en 'koest' moesten houden wilden ze de macht behouden --- wat dus wil zeggen dat die zogezegde 'sociaalheid' in en als de 'samenlevings-structuren' niet echt is en niet betrouwbaar is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'sociaal overleg' tussen werkgevers en werknemers in deze samenleving in wezen hetzelfde is als een slaaf die met zijn meester overhandelt  voor een betere levensstandaard - en dat daarin dus geen echte 'gelijkheid' bestaat --- en dat het enige dat verandert is in de samenleving tegenover het oude Egypte waar 'slavernij' een algemeen aanvaard begrip was, is de 'terminologie' --- en dat 'woorden' op die manier gebruikt worden om de realiteit van ongelijkheid en slavernij in de samenleving te verbergen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf niet heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat de huidige 'bedrijfs-cultuur' waarin al de winst van het bedrijf naar de eigenaar en topfunctionarissen gaat en waarin de 'arbeider'/werknemer enkel gebruikt wordt als een vervangbaar 'gereedschap' in functie van het genereren van winst voor het bestuur van het bedrijf aan een loon dat amper genoeg is om te overleven, gelijk staat aan 'slavernij'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'slavernij' niet meer bestaat omdat mij dat verteld geweest is - in de plaats van te kijken naar de realiteit vanuit mijn eigen ogen en te zien hoe de dingen werkelijk in elkaar zitten --- en in te zien dat het concept van 'vrijheid' opzettelijk 'verkocht' is geweest aan 'de massa'/'het volk' zodat we zouden geloven dat we 'vrij' zijn en zodat we onze situatie en het systeem waarin we bestaan niet meer zouden bevragen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'vrijheid' een illusie is --- die opgebouwd is door middel van de consumptie-maatschappij, waarin de idee van vrijheid 'verkocht' wordt aan mensen in de vorm van de 'vrijheid om te kopen en te consumeren wat je maar wil', door middel van goedkope producten, waarin iedereen zich plots 'speciaal' en 'belangrijk' kan voelen - en dat de ware aard van het economische systeem waarin wij bestaan wordt verborgen, als een systeem van ongelijkheid en economische slavernij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat het geen gezond verstand is dat een klein aantal mensen in de samenleving al de winst krijgen van een bedrijf terwijl de meerderheid amper genoeg verdient om een waardig leven te leiden -- ook al werken ze beiden ongeveer even hard - en dat de enige reden waarom mensen dit hebben aanvaard als 'de realiteit' is omdat we getraind/geprogrammeerd zijn om geen vragen te stellen bij de realiteit en blindelings volgzaam en gehoorzaam te zijn aan 'het systeem' in de veronderstelling dat het systeem, net als onze ouders en leerkrachten vroeger, 'het beste met ons voorhebben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het woord 'sociaal' te definieren in en als een compromis tussen twee conflicterende 'belangen' van twee individuen in een systeem dat niet onvoorwaardelijk beide individuen ondersteunt - in de plaats van in te zien hoe deze definitie van 'sociaal' in wezen een voedingsbodem is voor conflict

ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd in te zien dat 'sociaal' niet werkelijk kan bestaan in en als het systeem wanneer 'gelijkheid' niet bestaat in en als het systeem


Wordt vervolgd in Dag 253

Dag 251: Wat is de Toekomst van het Sociaal Overleg in de Groep van Tien?

"Het sociale overleg in België lijkt op sterven na dood. De Groep van Tien, waarin wergevers en werknemers akkoorden sluiten, is haar geloofwaardigheid kwijt en kan geen vuist maken tegen de regering." (Karel Van Eetvelt, topman van de zelfstandigenorganisatie Unizo, De Morgen, 08/04/2013)

Het doel van 'De Groep van Tien' is het sluiten van 'interprofessionele akkoorden', regelingen en afspraken ten dienste van de belangen van zowel werkgevers als werknemers - en om 'drukkingskracht' uit te oefenen inzake beslissingen die gemaakt worden door de overheid van sociaal-economische aard.

