Dag 800: Wat je Zegt ben je Zelf: Hoe Oprecht ben je Werkelijk?

Onlangs heb ik tot het besef moeten komen dat een bepaald beeld en idee dat ik had van mezelf eigenlijk niet overeenkomt met de realiteit van wie ik over het algemeen ben. En tot dit besef kwam ik maar door het toepassen van het gereedschap van zelf-vergeving en zelf-eerlijkheid.

Ik heb mezelf altijd gezien als een zeer eerlijk en oprecht iemand. Op diep niveau was dit hoe ik mezelf zag, als iemand die steeds open, oprecht en eerlijk is. Dit was een idee dat ik ook steeds hoog hield in mijn relatie. Ik zag mezelf als eerlijk en oprecht omdat ik nooit aarzelde om alles te delen met mijn partner, in verband met hoe ik me voelde vanbinnen, welke gedachten er door mijn geest gingen, welke mijn angsten zijn, enzovoort.

Ik droeg het ideaal en principe van 'eerlijkheid' steeds hoog in het vaandel en was er dan ook van overtuigd dat ik die eerlijkheid belichaamde omdat ik doelbewust ervoor zorgde dat ik geen geheimen droeg en dat ik onvoorwaardelijk alles van mezelf deelde met mijn partner.

Wanneer dan soms bleek dat mijn partner niet alles van zichzelf deelde met mij op dezelfde manier, kwam een reactie van mij gekwetst en zelfs bedrogen voelen naar boven. Ik voelde me kwaad worden omdat ik mezelf met hem vergeleek en in de vergelijking de conclusie trok dat ik steeds eerlijk en oprecht geweest ben en hij niet - en dat ik daarin als het ware het slachtoffer was van de situatie.

Onlangs kwam deze reactie nog eens in mij naar boven, maar in de plaats van automatisch de reactie te vertrouwen en me erin te laten meevoeren en in beschuldiging te gaan tegenover mijn partner, keerde ik mijn blik eerder naar binnen toe. In de plaats van in dat moment die idee in mijn geest die zegde dat "ik altijd zo eerlijk en oprecht ben" en waarin ik de vinger wees naar mijn partner en hem beschuldigde van "onoprecht te zijn" te geloven, stelde ik die idee in vraag en vroeg ik me tegelijkertijd af of ik eigenlijk werkelijk zo compleet en absoluut 'eerlijk en oprecht' ben als hoe ik mezelf doe uitschijnen in mijn geest. Wat ik immers ondertussen al geleerd heb in verband met de geest is dat de ideeen die ik heb over mezelf in mijn geest vaak als doel hebben om de realiteit van mezelf te verbergen.

En het was maar omdat ik merkte dat de stelling in mezelf van "ik ben zo eerlijk en oprecht" geladen was met reacties - waarin ik mezelf zag als positief en mijn partner als negatief - dat ik besefte dat ik eigenlijk te maken had met een IDEE in mijn geest en dus niet noodzakelijk met een realistische representatie van wie ik in werkelijkheid ben.

In het onderzoeken van dit idee en door mezelf de vraag te stellen of ik wel daadwerkelijk de belichaming ben van eerlijkheid en oprechtheid realiseerde ik me dat de eerlijkheid die ik steeds toepaste nooit echte eerlijkheid was, maar in feite een schijn-eerlijkheid en valse eerlijkheid was. Mijn idee van eerlijkheid was het ongefilterd en automatisch delen van wat er allemaal omging in mijn geest met mijn partner en vaak was ik eigenlijk in een reactie terwijl ik mezelf aan het delen was.

Ik was bijvoorbeeld 'eerlijk' met mijn partner over bepaalde angsten die ik had, terwijl ik tegelijkertijd nog steeds die angst ervoer en het delen een vorm van manipulatie was waarin ik eigenlijk stiekem hoopte op een bepaald antwoord van mijn partner dat mij op mijn gemak zou stellen. Echte eerlijkheid zou niet bestaan in het zomaar delen van mijn reacties met mijn partner, maar eerder in het kijken naar en onderzoeken van wie ik eigenlijk ben in en als die reacties. Echte eerlijkheid bestaat met andere woorden op de eerste plaats in relatie tot mezelf.

Echte eerlijkheid wil zeggen dat ik een gewaarzijn ontwikkel in verband met hoe mijn reacties, mijn angsten, mijn gedachten en al wat er in mijn geest omgaat bestaan en wat er werkelijk gaande is 'achter de schermen in mijn geest'. En dit kan enkel wanneer ik niet automatisch mijn reacties volg en vertrouw en deel met mijn partner alsof het is 'wie ik ben', maar wanneer ik eerder een stap terug neem en vertraag in mezelf om voor mezelf eerst te onderzoeken wie ik eigenlijk werkelijk ben in en als de reacties die in mijn geest naar boven komen.

In deze situatie besefte ik dus dat de oneerlijkheid en onoprechtheid waar ik mijn partner van aan het beschuldigen was in feite in mezelf bestond, gewoon op een andere manier die ik niet zag of besefte tot ik mezelf ging onderzoeken.

Dag 791: De Hersenspinsels die onze Herinneringen zijn

Telkens wanneer ik terugdacht aan herinneringen met mijn vader, kreeg ik altijd de indruk en kwam ik steeds tot de conclusie dat hij nooit werkelijk om mij gaf. Hij had de neiging om nogal kritisch of beoordelend te zijn en de dingen te benaderen vanuit een eerder kritische/beoordelende en meer 'negatieve' hoek. Wanneer ik dan kijk naar de herinneringen die ik heb waarin ik ervoer dat hij mij bekritiseerde of beoordeelde, kwam ik steeds tot de conclusie dat 'hij mij gewoon niet graag had', dat hij mij niet wilde of niet echt om mij gaf.

Ik heb zelfs mijn eigen interne beleving en dan voornamelijk in relatie tot mannen in mijn leven opgebouwd rond dit geloof dat 'mijn vader mij niet wilde en niet om mij gaf', waardoor ik mij in een relatie met een man bijvoorbeeld zeer snel afgewezen voel en zeer snel de ervaring krijg dat hij niet echt om mij geeft, hetgeen dan zorgt voor allerlei emotionele uitbarstingen of nefaste gedragspatronen vandien.

Het was echter pas recentelijk, terwijl ik zelf-vergeving aan het toepassen was in verband met een gerelateerd punt, dat ik tot het inzicht kwam dat mijn conclusie, perceptie en ervaring van 'mijn vader geeft niet om mij' nooit waar geweest is en in wezen al die tijd een leugen is die ik mezelf heb verteld.

Ik verkeek me namelijk steeds op 'wie hij was' in zichzelf, in zijn geest. Ik nam zijn beoordelingen die soms naar boven kwamen en de eerder negatieve ingesteldheid waarmee hij naar dingen keek, persoonlijk en nam dit aan als een teken dat hij geen 'liefde' had voor mij. ik definieerde 'liefde' als een gevoel, een positieve manier van het kijken naar dingen. Aldus veronderstelde ik dat aangezien hij niet naar mij kijkt vanuit die positieve ingesteldheid dat wil zeggen dat hij mij niet liefheeft en dus niet om mij geeft.

Wat ik niet zag was hoe hij, ondanks zijn eigen geest, toch steeds zijn best deed om een goede vader te zijn, om alles juist en correct te doen, om zijn kinderen te geven wat ze nodig hebben en om er steeds voor hen te zijn. Het was ik die als het ware onrealistische verwachtingen en ideeen had in mijn geest in verband met wie of hoe hij als vader zou moeten zijn. En het was in die verwachtingen en ideeen dat ik geen rekening hield met de realiteit van wie hij was en hoe hij zo geworden is.

Hij had zelf namelijk een verleden waarin hij die bepaalde persoonlijkheid in zichzelf had opgebouwd van het eerder kritisch en negatief kijken naar dingen, dit was een resultaat van zijn relatie met zijn vader, zijn ouders en zijn omgeving doorheen zijn leven. En hier was ik als het ware aan het verwachten dat hij dat allemaal zomaar kan veranderen om te voldoen aan mijn verwachtingen en ideaalbeelden van wat of hoe een vader zou moeten zijn of wat 'geven om' wil zeggen in de relatie tussen vader en kind.

Ik besefte niet dat werkelijk geven om wil zeggen dat ondanks wie hij geworden is in zijn eigen leven, persoonlijkheid en herinneringen, ondanks zijn eigen geest, hij steeds toch moeite gedaan heeft om op fysiek vlak zijn kinderen de ondersteuning te bieden die ze nodig hebben en om een goede vader te zijn. Hij had het gereedschap en gewaarzijn misschien niet om zijn eigen geest aan te pakken en bepaalde emotionele of gedachtenpatronen te veranderen, maar hij deed wel altijd zijn best om in zijn eigen capaciteit te doen wat hij nodig achtte om te geven om en te zorgen voor zijn kinderen.

Wat ik met andere woorden heb beseft is dat echt 'geven om' niet te maken heeft met gevoelens of bepaalde instellingen, maar eerder wil zeggen dat je als individu je best doet om, in je eigen capaciteit, te doen wat nodig is om er te zijn voor anderen en om ondersteuning te bieden. En het was door dit in te zien dat ik besefte dat de gedachte die ik mijn hele leven heb meegedragen dat 'mijn vader niet om mij gaf' in feite een leugen geweest is en dat het eerder ikzelf was die nooit inzag wat 'geven om' eigenlijk echt wil zeggen.

