Dag 718: De Misconceptie van Zelf-Verandering

Om verder te zetten op de laatste blogs in verband met het proces van verandering en de praktische uiteenzetting van de stappen die noodzakelijk zijn om zelf-verandering te manifesteren en werkelijkheid te maken, bekijken we in deze blog een belangrijke factor die aanvankelijk niet evident is wanneer je bepaalde gedachten- en reactiepatronen in jezelf gaat veranderen.

En die factor is namelijk dat het veranderen van een manier van denken en reageren in je geest en lichaam niet wil zeggen dat die specifieke manier van denken en reageren die hoogstwaarschijnlijk al sinds lange tijd deel uitmaken van jouw persoonlijkheid zal 'verdwijnen' of zal ophouden te bestaan in je geest en in jezelf.

Dit is een 'belangrijke' factor om in te zien en te begrijpen in dit proces van zelf-verandering omdat het een punt is dat voor mij lange tijd een struikelblok geweest is en een reden waarom ik vaak de indruk kreeg dat er bepaalde patronen zijn in mijn geest die ik gewoon niet leek te kunnen veranderen omdat ze naar boven bleven komen ondanks dat ik veel tijd had besteed aan het toepassen van mezelf in het veranderen van die patronen.

In deze vlog 2015 What you can learn about dreams leg ik ook uit  hoe zelfs mijn onderbewustzijn door middel van mijn droom mij liet weten dat dit een belangrijke factor is en dat het tijd is dat ik tot een inzicht kom in relatie tot hoe ik mezelf aan het saboteren ben geweest in mijn proces simpelweg door deze ene factor niet in te zien en te begrijpen.

Als je denkt aan het veranderen van jezelf, van je gedachten en reactie-patronen, dan kan er de neiging in jezelf bestaan om die 'verandering' te interpreteren als een verwachting dat als jij jezelf verandert, dat die patronen niet meer zullen bestaan in jezelf. Wat je dan echter niet beseft is dat als die verwachting in jezelf bestaat, dat je je eigen proces van zelf-verandering zal gaan saboteren.

Zelf-verandering gaat immers niet om het veranderen van je geest, van gedachten- en reactiepatronen. Het betekent niet dat wie je was en wat er in jezelf bestond niet meer in jezelf zal bestaan en dat je een ander of een nieuw persoon zal zijn. Dat was echter wel mijn perceptie en veronderstelling, dat als ik een patroon in mijn geest verander, zoals bijvoorbeeld het patroon van stress en gehaastheid, dat dat patroon dan niet meer zal bestaan in mezelf en dat ik het niet meer zal ervaren.

Maar ik besefte niet dat wat ik in die veronderstelling en verwachting eigenlijk aan het doen ben, is het beoordelen van die ervaringen. Omdat, wat ik eigenlijk zeg is 'ik wil niet dat die ervaringen in mezelf bestaan, ik wil mij zo niet voelen', en dus duw ik het eigenlijk van mezelf weg en stigmatiseer ik het.

Uiteindelijk werden die emotionele en gedachten patronen die ik wilde overstijgen en 'veranderen' enkel verstevigd en ze bleven naar boven komen in mijn geest en uiteindelijk dacht ik van 'hoe komt dit toch?! Ik heb dit patroon doorwandeld, waarom laat ik mij hier nog zo makkelijk door beïnvloeden?'

Het was pas wanneer ik mij eindelijk realiseerde dat het niet gaat om de emoties en de gedachten die in mijn geest naar boven komen. Wat er in mijn geest naar boven komt en wat in mezelf bestaat is in wezen irrelevant. Wat mijn 'zelf-verandering' bepaalt is mijn beslissing om simpelweg in te zien dat die ervaringen en gedachtenpatronen niet zijn wie ik ben. Ze mogen dan wel in mijn geest naar boven komen maar dat wil niet zeggen dat ze bepalen wie ik ben.