Het 'probleem' met en in de 'Groep van Tien' de laatste tijd is dat er maar geen akkoorden bereikt worden - het zijn immers tijden van crisis, hetgeen vraagt om drastische maatregelen en over het algemeen betekent dat er zal moeten ingeboet worden op 'sociaal' vlak, op vlak van 'sociaal vangnet' en alles wat te maken heeft met het 'draaglijk' en aangenaam maken van de werkomgeving en werk-omstandigheden. Uiteraard ontstaan er dan conflicten en 'impasses', omdat mensen uiteraard niet zomaar akkoord zullen gaan met het schrappen en opgeven van persoonlijk comfort --- en omdat er ook de vraag in ieders geest bestaat 'als we dit toestaan, wat zal het volgende zijn, en waar eindigt het?'

Het is eigenaardig hoe we lijken te geloven en aanvaarden dat, omdat het 'crisis' is, dat we geen andere keus hebben dan langzaam maar zeker onze levensstandaard volledig op te geven - stukje voor beetje --- want, het is nu eenmaal crisis en boeten zullen en moeten we allemaal. En dat we niet lijken stil te staan voor een moment en ons afvragen 'waarom eigenlijk?', 'waar komt die zogezegde crisis vandaan - en wat kan er in godsnaam belangrijker of meer waard zijn dan ons leven en onze levensstandaard?'

Wat ook eigenaardig is, is die 'strijd' die er lijkt plaats te vinden tussen 'werkgevers' en 'werknemers' - tussen 'zelfstandigen' en 'arbeiders' --- mensen die in wezen toch in en voor hetzelfde bedrijf werken, maar om de één of andere reden zijn ze 'anders' en moeten ze anders vergoed en verloont worden, ook al werken ze min of meer even lang en even hard om te overleven. En in deze strijd, die gevochten wordt in de 'Groep van Tien' bijvoorbeeld, worden er maar geen akkoorden bereikt, want iedereen wil overleven, iedereen vreest om iets te moeten weggeven en dus wil niemand tot een compromis komen. En in deze hele situatie lijken we nooit stil te staan bij de absurde natuur van dit alles.

Waarom moet het zo moeilijk wanneer het ook gemakkelijk kan?


Oplossing


Met Gelijk Geld Kapitalisme (GGK) stellen we voor om, in de plaats van elkaar tegen te werken en elkaar te behandelen alsof we zo immens 'anders' en 'vreemd' zijn en alsof er zo'n enorm hemelsbreed verschil is tussen zogezegde 'werkgevers'/'zelfstandigen' en 'werknemers'/'arbeiders', samen te werken en dus de 'Groep van Tien' te herontwerpen van een 'strijd-platform' tot een platform dat functionneert in het gelijke voordeel van elke partij, waarin elke partij gezien wordt als een gelijkwaardig deel.

Concreet wil dit zeggen dat een GGK voorstelt om geen onderscheid meer te maken tussen werkgever en werknemer, maar om elk individu die bijdraagt tot de tot standkoming van een bedrijf en een product, evenwaardig te waarderen en verlonen, in het besef dat het eindresultaat/product nooit mogelijk geweest zou zijn ware het niet voor de gelijkwaardige en gelijkmatige contributie van elk individu in het bedrijf.

De beslissingen die doorgevoerd worden in een bedrijf is dus geen kwestie meer van 'arbeider'/'werknemer' tegen 'zelfstandige'/'werkgever', waarin de werkngever/zelfstandige zoveel mogelijk winst van 'zijn bedrijf' naar zich toe wil trekken en behouden en de werknemer/arbeider probeert te vechten voor een waardig loon en waardige werkomstandigheden, maar een kwestie van samenwerking --- waarbij elk individu gezien wordt als een 'gelijke', en beslissingen worden genomen op basis van dat principe.