Dag 629: Emotionele Propaganda en de Verhaaltjes die we Onszelf Vertellen

Waarom en hoe is het dus dat we zo kwetsbaar zijn en in ons onderbewustzijn zo open staan voor emotionele meningsvorming in die mate dat we de woorden die we gebruiken om te denken, te spreken, te communiceren en onszelf uit te drukken, gaan limiteren tot de emotionele lading die we geleerd hebben te verbinden met die woorden door middel van de emotionele meningsvorming propaganda waar aan gedaan wordt door niet enkel media maar ook elke andere invloed waar we doorheen ons leven mee in contact gekomen zijn, zoals ouders, familie, schoolsysteem, vrienden, enzoverder.

Waarom is het dat we in ons opgroeien in deze wereld geen eigen inzicht ontwikkelen in relatie tot hoe dingen werken, wie we zijn, hoe onze wereld en realiteit bestaat en wat met andere woorden eigenlijk 'echt' is? We zijn immers zo plooibaar dat we bijvoorbeeld gaan geloven in bepaalde goden of krachten, ideëen, en wereldbeelden dat het haast lijkt alsof geen enkel mens in deze wereld eigenlijk werkelijk ziet wat echt is, wat nu in feite dé realiteit is. Het is zelfs zo erg dat veel mensen zouden beweren dat er geen 'echte' realiteit bestaat, dat dé realiteit niet bestaat en dat 'de realiteit' maar zoveel is als wat je er zelf van maakt in je eigen geest en gedachten.

Er zijn mensen die geloven dat het onze geest is die de werkelijkheid fabriceert en niet het tegenovergestelde, ook al is er bewijs genoeg aanwezig dat duidelijk laat zien dat alles van wie we zijn, wat we denken en geloven, en hoe we onszelf ervaren als 'mens' en 'individu' in deze wereld, louter het resultaat is van opvoeding, van natuurlijke en biologische processen, van 'programmatie' als het ware. En al wat ervoor nodig is om dit te zien en te erkennen is zelf-eerlijkheid.

Zelf-eerlijkheid in de zin van dat je bijvoorbeeld maar moet kijken in je eigen herinneringen om te achterhalen waar, wanneer en hoe het is dat je bepaalde denkbeelden bent gaan vormen. Wie je beïnvloed heeft en waar je bepaalde woorden, ideëen, geloofsystemen en meningen van gekopieerd en overgenomen hebt. Het probleem is echter dat zelf-eerlijkheid in ons mensen zo schaars is dat het meest voordehandliggende bewijs van wie we werkelijk zijn en wat de realiteit werkelijk is compleet genegeerd en zelfs ontkent wordt.

Ik bedoel, zelfs met al onze wetenschap en vooruitgang in het zogezegde 'intellect' van de mens, gelooft zo goed als elk mens in de westerse wereld zowel als in de niet-westerse wereld in de eigen geest en de rechtschapenheid, correctheid en in feite schijnbare alwetendheid van de eigen gedachten, meningen, opinies, ideëen en meningen. En dit kan gezien en gemeten worden aan het feit dat wij mensen het 'normaal' en vanzelfsprekend en zelfs 'eigen aan de natuur van onszelf' vinden om emoties en gevoelens te ervaren op basis van de meningen, ideëen, beoordelingen en geloofsystemen die we ons vormen in onze gedachten over de werkelijkheid die we zien met onze ogen en horen met onze oren.

Emoties en gevoelens zijn hét bewijs dat we geloven in de sprookjes en verhaaltjes die we onszelf vertellen en die in wezen aan ons verteld geweest zijn doorheen ons leven en die een eigen leven gaan leiden zijn in onze geest - in onze eigenste gedachten, in de plaats van dat we waarachtig rationele wezens zijn die de realiteit bekijken op een nuchtere manier en vanuit gezond verstand, in en als het besef, het begrip en het inzicht dat er wel degelijk een 'echte' werkelijkheid bestaat die niet omschreven of bevat moet worden in verhaaltjes, maar die zich simpelweg vlak voor onze ogen bevindt. Een werkelijkheid die we zelf kunnen aanschouwen en zien en begrijpen, als we maar de moed zouden hebben om los te laten van de verhaaltjes die we gekopieerd hebben doorheen ons leven van onze omgeving in verband met wat het is dat we zogezegd zouden moeten denken en geloven over de wereld en realiteit waar we ons in bevinden.

Dag 606: De Macht van het Geschreven Woord en het Ontwikkelen van Zelf-Eerlijkheid

 Dag 606: De Macht van het Geschreven Woord en het Ontwikkelen van Zelf-Eerlijkheid

 Het Veranderingsproces van Onzekerheid

Zelf-Eerlijkheid is dan het onderzoeken van die 'stemmen in ons hoofd'. Het onderzoeken van wat het eigenlijk is dat we onszelf allemaal vertellen en waar die stemmen eigenlijk vandaan komen. Omdat, ik bedoel, als we onze dag doorlopen en kijken naar wat er allemaal zoal opkomt in onze geest, dan merken we misschien op dat er een haast continue stroom is van gedachten die opkomen in verband met allerhande dingen die we van moment tot moment zien en horen en ervaren. Het ene moment komt er een mening op over iets, dan weer een beoordeling, dan rakelen we een herinnering op en het andere moment dwalen we even weg in een fantasie of verbeelding. Het ene moment voelen we ons angstig, en dan verdrietig of verlangend, hoopvol, blij of kwaad…

Waarom is het dat we die zelf-eerlijkheid enkel kunnen ontdekken en ondervinden wanneer we schrijven? Welke kracht of macht heeft het geschreven woord dat we enkel door middel van schrijven onze zelf-eerlijkheid kunnen ontdekken en ontwikkelen en niet bijvoorbeeld door te mediteren of door na te denken?

Nadenken is iets dat we zo gewoon zijn dat we, als we niet een bepaald referentiepunt hebben in de fysieke realiteit, in feite niet al te makkelijk kunnen weten of zien wanneer we in feite gewoon rondjes aan het draaien zijn in onze geest en wanneer we daadwerkelijk iets zien en onderzoeken in zelf-eerlijkheid. Daarom is schrijven een gemakkelijk en handig gereedschap om op een echte, namelijk fysiek tastbare, manier onszelf te onderzoeken en bekijken en vooral er zeker van te zijn dat we niets verborgen houden van onszelf.

Als je dingen neerzet op papier dan zet je ze als het ware neer in de fysieke werkelijkheid, en in de fysieke werkelijkheid is alles HIER. Met andere woorden, al wat je creëert en neerplaatst in de fysieke realiteit, is blijvend, en is 'echt', vanuit het perspectief dat wanneer je bijvoorbeeld dagdroomt en fantaseert en nadenkt over dingen, ben je bezig met het ontastbare en het onzichtbare. Fantasiëen, dagdromen en verbeelding gaan zo snel als ze opkomen, maar in de fysieke werkelijkheid kan je niet zomaar je ogen sluiten of openen en verwachten dat wat je gecreëerd hebt zomaar verdwenen is. Het is en blijft HIER buiten onze eigen wil om.

En het is die 'echtheid' die eigen is aan de fysieke werkelijkheid die je dwingt om geconfronteerd te worden met datgene dat je van jezelf op papier geplaatst hebt. Je kan het niet wegsteken door bijvoorbeeld even aan iets anders te denken  zoals je bijvoorbeeld met gedachten wel kan doen. Je kan niet zomaar kiezen om te negeren en te onderdrukken wat daar voor je op papier staat en je kan niet zomaar doen alsof het er niet echt is, in tegenstelling tot waar we toe in staat zijn in onze geest.

Hierdoor assisteert het schrijven dus met het ontwikkelen van zelf-eerlijkheid. Zelf-eerlijkheid zijnde het 'lef' als je wil om daadwerkelijk te kijken naar jezelf. Het lef en de moed om dingen niet zomaar te blijven verbergen of onderdrukken of ontkennen in je geest, maar je eigen preoccupaties in gedachten, gevoelens en emoties neer te schrijven en eerlijk te zijn met jezelf in het besef dat dat is wie je bent en wat in jezelf bestaat. Geen leugens meer, geen onderdrukking, geen doen alsof.

En, ik bedoel dat is zeer bevrijdend in de zin van dat de geest in wezen bestaat in en als onderdrukking, de eigenste aard van gedachten is dat ze verborgen zitten in onze 'bovenkamer' en dus nooit het licht zien. Om die verborgen aspecten in en van onszelf dan neer te schrijven en als het ware het daglicht te tonen is als een koele bries die door ons heen waait en alles even helderder maakt.

Schrijven assisteert dan ook enorm om bijvoorbeeld emotionele stormen die door ons heen woeden te kalmeren voor een moment omdat we door middel van het uitschrijven van de gedachten en emotionele reacties die de storm voeden duidelijkheid scheppen in onszelf en met meer helderheid kunnen zien wat de eigenlijke oorsprong is van die storm en wat er eigenlijk aan de hand is in en met onszelf.

Dag 604: Weten we Eigenlijk wel wat Eerlijk zijn wil Zeggen?

 Dag 604: Weten we Eigenlijk wel wat Eerlijk zijn wil Zeggen?