En eenmaal ik die beslissing nam en stabiel ging staan in het besef dat mijn geest mij misschien wel in een bepaalde richting wil duwen, maar dat niet wil zeggen dat ik door die richting bepaald ben en dat die richting is 'wie ik ben', dan realiseerde ik mij dat ik zoveel tijd verspilt heb met het vechten tegen wat in mijn geest naar boven komt, met vechten tegen mijn emoties en gedachten in een poging om te 'veranderen'. Terwijl al die tijd kwam mijn 'verandering' enkel aan op een simpele beslissing die ik voor mezelf moet maken om ten aanschouw van mijn eigen geest te zeggen van 'dit is niet wie ik ben' en 'mijn geest mag dan wel impliceren dat dit is wie ik ben omdat ik zo denk en ik mij zo voel, maar ik maak in dit moment de beslissing dat het niet is wie ik ben omdat ik die macht heb', 'wat mijn geest mij ook laat zien of vertelt over wie ik zogezegd ben, ik heb steeds de macht om zelf te beslissen wie ik ben in elk moment van ademhaling'.

Dag 707: Van Gewaarzijn tot Ware Verandering

Ter verderzetting van "Dag 706: Bepaalt je Identiteit wie je bent of bepaal jij je Identiteit?" , deel ik in deze blog de praktische toepassing van de correctieve stellingen die ik in de voorgaande blog uitgeschreven heb.

Correctieve stellingen zijn enkel echt wanneer ze toegepast en geleeft worden dus is het belangrijk om niet enkel te kijken naar het schrijven en het toepassen van zelf-vergeving en zelf-correctie in schrijven, maar ook om te onderzoeken hoe je jezelf op realistisch vlak in je dagelijkse werkelijkheid veranderd hebt in lijn met de correctie die je uitgeschreven hebt en in lijn met de inzichten en realisaties die je gemaakt hebt tijdens de voorgaande stappen van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Na het proces van schrijven bewandeld te hebben in de voorgaande blogs, als namelijk het proces van het creëren van gewaarzijn in relatie tot het patroon dat ik ontdekte als verbonden aan het pijn-punt in mijn linker bovenarm, merk ik dat ik mij meer bewust ben van zulk 'n momenten waarin ik in mijn geest de neiging heb om mijn gedrag en uitdrukking te plaatsen in 'hoe andere mensen mij zien', waarin ik bijvoorbeeld nadat ik mezelf heb uitgedrukt in een situatie, begin na te denken over hoe dat overgekomen geweest zou zijn voor de andere mensen in de situatie.

Nadat ik het geschreven proces bewandeld heb, heb ik mezelf dus meer voorbereid en in staat gesteld om het patroon in kwestie ook degelijk te veranderen, zodat het niet een intentie of 'bedoeling' blijft maar een ware zelf-verandering. Een moment van zelf-verandering was bijvoorbeeld vandaag na een moment waarin ik een gesprek had met een aantal meiden.

Ik wandelde weg van het gesprek en ik zag hoe mijn geest in het patroon ging van het willen nadenken over hoe zij in zichzelf gereageerd zouden hebben op mijn woorden en mijn uitdrukking. "wat denken ze nu over mij?", "zijn ze akkoord met wat ik gezegd heb?", "aanvaarden ze mij als een volwaardig deel van hun realiteit?", etcetera. En in dat moment werd ik mij plots gewaar dat ik over dit patroon geschreven heb en dat ik precies dit patroon uit de doeken gedaan heb in mijn proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie.

Ik werd mij gewaar dat dit het moment van ware verandering was, dit was mijn moment van het leven van de correctie in mijn fysieke expressie. Dit was het moment waarin ik aan mezelf moest bewijzen dat ik mijn geschreven correcties kan leven in mijn fysieke realiteit en dat mijn schrijven dus niet zomaar lege intenties en lege woorden waren.

Vanaf het moment dat ik mij dus gewaar werd van het patroon was het makkelijk om de stap te nemen om niet in het patroon te stappen en het patroon niet verder te laten gaan in mijn geest. Wanneer je je immers gewaar bent van wat het in werkelijkheid is, hetgeen je voor jezelf hebt kunnen inzien in het proces van schrijven, is het makkelijk om die stap te zetten. En daarom is het proces van schrijven, zelf-vergeving en zelf-correctie zo belangrijk om het pad van verandering te plaveien waar jij dan op kan wandelen in de fysieke verandering.