Beloning

De beloning hierin is dat de akkoorden veel makkelijker en vlotter gemaakt zullen worden in de Groep van Tien --- omdat men beseft dat uit elk 'akkoord' en elke beslissing die gemaakt wordt, de persoonlijke 'winst' gelijk zal staan aan de collectieve winst -- en dat met andere woorden, de beslissing die het beste uitkomt voor allen, het beste zal uitkomen voor mij, of ik nu werkgever of werknemer ben. Er zal hierdoor veel minder conflict en spanningen ontstaan op de werkvloer, minder of geen stakingen meer --- en er zal een vergroot verantwoordelijkheidsgevoel ontstaan in de wernemers tegenover het bedrijf, omdat zij nu beseffen dat de winst die het bedrijf maakt, hun verloning/waardering vormt - hetgeen ook zorgt voor een verhoogd gevoel van eigenwaarde en zelf-respect, omdat de 'arbeider' zichzelf niet meer ziet als 'maar een arbeider', als een 'overbodig radartje' in de 'machine' van het 'bedrijf', maar als een volwaardige participant in de totstandkoming en functionering van het bedrijf en de producten, een 'mede-eigenaar' van het bedrijf.

Door een verhoog gevoel van betrokkenheid in elk individu die werkt in/voor het bedrijf, zullen de doorgevoerde 'beleiden' en 'akkoorden'/beslissingen niet enkel het beste zijn voor allen - maar zullen er ook veel meer vernieuwende ideëen op tafel gelegd worden door individuen die voordien geen inspraak hadden in hoe het bedrijf functioneert of in de infrastructuur van het bedrijf. Wanneer elke mening gelijk gewaardeerd wordt en wanneer elk individu zijn verantwoordelijkheid  beseft in het bedrijf waar hij/zij voor werkt, zullen 'werknemers' meer gemotiveerd zijn om te zoeken naar manieren waarop het bedrijf geherstructureerd kan worden om het nog aangenamer, functioneler en efficienter te maken - om de werk-omgeving te verbeteren zowel als de productiviteit te verhogen.

Hetgeen in tegenstrijdigheid bestaat met de huidige situatie in bedrijven - waarin de 'werkgevers' enkel proberen om beslissingen door te voeren die hen een verhoogde winst opleveren en die dus geen rekening houden met de arbeiders - gebaseerd op het principe van eigenbelang, waarin het haast standaard is dat 'werkgevers' enkel beslissingen maken die in het nadeel zijn van de 'werknemer' door bijvoorbeeld mensen te ontslagen en te vervangen met machines, de lonen te verlagen, pauzes en verlofdagen te verkorten, enzovoort... --- waardoor het cliché van de uitgebluste en afgestompte arbeider opgedrongen wordt aan elke 'arbeider' door hen te ontnemen van hun expressie/stem en hen te behandelen als een onbeduidend, vervangbaar 'ding' die zogezegd 'minderwaardig' is aan de 'top-functionnarissen' van het bedrijf.

Dit cliché zal doorbroken worden in een GGK omdat 'arbeiders' gestimuleerd zullen worden in hun zelf-expressie - omdat hun stem nu evenwaardig is aan de stem van de 'werkgever' -- er zal dus geen onderscheid meer bestaan tussen de 'aristocratie'/'beleidvoerders' als de zogezegde 'intellectuelen' en 'leiders' en de 'arbeiders'. 'Arbeiders' zijn immers niet werkelijk 'inferieure wezens' zonder expressie of stem of 'intellect' - ze zijn er gewoon nooit in gestimuleerd geweest - hetgeen een zichzelf-vervullende voorspelling/stelling heeft gecreëerd.


Lees de "Economic's Journey to Life" om meer vertrouwd te geraken met het GGK - en in te zien hoe verandering niet enkel noodzakelijk is maar tevens het enige is dat steek houdt in onze huidige economische toestand.


Wordt vervolgd in Dag 252