Het Veranderingsproces van Onzekerheid

Maar als je jezelf achter een masker van positiefheid verschuild en als je al je 'negatieve' en gemene en 'slechte' gedachten en emotionele reacties daarachter gaat verbergen - dan creëer je in feite relaties van leugens en bedrog met anderen en met jezelf en dan zal er nooit echt vertrouwen kunnen bestaan in die relaties  omdat je relaties op leugens gebaseerd zijn - op het feit dat jij niet eerlijk wil zijn over wie je bent vanbinnen. Je verbergt je ware gedachten en dus je ware gelaat achter een masker, gewoon omdat je angst hebt dat mensen de 'negatieve' kant van je zullen zien. Dag 603: Is het hebben van een Positieve en een Negatieve Kant een vorm van Schitzofrenie?

Ik bedoel, uiteraard zijn er bepaalde factoren die we best in overweging nemen als het aankomt op het leven in deze wereld en kan je eerlijkheid en eerlijk en open zijn over wie je bent vanbinnen niet gaan interpreteren als het rondbazuinen van al wat je werkelijk denkt over mensen en hoe je je werkelijk voelt vanbinnen ook al glimlach je misschien vanbuiten. Ik bedoel, in zekere zin is die uiterlijke glimlach en dat 'sociale masker' nog steeds noodzakelijk omwille van het soort interacties die we over tijd doorheen de menselijke geschiedenis hebben opgebouwd waarin het een 'normaal' aspect van onze cultuur en onszelf geworden is om onszelf op een specifieke voorbepaalde en voorspelbare manier uit te drukken. Het is dus niet zo simpel om zomaar plots te beslissen om absolute 'eerlijkheid' beginnen toe te passen in onze relaties met anderen en om dan te verwachten dat die 'eerlijkheid' ook gewaardeerd zal worden.

Daarom beginnen we met de toepassing van Zelf-Eerlijkheid in dit proces van het ontwikkelen van onszelf als een integer en oprecht levend wezen. We hebben vaak de neiging om dingen buiten onszelf te projecteren, bijvoorbeeld wanneer we het woord eerlijkheid of de woorden zelf-eerlijkheid horen, of zelfs oprechtheid en integriteit - en om te denken dat die eerlijkheid, oprechtheid en integriteit een uiterlijke presentatie van onszelf is, een uiterlijk gedrag, zoals bijvoorbeeld het vertellen van onze geheimen aan anderen zouden we definieren als zijnde 'eerlijkheid' of 'oprechtheid'.

Hierdoor zullen we uiteraard reageren in onszelf op het concept van absolute eerlijkheid en oprechtheid, omdat we  weten en beseffen dat als we onze diepste duisterste gedachten en reacties die we hebben over anderen, onszelf en onze wereld zouden delen met mensen, dat er dan allerlei meningen en beoordelingen over ons gevormd zullen worden en dat mensen dan zullen reageren op de dingen die we te delen hebben met dezelfde beoordelingen die wij vormen over onze eigen gedachten en die precies de reden zijn voor waarom het is dat we bepaalde gedachten en gevoelens en emotionele reacties in onszelf verborgen houden.

Zelf-Eerlijkheid is echter al wat moeilijker om op het eerste zicht te bevatten omdat we het niet gewoon zijn omwille van de afscheiding die we in onszelf hebben aanvaard tussen onszelf en 'andere mensen' -- waarin we de neiging hebben om dingen te 'veruiterlijken' en 'externaliseren' in en als bijvoorbeeld het 'eerlijk zijn tegen andere mensen', waarin we een bepaald beeld van onszelf portretteren als 'wie we zijn' als 'persoon', zodat dat beeld een idee kan worden in onze geest waar we ons positief over kunnen voelen.

Maar dat beeld en dat idee is geen 'echte' eerlijkheid, omdat het een beeld en een idee is in de geest. Het is een impressie en een indruk die we willen achterlaten op de mensen in onze wereld en realiteit en op onself. Dus, wat is dan het verschil tussen de impressie van eerlijkheid en zelf-eerlijkheid?

Dag 599: Is Onzekerheid Eigenlijk Angst om Betrapt te worden op Leugenachtigheid?

Dag 599: Is Onzekerheid Eigenlijk Angst om Betrapt te worden op Leugenachtigheid?

Het Veranderingsproces van de Emotie van Onzekerheid

...En om er dus voor te zorgen dat ik niet zal veranderen in en als die gewoontes, heb ik de emotionele ervaring van onzekerheid in mezelf gecreëerd waar ik mezelf achter verberg en waarin ik mijn aandacht afleid zodat ik niet direct zal zien wie ik ben vanbinnen en zodat ik niet daadwerkelijk eerlijk zal zijn met mezelf over wat ik doe in mezelf en wat ik toesta en accepteer te bestaan in mezelf en macht en authoriteit te hebben over mijn interne en externe bestaan.

Dag 598: Waarom Verkiezen we om te Bestaan als een Verminderde Vorm van Onszelf?

Wat er dus gebeurt in mezelf wanneer ik in de emotionele reactie van onzekerheid ga wanneer ik bij iemand ben, is dat ik de beoordelingen die in mezelf bestaan in relatie tot specifieke dingen die ik doe of gedaan heb en hoe ik besta en wie ik ben in mezelf, ga projecteren in de persoon waar ik in dat moment bij ben. En dan creëer ik dus de illusie dat die persoon al die dingen ziet van en in mij die ik van mezelf beoordeel en waar ik mij dus 'slecht' over voel in mezelf -- als al de aspecten van mezelf die ik zie als 'minderwaardige/inferieure eigenschappen' -- en dat die persoon mij bijgevolg ook beoordeelt en ziet als hoe ik mezelf eigenlijk beoordeel en zie in mijn eigen geest.

De ervaring van onzekerheid komt dan op omdat ik helemaal niet wil dat mensen zien dat ik inferieur of minderwaardig ben - of dat mensen mij althans op die manier gaan beoordelen - waardoor ik ga proberen om de delen van mezelf te verbergen die ik in mezelf beoordeel zodat de mensen om mij heen die delen niet zouden zien en zodat mensen mij dus ook niet zullen beoordelen als hoe ik mezelf beoordeel in relatie tot specifieke dingen die in mezelf bestaan, zoals bepaalde gewoonten die ik uitleef of gedachten die ik denk of manieren waarop ik reageer.

En die daad van het proberen verbergen van delen van mezelf ervaar ik dan als de emotie van 'onzekerheid' --- onzekerheid zijnde de angst dat de dingen die ik probeer te verbergen gezien zullen worden door mensen en dat ik met andere woorden gezien zal worden als hoe ik mezelf eigenlijk zie binnenin mezelf, namelijk op een negatieve manier.

Want, de realiteit is dat ik in feite binnenin mezelf mezelf aan het beoordelen ben, en dat ik eigenlijk vanbinnen in mezelf geloof dat ik minderwaardig en inferieur en negatief ben omwille van specifieke dingen die in mezelf bestaan zoals gewoonten, gedachten, reacties, enzovoort. Maar het probleem ontstaat wanneer ik die 'negatiefheid' die ik ervaar vanbinnen probeer te verbergen achter een 'positief' beeld en 'imago'.

Omdat, wanneer ik dan in feite de zogezegde 'waarheid' van mezelf, als de negatiefheid die ik ervaar en waarneem binnenin mezelf in relatie tot mezelf, wil verborgen houden van mensen - dan zal ik uiteraard in constante angst bestaan in mezelf dat mensen die 'waarheid' zien. Ik zal bestaan in angst om 'gevat' te worden en om 'gezien' en als het ware 'betrapt' te worden op het doen en participeren in al de dingen die ik beoordeel in en van mezelf -- al de dingen waarvan ik denk en geloof dat het negatief of slecht of minderwaardig is om zo te bestaan, al de zogezegde 'slechte eigenschappen' in en van mezelf.

Dus, in de plaats van die 'slechte eigenschappen' te veranderen en dus ervoor te zorgen dat ik besta op een manier waarin ik mezelf absoluut en volledig en compleet kan respecteren en waarderen, ga ik die delen van mezelf eerder proberen verstoppen achter een leugen, namelijk een 'positief beeld' van 'wie ik ben' - en verkies ik dus als het ware om de hele tijd rond te lopen in en als onzekerheid en angst dat ik 'gevat' en 'betrapt' zal worden op mijn leugens --- dat mensen met andere woorden zullen zien dat ik niet dat 'positieve' beeld ben dat ik probeer rond te dragen als 'wie ik ben'.

Dag 585: Het Zelf-Veranderings Gereedschap is maar zoveel Waard als de Zelf-Eerlijkheid die ik Toepas

Dag 585: Het Zelf-Veranderings Gereedschap is maar zoveel Waard als de Zelf-Eerlijkheid die ik Toepas

 Het Veranderen van een Eetverslaving

Het Veranderen van een Eetverslaving

Het Veranderen van een Eetverslaving

Wat ik dus heb beseft is dat ik opzettelijk die idee in mijn gedachten ga inprenten dat ik nu 'veranderd' ben en dat ik als het ware geen moeite meer moet doen om mijn eetverslaving aan te pakken - is omdat een deel van mezelf de eetverslaving niet wil loslaten. In mijn achterhoofd, in een geheime kamer van mijn geest geloof ik eigenlijk dat ik niet meer mezelf zal kunnen zijn als ik die eetverslaving verander en als ik mijn gedrag tegenover en relatie met eten zou veranderen. Ik geloof dat ik die specifieke gevoelens en ervaringen die ik verbonden heb met eten en voedsel nodig heb om het gevoel te hebben dat ik 'leef' en 'besta'  - en dus eigenlijk wil ik mezelf niet werkelijk veranderen en corrigeren in en als mijn eetverslaving.