Dag 706: Bepaalt je Identiteit wie je bent of bepaal jij je Identiteit?

Ter verderzetting van Dag 705: De illusie van het zoeken naar aanvaarding deel ik in deze blog de zelf-correctieve stellingen die tot doel hebben het patroon te corrigeren dat ik ontdekt had als verbonden aan de pijn in mijn linkerbovenarm. De zelf-correctieve stellingen is waarin ik ervoor zorg dat het patroon dat ik vergeven heb, ook verandert in de fysieke realiteit. Zelf-vergeving als het loslaten en het begrijpen van het patroon is immers niet genoeg om ware verandering teweeg te brengen. Ik moet mezelf ook richting geven en duidelijke stellingen makten voor mezelf in termen van wie ik wil zijn en hoe ik het patroon zal veranderen, want vanzelf zal er nooit iets veranderen.

Zelf-Correctie

Wanneer en als ik mezelf in mijn geest zie nadenken over wat de mensen in mijn omgeving van mij denken en hoe andere mensen mij zien, verbonden met een ervaring van spanning, stress en angst  - dan stop ik en ik adem, en ik zie, besef en realiseer mij dat wat ik aan het doen ben is het mezelf een slaaf maken van mijn omgeving als 'andere mensen' en de 'meningen', 'opinies', 'beoordelingen' en 'gedachten' van die 'andere mensen' over mij, door op zoek te zijn naar aanvaarding voor mijn bestaan en mijn aanwezigheid in deze wereld

Ik zie, besef en realiseer mij dat ik het geloof heb toegestaan te bestaan in mijn geest dat ik in 'andere mensen' hun realiteit en omgeving besta en dat ik een soort van 'indringer' ben en dat ik daardoor er alles aan moet doen om ervoor te zorgen dat die 'andere mensen' om mij heen wiens wereld ik schijnbaar aan het 'indringen' ben mijn aanwezigheid en bestaan goedkeuren en aanvaarden --- door bijvoorbeeld de hele tijd op de achtergrond in mijn geest te denken aan wat mensen over mij denken, hoe mensen mij zien en hoe mensen gereageerd hebben op dingen die ik gedaan of gezegd heb en welke mening ze over mij gevormd hebben op basis van die reactie

Ik zie, besef, en begrijp dat dat geloof en de perceptie van mezelf als zijnde een 'indringer' in de wereld/omgeving van 'andere mensen' in wezen een illusie is, een gedachtenpatroon en -systeem dat ik  in mezelf heb gevormd door de indrukken en ervaringen die ik doorheen mijn leven heb opgedaan in reactie op mijn omgeving terwijl ik een 'identeit' aan het vormen was

Ik zie, besef en begrijp dat wie ik werkelijk ben geen 'identeit' is omdat die identeit een systeem van informatie en reacties is dat niet in mezelf bestond van op het moment dat ik geboren ben in deze wereld, en geen deel uitmaakte van wie ik ben in en als mijn natuurlijke toestand

Ik zie, besef en begrijp dat mijn 'identiteit' en de zelf-definitie van mezelf als zijnde een 'indringer' als deel van mijn 'identiteit' een systeem is van gedachten, gevoelens en emoties dat ik van mezelf heb afgescheiden door erin te participeren en mezelf ermee te identificeren alsof het macht heeft over mij en alsof het mij kan beïnvloeden en bepalen

Ik stel mezelf tot doel om verantwoordelijkheid te nemen voor de 'identiteit' die ik in mezelf heb opgebouwd doorheen mijn leven hier op aarde, en om één en gelijk te staan met de identeit van informatie in en als de geest maar mezelf er niet mee te identificeren

Ik sta in en als het besef dat wie ik werkelijk ben is de oorsprong van de identiteit in en van de geest. Ik ben de creator van al de ervaringen en geloofsystemen en gedachten over 'wie ik ben' in deze wereld die in en als mijn geest bestaan. Dus ik stel mezelf tot doel om mezelf niet toe te staan mezelf te definieren als een 'indringer', en mezelf te laten besturen of beinvloeden door een angst van wat mensen over mij denken en een verlangen om aanvaard te worden door andere mensen.

