Ter verderzetting op Dag 713: Hoe je fysieke lichaam je laat
zien wie je bent in je geest en
specifiek op het punt van fysieke 'ongevallen', zoals in mijn geval het
verbranden van mijn hand, en hoe die schijnbare 'ongevallen' in wezen specifiek
verband houden met wie jij bent in dat moment.
Het is gemakkelijk
om 'aan te nemen' en te 'accepteren' dat een 'ongeval' zomaar een 'ongeval' is,
een ongeluk, iets dat 'zomaar' gebeurt en iets waar jij als persoon niets mee
te maken hebt. Het is makkelijk om je als het ware te verschuilen achter het woord
'ongeluk' en 'ongeval', daar zijn woorden immers voor, om ons te vertellen hoe
de werkelijkheid in elkaar zit. Dus als het woord 'ongeluk' aanduid dat wat
jou voorgevallen is simpelweg een kwestie was van geen 'geluk' hebben, dan neem
je ook vanzelf aan dat het 'lot' jou dat 'on-geluk' heeft aangedaan. Het 'lot'
heeft beslist dat jij in dat moment 'geen geluk' zou hebben en een 'ongeluk'
zou voorhebben.
Wat ik hier dus
probeer over te brengen is hoe we doorgaans woorden, en de dingen die woorden
impliciet lijken te suggereren over hoe dingen bestaan en in elkaar zitten,
gebruiken om de realiteit achter te verbergen en om onszelf verhaaltjes te
vertellen en voor te houden zodat we onze eigen verantwoordelijkheid niet
zouden inzien.
Neem als voorbeeld
het woord 'ongeluk' en hoe dit woord lijkt te suggereren dat als jij
bijvoorbeeld je hand verbrand, het simpelweg een kwestie is van 'geen geluk' te
hebben gehad in dat moment. Deze specifieke term 'ongeluk' maakt het daarom ook
makkelijk voor ons om doorgaans niet stil te staan bij het hoe en waarom van de
dingen die ons 'overkomen' en die gebeuren in onze realiteit. Want, het zijn
'on-gelukken', het waren schijnbaar momenten waarin we nu eenmaal 'geen geluk'
hadden.
Het zijn dit soort
woorden en vooral dan ons eigen vertrouwen in de woorden die we gebruiken en
wat die woorden suggereren in hun opbouwing die het makkelijk maken voor ons om
niet te kijken naar of te onderzoeken wat er werkelijk gaande is in zo'n momenten
waarin we een 'ongeluk' hebben bijvoorbeeld.
Als we bijvoorbeeld
in zelf-eerlijkheid zouden kijken naar zo'n momenten en naar de werkelijke
oorzaak en oorsprong van hoe en waarom dat 'ongeluk' plaatsvond en kon
plaatsvinden, dan zouden we inzien en beseffen dat de meeste ongelukken zich
voordoen omdat we zelf in onze geest zaten. We waren bijvoorbeeld aan het
nadenken over iets compleet anders dan het moment waar we ons in bevonden en
wat we praktisch aan het doen waren in dat moment, en dus merkten we bepaalde
dingen niet op of hielden we onze aandacht niet bij wat zich aan het afspelen
was in onze onmiddellijke omgeving.
Toen ik mijn hand
bijvoorbeeld verbrandde, en wanneer ik terugblikte op dat moment waarin het
gebeurde en ik voornamelijk keek naar wie ik was binnenin mezelf in dat moment,
kon ik onmiddellijk erkennen en zien dat ik in mijn geest zat. Ik was bezig mij
op te winden over allerlei andere zaken waar ik over aan het nadenken was. Ik
was nog aan het reageren op de afwas die aan de afwastafel stond en op mijn
eigen gedachten over hoe het andere mensen hun verantwoordelijkheid is om hun
afwas te doen, etcetera.
Ik was in dat moment
niet met mijn aandacht aanwezig en daardoor had ik geen stevige greep op het
frietmandje dat ik in mijn handen hield en boven de hete frietketel aan het
houden was. Als ik in dat moment met mijn gewaarzijn aanwezig geweest zou zijn,
dan zou ik mijn kracht niet gespendeerd hebben aan die gedachten en reacties in
mijn geest, maar eerder aan het stevig vasthouden van het mandje in het besef
dat een hete frietketel niet om mee te spelen is. Ik realiseerde mij dus dat
als ik niet in mijn geest was afgedwaald en als ik mij niet zou hebben bezig
gehouden met reacties op gedachten over andere mensen en over mijn omgeving,
dan zou dat 'ongeluk' niet zijn voorgevallen en dan zou ik mijn hand niet
verbrand hebben.
Het zou dus
makkelijk geweest zijn om te denken van 'ach ja, ongelukken gebeuren nu
eenmaal' en er verder niet bij stil te staan. Maar dan zou ik ook niets hebben
geleerd over mezelf. Dan zou het ongeluk zijn doel niet gediend hebben,
namelijk mij erop te wijzen dat ik dingen aan het toelaten was binnenin mezelf
die niet het beste waren voor mezelf, zoals het afdwalen in gedachten en
reacties in de plaats van aanwezig blijven in het moment zelf.
No comments:
Post a Comment