 In dit soort gevallen gebruik ik dus vreemd genoeg het gereedschap en mijn proces dat eigenlijk bedoeld is om mezelf te ondersteunen in mijn proces van zelf-verandering, om mezelf net te gaan onderdrukken en dingen in mezelf die ik niet werkelijk wil veranderen of loslaten van mezelf te verbergen --- door de illusie te produceren in mijn geest dat ik die specifieke dingen veranderd heb.

 Dag 584: Hoe werken we Verandering Tegen met het Gereedschap van Zelf-Verandering?

Ik vind het dus eigenaardig wat ik al heb opgemerkt in relatie tot de 'geniepigheid' waarin de geest bestaat en opereert -- in dat het bijvoorbeeld het proces en het gereedschap in het proces van zelf-verandering zal gebruiken om net het tegenovergestelde te manifesteren, namelijk onderdrukking. En, ik bedoel, wanneer ik zeg dat 'de geest' dat doet, dan bedoel ik uiteraard Mezelf in en als de geest -- de geest is een voorspelbaar systeem van specifieke mechanismen die bestaan in en als gedachten, gevoelens en emoties, maar tegelijkertijd is dat systeem en zijn die mechanismen in en als dat systeem een directe representatie van mezelf, dus in essentie ben ik het zelf die gebruik maak van al de vernuftigde mechanismen van en in de geest om specifieke aspecten van mezelf opzettelijk te onderdrukken omdat ik die aspecten van mezelf in het geheim niet wil loslaten.

Ik gebruik bijvoorbeeld het mechanisme en systeem van een 'bewuste', 'onderbewuste' en 'onbewuste' geest, als zijnde drie afgescheiden en afgezonderde lagen in mezelf, om mezelf te kunnen afscheiden van mezelf en dus verstoppertje te kunnen spelen met mezelf - zodat ik kan liegen tegen mezelf over wie ik ben en die leugen zal gaan geloven, omdat ik de realiteit en de waarheid van mezelf verstopt heb in de dieperliggende lagen van mijn bewustzijn, dus kan ik dat als excuus gebruiken - dat ik mij simpelweg niet gewaar ben van wie ik werkelijk ben en wat ik werkelijk doe in mezelf - om bijvoorbeeld mezelf ervan te overtuigen dat ik werkelijk mijn best aan het doen ben om mijn eetverslaving te veranderen en te corrigeren, want 'kijk, ik pas mijn schrijven toe, en ik doe mijn zelf-vergeving en zelf-correctie - en iedereen kan het zien dat ik mijn proces bewandel'. Maar, tegelijkertijd is er een onderbewuste en onbewuste persoonlijkheid in mezelf die in relatie bestaat met mijn eetverslaving en die ik wil beschermen - en dus onderdruk en verberg ik die persoonlijkheid en mijn verlangen om mezelf in en als die persoonlijkheid te beschermen, achter mijn bewuste gedachten van 'kijk, ik ben mezelf aan het veranderen en mijn eetverslaving aan het stoppen'.

En dit is dan het punt waarop ik mezelf bewijs in mijn proces - waarop ik bewijs aan mezelf dat ik oftewel zelf-eerlijk ben oftewel zelf-oneerlijk. Want, het fascinerende aan dit proces van zelf-verandering is dat ik niet alsof kan doen, ik kan niet alsof doen - in tegenstelling tot bijvoorbeeld alles wat ik tot op dit punt in mijn leven ervaren en bewandeld heb, zoals school en werk en mijn relaties met mijn omgeving. Ik bedoel, in alles kon ik alsof doen en kon ik liegen en toch nog 'goede punten' krijgen en dus, terwijl ik aan het liegen ben en terwijl ik dingen geheim houdt van mijn omgeving en mezelf, kan ik geloven van mezelf dat ik bijvoorbeeld een 'goed persoon ben', omdat ik goede punten krijg van de leerkracht en mijn vrienden houden van mij, enzovoort.

Dus, ik ben in feite opgegroeid met die veronderstelling en aanvaarding dat het ok is om te liegen tegen mezelf, zolang ik maar 'goede punten' krijg en, zolang mensen mij maar leuk vinden en aanvaarden. Dus, die neiging heb ik ook doorgetrokken in mijn proces in dat ik vaak de realiteit van mezelf onderdrukte - als namelijk het feit dat ik het gereedschap van zelf-verandering vaak maar half-half toepaste en in mijn achterhoofd wel wist dat mijn toepassing niet voldoende was om daadwerkelijk mezelf veranderd te kunnen hebben, maar toch voelde ik mij positief over mijn toepassing, omdat ik kon bewijzen dat ik het gereedschap heb toegepast. Iedereen kan het zien - ik bewandel mijn proces van zelf-verandering, dus ben ik mezelf aan het veranderen.

Dat is echter niet hoe dit proces werkt -- omwille van het punt van ZELF-eerlijkheid. Het punt van zelf-eerlijkheid, waarin ik ten eerste binnenin mezelf kijk - en NIET naar andere mensen - om te weten wie ik ben, is de beslissende factor in termen van of mijn proces van zelf-verandering successvol zal zijn. Het proces van zelf-verandering is daarin uniek - omdat ik het louter voor mezelf doe, ik doe het niet voor 'goede punten' of voor 'erkenning' - ik doe het voor mezelf. Dus als ik mezelf dan toesta om dingen in mezelf opzettelijk te gaan verbergen en onderdrukken gewoon zodat ik mij positief kan voelen over mijn toepassing en kan geloven dat ik veranderd ben en dat ik mezelf aan het veranderen ben zonder dat ook daadwerkelijk absoluut toe te passen - dan ben ik de dupe, omdat ik uiteindelijk met mezelf alleen achterblijf en besta binnenin mezelf. Ik zal maar zoveel zijn en worden als de moeite die ik daadwerkelijk doe voor mezelf om zo eerlijk mogelijk te zijn met mezelf in mijn proces van zelf-verandering. En ik zal maar veranderen wanneer ik in de eerste plaats mezelf ervan weerhoudt om te geloven in mijn zelf-verandering zonder naar de feiten te kijken.

Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens Worden

 Dag 562: Wanneer Inzichten Leugens worden

Het Proces van Zelf-Verandering en de Drie Niveaus van Bestaan

Deze blog is een Verderzetting van Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot Mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak?

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dag 561: Hoe Verander ik mijn Relatie tot mijn Eigen Geest op Fysiek Vlak? - See more at: http://kim-reisnaarleven.blogspot.com/2014/10/dag-561-hoe-verander-ik-mijn-relatie.html#sthash.6weBrhl6.dpuf

Dit zijn dus de specifieke stappen die bewandeld worden in een proces van Zelf-Verandering en die verzekeren dat dit proces van Zelf-Verandering op alle vlakken gebeurt van hoe wij bestaan als wezen. Alle vlakken zijnde zowel op vlak van intern gewaarzijn, waarin we ons gewaar worden van hoe een specifiek gedachten- en emotioneel patroon functioneer in onze geest, als op vlak van ons wezen, waarin we een standpunt innemen in onszelf en een authoriteit innemen in onszelf in relatie tot het specifieke patroon dat bestaat in onze geest door bijvoorbeeld als en wanneer het opkomt in onszelf, onszelf niet zomaar te laten meevoeren door de emoties en gevoelens en gedachten in en als het patroon maar in de plaats daarvan opstaan in onszelf in en als een standpunt en statement waarin wij als wezen zeggen van 'neen, dit patroon is niet wie ik ben! Ik ben Hier - als het zelf-sturende en zelf-bepalende principe binnenin en als mezelf!' - en ook op vlak van ons fysieke bestaan in en als het fysieke lichaam waarin we ons gedrag veranderen  dat in relatie staat met het patroon in onze geest.

Het gedrag zijnde bijvoorbeeld waarin we zullen opgeven in het doen of uitvoeren van taken of projecten of opgeven in een leerproces in onze fysieke participate in onze wereld, ten gevolge van emotionele reacties in onszelf op een gedachtenpatroon in onze geest waarin we onszelf zien 'falen' en 'mislukken' en waarin we onszelf neerhalen in en als ons zelf-beeld.

Dus, in het proces van zelf-verandering - kan dat proces en die zelf-verandering pas echt en werkzaam zijn als en wanneer je deze drie dimensies van jezelf tegelijkertijd verandert, en je jezelf dus verandert in en als wie je bent op elk vlak van je bestaan --- namelijk op vlak van je gewaarzijn, je wezenlijkheid en je fysicaliteit. Je gewaarzijn, zijnde dat 'iets' in jezelf waarin je ziet en beseft wie je bent in jezelf en wat je doet in je eigen geest. Je wezenlijkheid, zijnde datgene dat  we steeds hebben weggegeven aan de energie in de geest, waarin we bijvoorbeeld onszelf laten meeslepen in en door emotionele reacties als en wanneer die opkomen, maar datgene dat tegelijkertijd ook in staat is om op te staan en zichzelf niet te laten meeslepen door emoties en gevoelens. En je fysicaliteit, zijnde het fysieke lichaam waarin onze wezenlijkheid zichzelf uitdrukt.

