Waarom en
hoe is het dus dat we zo kwetsbaar zijn en in ons onderbewustzijn zo open staan
voor emotionele meningsvorming in die mate dat we de woorden die we gebruiken
om te denken, te spreken, te communiceren en onszelf uit te drukken, gaan
limiteren tot de emotionele lading die we geleerd hebben te verbinden met die
woorden door middel van de emotionele meningsvorming propaganda waar aan gedaan
wordt door niet enkel media maar ook elke andere invloed waar we doorheen ons
leven mee in contact gekomen zijn, zoals ouders, familie, schoolsysteem,
vrienden, enzoverder.
Waarom is
het dat we in ons opgroeien in deze wereld geen eigen inzicht ontwikkelen in
relatie tot hoe dingen werken, wie we zijn, hoe onze wereld en realiteit
bestaat en wat met andere woorden eigenlijk 'echt' is? We zijn immers zo
plooibaar dat we bijvoorbeeld gaan geloven in bepaalde goden of krachten,
ideëen, en wereldbeelden dat het haast lijkt alsof geen enkel mens in deze
wereld eigenlijk werkelijk ziet wat echt is, wat nu in feite dé realiteit is.
Het is zelfs zo erg dat veel mensen zouden beweren dat er geen 'echte'
realiteit bestaat, dat dé realiteit niet bestaat en dat 'de realiteit' maar
zoveel is als wat je er zelf van maakt in je eigen geest en gedachten.
Er zijn
mensen die geloven dat het onze geest is die de werkelijkheid fabriceert en
niet het tegenovergestelde, ook al is er bewijs genoeg aanwezig dat duidelijk
laat zien dat alles van wie we zijn, wat we denken en geloven, en hoe we
onszelf ervaren als 'mens' en 'individu' in deze wereld, louter het resultaat
is van opvoeding, van natuurlijke en biologische processen, van 'programmatie'
als het ware. En al wat ervoor nodig is om dit te zien en te erkennen is
zelf-eerlijkheid.
Zelf-eerlijkheid
in de zin van dat je bijvoorbeeld maar moet kijken in je eigen herinneringen om
te achterhalen waar, wanneer en hoe het is dat je bepaalde denkbeelden bent
gaan vormen. Wie je beïnvloed heeft en waar je bepaalde woorden, ideëen,
geloofsystemen en meningen van gekopieerd en overgenomen hebt. Het probleem is
echter dat zelf-eerlijkheid in ons mensen zo schaars is dat het meest
voordehandliggende bewijs van wie we werkelijk zijn en wat de realiteit
werkelijk is compleet genegeerd en zelfs ontkent wordt.
Ik
bedoel, zelfs met al onze wetenschap en vooruitgang in het zogezegde
'intellect' van de mens, gelooft zo goed als elk mens in de westerse wereld
zowel als in de niet-westerse wereld in de eigen geest en de rechtschapenheid,
correctheid en in feite schijnbare alwetendheid van de eigen gedachten,
meningen, opinies, ideëen en meningen. En dit kan gezien en gemeten worden aan
het feit dat wij mensen het 'normaal' en vanzelfsprekend en zelfs 'eigen aan de
natuur van onszelf' vinden om emoties en gevoelens te ervaren op basis van de
meningen, ideëen, beoordelingen en geloofsystemen die we ons vormen in onze
gedachten over de werkelijkheid die we zien met onze ogen en horen met onze
oren.
Emoties
en gevoelens zijn hét bewijs dat we geloven in de sprookjes en verhaaltjes die
we onszelf vertellen en die in wezen aan ons verteld geweest zijn doorheen ons
leven en die een eigen leven gaan leiden zijn in onze geest - in onze eigenste
gedachten, in de plaats van dat we waarachtig rationele wezens zijn die de
realiteit bekijken op een nuchtere manier en vanuit gezond verstand, in en als
het besef, het begrip en het inzicht dat er wel degelijk een 'echte'
werkelijkheid bestaat die niet omschreven of bevat moet worden in verhaaltjes,
maar die zich simpelweg vlak voor onze ogen bevindt. Een werkelijkheid die we
zelf kunnen aanschouwen en zien en begrijpen, als we maar de moed zouden hebben
om los te laten van de verhaaltjes die we gekopieerd hebben doorheen ons leven
van onze omgeving in verband met wat het is dat we zogezegd zouden moeten
denken en geloven over de wereld en realiteit waar we ons in bevinden.
No comments:
Post a Comment