Ik stel mezelf eerder tot doel om mijn 'identiteit' één en gelijk te stellen met wie ik werkelijk ben als wezen, als de authoriteit en het directieve principe van wie ik ben vanbinnen, en mijn 'indenteit' dus niet een schijnbaar afgescheiden 'entiteit' te laten zijn die bepaalt wie ik ben in deze wereld.

Ik zie, besef en begrijp immers dat zolang er een ervaring en een gedachte in mijn geest is die mij zegt wie ik ben, zoals een 'indringer', zonder dat ik zelf met gewaarzijn beslist heb om die 'identiteit' te zijn, dan is dat een teken dat ik mezelf heb afgescheiden van wie ik ben vanbinnen en dat ik geen verantwoordelijkheid aan het nemen ben voor wat er in mezelf bestaat omdat ik mezelf zomaar laat bepalen door een gedachte en een ervaring die niet het beste is voor mezelf

Dag 667: De Verborgen Realiteit die Achter je Eigen Percepties Schuilt

In de voorgaande blog omschreef ik het moment waarin ik mezelf tegenhield om in een emotionele ervaring te gaan als een bepaald patroon dat zich aanzette te herhalen in mezelf, en hoe ik in dat moment waarin ik de keuze maakte om niet in dat patroon te stappen een ruimte in mezelf vrijmaakte om met een meer heldere blik te zien wat het eigenlijk is dat in mezelf en in mijn omgeving werkelijk aan het gebeuren was.

Het was dus door de emotionele lading los te laten binnenin mezelf en dus de gedachten die door mijn geest gingen geen macht of voedingsstof meer te geven, dat ik zag hoe ik in feite er zelf een gewoonte van gemaakt heb om mezelf van mijn omgeving te isoleren en om mijn omgeving weg te duwen, hoe subtiel ook, omdat ik steeds mijn eigen gedachten vertrouwd heb die specifieke interpretaties en percepties van mijn omgeving vormden, in de zin van wat andere mensen over mij denken bijvoorbeeld. Ik heb mezelf steeds toegestaan in relatie te staan tot de mensen om mij heen op een vrij vijandige manier, omdat ik naar hen keek door de bril van mijn percepties en interpretaties.

Op onbewust vlak is die vijandige houding ook wat ik vaak heb uitgedrukt. Ik heb nooit echt mijn omgeving benaderd vanuit openheid, oprechtheid en kwetsbaarheid omdat het uiteraard gemakkelijker is om mensen te beschuldigen

Dan het is om jezelf kwetsbaar en open op te stellen.

Zolang je dus jezelf toestaat in een bepaalde gedachtengang en manier van denken te stappen waarin je een bepaalde perceptie vormt van de wereld om je heen, zal je ook gedrag aansporen in naar je omgeving toe die deze gedachten en percepties enkel bevestigen en versterken. Zo creëer je dan een vicieuze cyclus die je enkel kan verbreken wanneer je begint met het veranderen van hoe de percepties die je zelf hebt zitten creëren in je geest over de wereld die je ziet met je ogen.

Die percepties zijn immers de grond voor je emotionele reacties en je emotionele reacties vormen vaak de grond voor je gedrag en je gedrag vormt op zich dan weer de grond voor hoe je omgeving op je reageert en met je omgaat, hetgeen dan weer bepaalde gedachten stimuleert die je in je eigen geest vormt over je omgeving.

De sleutel tot het omkeren en veranderen van deze hele cyclus ligt dus in het aanvankelijk en ten eerste veranderen van wie je bent vanbinnen door de gedachten-cycly die steeds terugkeren niet meer te voeden met emotionele reacties erop. Het is immers pas wanneer je stopt je eigen gedachten als waar aan te nemen dat je kan beginnen zien dat de perceptie die je gevormd had over hoe je omgeving in elkaar zit en functioneert en wat jou plaats is in die omgeving in wezen enkel in je hoofd bestond en dat hoe de realiteit werkelijk functioneert heel anders is dan waar je zelf ooit van bewust geweest bent.