Dit wil praktisch gezien zeggen dat het niet voldoende is om het proces af te leggen van het creëren van gewaarzijn in relatie tot onze eigen geest - namelijk het proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie - waarin we langzaam maar zeker een inzicht beginnen te ontwikkelen in onze eigen geest en in wie wij zijn in relatie tot onze geest en ons bestaan -- omdat inzichten op zichzelf waardeloos zijn als ze niet geleefd worden. Met andere woorden als ik niet verander in mijn emotionele reacties en mijn interne reacties en ervaringen ondanks het feit dat ik wel INZIE dat die emotionele reacties het beste zijn voor mezelf noch mijn omgeving en als ik vanbinnen eigenlijk hetzelfde blijf niettegenstaande dat ik INZIE dat hoe ik altijd bestaan heb niet mijn eigenlijke potentieel representeert - dan LEEF ik mijn inzichten niet en dan zijn die inzichten waarin ik nu geloof dat ik 'meer' ben omdat ik iets 'zie' of 'begrijp' over mezelf en mijn realiteit in feite leugens en ben ik tegen mezelf aan het liegen over wie ik werkelijk ben en hoe ik werkelijk besta binnenin en als mezelf.

Op dezelfde manier is  het veranderen van ons gedrag zonder een gewaarzijn te ontwikkelen in relatie tot wat ons gedrag bestuurt in de eerste plaats ook niet  een echte oplossing --- omdat we niet tot een begrip komen van wat het eigenlijke probleem was in de eerste plaats en hoe het probleem bestond - waardoor we dan ook niet in staat zullen zijn om tot oplossingen te komen als zich hetzelfde of gelijkaardige problemen voordoen in de eerste plaats. Ik bedoel, dat is ook waarom we vaak het gevoel hebben dat er specifieke situaties zijn in ons leven die zich blijven voordoen, ondanks het feit dat we doorheen ons leven ons gedrag en onze uitdrukking veranderd hebben in onze overgang en ontwikkeling van kind naar volwassene. Dat is omdat we nooit een gewaarzijn ontwikkeld hebben in onszelf in relatie tot wie we zijn vanbinnen en tot hoe wie we zijn vanbinnen wat we ervaren vanbuiten bepaalt en creëert.

Het proces van zelf-verandering is in feite een proces van zelf-creatie, en je kan niet in die positie van 'creator' staan als en wanneer je niet op elk vlak van wie je bent en hoe je bestaat de teugels in handen hebt - op intern zowel als extern vlak. En dat is waarom ik in en als mijn Reis naar Leven blogs mijn proces deel van schrijven waarin ik mezelf in en als het specifieke patroon dat ik wil veranderen onderzoek, vergeef en een correctie/oplossing vindt - en tegelijkertijd mezelf en het patroon daarna 'loslaat' om mezelf in en als mijn fysieke realiteit te kunnen toepassen in de correctie en oplossing die ik had uitgeschreven voor mezelf - en zo de verandering van mijn schrijven en gewaarzijn door te trekken tot mijn wezenlijkheid en fysieke uitdrukking en bestaan.

Dag 556: Waarom Wil Ik Anders zijn dan Wie ik Eigenlijk Ben? - Toekomstprojecties en de Transformatie van het Ego

 Dag 556: Waarom Wil Ik Anders zijn dan Wie ik Eigenlijk Ben? 

Toekomstprojecties en de Transformatie van het Ego

Naar aanleiding van de voorgaande blog waarin ik een dimensie in en van hoe het patroon van emotionele Zelf-Sabotage door middel van het creëren van toekomstprojecties bestaat had vermeld - namelijk dat het 'falen' vervat zit in het 'success' dat ik in mijn geest projecteer in en als toekomstprojecties --- zal ik daar in deze blog verder op ingaan in en als mijn Schrijven zodat ik deze specifieke dimensie kan begrijpen

'Begrijpen' in de zin van dat het doel van het gereedschap van Schrijven naar Vrijheid in Zelf-Eerlijkheid is dat ik voor mezelf onderzoek en kijk naar hoe het precies is dat het falen vervat zit in het success in en als toekomstprojecties, zodat ik vanaf het punt van begrijpen over kan gaan naar het punt van correctie en verandering.

Wat ik dus in de voorgaande blog had ingezien, beseft en gerealiseerd, is dat ik mij soms  bezighoudt in mijn geest met het fantaseren over hoe ik bijvoorbeeld rijk zal zijn in de toekomst, of een knappe partner zal hebben en dat mijn leven één of ander superieur ideaalbeeld zal vervullen en ik beeld mij in dat andere mensen mij in te toekomst tegenkomen en zien dat ik veranderd ben in mijn leven in positieve zin en dat zij zich minderwaardig voelen tegenover mij en tegenover hoe mijn leven eruit ziet --- waarop ik dan in mezelf reageer met veel positieve energie en gevoelens van opwinding bij de gedachte dat ik een successvol leven zal leiden en specifiek dat andere mensen veel respect en aanzien en erkenning zullen hebben voor dat success.

En, terwijl ik die projectie maak in mijn geest van 'success', 'aanzien', 'erkenning' en 'respect', verbonden met positieve energie, ben ik eigenlijk bezig met het stellen van onrealistische doelen en verwachtingen voor mezelf - omdat ik mezelf aan het definieren en identificeren ben met die toekomstprojecties. Dus, ik bedoel, ik geloof in mezelf dat hoe ik mezelf afschilder en afbeeld in en als die verbeelding en fantasie in mijn geest in relatie tot 'de toekomst', dat dat is 'wie ik ben' omdat ik erop reageer met gevoelens alsof het 'echt' is en alsof het echt aan het gebeuren is in en als mijn fysieke werkelijkheid. Maar tegelijkertijd is het niet aan het gebeuren in mijn fysieke werkelijkheid, het heeft zelfs niet eens echt iets te maken met wie ik ben en wat ik doe en wat mijn eigenlijke situatie is in en als mijn huidige fysieke realiteit en bestaan. Dus, wat ik daarin bezig ben is dat ik een onrealistisch beeld en idee aan het vormen ben van mezelf in en als mijn geest. Ik ben als het ware een soort van ideaalbeeld aan het vormen als wie ik denk en geloof dat ik ben in mijn verbeelding en fantasie en ik doe mezelf geloven en ik overtuig mezelf ervan dat dat is wie ik werkelijk ben door middel van de gevoels-relatie en -verbinding die ik ermee gesmeed heb in mezelf.

Wat hierin uiteraard uiteindelijk zal gebeuren - omwille van het simpele feit dat wie ik nu denk en geloof dat ik ben als die ideaal- en fantasie-beelden niet echt is en onrealistisch is in de zin van dat het letterlijk maar beelden zijn, als een soort van cartoon, en dus niets te maken hebben met de fysieke werkelijkheid hetgeen niet zomaar een beeld is - is dat ik dit noodgedwongen zal moeten inzien -- in de zin van dat ik op een bepaald punt op het fysieke feit zal botsen dat ik niet dat beeld ben en dat ik niet die opgehemelde fantasie-cartoon ben die ik van mezelf gemaakt had in mijn geest en waar ik mezelf mee geidentificeerd had. En op dat punt zal de energie die ik had opgebouwd en gegenereerd in mezelf, de positieve energie van opwinding, 'crashen' en 'vallen' -- en daarin dus zal ik dan het gevoel hebben dat ik 'gefaald' heb of dat ik een 'misslukkeling' ben en dat ik 'minderwaardig' ben omdat ik maar niet lijk te kunnen voldoen aan of opleven naar die beelden en ideëen in mijn geest waarvan ik de idee gevomd heb in mijn gedachten dat het 'is wie ik ben' of dat het zou moeten zijn wie ik ben, in relatie tot dat positieve gevoel in mezelf dat ik ermee verbonden heb en waar ik mezelf mee geïdentificeerd heb. Met andere woorden, ik geloof dat ik dat positieve gevoel, en dus ook de verbeelding/idee/fantasie die ermee verbonden is in mijn geest, moet ervaren om 'mezelf' te kunnen zijn.

En wanneer ik geconfronteerd wordt met het feit dat ik in en als mijn fysieke bestaan niet dat beeld ben - dan ga ik geloven dat ik in mijn leven één of andere 'faling' of 'mislukkeling' ben. In de plaats van dat ik inzie dat die beelden en ideëen in mijn geest verbonden met die positieve energie die zogezegd 'mezelf' is, onrealistisch en simpelweg niet echt zijn of kunnen zijn en dat aan de grondslag van die fantasie-beelden in mijn geest en mijn verlangen om dat positieve gevoel te ervaren dat ik ermee verbonden heb, is het ego van de geest als mijn persoonlijke verlangens om mij superieur te voelen. Omdat, als ik in en als die fantasie-beelden kijk in mijn geest, en ik kijk naar wat het eigenlijk is dat erin gerepresenteerd wordt, dan zie ik dat de kern van waarom het is dat ik mij zo 'positief' en 'opgewonden' voel in relatie tot die beelden, is dat het een projectie is van krijgen van erkenning, aanzien en respect van andere mensen waarin ik mij 'beter' kan voelen over mezelf. Maar dit verlangen om mij beter te willen voelen over mezelf door mij bijvoorbeeld allerlei toekomstillusies te gaan vormen in mijn geest wijst aan dat ik mij dus eigenlijk minder voel binnenin mezelf en dat ik dan dus de verantwoordelijkheid heb om te onderzoeken waarom en hoe dat is en om - in de plaats van mezelf voor de gek te houden - een oplossing te vinden zodat ik niet meer besta in en als die polariteit van superioriteit en inferioriteit maar zodat ik besta als een stabiel individu.

