Ter
verderzetting van Dag 705: De illusie van het zoeken naar aanvaarding deel ik in deze blog de zelf-correctieve stellingen die tot doel
hebben het patroon te corrigeren dat ik ontdekt had als verbonden aan de pijn
in mijn linkerbovenarm. De zelf-correctieve stellingen is waarin ik ervoor zorg
dat het patroon dat ik vergeven heb, ook verandert in de fysieke realiteit.
Zelf-vergeving als het loslaten en het begrijpen van het patroon is immers niet
genoeg om ware verandering teweeg te brengen. Ik moet mezelf ook richting geven
en duidelijke stellingen makten voor mezelf in termen van wie ik wil zijn en
hoe ik het patroon zal veranderen, want vanzelf zal er nooit iets veranderen.
Zelf-Correctie
Wanneer en als ik
mezelf in mijn geest zie nadenken over wat de mensen in mijn omgeving van mij
denken en hoe andere mensen mij zien, verbonden met een ervaring van spanning,
stress en angst - dan stop ik en ik adem,
en ik zie, besef en realiseer mij dat wat ik aan het doen ben is het mezelf een
slaaf maken van mijn omgeving als 'andere mensen' en de 'meningen', 'opinies',
'beoordelingen' en 'gedachten' van die 'andere mensen' over mij, door op zoek
te zijn naar aanvaarding voor mijn bestaan en mijn aanwezigheid in deze wereld
Ik zie, besef en
realiseer mij dat ik het geloof heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik
in 'andere mensen' hun realiteit en omgeving besta en dat ik een soort van
'indringer' ben en dat ik daardoor er alles aan moet doen om ervoor te zorgen
dat die 'andere mensen' om mij heen wiens wereld ik schijnbaar aan het
'indringen' ben mijn aanwezigheid en bestaan goedkeuren en aanvaarden --- door
bijvoorbeeld de hele tijd op de achtergrond in mijn geest te denken aan wat
mensen over mij denken, hoe mensen mij zien en hoe mensen gereageerd hebben op
dingen die ik gedaan of gezegd heb en welke mening ze over mij gevormd hebben
op basis van die reactie
Ik zie, besef, en
begrijp dat dat geloof en de perceptie van mezelf als zijnde een 'indringer' in
de wereld/omgeving van 'andere mensen' in wezen een illusie is, een
gedachtenpatroon en -systeem dat ik in
mezelf heb gevormd door de indrukken en ervaringen die ik doorheen mijn leven
heb opgedaan in reactie op mijn omgeving terwijl ik een 'identeit' aan het
vormen was
Ik zie, besef en
begrijp dat wie ik werkelijk ben geen 'identeit' is omdat die identeit een
systeem van informatie en reacties is dat niet in mezelf bestond van op het
moment dat ik geboren ben in deze wereld, en geen deel uitmaakte van wie ik ben
in en als mijn natuurlijke toestand
Ik zie, besef en
begrijp dat mijn 'identiteit' en de zelf-definitie van mezelf als zijnde een
'indringer' als deel van mijn 'identiteit' een systeem is van gedachten,
gevoelens en emoties dat ik van mezelf heb afgescheiden door erin te
participeren en mezelf ermee te identificeren alsof het macht heeft over mij en
alsof het mij kan beïnvloeden en bepalen
Ik stel mezelf tot
doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de 'identiteit' die ik in mezelf heb
opgebouwd doorheen mijn leven hier op aarde, en om één en gelijk te staan met
de identeit van informatie in en als de geest maar mezelf er niet mee te identificeren
Ik sta in en als het
besef dat wie ik werkelijk ben is de oorsprong van de identiteit in en van de
geest. Ik ben de creator van al de ervaringen en geloofsystemen en gedachten
over 'wie ik ben' in deze wereld die in en als mijn geest bestaan. Dus ik stel
mezelf tot doel om mezelf niet toe te staan mezelf te definieren als een
'indringer', en mezelf te laten besturen of beinvloeden door een angst van wat
mensen over mij denken en een verlangen om aanvaard te worden door andere
mensen.
Ik stel mezelf
eerder tot doel om mijn 'identiteit' één en gelijk te stellen met wie ik
werkelijk ben als wezen, als de authoriteit en het directieve principe van wie
ik ben vanbinnen, en mijn 'indenteit' dus niet een schijnbaar afgescheiden
'entiteit' te laten zijn die bepaalt wie ik ben in deze wereld.
Ik zie, besef en
begrijp immers dat zolang er een ervaring en een gedachte in mijn geest is die
mij zegt wie ik ben, zoals een 'indringer', zonder dat ik zelf met gewaarzijn
beslist heb om die 'identiteit' te zijn, dan is dat een teken dat ik mezelf heb
afgescheiden van wie ik ben vanbinnen en dat ik geen verantwoordelijkheid aan
het nemen ben voor wat er in mezelf bestaat omdat ik mezelf zomaar laat bepalen
door een gedachte en een ervaring die niet het beste is voor mezelf
No comments:
Post a Comment