Waar
komen de ideeen en de meningen die we vormen over andere mensen in feite
vandaan? Wanneer we 'iemand niet leuk vinden', of we zijn van de mening dat een
bepaald persoon niet bij de groep mag horen waar we onszelf mee identificeren.
We kennen ongetwijfeld allemaal het fenomeen wel van roddelen, achterklap,
buitensluiten en pesterijen. Elk van ons heeft er op een bepaald moment oftewel
zelf actief in geparticipeerd, het gade geslaan vanop een afstand of er het
'slachtoffer' van geworden.
Wat maakt
dus dat één persoon zomaar 'geviseerd' kan worden door een hele groep van
mensen en dat die hele groep van mensen tezamen met z'n allen die ene persoon
'haten' of 'niet leuk vinden' en willen 'wegpesten'. Ik bedoel, dit gebeurt
immers zo vaak, op school, op het werk, zelfs in families en onder'vrienden'.
Wat gebeurt er in onze geest wanneer we zelf die 'groepsgeest' aannemen en niet
geassocieerd willen worden met een bepaald individu die toevallig ook niet
volledig aanvaard lijkt te worden door de meeste mensen om ons heen? Waarom is
het dat één persoon zich helemaal 'alleen' kan bevinden, zonder 'vrienden' en
zonder 'groep', terwijl 'de groep' als één wezen en één geest volledig tegen
die ene individu gekeerd is?
In dat
soort gevallen zijn de meningen die we in onze geest vormen over andere mensen
als een virus dat overgedragen wordt van geest op geest onder de leden van een
groep - en die groep kan zijn een groep van collega's, een klasgroep, een
samenleving, eender welke 'groep' van mensen waar we zelf persoonlijk willen
'bijhoren' of waar we onszelf mee identificeren of graag mee zouden willen
identificeren. En, we geloven dan dat onze mening over die ene persoon die we
'niet al te leuk vinden', onze eigen mening is, omdat het in onze eigen geest
bestaat en omdat wij een aversieve ervaring in onszelf voelen in relatie tot
die persoon wanneer we hen zien. Dus, omdat het in onszelf bestaat als
gedachten en ervaringen (gevoelens/emoties), lijkt het 'onszelf' te zijn, en
lijkt het 'echt' te zijn.
Maar
waarom is het dat we onszelf nooit afvragen waarom en hoe het is dat zulk 'n
ervaring en mening zo unaniem en uniform gedeeld en ervaren kan worden door elk
individu in en van een groep in min of meer gelijke mate, alsof we allemaal
kopiëen zijn van elkaar? Hoe kan het dat we allemaal toevallig dezelfde mening
lijken te delen, met als uitzondering eventueel de persoon waar de mening over
gedeeld wordt.
Die
mening kan zelfs enorm ver verwijderd zijn van de eigenlijke fysieke realiteit
dat we in feite beter zouden moeten weten en dat we zouden zien dat die mening
niet echt kan zijn als we even zouden stilstaan bij de dingen die we hebben
aangenomen als waar in onze geest - maar toch houden we vast aan onze mening
enkel en alleen omwille van het 'groeps-aspect' als zijnde het feit dat onze
mening iets is dat ons het gevoel geeft dat we ergens bijhoren, dat er een
'groep' van mensen is die achter ons staat en ons op de één of andere manier
ondersteuning biedt, ook al is het maar op geloofs-vlak.
Dit kan
je het best herkennen in religieuze en culturele overtuigingen en meningen.
Zoveel meningen die bestaan in grote groepen zoals religies en culturen en die
enkel bestaan omwille van het feit dat mensen een specifieke waarde hechten aan
het 'delen' van een mening. Het maakt dan in feite niet meer uit wat de mening
eigenlijk is en waar men in feite in gelooft, omdat, waar het om draait is het
'geloof' op zich en het 'hebben van een mening op zich', dat als teken of
symbool ervaren wordt van het 'horen bij de groep'.
Het
probleem daarvan is dan uiteraard dat er in en door 'de groep' beslissingen
gemaakt worden die uiterst schadelijke gevolgen kunnen hebben in de levens van
anderen die oftewel niet bij de groep horen of dezelfde mening delen of leden
van de groep die om de één of andere reden plots gezien en beoordeeld worden
als zijde tegendraads. Een meer recent voorbeeld hiervan is:
- ISIS stuurt gruwelijke beelden de wereld in van koppel dat wordt gestenigd (30/03/2015, Nieuwsblad)
No comments:
Post a Comment