Wordt Vervolgd in Dag 557

Dag 535: Wanneer je Meningen Waardeloos Zijn is Wanneer je ze niet Leeft - Wat wil het Zeggen om een Mening te Leven?

Dag 535: Wanneer je Meningen Waardeloos Zijn is Wanneer je ze niet Leeft 

Wat wil het Zeggen om een Mening te Leven?

Om terug te komen op waarom het is dat we in die specifieke neiging gaan in onszelf van het onderdrukken van onze onzekerheden in relatie tot hoe onze wereld en realiteit eigenlijk in elkaar zit - onzekerheden die afkomstig zijn van onze kindertijd waarin we zoveel vragen hadden die onbeantwoord bleven in verband met het waarom van de dingen die we moesten doen en leren en uitvoeren en worden - en dan een schijnbare 'zelfzekerheid' aannemen in onze houding en uitdrukking tegenover onze omwereld en zodoende een illusie proberen te scheppen van 'zekerheid' --- terwijl we diep binnenin onszelf ons eigenlijk niet eens gewaar zijn van wie we eigenlijk zijn en waarom het is dat we doen wat we doen en bestaan zoals we bestaan.

Ik bedoel, waarom is het dat we niet eerlijk zijn met onszelf over het feit dat we eigenlijk niet weten waar we in godsnaam mee bezig zijn? Waarom is het dat we aanvaarden dat elk mens zijn eigen persoonlijke mening heeft over de stand van zaken in en van onze wereld en elk klein onderdeel van onze samenleving - terwijl geen enkel mens eigenlijk werkelijk enig echt inzicht heeft in hoe de dingen echt in z'n werk gaan, hoe de dingen echt zitten? Hoe kan het ook anders - we houden ons immers veel te veel bezig met het praten en vertellen over dingen, dan met het vragen stellen. En, het is door middel van het proces van vragen stellen dat we net bijleren. Dus, stel ik mij de vraag - als we geen vragen stellen, hoe kunnen we dan bijleren? En, als we niets meer bijleren, hoe is het dan dat we durven pretenderen ook maar enig waarachtig inzicht te hebben in ons bestaan hier op aarde?

En, waarom is het dat niemand dit probleem durft of wil aankaarten? Vanuit mijn perspectief is dat omdat we onze eigen meningen willen beschermen. Omdat we zelf niet graag hebben dat iemand ons komt aanwijzen op het feit dat we zelf niet weten waar we het over hebben - en dus zullen we zelf ook "respect" hebben voor de meningen van een ander - terwijl we achter hun rug zullen denken en zeggen hoe fout ze wel niet zijn en hoe ze van niets weten. Maar naar die persoon daadwerkelijk toegaan en in hun gezicht zeggen wat we werkelijk van hun denken - neen hoor!

Het gevolg van deze aanpak zijnde dat niemand uiteindelijk ergens voor staat. Kijk maar eens naar hoe we leven in hoe we bijvoorbeeld oh-zo-veel meningen en opinies zullen hebben over duizend-en-één zaken en we hebben zoveel te vertellen over dit en dat en die en deze persoon - en we weten zogezegd wat goed en slecht is in deze wereld, en wat er zou moeten veranderen, en wat er niet kan, en wat niet zou mogen, en wie wat zou moeten doen --- maar als het erop aankomt, doen we er eigenlijk iets aan? Voor de meesten van ons is het antwoord Neen. Want, ondanks al die meningen en opinies en 'intelligentie' en kennis en informatie in onszelf, hebben we geen principes - we staan nergens voor. En daardoor is al die kennis en informatie, al die intelligentie, meningen en opinies uitermate waardeloos. Omdat het niet functioneel is in termen van wie wij zijn in deze wereld.

We hechten niet eens genoeg waarde aan onze meningen, opinies en vertelsels om daadwerkelijk een standpunt in te nemen in deze wereld - om, wanneer we misbruik zien, en we beseffen en weten en zeggen dat iets niet kan, daadwerkelijk op te staan en te blijven staan in dat besef van "Dit Kan Niet". Want, als iets 'niet kan', en als je beseft in jezelf dat iets niet kan, zeg maar kindermisbruik bijvoorbeeld, dan moet je ook beseffen dat je nu de verantwoordelijkheid hebt om op te staan en ervoor te zorgen dat er oplossingen gevormd worden om datgene dat onaanvaardbaar is in deze wereld te veranderen en corrigeren. Omdat, als je dat niet doet - wat wil dat dan zeggen over jezelf en over je meningen en je zogezegde 'standpunten'? Dat ze compleet waardeloos zijn, dat ze niets betekenen -- en dat, het feit dat jij die meningen en opinies oh-zo-graag met een air van zelf-zekerheid verkondigd aan andere mensen in feite enkel aantoont dat je op zoek bent naar validatie, erkenning en waarde van een ander omdat je diep vanbinnen weet en beseft dat je meningen, opinies, gedachten en standpunten op zich waardeloos zijn.

Wordt Vervolgd in Dag 536

Dag 515: Wat is Leven in Oprechtheid? - Als ik Zelf-Onoprecht ben, Dan ben ik Makkelijk te Bespelen

Dag 515: Wat is Leven in Oprechtheid?

Als ik Zelf-Onoprecht ben, Dan ben ik Makkelijk te Bespelen

In Dag 514 was ik begonnen met het proces  van het onderzoeken hoe ik het principe van Zelf-Oprechtheid op een praktische manier kan toepassen en leven. Hoe kan ik met andere woorden eerlijk en oprecht zijn met mezelf in relatie tot wie ik ben en wat mijn wereld en bestaan is.

Het voorbeeld dat ik had aangehaald was bijvoorbeeld hoe ik besefte dat, terwijl ik door de winkelstraten van mijn stad wandel, ik mezelf in mijn gevoelens laat bespelen door wat ik zie met mijn ogen, zoals al de 'positieve indrukken' die winkels en winkeliers maken specifiek om klanten te lokken - en hoe ik, in en als deze interne positieve ervaring mezelf in wezen voor de gek houdt omdat ik geloof in dit positieve uiterlijk en beeld dat de winkels en winkeliers mij presenteren, waarin ik bijvoorbeeld er niet bij stilsta in het moment dat ik positief reageer en dat ik mij misschien wel laat meevoeren door dat positieve gevoel om iets te kopen, dat al wat ik zie een leugen is --- vanuit het perspectief dat er een geheime agenda ligt achter de glimlach van de verkoopster en achter de schoongepoetste vensters en de felle kleuren en de manier waarop de winkels en de winkelstraten zijn ingericht en de woorden die op de reclameborden geprint staat.

Dat hele beeld 'IS' niet 'positief', het lijkt enkel zo, omdat achter dat 'positieve'/'aantrekkelijke' uiterlijk ligt:

• De manipulatie van de verkopers om de klant te bespelen om iets te kopen
• De angst van de verkoper om  geen geld te kunnen verdienen als hij de potentiele klanten die door de winkelstraten wandelen niet bespeelt
• Het verlangen van de verkoper om via het 'positieve' uiterlijk en de glimlach en de vriendelijkheid, de beleefdheid en de zoetgevooisde woorden geld te kunnen halen uit andere mensen en mensen hun geld doen besteden aan dingen die ze niet eens echt nodig hebben en waar ze later zelfs misschien spijt van zullen hebben dat ze het gekocht hebben
• …

Met andere woorden er ligt een heel andere realiteit achter het beeld dat ik zie. Een realiteit die ik op het eerste zicht nooit overwogen heb omdat ik mijn aandacht steeds plaatste in enkel mijn persoonlijke reacties en gevoelens op wat ik zie met mijn ogen - hetgeen iets is dat heel wat mensen duidelijk doen, anders zou deze manipulatie-tactiek in en van hoe mensen producten verkopen niet werken.

Ik bedoel, en de consequenties van deze 'goedgelovigheid' als het onoprecht zijn met mezelf, is dat ik in het voorbeeld dat ik hier besproken heb, dingen zal kopen en mensen zal volgen in hun raad en advies waar ik uiteindelijk spijt van zal krijgen wanneer het positieve gevoel plaatsmaakt voor een besef dat ik mijn geld gespendeerd heb aan een gevoel en niet aan iets dat werkelijk een bijdrage levert aan mijn leven. En dan zal ik uiteindelijk bijvoorbeeld kwaad worden op de verkopers en op het systeem omdat ze zogezegd niet oprecht zijn met mij en niet eerlijk zijn tegen mij.maar als ik werkelijk oprecht en eerlijk zou zijn met mezelf, dan zou ik precies zien wat er werkelijk gaande is achter het beeld dat ik zie met mijn ogen en dan zou ik mij niet zo makkelijk laten verleiden en misleiden in mijn gevoelens.

Wordt vervolgd in Dag 516

Dag 514: Wat is Leven in Oprechtheid? - Een Praktische Toepassing van Zelf-Oprechtheid

Dag 514: Wat is Leven in Oprechtheid?

Een Praktische Toepassing van Zelf-Oprechtheid

Dus, in termen van het praktisch leven van het principe van zelf-oprechtheid:

"Leven volgens het principe van zelfoprechtheid, om zeker te zijn dat ik zuiver ben in mijn gedachten, woorden en daden: zodat mijn binnen -en buitenwereld één en gelijk is. Wie ik ben vanbinnen ben ik ook vanbuiten en omgekeerd."

… waarin ik in de voorgaande blogs al had vastgesteld dat het concept en begrip van 'zelf-oprechtheid' wil zeggen en impliceert dat ik niet lieg tegen mezelf. En dit is ook wat het wil zeggen om 'één en gelijk te zijn in mijn binnen- en buitenwereld' en 'zuiver te zijn in gedachten, woorden en daden' -- het wil zeggen dat ik geen verborgen agenda's heb in mezelf, dat ik mezelf niets wijsmaak in relatie tot wie ik ben en wat mijn realiteit is, maar dat ik rechtuit en oprecht ben in termen van wie ik precies ben, hoe ik precies besta en wat de realiteit en de wereld is waarin ik leef en besta. Omdat ik zie, besef en begrijp dat ik enkel op die manier zal kunnen leven en bestaan op een manier die rekening houdt met de realiteit omdat ik direct zie welke de consequenties zijn van mijn daden, woorden en gedachten op mijn realiteit.

Een praktische toepassing van dit principe is bijvoorbeeld dat ik mezelf in mijn uitdrukking vanbinnen en vanbuiten verander en transformeer en corrigeer in momenten waarin ik kan zien dat ik niet zelf-oprecht ben. Hiervoor zal ik uiteraard eerst die specifieke momenten moeten zien en onderzoeken en vaststellen door mezelf de vraag te stellen: waar, wanneer en hoe is het dat ik in mijn dagelijkse leven en realiteit in en als zelf-oprechtheid ga in mezelf?

Waar, wanneer en hoe is het bijvoorbeeld dat ik in een mentaal construct ga in mijn geest waarin ik opzettelijk een idee, definitie, gedachte of geloof-systeem creëer over wie ik ben en hoe mijn wereld en realiteit bestaat en waarin ik dus tegen mezelf lieg over wie ik ben en over de hoedanigheid en realiteit van mijn wereld?

Dit is bijvoorbeeld in relatie tot wanneer ik in de stad ben, en ik loop door de winkelstraten en ik zie de mensen om mij heen die goed gekleed zijn en glimlachen en ik zie de propere ruiten en al  de producten erachter. Ik hoor de muziek door de straten en ik zie de winkelbedienden die zo vriendelijk zijn tegen mij wanneer ik en winkel binnenwandel. Ik bedoel, in zulk 'n momenten is het makkelijk om een positief gevoel te produceren in mezelf door de idee te creëeren in mijn geest dat alles 'goed' is omdat alles 'positief' en 'goed' lijkt, omdat mensen vriendelijk zijn, en iedereen lijkt te glimlachen, en er is welvaart om mij heen, iedereen lijkt geld te hebben, ik heb geld in mijn portemonnee en er is vrolijke muziek en alles ziet er zo mooi en afgeborsteld en rijkelijk uit.

Maar, als ik die idee in mijn gedachten zou geloven als zijnde 'de realiteit', tezamen met dat positieve gevoel in mezelf, dan zou ik in een illusie bestaan en dan zou ik liegen tegen mezelf omdat -- in de eigenlijke werkelijke fysieke realiteit zijn al die uiterlijke verschijnselen van zogezegde 'welvaart' gebaseerd op een uitbuiting van grondstoffen van en in deze aarde en een uitbuiting van mensen in derdewereldlanden die de goedkope producten maken die staan te pronken in de winkelruiten. Ik bedoel, achter dit mooie uiterlijk ligt een economie die gebukt gaat onder dit misbruik en deze uitbuiting, een economie waarin  geen evenwaardigheid bestaat tussen mensen, een economie die misbruik en uitbuiting rechtvaardigd, een economie waarin mensen enkel vriendelijk zijn en glimlachen uit angst om hun job en hun geld te verliezen en waarin die zogezegde vriendelijkheid een manipulatie middel geworden is om geld te verkrijgen.

Dat is één situatie waarin ik bijvoorbeeld mijn interne realiteit kan transformeren van zelf-onoprechtheid naar zelf-oprechtheid. Waarin, zelf-oprechtheid zou bijvoorbeeld zijn dat ik mezelf niet zomaar toesta om te reageren met positieve gevoelens op wat ik zie met mijn ogen en wat ik denk in mijn geest. Zelf-oprechtheid zou zijn dat ik direct en rechtstreeks zie wat er werkelijk schuilgaat achter het 'mooie plaatje' en dat ik erken welke de fysieke realiteit is van wat ik zie --- zodat ik kan omgaan met die realiteit op een verantwoordelijke manier.

Verantwoordelijk, in de zin van dat ik bijvoorbeeld niet handel op basis van gevoel. Want, als ik mezelf toesta te handelen op basis van gevoel, dan laat ik mezelf manipuleren door een economie die in wezen niet geeft om mij of om de wezens die de producten maken die ik koop en consumeer. Als ik handel op basis van het gevoel dat ik ervaar in mezelf als reactie op wat ik zie, dan maak ik deel uit van die economie en dan aanvaard ik die economie zoals ze nu bestaat. Terwijl als ik mij niet laat leiden door energie en gevoelens maar eerder door mijn eigen inzicht, dan kan ik pas beslissingen maken die het beste zijn voor allen. Dan kan ik verantwoordleijkheid nemen voor mijn beslissingen omdat ik rekenschap houdt met welke de gevolgen zijn van de beslissingen die ik neem.

Wordt vervolgd in Dag 515

Dag 513: Wat is Leven in Oprechtheid? - Zijn mijn Gedachten Leugens die ik Mezelf Vertel?

Dag 513: Wat is Leven in Oprechtheid?

Zijn mijn Gedachten Leugens die ik Mezelf Vertel?

Wanneer het aankomt op het praktisch leven van mijn Tweede Principe, namelijk het leven van Oprechtheid en het leven in oprechtheid heb ik in het bewandelen van mijn Reis naar Leven ontdekt, ervaren en beseft dat het niet voordehandliggend is om 'oprecht' te zijn - oprecht in de zin van zelf-oprecht, als hoe ik ware oprechtheid in de voorgaande blogs gedefinieerd heb, als zijnde niet liegen tegen mezelf in de zin van in elk moment eerlijk zijn met mezelf over wie ik eigenlijk ben binnenin mezelf en dus niet zomaar van mezelf geloven dat gewoon omdat ik mij zus of zo uitdruk en gedraag en gewoon omdat ik andere mensen ervan kan overtuigen dat ik 'een goed persoon' ben, dat dat wil zeggen dat ik werkelijk een 'goed persoon' ben.

Omdat, liegen tegen mezelf is zo een 'natuurlijke' eigenschap geworden dat ik er nooit bij stil gestaan heb dat ik eigenlijk  in feite aan het liegen ben tegen mezelf en bijgevolg tegen andere wezens. En die leugens zijn de gedachten en de geloof systemen en de ideëen die ik in mijn geest heb waarin ik dingen denk over 'wie ik ben' die niet noodzakelijk echt zijn en die de realiteit en de werkelijkheid van wie ik eigenlijk ben vanbinnen in feite verbergen. In feite, elke definitie die ik vorm van mezelf in mijn geest, die deel uitmaken van mijn 'identiteit', is een leugen die ik aan mezelf vertel - omdat, de realiteit van wie ik werkelijk ben in en als mezelf is geen definitie en is zelfs niet definieerbaar omdat, 'wie ik ben' is een levend wezen, is het leven zelf, ik leef en besta in en als fysieke ademhaling --- terwijl, een gedachte, een idee en een definitie bestaat niet werkelijk, het is maar een gedachte/idee/definitie. Dus, als ik geloof dat ik die gedachten/ideëen/definities ben die in mijn geest ronddwalen - door er bijvoorbeeld emotioneel op te gaan reageren, dan ben ik in wezen aan het liegen tegen mezelf, omdat ik dingen geloof die niet echt zijn.

Dus, mijn hele identiteit is met andere woorden een Leugen. Alles wat ik ooit heb gedacht en gelooft over 'wie ik ben'  in mijn gedachten is leugens omdat ik nu eenmaal niet werkelijk een gedachte ben - ik ben een levend wezen, ik ben het leven zelf als het fysieke lichaam en fysieke ervaringen en beweging in elk moment -- en dat is al wat echt is, dat wat tastbaar is, zoals het fysieke lichaam, zoals ademhaling en fysieke functies en zoals de fysieke werkelijkheid. Dat wat niet zomaar een gedachte is. Dit wil zeggen, dat als er ook maar enige gedachte, beeld of idee in mijn geest bestaat dat anders is dan hoe de eigenlijke fysieke werkelijkheid functioneert en dan wie ik werkelijk ben als fysiek levend wezen - dat ik dan tegen mezelf aan het liegen ben over wie ik ben en over wat de realiteit is waar ik mij in bevindt.

En, ik bedoel, die leugens zijn al de ideëen die ik heb overgenomen en gekopieerd van mijn familie, van mijn cultuur, van de media en van al de invloeden waar ik mee in contact gekomen ben in mijn leven. Ideëen over allerlei zaken die niet werkelijk bestaan, zoals 'god' en 'liefde' en 'spiritualiteit' en 'de ziel' en 'de overheid' en 'goed' en 'slecht', enzovoort. Ik bedoel, er zijn zoveel woorden die ik geleerd heb te gebruiken in mijn geest en in mijn dagelijkse taalgebruik die in feite verwijzen naar een etherisch en metaphysisch iets dat in de fysieke werkelijkheid niet echt bestaat.Bijvoorbeeld het woord 'overheid' verwijst naar een idee in de geest, een concept --- omdat, in de realiteit is 'de overheid' in wezen mensen en gebouwen en papierwerk en allerhande bewegingen die dagelijks plaatsvinden waar naar verwezen wordt in mijn geest als 'de overheid'.

En, in mijn geest is 'de overheid' een 'entiteit', een 'geheel', maar in de fysieke werkelijkheid is dat niet zo. En dat is waar het gevaar ligt in deze 'leugen'/'illusie'  die ik in mijn geest gecreëerd heb - namelijk dat ik in mijn gedachten een valse presentatie gemaakt heb van hoe de fysieke werkelijkheid eigenlijk functioneert en daarin eigenlijk de realiteit aan het negeren ben, waardoor ik uiteraard zal omgaan met die realiteit op een manier die niet het beste is voor de realiteit. En dat Is het gevolg van Liegen tegen mezelf door mijn Geest te geloven in de plaats van te vertrouwen op wat ik direct kan zien in en als mijn fysieke werkelijkheid.

Wordt Vervolgd in Dag 514

Dag 512: Wat is Leven in Oprechtheid? - Oprecht zijn is in de Eerste Plaats Niet Liegen tegen Mezelf

Dag 512: Wat is Leven in Oprechtheid? 

 Oprecht zijn is in de Eerste Plaats Niet Liegen Tegen Mezelf

Dit is een verderzetting van "Dag 511:Wat is Leven in Oprechtheid - Is DeWaarheid Vertellen een Positieve Eigenschap?"

  "Vanuit dat perspectief is ware oprechtheid en het leven van Oprechtheid niet 'de waarheid vertellen' als in het 'vertellen en blootleggen van mijn interne gedachten/meningen/beoordelingen', maar eerder een Trouw zijn aan De Waarheid als zijnde de Fysieke Feitelijkheid van de Realiteit waar ik mij in bevindt. En dit 'trouw zijn aan' wil zeggen dat ik in de eerste plaats niet Lieg tegen mezelf over wat er eigenlijk werkelijk gaande is in mijn wereld en realiteit en dat ik ten allen tijden ervoor zorg dat mijn daden en woorden en mijn beslissingen gebaseerd zijn op een overweging van en inzicht in de consequencies in de fysieke realiteit van mijn daden, woorden en beslissingen en dus niet op persoonlijke gedachten, meningen en interpretaties over en van hoe de fysieke werkelijkheid bestaat."

Het is eigenaardig hoe ik vroeger steeds mezelf een 'goed persoon' waande omdat ik mezelf definieerde in en als die persoonlijkheidseigenschap van 'de waarheid vertellen'. Ik was zogezegd een 'eerlijk persoon' omdat ik me positief voelde wanneer ik de waarheid vertelde en ik voelde mij negatief wanneer ik wist van mezelf dat ik opzettelijk de waarheid aan het verbergen was.

Ik bedoel, ik besefte nooit dat dit niet werkelijk wilde zeggen dat ik een 'goed persoon' ben, maar eerder dat ik in die mate gehersenspoeld was door mijn omgeving in en als de angst om 'gevat' te worden op Leugenachtigheid en bestraft te worden - dat ik het een deel van mijn persoonljikheid en wezenlijkheid had gemaakt om steeds te bestaan in en als die angst en mezelf dan wijs te maken dat 'de waarheid vertellen' een positieve eigenschap is, zodat ik mij  goed kan voelen en het feit kan onderdrukken en negeren  dat de realiteit van mezelf is dat ik mezelf eigenlijk een slaaf heb laten worden van mijn omgeving door mezelf te definieren in en als de ervaring van angst van andere mensen.

Want, ik kan mezelf wijsmaken zoveel als ik wil dat 'niet liegen een goede/positieve eigenschap is' en dat ik niet aan liegen doe omdat ik oh zo goed ben vanbinnen -- maar waar het werkelijk op neerkomt is dat ik gewoon angst heb om betrapt en bestraft te worden op 'liegen' door andere mensen zoals dat een paar keer was voorgevallen in mijn kindertijd en dat de werkelijke reden is waarom ik ervoor kies om 'steeds de waarheid te vertellen'. Het is geen nobele eigenschap - het is gewoon eigenbelang gebaseerd op Angst.

Dus, ik bedoel, als de eigenschap van 'de waarheid vertellen' en 'niet liegen' echt zou zijn - in de zin van dat het een 'oprechte' eigenschap zou zijn, die niet bestaat in en als eigenbelang maar die bestaat in en als het belang van allen - in de zin van dat ik waarachtig een 'goed persoon' ben, niet om zelfzuchtige redenen maar simpelweg omdat het is 'wie ik ben' -- dan zou ik niet 'de waarheid vertellen' uit angst van andere mensen of uit angst om niet 'goed' te zijn. 'de waarheid' zou een expressie en uitdrukking zijn van wie ik ben als het leven zelf en niet zomaar omdat ik denk dat het 'goed' is en omdat ik angst heb om niet goed te zijn.

Vanuit dat opzicht is de waarheid in de eerste plaats iets dat ik voor mezelf moet inzien. 'Niet Liegen' is het niet liegen tegen mezelf en heeft niets te maken met 'andere mensen'. Het wil zeggen dat ik eerlijk ben tegen mezelf over wie ik ben binnenin mezelf - en dat ik bijvoorbeeld eerlijk ben met mezelf over het feit dat ik niet werkelijk een 'goed persoon' ben gewoon omdat ik niet lieg tegen andere mensen maar dat ik enkel niet lieg tegen andere mensen omdat ik angst heb en dus eigenlijk ben ik een heel zelfzuchtig persoon en geef ik enkel om mezelf. Dat is de Waarheid van mezelf - en Oprecht zijn in deze zin, is dus de waarheid van mezelf onder ogen zien en niet liegen tegen mezelf. Dat Is echte Oprechtheid.

Dag 509: Wat is Leven in Oprechtheid? - De Onoprechtheid van het Bestaan in en als de Geest

Dit is een Verderzetting van Dag 508 waarin ik een dimensie van het concept 'oprechtheid' heb bekeken - als hoe ik persoonlijk het woord 'oprechtheid' nooit voor mezelf heb onderzocht en gedefinieerd en hoe er conflicten en misverstanden kunnen bestaan in communicatie met andere mensen ten gevolge van een onbegrip en gebrek aan onderzoek van de woorden die in mijn vocabulaire bestaan. Omdat, ik bedoel, mijn vocabulaire is dat wat in mezelf bestaat, in mijn geest en dus dat wat mijn interne realiteit constitueert.

Dus, als ik niet eens een duidelijk begrip heb van wat er in mezelf bestaat en wie ik ben in mijn interne realiteit, dan is er een groot probleem. Als er allerhande woorden in en als mezelf bestaan, woorden waarin ik mezelf heb gedefinieerd en waarin ik mijn begrip van mijn wereld en realiteit heb gedefinieerd, en als ik die woorden niet eens zelf fatsoenlijk versta in de zin van dat ik mij ten eerste niet eens herinner wanneer of waar of hoe ik die woorden geleerd heb en opgeslagen heb in mezelf in en als mijn geest en hoe ik ten tweede definities in mezelf geformuleerd heb van al die woorden - dan wil dat dus zeggen dat hoe ik besta en wie ik ben als een 'vreemde' is in en als mezelf, en dat ik met andere woorden mezelf niet eens werkelijk versta. Dus, als ik mezelf als mijn interne wereld en realiteit niet eens zelf versta, hoe kan ik dan verwachten dat ik andere mensen versta en dat ik in staat zou zijn tot echte communicatie met een ander wezen als ik mezelf uitdruk vanuit en mijn omgeving versta in en als een referentiekader waarin ik mezelf niet eens werkelijk herken.

Dus, vanuit dat opzicht, hoe kan ik 'Oprechtheid' leven als mijn hele leven en mijn hele zijn, wezen en bestaan bepaald is door een structuur en systeem van richtlijnen en codes in de vorm van woorden en definities waar ik zelf nooit de verantwoordelijkheid voor genomen heb om mijn eigen definities te formuleren voor de woorden die ik leef. Als ik mijn macht, zelf-verantwoordelijkheid, bestaan en uitdrukking heb weggegeven aan een structuur van woorden die voor mij gedefinieerd zijn door mijn omgeving - hoe is werkelijke 'oprechtheid' dan eigenlijk mogelijk? Omdat, die 'oprechtheid' is dan gebonden aan hoe dat systeem bestaat in en als mezelf - en dat systeem bestaat op zich als een systeem van zelf-bedrog, aangezien dat systeem niet is wie ik werkelijk ben, het is een systeem dat ik geleerd en gekopieerd heb van mijn omgeving - hetgeen wil zeggen dat zolang ik besta in en als de voorgeprogrammeerde structuur van de geest, ik besta in en als onoprechtheid en zelfs wanneer ik denk en geloof dat ik 'oprecht' ben, is dat in wezen een illusie.

Een eerste definitie en vereiste van het woord 'Oprechtheid' is dus het nemen van verantwoordelijkheid voor mijn interne wereld en realiteit en dus het begrijpen van hoe ik besta in mijn geest zodat ik zie, besef en begrijp wat de werkelijke consequenties zijn van hoe ik mezelf uitdruk in relatie tot en tegenover mijn omgeving, vanuit het startpunt van wie ik ben binnenin mezelf.

Wordt Vervolgd in Dag 510